Carlo stapte uit de taxi, en keek naar de afgesproken plek. Schamper keek de chauffeur naar zijn blote voeten. Carlo gaf hem zijn laatste geld weg. Carlo had enkele avonden daarvoor achter de chat met de mysterieuze dominante man afgesproken. Nee, gezien had hij hem nog nooit. De man was kortaf in zijn taalgebruik en gebiedend van toon over gekomen. Toch had hij een gevoelige snaar weten te treffen. Carlo had zich langzaam neergelegd bij het idee een week lang totaal gedomineerd te worden. Geen grenzen en totale gehoorzaamheid!

Ik het zicht van de weg lag inderdaad de kleine plas water. Carlo stapte over het prikkeldraad in het aan de natuur terug gegeven stuk land. Hij wist dat hij zich aan de instructies moest houden. Ongehoorzaamheid zou inhouden dat zijn naaktfoto's overal op internet verspreid zouden worden. De man had zichzelf de ruiter genoemd. Meer had hij niet vermeld. Een door hem ontworpen contract had Carlo getekend achter moeten laten ergens midden in een vaag park. Eventjes later had hij zonder de dominante man te treffen het symbool, een zwarte roos, ter bevestiging van de overeenkomst op een bankje in ontvangst genomen. Geil van opwinding kwam de knaap de dagen daarna regelmatig klaar bij de gedachte zichzelf uitgeleverd te hebben aan de grillen van de dominante onbekende.

Nu was het dan zover, de vorige avond had hij het sein mogen ontvangen en zich op blote voeten gehuld in maximaal 2 zomerse kledingstukken uitgeleverd. Dunne stofjes, net niet doorzichtig! Carlo’s geslacht klopte van opwinding, zijn handen trilden van spanning. Kort gingen zijn gedachten terug naar de taxichauffeur. Carlo had zijn erectie onderweg naar de plas niet kunnen verhullen. Hij wist dat de ruiter hem bespiedde en zich verdekt had opgesteld. Waar was dan die emmer? Die moest hij hebben voor de volgende opdracht. Hij zou half ingegraven aan de rand van het water in het zicht moeten liggen. Zenuwachtig speurde de arme Carlo naar iets wits. Hij liep rondjes en oogstte verwonderde blikken van de andere mannen in de buurt. Het was een openbare plek, dat was hij nog te weten kunnen komen voordat hij zich in dit avontuur had gestort. Eindelijk zag hij hem glinsteren, precies halverwege de verharde weg en de plas. Het zweet gutste Carlo van het gezicht. Gehaast begaf hij zich naar het voorwerp en opende knielend de emmer. Inderdaad half ingegraven. Gelukkig kon hij de eerste opdracht vervullen. Hij moest want de consequenties waren alleen voor hem, hij zou de ruiter niet eens een proces kunnen aandoen, ook daar had hij voor getekend. In de emmer trof hij een envelop aan, verder niets. Bevend van opwinding en de zenuwen scheurde hij de envelop open. Bijna scheurde hij ook de boodschap zelf doormidden. Een metalen voorwerp viel uit de envelop, een sleuteltje, typisch voor hangsloten. Zijn ogen gleden over de geschreven letters en terwijl zijn hart enkele slagen oversloeg besefte Carlo dat hij iets stoms gedaan had. Zijn geilheid had hem in de nesten gewerkt. De ruiter beschikte nu totaal en volledig over de jonge knaap en zou daar volledig gebruik van maken. Carlo wist dat hij moest gehoorzamen. Zijn werk, zijn familie, alles had hij moeten doorgeven. De ruiter had alles nagetrokken en beschikte over elk detail in zijn privé leven. Traag stond hij op en trok de aandacht van de mannen die op zoek waren naar het verscholen plezier in de bosjes. In het volle zicht van de straat en de mannen op het stukje land trok hij de laatste kledingstukken uit. Wijdbeens presenteerde hij zijn naakte lijf aan het schaarse publiek en gooide zijn broekje en shirt in de emmer. Greep de sleutel vast en urineerde publiekelijk over zijn kleding. Een auto passeerde en leek in te houden. Noodgedwongen draaide Carlo zijn kroonjuwelen naar het motorgeronk. De auto reed door. Carlo zuchtte en terwijl de verbaasde mannen hem aankeken liep hij naar de bomen en hoopte dat zijn naaktheid door het woud opgeslokt zou worden. Zijn trillende handen omklemden het sleuteltje, eindelijk bereikte hij het woud en verdween tussen het groen. Hij zocht de aanwijzingen waarover de ruiter gesproken had. Duidelijk herkenbaar en niet mis te verstaan, zo had de ruiter het hem omschreven. Opeens zag hij het, de geplastificeerde pijl. Zijn ogen vielen open van verbijstering, hij voelde zich nog naakter dan hij al was. In vol ornaat, duidelijk scherp afgedrukt prijkte zijn foto herkenbaar onder de pijl. Carlo wist dat hij de aanwijzingen niet mocht verstoren en vervolgde zijn weg. Spijt en schuldgevoelens bekropen hem. Hij was naakt, had niets meer dan het metalen sleuteltje in zijn bezit. Hij was overgeleverd aan de grillen van de mysterieuze ruiter. Vreemd genoeg stak zijn lid keihard naar voren. Hij passeerde een voorbijganger, schaamteloos keek de man hem in het kruis en grinnikte. Zo rood als een tomaat liep de arme overgeleverde jongen verder en vond de volgende pijl. De ruiter had blijkbaar alle naaktfoto’s van Carlo voor deze quest ingezet. Hij domineerde volledig en dat terwijl Carlo hem nog nooit ontmoet had. Drie pijlen later was de boodschap duidelijk, Carlo stopte en las de geplastificeerde boodschap. “Als je niet de jongen van deze foto bent is deze koffer niet voor jou bedoeld. Ik adviseer je dan de andere pijlen te volgen, want dat zal Carlo ook doen.” Carlo kon wel huilen, nu was ook zijn naam publiekelijk bekend gemaakt. Een groepje mannen keek geboeid toe hoe Carlo aarzelde om de koffer met het sleuteltje te openen. Juichend moedigde ze hem aan. Carlo vroeg zich af of de ruiter een van hen was? Meteen zette hij deze gedachte aan de kant, treuzelen mocht hij niet, spreken met anderen ook niet. De consequenties van ongehoorzaamheid waren hem pijnlijk bekend. De sleutel paste natuurlijk meteen en opnieuw opende het naakte ventje de koffer om zijn lot te ontmoeten. Een metalen hondenketting, een balgag en een nieuw sleuteltje lagen in het volle zicht. De bedoeling was duidelijk. Carlo klikte het klik systeem van de metalen ketting achter in de hals dicht. De balgag nam hij in zijn mond en gespte het achter in de nek strak vast. De rubberen bal smaakte naar siliconen en opnieuw verwenste Carlo zijn domheid. De publieke foto’s en de zijn op de boom prijkende identiteit maakte het opnieuw pijnlijk duidelijk dat hem slechts één ding te doen stond. Doorlopen en gehoorzamen! De pijlen voerde hem door het woud, steeds vaker trof hij mannen aan. Sommigen van hen waren ook naakt, dat maakte het gelukkig in ieder geval wat makkelijker. Nu was Carlo niet meer alleen naakt in het bos. De wandeltocht duurde enkele minuten en stelden de jongen in staat zijn bonkende hart enigszins te kalmeren. Vanuit de verte zichtbaar prijkte een lap tekst duidelijk onder een nieuwe pijl en foto. Drie mannen lazen aandachtig de mededeling. Carlo aarzelde opnieuw en wilde wachten tot de mannen zouden weglopen. Maar tot zijn grote spijt bleven ze staan, het leek wel of ze ergens op aan het wachten waren. Een van de mannen ging zitten en stak een sigaretje op. Carlo trilde op zijn benen en wist dat hij niet langer kon uitstellen. Zijn hart ging opnieuw als een razende te keer. Op enkele meters afstand van de aanwijzing zagen de mannen hem. Opgewonden riepen ze hem toe. “Hé daar is ie!” Rustig liepen ze op Carlo af en stelden zich voor. De oudste vroeg hem of hij dit uit vrije wil deed. Voorzichtig beaamde Carlo dit. “Als je niet wil moet je niets doen hoor je!” Het leek wel of de rustige man hem probeerde over te halen. Eigenlijk wilde hij niet meer en even overwoog hij ermee te stoppen. Tegelijkertijd dacht hij aan de zwarte roos. Hij kon niet stoppen. “Je hebt iets voor ons!” Eén van de andere mannen sprak hem op gebiedende toon aan. Verbluft keek Carlo de man aan. “Kom op, het sleuteltje!” Van de zenuwen viel het in het zand tussen de naakte voeten van de overgeleverde knaap. De derde man raapte het op en opende de koffer. “Je hebt nog één kans jongeman! Of je stopt er mee nu of wij voeren de opdracht van de ruiter uit!” Carlo hapte naar adem, de siliconen smaakten naar rubber en hij kreeg er een droge mond van. Gedwee sloeg de arme knaap zijn ogen neer. En terwijl de mannen met de inhoud uit de tweede koffer naar hem toeliepen, draaide de oudere man Carlo’s lichaam met de rug naar zich toe. Even later waren zijn polsen gebonden boven zijn bilnaad stevig aan elkaar bevestigd. Een derde sleutel werd met een hanger om zijn nek gehangen en met duidelijke aanwijzigen liep Carlo gebonden en wel in de aangegeven richting. Alleen zijn voeten bezaten nog enige vrijheid. Wederom enkele pijlen, uit de verte weerklonk geluid. Mannen liepen heen en weer en de pijlen wezen duidelijk de plek aan waar hun activiteiten zich concentreerde. Carlo liep verder, deze keer werden zijn geplastificeerde foto’s toegelicht met korte teksten. “Neuk deze gast suf!”, “Spuit zijn mannenkutje vol met zaad!”, “Deze sperma slet slikt zaad!” Carlo nam de teksten in zich op. De meeste mannen in de verte waren naakt. Dit was het speelbos wist hij zich te herinneren uit de chat met de ruiter. Veel had hij daarover niet vernomen. De essentie van wat ging gebeuren werd helder. Vluchten kon niet meer en Carlo stapte zenuwachtig de open plek tegemoet. Schoorvoetend liep hij wanhopig zijn lot tegemoet, het was druk er stonden tientallen mannen, naakt en behoorlijk lawaaierig op en neer te dralen. Sommigen trokken zich voortdurend af. Carlo besefte dat ze hem zo zouden spotten. Even wilde hij nog omdraaien en rende bijna in paniek weg. Helaas, één van de kerels uit de stomende meute had Carlo ontdekt. Met een schreeuw werd het duidelijk voor de menigte die luid applaudisseerde. De opmerkingen vlogen Carlo om de oren, maar de balgag verhinderde zijn commentaar. Een pad opende zich en Carlo liep naar de plek waar het zou gaan gebeuren. Een der naakten bekommerde zich om hem, nam hem de hanger rond zijn nek af en begeleide de naakte knaap naar de deken die over het gras uitgespreid lag. Gerinkel van een ketting weerklonk, en terwijl Carlo toekeek draaide de kerel met de sleutel een hangslot open en bevestigde de ketting met geopend slot aan Carlo’s halsketting. De metalen klikken bevestigde Carlo’s positie in het centrum van de kring. Gespannen keken de mannen toe hoe de arme knaap zich zou houden. Een zeldzame rust daalde over het ventje neer. Carlo voelde zich echter gebroken, de mannen noemden hem zelfs bij naam en achternaam, een van hen deelde hem mee in welke stad hij woonde, een ander zijn huisnummer. “Nu ben je van ons Carlo!” De knaap knikte. “Wij gaan je neuken Carlo!”, “Je gaat ons pijpen Carlo! en als we je zat zijn pissen we over je naakte lijf heen.” Een streng commando daalde tussen al het verbale geweld op de knaap neer. “Zeg dat je het lekker vind geile slet!” Carlo knikte opnieuw. “Je hebt een geil zaadkutje dat je volgespoten wil krijgen, niet waar?” Carlo knikte en sidderde bij de gedachte al die palen tussen zijn billen te voelen. Met een stevige duw werd Carlo in een knielende houding gedrukt. Het spel ging beginnen. De ruiter had gezegevierd. Hij had Carlo weten te breken en uit te leveren aan een uitzinnige meute. Carlo ontspande zijn billen en probeerde de kringspieren in zijn kontje te relaxen. De onstuimige palen zouden hem weldra veroveren. Met een siddering door zijn naakte gebonden lijf voelde de knaap hoe ze zijn warme aarsje met een vettig goedje voorbereidden op het komende geweld. Gedwee duwde hij zijn billen omhoog en stak zijn holletje vragend naar boven. Een vochtige aanraking was het antwoord. Carlo vroeg zich af of het zou beginnen nu. Ook het antwoord op deze vraag werd snel duidelijk. Pijnlijk penetreerde warm staalhard vlees zijn meest intieme plekje en rekte zijn anale spieren op uit het normale verband. Juichend applaudisseerde zijn publiek. Voorzichtig boorde de dikke mannenknots zich door Carlo’s weerstand heen. Met een kletsende klap sloegen de volle zaadballen tegen Carlo’s testikels. Even herschikte de man zich achter Carlo en begon voorzichtig zijn genotsknuppel heen en weer te schuiven. Geboeid keken de mannen toe en rukten zich bij dit schouwspel onstuimig af. “Neuk dat hete jongenskutje vent!” “Leeg je ballen in de slettekut.” Een Man drong zich van voren aan Carlo op. Verbaasd keek de knaap de man lijdend aan. “Dat vind je lekker hè geil spermadoosje!” De tranen schoten de arme knaap in de ogen. Het gebeurde, hij werd geneukt hier en nu en iedereen keek toe hoe hij publiekelijk verkracht werd. De man voor hem gespte zijn balgag los en tussen de harde achterwaartse stoten door drukte de voorste zijn staalharde staaf tussen Carlo’s lippen en penetreerde de keel van de geteisterde knaap. Nu werd hij van voren en achteren tegelijkertijd genomen. De mannen ramden er frank en vrolijk op los en hielden zich niet bepaald in. De achterste versnelde het tempo en schreeuwde op het moment dat zijn volle ballen zich leegden in de hete kut van het arme knaapje onder hem. Ook de voorste was niet ver van zijn ontlading, ook hij spoot met krachtige stoten zijn mannengeil diep in Carlo’s keeltje. De derde en de vierde man diende zich aan en terwijl de klaargekomen kerels zich puffend terugtrokken werden Carlo’s kontje en keeltje opnieuw gevuld. Keer op keer stoten de mannen toe en verkrachtten het ventje onder hen totaal murw. “Wat fijn dat we je mogen gebruiken vent!” En een serie keiharde stoten zetten kracht bij en opnieuw stroomde Carlo’s kutje vol zaad. Carlo verloor het besef van tijd en leerde op de stotende krachten te concentreren. De knaap melkte de mannen een voor een leeg. Velen hadden het geduld niet te wachten en ejaculeerden ongedwongen over het naakte jongenslijf.

Voorzichtig nam de frequentie af. Steeds vaker kreeg Carlo een rustpauze. Het werd langzaam etenstijd en het aantal mannen rond Carlo nam langzaam in aantal af. De klodders zaad kregen zelfs de kans in het avondzonnetje op te drogen. Murw geneukt moest hij nog enkele neukbeurten ondergaan alvorens het duidelijk begon te schemeren. Carlo vroeg zich af of hij hier de nacht zou moeten doorbrengen. Er was al een uur niets meer voorgevallen. Het zaad jeukte tussen zijn ogen, Carlo stonk naar pis en sperma en gebonden aan de ketting kon hij geen kant op. Uitgeput viel de knaap in slaap, geen kracht meer om zijn ogen open te houden.

Carlo hoorde gerommel, hij voelde de warme vochtige tong en de stomende adem. Geschrokken schoot de jongen wakker en zag hoe het paard boven hem de spermaklodders weg likte. De ruiter steeg af en bekeek het verschrompelde overblijfsel van Carlo. “Zo dit was dus wat je wilde meemaken? Goed gedaan maatje, morgen is er nog een dag dat je je aan mijn opdrachten zult onderwerpen.” In een flits herkende de knaap de stem van de taxichauffeur. De ruiter gespte opnieuw de balgag om. “Geen interesse in jou commentaar vent! Jou lijf is van mij en ik beschik over je lot.”

Carlo werd met kracht over het zadel geworpen en in galop reden ruiter en paard door de bossen naar een parkeerplaats. Zonder zich te bekommeren om de omstanders belandde de gehavende knaap in de kofferbak van een grote mercedus. Door de kieren van de kille kofferbak hoorde de overgeleverde knaap hoe de ruiter zijn paard in de paardentrailer begeleidde. Uitgeput viel Carlo uiteindelijk in slaap en werd pas wakker op het moment dat hij uit de auto werd getild en woest in een hondenkennel opgesloten werd. “Morgen beste Carlo, morgen ben je een hond! Dus slaap goed en rust uit want je zult er aan geloven vent!”