Gelukkig voor Roald en Ester waren ze nog niet zo lang aan het wachten op het tweetal.

‘Ah, daar zijn jullie. Eerst wilden we hier eerst wat gaan eten, maar dat kunnen we net zo goed op de boot doen. Rijden jullie met Diana en Frank mee? Dan gaan wij voorop.’

Al snel zijn ze onderweg, en eenmaal onderweg zegt Diana: ‘Wat is er met jullie gebeurd? Jullie kijken opeens zo verliefd! Volgens mij is er meer gebeurd na het wassen van de rug!’

Ester bloost en zegt: ‘Nou ja, na het wassen van onze ruggen is er eigenlijk niets gebeurd, maar toch weer wel. We zijn er achter gekomen, dat we toch meer voor elkaar voelen, dan alleen een verliefdheidje. Maar voor de douche is er wel wat meer gebeurd…’

Diana lacht en zegt: ‘Ik zou kunnen zeggen, dat er bij ons niets gebeurd is, maar dan lieg ik. Ben maar niet bang, ik zal niets tegen mijn ouders zeggen. Maar ze zullen het wel al geraden hebben, jullie zien er zo verliefd uit!’

Ester graaft zich dan tegen de borstkas van Roald aan, die dan zijn arm om haar heen legt. ‘Er is toch ook niets verkeerd eraan om verliefd op elkaar te zijn, of wel, Diana. Maar dat jullie ook wat gedaan hebben, dat kan ik ook wel aan je zien. Je hebt nog een wilde blik in je ogen.’

Diana lacht. ‘We hebben ons wel geamuseerd. Die weddenschap heeft ons best wel wat opgehitst, en ik kan niet zeggen, dat ik ooit betere seks heb gehad, dan vanmorgen.’

Frank kijkt geschokt naar Diana. ‘Diana! Zoiets zeg je toch niet!’

Diana glimlacht naar Frank. ‘Waarom niet? Waarom zou ik er over liegen. Ze weten toch dat we het samen gedaan hebben, en wij weten dat ook van hun. Dat we elkaar nog niet zo lang kennen, maakt toch niet zo veel uit? Ze voelen voor mij aan als vrienden, en vrienden mogen alles van me weten.’

Frank moet dan lachen. ‘Diana! Je laat me iedere keer weer versteld staan. Maar je hebt gelijk, het voelt goed tussen ons en hun. En eigenlijk vond ik het wel een beetje geil, om te weten, dat er een paar deuren verder ook een stel flink lag te vrijen.’

‘Dat kon ik merken, ja! Dat mag je zeker wel eens vaker zo doen! Het was fantastisch!’

Frank bloost. Zo vrij heeft hij Diana nog niet leren kennen, maar eigenlijk bevalt hem dit wel. Hij moet alleen nog even wennen aan haar vrije gedrag. En hij merkt, dat Diana het wel fijn vindt om zo te praten. Dan besluit hij zich zijn schroom van zich af te zetten en zegt: ‘Het was anders ook echt geil. Ik had nooit gedacht, dat ik nog een tweede keer kon. Maar ik was zo geil, dat ik het gewoon probeerde.’

Nu is het de beurt aan Diana om even verbaasd te kijken, maar dan grijnst ze. ‘Ja, dat vond ik erg fijn! Ik hoop dat je dat nog eens vaker kunt doen. En hoe ging het bij jullie, Ester?’

Ester bloost en zegt: ‘Roald is zelfs drie keer gekomen! En ik weet zeker, dat hij ook nog wel meer keren kon, als we niet weg gehoeven hadden.’

Diana kijkt geschokt naar Roald en zegt dan tegen Ester: ‘Oh, nu ben ik toch even jaloers op je! Frank, je moet meer oefenen! Ik wil ook drie keer!’

Daarop schieten ze allemaal in de lach. Een vriendschap voor het leven is al geboren! Ze kletsen dan wat meer af over hun seksleven, En Ester beschrijft heel nauwkeurig hoe lekker Roald haar verwend heeft. Diana luistert met open mond toe.

‘Jezus! Dat klinkt zo geil! Ik zou dat best wel eens een keer willen zien, al was het maar om er van te leren!’

Ester kijkt Roald eens aan en zegt: ‘Wat denk je er van?’

Roald kijkt geschrokken. ‘Meen je dat nou? Ik weet niet of ik dat wel zo leuk vind, Ester. Eerst moeten we elkaar nog wat beter leren kennen.’

Smekend kijkt ze hem aan. ‘Alsjeblieft? Ik gun Diana net zo’n lekkere seks als wij het hebben gehad. Iedere vrouw zou zo lekkere seks moeten kunnen hebben!’

Roald twijfelt. Ester grijnst, ze weet dat ze beet heeft, en hoeft hem alleen nog maar binnen te halen.

‘Als je toestemt, mag jij vanavond zeggen, wat we gaan doen!’

‘Nee, daar doe ik het niet voor. Maar ik weet wel iets. Ik wil dan graag dat je me pijpt en dat ik in je mondje mag komen. Of je het doorslikt, dat moet je zelf weten, maar dat is wat ik wil. Dan wil ik het wel doen.’

Ester is nu op haar beurt aan het twijfelen. Dan beseft ze, dat Roald wat heeft toegegeven, en zich erover heen heeft gezet, dus dan moet zij het ook doen.

‘Goed, dan pijp ik je wel. Dus je vindt het dan goed?’

‘Ja, maar dan moeten we wel even bespreken hoe we dat gaan doen, Ester. Ik vind seks behoorlijk intiem, en ik wil dan ook geen andere pottenkijkers. Ik vind het al moeilijk genoeg, dat straks Frank en Diana toekijken.’

Frank zegt dan: ‘Daar ben ik het ook mee eens. En we blijven verder van elkaar af. Ik wil ook weer niet, dat jij aan Diana gaat zitten en ik weet zeker, dat jij het ook niet leuk zou vinden, als ik aan Ester zou zitten. En hetzelfde zal ook wel voor de dames gelden.’

‘Ja, gewoon ieder zijn eigen partner. Kijk, zo komen we nog eens verder. Maar wanneer en vooral waar gaan we het doen?’

Het is even stil en dan begint Diana te grijnzen. ‘Ik weet een goede plek. Op het meer is een eiland, waar je met de boot niet kunt aanmeren, maar je kunt er wel naar toe zwemmen. Daarom heb je daar ook best wel wat privacy. En ik weet zeker, dat ik de speedboot van mijn vader wel eens mag lenen.’

Dan gaat opeens de telefoon van Ester. Ze neemt op. Het blijkt Ingrid te zijn, die wil graag weten, waar Ester uithangt.

‘Oh, ik ben in goed gezelschap van een heer en een stel agenten, Ingrid.’

‘Wat? Wat heb je uitgespookt?’

‘Niets, Ingrid. Ik maak maar een grapje. Al heb ik niet gelogen. Weet je wie ik hier naast me heb zitten?’

‘Geen idee, weet ik veel?’

‘Roald!’

‘Waat? Dat meen je niet! Hoe heb je hem gevonden?’

‘Hij heeft mij gevonden, bij toeval, dat wel, maar hij herkende me meteen.’

‘Ow? En is hij een beetje aardig voor je?’

‘Ingrid, ik ben verliefd! Echt verliefd op hem. En hij is net zo verliefd op mij!’

‘Fantastisch! Oh, ik ben toch zo blij voor je! Maar jullie komen toch nog wel naar het vakantiehuisje?’

‘Ja, maak je maar geen zorgen. Maar we blijven nog wel een paar dagen weg, we zijn uitgenodigd door dat ouder echtpaar, die achter ons zaten bij het eten op de veerboot. We gaan nu samen met hun een boottochtje maken, en we hebben hier nu ook al nieuwe vrienden. Ik zal je later wel alles vertellen!’

‘Nu maak je me jaloers! Je vertelt echt alles, Ester! Ook de intieme details!’

‘Dat doen we toch altijd! Maar wil je nog even niets zeggen tegen Ada? Je weet hoe ze is.’

‘Dat zal niet baten, Ester. Ze zit hier naast me en heeft het al gehoord.’

‘Ow. Niets aan te doen. Vraag haar dan, of ze Roald niet meteen van me af wil stelen, wil je? Ik voel me eindelijk weer eens gelukkig!’

‘Dat zal ik doen, Ester. Maar nog veel plezier! Bel je even, als jullie komen?’

‘Doe ik! Doe pap en mam de groeten!’

Ze verbreekt de verbinding en Roald zegt dan: ‘Was dat Ingrid?’

‘Kon je het een beetje volgen?’

‘Niet echt. Sommige woordjes kan ik een beetje verstaan, maar het meeste nog niet.’

Diana zegt dan: ‘Misschien kan mijn moeder je wel een beetje Zweeds leren, Roald. Ze is een uitstekende lerares.’

‘Ja, dat heeft je vader me verteld. Dat zou nog niet zo gek zijn, weet je? Ik zal het haar dadelijk eens vragen.’

Ze komen dan al snel genoeg aan in de haven, waar honderden boten liggen. Kleine bootjes, maar ook grote boten. De meeste boten zijn zeilboten, die hier op het grote meer een prachtig gebied hebben om te zeilen. Diana vraagt dan: ‘Heb je ooit gezeild, Roald?’

‘Nee, nog nooit. Hoezo?’

‘Nou, dan wordt dat je eerste zeiltocht! Er staat een leuke wind en gelukkig laat de zon zich ook nog zien. Prima zeilweer!’

‘O! Lijkt me leuk! Maar ik dacht dat je zei, dat we met de speedboot gingen?’

‘Mijn vader heeft een zeilboot en een speedboot, Roald. Die speedboot gebruikt hij om te gaan vissen. Maar we maken er ook regelmatig tochtjes mee.’

‘Doe maar ruig! Twee boten? Ik ben blij, als ik er één kan betalen!’

‘Nou ja, hij werkt er ook hard genoeg voor, Roald. Het is niet gemakkelijk om zo’n bedrijf als het zijne te leiden.’

‘Dat zal ook wel. Maar dat wil niet zeggen, dat het geen indruk op me maakt. Maar wil je dan je vader dan niet gaan opvolgen? Dat zou je anders wel verwachten!’

‘Ik weet het, Roald. Maar in de tijd, dat ik in opleiding ging, was ik verliefd op een jongen, die ook politie wilde worden. Dat is uiteindelijk niets tussen ons geworden, maar ik vond de opleiding wel leuk en bovendien vind ik mannen in uniform er wel leuk uitzien. Dus heb ik mijn opleiding afgemaakt, en zie, ik ben een agente. Maar of ik altijd bij de politie zal blijven, dat weet ik niet. Frank en ik hebben het wel eens over kinderen gehad, maar als we daar aan gaan beginnen, weet ik niet of ik dat werk nog wil blijven doen. Het is wel leuk werk, maar er is ook serieus gevaar. En met kinderen erbij weet ik niet of ik dat dan nog kan blijven doen. Dan kan ik er ook voor kiezen om iets bij mijn vader te gaan doen. Hij heeft me al meerdere keren gevraagd, maar toen wist hij natuurlijk nog niets van Frank.’

‘Hoe lang zijn jullie eigenlijk al samen?’

‘Nu al bijna een jaar.’

‘Een jaar? En al die tijd wisten je ouders niets van Frank?’

Diana bloost en zegt: ‘Ik wist niet zeker of ze het wel goed zouden vinden. Maar ik houd zo veel van Frank, dat ik het niet meer verborgen kon houden. Het interesseerde me niets meer, of mijn vader of moeder het niet meer goed zouden vinden. En gelukkig bleek mijn angst helemaal voor niets te zijn geweest. Ze doen best aardig tegen hem.’

‘Waarom zouden ze het niet goed vinden, Diana?’

‘Nou, nu doen ze wel aardig, maar het had ook een andere reden, waarom ik bij de politie ben gegaan, Ester. Het botste nog wel eens met mijn ouders, en ik denk dat ik me zo tegen hun af wilde zetten. Maar als je wat ouder wordt, dan besef je toch steeds meer, dat ze het eigenlijk alleen maar goed bedoelden. Daar heeft Frank me wel een en ander geleerd.’

Ze stappen dan uit, want ze zijn gearriveerd. Roald en Ester kijken hun ogen uit. Hier liggen alleen grote zeilboten en speedboten. Niet echt de jachthaven voor arme sloebers. Ze volgen dan Henk en Hilde de steigers op tussen al die grote boten door. Hun opluchting is groot, als ze dan een niet al te groot zeiljacht betreden. Niet dat het een kleine zeiljacht is, met een goed 15 meter lengte, maar er liggen duidelijk nog grotere en duurdere jachten.

Henk zegt dan: ‘Nou, dit is mijn trots hier op het water, de Aurora! Maar dat is niet de enige boot, die ik heb, daar heb ik ook nog een speedboot liggen. Misschien dat Diana en Frank jullie eens mee willen nemen voor een tochtje. Ik moet morgen helaas al weer weg voor zaken, maar Hilde blijft hier om jullie te verzorgen. Jullie zijn immers gasten.’

‘O, graag pap! Ik wilde het je net al vragen of we de boot eens mochten lenen.’

‘Natuurlijk, schatje! Jij mag hem altijd wel eens lenen. Ik geloof dat je wel met Roald en Ester kunt opschieten?’

‘Ja, ze voelen al als vrienden, pap.’

‘Daar ben ik blij om. Ik zie graag dat je ook andere vrienden hebt, dan alleen die van je werk.’

Diana kijkt haar vader even boos aan.

‘Nee, Diana! Zo bedoelde ik dat niet. We zijn het niet altijd eens met je geweest over je keuzes, maar we hebben er ons bij neergelegd. Dit is wat jij wilt, en dat is wat telt. Ik bedoel, zo heb je een bredere horizon. Anders blijf je in die kleine wereld, die je je hebt gecreëerd. Dat bedoel ik.’

‘Meen je dat echt, pap? Ben je niet meer boos, omdat ik een agente geworden ben?’

‘Nee, ik ben niet meer boos. Al lang niet meer. Ik zou je alleen nog wat vaker langs willen zien komen, en liefst ook met Frank. Ik kan zien, dat je erg verliefd op hem bent, dus dat kan ik alleen maar toejuichen.’

Diana vliegt dan haar vader om haar nek. Ze huilt zachtjes en zegt: ‘Bedankt, pap! Dat betekent veel voor me. En ik beloof je, dat ik vaak met Frank langs kom. Dat had ik al veel eerder moeten doen!’

Henk sluit zijn armen om zijn dochter en zegt: ‘En ik had al veel langer moeten toegeven, Diana. We zijn allebei wel een beetje stijfkoppig geweest. Is nu weer alles goed?’

Diana knikt en drukt hem een zoen op zijn wang. Er rolt nu ook een traan over de wang van Henk, die hem snel weg veegt en zegt: ‘Kom, dan gaan we zeilen! Het is er prachtig weer voor!’

Roald en Ester staan geroerd te kijken, hoe Diana en haar vader het weer met elkaar goed maken. Hilde loopt dan naar Henk toe en geeft hem een zoen. ‘Dat heb je goed gedaan, Henk. Ik ben blij, dat je het eindelijk gedaan hebt. Ik ben trots op je!’

Breed glimlachend stappen ze dan de boot op en Henk maakt dan de trossen los. Als een ware kapitein vaart hij dan de haven uit. Hij vaart dan een stukje de haven uit, en roept Frank en Roald bij zich.

‘Hebben jullie al eens eerder gezeild?’

Beide schudden hun hoofd. ‘Nog nooit!’

Frank zegt dan: ‘Dit is zelfs de eerste keer op een boot. Ik woon in het binnenland, varen is er daar niet bij.’

‘Dat geeft niet, het is niet zo moeilijk. Maar je moet drie begrippen kennen. Dat is bakboord, stuurboord en bukken.’

Roald zegt dan: ‘Dat stuurboord en bakboord dat weet ik wel. Stuurboord is rechts, want daar zit de R in Stuurrrrrboord. Bakboord is dan links. Maar waarom moet ik bukken kennen?’

‘Omdat je anders een flinke klap tegen je harsens kunt krijgen als de giek omzwaait.’

Roald en Frank moeten lachen. ‘Dat is inderdaad een goede reden om dat begrip te leren kennen. Is er verder nog iets, wat we moeten weten?’

‘Ja, zie je daar die ijzeren dingen? Als ik het zeg, dan moet je daar het touw omheen gooien en er aan trekken. Diana en Hilde zullen het jullie wel uitleggen, ik moet hier het roer bemannen. Zeilen is een teamsport, dat moet allemaal soepel verlopen. Maar kunnen jullie eigenlijk wel zwemmen?’

‘Ik wel, ik kan zelfs reddingszwemmen. Ik ben politieagent, dan moet ik dat kennen.’

‘Dat is waar ook. En jij Roald?’

‘Ik kan zwemmen als een rat, al is het wel al weer even geleden. Maar zwemmen verleer je nooit.’

‘Dat klopt. Maar toch zou ik willen, dat jullie reddingsvesten aantrekken. Een ongeluk ligt in een klein hoekje bij het zeilen. En het duurt wel even, voordat ik terug kan komen, als er iemand in het water ligt.’

‘Dan doen we dat toch? Ik begin er nu wel zin in te krijgen!’

‘Zo mag ik het horen, mannen!’

Ze krijgen dan nog enkele instructies en dan gaan ze beginnen aan hun zeiltocht. Het is inderdaad niet zo heel moeilijk, maar ze komen er wel achter, dat ze goed moeten samenwerken. En dat lukt al snel feilloos. Zowel Roald als Ester genieten van de snelheid, die de boot kan maken. Maar na anderhalf uur zeilen vindt Hilde het tijd om hun lunch te gaan gebruiken. Henk stuurt de boot naar een ondiep gedeelte, waar hij dan het anker uitgooit.

Hilde komt tevoorschijn met een grote mand broodjes, die al allemaal belegd zijn. Ze komen er dan ook achter, dat het zeilen hongerig maakt, dus de mand is sneller leeg, dan ze dachten. Maar niemand is te kort gekomen, en nu liggen ze te genieten van de warme zon. Diana en Ester hebben hun kleding uitgedaan en liggen nu in hun bikini op het voordek te zonnen. Ook Hilde is bij hun gaan liggen. Roald en Frank hebben hun shirt uitgetrokken, maar hebben hun broek nog aan.

Henk zegt: ‘Lusten jullie een koud pilsje?’

‘Daar zeg ik geen nee tegen, wat jij, Frank?’

‘Eentje dan! Ik moet ten slotte nog wel rijden.’

‘Meer ga ik ook niet doen, hoor! Het is niet verstandig om met veel alcohol op te gaan varen. Als je dan in het water valt, koel je veel te snel af. Nee, gewoon een koud pilsje en daarna gewoon fris.’

Frank zegt dan lachend: ‘Dat is maar goed ook, anders zou ik je nog een bekeuring moeten geven.’

Henk kijkt eerst geschrokken, maar ziet dan het lachende gezicht van Frank.

‘Oh, daar had je me bijna te pakken, Frank. Maar goed dat ik je zag lachen! Maar zou je het echt doen?’

‘Naah, zo streng ben ik ook weer niet. Maar ik zou je er wel op aanspreken, dat wel. Ik ben en blijf een politieagent.’

‘Dat siert je. Frank. Dat mag ik wel. Een man, die staat voor wat hij is.’

Frank zegt dan: ‘Wat is uw eerste mening over mij? Ik weet dat Diana zich daar behoorlijk zorgen over maakte, dus wil ik ook weten, wat u over me denkt.’

‘Ik heb niets tegen je, Frank. Werkelijk niet. Ik zie dat je Diana gelukkig maakt. Vroeger hebben ik en Diana het elkaar wel moeilijk gemaakt. Ik kan wel begrijpen, waarom ze zich zorgen heeft gemaakt. Maar dat is verleden tijd. Ik kan nu accepteren, dat ze bepaalde keuzes heeft gemaakt, en ik ben ook blij, dat ze ten minste met een nette jongeman als jij komt aanzetten. Dat maakt het voor mij veel gemakkelijker om te accepteren. Maar het blijft een wennen voor me, dus geef me wat respijt. Ik doe werkelijk mijn best.’

‘Dat vind ik een eerlijk antwoord. Daar houd ik ook wel van. Maar ik weet wat u bedoelt met bepaalde keuzes. Diana heeft me er alles over verteld. Het heeft me enige moeite gekost, om haar te overtuigen me eindelijk aan u voor te stellen.’

‘Mag ik vragen, hoe lang jullie al samen zijn?’

‘Nu bijna een jaar. Maar we kennen elkaar al veel langer. Ze werkt in hetzelfde corps als ik en sinds een jaar draaien we samen diensten. Daar is de vonk uiteindelijk overgeslagen.’

‘Ik denk dat ze een goede keus heeft gemaakt, Frank. Maar ik wist niet, dat het zo diep bij haar zat, dat ze zelfs jou voor ons verborgen probeerde te houden! We hadden wel het vermoeden, dat er zoiets was, maar dit verwacht je toch niet echt.’

‘Het heeft haar echt diep geraakt, weet u. En als we Roald en Ester niet hadden getroffen, dan had ze het misschien nog niet gedurfd.’

‘Hoezo dat dan?’

Roald lacht en zegt: ‘Helemaal precies weet ik dat ook niet, maar het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ze ons betrapt hebben, omdat ik behoorlijk werd afgeleid door Ester, die met zichzelf lag te spelen.’

Henk kijkt geschokt en Frank lacht. ‘Ja, dat was inderdaad de reden, wat haar heeft doen besluiten om het toch te vertellen. We hebben Roald en Ester wel betrapt, maar geen bekeuring gegeven, ze hadden immers ook niets verkeerd gedaan. Maar ons had het wel hitsig gemaakt, en dat heeft ons, hoe zeg ik dat netjes, uhhh…’

Henk lacht en zegt: ‘Hitsig gemaakt? Ik ben ook jong geweest, Frank. Ik begrijp dat wel.’

Frank lacht dan en zegt: ‘Ja, precies dat. En toen we hun daarna nog een keer troffen bij het tankstation en ze naar jullie onderweg bleken te zijn, gaf haar dat de moed om het te doen.’

Henk kijkt dan Roald even aan en zegt: ‘Dus als ik het goed begrijp, heb ik het aan Roald te danken, dat ik nu mijn dochter weer terug heb, omdat Roald en Ester vunzig aan het doen waren?’

Dan schiet hij in de lach. ‘Wat een mop! Fantastisch. Roald, Frank! Ik mag jullie wel! Het leven zit vol verrassingen en na al die tijd word ik nog steeds regelmatig verrast. En dit vind ik wel een leuke verrassing.’

Ze toosten dan op elkaar.

Diana kijkt intussen gespannen naar het gesprek tussen Frank en haar vader. Ze zegt tegen haar moeder: ‘Waar zouden ze het over hebben?’

‘Zoals ik je vader ken, hoort hij hem nu een beetje uit. Maar hij schijnt hem echt aardig te vinden. Dat is een goed teken. Weet je, ik heb hem nooit verteld, dat ik al van Frank wist. Maar nu ik hem zie, weet ik dat je een goede keuze gemaakt heb.’

‘Denk je dat echt, mam?’

‘Ja. En hij ziet er goed uit! Nu snap ik wel, waarom je bij de politie wilde.’

‘Dat was niet alleen daarom, mam. En dat weet je!’

‘Ja, ja. Ik weet het. Maar je vader is de laatste tijd wat aan het veranderen. Hij begint wat rustiger te worden. Hij neemt zich ook wat meer tijd voor zichzelf en dat doet hem duidelijk goed. Alleen legt hij zich wel weer wat meer druk op, omdat hij dat bedrijf, waar Roald werkt, wil gaan kopen.’

‘Moet hij daarom morgen weer weg?’

‘Ja, hij moet nu even snel handelen, anders gaat het veel te lang duren, en dat kost onnodig geld. Het is niet, omdat hij weg wil, maar omdat hij moet, Diana.’

‘Ja, ik begrijp het. Dat haatte ik vroeger altijd zo, als hij weer weg moest. Altijd in de vakantie moest hij weer weg.’

‘Dat heeft hij ook nooit leuk gevonden, hij haatte het om dan weg te moeten, maar hij had geen keuze, Diana. In die tijd had het bedrijf het moeilijk, en hij kon niet zomaar even de handdoek werpen, zodat hij van zijn problemen af was. Hij heeft verantwoordelijkheden over zijn personeel. Met veel pijn en moeite heeft hij iedereen aan het werk kunnen houden en heeft hij niemand moeten ontslaan. Want je vader geeft veel om die mensen. Daar schoot soms wat tijd in van zijn tijd met jou en mij, maar dat was het offer dat hij moest maken.’

‘Daar heb ik eigenlijk nooit zo bij stil gestaan, mam. Frank heeft me dat wel proberen duidelijk te maken. Hij komt uit een boerenbedrijf, waar ze het ook niet gemakkelijk hadden. Dus nu begrijp ik het een beetje beter. Maar denk je echt, dat ik een goede keuze gemaakt heb met Frank?’

‘Jazeker! Zo’n knappe man als Frank zie je ook weer niet iedere dag, maar als ik eerlijk ben, heeft die Roald ook wel een lekker lichaam!’

‘Mam! Dat zeg je toch niet!’

‘Waarom niet, Diana? Ester snapt ook wel, dat ik er niets mee bedoel, maar er is toch zeker niets mis mee met kijken? Dat doet je vader ook en ik neem hem dat niet kwalijk. Dus doe ik hetzelfde. Al zeg ik dat dan niet hardop tegen hem.’

Diana giechelt. ‘Dat had ik niet van je verwacht, mam!’

‘Je weet wel een hele hoop meer niet, Diana. Weet je, dat je vader en ik vroeger, toen we pas getrouwd waren, het liefste in ons blootje op vakantie gingen? We hebben heel wat afgesekst in die tijd. Of hoe denk je, dat jij er bent gekomen?’

Diana rolt dan lachend weg. ‘Ohh, mam! Jij en pap in je bloot bil op vakantie?’

‘Dat doen we soms stiekem nog wel eens, Diana. Je weet wel, op het eiland! Daar moet je Roald en Ester maar eens naar toe brengen. Ik weet zeker, dat ze dat leuk zullen vinden.’

Ze geeft een knipoog naar Diana. ‘Mam, je bent echt erg! Ik schaam me bijna rot!’

‘O, we weten wel, wat jullie vanmorgen gedaan hebben. Waarom zijn we, denk je, dan weg gegaan? Zolang heeft je vader echt niet nodig om de boot klaar te maken. We wilden jullie wat tijd alleen gunnen.’

Diana zegt dan: ‘Nou ja, we hebben die tijd ook nuttig gebruikt, of niet Ester?’

Die schieten dan allebei in de lach en giechelen als schoolmeisjes.’

‘Ik hoor het al, jullie zijn niets te kort gekomen. Maar vertel me eens, Diana! Kan hij het wel een beetje in bed?’

‘Ja, daag! Dat ga ik je toch niet in details vertellen!’

‘Dat hoeft ook niet. Ik wil alleen weten, of hij mijn dochter goed behandelt.’

‘In dat geval, hij begint het te leren. Maar we hopen nog wat tips te krijgen van Ester en Roald, want Roald schijnt echt goed te zijn in bed.’

Ester slaat dan Diana op haar arm. ‘Diana! Zoiets zeg je toch niet tegen je moeder!’

‘Waarom niet? Het is toch waar, je hebt het zelf gezegd!’

‘Ja, maar dan ook nog tegen je moeder vertellen?’

Hilde zegt dan: ‘Nou ja, Ester. Dat er wat tussen jullie gebeurd is, dat konden we meer dan duidelijk zien. De blik in jullie ogen is nog meer verliefd, dan jullie eerst al waren. En daar hoef je je echt niet voor te schamen. En je mag echt van geluk spreken, hij lijkt me echt een leuke man.’

‘Dat is hij ook. En heel erg lief, en inderdaad, hij is erg goed in bed. We hebben het vanmorgen zelfs drie keer gedaan!’

Hilde kijkt even geschokt en zegt: ‘Zo! Dan ben je echt niets te kort gekomen! Ik zou willen, dat Henk me zo verwende. Hij heeft het vroeger ook wel eens klaar gekregen om meerdere keren per dag te komen, maar tegenwoordig ben ik al blij met een enkele keer.’

Diana vraagt dan: ‘Doen jullie het eigenlijk nog wel eens?’

‘Niet meer zo vaak als vroeger, Diana. De aardigheid gaat er wel een beetje vanaf, maar toch hebben we regelmatig nog seks. Dat houdt het spannend en bovendien houden we nog steeds heel erg veel van elkaar.’

Diana rolt dan op haar rug en mijmert: ‘Ik hoop dat ik later nog steeds zo verliefd ben op Frank, als jij nu nog bent op pap.’

‘Dat hoop ik ook voor je, meisje. Maar dat is helaas niet voor iedereen gegeven, Diana. Daar hebben we hard voor gewerkt en gevochten. Het is niet allemaal zon en maneschijn. We hebben diepe dalen gehad, en heel mooie momenten, en daar ben jij er zeker één van. En je maakt ons trots, dat je ook je eigen keuzes durft te maken. Ook al was het niet wat we voor je wilden. Maar het is jouw leven, en niet het onze.’

‘Dank je, mam!’

Diana omhelst dan haar moeder en zegt dan: ‘Verdorie, ik begin bijna te janken! Ik ga zwemmen!’

Ze springt dan het water in, en Ester duikt haar achterna. Roald en Frank zien hun geliefdes in het water springen en kijken elkaar aan. Ze grijnzen en duiken dan ook het water in. Het water is hier toch nog vrij diep, ze kunnen er niet staan. Ze zwemmen dan onder water naar Diana en Ester, die gehoord hebben, dat ze in het water sprongen. Ze worden dan plotseling onder water getrokken, en gillen dan even. Ze worden natuurlijk niet diep onder water getrokken en komen dan weer samen met hun geliefdes naar boven. Ze houden zich stevig vast aan elkaar, Ester omhelst Roald dan en geeft hem een zoen. Dan geeft ze hem een tikje op zijn hoofd.

‘Auw! Waar heb ik dat aan verdiend?’

‘Omdat je me onder water getrokken hebt!’

Roald trekt een beteuterd gezichtje, en dan schiet Ester in de lach. Ze geeft hem een zoen en duwt hem dan onder water. Proestend komt Roald dan weer boven water, en Ester maakt dat ze weg komt. Gillend zwemt ze zo hard als ze kan weg. Maar Roald is veel te sterk en kan ook veel harder zwemmen, dan Ester. Hij heeft haar al snel weer ingehaald en pakt haar stevig vast. Ester gilt: ‘Roald! Je laat het!’

Maar het is al te laat. Roald duikt met haar naar onder en drukt haar onder water zijn lippen op de hare. Ze komen dan al zoenend boven.

Bij Diana en Frank gaat het al niet veel anders. Ook zij spelen met elkaar in het water en Henk en Hilde kijken met genoegen toe hoe de verliefde paartjes zich vermaken in het water.

Hilde zegt dan tegen Henk: ‘Moet je toch eens kijken, zo waren we vroeger ook.’

Henk trekt Hilde tegen zich aan en zegt: ‘Ja, dat waren nog eens goede tijden. Ik heb geluk met jou gehad, Hilde. Echt veel geluk.’

Hilde vlijt zich tegen hem aan en zegt: ‘Heb je er nooit spijt van gehad, dat je uit je land weg gegaan bent?’

‘Nee, geen enkel moment. Dat heb ik je al eens gezegd, maar je vraagt het me steeds weer.’

‘Ik vraag het je, omdat ik nog steeds niet geloven kan, dat zo’n knappe man als jij alles en iedereen achter liet voor een simpel meisje als ik. En na dertig jaar kan ik het nog steeds amper geloven.’

‘Jij bent voor mij altijd de enige geweest, Hilde. Er was gewoon geen vrouw, die aan jou kon tippen!’

‘Heb je echt nooit iets met een ander gehad?’

‘Nee, en dat mag je best geloven. Het is niet, dat zich geen vrouwen zich aangeboden hebben aan mij, maar ik heb altijd afgeslagen. En daar heb ik nooit spijt van gehad. En daar zaten toch zeker mooie vrouwen bij, Hilde. Maar, zoals ik al zei, ze konden gewoon niet aan je tippen. En jij, Hilde?’

‘Jij bent voor mij ook de enige geweest, Henk. Ik heb nooit behoefte aan een ander gehad, ook al zijn er wel tijden geweest, dat ik je kon schieten. Maar daar zijn we samen doorheen gekomen.’

‘Dat zijn we zeker, Hilde. Dat zijn we zeker. En nu ik mijn dochter zo zie met Frank, waarvan ik echt hoop, dat hij mijn schoonzoon wordt, dan voel ik me rijker dan ooit.’

‘Mag je hem, Henk?’

‘Ja, hij is wel in orde. ten minste de eerste indruk is goed. De rest moet nog blijken. Maar wat vind jij van Frank?’

‘Hij is goed voor Diana, en dat is het belangrijkste voor mij. Maar ik wist het al een tijdje, Henk. Maar Diana had me gevraagd om je nog niets te vertellen, tot ze er zelf klaar voor was.’

‘Dus je wist het al?’

‘Ja, maar ik had hem nog nooit gezien, Henk. En ook niet gesproken. Ik wist alleen dat ze een vriendje had, die Frank heette en dat ze er echt heel erg verliefd op is.’

‘Je hebt altijd wel een betere band met haar gehad, dan ik. Maar dat kan ik alleen mezelf kwalijk nemen, ik moest altijd weg.’

‘Daar kon je zelf niets aan doen, Henk. En dat weet je.’

‘Ja, maar toch! Al die verloren uren!’

‘Daar is nu niets meer aan te doen, maar nu heb je haar toch terug? Doe er dan ook wat mee!’

‘Ik haat het, dat ik nu morgen al weer weg moet. Net nu ik haar weer terug heb. Werkelijk, als ik echt kon, dan zou ik het afzeggen, maar ik kan niet.’

‘Ik heb het haar ook al gezegd en uitgelegd. Ze begrijpt het nu, maar ik denk dat je het haar wel even zelf moet uitleggen. Ben even de vader, die je nooit was.’

Henk trekt zijn vrouw strakker tegen zich aan en geeft haar een kusje op haar hoofd.

‘Wat zou ik toch zonder jou moeten doen, Hilde?’

Dan komen de zwemmers weer aan boord geklommen en drogen zich met een paar handdoeken af. Hilde loopt dan naar Roald en Ester en zegt: ‘Kunnen jullie me even helpen?’

Roald en Ester begrijpen de hint en ze stemmen toe. Ze gaan de kajuit in en helpen Hilde met het opruimen. Echt veel is het niet en Hilde zegt dan verontschuldigend: ‘Sorry, dat ik jullie zo even meeneem, maar Henk moest even met Diana en Frank alleen praten. Morgen moet hij weg, en dan is het te laat.’

‘Geeft niet, dat hadden we al begrepen. Maar nu je toch hier bent, Hilde, mag ik je wat vragen?’

‘Natuurlijk, wat is er?’

‘Zou je me een paar woordjes Zweeds willen leren? Ik versta er geen zak van, en ik wil het toch een beetje kunnen spreken.’

‘Oef, een paar woordjes lukt me wel in een paar dagen, maar verwacht zeker geen wonderen. Denk maar niet, dat je dan al een volledig gesprek kunt voeren!’

‘Dat verwacht ik ook niet, als ik het al vast een beetje kan volgen, en goedendag zeggen, dat is al heel wat.’

‘Dat moet nog wel lukken, maar meer dan dat zit er zeker niet in. Daar heb je meer tijd voor nodig, dan een paar dagen.’

‘Ik wilde eigenlijk een week blijven, maar ik weet niet of Ester zo lang kan blijven.’

Ester antwoordt meteen: ‘Op mij hoef je niet te letten, Roald. Ik heb tijd genoeg. Weet je nog? Ik ben eigenlijk aan het verhuizen?’

‘O ja, niet aan gedacht. Dus je zou nog wel enkele dagen willen blijven?’

‘Ja hoor. Ik moet alleen mijn familie even laten weten, dat het wat langer duurt, voordat ik kom.’

Hilde zegt dan: ‘En wanneer wilde je beginnen?’

‘Zo snel mogelijk! Dan kunnen Diana en Ester niet meer stiekem dingen tegen elkaar vertellen, die ik niet versta.’

Hilde moet dan hard lachen en Ester steekt haar tong naar Roald uit.

‘Dat is ook een goede reden om snel te beginnen.’

Ze beginnen dan al meteen met de eerste les, en daarbij amuseren ze zich prima. Ze lachen heel wat af, en dat zorgt er voor, dat Diana een kijkje komt nemen, waarom ze het daar zo leuk hebben.

‘Gezellig hier! Waarom lachen jullie zo?’

‘O, we zijn Roald Zweeds aan het leren, en dat is af en toe best wel grappig.’

‘Ach zo. Kom dan toch naar boven, dan kunnen we mee lachen. Pap en ik hebben met elkaar gepraat.’

‘En?’

‘Alles goed. We begrijpen elkaar nu.’

‘Daar ben ik blij om, liefje. Kom, dan gaan we boven verder.’

Boven gaan de lessen voor Roald verder, en doordat hij sommige dingen nog niet goed uitspreekt, schalt er regelmatig een lach over het water. Roald lacht net zo hard mee, maar hij begint wel al zijn eerste woordjes Zweeds te spreken. En daar is hij maar wat trots op.

Ze laten het zeilen maar voor gezien en varen dan op een rustig tempo terug naar de haven. Het is dan toch al bijna donker, als ze de boot weer afgemeerd hebben en weer netjes afgesloten hebben. Roald en Ester zijn doodop, als ze achter in de auto van Frank stappen. Nog voordat ze de haven uitgereden zijn, zijn ze al tegen elkaar in slaap gevallen. Diana ziet het en zegt tegen Frank: ‘Moet je nu toch eens kijken. Zijn ze geen schattig stel?’

‘Ja, dat zijn ze zeker, maar ze zijn ook leuke mensen. Ik zou het niet erg vinden om ze vaker te treffen.’

‘Ik ook niet, Frank. Ze zijn allebei leuk, en ook intelligent. Ik zou het niet erg vinden, om ze als vriend te houden.’

‘Waarom stel je ze niet voor om ze met kerst weer langs te komen?’

‘Je weet dat we dan weer naar mijn ouders moeten? Dat hebben we straks afgesproken.’

‘Ja, dat weet ik. Maar ik weet ook, dat je vader Roald ook wel aardig vindt. Je zou het hem eens kunnen vragen?’

‘Hmm, dat kon ik inderdaad wel eens kunnen doen. Ik heb al in geen tijden meer zo veel plezier gehad.’

‘En je kunt Roald niet ontkennen, dat hij geen doorzetter is. Wat heb ik gelachen met zijn eerste pogingen om Zweeds te klinken.’

‘Dat was echt leuk, maar soms deed hij het er ook om!’

‘Hij is zeker een leuke gast. Maar denk je werkelijk, dat ze zullen doen, wat ze vanmiddag gezegd hebben?’

‘Ik weet het niet, maar Roald lijkt me wel een man van zijn woord. Ik zou er van staan te kijken, als hij het niet zou doen. Hij is er in ieder geval gek genoeg voor, en Ester gaat er maar wat graag in mee.’

‘Vind je dat gek? Heb je gezien, hoe verliefd ze op hem is? Ze zou werkelijk alles voor hem doen!’

‘Ze heeft het nochtans zelf voorgesteld, Frank. Maar je hebt gelijk, ze is over haar oren verliefd op hem. Maar dat gaat nog een probleem opleveren met haar zusters, dat heeft ze me zelf verteld. Die delen echt alles met elkaar, maar Ester is niet meer bereid hem te delen. Dat kon nog wel eens wat worden. Maar als ze dat overleven, dan geef ik die twee wel een kans.’

‘Dat denk ik ook. Maar denk je dat ik nu goedgekeurd ben door je vader?’

‘Ja, heel zeker. Hij had het je anders wel gezegd, hoor! Sterker nog, hij zou je niet eens binnen gelaten hebben.’

‘Zo streng lijkt hij me nu ook weer niet, Diana!’

‘Nu niet, maar dat was hij wel. Hij begint wat rustiger te worden, dat zei mijn moeder me. En ik geloof haar. Hij reageert veel anders, dan vroeger.’

Diana kijkt weer naar achter. ‘Oh, daar moet ik een foto van nemen! Dit is gewoon te schattig!’

Ze pakt haar telefoon en maakt dan vlug een foto. Het slapende tweetal heeft helemaal niets in de gaten. Een kwartier later zijn ze al weer thuis en moeten Frank en Diana het slapende tweetal wakker maken. Ze krijgen Roald wel wakker, maar Ester slaapt al behoorlijk vast.

Roald zegt dan: ‘Laat haar maar, ik draag haar wel naar bed.’

Hij tilt haar dan uit de wagen en draagt haar in zijn sterke armen naar het gastenverblijf. Daar legt hij haar voorzichtig in bed, en trekt dan haar kleren uit. Even twijfelt hij over hij haar nog een shirt voor de nacht aan zal trekken, maar het is nog best warm, dus hij laat enkel haar bikinibroekje aan, maar haar borsten laat hij lekker naakt. Dan kleedt hij zich uit en geeft Ester nog een nachtzoen op haar hoofd en gaat dan ook zelf slapen.

Het is diep in de nacht, als Ester Roald wakker maakt.

‘Roald? Ben je wakker?’

Kreunend zegt Roald: ‘Ja, nu wel!’

Ester giechelt en zegt: ‘Dank je, Roald. Ik schijn er een gewoonte van te maken, dat ik niet meer weet hoe ik in bed ben gekomen, en je gedraagt je steeds weer als een heer.’

‘Moet je me daarvoor wakker maken?’

‘Ja, want ik wil je bedanken, en ik weet ook al hoe!’

‘Ga slapen, Ester! Ik ben moe.’

Ze grijnst en duikt dan onder de lakens. Al snel heeft ze zijn slappe pik gevonden, en ze neemt hem in haar mond. Roald is nu meteen klaar wakker.

‘Weet je zeker, dat je dat wilt?’

‘Ja, heel zeker. Ik weet dat jij het een keer wilt doen, en dat ik je er een plezier mee kan doen. En je bent de hele tijd zo lief tegen me, dus daarom wil ik je bedanken!’

Ze voegt dan de daad bij het woord en zet haar lippen om het nu wat meer gezwollen lid. Die begint al snel stijver te worden onder de liefkozingen van Ester. Al snel is zijn pik weer op volle sterkte en begint Ester haar best te doen, het Roald zo veel mogelijk naar zijn zin te maken. Met haar tong heeft ze al snel de gevoelige plekjes van Roald gevonden, en die verwent ze nu uitvoerig. Ze likt hem om zijn gevoelige eikel heen, maar ze verrast hem, door zijn pik opeens helemaal in haar mond te nemen. Met haar mond en haar tong omsluit ze zijn pik helemaal en zo laat hem zo diep mogelijk als ze kan in haar keel te laten verdwijnen. Roald kreunt het uit van genot, het voelt hemels. Dan kriebelt ze hem onder zijn zak, terwijl ze met haar andere hand over zijn blaas wrijft.

Roald meent werkelijk, dat hij ontploft! Zijn pik begint te kloppen en even later spuit hij zijn zaad in het mondje van Ester. Die twijfelt even, wat ze zal doen met het zaad, maar slikt het dan toch door. Zeer tot verrassing van Roald. Ester zegt dan zelf: ‘Hmm, ik had het me erger voorgesteld, maar dit wat eigenlijk wel leuk, en ook je zaad smaakte niet slecht. Hoe vond je het dat ik het deed?’

‘Je was fantastisch, schat! Ik werd helemaal gek, toen je mijn zak kietelde en mijn blaas.’

‘Die tip had Diana me gegeven, toen ik haar zei, dat ik nog nooit gepijpt had. Dat vond Frank heel erg lekker, dus ik dacht, probeer het even uit.’

‘Dan heeft Frank goede smaak, dit was ook heel erg fijn! Dat mag je zeker nog wel eens vaker doen.’

‘Misschien doe ik dat ook nog wel. Ik vond het in ieder geval geen nare ervaring.’

Roald wil haar borsten dan strelen, maar Ester zegt dan: ‘Nee, dit is genoeg. Ik wilde je alleen maar bedanken, omdat je zo lief voor me bent. Nu wil ik weer slapen.’

Roald lacht dan en zegt: ‘Oké, als je dat wilt. Maar ik zou bijna zeggen, dat je me hier iedere nacht voor wakker mag maken, maar toch liever nog aan het begin van de avond.’

Ester lacht en kruipt dan tegen hem aan. Zo vallen ze ook weer in slaap.

Roald is zoals gewoonlijk weer vroeg wakker. Ester slaapt nog vast en hij legt haar voorzichtig naast hem neer. Dan kruipt hij het bed uit en trekt zijn sportspullen aan. Hij wil nog even joggen, voordat Ester wakker wordt. Het is nog schemerdonker, als hij buiten komt. Tot zijn verbazing ziet hij net Frank ook naar buiten komen.

‘Hey Frank! Ga je ook joggen?’

‘Ja, dat was wel de bedoeling. Zullen we dan maar samen rennen?’

‘Ja, maar ik ga nu niet meer die 11 kilometer doen. Wat dacht je van 5?’

‘Ja, dat was ik ook van plan. Diana heeft me die route uitgelegd. Schijnt ook mooi te zijn.’

‘Dan kom op, voordat onze dames wakker worden!’

‘Die van mij slaapt nog heel vast en die van jou?’

‘Met geen mogelijkheid wakker te krijgen!’

Ze beginnen dan met rennen en Frank zegt dan: ‘Hoe zit het met jou, je leven in Nederland?’

‘Oh, ik werk al een tijdje in de firma, en ik ben al weer een hele tijd vrijgezel. Thuis heb ik een grote groep vrienden, waar ik geregeld mee ga stappen en verder ben ik regelmatig te vinden in de sportschool. Dat is in het kort mijn leven. Hoezo?’

‘Ik vroeg het me gewoon af. Je bent een aardige gast, en ik vroeg me gewoon eigenlijk af, hoe het komt, dat een man als jij geen vriendin hebt.’

‘Nu heb ik er toch eentje, Frank?’

‘Ja, nu wel, maar je weet wel wat ik bedoel.’

‘Ja. Ik heb een tijdje een relatie gehad, maar dat liep stuk. We namen gewoon niet genoeg tijd voor elkaar en we deelden ook geen interesses. Dat was dus gedoemd om fout te lopen. Daarna ben ik een hele tijd single door het leven gegaan. Vrijheid blijheid, snap je? Dat beviel op zich wel prima, maar je mist dan toch bepaalde dingen. En dan kom je er achter, dat alle leuke en mooie vrouwen niet meer beschikbaar zijn.’

‘Nu heb je anders toch een beeldschone vrouw aan de haak geslagen, of niet?’

‘Dat kun je wel stellen! Maar het is alleen jammer, dat we zo ver van elkaar af wonen. Ik bedoel, ik mag haar erg graag. Maar we kennen elkaar nog maar zo kort en om daarvoor al meteen mijn leven voor overhoop te gooien? Ik weet het niet. Maar ik heb nog tijd, ik heb totaal drie maanden vakantie, dus ik ben nog wel even hier. Ik was eigenlijk van plan door Zweden te trekken, maar ik ben bang dat ik niet ver kom. Niet dat ik het erg vind, ze is fantastisch en de moeite waard om te blijven.’

‘Ik snap je ook wel. Mijn broer zit in hetzelfde schuitje, maar hij is zijn liefde achterna getrokken. Hij woont nu in Finland.’

‘O, dat is ook niet in de buurt!’

‘Och, hij komt toch geregeld op bezoek, dat is het punt niet. Hij heeft daar nu zijn leven opgebouwd en heeft daar geen spijt van. Waarom doe je niet hetzelfde?’

‘Misschien dat ik dat ook nog wel doe, Frank. Maar waarom vraag je dat?’

‘Ik mag je wel, en ik zou het leuk vinden, als we elkaar vaker ontmoeten. Gewoon gezellig bijkletsen. Niet meer en niet minder. Ik heb het gevoel, dat ik overal met je over kan praten, en dat heb ik niet snel met mensen.’

‘Oh, dat zou ik niet erg vinden, Frank. Goede vrienden zijn nooit weg, of wel?’

Ze stoppen even en geven elkaar dan een hand. Meer is niet nodig. Dan rennen ze weer verder.

Frank zegt dan: ‘Wat denk jij over Henk?’

‘Hij is wel in orde. Een zakenman, dat wel, maar wel heel erg aardig.’

‘Ja, dat denk ik ook. Maar ik heb nog werkelijk geen idee wat hij van me verwacht als schoonzoon. Ik bedoel, ik wist ook niet, dat ik een dochter van de eigenaar van een groot bedrijf aan de haak sloeg. Ik neem aan, dat hij ooit zijn bedrijf verder wil geven, maar ik ben echt geen kantoorpik.’

Roald lacht en zegt: ‘Maak je daar maar geen zorgen over. Een type als Henk zal dat nooit doen. Je moet bepaalde kwaliteiten hebben om zo’n bedrijf te kunnen leiden. Dat is niet gemakkelijk en kun je ook niet aan iedereen over laten. Daar zoekt hij wel zijn oplossing voor, maak je maar geen zorgen.’

‘Pfff, gelukkig. Want ik hou van mijn beroep, ook al is het soms gevaarlijk.’

‘Dat kan ik me wel voorstellen. En Diana dan?’

‘Die blijft geen agente, Roald. Ze doet haar best en wat ze doet, doet ze ook goed. Daar niet van. Maar ze is niet in hart en nieren een politieagente. Ik denk dat ze er snel voor kiest, zodra we ooit kinderen krijgen, om iets anders te gaan doen. Iets op kantoor, daar is ze best goed in.’

‘Ja, dat heeft zo ook tegen me gezegd, dat klopt.’

De mannen rennen dan zwijgend door. Ze zijn al snel weer terug van hun route en nemen dan weer afscheid van elkaar. Roald vindt zijn vriendin wakker in het bed.

‘Aha, daar ben je dus. Ik miste je al in bed. Het werd koud!’

‘Moet ik je even opwarmen?’

‘Nee, laat maar! Je bent helemaal bezweet!’

‘Nou en? Ik moet de rest van mijn ochtendoefeningen nog doen…’

Ester grijnst en zegt: ‘Jij bent echt niet te geloven! Alweer?’

‘Van jou kan ik nooit genoeg krijgen…’

Roald duikt dan het bed in, en Ester slaakt een klein gilletje. Maar ze opent dan maar wat graag haar mond voor de tong van Roald. Hitsig voelt ze dan tussen zijn kruis en komt tot de ontdekking, dat dat Roald al een stijve pik heeft. Dat is genoeg reden voor haar om hem dan om te duwen en op hem te gaan zitten. Ze trekt hem dan zijn shirt uit en ook zijn broek. Roald ziet dan, dat ze ook haar bikinibroekje al uit gedaan heeft en met haar kutje schuurt ze dan over zijn boxershort. Roald meent dan werkelijk, dat zijn pik ontploft.

Ester grijnst en zegt: ‘Volgens mij wordt er iemand geil!’

Ze streelt dan met haar handen de boxershort en glijdt over de harde pik, die fier overeind staat en een tent veroorzaakt in zijn boxershort.

‘Jezus, Roald! Je maakt me al weer helemaal geil!’

Ze schuift de boxershort weg, om dan zijn pik meteen in haar reeds natte kutje te geleiden. Dan begint ze hem weer te berijden als een amazone. Roald voelt haar hete, zachte en natte vlees op zijn pik schuiven, en het maakt hem gek. Ze bukt zich voorover om hem om hem te kussen, terwijl ze hem met zachte bewegingen blijft neuken. Haar borsten bungelen daarbij op zijn borstkas, en Roald kan het niet laten om er eens lekker te masseren. Dat levert meteen een harder gekreun op van Ester, en heeft als reactie, dat ze hem op een hoger tempo begint te neuken. Maar ze kan dit niet lang vol houden en Roald gooit haar dan op haar rug en begint haar dan stevig te neuken. Het is precies wat Ester wilde. Ze houdt wel van een beetje ruw werk. Ze wordt steeds geiler en geiler en roept dan: ‘Harder, Roald! Harder! Maak me een kind!’

Roald voert het tempo op en Ester begint zijn pik nu samen te knijpen met haar kutspieren. Niet veel later komt ze zelf hard klaar en knijpt zijn pik nog harder samen. Dat is te veel voor Roald en met een flinke grom spuit hij zijn zak dan leeg in haar kutje. Er lijkt geen einde aan te komen, en hij ligt dan uitgeput op Ester, die haar armen om hem heen slaat. Ze is intens gelukkig. Gelukkig door de fantastische seks, maar ook dat ze in bed ligt met de man van haar dromen.

Roald op zijn beurt heeft gelijksoortige gedachten. Het voelt voor hem aan als een droom. Maar dan schiet het hem opeens te binnen, dat hij Ester helemaal niet gevraagd heeft of ze aan de pil is. Hij wil het haar vragen, maar bedenkt dan, dat als ze het niet slikt, er een reële kans is, dat ze zwanger raakt. Dan vraagt hij zich af, of hij dat erg zou moeten vinden, maar hij kan geen reden vinden, waarom hij dat erg zou moeten vinden. Dan besluit hij het haar te vragen.

‘Ester? Ben je eigenlijk wel aan de pil?’

‘Ja, met mijn ex wilde ik geen kinderen. En ik ben hem tijdens mijn vakantie gewoon door blijven slikken, je weet immers nooit wat er kan gebeuren.’

‘Dat is ook weer zo. Ik ben het je helemaal vergeten te vragen. Stel je voor, dat je nu zwanger van me raakt!’

‘Zou je dat erg vinden?’

‘Nee, hoewel ik dat eigenlijk toch nog wel wat wil uitstellen. Maar als het gebeurt, dan zal ik het enthousiast begroeten.’

‘Stel, het wordt wat tussen ons, zou je dan een kind met me willen hebben?’

‘Ik denk het wel. Ik zou het wel leuk vinden om een klein Estertje te hebben.’

Ester lacht. ‘Of een kleine Roald.’

Roald lacht ook en zegt: ‘Dat kan natuurlijk ook. Ik zou het echt niet erg vinden. Ik ben al weer dertig, enkele vrienden van me zijn al meerdere keer vader.’

‘Maar nu nog even niet.’

‘Nee, mocht het wat tussen ons worden, dan wil ik eerst wat plezier met ons samen hebben. Ons settelen, een huisje, dat soort dingen.’

‘Ja, je hebt gelijk. Maar ik ben ook al bijna 27, en eigenlijk wil ik wel een kind hebben.’

‘Wie is eigenlijk de oudste van jullie drie?’

‘Ada, dan kom ik en dan Ingrid. Mijn moeder had een lange bevalling, dat heeft totaal bijna een dag geduurd. Tussen Ada en Ingrid zit een halve dag.’

‘Oei, dat klinkt inderdaad zwaar!’

‘Dat was het ook, volgens mijn moeder, en toen vond ze het ook genoeg. Drie kinderen, dat vond ze meer dan genoeg.’

‘Dat kan ik me voorstellen en dan ook nog drie tegelijk!’

‘Roald? Straks als je me naar huis brengt, zie je er dan tegen op mijn ouders te ontmoeten?’

‘Nee, ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar hun. Je moet me toch eens wat meer vertellen over hun.’

‘Dan moet jij me ook vertellen over jouw ouders.’

‘Deal. Maar dat doen we later wel, Ester. Ik ga nu eerst douchen.’

Hij geeft Ester nog een zoen en staat dan op.

Nadat hij gedoucht heeft en weer aangekleed heeft, loopt hij naar buiten en zegt tegen Ester: ‘Ik ga vast naar binnen, ik moet nog wat bespreken met Henk!’

‘Is goed, ik zie je zo meteen wel!’

Roald loopt dan naar het huis van Henk, en hij treft hem buiten op het terras aan.

‘Aha, Roald! Jou moest ik net hebben. Kun je even meelopen, dit gaat even tussen jou en mij.’

‘Oké, geen probleem. Ik dacht al, dat je me nog wilde spreken.’

Henk en Roald lopen dan de tuin uit en ze maken een kleine wandeling langs de weg.

‘Roald, ik zit met een probleem. En ik denk dat jij de man bent, die me dat kan oplossen.’

‘Zeg het maar, wat kan ik voor je doen?’

‘Nou, ik heb je staat van dienst even opgevraagd bij je werkgever, en hij is echt heel erg tevreden over je. Die overname is echt noodzakelijk voor het voortbestaan van mijn bedrijf. Maar daardoor ontstaat er een probleem op mijn bedrijf hier in Zweden. Dat heeft te maken met de communicatie tussen de bedrijven. Die moeten beter op elkaar afgestemd worden en daar heb ik iemand voor nodig, die me dat gaat regelen. Ik zou graag willen, dat jij dat voor me gaat doen. Ik heb je nu een beetje leren kennen, en je lijkt me echt het type, dat hier vol energie in kan duiken en de communicatie tussen de bedrijven en vooral ook de samenwerking kan stroomlijnen. Dat kun je vanaf Nederland doen, maar het liefste zag ik dat je dat vanuit Zweden zou gaan doen. Wat zeg je daarvan?’

‘Wow, dat is een hele uitdaging. Daar moet ik wel even over nadenken, maar ik zeg zeker nog geen nee. Er zijn nog wat andere dingen, waar ik rekening mee moet houden.’

‘Laat me raden! Ester?’

Roald glimlacht. ‘Ja, onder andere. Ik ben op een punt aangekomen, dat mijn leven staat te veranderen. Ik ben echt toe aan een vaste relatie, dus als het wat serieuzer wordt met Ester, dan wil ik zekerheid hebben, om haar ook een plek te kunnen bieden. En dan is het nog maar de vraag of ze naar Nederland wil komen, of dat ze hier wil blijven. Daar moet ik echt even heel goed over nadenken.’

‘En wat als ik je dan ook nog eens een huis zou regelen, groot genoeg om royaal in te leven, tegen gunstige condities. Zou dat je keuze gemakkelijker maken? Zoals ik je al zei, het liefste had ik je hier in Zweden. Dat zou het allemaal net wat gemakkelijker maken. En je loon zal conform je nieuwe positie zijn, en dat zou betekenen, dat je bijna 4 keer zo veel gaat verdienen. Maar denk er maar eens over na, je hebt immers nog vakantie.’

‘Hoelang mag ik er over nadenken, Henk?’

‘De overname gaat zeker nog twee maanden duren. Tegen die tijd wil ik het eigenlijk wel weten, Roald. Dat lijkt me tijd genoeg!’

‘Dat lijkt me ook. Maar ik laat het je zeker nog eerder weten. En het ligt er natuurlijk ook aan, hoe het tussen mij en Ester gaat.’

‘Zoals ik jullie nu met elkaar zie, dan maak ik me geen zorgen, Roald. Maar hoe ga je haar straks uit elkaar houden met haar zusters? Die lijken echt sprekend op elkaar!’

‘Ze hebben wel wat kleine verschillen, maar je moet verdomd goed kijken. Qua karakter zijn ze toch verschillend en natuurlijk leer ik nu Ester heel goed kennen. Ik denk niet, dat ik me zorgen hoef te maken, dat ik haar met een van haar zussen verwar.’

‘Maar nu iets anders, wat vind je eigenlijk van Diana en Frank?’

‘Ik vind het wel een leuk stel. En Frank lijkt ook erg veel van haar te houden. Ik heb er nog met hem over gesproken, en ik denk dat ze ook al toekomstplannen aan het maken zijn. Diana wil in ieder geval kinderen, dat heeft Frank me al verteld.’

Henk glimlacht. ‘Dat heeft ze altijd wel al gewild, zelfs toen ze klein was. Weet je, Diana en ik hebben flinke ruzie gehad, toen ze zestien was. Ach, je weet hoe dat gaat, ze was jong en alles wat ik haar zei, was niet goed. Ze deed alles om mij maar tegen te zitten, terwijl ik alleen maar het beste voor haar wilde. Het was dan ook een schok, toen ze zich aanmeldde voor de politieopleiding.

Als er iets was, dat ik niet wilde dat ze deed, dan was het dat wel. Niet dat ik iets tegen de politie heb, integendeel. Maar het is gevaarlijk werk, en ik had haar liever ander werk zien doen. Maar dat is wat ze wilde, dus heb ik haar laten gaan. Toen ze 20 was, was ze klaar met de opleiding, en werd ze in een korps in Jönkoping ingedeeld, en dat is niet echt de plaats waar je een jonge agente wilt hebben, zeker als dat je enige dochter is. Ik heb hemel en aarde beweegt om haar in een beter korps te krijgen, en gelukkig heeft ze dat geaccepteerd. Ze weet er niets van, dat ik achter haar verplaatsing zat, en dat wil ik ook zou houden. En nu ze daar zit, heb ik er ook wel vrede mee, dat ze een politieagente is. En zeker nu ik haar partner ken, die zal echt alles doen om haar te beschermen. Ik hoorde dat ze samen dienst draaien, dus dat stemt me wel een beetje gerust. Maar eerlijk gezegd, hoop ik, dat ze toch eens naar rustiger werk gaat zoeken, zeker als ze ooit kinderen krijgt.’

‘Ik weet niet of het aan mij is om je dit te vertellen, Henk, maar Frank denkt zelf, dat Diana stopt met patrouilles, zodra ze kinderen krijgt.’

‘Dat zou heel erg goed nieuws zijn. Maar ik ga haar niet zitten te pushen. Ik heb mijn lesje wel geleerd en ik wil haar niet nog een keer kwijt raken! Bovendien zou Hilde me dat heel erg kwalijk nemen.’

‘Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, Henk. Je kunt er alleen het beste mee hopen.’

Dan gaat de telefoon van Roald, hij krijgt een berichtje.

Het is van Ingrid.

‘Roald, ik moet met je praten. Bel me even als je kan!’

Roald kijkt verbaasd op, als hij het berichtje leest. Dan ziet hij, dat ze al weer bijna terug zijn bij het huis en hij zegt tegen Henk: ‘Neem me niet kwalijk, ik geloof dat ik even iemand moet bellen.’

‘Geen probleem. We waren toch al klaar. Maar maak het niet te lang, Roald. Hilde zal het ontbijt bijna klaar hebben.’

‘Geen probleem, het zal wel niet lang duren.’

Henk loopt dan alleen verder en Roald belt dan Ingrid op.

‘Ingrid Henstavsen’

‘Hello, Ingrid. Roald speaking!’

‘O Roald! Goed dat je belt. Ik heb net met Ester gesproken, en ik moet je even waarschuwen. Ik denk niet dat ze helemaal eerlijk tegen je is.’

‘Wat? Hoe bedoel je?’

‘Je zal wel weten van haar ex?’

‘Ja, die was een homo?’

‘Ja, die. Je moet weten, dat ze al een tijdje bezig waren om kinderen te krijgen.’

‘Wat? En Ester zei me vanmorgen nog, dat ze de pil slikte!’

‘Ja, dat weet ik. Dat heeft ze me verteld. Maar ze is helemaal niet aan de pil, Roald. Al meer dan een jaar niet!’

Roald trekt even bleek weg en zegt dan: ‘Weet je dat zeker, Ingrid?’

‘Waarom denk je, dat ik bel! Ik snap dat jullie verliefd op elkaar zijn, maar dit kan ze je niet aandoen. Dat zou je dwingen om haar keuze te accepteren en zit jij met een kind opgescheept. Dat kan ik en mag ik niet toelaten!’

‘Je meent het echt?’

‘Ja, Roald. Ik verraad mijn zusje niet graag, maar dit mag ze gewoon niet zo doen!’

‘Dank je, Ingrid. Ik weet dat jullie altijd veel delen en zelfs nog veel meer dan dat. Ik zal eens met Ester gaan praten.’

‘Dat moet je zeker doen, Roald. En begrijp me niet verkeerd, Roald. Ze is echt heel erg verliefd op jou, dat weet ik zeker. Maar wat ze doet, dat is verkeerd.’

‘Ik heb ook veel gevoelens voor haar, Ingrid. Maar bedankt dat je dit nog even aanhaalt. Daar zal ik zeker rekening mee houden.’

‘Je gaat haar toch zeker niet dumpen, nu je dit weet?’

‘Dat zal aan haar antwoord liggen, Ingrid. Daar kan ik nu nog niets op zeggen.’

‘Dat is fair, maar ik hoop dat ze zich bij je verontschuldigt, en dat je haar excuses aanneemt. Ik zie Ester niet graag ongelukkig, zeker na wat ze meegemaakt heeft.’

Roald zucht eens en zegt: ‘Ik zal eens met haar gaan praten. Ik laat je nog wel weten, wat de uitkomst is. Maar wat er ook gebeurt, ik breng haar thuis.’

‘Dat hoef je niet te doen, we kunnen haar ook best komen halen, mocht het nodig zijn.’

‘Bedankt dat je gebeld hebt, en ik spreek je later weer.’

Hij verbreekt de verbinding en loopt dan recht naar het gastenverblijf. Iedereen ziet hem recht naar het gastenverblijf lopen en niet naar het terras komen, waar ze op hem zitten te wachten met het eten.

Roald loopt recht de badkamer in en zoekt dan de toilettas van Ester. Die vindt hij al snel, en hij kijkt er dan in. Er is geen spoor van de pil te bekennen. De twijfels, die hij nog had, zijn nu wel verdwenen, Ingrid heeft de waarheid gesproken. Dan loopt hij naar het terras en gaan aan tafel zitten.

Hij groet iedereen, maar ze zien allemaal wel, dat hem iets niet lekker zit. Zwijgend beginnen ze dan aan het eten. Diana vraagt dan aan Roald: ‘We wilden vanmorgen al gaan varen en je het eiland tonen.’

Roald antwoordt: ‘Ik en Ester moeten helaas je aanbod afslaan. Ester en ik moeten zo meteen even met elkaar praten. Ik heb net dingen gehoord, waar ik niet helemaal blij mee ben, en dat wil ik eerst uit de wereld hebben.’

‘Oh, ja. Natuurlijk. We kunnen ook later gaan of morgen.’

‘Dat is natuurlijk ook mogelijk. We zien wel.’

Het is nu iedereen duidelijk, dat er iets loos is tussen Ester en Roald. Daar is iedereen wel verbaasd over, aangezien ze een paar minuten geleden nog grenzeloos verliefd op elkaar leken te zijn. Het is dan ook stil aan tafel. De gezelligheid is even verdwenen en als Henk klaar is, zegt hij: ‘Nou moet ik echt gaan. Ik probeer morgenmiddag weer terug te zijn, maar dat kan ik niet garanderen. Het spijt me dat ik moet gaan, maar dit is gewoon heel erg belangrijk.’

Roald zegt dan: ‘Aan mij hoeft je geen excuses aan te bieden, ik snap dat wel.’

Henk glimlacht. ‘Het was eigenlijk ook meer gericht aan Diana en Hilde. Maar natuurlijk ook aan jullie. Ik ben immers jullie gastheer, en als ik jullie opeens in de steek moet laten, is dat niet netjes.’

‘Je hebt ons anders heel gastvrij ontvangen en als er dringende zaken zijn, dan moet dat toch gewoon kunnen.’

Diana zegt dan: ‘Ga nou maar, pap! Nu snap ik wel, waarom je het doet. Maar probeer morgen terug te komen, dat zou ik erg fijn vinden.’

Henk geeft dan zijn dochter een knuffel en een zoen op haar wang en vervolgens geeft hij ook een knuffel aan Hilde, maar geeft haar wel een lange innige zoen. Dan zwaait hij en stapt in zijn auto.

Roald zegt dan: ‘Ester? Kom je even mee? We moeten dringend met elkaar praten.’

Je kan zien, dat Ester een beetje bang is, ze heeft wel een vermoeden waarom hij zo boos is. Met forse tegenzin loopt ze met hem mee, nagestaard door Hilde, Diana en Frank.