Mark En Mariël Zijn Mijn Slaven - 19

Het duurde een aantal dagen voor ik me weer een beetje mens en man voelde. De totale vernedering, het slaaf zijn van vier zwarte mannen, het ontvangen van sperma en pis van tientallen (zwarte) mannen, de pijn. Alles kwam zelfs in mijn dromen terug. Van Victor, de hoofdbeul, had ik alleen een sms gekregen.

'Goed gedaan, doen we nog eens'. Meer had er niet in gestaan en al was ik al dagen totaal mijn geilheid kwijt, op het moment dat ik het deel las waarin stond dat het gebeuren zou worden herhaald begon mijn piemel toch weer overeind te komen. Ik wist dat er videobeelden waren en ik niet anders kon dan op zijn bevel me beschikbaar stellen. Ik was voor hem wat Mark, Mariël en Mariska voor mij waren. Een interessante balans tussen het zijn van een slaaf én Meester. De eerste sprak ik een paar dagen na mijn mishandeling.

Mark belde 's avonds laat na zijn voetbaltraining die blijkbaar nu op woensdag was. Enthousiast en geil verhaalde hij over de totale verandering in zijn groepje voetbalvrienden. Ze hadden geregeld dat ze een aparte kleedkamer hadden dan de andere zeven. Ze werden door hen 'de homo's' genoemd (iets wat Mark alleen maar vernederde en dus geil maakte). Joris en Bart hadden nu in het clubje de leiding over de anderen en het was voor en na het voetbal een opwindende seksuele troep, en niet alleen dan. Onderling bezochten ze elkaar ook nog.

“Maar ik blijf natuurlijk vooral en bovenal UW slaafje” sprak de 25 jarige jongen tot slot uit. Ik moest er om lachen toen ik de telefoon weglegde.

De dag erna een email van Mariël:

Beste Meester Lex,

Ik, of beter, Mariska en ik hebben de opdrachten uitgevoerd. De broekjes zijn klaar en ook voor mij is er nu een kuisheidsgordel. Voor de zekerheid heb ik er twee extra gemaakt, dit keer rood en van hard geperst kunststof. Ik zal dit de volgende keer allemaal voor u meenemen en hoop dat u dan ook wilt dat Mariska mee komt (Markie erbij zou helemaal top zijn).

Gelukkig zijn Maris en ik niet meer ongesteld, dragen nu ook de gordel en ik kan u vertellen dat ik het ding haat en liefheb. Geen stap meer zonder dat ik aan u denk en naar u verlang. Het is zo fijn dat ….

Ze ging nog even door over andere opmerkingen maar ik wist wat ik wilde weten. Ik stuurde alle drie een appje met de vraag of ze van zaterdag 14.00 uur tot maandag 12.00 uur beschikbaar waren. Mark en Mariël konden wel (volgens mij hielden ze de weekenden vrij) alleen Mariska kon op de maandag niet.

Zo stonden ze op zaterdagmiddag een paar minuten na twee naakt voor me in mijn woonkamer. Nou ja naakt, Mark met staal om zijn lul en de meiden in een siliconen versie van een kuisheidsgordel. Mariël had gelijk bij binnenkomst een koffertje op tafel gelegd en nadat ik wat rondjes rond de drie had gelopen, een kneepje hier een streling daar.. opende ik het en pakte stuk voor stuk de inhoud uit het koffertje. Twee harde rode kunststoffen kuisheidsgordels voor vrouwen. Drie rubber broekjes, minimaal materiaal gebruik, kwalitatief hoogwaardig werk, één met 1 stevige harde buttplug en de andere twee met een buttplug en een kutplug. Hoe ze het voor elkaar had gekregen weet ik niet, waar ze het vandaan had gehaald weet ik ook niet maar allemaal konden ze vibreren las ik in een boekje dat erbij zat. Draadloos en via een app op de telefoon te besturen. Het begeleidende boekje las ik op de bank terwijl de drie nog altijd naakt op een rijtje stonden met hun armen in hun nek.

“Ongetwijfeld is dit door één van jullie getest?”, het was niet Mariël maar Mariska die knikte.

“Pak je telefoon dan maar”, en laat me het eens zien. Indrukwekkend werk, in één overzichtelijk programmaatje konden alle vijf de pluggen afzonderlijk en tegelijkertijd bediend worden.

“Bestaan deze broekjes in deze vorm al Mariël?”, ze bleef me het antwoord schuldig en ik gaf haar de opdracht om marktonderzoek te doen en me dat te mailen. Mocht het interessant zijn zouden we dit gaan produceren. Ik liet de dames hun sleutels pakken en zich bevrijden van kuisheid. Bij Mark, waarvan ik de sleutel had, deed ik het zelf. Ik installeerde daarna de app op mijn telefoon en tablet, terwijl de drie even alle vrijheid hadden en wat te drinken mochten nemen en mochten roken. Na de korte en voorspoedige installatie nam ik zelf ook deel aan het gesprek. Als enige volledig gekleed, dat wel. Het ging voornamelijk over mijn idee om zowel de draagbare kuisheidsgordel voor vrouwen en de broekjes voor mannen en vrouwen in productie te nemen.

“Dan krijgen we een soort seksbedrijf dus”, drong tot Mariska door die haar gedachten hardop uitsprak.

“Een bedrijf in seksspeeltjes,tenminste als het marktonderzoek van Mariël goed uitpakt.”. Opwinding en ditmaal niet alleen seksueel vulde mijn woonkamer.

“Maar ik wil eerst een demonstratie van de rode gordels dames”. En ze stonden op en Mariël demonstreerde hoe de (geniaal ontworpen) dingen werkten. Weer puur maatwerk viel me op en werd me verteld. Eerst had ze een gipsafdruk gemaakt van het kruis van haar vriendin, Vervolgens een mal gemaakt en zo gevormd dat het doel bereikt zou worden. Het resultaat was echt verbluffend. Ik zal proberen het te beschrijven; het materiaal hard rode kunststof dat in tegenstelling tot de siliconen versie niet meegaf. In het kruis zag het er uit als een slipje of bikinibroekje. Perfect aansluitend (door de mal) in de liezen. Van net onder het middel tot het begin van de bilspleet. Bij de vagina ging het iets (een heel klein beetje) tussen de schaamlippen die zo iets uit elkaar werden gehouden. In het 'plas gebied' werden de lippen iets verder van elkaar getrokken in een ovaal gaatje waarbij alles zo dicht en stevig tegen de huid zat dat er geen gespetter of rare effecten zouden zijn (ik zou dat uiteraard nog bekijken). Het gat op zich was te klein om een vinger tussen te krijgen. De voorkant eindigde bij het begin van de billen, midden tussen de benen. Alles bleef precies op zijn plek doordat (waar de touwtjes zitten bij een bikinibroekje) een vier centimeter siliconen band naar achter op de rug ging, precies boven de billen zat een plat slot. Het was iets verstelbaar omdat een vrouw nou eenmaal schommelt in gewicht al blijft de kut hetzelfde (aldus Mariël).

Ik stond op en bekeek het geval nauwkeurig, ik was eerlijk gezegd bang dat er (doordat de driehoek onder het lijf eindigde en niet vast zat aan de band om het midden) het geheel nogal bewegelijk kon zijn. De vier centimeter band om het middel bleek dat te voorkomen, het was echt goed doordacht. Mariska was onder mijn blikken en aanrakingen nat geworden, doordat de gordel iets tussen de schaamlippen zat parelden de druppels op het plastic. Ik was onder de indruk en nodigde Mark uit om dit ook eens te bekijken. Mariël mocht onderhand haar zwarte plugbroekje aantrekken. Terwijl Mark niet alleen de kuisheidsgordel bekeek en betastte maar ook Maris ongegeneerd aan haar tieten en billen zat (ik liet hem gaan) ging ik weer zitten terwijl ik keek hoe Mariël de pluggen voor en achter insmeerde me een beetje olie en ze vervolgens inbracht en het broekje ten slotte aantrok. Ze moest voor me komen staan en ik betaste het rubber. Ze reageerde onmiddellijk, als ik haar kut aanraakte en de plug bewoog en hetzelfde bij haar anus deed stond ze te schudden met haar heupen. En ik had nog niet eens de vibrerende functie geprobeerd en wachtte daar ook mee tot de andere twee ook hun broekje aan hadden.

Ik pakte mijn tablet en opende de bediening. Terwijl de drie Mmen voor me stonden af te wachten, handen in de nek, benen gespreid, bekeek ik de mogelijkheden. Hoewel er al verbinding was gemaakt met elke vibrerende plug kon ik nog niet zien welke bij wie hoorde en in het geval van de dames, voor of achter. Testen en de namen aanpassen dus.

Ik schoof een knop van 0 naar 5 (op een schaal van 10). Mark schrok, slaakte een kreet en zijn heupen begonnen alle kanten op te bewegen. Ik schoof door naar 10 en even later stond de jongen onder belangstellende blikken van 6 ogen te schudden en trillen op zijn benen.

“Dit moet Mark dus wel zijn”, mompelde ik terwijl ik zijn naam invoerde. Was dit al een geil gezicht? Bij schuif twee en drie werd het nog wilder. Het bleek Mariska te zijn, ik begon bij twee en ook zij kreunde een ik vroeg of het voor of achter was.

“Voor Meester Lex”, kreunde ze terwijl ze ongewild begon te dansen.

“Achter Meester Lex” kreunde ze nog harder toen ik drie activeerde. Haar lijf schudde haar mooie stevige borsten gingen alle kanten op en ik schoof (kort maar intens zo bleek) alles op 10. Ze wist niet hoe ze het had en als ik niet snel uit zou hebben geschakeld zou ze binnen een minuut klaargekomen zijn.

“Dan is het volgende slachtoffer duidelijk”. Mariël zette zich schrap en begon te bewegen toen ik heel langzaam de intensiteit opvoerde van nul naar tien.

“Voor” kreunde ze. Ik vulde in en kon zonder deze te gebruiken ook device nummer vijf al invullen. Ik koos er voor ook deze heel langzaam te activeren en harder en harder te zetten. Haar broer en beste vriendin bekeken haar (net als ik) terwijl ze vocht tegen de bewegingen die haar lijf in steeds heftiger vorm begon te vertonen.

“Ik wil ook zo'n broekje”, mompelde ik terwijl ik naar Mariël bleef kijken. Spontaan begon ze te kwijlen, haar eigen lijf, haar tieten, het broekje te strelen. Niet alleen haar heupen, haar hele lijf begon te schokken, te draaien. Ze maakte neukbewegingen, kreunde en hijgde. Ze kneep spontaan in eigen tepels, zoog aan een duim. Werd opgevangen en op de grond gelegd door Mark en ze had het niet eens in de gaten. Ze kwam gillend klaar, bleef kronkelen (want ik genoot van haar grenzeloos leiden en genieten tegelijkertijd). Ze werd, om het zomaar te zeggen, helemaal gek van wat er zich in haar kut en kont afspeelde. Haar vriendin en broertje keken vol verbazing toe.

“Stoppen, STOPPEN, stoppen”, smeekte Mariël dierlijk. En op dat moment vond ik dat ook wel een goed idee. Ik schoof alles weer naar de nul. Maar enigszins sadistisch schoof ik daarna de pluggen van Mark en Mariska voluit. Terwijl nu de één trillend en schuddend lag uit te hijgen begon het voor de andere twee. In mijn broek vormde zich een paal. Mark trok Mariska tegen zich aan, zonder dat zijn pik haar kut raakte gingen ze automatisch met hun heupen tegen elkaar aan beuken. Totaal, net als zus, van de wereld lieten zij zich ook op de grond zakken. Ze vreeën, zoenden, kwijlden, kreunden hijgden, kwamen klaar en ik liet het doorgaan. Ze draaiden om elkaar heen, werden gek en kwamen voor een tweede keer waarna ik bruut hun motivatie weghaalde en alle schuiven op nul zette. Drie zwetende hijgende lichamen voor me op de grond. Een geweldig gezicht. Ik was er geil van geworden en voelde dat er een vochtplek in mijn onderbroek zat. Terwijl zij op de grond aan het bijkomen waren liep ik naar de slaapkamer en trok mijn kleren uit. Omdat ik zelf niet wilde klaarkomen trok ik voor het eerst sinds mijn avontuur met de zwarten mijn kuisheidsgordel weer om. Zo liep ik (zelf nu ook naakt) de kamer weer in en schonk een glas witte wijn voor mezelf in. Ik zag dat Mariël onderhand ook overeind was gekomen en liet haar toe ook een drankje in te schenken. Toen ze de kamer weer instapte keek ze vaag naar haar broertje en en haar vriendinnetje.

“Trek maar uit”, gaf ik antwoord op haar ongestelde vraag. Dat moest ook met beleid zag ik en toen ze een beetje poep op de kontplug zag vroeg ze bescheiden en beschaamd of ze even haar billen mocht schoonmaken. Uiteraard stond ik dat toe (ik wilde geen stront op de bank). Maar een minuutje later zat ze naast me en liet ze zich tegen me aan zakken.

“Geweldig gedaan, perfect denk ik. Ik wil ook zo'n broekje en voor de mannenversie heb ik alweer een idee.” En kort gaf ik een uitleg van dat model.

“Ook gelijk maar een marktonderzoek er op los laten”, zei ze met een grote glimlach op haar gezicht.

“Ja, ik wil alles weten, concurrenten, kostprijs, marketing, de hele riedel. Neem je tijd”.

Mark en Mariska kwamen overeind. Ook hen zond ik de keuken in voor een drankje en ik liet hen ook hun broekje uitdoen, wijs geworden gelijk in de badkamer.

“Wat een geval is dat zeg”, zei Mark toen hij terug kwam.

“Stel je voor dat je met tijgerbalsem ingesmeerd bent”, zei ik lachend. Ik had dat spul uitgetest en wist hoe heftig het is. Het was plagend bedoeld en niet als dreigement maar hij keek me met schrik in zijn ogen aan. Ik schudde mijn hoofd met een blik dat dit nog niet van toepassing zou zijn. Alle drie waren ze erg onder de indruk van het broekje. Ik vroeg de meiden of ze het al onderling hadden getest op elkaar. Dat was een juiste veronderstelling. Al hadden ze de vibrator-functie niet geprobeerd tijdens het passen, alleen met het broekje op tafel. Ik zag het tafereel voor me, de vriendinnen, broer en zus die met elkaar bezig waren met de ontwikkeling.

“Hoe zit dat eigenlijk met de anatomie Mariël? Zijn de verhoudingen altijd hetzelfde of blijft dit maatwerk en moeten we er iets op vinden voor de internet verkoop? “ Ik had al lang door dat juist daar de vrije en beste markt lag, maar met maatwerk is dit weer moeilijk.

“Ik ga het uitzoeken” en gelijk stond ze op en schreef een memo aan zichzelf in een map die ook in haar koffertje had gezeten.

Het was al 18.00 uur zag ik toen ik mijn mobiel even checkte. Ik liet mijn slaaf en slavinnen opstaan in de houding. Ik had me voorbereid voor dit onderdeel van de dag. Koken en eten, bestellen was gemakkelijk, mijn idee niet en het ging verder op eerdere ervaringen. Ik had drie kettingen (van 3.60 cm) en 12 karabijnhaken en hangslotjes gehaald bij de lokale ijzerwarenhandel. Daarnaast had ik diverse groenten in huis gehaald en ook gehakt, kipfilets en rundvlees tot slot macaroni, rijst en spaghetti. Met de ingrediënten konden ze diverse maaltijden maken. Het zou echt neerkomen op totale samenwerking en goed overleg.

Losjes ging de eerste ketting om de enkels. Rondje om de enkel, slotje (ik had eerst twijfel maar ook het eten moest in samenwerking) , stukje er tussen en weer een rondje om de andere enkel en slotje. Dat drie maal. Ze stonden nu aan elkaar vast, waren beperkt en ieder stap zou te horen zijn. Hetzelfde deed ik met hun polsen en daarna met de nekken. Nog wat aanpassingen daarna (toen ik de onderlinge ruimte bekeek) en daarna legde ik de kookopdracht uit. Ze konden (in principe) alles, lopen, snijden, koken. Het Fenijn zat hem in de handen, de onderlinge afstand. Iets uit een keukenkastje pakken zou volledige samenwerking vereisen. En geloof me, ik had zout, peper en andere belangrijke zaken verdeeld over alle kastjes, zowel laag als hoog. Dus er moest gezocht worden, gepland worden, gewerkt, gewacht en gedeeld worden in mijn kleine keuken. Ik schoof een luie stoel aan en bekeek de drie blote figuren die aan de slag moesten. Ik bemoeide me er niet mee.

Het geluid van de kettingen (en het gevoel dat ze daardoor wel moesten hebben) was op zich al geil. Omdat geen van hen de leiding nam werd het besluit en keuze voor de ingrediënten en de maaltijd een flinke discussie waarbij geen van drie wilde toegeven. Iedereen die kookt heeft een eigen volgorde van het bereiden van eten. Deze drie hadden blijkbaar allemaal een andere. Persoonlijk, ik dus, bereid een maaltijd voor door eerst alles klaar te maken (schoonmaken van de groente, snijden, het vlees kruiden en snijden). Bij mij gaat het gas pas aan als ik alles er in kan stoppen. Mark was van mijn stiel, Mariska volgde de volgorde van het garen en Mariël (normaal gesproken heel georganiseerd) bleek de chaotische kok te zijn. Bij deze opdracht zou ik mijn methode aanraden, maar het trio rommelde aan. Dat resulteerde in (voor mij) een prachtige discussie, handen die naar boven wilden maar vast zaten aan handen die naar beneden wilden. Kleine onderlinge steken onder water, af en toe een vloek of scheldwoord. Zelfs toen de drie alles op het gas hadden staan werden ze onder elkaar boos omdat de één bij het fornuis wilde blijven en de ander de tafel wilde gaan indekken. En toen ze dat uiteindelijk besloten was er niemand die op het idee kwam dat ze ook aan elkaar gebonden moesten gaan eten. Dus ( dom, dom, dom) planden ze mij aan het hoofd van de tafel in plaats van dat ze bedachten dat ze op een rijtje moesten gaan zitten. Ik liet het gaan en liet het hen ontdekken. Dat had ik van tevoren al bedacht. Maar dat de drie allemaal hardhoofden waren? Nee, ik had deze wrijving niet verwacht. Ze werden steeds bozer op elkaar, gunden elkaar daardoor steeds minder ruimte, werkten minder samen. Voor mij als toeschouwer werd het alleen maar grappiger en koddiger. Eigenlijk had ik hen de plugbroekjes aan moeten laten doen van te voren en om en om hen nog meer moeten pesten.

“Jullie hebben nog een half uur”, joeg ik de spanning na drie kwartier op. Er was veel tijd verkloot en wilden ze het eten gaar op tafel krijgen? Dan moesten ze nu samenwerken. Schuifelende blote voeten, rinkelende kettingen, gemopper. En dan eindelijk eten op tafel. Ik zweeg en at omdat ik teleurgesteld was. Met alle mogelijkheden die ze hadden was het mogelijk geweest om een soort keuze menu te maken. Ik had de pannen, oven en het fornuis om dat voor elkaar te krijgen. Deed het zelf vaker voor mijn gasten. Alles was aanwezig voor een goed resultaat en ze kwamen met een mega eenpansmaaltijd. Het smaakte goed, het gerinkel van de kettingen, de blikken tussen de anderen (boos omdat eten niet gemakkelijk is als je aan een ander vast zit) maakte het geheel wel oké. Het doel, een volle maag was gelukt. Mijn hoop, een goede samenwerking verre van. Ik wilde een drie-eenheid met mij als leider, maar de drie hingen als los zand aan elkaar. Het werd nog erger,

in de koelkast en ijskast had ik al het mogelijke klaar gelegd voor een heerlijk toetje. Mark, noch Mariël en Mariska hadden daaraan gedacht. Pas bij het afruimen van de eettafel kwam de laatste met dit idee op de proppen.

Ze hadden veel meer materiaal gebruikt dan noodzakelijk en daarom zat de afwasmachine al snel vol, wilden aan het nagerecht beginnen toen ik dit project stopte. Ik was een beetje boos en onderbrak hen.

“Trek je kuisheidsgordels aan, kutten de harde. Daarna gaan jullie wandelen, Mark naar links, vijf minuten later Mariël naar rechts en nog vijf minuten later Mariska rechtdoor als jullie de voordeur uitgaan”. Ik klonk en was kortaf.

“ Als jullie terug komen over een uur? Dan krijgen jullie te horen wat mijn plannen met jullie zijn. Kan je nog een keer jezelf terugtrekken. Tijdens de wandeling heb je alleen een broek, jas en schoenen aan. Ja het is koud, maar dat was de helft van het eten ook. Denk na”. En zo zond ik hen weg.

Ik had al plannen, ging ze nu doorvoeren als het geaccepteerd werd, eerst de drie op hun plek zetten. Daartoe trok ik een pak aan (zelfs met stropdas) nog voor ze terug kwamen. Afstand creëren was het doel. Ze kwamen weer binnen. Ik liet ze zich gelijk uitkleden, het huiveren van de kou en reageren op de warmte liet ik voor wat het was. Ik legde ze, toen ze naakt (met beperkingen) voor me stonden het volgende voor.

'Jullie kunnen je nog één keer terugtrekken uit dit project. Dat moment komt zo. Ik ben behoorlijk teleurgesteld over jullie samenwerking en dat moet beter.” Ik las mijn rapport voor en ik zag dat mijn toon en woorden binnenkwamen.

“In iedere woning komt een camera. Jullie agenda wordt voor mij openbaar en ik wil dat jullie allemaal een horloge gaan dragen waarmee ik jullie kan volgen via gps” Ze keken elkaar onzeker aan.

“Ik krijg, bij de volgende ontmoeting een sleutel van jullie woning. Kortom, als je toestemt ben je van mij! En dan train ik jullie drie tot mijn ideale trio. Zodat jullie gewoon wat eten op tafel kunnen zetten zonder gedoe.”

“Nu ga ik een uur naar de kroeg, kunnen jullie overleggen en wie hier daarna nog zit? Dat zijn mijn slaven, voor NU voor EVER.”

Ze waren stil, de afstand van hen naar mij (naakt en pak) optimaal. Ik liep na mijn woorden gelijk de deur uit. Ik ging niet naar het café. Ik ging wandelen, de sneeuw knerpte onder mijn laarzen. Mijn vier kilometer rondje kwam neer op 40 minuten en ik wist dat uit te breiden tot 50 minuten. Ik was nerveus toen ik mijn huissleutel in het slot stak al wist ik dat mijn besluiten goed waren.

Met het gezicht naar de deur zaten Mark, Mariël en Mariska naakt voor me klaar.

“Wij willen, zijn, kunnen u niet missen. We zullen doen wat u wilt.” De stem van Mariska klonk nog wat onzeker.