Muziek Troost, Seks Heelt - 4

hoofdstuk 8

Toen Kristel terug kwam, klonk in de hut ‘Die Kunst der Fuge’ gespeeld op saxofoons. Wonderlijke verschuivingen van klankkleuren in één doorgaande stroom van klanken.
‘De saxofoon was er natuurlijk nog niet in Bachs tijd, maar voor deze muziek heeft hij niet een speciaal instrument aangegeven. Ze wordt op allerlei instrumenten uitgevoerd, dus waarom ook niet op de veel later ontwikkelde sax?’
‘Het klinkt prachtig,’ zei Kristel, en ze meende het echt.
Hij vertelde haar over het principe van polyfonie en tot welke perfectie de componist daarin gekomen was. Ze luisterden een hele tijd stil naar de muziek, maar ja ‘het’ moest natuurlijk toch ter sprake komen. Hij had zich het hoofd gebroken óf, en hóe hij de film bij Kristel aan zou snijden. Maar dat een gesprek daarover zo makkelijk op gang zou komen, had hij niet verwacht.

‘Je bent letterlijk bij donderslag mijn leven in gerold, als een vreemdelinge, maar ik had steeds het gevoel dat ik je kende. Vandaag werd me duidelijk dat ik je kende van een film op internet.’
‘Ha, de video! Opmerkelijk hoeveel mannen díe kennen!’ Ze lachte breed en zonder enige gêne. ‘Ik wist het vannacht al. Met die Grote Beer was je niet verrast, je herkende hem.’
‘Nou, ik was wel degelijk verrast, namelijk dat-ie natuurlijk was. Ik heb altijd gedacht dat het een tatoeage was.’
‘Altíjd nog wel... Was die Bach van jou een wonderkind eigenlijk?’

Het waarom van deze vraag ontging hem volkomen. ‘Nou, het was al heel vroeg duidelijk dat de jonge Johann Sebastian een groot muzikaal talent had, maar hij was niet een wonderkind als Mozart bijvoorbeeld. In ieder geval werd hij niet zo geëxploiteerd.’
‘Ik was een seksueel wonderkind.’
Germ keek haar vragend aan.

‘Vanaf jonge leeftijd bleek ik heel lichamelijk ingesteld te zijn en ik was al vroeg rijp. Ik ga niet op de details in, maar ik heb al vroeg ontdekt hoe plezierig ik neuken en geneukt worden vond en nog altijd vind, omgang met mannen in het algemeen. Ik hou van het hele spel, maar ‘de daad’ zelf is letterlijk het bevredigendst, als zo’n man zich dan ontlaadt en zich min of meer overgeeft. Als die harde piemel weer slap wordt, is er ook iets veranderd in zo’n man. Ik blijk dat hele spel tot in z’n uithoeken te beheersen. Alsof ik een onweerstaanbare lokstof afscheid, valt ook vrijwel iedere man voor me. De enkeling die trouw wil zijn aan z’n vriendin of vrouw, respecteer ik altijd. Maar als ik een interessante man zie of iemand van wie ik denk ‘die kan wel een push up gebruiken’, dan heb ik die in de regel binnen de kortste keren in bed om hem én mij te plezieren. Zoals je ervaren hebt.’

Germ zocht naar woorden, maar het resultaat was een onhandig zwijgen.

‘Bach houdt met zijn overweldigende talent jou overeind na de dood van je vrouw - ik kan je met mijn talent uit je lethargie wekken. Voor jou goed, voor mij fijn.’
‘Enig idee man-nummer-hoeveel ik ben?’
‘Nee, ik wou wel eens dat ik het allemaal keurig bijgehouden had. Maar het aantal loopt in de honderden. Ik ben, wat heet, zo promiscue als het maar kan. Met een knipoog naar Bach: ik bereik grote hoogten in polyfone seks.’

hoofdstuk 9

‘Ah, der Uwe! Zo’n zachte jongen hè, op z’n onderlijf na dan, haha. Moet je kijken, als hij in je zit, dan ben je ook echt opgevuld! Hij was destijds mijn vriend, maar hij wilde na verloop van tijd toch meer het huisje-boompje-beestjeleven, en kinderen. Tot ons beider verdriet heeft hij met mij en vooral met de vrije seks gebroken en gekozen voor een monogame relatie met een overigens allerliefste vrouw. Ik spreek hem nog wel eens, maar hij houdt afstand: hij wil zijn vrouwtje en zijn twee kinderen trouw zijn. Hij blijft een fijne vent, een leuke vader ook. Ik mis die Pimmel van hem soms wel! Hij had trouwens ook een lekkere geur van zichzelf.’

Germ genoot in stilte van haar enthousiaste commentaar op de video, die ze nu samen bekeken. Je hoorde en zag de toewijding... liefde eigenlijk...

‘Hier! der Gerd, mijn jongste broertje. Hier is hij nog maar 15... hij had de seks nog maar net ontdekt. Weet je wat ik zo leuk vind? Het is nog helemaal geen Zusammenspiel, hij is helemaal met zijn eigen ‘ding’ bezig, alsof zijn Pimmel een Ding an sich is. Ik zie hem niet vaak meer, hij woont in München en is daar actief in de swingerscene.’

Germ had minstens tien vragen, maar hij hield zich in. Hij wilde haar niet uit haar rol brengen. Of gebeurde dat toch vanzelf al? Er trok een donkere wolk over Kristels gezicht.

‘Dit is wel zo’n ... eh ... Arschloch! Der Norbert was onze buurman, hij filmde ons wel vaker. Het zou eigenlijk een film voor mij en vier mannen worden: Uwe, Gerd, Bastian en mijn vader. Maar ja, toen werd hij zo geil dat hij er ook in wou. Bastian nam de camera over. Hij hield zich ook niet aan de opzet: der Klecks, het kwakkie zeg maar, mocht niet meteen naar binnen, de mannen moesten mij anspritzen... Maar daar trok hij zich niks van aan. Ach, hier had ik nog niet zo’n moeite mee, maar hij heeft ons vreselijk verraden. Destijds schenen ze in Arabië er letterlijk goud voor over hebben als je in een seksfilm ziet dat mannen onbetwistbaar klaarkomen, dat had hij gehoord. Hij heeft de video stiekem verkocht, men zegt dat hij er twee ton Deutsche Marken voor gekregen heeft. En dat heeft hij allemaal achterover gedrukt. En uiteindelijk verscheen de video ook nog op internet. Mijn vader was woedend. Ik eerst ook, maar later kreeg ik zo vaak positief commentaar op de video, dat ik het eigenlijk wel leuk vind dat al die mannen er zo van... genieten... jij dus ook, hè...’
Ze keek Germ stralend aan, en verdomd, het leek wel of hij bloosde.

‘Die video was een verjaardagscadeautje voor mijn vader, en het was helemaal niet de bedoeling dat die ooit openbaar zou worden, laat staan op internet zou komen. Ook al is dat wel gebeurd, ik heb er nooit één seconde spijt van gehad.’ Toen ze de video helemaal uitgekeken hadden, werd het tijd om over het avondeten na te denken.

hoofdstuk 10

Kristel had een mand met spullen meegenomen, en daar bleek ook etenswaar bij te zijn.
‘Mag ik voor ons koken?’ vroeg ze.
‘Graag! Zal ik een fles wijn open trekken?’
‘Mijn gerecht vraagt om witte wijn. Die heb ik meegenomen.’
Hij bekeek de wijn en vroeg of hij ook een eigen fles mocht openen. Hij had nog een paar flessen heel mooie witte wijn liggen. ‘Een fractie zoeter dan de jouwe misschien, maar echt heel mooi...’ Aldus gebeurde. Hij zette het vierde Brandenburgse concert aan, met de blokfluiten. Alles ademde harmonie.

Ze droeg een vrij zomerse jurk, waarin haar figuur mooi uitkwam. Toen ze klaar was met wat snijwerk van groenten, zette ze de ingrediënten klaar om er zo mee aan de slag te gaan. Ze stond het tableau even te overzien. Hij ging vlak achter haar staan, streek met zijn handen over haar jurk en verkende het lichaam eronder. Toen hij de onderrand van de jurk bereikt had, gleden zijn handen eronder en hij streelde langs haar bovenbenen omhoog. Ze droeg geen onderkleren! Het signaal was zo duidelijk dat hij meteen geil werd. Hij streelde haar billen, haar heupen, haar onderbuik en voelde haar kut. Die was nat, haar klit was hard. Er werd geen woord gesproken. Ze plaatste haar benen ietsje uit elkaar. Ze neukten heftig. Inmiddels was het vijfde Brandenburgse concert al een eindje op weg met de driftige clavecimbelpassages. Hij voelde hoe ze klaar kwam, waarna ook hij zijn climax bereikte.

‘Het is die muziek,’ zei ze, ‘het kan niet anders.’
‘Klopt,’ antwoordde hij, ‘maar misschien is jouw lijf ook een factor...’
‘Vielleicht, wellicht.’ Daar was de geamuseerd opgetrokken mondhoek weer.

Alle romantiek ten spijt namen ze na het eten de week door. Alle twee op vakantie, en toch agenda-afstemming.
‘Overmorgen is het vrijdag. Dan heb ik ’s avonds Bastian mijn hulp toegezegd in het hotel. Misschien kunnen we morgen samen iets ondernemen, een mooie wandeling maken of zoiets?’
Hij aarzelde, leek even van z’n stuk. Maar even later bekende hij toch dat hij nog een speciaal doel had...

‘Ik wil eerstdaags de as van Gerdien uitstrooien. Een kilometer of tachtig hier vandaan is er een fraaie canyon. Daar hebben Gerdien en ik zo intens genoten van het indrukwekkende landschap, van een - naar we vermoedden en ook zo uitgekomen is - laatste piekervaring. Daar zou ik graag naar toe willen om haar as uit te strooien. Mijn intuïtie zegt dat het goed zou zijn als ik er samen met jou naartoe ging, maar ik weet niet of ik jou kan belasten met zo’n zware vraag.’

‘Germ, je gaat er toch niet van uit dat wij zoiets als een vaste relatie hebben? Ik vind ons samenzijn prachtig, maar joh, dit is kortstondig, ik wil niks vasts. Zoiets haal je je toch niet in je hoofd, alsjeblieft?’

Hij zweeg.

‘Germ, lieve jongen, ik ben niet voor één man gemaakt. Ik geniet van jou, en wat ik je kan bieden, is dat ik je na een tijd van verdoving weer ‘aan’ wil zetten. Over een goeie week gaan onze wegen weer uit elkaar. En dan moet jij deze draad vast proberen te houden, maar met een andere vrouw of vrouwen. Die ga je ontmoeten, daar ben ik zeker van...’

‘Kristel, ik heb nog nauwelijks nagedacht over ons. Het is goed zoals het is, nu, en als jij er zo in staat als je zegt, dan gaat het zo. Akkoord. Blijft, dat ik wel naar die canyon wil, dat hoeft niet per se morgen, maar morgen wordt het mooi weer, dus ik dacht... Ik had gehoopt dat je mee zou willen. De opdracht valt me zwaar, en met jou erbij zou ik me sterker voelen. Maar ik realiseer me nu dat ik je overvraag.’
‘Nee hoor, ik wil dat wel, van harte zelfs, als je je maar realiseert dat dit een two-weeks-stand is. Hopelijk een keerpunt voor jou, maar je zult je eigen weg moeten gaan daarna.’