Het vijfde deel tussen Youri en Roy. In het vorige deel probeerde Youri uit te leggen dat hij homo is en gevoelens heeft voor Roy. Door een onduidelijke uitleg interpreteerde Roy het totaal anders, namelijk een aanval op zijn seksualiteit. Reacties zijn - zoals altijd - zeer welkom!

De volgende morgen werd ik met een ongelofelijke kater wakker op de bank. Denken over de vorige dag deed gewoon pijn aan mijn hoofd. Smiddags een potje voetballen, daar had ik absoluut geen zin in. Ik heb onze trainer Bob gebeld en aangegeven dat ik ziek ben en niet kan komen. Hij stond versteld van mijn telefoontje aangezien ik mij nog nooit had ziek gemeld voor een wedstrijd. Maar hij geloofde mij wel en wenste mij beterschap. Ik liep naar boven en ben mijn bed ingegaan. Nog geen 15 minuten na mijn afmelding kreeg ik al een bericht van Berry.

< Huh Youri, wat hoor ik nou van Bob. Ben je ziek? Kan niet man!
> Ja sorry Berry, voel me ziek zwak en misselijk
< Jij en afmelden... No way, wat is er aan de hand?
> Zoals ik zei, ik voel me gewoon ziek. Nu wil ik weer slapen, succes straks.
< Vreemd dit. Roy heeft zich ook afgemeld vandaag, heel toevallig he

Ik had geen zin meer om te reageren. Maar na een paar minuten bleef Berry doorgaan.

< En ik hoor nu van Bart dat jij op een VRIJDAGAVOND volledig los bent gegaan in de kroeg. Verliep het gesprek met Roy niet goed???
> Jonge, laat me nou maar. Ik heb idd met Roy gesproken maar het gesprek liep heel apart. Nogmaals succes zo meteen, zet hem op!
< Beterschap Youri. Ik bel je morgen wel even op. Laat je de uitslag weten. Slaap lekker enne niet te veel piekeren. Als hij niet tegen homo's kan dan is het zijn probleem, punt!

Die dag heb ik helemaal niks gedaan. De uitslag was in het nadeel, ons team had helaas verloren. Maar dat kon mij helemaal niks schelen. Ik wilde alleen maar in bed blijven liggen en nergens aan denken. Ja, aan Roy de hele tijd. Zou ik hem een berichtje sturen? Of toch maar niet.. Nee, hij is zomaar weggelopen dus moet hij maar beginnen met uitleggen.

Zaterdag, zondag en maandag heb ik mij enorm ziek gevoeld en heb ik die dagen alleen maar in een joggingbroek en oud t-shirt thuis rondgelopen. Gelukkig had ik mijn vakantie al ingediend en hoefde ik de komende twee weken niet te werken. In de groeps app van het team waren de berichten ook niet al te vrolijk. Ze vonden dat ik het team in de steek had gelaten en namen het mij behoorlijk kwalijk. Dinsdagmiddag belde mijn moeder me op om me een fijne vakantie te wensen. Maar wat was ik aan de telefoon kortaf. Ze vroeg meteen wat er aan de hand was en doordat ik ontwijkend antwoordde zei besloot ze om langs te komen. Ik kon niks anders dan het hele verhaal uitleggen en ze gaf ongevraagd advies. Zij was van mening dat ik gewoon naar Roy toe moest gaan en het met hem moest uitspreken. Ik bleef bij mijn mening dat hij zomaar wegliep dus de eerste stap moet zetten. "Je hebt de eigenwijsheid van je vader Youri, tjonge jonge" kon ze alleen maar reageren.

Roy kreeg ook advies van zijn moeder. Hij zou bijna op vakantie gaan en ze vond dat hij het niet kon maken om te vakantie af te zeggen. Maar dan moest Roy wel de eerste stap zetten vond zij. Roy had daar absoluut geen trek in en was enorm bang door wat er in het verleden was gebeurd. Het liefst wilde hij dat zijn vader weer ander werk zou zoeken om opnieuw te verhuizen. Daar waren zijn ouders en zijn zusje het niet mee eens. Die hadden zich prima gesetteld in hun 'nieuwe' huis.

Ik heb samen met mijn moeder savonds wat gegeten. Na het eten begon ze maar door te zeuren dat ik gewoon naar Roy toe moest gaan, het uit moest praten en gezellig naar Portugal vertrekken. Het vliegtuig zou immers al vroeg in de ochtend vertrekken. Doordat ik niet thuis gaf pakte ze zomaar mijn mobiel, selecteerde Roy zijn naam en belde hem. Ik kon roepen wat ik wilde maar mijn moeder bleef stug aan de telefoon. Roy hoorde zijn mobieltje overgaan, zag de naam Youri en wilde absoluut niet opnemen. Zijn moeder zag dit gebeuren, pakte de telefoon en nam op:

< "He Youri, hier is Debbie"
> "Hoi Debbie, je spreekt met Chantal, de moeder van Youri"
< "Oh ha, wat grappig. Youri wilde zeker niet bellen?"
> "Nee dat klopt. En Roy wilde zeker niet opnemen?"
< "Ook dat klopt inderdaad. Jemig wat een toestand he met onze zoons"
> "Ja absoluut. Ze denken dat ze volwassenen zijn maar gedragen zich als kleine kinderen"
< "Hihi ja echt he. Wat stel je voor Chantal?"
> "Nou als niemand actie onderneemt gaan de twee jongens niet op vakantie. Ik zou het zonde vinden als ze niet gaan doordat ze onduidelijk zijn naar elkaar"
< "Ik ben het helemaal met je eens. Komen jullie anders naar ons toe nu? Dan kunnen de jongens ook hun praatje doen, samen. Kletsen wij wel wat bij"
> "Dat lijkt mij prima. Ik zorg ervoor dat Youri mee gaat. Je ziet ons zo verschijnen, leuk!"
< "Super, dan zien wij jullie zo meteen."

Als blikken konden doden dan had ik nu een persoon die ik het meeste liefheb omgebracht. Hoe haalt ze het in haar hoofd om hiermee te bemoeien. "Mam, je denkt toch niet dat ik met je meega!!" snauwde ik mijn moeder toe. "Oh dat denk ik zekers van wel. Je gaat gewoon mee, klaar!" snauwde mijn moeder terug. Nou ja wat kan het ook kwaad dacht ik bij mijzelf. Ik wilde wel even douchen omdat ik dit al 3 dagen - tegen mijn principes - niet had gedaan. Toen ik beneden kwam stond mijn moeder al gereed om te vertrekken. "Opschieten Youri, we zouden direct komen!" riep ze naar mij toe. Met tegenzin liepen we richting het huis van Roy en zijn ouders. Mijn moeder voorop en ik liep als een klein kind achter haar aan.

Daar aangekomen werden we hartelijk ontvangen door Debbie. Debbie gaf mij twee koffie mee en zei dat Roy op zijn kamer is. "Dan hebben jullie uitgebreid de mogelijkheid om samen te bespreken wat er te bespreken valt" voegde mijn moeder toe. Met knikkende knietjes liep ik de trap op. Ik klopte op de slaapkamer deur van Roy maar hij zei niks. Ik liep zijn kamer binnen en zowaar, Roy lag te slapen in bed.

De koffie zette ik op zijn bureau en heel voorzichtig liep ik naar hem toe. Mijn hart ging tekeer, want wat er ook was voorgevallen, hij zag eruit als een engel en daar was ik stapelgek op geworden. "Roy, Roy.. Wakker worden" fluisterde ik in zijn oor. Voorzichtig deed hij zijn ogen open en schrok behoorlijk toen hij zag dat ik naast zijn bed zat. "Wat doe jij hier in mijn slaapkamer Youri, ga weg" riep hij met een verheffende stem. Ik stond op, pakte de koffie en liep weer terug. "Alsjeblieft Roy, een bakje koffie om wakker te worden" zei ik op een hele vriendelijke toon. Beduusd ging Roy rechtop zitten, pakte koffie aan en nam hier een slok van. Ik ging maar naast hem in bed zitten en zo zaten we minuten lang voor ons uit te staren. Er werd geen woord gesproken. Nadat Roy zijn bak koffie op had moest hij naar de toilet. "Youri, zou je even de andere kant op willen kijken? Ik moet naar de wc en ik wil niet dat jij mij naakt ziet" zei Roy terwijl hij opstond. Hij versnelde naar de deur en liep richting de badkamer.

Op het moment dat Roy richting de badkamer liep bedacht ik mij iets. Als hij naakt is, dan ik ook. Dat hadden we tijdens onze eerste logeerpartij eigenlijk afgesproken. Ik deed mijn kleding volledig uit, verstopte alles onder de dekens en ging er zelf ook onder liggen. Roy kwam teruglopen van de badkamer, liep de slaapkamer in en ik kon niks anders dan zijn gladde torso, slappe piemel en een paar geschoren ballen bekijken. Zonder iets te zeggen ging Roy weer onder de deken. Ik besloot om te beginnen met het gesprek. "Roy, ik heb je iets belangrijks te vertellen. Ik zou graag willen dat je mijn hele verhaal aanhoort voordat je iets zegt of wegloopt. Afgesproken?" Roy kon alleen maar zeggen: "Dat is goed Youri, maar nadat jij bent uitgesproken moet ik ook nog wat vertellen." Ik schraapte alle moed bij elkaar en begon met het onontkoombare gesprek. "Roy, allereerst wil ik zeggen dat..."