IIk schrik me dood als ik thuis kom. Ik heb net mijn fiets in de schuur gezet. Ik herken hem meteen als ik hem zie zitten. Hij zit achter de pc van mijn moeder, die doodleuk achter hem staat. "Ben jij niets verloren?" vraagt mijn moeder die me blij en bezorgd aan kijkt als ik binnen kom. Ik voel me enorm opgelaten en weet niets te zeggen. "Dit is Ruben. Hij heeft je portemonnee gevonden en was zo vriendelijk om die hierheen te brengen. Zo zie je maar dat er ook eerlijke mensen zijn. Ruben kijkt over zijn schouders naar me en ik voel dat ik een enorm rood hoofd krijg. "Hij is nog wel zo vriendelijk dat hij mijn computer nakijkt zodat ik weer op internet kan. "Sta niet zo te staren en geef die meneer een hand." Ik loop naar Ruben toe en geef hem beleefd een hand. De hand die hij op mijn hoofd legt als ik zijn penis inmijn mond heb. Zijn tevreden glimlach heeft nu een heel ander effekt op me. Ze moest eens weten dat ik zijn penis al twee keer in mijn mond heb gehad gaat er door me heen. `Je moeder zei dat je de laatste tijd ook wat afwezig bent en dromerig.` Ik weet niet wat te zeggen en kijk mijn moeder afkeurend aan. "Het hoort bij de leeftijd en er is niets mis mee" zegt hij tegen mijn moeder.

"Ik ga koken. Ruben eet vast een hapje mee. Neem jij Ruben mee naar je kamer, dan kan hij jouw laptop ook nakiijken als hij daar tijd voor heeft. Ruben kan dat beter dan jou, want jou is het al die tijd niet gelukt mijn pc te maken." Ik kijk verschrikt naar mijn moeder en weet niet hoe ik moet reageren. Ruben staat op en kijkt me met een brede grijs aan. "Ik vind het fijn dat ik iets voor jullie kan doen. En een lekkere maaltijd sla ik niet af."Hij kijkt me aan en likt zijn lippen. Ik loop voor hem de trap op en hij streelt mijn kuiten zacht als ik even stil sta op de trap. "Je schrok enorm he?" Ik kijk hem angstig aan. We staan op de overloop voor mijn kamerdeur."Vrees niet, ik heb haar niets verteld. De kans is groot dat ik dan veroordeeld word als ze me aangeeft. Het was puur toeval dat ik je portemonnee zag . Als jij het te eng vindt, pak ik mijn jas en ga meteen weg. Maar je moeder lijkt me graag te mogen en weet van niets. En ik weet dat je "hem "ontzettend lekker vindt. " Bij het woordje "hem "pakt hij zijn kruis vast. Ik hoor mijn moeder zingen in de keuken en het gerinkel van potten en pannen. "Wat is er mis met je laptop. Ruben gaat achter mijn bureau zitten en zet hem aan. Ik denk dat ik een virus heb." stamel ik en kom wat tot rust. "Dat heb je niet van mij" zegt hij lachend. "Wat is je wachtwoord?" Ik loop naar Ruben toe en buig over mijn laptop om het wachtwoord in te voeren. "Durf je het?" Ik kijk hem vragend aan. Hij gaat staan, trekt zijn boek en onderbroek uit en gaat met gespreide benen weer zitten. "Als ik toch iets voor jou doe, kun jij ondertussen iets voor mij doen. "Jij bepaalt.", glimlacht hij en draait zijn bovenlijf naar het bureau. Ik kijk naar zijn penis die slap in rust op zijn bovenbeen ligt. "Ga ik naar huis of blijf ik eten." Ik heb totaal niet het gevoel dat ik het bepaal en ga geknield tussen zijn benen zitten. Zijn hand die door mijn haar gaat, geeft me moed en ik neem zijn eikel in mijn mond. Ik schrik me dood als ik de stem van mijn moeder hoor. "Ik kleed me even om. Ze staat voor mijn kamerdeur en ik ben een volwassen man aan het pijpen. Ik hoor even later haar kastdeur en Ruben kijkt me aan. "Dat scheelde maar weinig." Hij kijkt me opgelucht aan en duwt mijn hoofd over zijn penis. "Je moeder is een aardige mooie dame." Ik kokhals als zijn eikel mijn keel inglijdt.

"Het is over een kwartier klaar." Ze staat weer bij de deur. "Ik heb eniorme trek", reageert Ruben terwijl hij mijn hoofd weer naar onder houdt en zijn eikel mijn keel inschiet. "Ik hoop het"zegt ze. Even later hoor ik haar weer in de keuken. Ruben zit nog altijd op mijn bureaustoel en kijkt me aan. Hij trekt zijn benen op terwijl mijn laptop wordt gescand." Lik mijn aarsje." Zijn hand duwt mijn hoofd naar onder en ik lik tussen zijn billen. Hij gromt instemmend als ik zijn harige aars lik en ik hoor hem graag genieten. "Je doet het echt goed. Later meer. Kom je moeder wacht." Dan staat hij op, trekt zijn broek weer aan en loopt naar beneden. "Is het gelukt?", vraagt mijn moeder als we de keuken inkomen. Ze heeft zich echt uitgesloofd voor Ruben. Ze maakt zich nooit op en loopt ook nooit in de kleding die ze nu aan heeft: een kort zwart rokje, een dun truitje en hoge hakken. "Hij is aan het scannen" zegt Ruben. "Ik weet zeker dat alles weer naar behoren werkt eind deze week." "Dus je komt nog eens terug? "reageert ze verheugd. " Ïk heb beloofd dat ik alles na zou kijken en dat is niet zomaar ineens klaar." Hij kijkt mij aan en knipoogt. Mijn moeder die tegenover ons zit, slaat haar benen over elkaar en ik zie haar verlangend naar Ruben kijken.