Lieve Captain,

Je hebt je waarschijnlijk de hele dag afgevraagd waar ik was. Ik was thuis. In bed. Ziek. Van jou. Van wat er gisterenavond op kantoor tussen ons gebeurd is. Ik heb je telefoonoproepen, je sms’en en je e-mails allemaal ontvangen. Heb je vandaag eigenlijk iets anders gedaan dan proberen me te contacteren? Tientallen en tientallen boodschappen heb je me gestuurd. De ene al wanhopiger dan de andere. Dat ontroerde me maar met iedere boodschap voelde ik me ook zieker. Nee, begrijp me niet verkeerd. Ik verwijt je niets. Helemaal niets. Je hebt niets fouts gedaan. Of misschien toch!

Waarom heb je me niet gewoon bij mijn tieten gegrepen? Je zit er verdomme op kantoor godganse dagen naar te staren alsof er niets anders op de wereld bestaat. Je kijkt me de tieten uit de kleren! Zelfs in mijn winterkleren voel ik me naakt als ik voor je sta. En geloof me: ik geniet van die expliciete blikken over mijn rondingen. Je ogen kijken zo intens dat ik ze op mijn huid voel branden. Soms wordt het warm rond mijn tepels alleen maar van jouw priemende ogen.

Waarom heb je me niet in mijn kont geknepen? Ik zie iedere dag hoe je je zit op te geilen, hoe je iedere draai en bocht van mijn heupen volgt en keurt? En ook dat windt me op, daar mag je zeker van zijn! Waarom heb je me dan daar niet vastgegrepen? Ik stond voor je met mijn kont naar je toe! Ik wachtte op je handen. Mijn lijf wacht altijd op mannenhanden. Waarom zou ik anders zo’n dikke tieten en zo’n een dikke kont gekregen hebben? Toch niet om er zelf de hele tijd in te knijpen? Dat heb ik genoeg gedaan!

Ik heb me lang ongemakkelijk gevoeld met mijn vlees en vet, totdat ik begreep dat ik er genereus mee mocht zijn. Ik had mijn tieten om te tonen en mijn kont om te laten aanraken. Ik denk daar misschien te simpel over, maar voor mij zijn man en vrouw uiteindelijk een pik en een kut. De pik wil in de kut en de kut wil rond de pik. Om die energie gaat het. Daar draait het om. Voor mij in elk geval. Zo voel ik dat.

Ik ben niet blind. Niet voor jou. Niet voor de andere mannen op kantoor. Er loopt daar heel wat vlees rond dat ik graag tussen mijn benen zou voelen. Jij staat zeker op mijn lijstje, Captain, maar ook vele anderen. Je herinnert je waarschijnlijk Willy-met-de-losse-handjes nog. Hij is nu met pensioen. In de kopieerkamer zat hij altijd aan mijn tieten of onder mijn rok. ik heb hem vaak zijn gang laten gaan. Hij was handig. Hij kon me in een paar minuten klaar vingeren, geen geringe kwaliteit wanneer alles tussendoor en snel snel moet gaan! Ik wist wat ik aan hem had. Of Bob die altijd hard was en me eens drie keer op één dag geneukt heeft! Of de twee stagiairs van vorig jaar. Ik heb me op een avond door beiden laten pakken. Ze waren misschien wat onhandig en ruw, die jonge kerels, maar wat een energie en wat een uithouding!

Waarom ik je dit allemaal zo direct vertel? De belangrijkste reden is dat ik niet wil dat je een verkeerd beeld van me hebt. En dat heb je, neem dat maar van me aan. Je bekijkt me als een geilaard, zoveel is duidelijk, maar je denkt aan mij als een hoofse ridder. En dat laatste wil ik niet. Hoe vreemd je dat ook in de oren moge klinken… Ik weet dat je geschokt zal zijn als je dit leest. Misschien ook wel wat opgewonden? Je moet het me later maar eens vertellen.

Maar terug naar gisterenavond... Waarom heb je mijn wang zo teder gekust, mijn arm gestreeld en mijn hand tegen je lippen gedrukt? Ik trilde op mijn benen toen ik je vingertoppen over de huid van mijn armen naar beneden voelde glijden. En toen je mijn hand tegen je lippen hield, dacht ik dat ik flauw zou vallen. Het werd zwart voor mijn ogen toen ik je kus op mijn vingers voelde.

Waarom noemde je me niet ‘je rosse del’ of ‘je rooie slet’? Waarom moest je in mijn oor fluisteren dat ik de vlam in je hart was, het vuur in je ziel? Waarom noemde je mijn huid blanke sneeuw, mijn lippen kersensap, mijn adem ochtenddauw en mijn tieten appels uit de hemel?

Je had alles kunnen hebben, Captain. Ik was klaar voor je. Ik wilde je ontvangen met armen en benen wijd open. Mijn lippen, mijn tong, mijn tieten, mijn tepels, mijn kut en mijn kont: mijn hele suprise-pakket had je kunnen krijgen. Je had er alleen maar naar moeten grijpen. Maar jij, lieve, onnozele Captain, jij wilde niet mijn kut maar mijn hart veroveren!

Ik ben er zeker van dat ook mijn man zijn pleziertjes heeft. Hij is vaak van huis en geen idee waar zijn pik dan steekt. En eigenlijk interesseert me dat ook niet want ik twijfel er niet aan bij wie zijn hart is. En bij mij is dat hetzelfde. Een tijd geleden druppelde er nog sperma uit mijn kutje toen ik thuiskwam. Maar ik had geen moeite om mijn man in de ogen te kijken. Ik schaamde me niet. Ik voelde me niet schuldig. Ik had hem in mijn hart niet bedrogen.

Maar toen ik gisteren thuiskwam, heb ik zijn blik vermeden. Ik kon het niet. Hij zou het gezien hebben. Hij zou gemerkt hebben dat er wat was. Want er was iets. Jij! Jij en je romantiek die mijn hart deed kloppen zoals het in geen twintig jaar heeft geklopt. Misschien heeft het zelfs nooit zo geklopt. Nooit zo intens. Nooit zo vol hoop. Nooit zo vol verlangen naar iets anders. Iets anders dan dit, mijn leven van iedere dag. Nooit zo vol onrust. Nooit zo vol verdriet om wat niet kan. Nooit zal kunnen.

Ik heb mijn levenskeuzes gemaakt, Captain. Goed of fout. Ik weet het niet. Maar het zijn mijn keuzes. Ik moet ermee leven en ik wil er ook mee leven. Ik wil alleen maar het gat tussen mijn twee benen voelen. Niet dat in mijn hart. Het eerste kan ik vullen, maar het andere...

Dring binnen in mijn kut, zo diep als je maar wil, maar niet in mijn hart.

Laat mijn tieten heen en weer schudden, maar niet mijn leven.

Rock my ass, Captain, not my world!