Ruud - 16

Dat zijn eigen leven ook niet over rozen gaat, beseft hij pas goed in maart van het tweede studiejaar. Op dezelfde avond dat Frederik zijn ouders heeft verteld van zijn homoseksualiteit, heeft Ruud het ook verteld. Ook vertelt hij van zijn relatie met Maurits. Zijn moeder merkt op, dat ze het wel heeft zien aankomen, maar zijn vader kan er geen enkel begrip voor opbrengen. Ruud verlaat na een fikse ruzie het ouderlijk huis en komt huilend aan bij Maurits. Hij vertelt hem wat er is gebeurd, waarop Maurits hem met alle liefde die hij al voor Ruud koestert, zegt dat Ruud vanaf nu bij hem blijft wonen. "Ik hou van je", zegt hij teder en drukt een zoen op Ruud's voorhoofd. "Ik hou ook ontzettend veel van jou. Wil je voor altijd mijn partner zijn?", vraagt Ruud. Maurits fluistert, dat hij dat al eerder aan hèm had willen vragen, maar dat hij gewacht heeft totdat Ruud zijn ouders had ingelicht. Ze gaan de stad in, kopen een paar vriendschapsringen en trakteren elkaar op een etentje. Ondanks de ruzie met zijn vader voelt Ruud zich heel gelukkig. Nadat ze thuisgekomen zijn, zetten ze de bank naast het bed in de slaapkamer en vallen beide als een blok in slaap. De volgende ochtend belt Ruud zijn moeder op om te zeggen, dat hij bij Maurits blijft wonen en al zijn spullen komt halen. Ze huren een busje en rijden naar Ruud's ouderlijk huis. Daar aangekomen wil Maurits eerst blijven zitten, maar Ruud wil dat hij mee naar binnen gaat. Moeder staat hem met een betraand gezicht op te wachten. Ze heeft de hele nacht niet geslapen en ze vliegt hem huilend om zijn hals. "Geef vader alsjeblieft de tijd om er aan te wennen. Als enig kind had hij voor jou een andere toekomst voor ogen. Maar ik weet dat hij zielsveel van je houdt en je zeker niet als zoon wil verliezen." Ruud is hartstikke blij met wat zijn moeder hem vertelt en zegt, dat hij best kan begrijpen hoe vader zich voelt. Hij stelt Maurits voor aan zijn moeder en zegt daarbij, dat ze gisteren vriendschapsringen hebben gekocht en als partners met elkaar verder willen. Moeder zoent hem op z'n wang, geeft Maurits eerst een hand, maar trekt hem ook naar zich toe. Hij krijgt ook een zoen op z'n wang. "Welkom", zegt ze lief. "Zal ik eerst eens een kop koffie zetten voordat jullie aan het werk gaan?" Ruud en Maurits kijken elkaar vreugdevol aan. Als moeder in de keuken koffie zet, zegt Maurits dat zijn moeder een echte schat is en dat hij denkt dat het met zijn vader ook wel goed zal komen. Tijdens het koffiedrinken vertelt Maurits honderduit over zichzelf, zijn familie en zijn coming-out. Ook zegt hij, dat ze inmiddels onafscheidelijk zijn sinds ze elkaar voor het eerst hebben ontmoet. Hij wil graag een goede schoonzoon voor haar en haar man zijn. Moeder loopt op hem af en kust hem zwijgend nog eens op zijn wang. "Ik hoop dat jullie heel gelukkig met elkaar zijn en blijven", zegt ze zachtjes. Ruud en Maurits halen alle spullen uit Ruud's kamer en sjouwen alles het busje in. Ze zijn bijna klaar, als Ruud's vader komt aanrijden. Normaal komt hij tussen de middag nooit thuis, maar hij kan zich door de situatie van gisteravond niet op zijn werk concentreren en heeft een vrije middag genomen. Als hij het busje ziet en Ruud met een andere jongen allemaal spullen ziet inladen, beseft hij, dat er iets aan de hand moet zijn. "Wat ben je aan het doen?", vraagt hij Ruud bedremmeld. "Pa, dit is Maurits en ik ga bij hem op kamers wonen", zegt Ruud. "Loop alletwee even mee naar binnen", zegt vader rustig. Ongemakkelijk zitten ze op de bank, terwijl vader nog een hele tijd zwijgt en niet weet hoe te beginnen. Uiteindelijk zegt hij: "Lieve Ruud, ik heb de hele nacht niet geslapen en op mijn werk kan ik me ook niet concentreren, omdat ik heel veel van je houd. Ik besef, dat als ik mijn kop er tegen gooi, dat ik je dan kwijt ben en dat is het laatste wat ik wil. Het kost me wat tijd om aan de gedachte te wennen, dat mijn zoon met een andere jongen het bed deelt, maar ik wil er alles aan doen om het helemaal te accepteren. Kunnen we als vrienden weer samen verder?" Ruud springt op van de bank, slaat zijn armen om zijn vader heen en zoent hem op beide wangen. "Het zal wel wat veel tegelijk voor je zijn", zegt Ruud, "maar dit is Maurits bij wie ik ga wonen. Hij is mijn partner en gistermiddag hebben we vriendschapsringen gekocht. Het is mijn besluit geweest om Maurits te vragen of ik bij hem in mag trekken." Vader staat enigszins moeizaam op en geeft Maurits een hand. "Als we iets voor u beiden kunnen doen, laat dan niet na het ons te vragen", zegt Maurits. Vader pakt hem bij zijn hoofd en geeft hem ook een zoen op zijn wang. Alle vier huilen en er ontstaat een hechte sfeer. "We nodigen jullie uit om samen uit eten te gaan", biedt Maurits aan. Die uitnodiging wordt graag geaccepteerd. Ze laden met vader's hulp de laatste spullen in de auto en hij helpt hen om alles bij Maurits naar binnen te brengen. 's Avonds hebben ze het heel gezellig. Vader en moeder zien twee gelukkige jonge mensen, hetgeen henzelf ook gelukkig maakt. Ruud en Maurits komen regelmatig op bezoek, waarbij ze Maurits als hun eigen zoon gaan beschouwen. Zo is het ook met Maurits' ouders gegaan en de beide ouders komen zelfs regelmatig bij elkaar over de vloer.

Aan het eind van het tweede jaar heeft Maurits zijn zus beloofd haar te helpen met een verhuizing. Ruud ligt wat achter op zijn studieschema en ze besluiten dat Maurits alleen zal gaan helpen. Zijn andere broer en zus helpen ook, waarop hij zegt, dat het dan een echt familie-onderonsje zal zijn. Ruud heeft de hele dag hard gestudeerd en zit om acht uur naar het Journaal te kijken. Verlangend wacht hij op Maurits, want ze zijn een heel hecht, monogaam stel geworden. Monogaam in die zin, dat Frederik de eerste tijd nog bij hen hoorde. Als de voorbel gaat, doet Ruud open en ziet vader en moeder staan. "Maurits is er nog niet, maar hij kan elk moment hier zijn", zegt hij en zwaait de deur uitnodigend open. Ze lopen naar binnen en vader zegt, dat hij moet gaan zitten. "Wat is er aan de hand?", vraagt hij. Vader vertelt, dat Maurits van achteren is aangereden door een vrachtwagen terwijl hij stilstond voor een verkeerslicht. Het busje werd vermorzeld en men heeft er alles aan gedaan om zijn leven te redden, maar helaas is hij ter plaatse overleden. Ruud's wereld stort ineen. Schreeuwend en gillend loopt hij door de kamer en wordt gek van de gedachte dat hij zijn lieveling nooit weer zal zien. Vader brengt hem 's avonds nog naar Maurits' ouders, zodat ze elkaar de nodige steun kunnen geven bij de condoleance en de crematie, waar ook vele klasgenoten aanwezig zijn. De relatie van Ruud en Maurits hebben ze volledig geaccepteerd. Ruud spreekt tijdens de plechtigheid en leest een zelfgemaakt gedicht voor, waarmee hij zijn grote liefde voor Maurits tracht te verwoorden. Huilend loopt hij naar zijn plaats terug, waar de beide moeders zich over hem ontfermen. Ruud vindt het geweldig dat Frederik en zijn vriend Hans ook aanwezig zijn. Na de crematie, waarbij Ruud als laatste afscheid neemt, is hij nog bij Maurits' ouders blijven slapen. De volgende dag gaat hij met de trein terug naar huis, na aan Maurits' ouders te hebben beloofd hen nooit te vergeten en dat hij wil blijven komen zo vaak als ze maar willen. Dankbaar voor zoveel liefde van deze jongen die hun zoon gelukkig heeft gemaakt, zwaaien ze hem uit. Diep bedroefd keert Ruud terug in het vertrouwde huis waar zoveel mooie herinneringen hangen. Lang heeft hij het daar toch niet uit kunnen houden. Na drie maanden heeft hij met financiële hulp van vader en moeder een huis met een schitterende tuin gekocht aan de andere kant van de stad, waar hij de eerste tijd als een zielig hoopje mens heeft gewoond.