[i]Ik ben moe. Mijn lichaam is vermoeid van al het wandelen van de afgelopen dagen. En van het hotelbed. Waarom hebben hotels altijd van die rotbedden? En waarom hebben ze altijd van die belabberde kussens? Ik ben moe. Ik ben het zat. Mijn lichaam wil niet meer. Het geeft de strijd op.[i]

Dat waren mijn gedachten die ik had na een paar dagen rondlopen in Saigon, het tegenwoordige Ho Chi Min City en ik was opgestaan en een taxi naar het oude centrum had genomen. Het was al laat en donker. En uit de donkere steegjes waren obscure personages tevoorschijn gekomen. De stad broeide en krioelde van het gespuis, Vietnamezen, maar ook Europeanen, Australiërs en hier en daar een verloren Amerikaan.

Een man op een scooter siste ‘Coke?’ tegen me. ‘I am from Amsterdam’, was mijn antwoord. Vandaag geen cocaïne. Zeker niet hier. Ben je gek? Ik had geen zin om te eindigen in een Vietnamese cel. Daarvoor was mijn leven me veel te lief. Ik loop door en keek naar de toeristen die op kleine stoeltjes het lokale bier zaten te zuipen, de meesten ladderzat.

Ik had er genoeg van. Ik had al genoeg gedronken vandaag. Ik liep een steegje in. Het was er donker. Mannen zaten op stoeltjes te roken en te drinken. Ze keken onheilspellend naar me. Westerlingen moesten in de hoofdstraat blijven, zeiden hun ogen. Niet hier, dit is ons terrein. Ik liep door, langs ze heen. Een man stond op en hield me tegen. Ik probeerde me los te rukken, maar hij hield me vast en bood me een drankje aan.

Snel dronk ik het op. Sterk spul. Ze lachten. Ik liep door. En voelde de drank naar mijn benen zakken. Ze riepen me na en gebaarden dat ik terug moest komen. Een meisje in een geel broekje en geel t-shirtje kwam naar me toe en pakte mijn hand. Ze trok me mee. Naar binnen. Een schemerig pand. Ze duwde me een trap op, en nog eentje.

In het gangetje pakte ze weer mijn hand en trok me mee naar binnen. Een kamer. Met een tafeltje, een stoeltje en bed. Ze gebaarde dat ik op het bed moest gaan zitten. Versuft volgde ik haar gebaar. Ze deed de gore vergeelde gordijnen van het raam dicht en liep om het bed heen. Ze kwam voor me staan en knoopje mijn overhemd los. Gewillig liet ik het langs naar armen naar beneden glijden. Daarna knoopte ze mijn broek open. Ik liet me achterover vallen en liet haar mijn broek uittrekken. En mijn onderbroek. Alles was heel snel gegaan.

Ik was naakt. Naakt met een klein Vietnamees meisje. Hoe was ze wel helemaal niet? Zestien? Achttien? Vijfentwintig? Dertig? Jonger? Ouder? Ik had geen idee. Ze leken allemaal op elkaar. En hoe ouder ze werden, hoe jonger ze er uit zagen. Het kon me ook geen bal schelen. Ik was hier, bij haar. En dat voelde goed. Het was intiem in haar kamertje, dat haar huis was. Op de muur hing een foto van haar met een man en een kind. Misschien was ze toch wel ouder dan ik dacht.

Ze glimlachte om mijn blanke naaktheid. Als je naakt bent, is iedereen hetzelfde. Zo is het nou altijd. De mooiste vrouw wordt lelijker, de lelijkste vrouw mooier. En hetzelfde voor mannen kennelijk. Was ik dan lelijk? Of was ik mooi? Het maakte haar niet uit. Ze duwde me op mijn buik op het bed.

Ik voelde haar tengere handen over mijn handen glijden. Een massage. Wat een goddelijke handjes had deze engel! Ik ontspande en verzonk in een zachte roes. Haar handen gleden over mijn rug, mijn nek en mijn armen. En daarna over mijn billen en benen. Alsof het nog niet genoeg was, masseerde ze mijn voeten en tenen. Het leek uren te duren.

Plots voelde ik dat ze op me stapte met haar voeten. Ze liep over me heen en haar voeten namen het werk van haar handen over. Nog meer druk. Ondanks haar tengere bouw wist ze een harde druk op mijn rug en billen uit te oefenen. Ik kreunde bij iedere stap die ze deed. Boven mijn hoofd hoorde ik haar giechelen.

Hierna moest ik me omdraaien. Op mijn rug. Weer gleden haar handen over mijn lichaam. Eerst over mijn borst en buik. Daarna mijn armen, mijn gezicht, mijn benen. Ze sloeg geen plekje over. Ik zuchtte weer en voelde dat mijn pik hard geworden was van haar subtiele aanrakingen.

Even voelde ik schaamte, maar dat liet ze niet toe. Ze gebaarde dat ik moest blijven liggen. Ik gehoorzaamde. Ik kon niet anders. Met haar kleine kraaienhandje pakte ze mijn pik en trok me langzaam, maar gedecideerd af. Jarenlang had ik mezelf afgetrokken, andere vrouwen hadden het ook gedaan, maar niemand deed het zoals zij het deed. Ik werd harder. Ik voelde de opwinding door mijn lichaam gaan. De vermoeidheid was verdwenen. Ik verzwolg nu in mijn geilheid die door dit mooie schepsel werd opgewekt.

Bijna kwam ik klaar. Mijn lichaam spande zich samen. Ik voelde hoe al mijn energie zich samentrok in de top van mijn pik, mijn eikel. Ze liet los en strekte zich uit. Weer glimlachte ze, altijd weer die Aziatische glimlach. Mijn opwinding zakte weer enigszins. Geduldig wachtte ze. Alsof ze wist wat er ging gebeuren. Alsof ze alle tijd van de wereld had. Alsof ze alle macht in handen had. Zo was het ook. Ik was als was in haar handen.

Minuten duurde het. We zeiden niets. En ik lag met mijn ogen dicht. Ik hoorde haar zachtjes ritselen. Ik keek en zag dat ze haar kleren uit had gezien. Ik keek naar haar kleine naakte lichaam. De kleine borstjes, haar platte buik, het kleine plukje schaamhaar en haar schede die iets vooruit stak, alsof ie zo op haar lichaam was geplakt. Zo was dat bij alle Aziatische vrouwen had een vrouw mij ooit verteld.

Ze kwam weer naar me toe en smeerde olie over mijn lichaam. En over haar lichaam. Ze kroop op me en begon haar lichaam over het mijne te laten glijden. Ik voelde haar warme borsten over me heen glijden. Haar harde tepels, haar zachte buik, haar warme kut. Steeds weer gleed ze over me heen. Over mijn borst, mijn buik, mijn pik, mijn benen. Ik werd weer hard. Vooral als ik haar kleine schaamlippen over mijn staaf voelde glijden. In mijn hoofd bonkte de geilheid. Ik wilde mijn zaad lozen, maar dat mocht niet. Ik mocht me niet bewegen.

Ze kwam weer overeind en nam haar wachtende houding weer aan. Weer hetzelfde ritueel: zwijgen, minutenlang. Weer zakte de opwinding. Hij zakte maar was nog altijd aanwezig. Meer dan ooit. Meer dan ik ooit had ervaren. Dit kleine vrouwtje deed iets met me wat ik nog nooit had ervaren.

Ik keek haar met vragende ogen aan. Ze glimlachte en kwam naar me toe. Ze nam me in haar mond. Ik voelde hoe haar natte lippen gulzig over mijn eikel gleden en over mijn staaf zakten. Op en neer ging haar mond. In een langzaam, bijna sloom tempo. Weer werd ik hard. Nog harder. Mijn eikel leek wel van mijn pik te springen.

Zo ging ze door. Minutenlang. Langzaam, nog langzamer, nog langzamer, iets sneller, langzamer.

Toen ik bijna kwam, stopte ze. Ik voelde mijn pik al samentrekken. Ze hield hem vast en kneep er in. Dat hielp. De opwinding zakte. Ze bleef me stevig vasthouden rondom de stam en kneep als het nodig was. Gek werd ik er van. Maar ik kon niets doen. Ik was in haar macht. Zij bepaalde wat er gebeurde.

Ze kroop weer op me, ditmaal met haar billen naar me toe. Ik keek naar haar ferme, stevige billen. Ze pakte mijn pik weer vast, draaide zich in de goede positie en liet zich over me heen zakken. Ik voelde hoe ik in haar verdween. Ze slurpte mijn pik, die toch niet zo klein was, helemaal naar binnen, tot aan de stam. En trok me aan mijn ballen nog verder naar binnen. Zo bleef ze zitten. Bewegingsloos.

Na een paar minuten, waren het er twee of drie, begon ze te bewegen. Snel sneller liet ze haar kut over mijn pik glijden. Ik zag hoe mijn pik in haar verdween en weer naar buiten kwam. Wat een goddelijk gezicht. Zo wilde ik het wel uren volhouden. Maar ik kon niet meer. En ik hoefde ook niet meer. Ze ging door en ik kwam klaar. Ik spoot mijn zaad met volle klodders in haar Vietnameze kut. Bij iedere samentrekking, bij iedere klodder, schreeuwde ik uit.

Nadat we klaar waren, sprong ze van me af en waste zich met een washandje bij het kleine fonteintje. Verlegen keek ik naar haar. Ze glimlachte. En gebaarde naar mijn kleren. Ik trok ze weer aan. Ditmaal moest ik het zelf doen. Nadat ik was aangekleed wees ze naar de deur. Ik mocht, moest vertrekken.

‘

You need money?, vroeg ik.

‘No, no money. No money!’, antwoordde ze snel.

‘Why not?’

‘Is paid. Is paid’.

Ik deed de deur open, stapte naar buiten en deed de deur achter me dicht. De volgende dag heb ik geprobeerd haar terug te vinden, maar ik kon het steegje niet meer vinden. Ik heb haar nooit meer gezien. En ik ben er nooit achter gekomen wie er voor mij betaald had. Als er al iemand voor mij betaald had. Wie dan? Wie?