Sabine En René - 5

René en ik zijn nu een aantal weken bezig om te proberen of we Inge zwanger kunnen maken. Inge is gestopt met de pil en sindsdien krijgt ze om de twee dagen bezoek op haar zolderverdieping van zowel mij als René. Inge wil graag dat we allebei vader worden van haar kindje en daarom neuken we haar om beurten. Het zijn geen uitgebreide seksfeesten, maar we maken het natuurlijk wel gezellig ;-)

Sinds de laatste keer hebben geen seks meer met ons allen tegelijk gehad, maar we komen niets tekort. Het is ‘s avonds nooit zeker in welk bed je de volgende ochtend wakker wordt.

Als ik op een morgen wakker wordt naast Sabine en René, hoor ik Inge zachtjes huilen in de badkamer. Inge is gisteravond met Anita meegegaan naar bed en ik ben René en Sabine naar hun slaapkamer vertrokken. Daar hebben we een lekkere sandwich gedaan, waarbij René zijn vrouw neukte en ik hem lekker diep anaal paalde. En zo werd ik dus wakker die ochtend.

Ik liep naar de badkamer van de woning van Sabine en René en trof Inge huilend aan op het toilet. “Wat is er aan de hand lieverd?”, vraag ik haar. “Ik ben ongesteld geworden”, huilt ze, “ik ben niet zwanger!”. Ik leg troostend een arm om haar heen en vertel haar dat het wel even kan duren, ze is immers jaren aan de pil geweest. Toen Anita stopte met de pil, duurde het ook 8 maanden voordat ze zwanger werd van onze dochter. “En je moet goed bedenken dat wij eigenlijk nog maar 3 weken bezig zijn. Eerst moeten al die hormonen uit je systeem zijn en pas dan kan je lichaam zich voorbereiden op een zwangerschap. Maar dat betekent niet dat we het in de tussentijd niet hoeven te proberen”, zeg ik met een geile lach om mijn mond.

Inge begint te lachen en veegt haar tranen weg. “Als jullie er maar wel even om denken dat ik nu even een weekje pauze neem.” En zo is de lucht weer geklaard. Ik ga me douchen, want over een uurtje moet ik weer op mijn werk zijn. Ik stap onder de douche en zeep me lekker in. Mijn pik en ballen geef ik wat extra aandacht, want waar mijn pik gisteravond is geweest, daar is het niet helemaal fris. Als ik mijn haren uitspoel hoor ik de deur van de badkamer open gaan en plotseling stapt er iemand bij mij onder de douche. Doordat ik mijn ogen dicht heb zie ik niet gelijk wie het is, maar als ik een paar handen vanachter mijn pik voel vastpakken, weet ik direct dat dit de grote handen van René zijn.

Hij pakt mijn pik van achteren vast en begint hem stevig te masseren. Ik had al een halve erectie, maar deze is nu binnen no-time op oorlogssterkte. René trekt me rustig af en ondertussen wurmt hij een vinger tussen mijn billen. Ik ontspan me en duw mijn kontje wat naar achteren om hem de ruimte te geven. Zijn wijsvinger glijdt soepel naar binnen en hij draait zijn vinger zo, dat wanneer hij hem kromt hij mijn prostaat stimuleert. Dit heeft tot gevolg dat ik het niet lang meer houd en ik mijn zaad met kracht tegen de muur aan spuit.

Ik draai me om en geef René een zoen op zijn mond. Hij opent zijn lippen een beetje en onze tongen vinden elkaar. Ondertussen voel ook zijn pik hard tegen mijn buik aan kloppen. Ik verbreek de zoen en laat me op mijn knieën zakken. Ik lik zijn paarse eikel en neem hem in mijn mond. Langzaam zuig ik hem af en aan het snuiven van René te horen zal het niet lang duren voordat hij ook klaarkomt. Hij pakt mijn hoofd vast mijn zijn krachtige handen en begint mijn mond nu stevig te neuken. Ik moet mijn best doen om zijn pik te verwerken, maar het lukt. Dan voel ik zijn eikel opzwellen en ontvang ik zijn zaad diep in mijn keel. Ik slik om alles weg te krijgen, maar kan niet voorkomen dat een druppeltje mijn mondhoek uitsijpelt. René haalt me weer omhoog en likt het kleine beetje zaad van mijn mond.

“Wat een verrassing om jou in onze badkamer aan te treffen”, zegt René. Dan bedenk ik me inderdaad dat ik niet in onze eigen badkamer sta, maar in de gespiegelde badkamer van de andere woning. Ach ja, het maakt ook allemaal niet uit. Ik droog me af en ga via de zolderverdieping van Inge naar onze eigen woning en kleed me aan. Nog even een gauw een broodje en dan aan het werk. Inge heeft intussen de kinderen al gewekt en zij zal ze straks naar school brengen. Anita en Sabine slapen nog, maar zij hebben allebei een avonddienst vandaag, dus mogen ze altijd wat langer slapen.

Als ik op mijn werk ben, krijg ik een sms’je van René, hij is ook net op zijn werk gekomen, maar daar heeft zijn auto hem in de steek gelaten. Het is al een oude barrel en de kans is groot dat hij niet meer te repareren is. We spreken af dat ik hem vanmiddag kom halen als ik vrij ben en dan moeten hij en Sabine dit weekend maar even achter een andere auto aan.

Dat weekend zijn Sabine en René aan het kijken geweest naar een andere auto, de oude auto van René had ik met een sleepkabel weer mee teruggenomen naar huis en die staat nu op de oprit verder te roesten. Inruilwaarde heeft de auto niet meer dus die kan naar een sloper worden gebracht, wellicht dat die er nog wat voor over heeft voor onderdelen.

René en Sabine komen zaterdagmiddag weer thuis met een Citroën C8, geen nieuwe, maar een nette auto van 8 jaar oud. Voldoende plaats voor 8 personen, zodat we ook eens met ons allen met 1 auto weg kunnen gaan. Een telefoontje naar de lokale autosloper en ook de oude barrel van René wordt nog diezelfde dag weggesleept. René en Sabine krijgen er nog €200 voor.

Weken verstrijken waarin René en ik wederom pogen om Inge zwanger te maken en nadat Inge nog twee keer ongesteld is geworden, blijft de derde maand de ongesteldheid uit. Inmiddels had Inge al vele zwangerschapstests in huis gehaald en nadat de vierde ook aangeeft dat ze zwanger is, durft ze het te geloven: “Ik ben zwanger!!!”gilt ze door het huis.

René en ik zijn allebei blij, we worden weer vader, voor mij de derde keer en voor René de tweede. Wie de biologische vader is, zullen we niet weten en dat is ook precies de bedoeling.

Ondanks dat seks tijdens de zwangerschap geen enkel probleem is, heeft Inge even geen behoefte meer in René en mij, maar deelt ze slechts af en toe het bed Anita en Sabine. Het maakt mij helemaal niets uit, ik krijg genoeg van mijn vrouwtje en van Sabine en René.

We zien het lichaam van Inge veranderen, maar ook haar gedrag verandert. Ze is niet meer die leuke geile meid die we in huis hebben gehaald, maar ze wordt wat stiller, is snel op haar teentjes getrapt en ze kan om niets beginnen te huilen of een woedeaanval krijgen. Anita en Sabine stellen ons gerust, dat dit komt door de hormonale veranderingen en dat aan het einde van de zwangerschap de hormonale verhoudingen zich weer zullen herstellen. We schikken ons dus nog maar een halfjaar in deze situatie, we hebben het zelf ook graag gewild.

Inge is vier maanden zwanger als we een vrije dag hebben genomen om samen met Inge een babykamer uit te gaan zoeken. Na het ontbijt brengen Anita en Sabine de kinderen naar school. Als ze weer terugkomen stappen 2 mannen uit een auto die al een poosje op de parkeerplaats staat en lopen de inrit van Sabine en René op en bellen aan. René doet open en de mannen stellen zich voor als rechercheurs De Vries en Mak. “Bent u René Wesseling?”, vraagt Mak. “Ja, hoezo?”, vraagt René.

“Wij zouden u graag even spreken, mogen we even binnenkomen?”vraagt De Vries.

René laat ze binnen en gaat ze voor naar de keuken, waar we nog met zijn allen zitten.

“Neemt u plaats”, zegt René en wijst de rechercheurs twee stoelen. De Vries en Mak kijken wat vreemd om zich heen, ze hadden klaarblijkelijk niet verwacht dat deze twee-onder-1-kapper eigenlijk 1 grote woning was en hier twee gezinnen woonden. Mak merkt op dat Inge hier ook zit. “Bent u niet de ex-vriendin van de verdwenen Rob Keizer?”.

Inge knikt en De Vries en Mak kijken elkaar even aan en richten zich dan weer tot René: “kunnen we u even alleen spreken?”

“Als daar geen directe noodzaak toe is, dan liever niet. We hebben hier voor elkaar geen geheimen”, antwoord René. “Zoals u wilt”, zegt De vries. Hij neemt plaats aan de tafel en begint René te bevragen.

“Bent u de eigenaar geweest van een blauwe Nissan Sunny uit 1998 met dit kenteken?”, hij haalt een stapeltje foto’s uit zijn binnenzak en laat René de eerst zien met daarop een afbeelding van de achterkant van zijn oude auto die door de autosloper is opgekocht.

“Ja”, antwoord René, “dat is mijn vorige auto.”

“Heeft u deze auto enkele maanden geleden aangeboden aan autosloperij De Wit?”

“Ja”, antwoord René weer,

“Was deze auto in uw bezit ten tijde van de verdwijning van Rob Keizer?”

“Ja, hoezo?”

“Is deze auto in deze periode ontvreemd geweest?”

“Nee, waar wilt u naar toe?”

“Herkent u deze nummerplaten?” en De Vries laat hem de volgende foto zien met daarop een andere set nummerplaten. ”Kunt u verklaren waarom deze nummerplaten door de autosloperij De Wit zijn aangetroffen in uw kofferbak onder de afdekklep van het reservewiel? Waar was u ten tijde van de verdwijning van Rob Keizer?”

De vragen komen nu in rap tempo en René krijgt niet meer de kans om te antwoorden. Inge kijkt met grote ogen naar de foto met de nummerplaten van de auto van Rob. Ze kijkt naar René en daarna naar mij en vervolgens naar Sabine en Anita. Ik voel alle kleur uit mijn gezicht wegtrekken en ik word misselijk van de zenuwen. Ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken en ik zie mijn hele leven aan me voorbijtrekken, een leven dat vanaf nu geen toekomst meer heeft.

Mak merkt dat ik mezelf niet meer op mijn gemak voel en als René ook geen antwoorden meer geeft op de vragen lezen de rechercheurs mij en René onze rechten en worden we aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij de verdwijning van Rob Keizer. We worden voor de keus gesteld of we vrijwillig meegaan of dat er een arrestantenbus moet komen om ons op te halen. We kiezen ervoor om vrijwillig mee te gaan en daarmee worden we naar het politiebureau in Winschoten gebracht. Hier worden we gescheiden en we worden ieder naar een andere verhoorkamer gebracht.

Mak ondervraagt mij in het bijzijn van een geüniformeerde agente en ik ga ervan uit dat René wordt ondervraagt door De Vries. Ik heb nog geen mogelijkheid gekregen om een advocaat te bellen en daarom maak ik gebruik van mijn recht om te zwijgen. Ik hoop dat René dat ook doet.

Mak stelt de vragen die hij René eerder thuis ook stelde, maar ik blijf zwijgend voor me uitkijken. Steeds opnieuw dezelfde vragen, steeds zwijgen.

Na twee uur moet hij blijkbaar even een sanitaire stop maken, want hij staat op en verlaat de verhoorkamer. Ik kijk naar de agente, nog een jonge meid. Ze ziet er goed uit, jammer dat de vrouwelijke agenten dezelfde uniformen moeten dragen als de mannen, het is allemaal wat vormeloos.

Ik zie aan haar kleurende gezicht dat ze in de gaten heeft dat ik aandachtig naar haar zit te kijken. Ik geef aan dat ik even naar het toilet moet. “Eerst even wachten tot rechercheur Mak terug is meneer Kral”, zegt ze.

Als Mak terug is, vraag ik of ik even naar het toilet mag. Mak kijkt naar de agente en zegt tegen haar: “begeleidt jij meneer Kral even en laat hem niet uit het oog.”

Volgens protocol word ik eerst geboeid en daarna begeleid agent Willems, zoals op haar uniform staat te lezen, mij naar het toilet. Ze opent de deur voor me en laat me naar binnen. “Eh, agent Willems, kunt u misschien even helpen?, vraag ik haar, “met mijn handen op de rug gaat het wat moeilijk.”

“Neem me niet kwalijk meneer Kral”, antwoordt ze, “maar volgens protocol mag ik uw boeien niet losmaken.”

“Kun je dan niet ten minste even mijn broek omlaag doen? Dan kan ik proberen te richten”, bijt ik haar een beetje sarcastisch toe.

Ze komt achter me staan en knoopt mijn broek los en trekt deze samen met mijn boxer naar beneden. “Lukt het zo meneer Kral?”, vraagt ze op een lacherig toontje, “of moet ik u even helpen met richten?”

“Omdat je het zo alleraardigst aanbiedt, graag. Anders kan het hier nog wel eens een kliederboel worden.” Agent Willems gaat achter mij staan en pakt mijn penis vast en richt deze op het urinoir. Ik had dit totaal niet verwacht en kan van schrik niet meer plassen. In plaats daarvan zwelt mijn penis op tot een flinke erectie.

“Meneer Kral, zo lukt het toch niet om te plassen?” Ze begint mijn lul te kneden en maakt masturberende bewegingen. “Ik zal u hier even vanaf helpen”, zegt ze en ze draait me om en gaat door haar hurken totdat ze met haar gezicht voor mijn lul zit. Ze likt even over de eikel om de smaak te proeven en blijkbaar bevalt dat wel want direct daarna neemt ze mijn eikel in haar mond en maakt ze met haar tong omtrekkende bewegingen om mijn eikel. Ze masturbeert me nog steeds met mijn eikel in haar mond en met haar andere hand bevoelt ze mijn ballen. Het uitzicht en de gedachte dat ik hier wordt afgezogen door een agente in functie zorgen ervoor dat het niet lang duurt voordat ik klaar kom en tot mijn verbazing slikt ze het leeuwendeel door. Als ze weer gaat staan haalt ze een doorzichtig plastic potje uit haar broekzak. draait het deksel eraf en laat ze daar een restje van mijn zaad uit haar mond in lopen.

“Zo meneer Kral, mag ik u danken voor het vrijwillig afstaan van uw DNA?” Ik ben te verbouwereerd om te reageren en mijn lul zakt snel weer af naar een zielig formaat. “Ik neem aan dat het plassen nu wel lukt? Ik zal uw rechterhand vrijmaken zodat u zelf kunt richten.”

Ze maakt mijn rechterhand los en ik laat mijn urine in het urinoir kletteren. Agent Willems steekt het potje weer in haar broekzak en doet mijn boxer en broek weer omhoog als ik klaar ben. Ze maakt de knoop weer vast en doet de rits dicht en daarna word ik weer geboeid teruggebracht naar de verhoorkamer.

Daar staan Mak en De Vries te overleggen. Als ze mij weer binnen zien komen, vragen ze agent Willems om mij los te maken en bieden ze hun verontschuldigingen aan voor het feit dat ik ben aangehouden.

“De heer Wesselink heeft bekent zich te hebben ontdaan van de auto van Rob Keizer op verzoek van de heer Keizer zelf.” Hij heeft ons de locatie aangewezen op de kaart van Duitsland, waar de auto zou zijn gedumpt. Onze collega’s in Duitsland zijn ingeschakeld om deze locatie te onderzoeken.”

Als ik het nodige papierwerk in vul om weer op vrije voeten te komen wordt mij uitgelegd dat René nog in voorlopige hechtenis blijft omdat hij nog steeds wordt verdacht van betrokkenheid bij de verdwijning van Rob. Agent Willems krijgt de opdracht mij weer terug te brengen naar huis.

De hele rit wordt er niets gezegd, door mij niet en ook niet door agent Willems. Als we bijna terug zijn bij ons huis zegt agent Willems: “Het spreekt voor zich, dat dit voorval onder ons blijft. Zo niet, dan kan ik hele vervelende dingen doen met jouw DNA Frans Kral!”

Ik knik begrijpend en wil alleen maar naar huis. Wat zullen Anita en Sabine ongerust zijn en wat moeten we Inge vertellen? Misschien hebben Anita en Sabine Inge al wel ingelicht over wat er is gebeurt en wat René en ik daarna hebben gedaan, hoewel ze zelf ook alle details niet weten.

De politiewagen stopt voor ons huis en aan belangstelling van buurtgenoten geen gebrek. Ik stap uit en loop met een stevige pas naar de voordeur die door Anita huilend wordt geopend. Ze vliegt me om de nek en kust me terwijl ze me naar binnen trekt. “Waar is René”, gilt Sabine me toe. Ik sla mijn arm om haar heen en laat haar even uithuilen.

“Waar is Inge”, vraag ik aan mijn vrouw. “Die is boven, ze heeft zich opgesloten op haar zolderverdieping en wil even alleen worden gelaten”, antwoordt Anita. Ik vraag Anita wat ze Inge hebben verteld en Anita antwoord dat ze Inge alleen hebben verteld dat de politie denkt dat wij iets te maken hebben met de verdwijning van Rob.

“Mooi, dat komt goed”, uit zeg ik. We nemen plaats aan de grote keukentafel en ik vertel de dames wat er is gebeurd sinds dat we zijn meegenomen door de politie. Als ik uitleg dat René de locatie van de dumpplaats van de auto van Rob heeft aangewezen en de Duitse politie hier op dit moment onderzoek doet, kijkt Sabine verschrikt.

“Ik begrijp je schat”, zeg ik tegen Sabine. “Als ze het lichaam van Rob daarin vinden, dan is het afgelopen, dan komt alles uit. René lijkt de schuld op zich te willen nemen, maar dat kan ik niet laten gebeuren. Als René wordt aangeklaagd voor moord, dan neem ik de schuld op me. Ik wil niet dat hij hiervoor opdraait.”

“Nee”, zegt Sabine, “dan neem ik de schuld op me. Ik zeg dat ik mezelf moest verdedigen en dan ga ik hooguit een paar jaar de cel in. Jullie kunnen dan samen met René Thomas opvoeden en jullie kunnen hier dan met zijn allen blijven wonen. Als ik weer vrij kom, dan kom ik hier weer bij jullie.”

We zitten zo een poosje zwijgend aan de keukentafel en dan besluit ik om Inge te vertellen wat er is gebeurd, maar dan in de versie van het verhaal van Sabine. Inge kan het allemaal maar moeilijk bevatten. Rob is niet verdwenen, maar dood. Wij hebben het haar niet verteld om haar in bescherming te nemen, maar de liefde die we voor haar voelen is echt en we voelen ons allemaal de ouders van haar ongeboren kindje. Dit kind zal opgroeien in liefde met twee vaders en drie moeders. Anita en Sabine komen ook naar de zolderkamer en nemen plaats naast Inge op het bed. Troostend kussen ze haar op de wang en de vrouwen besluiten om even een dutje te doen, het is een lange emotionele dag geweest.

Ik neem een paar dagen verlof van mijn werk om bij de vrouwen te zijn en de volgende dag komt er een telefoontje van het politiebureau dat we René kunnen halen. Hij wilde niet door de politie naar huis worden gebracht. Ik stap snel in de auto en haast me naar het bureau. Nadat de nodige papierwinkel was ingevuld kan René vertrekken, met de mededeling dat hij zich beschikbaar moest houden voor eventuele vragen die wellicht nog moesten worden beantwoord.

In de auto vraag ik René wat er is gebeurd. “De Duitse politie heeft op mijn aanwijzingen de auto van Rob gevonden op de plek waar we hem hebben gedumpt. De auto was leeg, ze hebben geen lichaam gevonden. Ze willen nu de auto onderzoeken op DNA-sporen, maar de kans dat ze die vinden is klein na zoveel maanden.”

“Hoe is dat mogelijk?”, vraag ik geschokt, “we hebben het lichaam er zelf ingezet, zelfs nog in de gordel gesnoerd.”

“Ik weet het niet”, zegt René, “het enige dat ik kan bedenken is dat het lichaam er toch uit is gevallen en dat het ergens anders naar toe is gezonken. Ik weet uit de tijd dat ik nog wel eens aan duiken deed, dat die plek ontzettend diep is. Het is een oude zandafgraving en op plekken kan het wel 30 tot 40 meter diep zijn. Hoe het ook zij, we hebben ontzettend veel geluk gehad en deze uitkomst sluit perfect aan op mijn verklaring.”

“We gaan dit vanavond lekker vieren met ons allen”, zegt René, “wil je nog even langs de slijterij rijden, ik wil een lekkere fles champagne meenemen.”

Met twee flessen dure champagne rijden we naar huis. Inge, Sabine en Anita wachten ons op en we vertellen aan de keukentafel hoe het is afgelopen en dat het er op lijkt dat we ermee wegkomen. De champagne redt het niet tot vanavond en nemen allemaal lekker een glaasje, Inge houdt het bij 1 glaasje en met ons vieren maken we de twee flessen soldaat. Een klein beetje aangeschoten gaan we met ons allen naar de zolderverdieping van Inge, daar staat het grootste bed, waar we ons uittrekken. Inge ligt in het midden en laat zich lekker verwennen door Sabine en Anita. Anita en Sabine sabbelen beide op een tepel van Inge. Haor borsten zijn al een beetje gegroeid door de zwangerschap en ook haar buikje steekt al een mooi eindje omhoog. Over 5 maanden zal hieruit een kindje worden geboren dat van ons allemaal is, maar bovenal van Inge.

Het is een geil gezicht, drie vrouwen naakt op bed, eentje zwanger op haar rug liggend en twee op ellebogen en knieën op haar tepels zitten te sabbelen.

Ik ga op mijn rug liggen op bed en manoeuvreer mij tussen de benen van Anita en snuif de zilte geur op van haar kutje. Ik steek mijn tong uit en raak haar lipjes aan. Anita begrijp wat ik wil en zakt met haar onderlichaam iets omlaag. Ik kan nu haar lekkere kut likken en dat doe ik dan ook vol overgave. Lange halen tussen haar schaamlippen door en kringetjes trekken rond haar klitje. Na een poosje steek ik mijn tong diep in haar kut en Anita begint op en neer te bewegen en neukt mijn tong.

Ik voel een paar lippen om mijn harde paal, maar kan niet zien wie het is. Maar aan de volle lippen herken ik Sabine. Zij zuigt mijn pik diep naar binnen en bewerkt mijn eikel met haar tong. Anita haar kut gaat weet omhoog en ik zie dat René over mijn borst heen gaat zitten en zijn pik in het gleufje van mijn vrouw steekt. Ik heb een heerlijk uitzicht op het soppende gebeuren en als ik mijn nek wat uitstrek kan ik langs de paal van René likken terwijl hij in en uit mijn vrouw stoot. Sabine zuigt ondertussen flink door en ik voel mijn zak samentrekken en ik zal snel mijn zaad lozen. Sabine zuigt nog even harder en dan spuit ik mijn zaad diep in haar keel. Ze heeft moeite om alles binnen te houden, maar het lukt haar toch om alles door te slikken.

Aan het kreunen van Anita te horen zit zij ook dicht tegen haar hoogtepunt aan en René is er ook niet ver meer vanaf. Dan spuit René zijn zaad diep in de kut van Anita en ook zij komt hierdoor klaar, waardoor er heel veel kutsap langs de pik van René naar buiten loopt. René laat zijn verslappende pik uit de kut van Anita glijden en hij hangt voor mijn mond. Ik neem hem even diep in mijn mond en lik hem schoon van de sappen van Anita en het zaad van René. Daarna voel ik het zaad van René uit de kut van Anita over mijn kin lopen.

Anita en René liggen even uit te hijgen en Inge buigt zich over mij en likt mijn kin en hals schoon. Ik ga bij Anita liggen en kijk naar Sabine en Inge die zich in 69-positie tegoed doen aan elkaars kutjes. Het duurt niet lang of beide vrouwen komen ook klaar.

We liggen even lekker bij elkaar als Anita plots zegt: “ik heb eigenlijk best wel honger, zullen we een pizza bestellen en laten bezorgen?” We stemmen allemaal in en we bekijken online het bestellijst van de lokale pizzeria. Als we allemaal een keus hebben gemaakt belt René op om de bestelling door te geven. “Een halfuurtje”, zegt René als hij de telefoon neerlegt. We besluiten boven te blijven en ook hier te eten. Dan kunnen we straks weer lekker verder. De kinderen zijn toch bij hun grootouders omdat we niet wilden dat zij de hele situatie met de politie mee zouden krijgen.

Na een dik halfuur hoor ik de deurbel gaan en ik doe een badjas aan om de deur te openen voor de koerier. Ik open de deur en zie tot mijn schrik en verbazing geen koerier staan, maar agent Willems. Niet in uniform, maar in een donkere broek en coltrui, ze houdt haar dienstwapen op mij gericht. “Naar binnen Frans”, commandeert ze me met zachte, maar dwingende stem. “Hup, voor me aan, naar de zolderverdieping.”

Ik volg haar instructies op, mezelf geen raad wetend. Als ik de zolderverdieping bereik moet ik stoppen. Ze doet haar boeien om mijn polsen en duwt me dan naar binnen, naar de vrouwen en René.

Anita, Sabine en Inge zitten op stoelen, naakt en vastgebonden, met proppen in hun mond. René staat erachter en ook hij heeft een pistool in zijn hand. “Wat is hier aan de hand”, schreeuw ik vol ongeloof uit.

“Bek houden”, bitst René mij toe en hij gebaart mij te gaan zitten op de vierde stoel. Agent Willems duwt de loop van haar dienstwapen in mijn rug en ik loop naar de stoel. René doet mijn badjas uit en duwt me hardhandig op de stoel. Agent Willems bindt mijn voeten vast aan de stoelpoten en ook ik krijg een prop in mijn mond.

René gaat nu naast agent Willems staan en ze kijken ons aan.

“Jullie zullen je nu vast wel afvragen wat er aan de hand is”, zegt hij lachend. “Nou dat zal zo duidelijk worden.” Ondertussen hoor ik iets de trap opkomen richting de zolder. Een zwaar gebonk, gehijg en dan staat er plotseling iemand in de deuropening. Het is Rob! ten minste hij lijkt op Rob, een scheef hangend gezicht en een slepend linkerbeen. Hij heeft iets bij zich, wat ik niet kan onderscheiden.

René neemt het woord:

“Willen jullie Rob niet eens verwelkomen? Het is al zo lang geleden dat jullie elkaar hebben gezien! Ja, jullie zien het, Rob leeft. Alhoewel leven? Als je dit leven kunt noemen…

Ja Frans, je dacht dat je Rob had gedood en eerlijk gezegd heb ik dat zelf ook even gedacht, maar toen we in Duitsland aankwamen zag ik dat Rob nog leefde aan de condens in het zijl. Toen we de auto het water in lieten rollen heb ik de gordel van Rob losgemaakt en het portier geopend voordat hij de diepte in verdween. Toen wij daarna even lekker met elkaar bezig waren is Rob het water uit geklommen en is hij in mijn kofferbak geklommen. De hele rit naar huis was hij gewoon bij ons. Ik heb hem later die dag naar zijn zusje gebracht zodat hij kon herstellen. Jullie kennen het zusje van Rob inmiddels wel, of niet agent Willems?”

Agent Willems neemt het gesprek over: “Ja, ik heb het afgelopen jaar voor mijn broer gezorgd, maar zoals jullie kunnen zien heeft hij wel schade opgelopen door de laffe aanval van jou Frans! Zijn bloedtoevoer naar zijn hersenen is enige tijd onderbroken geweest en daardoor heeft hij nu onherstelbare hersenletsel opgelopen.”

René gaat verder: “jullie vragen je misschien af waarom ik Rob heb geholpen. Rob en ik zijn al minnaars zolang Inge en hij naast ons woonden en we wilden eigenlijk met elkaar verder. Hij zou breken met Inge en op zo’n manier dat Inge hem nooit meer wilde zien. Dat zou hij die avond doen, maar het liep allemaal even anders. Ik zou dan breken met Sabine en we zouden samen naar Spanje vertrekken.”

“Het afgelopen jaar hebben we naast de zorg voor Rob ook veel gepraat over onze wraak”, vertelt agent Willems. “En de dag dat we wraak nemen is nu gekomen. Rob, ga je gang broer!”

Rob sleept het object dat hij heeft meegezeuld de trap naar het midden van de zolder en ik herken het als een grote jerrycan van zo’n 40 liter. Hij draait de dop eraf en de geur van benzine komt mij tegemoet. Paniek maakt zich van mij meester, maar ik zit te vast om iets te kunnen doen. Hij gooit de jerrycan om en de benzine loopt over de vloer en onze voeten. Rob pakt een jachtmes uit de holster van zijn laars en sleept zich naar Inge. “En jij, vuile hoer, jij wilde een kind van die klootzak en samen hokken met je lesbische vriendinnehoeren? Een kind zul je niet krijgen en hij duwt zijn jachtmes tegen de zwangere buik van Inge. Inge probeert te schreeuwen, maar de prop belet haar. Dan duwt Rob het mes door en het lemmet verdwijnt in de buik van Inge. Inge kijkt met grote ogen naar beneden en ziet het bloed uit haar zwangere buik stromen. Rob trekt het lemmet met kracht omhoog en snijdt de buik van Inge open tot haar borstbeen. Inge verliest het bewustzijn en zakt in elkaar. Sabine en Anita proberen te schreeuwen, te huilen, te gillen, maar niets haalt iets uit.

Agent Willems richt plots haar wapen op René. “En ook jij moet boeten René Wesselink, jij had meer voor mijn broer kunnen doen, dan was hij er anders aan toe geweest dan nu.”

Ze spant haar vinger om de trekker en haalt deze over. Een luide knal klinkt door de zolderverdieping en ik zie een rood stipje op het voorhoofd van René verschijnen en hij zakt door zijn knieën met een verbaasde blik op zijn gezicht. Hij valt voorover en een plas bloed ontstaat rondom zijn hoofd. “Tja, toen jullie dachten dat René de pizza’s bestelde, belde hij mij en Rob op als teken om onze wraak uit te voeren.”

“En het eindigt vanavond voor jullie allemaal hier”, zegt Willems terwijl ze een zippo uit haar zak haalt. Ze richt haar wapen nu op Rob en zegt: “sorry broer, maar jij hebt ook geen leven meer met jouw hersenschade”, ze haalt de trekker over en ook Rob valt neer voor onze voeten. Agent Willems kijkt nog eenmaal naar ons en laat dan de zippo vallen in de plas benzine. De vlammen verspreiden zich in een een fractie van een seconde en ik voel de hitte bij mijn voeten, de pijn is verschrikkelijk. Agent Willems draait zich om en loopt de trap af, ik kijk naar Sabine en Anita en ook zij lijden vreselijke veel pijn. De hitte wordt intens en ik zie het vel nog van mijn benen vallen voordat het zwart voor mijn ogen wordt, er is niets meer, behalve dood…

Met dit slotstuk van dit thrillerachtige verhaal neem ik afscheid van de personages die een hoofdrol hebben vertolkt in mijn verhalen.

Ik stop niet met schrijven, maar zal terugkeren met een nieuw erotisch verhaal met nieuwe karakters, nieuwe setting.

Xxx. Frans