Het Optreden

M’n collega vroeg me laatst of ik hem een dienst wilde bewijzen; z’n 16-jarige zoon Misha wilde naar een optreden van z’n favoriete band ‘The Orgasm Addicts’, een plaatselijk wereldberoemd stel rockers. Trash Metal heet dat geloof ik en bij zo’n optreden kan het er wild aan toe gaan. Vandaar de gewenste begeleiding, dacht ik.
Een beetje vreemd vond ik het wel, want toen ik 16 was liet ik me echt niet meer begeleiden, niet voor een optreden en al zeker niet door een collega van m’n vader.

“Waarom ga je zelf niet mee” vroeg ik. M’n collega zei dat hij niet in dat publiek paste en ik met mijn jongere looks wel. Bovendien had ik ervaring als optredend muzikant in een rockband, meende hij. Da’s waar, maar ik had niet buitengewoon veel ervaring met in het publiek staan en al helemaal niet als het om Trashers gaat.
‘Nee’ is een woord dat ik moeilijk m’n strot uitkrijg en dus voldeed ik aan z’n verzoek.

Zin is een groot woord, maar benieuwd was ik wel (hoe addicted to orgasm zouden die bandleden zijn)? Misha was dol enthousiast en zat helemaal uitgedost als één van z’n helden naast me in de auto op weg naar het concert. Ik had voor de gelegenheid m’n oudste jeans en een leren jasje aangetrokken.
De zaal was een grote kale ruimte en de bar kon wel een verfje gebruiken. Een saaie boel dus, maar dat veranderde snel toen het publiek, dat voor 80 % uit jongens bestond, binnenstroomde. Het leek wel carnaval en al snel werd de ruimte één bonte feestzaal. Het bier was niet aan te slepen. Misha mocht 2 pilsjes drinken van z’n vader, maar ik ging dat niet in de gaten houden. Dat kon gewoon niet. Ik gaf hem te verstaan dat ik er op vertrouwde dat hij z’n vader zou gehoorzamen.

Toen de band eindelijk opkwam moet ik toegeven dat het uitzicht me wel beviel. Vier mooie binken in spectaculaire outfits; strakke leren broeken, blood shirts en wilde lange haren, twee blond en twee zwart.
De muziek, als je dat zo kan noemen, was echter niet om aan te horen en zo HARD dat ik er van duizelde, terwijl ik wel wat gewend ben. Het publiek ging echter helemaal uit z’n dak. Al bij het eerste nummer vloog het bier om m’n oren en ik wou dat ik een regenpak had meegenomen. Er werd geduwd, gegooid zeg maar, met alles en iedereen. Het viel me op dat de paar meiden die er waren met rust werden gelaten en dat vooral de jongens actief waren. Ze pakten elkaar voortdurend beet en het gevecht leek steeds meer op een orgie. Toen ik wat naar voren liep met Misha in m’n kielzog bleek dat er geen onderscheid gemaakt werd; ook ik werd gepakt. Eerst nog alleen m’n bovenlijf, maar al snel ook m’n kont en m’n kruis en ik graaide natuurlijk terug.

In de pauze stroomde iedereen naar de bar en werd er weer flink gehezen. Misha had ook een biertje, maar de hoeveelste dat was? Ik had geen idee.

Daarna barstte de herrie weer los en het geweld nam toe. Toen de zanger van de band zich op de menigte stortte om al crowd surfend de zaal te verkennen zag ik dat deze ook flink in z’n kruis gepakt werd. Sommige boys uit het publiek werden nu ook ‘op handen gedragen’ en de een na de ander verdween achter in de zaal.
Ineens zag ik dat Misha, die één van de jongste toeschouwers was, ook was gaan surfen. Hij bleef lang op dezelfde plaats hangen en daarna zag ik hem spiernaakt boven m’n hoofd voorbij komen.
Dit kon niet waar zijn, hoe moest ik dit oplossen? Er viel niets op te lossen want hij werd minuten lang door de zaal heen gedragen en gepakt. Opeens zag ik ook dat hij niet de enige was die naakt was. Ook niet surfende boys stonden (half) naakt tussen het publiek en nu werd het echt een orgie. Pijpende en likkende knullen alom.
Een paar jongens waren naakt het podium opgekropen en zaten op hun knieën de boys van de band te zuigen, die gewoon verder speelden.
Er werd nu ook geneukt, jongens met meiden maar vooral jongens met jongens. Deze band zou ik vaker gaan bezoeken; dit was absoluut geiler dan wat er zoal bij homo-feesten gebeurt. Deze hetero’s waren alles wat de bandnaam al aangaf; verslaafd aan klaarkomen en hoe en met wie, maakte ze niets uit. Mij wel, want hetero’s die zich overgeven aan homo-sex vind ik het geilste dat er is.

Maar hier was ik niet voor gekomen, dus begon ik snel Misha te zoeken en vond hem uiteindelijk, zittend in een hoek van de zaal. Hij liet zich pijpen door een andere rocker, maar duwde de jongen weg toen hij mij zag aankomen. Ik zag nog even z’n heerlijke stijve pik en z’n lekkere zak, maar hij legde er snel z’n handen overheen. Ik gaf hem mijn jasje om zich wat te bedekken.

Ik nam hem mee naar buiten en bracht hem naar m’n auto, waar ik hem toedekte met een plaid. Ik vroeg hem of er altijd zo aan toegaat bij zo’n concert en hij vertelde dat dit z’n eerste ervaring was, maar dat hij er over had gehoord en dat hij het zelf wilde zien. Hij was wel geschrokken. “Maar waarom ben je dan gaan crowd surfen” vroeg ik hem. Hij zei dat hij opgetild was en meteen werd uitgekleed. Dat had hij helemaal niet gewild, hij had alleen willen toekijken. Schoorvoetend gaf hij toe op jongens te vallen. “Maar niet tegen m’n vader zeggen hoor” zei hij er meteen achteraan. Ik zei hem dat ik ook homo was en dat, zijn vader kennende, deze daar geen problemen mee zou hebben. Z’n vader wist tenslotte ook van mijn geaardheid en had daar geen enkel probleem mee. Daarop liep ik terug de zaal in om Misha’s kleren op te halen. In de auto hielp ik hem zich aan te kleden.

De volgende dag op kantoor dankte zijn vader me voor de begeleiding van z’n zoon.
Ik twijfelde of ik hem zou vertellen wat er was gebeurd en wat Misha me had verteld, maar hij kwam zélf met de vraag: “Is Misha homo?” Ik vroeg hem waarom hij me die vraag stelde en hij zei dat homo’s dat toch bij elkaar herkennen. In mijn geval is dat niet zo, maar ik antwoordde dat het mogelijk was.
Mijn collega had zelf sterke twijfels daarover en had me daarom gevraagd Misha te vergezellen, ten eerste om zekerheid te krijgen en ten tweede om z’n zoon te laten zien dat er ook ‘normale’ homo’s bestaan. Ik vond dat een vreemde gedachtengang; want wat als Misha nu eens geen ‘normale’ homo was in de ogen van z’n vader?
En wat is normaal?

Misha kwam vanaf die avond vaak bij me langs om z’n hart te luchten en ‘om een kilo warmte te halen’ zoals hij dat noemde. Hij had nog steeds problemen thuis, omdat z’n vader hem ontliep.

Na een paar bezoeken van Misha vond ik het tijd worden voor een stevig gesprek met z’n vader. Ik vertelde hem over Misha’s bezoekjes aan mij en over Misha’s verdriet. M’n collega reageerde geschrokken, hij hield van z’n zoon en wist niet dat hij de jongen zoveel pijn deed. Hij was zich helemaal niet bewust van z’n ontwijkende houding, maar vertelde wel dat hij het moeilijk vond te accepteren dat z’n zoon ‘niet normaal’ was.
Kort maar duidelijk zei ik hem dat er normale en andere mensen bestaan onder homo’s, hetero’s, lesbo’s, katholieken, timmermannen, ambtenaren, boeren en buitenlui! En hij begreep me.

M’n collega en ik zijn nu goed bevriend en we komen regelmatig bij elkaar over de vloer. Hij met z’n vrouw, ik met m’n vriend en Misha met Eric, hun schoonzoon.
M’n collega is de enige van het gezelschap die op vrouwen valt.
“Is dat wel normaal?” vroeg ik hem laatst.