Joey was 15 en wilde z’n zakgeld aanvullen, maar veel werk was er niet voor zo’n jonge knul. Reclamefolders rondbrengen was het enige dat hij kon vinden en al vond hij dat een rotbaantje. Wat hem over de streep trok waren de woorden van z’n vader over de fooien die hij rond oud en nieuw kon vangen, door kaartjes langs de deuren te brengen en de mensen een gelukkig nieuw jaar te wensen.

Het was al oktober dus die fooien kwamen er al snel aan en daar ging hij dus elke week door weer en wind op z’n fiets met volgeladen zijtassen, trap op, trap af. Gelukkig zat er één flat in z’n ronde waar hij beneden alle brievenbussen kon vullen en dat waren er 200, dus dat scheelde aanzienlijk. Maar naast de vele trap-portalen, had hij ook nog huizen met voortuintjes en dat schoot niet echt op. Ook het sparen schoot niet echt op met die wekelijkse belediging van €10 voor 750 folders.

Maar december naderde met rasse schreden, dus hij hield dapper vol.

Toen hij de gelukkig-nieuw-jaar-kaartjes in handen had leek het z’n vader een goed idee om een lijst te maken van alle adressen om af te vinken waar hij al geweest was en zo precies te weten wie hij nog moest bezoeken. Daarnaast stelde die ouwe voor om meteen na de kerst te beginnen en steeds rond etenstijd te gaan, omdat de kans dan groot was dat de mensen thuis zouden zijn.

Met dollar-tekens in z’n ogen ging Joey op 27 december voor ’t eerst op pad bij de huizen met tuin en dat viel niet tegen. Gemiddeld een euro per wens; dat ging de goeie kant op. Na de ‘tuinhuizen’ had hij een kleine €150 opgehaald en hij verwachtte op deze manier zeker €750 te kunnen scoren.

De portiekbewoners brachten die droom echter snel om zeep. De mensen daar hadden duidelijk minder voor hem over en soms kreeg hij zelfs alleen een wens terug. En hier woonden de meeste folderontvangers. Toen hij daar klaar was had hij maar €50 gekregen van zo’n 400 mensen.

Net na oud en nieuw ging hij het bij de flat proberen en ook daar was de gulheid ver te zoeken. Beneden begonnen kwam hij rond 21.00 uur bij één van z’n laatste klanten aan. Teneergeslagen door het uiteenspatten van z’n droom, belde hij aan. Er leek een feest te zijn want Joey hoorde veel en luid gepraat. Een oudere man deed open en keek Joey aan, die z’n wens uitte. De man wenste hem hetzelfde terug en zei dat Joey dat zo te zien wel nodig had, omdat hij er zo triest uitzag. Joey vertelde hem over z’n pech, waarop de man hem vroeg binnen te komen. Zijn gasten zouden best wel wat over hebben voor een jongen zoals hij.

Toen Joey de kamer inliep bleek deze afgeladen te zijn met mannen, zeker 30 en geen vrouw te zien. De gastheer stelde Joey voor en vertelde in het kort waar hij voor kwam. Joey maakte een rondje door de kamer, deed z’n zegje en kreeg veel geld, waarna hij tussen een aantal mannen op de bank getrokken werd.

“Zo en nu eerst wat eten en drinken voor deze jongen,” zei een vriendelijk ogende man.

Desgevraagd vertelde Joey 15 te zijn en dus kreeg hij een glas witte wijn, flink aangelengd met water. Frisdrank was niet voor handen. Het eten bestond uit gebraden kip en Joey smulde ervan.

Toen hij even later vertelde wat hij met het rondbrengen van die folders verdiende, reageerden de heren geschrokken, dat kinderen nog steeds zo werden uitgebuit.

Henk, één van de jongere mannen, had echter een idee. Hij vertelde Joey dat hij een boerderij had en dat hij wel wat hulp kon gebruiken. Er moest wel flink aangepakt worden, maar Joey kon wekelijks langskomen als hij z’n werk goed deed kon hij €10 per uur verdienen. Hij zou de beesten moeten verzorgen, stallen schoonmaken etc.

Joey hoefde er niet lang over na te denken, dit was veel leuker dat die rotfolders rondbrengen en het verdiende nog meer ook. Hij stemde in en kon de week erop al beginnen.

Ook de gastheer had een idee. Hij zei dat zo’n feest als nu, maandelijks plaatsvond en dat Joey als hij wilde er als manusje-van-alles bij kon zijn voor €50 per keer. Hij zou dan net voor het eten beginnen en na het afruimen klaar zijn. €50 voor hooguit 3 uur werk en ook dat aanbod nam Joey aan. Hij vroeg nog wel waarom er geen vrouwen waren.

De gastheer legde uit dat dit een mannenclub was, bestaande uit gescheiden mannen en mannen die geen vrouw willen. We hebben allemaal onze buik vol van vrouwen en maken alleen nog lol met elkaar.

Joey genoot van z’n werk op de boerderij en z’n vader was trots op hem. Henk was een aardige vent van een jaar of 30 en Joey kon het goed met hem vinden.

Over dat andere werk had Joey z’n vader niets verteld. Op één of andere manier had hij daar een beetje een raar gevoel over. Hij eerstvolgende feest was komende zaterdag en dan zou hij z’n vader wel zeggen naar een vriend van school te gaan of zo.

Toen hij zaterdag aanbelde deed de gastheer open in z’n badjas. Vreemd, want de kamer zat al vol zo te horen. Binnen echter, bleek iedereen naakt te zijn en Joey schrok. Hij wilde meteen rechtsomkeert maken maar dacht aan het geld en hij besloot te blijven. Na een uurtje, toen de drankjes hun uitwerking kregen, vond Joey het wel vervelend dat de heren steeds meer met elkaar gingen rommelen en helemaal dat ze hem ook aanraakten. Hij werd op schoot genomen en er werd met hem gestoeid. Iemand kwam met een schort aanlopen en zei dat Joey die aan moest doen.

In de badkamer kleedde hij zich om en kwam even later met de schort over z’n naakte ranke lijf weer binnen. Hij schaamde zich wel een beetje in zo’n schort. Het ding was erg kort en tot overmaat van ramp had iedereen zicht op z’n naakte kontje, waar een paar heren maar moeilijk vanaf konden blijven. Enkele vriendelijke tikjes, een aai en wat kneepjes vielen hem ten deel.