Ik Zag Hem - 3

David en Roeland waren beiden beduusd geweest van de vonk die tussen hen was overgeslagen. Beiden hadden echter besloten om dat niet te gaan voeden, maar beschouwden het als een incident. Ach, ze hadden elkaar de laatste tijd toch al bijna niet gezien en dat zal voorlopig ook wel zo blijven.
Ze hadden echter niet gerekend op de belofte van Esther.
Toen Roeland bekaf naar huis gegaan was vroeg de eigenaar aan Esther of hij zich niet goed voelde.
‘Hij was doodmoe,’ zei Esther, ‘het was ook een heel drukke avond.’
‘Klopt en je broer is een harde werker. Hij zegt niet veel, maar werkt des te harder. Je hoort hem nooit klagen. Wat hem ook wordt opgedragen.’
‘Ik zag het wel en met het sorteren van de afwas. Het is eigenlijk niet te doen. Soms moesten mensen langer dan normaal op hun drankjes wachten.’
‘Dat kan niet, want dan komt de naam van ons restaurant in het geding.’
‘Ik zal voor een vakantiehulp een advertentie zetten. Met een beetje geluk hebben we binnen 14 dagen dan iemand. Dus dan is het nog één weekend aan ploeteren.’
‘Ik wil niet onbescheiden zijn,’ antwoorde Esther, ‘maar heeft u David gezien van hierachter? Die geslaagd was voor zijn examen?’
Er werd geknikt.
‘Die lange blonde jongen. Ja, die heb ik gezien. Ik heb hem ook gefeliciteerd en zijn ouders en zusje natuurlijk ook. Zijn wonen toch zo’n, paar honderd meter verderop?’
‘Klopt. Van zijn moeder hoorde ik dat hij op zoek is naar een vakantiebaantje. Misschien is dat wat. Ik weet het niet hoor, maar als het u wat lijkt kunt u hem altijd bellen voor een gesprek.’
‘Dat is geen gek idee. Kent hij Roeland ook? En kunnen ze goed met elkaar opschieten? Want hij zal dan voornamelijk achter de bar en in de afwaskeuken moeten helpen. Dat zou voor je broer een hele verlichting zijn.’
‘Dat denk ik wel. Hij laat zich daar nooit zo over uit. Maar ik weet wel dat hij niet zo’n stille is als mijn broer. Integendeel.’
‘Nou ja, een beetje levendigheid achter de bar kan geen kwaad, als hij maar wel zo hard werkt. Want wat dat aangaat is je broer bijna onvervangbaar. Heb jij zijn adres?’
‘Ik heb zijn telefoonnummer. Wilt u die hebben?’
‘Prima, ik bel hem morgen direct.’
Kitty gniffelde. Dat zou leuk zijn. Zij had al een hele tijd een oogje op David. Maar die was altijd veel te druk met zijn eigen vriendinnetjes. Als hij hier zou komen werken, zou ze misschien een kansje kunnen wagen. Maar ze hield haar mond dicht. Ook tegen Esther. Je wist maar nooit.
Samen fietsten ze naar huis. Nababbelend over wat er vanavond allemaal gebeurd was.
Bij Esther thuis was alles donker om de gangverlichting na. Ook Roeland sliep al. Zij ging snel naar bed en viel in een diepe droomloze slaap.

‘David, we gaan.’
Ik werd wakker van het geroep, het dichtslaan van de deur en het wegrijden van de auto. Ik had een enorme odol en pakte mijn maatje even beet. Het was 10 uur. Mijn ouders gingen boodschappen doen voor het weekend. Eerst maar even naar de wc en daarna maar weer lekker het bed in. Vandaag had ik toch verder niets te doen. Even later lag ik heerlijk in mijn warme bed met mijn eigen lijf te spelen. Het voorval van gisteravond kwam weer bij me boven. En terwijl ik mezelf verwende zag ik de ogen van Roeland weer voor me. En weer voelde ik een tinteling door mijn lijf. Wat mankeerde mij toch. Roeland is een man! Het verwarde me behoorlijk.
Nou, dan maar even aftrekken op de glimlach en de intense blik van Roeland. Ik had het gevoel alsof ik vreemd ging. Maar heel even. Want het gaf wel een lekker gevoel en niemand hoefde dat ook te weten. En terwijl ik aan hem dacht en zijn donkerblonde krullenkop voor de geest haalde met zijn priemende donkerbruine ogen gleed mijn blik in gedachten langs zijn lijf. Wel te verstaan zijn naakte lijf. Ik zag een slank goed gebouwde jongeman met een paar stevige kloten. Mijn fantasie ging verder. Hij kwam naar me toe en knielde naast me neer en begon mijn lichaam te strelen. Zijn mond likte mijn tepels en trok een nat spoor naar mijn navel. Daar aangekomen gleed hij met het tongpuntje in mijn kuiltje en daarna verder naar beneden. Daar vond hij mijn sidderende eikel. En terwijl ik mezelf heerlijk eikelde werden mijn fantasieën steeds stouter. Ik voelde in gedachten zijn mond over mijn eikel gaan. Zijn handen pakten teder mijn ballen. Een siddering van sensatie doorspoelde mijn hele lijf. Ik begon licht te hijgen. Mijn huid werd warmer en een heerlijke hitte verspreidde zich over mijn hele lijf. Ik schopte mijn dekbed van mij af. Hield de ogen gesloten om het beeld van Roeland niet te verliezen. Mijn adem versnelde zich en ik voelde mijn hele lijf gloeien. Het zou niet meer lang duren of mijn orgasme zou een feit zijn. Weer gingen mijn gedachte naar Roeland. Zijn ogen kwamen nu heel dicht bij. Zo dichtbij dat ik huid kon ruiken en zijn adem kon voelen. Zijn lippen kwamen dichterbij en zachtjes werden de mijne beroerd. Ik was super geil en wilde mezelf afzuigen. Ik positioneerde de kussens en kromde mijn rug. Mijn eikel beroerde mijn lippen en in mijn fantasie deed ik alsof Roeland mijn kloppende eikel in de mond had. En met een enorme explosie van gulpende golven zaad kwam ik kreunend klaar. Van onder uit mijn zak verlieten dikke stralen zaad mijn lijf. Alles kwam in mijn mond. Geen druppel werd er verspild. Ik proefde mijn eigen mannennektar en slikte het door. Ik strekte mijn rug en bleef uitgeput bleef ik liggen. Het beeld van Roeland verdween en ik bleef dampend liggen met een heftige kater.
Wat was me nu weer overkomen. Een gevoel van geiligheid, hartstocht en lust waarbij Roeland de hoofdrol vervulde, had zich van mij meester gemaakt. En in plaats van me tegen te verzetten had ik me mee laten sleuren met die geile emoties. Juist emoties en gevoelens die ik niet op die manier wilde voeden. Ik wilde die negeren en wat deed ik? Er hunkerend aan toegeven en mezelf een enorme ontlading bezorgen waar ik nu een enorm katerig gevoel aan over had gehouden.

Ik stapte resoluut het bed uit en stond even later onder de douche. De warme straal, de shampoo hadden een rustgevend effect. Roeland verdween uit mijngedachten en ik had zin om vandaag achter vakantiewerk aan te gaan.
Ik grinnikte toen ik de keuken inkwam. De ontbijttafel stond nog gedekt en de koffie zat nog in de thermoskan. Ik legde de mobiele naast me en zag dat ik geen berichtjes of apps had ontvangen.
Net toen ik klaar was met eten ging de telefoon.
Ik zag een anoniem nummer. Wie zou dat kunnen zijn.
‘David.’
‘Spreek ik met de David die gister bij ons in de zaak gewokt heeft?’
‘Ja, dat klopt,’ ik herkende de stem van meneer Zhen, de eigenaar van het wokrestaurant.
‘Goedemorgen David. Ik overval je een beetje, maar ik heb je nummer van Esther gekregen. Ze vertelde me dat jij een vakantiebaantje zocht. Klopt dat?’
Ik was echt met stomheid geslagen. En aangezien ik niet snel op mijn mondje gevallen was, stond ik nu even met mijn mond vol tanden. Ik hakkelde: ‘Dat klopt. Ik zoek een vakantiebaantje.’
‘En ik zoek een vakantiehulp. En heb waarschijnlijk werk voor je. Lijkt je dat wat?’
‘U overvalt me een beetje, maar het lijkt me wat. Moet ik helpen in de keuken, bediening of bij de bar?’
‘Dat hangt er van af. Heb jij straks tijd om om 12 uur aan te komen? We kunnen dan het werk bespreken en dan kun je zien of je dat wat lijkt. Ik snap dat dit heel snel gaat, maar er is haast bij, want als het je niets lijkt moet ik een advertentie zetten.’
Veel tijd om daarover na te denken had ik niet. Ik keek op de klok en zag dat het al 11.15 uur was.
‘Ik zal er zijn, 12 uur. In het restaurant?’
‘Ja, kom maar binnen bij de afhaal, dan wacht ik je daar op. Tot straks.’
‘Tot straks.’
Verbouwereerd drukte ik de toets in. Een baantje, vlakbij. Het klonk als muziek in mijn oren. Plots realiseerde ik me dat Roeland daar natuurlijk ook was. Weer doorstroomde een twinkelend gevoel mijn lijf. Dat gevoel moest ik duidelijk en resoluut van mij afzetten. We zouden daar gaan werken als twee collega’s en daarmee basta. Ik haalde diep adem en het gevoel verdween even snel als dat het gekomen was. Ik sprak me zelf danig toe om bij mijn positieven te blijven en mijn gezonde verstand te gebruiken.
Ik hoorde onze auto aankomen en mijn zus stuiterde even later naar binnen gevolgd door mijn ouders. Bepakt en beladen met de boodschappen voor het weekend.
David stond met open mond te kijken naar de hoeveelheid.
‘Hebben we een verjaardag of zo waarvan ik niets weet?’
‘Nee broertje, dit is allemaal ter ere van jouw slagen. We gaan er dit weekend een mooi feestje van bouwen, hè mam?’
Mijn moeder keek me met glunderogen aan.
‘Ja jongen, we zijn trots op je en daarom gaan we de bloemetjes hier thuis eens flink buiten zetten.’
‘Maar mam, hoe bedoel je!’
‘We hebben wat familie en vrienden uitgenodigd en die komen vanavond hier een feestje bouwen.’
‘Hier thuis?’
‘Ja, hier thuis, noem het maar een soort surprise party, maar dat voor onze David. Dus ter ere van jou.’
Ik was helemaal met stomheid geslagen. Echt weer iets voor mijn moeder. Ik kon een glimlach niet onderdrukken.
‘Dat is lief van jullie, maar ik heb ook een nieuwtje.’
‘Even wachten jongen, eerst een vers bakkie zetten en dan aan tafel en dan in één keer aan ons allemaal.’
Even later vertelde ik onder het genot van een kopje koffie over het telefoongesprek van zoëven.
Mijn ouders vonden het super en mijn zus straalde.

Om 12 uur stond ik bij het restaurant. Meneer Zhen liet me binnen en we gingen aan de familietafel zitten. Onder het genot van een kop koffie werd me gezegd wat mijn werkzaamheden zouden zijn en of ik dat wel zag zitten. Ik kreeg een rondleiding in de keuken, het wokgedeelte, het restaurant (dat ik natuurlijk al lang kende) en het eindigde achter de bar. Daar kreeg ik uitgebreid te zien wat er allemaal gedaan moest worden. En dat was niet mis. Er waren al verscheidene medewerkers bezig met de voorbereidingen van de dag. Hij vertelde ook dat het voor één persoon achter de bar in combinatie met de voorbereidende afwas in de topdrukte te veel werd. En de andere medewerkers hadden hun handen dan vol in het restaurant en de keuken. Ook had hij het over de kleding. Ik moest een zwarte broek dragen en een wit t-shirt. Van de zaak kreeg ik dan een wit overhemd en een rode stropdas en een donkerrode schort. Dat overhemd bleef hier en iedere dag kreeg ik een schone. Er werd dan ook van mij verwacht dat ik iedere dag een schoon t-shirt aan had.
Dat was me duidelijk. Hij vroeg me wat ik er van vond. Hij had tijdens de rondleiding goed op mij gelet en mijn vragen beantwoord. Ik was dus duidelijk geïnteresseerd.
‘Ik heb een voorstel. Zou jij vanmiddag en vanavond mee kunnen draaien? Dan kun je zien hoe het bevalt. En als het je wat lijkt kun je morgen al beginnen. Roeland is er dan ook en hij kan je dan wat inwerken. Hij weet het nog niet, maar zal blij zijn met wat extra hulp. Het is niet zo gek druk vandaag, dus heeft hij daar alle tijd voor. En jij lijkt me een snelle leerling. Als je ja zegt, betaal ik je natuurlijk vandaag ook uit.’
Meneer Zhen keek mij verwachtingsvol aan. Gedachten raasden door mijn hoofd. Dit leek me natuurlijk een buitenkansje, maar er zat wel een maar-tje aan. Wat moest ik nou met die rare gevoelens t.a.v. Roeland. Ik wilde hem juist vergeten en nu word ik zijn collega. En net als vanmorgen ademde ik diep en vermande me.
Ik sprak mezelf toe dat ik me niet moest aanstellen.
Ik knikte: ‘Ik doe het. Het lijkt me een uitdaging om hier te werken.’
Er verscheen een brede glimlach op het gezicht van meneer Zehn.
‘Er zit alleen één maar-tje aan. Vanavond heb ik een feestje ter ere van mijn slagen. En daar moet ik natuurlijk zelf bij aanwezig zijn.’
‘Natuurlijk, dat snap ik. Maar tot hoe laat zou je dan kunnen?’
‘Ik denk wel tot acht uur , want we beginnen pas tegen negenen, denk ik. Maar dan zou ik even moeten bellen. Mag dat?’
‘Ga je gang, dan haal ik even wat drinken. Nog een kopje koffie?’
‘Graag.’
Ik belde mijn ouders en die waren heel blij voor me. De meeste kwamen toch pas na achten en dan was het echt een surprise party als ik iets later binnen zou komen.

We hadden ruim anderhalf uur zitten praten. Ik zou tegen drie uur komen in een zwarte broek en een wit t-shirt. Hij keek me aan en wees me van welke stapel ik mijn overhemd kon pakken.
Ik gaf hem een hand en bedankte hem voor het vertrouwen dat hij in me stelde.
‘Eerst een paar uurtjes proefdraaien en dan weten we beiden meer.’
Hij begeleidde me naar de uitgang en gaf me een hand.
Wie stapte net naar binnen?
Roeland!