Eindelijk weer eens lekker weer voor een kort rokje en een terrasje, dus maar even naar Boszicht gereden, waar het aardig druk was. Ouders met kinderen, fietsers, joggers, hondenuitlaters, een vertegenwoordiger achter een laptop en niet zo heel ver van me vandaan een man, die quasi zat te lezen. Dat wil zeggen: hij had wel een boek in zijn handen, maar zat meer naar mij te kijken dan te lezen. Ik heb hem tenminste geen bladzij zien omslaan.

Ik bestelde een glaasje wijn. Het leek me een eenvoudige bestelling, maar de ober nam er royaal de tijd voor, kennelijk geboeid door mijn korte rokje of mijn borsten, waarvan redelijk wat zichtbaar was.

Ik had mijn glaasje bijna leeg, toen de ober me een nieuw kwam brengen en me een briefje gaf.

"Van een bewonderaar", lichtte hij toe.

Toen de ober weg was, las ik: "Wat een mooi slipje heb je aan. Proost!"

Was het bluf of had iemand werkelijk zo ver onder mijn rokje kunnen kijken? Ik kon het nauwelijks geloven, al sla ik best wel eens wat achteloos mijn benen over elkaar.

Halverwege mijn tweede glaasje wenkte ik de ober en verzocht hem, het briefje, waarop ik inmiddels had geschreven: "Zeg me de kleur van mijn slipje en je mag het uittrekken", bij mijn "bewonderaar" te bezorgen.

De ober ging eerst naar binnen, keerde even later met een blad vol consumpties op het terras terug en leverde, zoals te verwachten was, het briefje af bij de man met het boek. Ik probeerde vast te stellen of hij vanaf zijn positie onder mijn rok zou kunnen kijken. Dat leek me inderdaad niet onmogelijk. Zat ik dan zo nonchalant, dat hij mijn slipje kon zien? Zou kunnen...

Ik had een paars slipje aan en nu zou blijken of de man inderdaad zo ver onder mijn rok had kunnen kijken of dat hij gokte. Overigens vond ik de manier waarop hij dat deed, best wel grappig en origineel. Weer eens een andere manier om met iemand in contact te komen. Ik kon dat wel waarderen.

Het antwoord kwam per kerende post: "Paars!!"

Dus toch. Met twee uitroeptekens erachter, waarmee hij maar zeggen wou, dat er geen twijfel mogelijk was. Toen hij weer in mijn richting keek, stak ik mijn duim op. Hij stond op en kwam naar me toe.

"Je hebt gewonnen", zei ik.

"Jij ook, hoop ik".

"Kon je echt zo ver onder mijn rok kijken?"

"Nou, zó ver was het niet hoor. En als ik zo'n kans krijg, dan maak ik daar dankbaar gebruik van. Ik moet zeggen, dat je leuk en sportief op mijn briefje hebt gereageerd".

"Had je zeker niet verwacht?"

"Eerlijk gezegd niet, nee".

"En nu wil je natuurlijk gauw mijn slipje uittrekken", vermoedde ik.

"Zullen we eerst nog een glaasje nemen", stelde de man met het boek, die zich inmiddels als Peter had voorgesteld, voor.

"Graag", zei ik en draaide me wat naar Peter toe, zodat hij nu waarschijnlijk ook mijn slipje kon zien. Ik deed in elk geval geen moeite om het te verhinderen.

Peter bestelde nog twee glazen wijn en betaalde meteen.

"En nog een fijne dag samen", zei de ober begripvol.

"Waar wil je je prijs in ontvangst nemen?"

"Aan de overkant in het bos maar ergens? Zou leuk zijn, als er voor jou ook nog een prijs in zat".

"Hoe bedoel je", vroeg ik.

"Dat weet je best. Dat hoef ik je heus niet uit te leggen".

Het was druk in het bos. We moesten een eind lopen om een rustig zijpad te vinden. Omdat we allebei het niet uitgesproken vermoeden hadden, dat het wel niet bij het uittrekken van mijn slipje zou blijven, liepen we nog iets verder, een nog smaller zijpad in.

"Hier dan maar?" stelde Peter voor.

We bleven staan, keken nog eens om ons heen en toen er niemand te zien was, deed ik mijn rokje omhoog.

"Inderdaad paars", zei ik ten overvloede.

Peter ging op zijn hurken voor me zitten en deed langzaam mijn slipje naar beneden. Zorgvuldig bekeek hij mijn kutje.

"Mag ik even?" vroeg hij, terwijl hij met zijn duimen mijn schaamlippen van elkaar deed.

"Nou, vooruit dan maar. Hoewel dat eigenlijk niet bij de prijs was inbegrepen". Wat deed hij dat lekker. Ik was al helemaal verkocht.

Ik drukte zijn hoofd tussen mijn benen en voelde, hoe zijn tong mijn klitje zocht. En vond. Wat een kort rokje niet teweeg kan brengen...

"Als jij raadt of ik wel of niet een erectie heb, mag je er mee doen wat je wilt", hoorde ik Peter ineens zeggen.

"Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik vermoed, dat je een erectie hebt".

"Vermoedt of hoopt?"

"Allebei natuurlijk. Dat wou je toch horen?"

Peter stond op, maakte zijn broek open en haalde een enorme lul tevoorschijn.

"Die had ik op het terras al".

"Kom dan maar gauw", zei ik, nam zijn lul in mijn hand en drukte 'm verlangend in mijn natte kut, want ook ik was al lang opgewarmd.

Peter legde zijn hand onder mijn billen en tilde me op, terwijl ik mijn benen om hem klemde.

"Wat zit je er lekker diep in. Maak me lekker klaar".

En dat deed hij. Vlugger dan we eigenlijk wilden.