Rode Kaart

Een milliseconde nadat ik mijn tackle inzette, wist ik dat mijn uitgestrekte been te laat zou komen om de bal te spelen. Zo'n millisecondemoment waarop je hoofd gedwongen wordt overuren te maken, omdat tal van gedachten en emoties elkaar opvolgen. Tegelijkertijd wist ik namelijk dat ik me kon gaan douchen. Het was de 56e minuut en het stond 1-1 tegen de koploper. Met één domme actie verspeelde ik de kans op een stunt van ons team. De scheidsrechter floot doordringend hard, liep zelfverzekerd op me af en toonde me de rode kaart. Ik knikte. Misschien was ik te eerlijk voor een voetballer met winnaarsmentaliteit, maar protesteren had vandaag geen zin: de rode kaart was terecht. Acceptatie of niet, mijn frustratie was er niet minder groot om.

Met gebogen hoofd liep ik richting de dug-out. Ik kreeg een trainingsjas aangereikt.

"Ga douchen. Het is te koud om nog ruim een half uur nat bezweet aan de kant te zitten."

In de woorden van de trainer klonk geen bezorgdheid door. Zijn woorden zaten vol verwijten. Ik wilde graag het restant van de wedstrijd zien, maar na een aantal veelbetekende blikken van medespelers op de reservebank realiseerde ik me dat het beter was om niet tegen de trainer in te gaan en richting de kleedkamer te lopen.

Maarten stond nog onder de douche. Hij was in de rust tegen zijn zin in gewisseld. Zijn shirt met rugnummer 8 lag samen met zijn short en sokken in het midden van de kleedkamer. Op de plaats waar hij altijd zat, lag een zwarte Calvin Klein-boxer op de grond. Ik trok mijn wedstrijdtenue uit, gooide het op de zijne en stapte uit mijn paarse boxer van hetzelfde merk als de zijne. Ik liep richting de doucheruimte.

Weer een milliseconde waarin mijn hoofd - nee, dit keer mijn hele lichaam - overuren maakte. Maarten had duidelijk geen rekening gehouden met een rode-kaart-scenario of een vroege tweede wissel. Hij stond zich af te trekken onder de douche. In die ene milliseconde nam ik alle details waar: hoe hij genoot, hoe dat van zijn gezicht af te lezen was, hoe veel groter zijn harde paal was dan de slappe versie die normaal al enorm was na de trainingen en wedstrijden, hoe dieppaars de kleur van zijn eikel was, hoe hoog zijn ballen al in zijn zak zaten en hoe hij met zijn linkerhand in zijn rechtertepel kneep. En in diezelfde milliseconde reageerde mijn lichaam volkomen onverwacht: mijn frustratie maakte plaats voor geilheid en zonder mezelf ook maar met een vinger aan te raken, had ik een keiharde erectie. En toen zag Maarten me. Zijn handen stopten.

"Koen! Wat doe ..?" Hij hoefde zijn zin niet af te maken.

"Rood," zei ik.

In zijn ogen las ik herkenning, schaamte en geilheid. Waarschijnlijk leken zijn ogen op de mijne. Tegelijkertijd begonnen we hard, maar ongemakkelijk te lachen. We keken naar elkaar. Naar elkaars lichaam. En hoe onbekend het ook was, het was meer dan duidelijk dat deze geilheid bij geen van ons beiden te stoppen was. Alsof het wekelijks na een wedstrijd gebeurde, vervolgden zijn handen hun zoektocht naar zijn orgasme. En minstens zo vanzelfsprekend pakte ik mijn keiharde erectie stevig vast in mijn rechtervuist.

Genietend van onszelf, keken we naar elkaar. Van top tot teen, maar het meest gefixeerd op het grote genot op elkaars gezicht en op het nog grotere genot in onze handen. Het duurde zeker een minuut voor ik ons zware ademhalen durfde te doorbreken.

"Gast, hij is echt huge."

"Thanks." Er klonk jongensachtige trots door in Maartens stem. En dat terwijl hij met 26 jaar de oudste van het team is. "Dat vindt Lisa ook." Het idee dat hij inderdaad de paal vast heeft waarmee Lisa, de mooiste voetbalvrouw van ons team, flink verwend wordt, maakt me nog geiler. Het is alsof hij mijn gedachten leest. "Danique heeft anders ook niets te klagen, dude." Ik geef hem een geile glimlach.

Maarten laat zijn pik los. Ik kijk hem vragend aan.

"Ik was al even bezig, hè? Ik ga dit niet lang meer volhouden. Dus ik wacht even op jou," zegt hij. Hij staat zichtbaar naar me te staren, op me te geilen.

"Ik ben zo fucking geil, je hebt echt geen voorsprong op mij hoor," zeg ik.

Hij lijkt enigszins verrast. "Tja, 19 jaar, nog volop hormonen, of niet?" reageert hij dan. Ik knik. Maarten pakt zijn geilheid weer vast.

"Weet je zeker dat je het niet voor Lisa wil bewaren?" Ik durf het te vragen, omdat ik aan zijn pik kan zien wat het antwoord is.

"Nee, gast. Daar ben ik veel te ver voor heen. Het moet eruit... Het moet er echt zo hard uit!" Hij kreunt.

"Zullen we?" Hij vraagt het hijgend. Ik knik.

Hij leunt achterover, en laat zich ondersteunen door de muur. Zijn gespierde bovenlichaam helt naar achter. Ik zie wat hij wil: zijn bovenlichaam volspuiten. Ik ga op dezelfde manier naast hem staan.

"Koen, hoe lang heb je nog nodig? Ik wil tegelijk met je spuiten!" Hij maakt me geil met dit soort vragen en opmerkingen. Ik antwoord dat ik aan vijftien seconden genoeg heb en als hij naar me knikt, begrijp ik wat hij bedoelt: hij is net zo dichtbij zijn orgasme als ik.

We beginnen beiden hard te kreunen. In die vijftien seconden zitten zoveel milliseconden vol genot. We trekken beiden harder en harder. Er is geen weg meer terug. Dan begint hij kreunend tegen me te schreeuwen: "Oh fuck, Koen, ik ga het eruit spuiten. Ik ga spuiten. Ik ga spuiten. Oh fuck, ja, Koen, ik kom!"

Dat is mijn point of no return! Ik voel hoe het zaad mijn ballen verlaat. Ik kijk naar hem, naar zijn enorme paal. Ik weet dat hij naar mij kijkt en ik weet dat we beiden hetzelfde zien. Dikke stralen zaad spuiten tegen onze bovenlijven aan. Ik kan alleen nog maar kreunen: "Ja, Maarten, ik ook. Mijn zaad, fuck... Yeah, fuck, mijn zaad!"

Eén milliseconde later zijn we weer terug in onze heterowereld. Twee bovenlichamen vol zaad worden schoongespoeld door de warme stralen van de voetbaldouche. Zwijgend kijken we naar de vloer. Wat is er gebeurd?