Ik was mijn eerste nacht in het nieuwe appartement. Veel kans om met de buurt kennis te maken had ik dus nog niet gehad. Maar het beviel me wel, vooral het kleine balkon aan de achterkant. Net breed genoeg voor een tafel en een stoel. Ik kon dus buiten werken. Het gejoel van kinderen in de buurt, stoorde me niet. Integendeel. Ik hield van die spanning tussen alleen zijn en veel vrolijkheid om me heen.

Ik had eigenlijk alleen nog maar gesproken en dan niet langer dan een paar minuten met de buurvrouw die op de benedenverdieping woonde. We warende enige bewoners. De buurvrouw was een alleenstaande dame van achteraan in de vijftig. Gescheiden. Als haar man haar had laten zitten, dan moet het een behoorlijke idioot zijn geweest, want het was een nog steeds zeer aantrekkelijke vrouw met mooie ronde vormen en een mooi verzorgd gezicht. Als jonge vrouw was ze zonder enige twijfel ‘een stuk’ geweest!’. En eerlijk gezocht, ik vond dat ze dat nog steeds was.‘

De tuin achter het gebouw was volledig omring met hoge bomen. Allen wij beiden, de buurvrouw en ik konden in de tuin kijken. Zij had er onmiddellijk toegang toe, ik kon via de garage naar binnen. Maar het was duidelijk dat de huurder van de benedenverdieping er meer gebruik van maakte dan de huurder van de eerste verdieping. Ik had daar geen probleem mee. Ik keek liever naar een tuin dan dat ik erin zat of erin moest werken. Want zij was het die de tuin onderhield.

Het was een mooie zaterdag, de dag na mijn eerste nacht. Ik had goed geslapen. De zon stond hoog en spreidde een weldadige warmte over de stad. Het was een dag om intens van te genieten. Je wist in dit land immers nooit of het zou blijven duren. Ik besloot mijn middagmaal, eigenlijk niet veel meer dan een kop koffie en een boterham, op het balkon te gebruiken. De officiële ingebruikname van mijn terras, dacht ik. Prachtig. Ik ging naar buiten, genoot van het zonlicht, van het gejoel van de kinderen in de buurt. Ik steunde op de reling en keek naar beneden, naar de tuin...

.

Tot mijn totale verbazing keek ik recht op het lichaam van mijn buurvrouw die zich, volledig naakt, in een strandstoel met een grote zwarte dildo in haar kutje aan het bevredigen was... Ik keek veel (en graag) naar porno en had dit soort scènes talloze keren gezien, maar dit beeld van mijn buurvrouw was als een slag in mijn gezicht… Ik wist niet meer wat ik moest denken of voelen... Ik zag iets wat ik niet mocht zien... Ik moest nu weggaan... Nu...! Nu...! Riep ik in mezelf...Maar het was al te laat. Ik kon niet meer weg. Mijn blik was gegijzeld door wat ik zag… Ik kon me niet losrukken... Ik voelde hoe pijnlijk hard ik werd...

Mijn buurvrouw had haar ogen dicht gedaan en schoof de dildo langzaam in en uit haar kutje. Om haar kut zo wijd mogelijk te spreiden had ze haar voeten aan beide zijden van de strandstoel geplaatst. Ze droeg witte sleehakken. Haar zwarte bikini lag naast haar in het gras. Ik zag het geil glinsteren tussen haar benen rond de zwarte dildo die op en neer bewoog en soppende geluiden maakte. Ze kreunde en steunde zacht.

Ik vond haar onwaarschijnlijk geil met haar opengesperde brede lichaam, haar dikke maar inmiddels wat slap geworden tieten, haar stevige heupen, haar kut die intens aan het genieten was, haar buik met wat vetlaagjes, haar mooie voeten in haar sleehakken. Haar egaal gebruinde lichaam schokte van genot. ik kon haar gehijg duidelijk horen. Ze ging bijna klaarkomen, zag ik.

Doordat ik zelf zo geil geworden was, duwde ik per ongeluk tegen de tafel en viel mijn kopje koffie op de grond…! Een seconde lang kruisten de ogen van mijn buurvrouw en die van mezelf elkaar… Die seconde leek een eeuwigheid te duren… Ze sprong met een schreeuw recht, de dildo viel uit haar kut, ze greep haar kleren en rende naar binnen…

Ik voelde me verschrikkelijk! Waarom moest ikook blijven kijken? Er is zoveel porno om te zien! Waarom de intimiteit van mijn buurvrouw binnendringen? Ik wilde naar beneden gaan om me te verontschuldigen, maar durfde niet. Ik zou haar niet in de ogen durven kijken. Wat moest ik zeggen? Ik durfde niet meer op het terrasje komen en sloot me de hele zonnige dag op. Op een bepaald ogenblik dacht ik dat ik mijn buurvrouw hoorde wenen….

Ik was er kapot van. Dagenlang. Ik begreep haar diepe schaamte. Ik zou net hetzelfde hebben gevoeld. Ik brak er mijn hoofd over hoe ik haar duidelijk kon maken dat het allemaal niet zo erg was, dat ik niet minder van haar dacht, dat ik haar niet lastig zou vallen, dat het eigenlijk allemaal heel menselijk al te menselijk was, wie was ik om over haar ook maar iets verkeerds te denken,... En dat klopte ook allemaal. Ik was veel meer beschaamd over mijn eigen gedrag dan geschokt door het hare. Het bleef maar malen in mijn hoofd...

Toen had ik een ingeving. Ik schreef haar een briefje dat ik op een nacht onder haar deur schoof. Daarin stond het volgende:

‘Beste buurvrouw,

door omstandigheden heb ik iets van u gezien dat ik niet had mogen zien. Ik wil u daarom iets van mij tonen dat u op u beurt niet zou mogen zien. Op die manier hoop ik het evenwicht tussen ons beiden te herstellen opdat we in de toekomst op een aangename en vriendelijke manier met elkaar kunnen omgaan. Want ik vind dit voorval even erg als u. Komt u vanavond rond middernacht naar mijn appartement. De deur zal open staan.

Met beleefde groet,

Uw buurman.’

Ik wist niet of ze deze uitgestoken hand zou aannemen. Ik kon alleen maar afwachten nu. Ik was de hele avond bezig met voorbereidingen. Ik moest iets bedenken dat haar niet zou shockeren, maar vooral amuseren. Het moest onze relatie herstellen, niet nog meer ellende veroorzaken.

Ik was zelden zo zenuwachtig geweest. Rond middernacht ging ik naar de badkamer en kleedde me uit. Ik liet de deur op een kier zodat ik zou horen wat er in de woonkamer gebeurde. Kort na middernacht hoorde ik iemand de kamer binnenkomen en de deur sluiten. Ze was er, mijn buurvrouw! Ik had geen idee wat ze nu dacht of voelde Ze zou nu op een tafel in het midden van de kamer een computerscherm zien met daarop een live-beeld uit de douche waarin ik nu stapte. Ik had een webcam in mijn badkamer geïnstalleerd zodat ze getuige kon zijn van wat ik haar wilde tonen. Ik draaide de waterkraan om en liet het water overvloedig over mijn lijf vloeien. Ik wist precies hoe de camera hing. Daardoor kon ik haar laten zien wat ik wilde. Ik had alles gezien. Ook zij mocht alles zien. Ik zeepte me volledig in met veel nadruk op mijn pik, mijn ballen en mijn kont. Ik spoelde alles grondig af en begon me dan uitvoerig intiem te scheren. Toen dat gedaan was, begon ik me zelf af te trekken. Om mij op te geilen dacht ik aan haar, aan dat geile lichaam dat ik de week voordien met dikke slappe tieten, opengesperde benen en een zwarte dildo soppend in de kut had zien klaarkomen. Ik betwijfelde of ze zou geapprecieerd hebben dat ik op dit moment zo aan haar dacht...

Ik had de waterkraan dichtgedraaid zodat ze me goed zou kunnen zien spuiten. Ik voelde hoe mijn ballen zich langzaam klaar maakten om te exploderen. Om de laatste sprong te maken, fantaseerde ik dat ik naast haar op de strandstoel zat, de zwarte dildo uit haar kut trok en mezelf bij haar naar binnen duwde en dat mijn lichaam wegzonk in het hare… met een schreeuw schoot een straal sperma uit mijn lijf … ik bleef rukken aan mijn pik en meer klodders vlogen naar buiten... Ik kreunde luid en schokte me leeg… Ik liet het water opnieuw lopen en waste mijn lichaam. Daarna droogde ik me uitvoerig af en liet daarbij mijn slappe lul de hoofdrol spelen...

Toen ik uit de douche stapte, hoorde ik de deur van mijn appartement opnieuw openen en sluiten. Ik ging snel naar de computer. Daar lag een briefje:

‘Beste buurman,

het evenwicht is hersteld. Ik hoop dat u bij het masturberen aan mij gedacht heb. Ik ga zeker aan u denken als ik vannacht met de dildo in mijn kutje roer. Ik ben er zeker van dat wij goede buren worden.

Met vriendelijke groet,

Uw buurvrouw.’