En Nu Verder - 10

Onderweg werd er door de drie jongens weinig gesproken. Ze gingen direct door naar Ronalds huis waar ze door de hond werden verwelkomd.
‘Pak jij even wat drinken Robbert? Dan laat ik de hond vast uit. Dan is dat ook gedaan.’
‘Wat willen jullie?’
‘Doe maar drie biertjes, dat hebben we wel verdiend.’
Daar zaten de drie vrienden even later samen op de bank.
‘Ik vind het toch heel wat voor Jan om zo’n dubbel leven te moeten leiden.’ begon Ronald. ‘Thuis een gezin met vrouw en kinderen en dan toch de behoefte hebben aan een mannenlijf, zoals hij het zelf zegt.’
‘Daar heb ik ook over nagedacht,’ ging Robbert door. ‘maar denk eens na aan het alternatief. Die drang maakte hem thuis onuitstaanbaar. Ik denk dat dat hetzelfde gevoel is als je super geil bent en je trekt je niet af. Daar kan ik ook zo ongedurig van worden. Hij wilde of kon zijn vrouw daar niet mee confronteren om zijn relatie niet op spel te zetten. Dus heeft hij toen die aandrang zo groot werd het zo nu en dan anoniem gedaan. Met alle consequenties van dien. Ik vind het dan beter een vriend te hebben zoals hij Karel heeft.’
‘Zou Karel daar dan geen moeite mee hebben om altijd eigenlijk op de tweede plaats te moeten staan?
‘Ik denk het niet,’ peinsde Henk. ‘Karel heeft wel eens aangegeven dat seks bij hem op de tweede plaats stond en dat hij door het vooval van de laatste maanden dat allemaal geactiveerd is. Ik denk dat hij hier goed mee kan leven. Hij houdt er in ieder geval wel van, daar kunnen Robbert en ik van meepraten.’
‘En jij dan Henk, hoe sta jij in dit hele verhaal?’
‘Wanneer Robbert overtuigd is van zijn homo-zijn en net zoveel van mij gaat houden als ik van hem, hebben we genoeg aan elkaar. Maar Karel en Jan zullen in ons hart altijd een speciale plaats innemen. Net zoals jij dat bij ons doet Ronald. Jij hebt ook mijn hart gestolen. Ik houd van je. Anders dan van Robbert, maar ik houd echt van je. Ik denk dat ik dat het beste kan vergelijken met een broer waar je goed mee op kunt schieten.’
‘Dat vind ik heel lief van je Henk. Ik houd ook van jou. En wat er tussen Robbert en mij is staat helemaal los van jullie relatie. Wij zijn broeders al voor we konden praten en ik hoop dat mijn hele leven te blijven. Ook in jullie relatie. Zie het als een uitbreiding Henk. En dat geldt ook voor jou Robbert. Ik zal nooit jullie relatie in de weg staan. Dat weet je.’ hij ging op zij en gaf Robbert een kus op zijn wang. ‘Broertje van me.’
‘Laten we naar bed gaan. We kunnen daar verder praten. Dan liggen we lekker bij elkaar.’
Daar gingen de drie naar boven. Tanden poetsen kleren uit en naakt lagen de knullen bij elkaar in het tweepersoons bed van Ronald.
Robbert lag in het midden. Hij zocht met zijn handen over de lichamen van zijn vrienden en vond daar twee harde palen. Toen vonden twee handen van twee personen naast hem die van hem. Verder niets. Alleen de stilte en de intieme aanraking. Robbert lag de situatie te analyseren. Wat weerhield hem op openlijk zonder twijfel zijn liefde voor Henk te verklaren. Was dat het gegeven homo te zijn dat hem tegen hield. Hij was toch uit de kast? Was dat zijn liefde voor Ronald. Maar die was duidelijk anders als die van Henk. Naar Henk had hij meer het gevoel van verliefdheid en bij Ronald was het het gevoel van veiligheid, houden van. Maar hij vond het moeilijk die gevoelens zomaar te tonen.
‘Ronald, ik heb een vraag en wanneer je dat niet wilt of op het moment niet kan moet je het eerlijk zeggen.’
‘Doe ik.’
‘Zou jij je willen afstemmen op Henk en mij? Misschien kom jij achter dat dunne laagje wat mij weerhoudt om onvoorwaardelijk van Henk te houden. Komt dat omdat ik toch ook op vrouwen val. Al denk ik dat steeds minder. Zo niet wat is het dan wel. Ik wil Henk niet aan het lijntje houden. Maar jij kunt misschien de oorzaak voelen.’
‘Dat hoeft niet Robbert. Ik houd van je en ik geef je de tijd zoals we afgesproken hebben.’
‘Dat kan wel Henk, maar Robbert heeft wel gelijk. Het blijft anders altijd een onzekere factor en die kan jullie relatie danig in de weg staan. En daar zijn jullie me beiden veel te lief voor. Ik ga het doen Robbert. Je weet wat je moet doen als ik er in blijf hangen. Laat mij in het midden liggen en geef allebei jullie hand.’
De jongens gingen verliggen. Ze lagen nu op hun rug met Ronald in het midden. Ronald had gezegd diep te ademen en nergens aan te denken. Dat maakte het hem makkelijker. Ze hoorden de ademhaling van Ronald duidelijk. Hij was volledig ontspannen en in zichzelf gekeerd. De spanning van Robbert en Henk was te snijden. Henk had dit nog maar één keer meegemaakt en je kon zijn hard horen kloppen. Wilde hij dat wel op zo’n manier weten. Maar goed, als Robbert daar steun aan had ging hij er natuurlijk ook voor. Hij concentreerde zich op een lage ademhaling, zoals Ronald gezegd had, en merkte dat hij rustiger werd.
Na enige tijd van stilte en het geluid van de rustige ademhaling van de drie jongens begon Ronald:
‘Ik zie duidelijk een drie eenheid. Dat zijn wij in verschillende rollen. Henk, jij bent een echte homo, maar wel een sterke mannelijke. Velen zullen verbaasd zijn dat je op mannen valt. En je liefde voor Robbert is groot. Robbert, twijfel niet. Jij valt op mannen. Je hebt een bi randje naar vrouwen maar daar wordt je niet gelukkig mee. Wees blij met Henk, vertrouw hem. Ik voel nu ook duidelijk mijn geaardheid. Ik hoef niet te kiezen. Ik weet het zeker. Ik val op vrouwen, dat is me nu wel heel duidelijk. Dat bi randje bij mij is er wel maar heeft meer te maken met jullie dan met mannen in het algemeen.’
‘Robbert,’ Ronald kreunde licht en voelde weer die steek door zijn hart. Ik zie een streng tussen ons. Een soort navelstreng. Dat is een band die ons verbindt. Al jaren, maar die mag ons niet verstikken. Die moeten we doorsnijden allebei. Net zoals ouders moeten doen wanneer ze kinderen moeten loslaten. Robbert het is me nu heel duidelijk. Niet alleen voor jou maar ook voor mij. We moeten elkaar loslaten en elkaars eigen leven gunnen. We krijgen dan een andere band maar die hoeft niet minder te zijn. Anders...’
Zowel bij Ronald als bij Robbert liepen spontaan de tranen over de wangen. Een diepe emotie kwam bij Ronald boven. Het was hem opeens allemaal duidelijk. De steken van jaloezie die zijn hart hadden doorwrocht verdwenen. Een gevoel van warmte doorstroomde zijn lichaam. Oerliefde straalde uit zijn hart naar zijn beide vrienden. Hij liet Henk los en pakte met twee handen Robberts hand en legde die op zijn hart. ‘Ga Robbert, ga. Laat me los. Ga naar Henk. Je kunt niet bij me blijven. Het spijt me, maar het kan niet. Ik zal mijn eigen weg moeten gaan. Een weg met een vrouw.’
Het snikken van Robbert werd luider. Henk wilde hem troosten, maar Ronald hield hem tegen. Hij pakte Henks hand en bracht die ook naar zijn hart.
‘Henk en Robbert, wanneer jullie dan beiden willen verbind ik jullie hier op mijn hart met elkaar. En daarmee snijden we ook onze navelstrengen door Robbert.’
Alsof het zo afgesproken was gingen Henk en Robbert in kleermakerszit tegen over elkaar zitten met Ronald liggend tussen hen in. Ze legden beiden hun handen op Ronalds hart.
‘Doe het Ronald, doe het. Verbind me met Henk en dan zal onze navelstreng zijn doorgesneden. Maar de band niet. Die blijft altijd bestaan.’
‘Geldt dat ook voor jou Henk.’
‘Die navelstreng niet, maar die band wel. Ik heb er een partner en een broer bijgekregen. Een groter geluk kan bijna niet. Doe het Ronald, verbind mij met je broeder.’
Terwijl de beide handen van Robbert en Henk op Ronalds hart lagen hield Ronald zijn handen op hun harten en verbond de energieën met elkaar.
‘Geef elkaar nu een kus uit liefde voor elkaar.’
En na een intense zoen gingen de beide jongens liggen om Ronald een zoen te geven.
‘Dank je Ronald, ben je er weer helemaal bij?’
‘Ja, dit was een makkie, maar wel heel intens. Ik hoefde helemaal niet ver weg. Alleen me ontspannen en open stellen was voldoende. Het was me in één keer allemaal zo klaar als een klontje. Want het was niet alleen jij die los moest komen Robbert, maar ik ook.’
‘Hoezo?’
‘Toen ik van Roos terug kwam en zo bezig zag samen was ik niet verdrietig om Roos.’
‘Wat dan?’
‘Ik was jaloers op jullie, jaloers dat Henk jou wel kon geven wat ik niet kon.’
‘Hoezo.’
‘Henk kan jou liefde en partnerschap geven. Bij mij zal het nooit verder komen dan een seksuele ontlading met iemand waar ik heel veel van houd. Daarom. En daar werd ik in één keer mee geconfronteerd. En na net weet ik dat ik onze navelstreng ook door moest snijden. Net zo goed. En dat hebben we samen gedaan met Henk. Dank je Henk. Maar jouw energie was er echt bij nodig. Jouw energie was neutraal in deze. Wij waren anders te veel in en aan onszelf blijven zitten. Wij waren te veel aan elkaar verknocht. Jouw onvoorwaardelijke liefde voor Henk en zuivere energie hebben er voor gezorgd dat wij van elkaar konden loskomen. In liefde. In broederschap.’
Ronald ging met zijn hoofd naar Henk en gaf hem een kus recht op de mond. Henk opende die en beantwoordde met een lekkere tongzoen.
‘Moet ik nu jaloers worden?’ grinnikte Robbert en hij schoof Ronald aan de kant en nam de zoen over.
Toen was het hek van de dam. De drie lijven gleden over elkaar heen als één stuk vlees. Monden zaten overal. Drie paar handen streelden, trokken, kietelden en verwenden elkaar. Voor de zoveelste keer vandaag begon hun testosteron spiegel zich te verhogen. De zaadballen en bijnierschors stonden onder hoge druk en wilden maar één ding: ontlading. Na al dit geestelijk geweld en ontknoping vroeg het maar om één ding: seksuele ontlading. Of bruut gezegd gewoon lekker klaarkomen. Hun lichamen werden warm en nat. Monden vonden elkaars pik. Vingers natgemaakt met spuug vonden elkaars gaatje. Ze begonnen te hijgen en te kreunen.
‘Laten we tegelijk klaarkomen op Ronalds borst.’
Henk en Robbert gingen op hun knieën zitten. Alle drie de jonge mannen namen hun eigen paal. Henk was de eerste die kreunde: ‘ Ik kom,’ en spoot zijn zaad. ‘Ik ook.’ ‘Ik ook.’ kreunden nu ook de andere twee. Zes handen mengden het zaad op het lichaam van Ronald en wreven het uit over hun eigen borst. Op de hoogte van hun hart. Hun hartenergie die elkaar hun leven lang zouden blijven verbinden.
En seks met elkaar? Dit zouden ze blijven doen. Maar alleen allemaal uit vrije wil.
Dit hoorde bij hun broederschap. Alleen voor hun drietjes.
Ook een verbond?
Nee hoor. Gewoon omdat het zo was.
En met Karel en Jan….. ?
Er moet ook nog iets te raden overblijven?