Het Zomeravondspel

Als een ijskoude hand omsloot het haar hart. Bijna in paniek rende ze vanuit haar bed naar de badkamer. De glimmende witte tegels glommen, net zoals het zweet dat langs haar lijf liep. Op haar knieën voelde ze de kou van de vloertegels opstijgen, dwars door haar lichaam. Koortsachtig probeerde ze na te gaan wanneer ze de sleur in haar leven toe had gelaten. Wanneer was ze die getrouwde vrouw met een serieuze baan en een man, wonend in een keurige nieuwbouwwijk geworden? Paniek bekroop haar en ze keek in de spiegel. Sinds de ontmoeting met haar nieuwe collega, die andere man, was ze in de war. Ze voelde warmte op plekken waar ze deze lang niet had gevoeld. Zijn hand had bij het voorstellen een onuitwisbare indruk op de hare achter gelaten, die ze nu nog kon voelen. Zijn naam klonk als een trio in haar oren en zijn ogen priemden dwars door haar hele lichaam heen als een ijspriem. Ze kon niet precies uitleggen wat haar aantrok in hem. Op het moment dat ze hem aan had gekeken, speelde er een nerveuze lach om haar mond. Haar hele lichaam had op hem gereageerd. Haar borsten duwden hard door haar beha heen, terwijl haar onderbuik gretig kennismaakte met dit nieuwe heerlijke gevoel. Zijn ogen haakten in die van haar en lieten niet meer los. God, wat was dit een geile man. Liggend in haar bed naast haar keurige man miste ze die warmte, die lust. Zijn handen waren te vertrouwd en zijn fantasieën te bekend. Ze wilde die ander, op zoveel meer manieren dan ze kon bedenken. Ze bad, ze bad nooit, tot zichzelf. ‘Geef mij één moment met deze man, één moment waarop hij met mij mag doen wat hij maar wil.’ Haar geest was stil. Heel stil. Te stil. Ze durfde niet meer te denken aan die ander. Op weg naar haar werk, fietsend door het mooie zomerweer, had ze weer dat rare gevoel. Het kwam vanuit haar zadel en riep nieuwsgierigheid op. De grens van fatsoen en haar regels had ze al overschreden op het moment dat ze gisteren avond had gebeden om een moment met die ander. Op het werk aangekomen, klam van het fietsen en nat van het zadel, probeerde ze zich op haar werk te concentreren. Elke vezel in haar lichaam was gespannen. Op dit terrein had ze zichzelf nog niet begeven, niet sinds ze getrouwd was. Langzaam typten haar vingers de tekst: ‘Ik wil je’ en na een paar seconden naar de tekst gestaard te hebben verstuurde ze deze. Er was geen weg meer terug.

De hele dag wachtte ze in spanning. Niets. Teleurgesteld en boos op zichzelf liep ze, nog voor haar werkdag voorbij was, richting haar fiets en reed richting strand. Ze had nog geen zin terug in het keurslijf te stappen en voelde de wind door haar haren strelen. Tijdens het fietsen bekroop haar het gevoel dat je kunt hebben als iemand lang naar je kijkt, achter je loopt of in dit geval achter je fietst. Ze voelde zijn blik over haar lichaam gaan en voelde welk spel hij wilde spelen. In de duinen aangekomen liepen ze naar een beschutte plek achter de strandhuizen. Er werd niet gesproken, hun blikken spraken des te meer. De zon maakte haar huid voelbaar warm toen ze gingen zitten in het zachte, witte zand. Haar jurkje waaide op en een glimp van wat hij wilde was te zien. Ze keken elkaar aan en verslonden elkaar keer op keer, nog voordat ze elkaar aanraakten. Op het moment dat hij haar kuste, raakte ze zichzelf kwijt. Hij voelde als een warme zomeravond, zo zoet. Hij ging naast haar liggen en zijn handen streelden over haar lichaam, hij nam haar borsten in zijn handen en zoog aan haar tepels. Haar jurk ging omhoog. Ze voelde zijn hardheid en kleedde hem langzaam uit. Terwijl ze naar elkaar keken, hielden hun ogen contact. Ze hield het niet meer, voelde de vochtigheid door haar broekje. Op het moment dat hij op haar kwam liggen, kon haar lichaam niks meer, alleen maar geven. De wind voelde net als zijn handen als een streling, en de zon voelde als zijn mond, warm en zoet. Hoe verder ze kwamen, hoe harder hij ging stoten. Ze lag op haar rug en groef haar nagels in zijn rug. Ze hield het niet meer en kwam tot een hoogtepunt. Hij bleef steeds harder stoten en hun zweet kwam samen in kleine riviertjes over hun lichamen. Zijn ogen gingen strakker staan, zijn ogen bleven haar onophoudelijk aankijken. Tot het moment dat hij alles losliet, zich op haar wierp en bovenop haar bleef liggen. Hij bleef haar aankijken en kuste haar zacht ten afscheid, zijn tong zocht nog een keer die van haar, waarna hij opstond, het zand van zich afklopte en zijn broek aandeed. Er was niet gesproken en woorden zouden dit moment niet aankunnen, en zelfs kapotmaken. Hij draaide zich om en liep weg, zonder om te kijken. Ze viel terug in het zand en genoot. Genoot van de zon, de zee en de wolken die als enige toeschouwer waren geweest van dit moment. Zo genoot ze nog even na, voordat ze haar jurk aantrok en terugliep naar haar fiets. Onderweg speelden haar gedachten een spel met haar. Voelde ze zichzelf schuldig? Nee, ze kon niet benoemen wat ze voelde, maar het had haar goed gedaan. Ze genoot van de fietstocht terug naar huis, en ze genoot van haar nog steeds tintelende onderkant. Het smaakte naar meer, ze voelde lust, een smaak die ze nog niet kwijt wilde raken. Zou het bij één keer kunnen blijven? vroeg ze zich af. Terwijl ze de straat in fietste, ving haar blik hun oprit. Er stond een vreemde fiets op de oprijlaan tegen hun huis. Nieuwsgierig, maar met een voorgevoel, zette ze haar eigen fiets tegen de boom aan die op de oprit stond, niet haar normale plek, maar gevoelsmatig koos ze toch voor deze plek. Ze verborg hem bijna. Ze liep via de achterdeur als een vrouwtjeshert die zich moest verbergen voor haar jager. Ze opende de deur en liep zacht naar binnen. Angst voelde ze niet, gevoelsmatig wist ze al wat ze zou gaan zien. Ze liep voorzichtig door hun zorgvuldig uitgekozen keuken, liefkozend met haar vingers langs het aanrechtblad. In de gang aangekomen keek ze in de spiegel en ving haar rosse en blozende blik op. Ze leek wel tien jaar jonger.

Ze schoof haar haren naar achter en vervolgde haar weg. Trede voor trede besteeg ze de trap, halverwege keek ze achterom. Ze wist zelf niet waarom, maar ze zag een lichtblauw vest aan de kapstok hangen. Haar neus ving een vreemd parfum op, een parfum dat ze niet kon thuisbrengen. Toch sloeg haar hart sloeg een keer over. Boven aan de trap gekomen besloot ze via de badkamer te gaan, die grensde aan hun slaapkamer. Om geen geluid te maken schopte ze zacht haar schoenen uit. De deur naar de badkamer opende geruisloos en ze sloop naar binnen. Haar hart klopte zo hard dat ze zich afvroeg of niemand het kon horen. Ze moest rustig worden, ze zakte op de grond en voor de tweede keer in twee dagen tijd voelde ze de kou van de badkamervloer tegen haar lichaam. Ze zuchtte een paar keer diep en opende voorzichtig de deur richting hun slaapkamer. Ze zette de deur op een kier. Die ijskoude hand bleek een vriend van de badkamervloer, want ze voelde hem lichtjes haar nek grijpen. Haar man, haar man, lag op hun bed. Een vreemde vrouw, een meisje, lag bovenop hem. Haar blonde haren, in scherp contrast met haar donkere haardos, hingen losjes over haar schouders. Ze was helemaal naakt. Ze kuste haar man, met tong. Verstijfd als een standbeeld bleef ze zitten, ze kon zichzelf niet stoppen. Ze moest blijven kijken, ze werd er opgewonden van. Dit gevoel verbaasde haar evenveel als het feit dat haar man op hun bed lag, naakt met een andere vrouw. De vrouw van het licht blauwe vest.

De vrouw, het meisje, kuste zijn borstkas en langzaam likkend ging ze naar beneden. Ze nam zijn lid in haar mond en at hem als een heerlijk voorgerecht in een driesterrenrestaurant. Haar man lag te kronkelen van genot en had totaal geen vermoeden dat zijn vrouw op de badkamervloer lag te kijken. Hij voelde niks, alleen de volle lippen van zijn minnares. De vrouw kwam overeind en schoof op haar knieën naar boven en zonder aarzeling nam ze plaats bovenop zijn hoofd. De vrouw dwong hem haar te eten en hield haar ogen dicht. Terwijl de badkamervloer steeds warmer werd en ze zich aanpaste aan zijn temperatuur schoof ze haar slipje aan de kant. Haar honger naar lust was nog niet gestild en ze bewoog haar vingers op het ritme waarop haar man de vrouw likte. De zon op zijn retour na een lange zomerdag scheen uitdagend over de twee lichamen heen. Haar man kroop op zijn knieën en nam plaats achter zijn minnares. Hij greep haar van achter en duwde hem met maximale kracht in haar alsof hij zich niet meer kon inhouden. Hij rilde van genot en zijn ogen vraten haar met huid en haar op. Ze kreunde zacht en terwijl ze kreunde legde hij zijn het bijna nat van haar vocht. Het leek wel mentale sm. Het maakte haar woedend dat haar man vreemdging, maar aan de andere kant wond het haar ontzettend op. Hij had een even groot aandeel in hun passieloze huwelijk. Hij had ook lusten die hij niet kwijt kon bij haar. Haar man was ondertussen op zijn rug gaan liggen en liet zich berijden zoals zij dat nog nooit had gedaan. Hij hield haar borsten in zijn handen en kneep hard in haar tepels. Ze kreunde zacht en haar mond zocht die van haar man en haar tong drong binnen in zijn mond. Zo lagen ze bovenop elkaar, kussend en rijdend. Haar man hield niet van dit standje had hij gezegd, maar aan zijn gezicht te zien bleek dit een leugen. Zelf kwam ze bijna tot een hoogtepunt, maar ze bewaarde dit om het moment niet te verpesten.

Als laatste nam haar man de controle over en wierp de blonde vrouw op haar rug. Hij kroop bovenop haar en zijn ogen keken langzaam van haar schouders tot haar benen. Alsof hij afscheid van haar nam, alsof hij nog één keer van haar wilde genieten. Hij schoof haar benen uit elkaar en likte haar tussen haar benen. Even heel snel, zo snel dat ze zich afvroeg of ze het goed had gezien of dat ze zich vergiste. Daarna zocht zijn mond de tepels van de blonde vrouw en stootte hij hem voor de laatste keer bij haar naar binnen. Hij schokte met heel zijn lichaam toen hij klaarkwam en bleef nog even bovenop haar liggen, rustend van het werk dat ze samen hadden verricht. Zij zat in de badkamer en kwam voor de tweede keer die dag tot een hoogtepunt, haar hele lichaam gloeide van de beelden die ze had gezien en haar woede maakte plaats voor begrip. Terwijl ze de deur zacht dichtdeed en haar man nog een laatst moment gunde met deze vrouw, trok ze haar slipje op en liep net zo zacht naar beneden als dat ze naar boven had gelopen, haar schoenen oprapend. Langs dezelfde mooie designkeuken sloop ze op haar tenen door de achterdeur naar buiten en keek op haar horloge. Bijna tijd dat ze thuis zou komen. Ze pakte haar fiets en zette hem alvast in de schuur in de hoop dat hij hem niet zou zien bij het afscheid nemen van de blonde vrouw. Ze verschuilde zich achter de boom en zag dat haar man het lichtblauwe vest om haar schouders legde en haar uit liet. De vrouw pakte haar tas, nam haar fiets en fietste zo haar leven uit Zou ze haar nog eens zien? Wie zou het zeggen? Misschien was deze vrouw wel het beste wat haar ooit was overkomen. De kaarten waren opnieuw gedeeld, het volgende spel kon beginnen.