Ik stap fluitend op mijn fiets en rijd naar de school. De zon schijnt en het leven is goed. Op school blijf ik goede zin houden, zelfs de irritantste leerlingen kunnen me vandaag niet boos krijgen.

Tijdens de middagpauze zit ik te praten met enkele collega’s, als opeens een van mijn collega’s zegt: ‘Ik zal dit gaan missen, jongens. Dit is mijn laatste schooljaar, ik ga per september ander werk doen.’

‘Wat, Jeannette? Je gaat ons toch niet in de steek laten?’

‘Ik ben bang van wel. Maar ik kan niet echt meer. Ik vind het nog steeds een prachtig vak om lerares te zijn, maar ik ben het beu om maar steeds de schopezel te zijn. En dat voor zo’n hongerloontje! Ik kan nu meer gaan verdienen en ik hoef niet de hele tijd die zeurende ouders aan te horen en voor politieagente te spelen. Ik kan al een geruime tijd niet meer goed slapen, en ik trek het ook gewoon niet meer. Dus ben ik me ander werk gaan zoeken, en heb dat ook gevonden.’

‘Jammer, maar het is niet anders, Jeannette. Ik heb je altijd een fijne collega gevonden. Wat ga je nu doen?’

‘Ik ga nu vertaalwerk op een juridisch kantoor doen. Op die manier kan ik mijn kennis ook tot goede nut brengen.’

‘Nou, dan veel succes met je nieuwe baan. Maar ik blijf het zonde vinden. Weer vertrekt er een goede collega!’

‘Dank je. En nogmaals, het is echt niet om jullie. Jullie waren fantastisch, en jullie weten niet eens hoe vaak jullie me er doorheen gesleept hebben, anders was ik al veel eerder opgehouden. Maar nu is het gewoon genoeg.’

Ik kan haar goed begrijpen, maar ik ben ook een stuk weerbaarder tegen alles wat een leraar moet doorstaan. Ik geef het minst populaire vak op school, maar de leerlingen dragen me toch op handen. Dat komt, omdat ik de saaie stof wat leuker probeer te maken, met ondersteuning van de directie. En met succes, want van de leerlingen, die in mijn klas hebben gezeten, is er dit jaar geen enkele op wiskunde gezakt. En dat kan ik niet zeggen van mijn andere collega’s, die wiskunde geven. Maar die zijn ook een stuk ouder en kunnen zich wat moeilijker aanpassen aan de nieuwe tijd.

Als ik thuiskom, zie ik Lisa in haar huis naar me zwaaien. Ik zwaai terug en loop mijn huis binnen. Het duurt niet lang, voordat Lisa er is. We geven elkaar een zoen en ze vraagt hoe mijn dag was. Ik vertel haar over het aangekondigde afscheid van Jeannette.

‘Wat? Mevrouw van Loon gaat weg van school? Ik heb nog les van haar gehad! Wat jammer nou!’

‘Tja, het leven als onderwijzer gaat niet altijd over rozen. Tegenwoordig is het een zwaar beroep. Een mooi beroep, dat wel, maar het is wat er nog allemaal meer bij komt kijken. En het wordt steeds moeilijker. De stof wordt steeds zwaarder en moeilijker, de leerlingen steeds mondiger en ongeïnteresseerder. En dan heb je ook nog te maken met ouders, die ons proberen te dwingen dingen te doen, die we helemaal niet hoeven te doen of ons zelfs bedreigen. Ik kan het wel begrijpen, dat mevrouw van Loon er genoeg van heeft. Er denken meerdere collega’s om er mee op te houden, maar de liefde voor het vak houdt ze tegen.’

‘Hoe houd jij het dan vol, Peter?’

‘Door de lesstof anders aan te pakken. Ik ben van een jongere generatie, dus ik zoek wat andere manieren om de kennis over te brengen. Wiskunde is met uitstek het minst geliefde vak op school, maar iedereen moet het wel leren. En soms kan die lesstof ook behoorlijk saai zijn, dat moet ik echt toegeven. Dus ik probeer ze met leuke voorbeelden te leren, waar ze dat straks voor nodig gaan hebben. En dat spreekt de leerlingen weer aan.

Zo hebben we laatst van wat karton een kunstvoorwerp gemaakt. Ik had een foto gezien, van een kunstvoorwerp, dat duidelijk met wiskundige berekeningen gemaakt moest zijn. Ik heb contact opgenomen met de kunstenaar en met hem over zijn kunststuk gepraat. Dat was een heel erg interessant gesprek, waar we ook samen plannen gemaakt hebben om elkaar eens in het echt te gaan ontmoeten.

En hij vond het goed, als ik zijn kunstobject als voorbeeld gebruikte om mijn leerlingen zo de nodige wiskundekennis bij te brengen. Ze moesten van mij het object namaken, waarbij ik ze natuurlijk wel wat geholpen heb. En dat project is bijzonder goed gelukt. Door te zien, waarvoor ze het nodig hebben, konden de leerlingen het opeens wel, waar ze anders behoorlijk moeite hadden om het te leren. En bovendien leerden ze erg veel van elkaar, want ze moesten elkaar wel gaan helpen. Het was natuurlijk wel een experiment, maar de schoolleiding was er wel erg enthousiast over. Ze willen dit nu verplicht gaan stellen voor alle laatste schooljaren. Het heeft ervoor gezorgd, dat de punten omhoog schoten, en ik ben er bijzonder trots op, dat ik dit jaar geen enkele leerling had, die gezakt was voor wiskunde.’

‘En op die manier heb je dus ook minder last van zeurende ouders en moeilijke leerlingen?’

‘Ja, uiteindelijk wel. Ik heb bijzonder weinig last van spijbelaars, en dat scheelt al een hoop. En de ouders zijn tevreden, omdat ik geen klachten over hun kinderen heb. Maar dat wil niet zeggen, dat het dan maar allemaal gemakkelijk gaat! O nee, je hebt er altijd leerlingen of ouders bij zitten, die moeilijk blijven doen. Maar ik heb er wel beduidend minder last van, als de meeste andere collega’s. Maar genoeg over mijn dag. Hoe was jouw dag vandaag?’

‘Saai. Ik heb thuis gepoetst en toen ik daar klaar was, heb ik bij jou ook maar wat gedaan. Ik heb je bed verschoont, wat dat was toch wel wat smerig geworden van afgelopen nacht. En daarna heb ik je badkamer schoongemaakt, nadat ik eerst een lekker bad heb genomen. Thuis hebben we alleen maar een douche! Ik hoop niet dat je het erg vindt?’

‘Nee, helemaal niet. En bovendien heb ik je toch een sleutel gegeven? En mij hoor je niet klagen, dat je hier in huis gepoetst hebt.’

Ze kijkt me glimlachend aan en zegt: ‘Heb ik dan geen extra zoen verdient?’

‘O, en ook nog wel meer dan een!’

Glimlachend geef ik haar de zoen, die ze zeker wel verdiend heeft. Maar die zou ik haar toch wel al gegeven hebben, want ik heb de hele dag aan haar gedacht. Ik druk haar stevig tegen me aan, en ik hoor haar kreunen. Toch duwt ze me weg. ‘Ik moet zo weer eten gaan koken, Ben komt zo thuis!’

‘Waarom blijven jullie hier niet eten?’

Ze schudt haar hoofd. ‘Nog niet, Peter. Het is nog te vroeg. Ik wil hem niet onnodig iets moeten vertellen, terwijl het nog zo pril tussen ons is.’

Ik knik, maar ben natuurlijk wel wat teleurgesteld. Dan zit er niets anders op, dan in mijn eentje te gaan eten. Lisa geeft me nog een zoen en is dan weer weg.

Maar dan gaat mijn telefoon. Tot mijn verbazing is het Charlotte, die me belt. Charlotte vraagt me, of ze ook al eerder mag komen logeren. Eigenlijk zou ze pas over twee dagen komen, maar nu wil ze al eerder komen. Dat heeft te maken met de reis van haar ouders. Ik kan het haar moeilijk weigeren, al vormt dat nu wel een klein probleem met Lisa. Maar daar kan Charlotte niets aan doen. Ik vraag wanneer Charlotte dan wil komen.

‘Zou vanavond ook al kunnen? Dan kunnen pap en mam bij Suzan overnachten en kunnen ze al eerder weg.’

‘Is ook goed. Zal ik je komen halen?’

‘Ja, graag. Moet ik verder nog wat meenemen?’

‘Je hebt toch wel een badpak, voor als je straks kunt gaan zwemmen in Frankrijk?’

‘Ja, ik heb nog wel een badpak. Verder nog iets?’

‘Veel goede zin! En niet te warme kleding. Het is daar in Frankrijk zo rond de vijfentwintig graden! En je moet natuurlijk je boeken met wiskunde niet vergeten!’

Ik hoor haar nu wat minder enthousiast zijn. Ze zegt: ‘Ik denk niet, dat ik hier weg zou mogen, zonder die boeken. Anders zou ik heel erge ruzie krijgen met mam!’

‘Dat denk ik ook wel. Maar ik ga snel even wat eten, dan kom ik je meteen ophalen.’

Een uur later rijd ik met mijn wagen bij mijn zus op de inrit. Ze wonen nogal afgelegen in een prachtige boerderij, een paar dorpen verderop. Ik loop achterom binnen, zoals ik normaal ook altijd doe. Niet dat ik er heel vaak kom, de sfeer is me daar veel te religieus naar mijn zin.

Maar ik kan mijn ogen haast niet geloven, als ik Jessica in een luchtig jurkje zie, dat niet al te veel verbergt.

‘Wat is er met jou aan de hand, Jessica? Zo ken ik je niet, met die kleding!’

Ze glimlacht. ‘Je weet wel meer van mij niet, Peter. Zo loop ik normaal ook wel rond, alleen buiten huis kleed ik me anders, wat meer zedig.’

Ik lach en zeg: ‘Wat meer zedig? Het is verschil tussen dag en nacht! Zo ben je een mooie vrouw, maar in de zwarte jurken van normaal, zou je ook zomaar de pastoorsmeid kunnen zijn!’

Jessica lacht hard. ‘Dat is ook de bedoeling, dat mensen zo over ons denken. Je weet hoe het dorp hier is, allemaal strenggelovig. En Jochem is dat ook wel, maar veel minder streng als de meeste mensen denken. Binnenshuis zijn we veel vrijer, het liefste zouden we zelfs niets aanhebben, maar dat is hier geen optie.’

Ik schud lachend mijn hoofd. ‘Wie had dat nou gedacht, dat mijn zus zo zou zijn! En waarom is Charlotte dan zo zedig?’

Het gezicht van Jessica betrekt een beetje. ‘Ach, dat komt door mijn schoonmoeder. Die predikt alsmaar dat ze zich zedig moet kleden en praat over de hel en verdommenis, als een jongen een deel van haar lichaam ziet. En naar mij wil Charlotte niet luisteren. Daarom willen we ook, dat ze bij jou komt logeren, en niet naar haar grootmoeder gaat. Het is een mooi excuus, omdat ze gezakt is voor haar wiskunde, en dat jij wiskundeleraar bent. En dat je voorsloeg om haar mee te nemen naar je nieuwe huisje in Frankrijk, dat is alleen maar goed voor haar. Ze moet leren, dat er meer is in het leven, dan ze nu te horen krijgt.’

Ik kan mijn oren niet geloven, is dit nu echt mijn oudere zus? Ik zeg dan: ‘Dus je denkt, dat ik dus de juiste persoon ben, om haar iets te leren?’

‘Juist jij zou een zegen voor Charlotte kunnen zijn. Je onderschat de invloed van mijn schoonmoeder op haar! We hopen dan ook echt, dat je haar ogen kunt openen, daarom konden acht weken zonder haar grootmoeder een zegen voor haar zijn.’

Ik begin hard te lachen. ‘Op die manier. Dus het is dan ook geen probleem, als ik dus een keer een vrouw naar mijn slaapkamer breng om seks te hebben?’

Nu is het mijn zus, die even verbaasd kijkt. ‘Hoezo, heb je dan weer een nieuwe vriendin?’

‘Soms gaat dat snel, Jessica. En je kent haar zelfs ook nog.’

‘Wie is het dan?’

‘Lisa, je weet wel, het buurmeisje van links naast me.’

‘Ow, die! Maar dat is een hele mooie meid! Hoe komt dat opeens?’

Ik lach. ‘Ze heeft me verleid in mijn eigen tuin. Toen jij op bezoek laatst was en weer net vertrokken was, ging ik in de tuin liggen om nog wat te genieten van de zon. En omdat Lisa in haar tuin niet kan zonnen, vanwege de bomen om hun tuin, vroeg ze, of ze bij mij in de tuin kon zonnen. En bij het insmeren kwam van het een het ander.’

Jessica glimlacht. ‘Dus met andere woorden, ze heeft jou eigenlijk versiert? Maar ze lijkt me wel een leuke vrouw voor jou. Die moet je proberen te houden!’

‘Ik doe mijn best, al is het natuurlijk nog wat pril. Maar ik denk dat er wel een basis is. Ze is namelijk al een hele tijd verliefd op me, en ik had dat niet eens door!’

Jessica lacht. ‘Had je dat echt niet door? Ik heb haar wel eens vaker naar je zien kijken, als ze er was bij je verjaardag of zo.’

Ik kijk geschokt. ‘Had jij dat dan wel door? God, ik begin oud te worden!’

Jessica lacht weer. ‘En misschien is het ook wel goed voor Charlotte, want dan kan ze zien, dat er echt niets mis mee is om verliefd op iemand te zijn en ook seks met elkaar te hebben, voordat je getrouwd bent.’

We horen dan Charlotte naar beneden komen. Ze sleurt een behoorlijke koffer met kleren met zich mee. Ze heeft ook een jurkje aan, dat naar haar normale doen, behoorlijk luchtig is. Jessica fluistert in mijn oor: ‘Dat heb ik speciaal voor haar gekocht, en ze moest het aan van mij, anders mocht ze niet bij je logeren. Ze heeft een hoop kleren bij, die ze normaal ook draagt, je weet wel, heel erg zedig. Dus zeg haar maar, dat het jurkje haar mooi staat.’

Ik knik en zeg tegen Charlotte: ‘Heb je een nieuwe jurk aan? Staat je heel erg goed!’

Charlotte bloost en durft me niet aan te kijken. Ik pak de koffer van haar aan, die behoorlijk zwaar is.

‘Wat heb je hierin gedaan? Het lijkt wel lood!’

‘Gewoon, wat normale kleding en wat boeken.’

‘Pff, dacht je soms, dat ik geen wasmachine heb? Maar goed, ik leg het wel in de auto.’

Terwijl ik de koffer in de auto leg, neemt Charlotte afscheid van haar ouders. Ik loop weer naar binnen heen, en neem ook afscheid van mijn zus en haar man Jochem. Die duwt me nog een stevige envelop in mijn handen en zegt: ‘Hier, dit is wat geld om je onkosten van Charlotte te vergoeden en een kleine bijdrage voor je verbouwing aan je nieuwe huis.’

Ik kijk snel in de envelop en zie dat het een fors bedrag is. ‘Jochem, dit is echt te veel!’

Jochem schudt zijn hoofd. ‘Nee, dit is wel goed zo. Ik hoop dat je Charlotte wel een en ander kunt leren. Je weet wel, wat ik bedoel!’

Ik neem het geld dan toch maar aan. Mijn schoonbroer en mijn zus hebben wel heel erg veel vertrouwen in me, als ze me zoveel geld geven. Maar ik kan het wel goed gebruiken voor het opknappen van mijn vakantiehuisje. Ik geef hem een stevige handdruk om hem te bedanken en mijn zus nog een stevige knuffel, en dan rijd ik, samen met Charlotte naar huis. Het arme wicht heeft het er moeilijker mee, dan ik dacht. Het is de eerste keer in haar leven, dat ze langer dan een dag weg is bij haar ouders, en dat lijkt ze zich goed te beseffen.

Ik streel haar troostend over haar hoofd en ze glimlacht. Ik zeg: ‘Je ouders blijven niet eeuwig weg, Lotje.’

Nu moet ze toch weer even lachen. ‘Dat is lang geleden, dat je me zo genoemd hebt, ome Peter.’

‘Het is ook lang geleden, dat je nog eens bij me op bezoek bent geweest! En stop maar meteen met me ome Peter te noemen, het is gewoon Peter.’

Ze moet nu breed glimlachen en ze ontspant zichtbaar. ‘Ik zal het proberen, ome… uhh ik bedoel Peter.’

‘Dat is al beter. En hoe zal ik je dan noemen? Charlotte of Lotje?’

‘Ik vind Lotje veel leuker klinken. Charlotte klinkt zo oubollig.’

‘Dan ben je vanaf nu Lotje! En? Verheug je je nog wel een beetje, dat je nu een heel aantal weken bij mij mag logeren?’

Ze knikt. ‘Dat vind ik veel leuker, dan de hele tijd bij oma moeten blijven. Daar mag ik alleen maar de bijbel lezen. En ze heeft niet eens een televisie!’

Ik ben wel even wat verbaasd, omdat mijn zus me juist zei, dat Charlotte zo onder de invloed van haar oma stond. En nu blijkt, dat Charlotte het misschien toch niet zo heel leuk vindt bij haar oma. Dat opent nieuwe mogelijkheden.

‘En vind je het ook niet erg, dat je bij mij wel flink moet gaan studeren om je examen te gaan halen?’

Ze schudt haar hoofd. ‘Nee, toen je mij het eens uitgelegd hebt, snapte ik dat wel meteen. Waarom kunnen die andere leraren het niet zo doen?’

Ik glimlach en zeg: ‘Misschien gaat dat ook wel gebeuren, Lotje. Ik heb afgelopen jaar een experiment gedaan, en dat is heel erg goed geslaagd. Ze willen dat komend schooljaar gaan overnemen voor de hele school. Alle laatstejaars moeten dan een wiskundig kunstwerk gaan maken. We praten nu met de kunstenaar, naar wiens werk ik het idee heb gekregen, om het op het einde van het project, samen met de leraren, te beoordelen.’

‘Oh, dat is een goed idee! Alleen jammer, dat ik er maar weinig aan heb.’

‘Ik dacht, dat je nog enkele jaren VWO ging doen?’

Charlotte knikt.

‘Dan kom je ook waarschijnlijk bij mij in de klas, Lotje. Ik heb de toestemming om nog wat enkele dingen uit te proberen, dus wie weet heb je het geluk en krijg je van mij les!’

Charlotte kijkt blij. ‘Dat zou ik erg fijn vinden. Je bent mijn lievelingsoom! Je bent veel liever, dan al die ooms van papa’s kant.’

Ik lach. Maar ik ben ook blij, dat ze wat ontspannen lijkt. Want het is een grote stap voor haar, om bijna acht weken van haar ouders weg te zijn. Ik ben benieuwd hoe ze zich daaronder zal houden. Als we thuis aankomen, zie ik, dat Lisa bij me binnen is. Voordat we uitstappen, zeg ik tegen Charlotte: ‘O, er is een ding dat je nog wel even moet weten. Ik heb sinds kort een nieuwe vriendin. Eigenlijk is ze mijn buurmeisje, maar ja, soms gebeurt dat gewoon. En ik zie dat ze nu al bij me binnen zit, dus niet gek opkijken, als ze daar is.’

Charlotte kijkt verbaasd. ‘Daar heeft mam me niets van verteld!’

‘Dat wist ze ook nog niet, ik heb het haar net ook net verteld. Bovendien wist ik enkele dagen geleden ook nog niet, dat Lisa verliefd op me was. Het is eigenlijk ook maar pas, dat we iets samen hebben.’

‘Ow, dan snap ik dat wel een beetje.’

We lopen naar binnen, terwijl ik Charlottes loodzware koffer mee naar binnen zeul. Lisa heeft gezien, dat ik iemand bij heb. Ze begroet me met een zoen, die er niet om liegt, en zegt: ‘Is dit nou Charlotte? Je hebt me wel vaker over haar verteld, maar ik heb haar nog niet zo veel gezien! Ze is mooi voor haar leeftijd!’

Charlotte bloost. Ze is het niet gewend om complimentjes over haar uiterlijk te krijgen.

‘Ach, meid! Je hoeft echt niet te blozen! Bekijk jezelf eens in de spiegel, want ik geloof niet, dat je jezelf al eens goed hebt bekeken. Met een beetje werk zou je zomaar het hoofd van iedere jongen op hol kunnen brengen!’

Ik kom maar tussenbeide, voordat Charlotte zich nog ongemakkelijker begint te voelen. ‘Lotje, dit is Lisa. Eigenlijk mijn buurmeisje, maar de afgelopen dagen zit ze meer hier, dan thuis! Lisa, dit is Charlotte Meulendijck. Ze is mijn nichtje. Doe nou een beetje rustig met haar, ze is nog niet zo vrij van geest, als jij dat bent!’

Charlotte geeft beleefd een handje aan Lisa, maar die doet meer dan haar alleen een handje geven. Ze omhelst het onthutste kind en zegt: ‘Een handje geef je maar aan je oma of een man. Vrouwen behoren elkaar te omhelzen.’

Charlotte bloost, maar vindt het duidelijk niet erg, dat ze door Lisa omhelst wordt.

Ik zeg: ‘Zal ik je koffer dan maar naar je kamer brengen, Lotje?’

Charlotte knikt. Ze volgt me en eenmaal op haar slaapkamer zegt ze: ‘Ik vind je nieuwe vriendin wel leuk, Peter. Ze doet ten minste niet zo stijf.’

Ik glimlach. ‘Tja, Lisa is heel wat vrijer van geest, dan jij bent. En ik vind haar ook wel leuk.’

‘Ja, duh! Anders zou ze niet je vriendin zijn, of wel?’

Ik lach. ‘Daar heb je ook weer gelijk in. Maar ik moet je wel even waarschuwen. Lisa en ik doen niet aan kleine meisjesliefde. We vrijen ook al met elkaar. Dus je zal haar hier nog wel vaker tegenkomen en misschien ook nog wel eens ’s nachts horen. Ze kan soms flink kreunen, als we seks hebben.’

Charlottes ogen worden zo groot als schoteltjes. ‘Maar je kent haar nog maar pas!’

‘Ja, en is dat een probleem? Zolang het maar wederzijds, is er toch geen probleem, of wel?’

‘Maar dat mag toch niet van de bijbel?’

‘Lotje, de bijbel is maar een boek. Het is geen wet! En bovendien staan er in de bijbel ook wel wat passages in, die over seks gaan. Je gelooft het misschien niet, maar ik weet wat er in dat boek staat.’

Charlotte is helemaal perplex. Dat had ze niet van me verwacht. Ik zie in haar koffer, die ze al geopend heeft, een bijbel liggen. Ik had eigenlijk ook niet anders verwacht en pak het boek. Ik zoek even in het boek naar de passende passage en toon het haar. Geschokt begint ze het te lezen, om vervolgens flink te blozen.

‘Ik wist helemaal niet, dat dit er ook in stond!’

‘Veel mensen weten dat niet. De dominee zal het ook zeker niet willen voorlezen, dat weet ik zelfs wel zeker, al zal hij het heel zeker kennen!’

Charlotte moet lachen. ‘Volgens mij ken je de bijbel nog beter dan ik!’

‘Misschien wel, Lotje. Je weet echt niet alles van je oompje!’

Ik kijk dan naar de koffer van Charlotte. Ik zeg: ‘Zijn dat de kleren, die je wilt dragen, als je hier bent? O nee, dat gaat niet gebeuren. Je woont de komende acht weken bij mij en dan heb ik echt geen behoefte aan een non in huis!’

‘Maar ik heb niets anders dan dat!’

‘Dan moeten we daar maar snel eens iets aan gaan doen!’

Ik roep naar beneden: ‘Lisa, kun je even komen? Ik heb dringend je hulp nodig!’

Lisa komt verbaasd naar boven gelopen en zegt: ‘Wat is er?’

‘Kom maar eens even mee. Dan zie je het zelf wel!’

Als Lisa de slaapkamer van Charlotte binnenkomt en de kleren in haar koffer ziet, zegt Lisa: ‘Naar welke begrafenis moet jij de komende acht weken?’

Charlotte bloost nu flink en zegt: ‘Maar ik heb geen andere kleren!’

Ik zeg: ‘Ik denk, dat we maar eens hoognodig samen moesten gaan winkelen. Het is koopavond, dus geen excuus om niet te gaan. En ik denk, dat jij Lisa, ons wel kunt helpen met Charlotte eens een moderne outfit te geven.’

Lisa knikt. ‘Ik begrijp wat je bedoelt. Ze heeft al een leuk jurkje aan, dat is wel in orde. Maar de rest? Oei oei, dat wordt nog een hele klus! En die schoenen! Werkelijk! Ik hoop dat je genoeg geld hebt, Peter, want dit kon nog wel eens wat kosten!’

Ik heb de envelop van Jochem nog in mijn broekzak en laat die zien. ‘Haar ouders hebben me wat geld toegestopt. Ik denk dat het ruim voldoende is.’

Charlotte weet niet of ze nu blij of angstig moet zijn. Ik loop naar haar toe en omhels haar vaderlijk.

‘Kom, je hoeft echt niet bang te zijn. En je hoeft ook echt niets aan te trekken, wat je zelf niet wil. En ik zal erbij blijven, dat Lisa je niet meteen te hoerig uitdost!’

Dat levert me meteen een stomp van Lisa op. ‘Hey, ik heb ook nog wel mijn trots! Ik zou niet durven om je nichtje zo aan te kleden! Gewoon, alledaags. Net sexy, maar ook niet te veel. Zoals een jonge mooie meid als Charlotte eruit zou moeten zien.’

‘Houd wel een beetje rekening met haar achtergrond. Haar familie is heel erg religieus, al blijkt dat mijn zus en haar man opeens toch heel wat minder streng zijn, als ze me deden geloven.’

‘Ow? En je zei me nog, dat ze zo strenggelovig waren!’

‘Ja, dat dacht ik ook, maar toen ik Charlotte ging ophalen, was er niets meer te bekennen van hun normale kleding. Ik wist niet wat ik zag!’

Nu is het Charlotte die moet lachen. ‘Wist je dat echt niet? Als oma er niet is, dan hebben ze normale kleding aan.’

‘En waarom trek jij dan nog wel die zware zwarte kleding aan, Lotje? Dat is toch echt niet nodig, of wel? Dat jurkje, dat je nu aan hebt, staat je echt goed, en ik weet heel zeker, dat je dan ook minder geplaagd wordt op school.’

Charlotte kijkt me hoopvol aan en zegt: ‘Denk je dat echt? Oma zei me, dat het gewoon het lot is, dat je moet dragen.’

‘Dan is je oma niet goed wijs. Er is niets mis om strenggelovig te zijn, maar wat je oma betreft, die gaat echt te ver. Maar wat mij betreft laat je die kleren gewoon in je koffer zitten, en gaan we nieuwe kleren kopen. Anders hadden je ouders je maar beter naar het nonnenklooster kunnen brengen!’

Charlotte moet nu lachen. Ze zegt: ‘Goed, je hebt me overtuigd. Als jullie me helpen andere kleding te kopen, dan wil ik het wel doen. Maar dan moet jij me wel helpen, als pap en mam weer thuiskomen. Ik wil niet, dat ze boos worden, als ze mijn nieuwe kleding zien.’

‘En je oma dan?’

Charlotte lacht weer. ‘Die kan dat maar misschien beter helemaal niet zien.’

Daar moeten we allemaal om lachen. We stappen meteen de auto in en rijden naar het winkelcentrum. Daar gaan we winkel in en winkel uit, volgeladen met tassen met kleding. Charlotte krijgt een geheel nieuwe garderobe, en terwijl ze de kleding aan het passen zijn, breng ik de volle tassen naar de auto. Bovendien klikt het erg goed tussen Lisa en Charlotte. Charlotte beschouwt haar als een grote zus, en in principe is Lisa dat ook wel. Stiekem maak ik een foto van de twee, als ze me weer eens kleding komen showen, nadat ze weer eens wat hebben gepast. Charlotte heeft er duidelijk plezier in, net als Lisa. Ik stuur de foto door naar mijn zus. Ik plaats er een tekst bij: ‘Wat denk je van deze verandering?’

Het duurt niet lang voordat ik reactie krijg. Mijn zus belt me meteen op. ‘Hoe heb je in Godsnaam dat voor elkaar gekregen?’

Ik lach. ‘Ik heb haar gewoon gezegd, dat ik geen non in huis wilde hebben. En Lisa was er, die helpt haar om een goede keuze in haar nieuwe garderobe te maken. Mijn auto zit al vol met tassen.’

‘Watblieft? Dat meen je niet! En waar heeft ze dat geld dan vandaan?’

‘Jochem had me toch wat geld gegeven? Nou, daar betaal ik dat van.’

‘Maar dat is niet de bedoeling! Zeg maar wat het gekost heeft, en dat betaal ik je terug!’

‘Nee, ik wil er niets van horen. Charlotte is mijn enige nichtje, en ik mag haar als haar oom toch ook wel een beetje verwennen, al heb ik dat geld van jullie gekregen!’

Jessica lacht. ‘Ook goed. Maar ik had zo snel al geen resultaat verwacht! Maar je houdt het toch wel een beetje netjes? Ik bedoel, het moet ook weer niet zo zijn, dat ze hier thuis die kleren niet meer aankan. Dat zou zonde zijn!’

‘Geen zorgen, zus. Ik heb het laatste woord. Als het te sletterig is, dan krijgt ze het niet. En ze heeft zelf al gezegd, dat ze die kleren maar beter niet aan haar oma zou laten zien.’

Jessica moet hard lachen. ‘Peter, ik kan je niet genoeg bedanken. Maar ik maak het wel met je goed! Dat beloof ik!’

Ik zeg: ‘Oei, daar komen ze weer aan. Ik hang op, want ik wil niet, dat Lotje al weet, dat ik je al geïnformeerd heb. Ze moet er zelf mee komen bij jou. Want dan zal ze genoeg zelfvertrouwen hebben om er ook dagelijks mee te lopen.’

‘Dat is goed. God, ik sta er helemaal van te trillen van blijdschap! Dank je, Peter!’

Ik hang op en kan nog net mijn telefoon wegstoppen. Lisa zegt dan tegen mij: ‘Peter? Zou je die tassen ook nog even naar de auto weg willen brengen? En zou je dan ook even bij de drogist iets voor me willen halen?’

Ik knik. Maar ik zeg lachend: ‘Volgens mij mag ik er niet bij zijn in de volgende winkel.’

Lisa knikt glimlachend en zegt: ‘Dat heb je goed. Ladies only!’

Ik kan al raden, waar ze nu heen gaan. Damesondergoed. Ik kan wel begrijpen, waarom ik daar niet bij mag zijn, al zou ik daar geen problemen mee hebben gehad. Dus doe ik braaf wat me gevraagd wordt, en wacht dan keurig buiten de winkel. Het duurt even, voordat de dames terugkomen. Zodra ze me zien, moeten de beiden dames flink giechelen en ik vraag me af, wat dit nu weer te betekenen heeft. Maar ik ben blij, dat Charlotte zo vrij en ontspannen is. Ze lijkt al helemaal een ander mens geworden. De volgende halte is de schoenenzaak. Daar worden ook vele tientallen schoenen gepast, en ook ik vind er een leuk paar, dat me aanstaat. De verkoper heeft er in ieder geval een goede klant aan, als we met zes paar schoenen de deur uit gaan. Maar dan is het sluitingstijd en hebben we meer dan genoeg gekocht. De beide dames schrikken nogal, als ze aankomen bij de parkeerplaats van mijn auto. Die zit namelijk nogal behoorlijk vol van alle tassen. De schoenen en de twee dames passen nog maar net in de auto en ik als bestuurder natuurlijk ook.

Maar eenmaal in de auto blijkt Charlotte toch nog genoeg ruimte te hebben om geheel onverwachts me een zoen op mijn wang te geven.

‘Ome Peter, ontzettend bedankt, dat je dit voor me doet!’

Ik glimlach. En ik kan niet voorkomen, dat er een traan uit mijn ogen rolt. Ik veeg hem snel weg en start de wagen. Eenmaal thuis is pas echt duidelijk, hoeveel we eigenlijk gekocht hebben. De beide dames giechelen en Lisa zegt: ‘Oei, volgens mij hebben we wel behoorlijk flink overdreven. Maar goed, het is voor een goed doel, of niet, Charlotte?’

Charlotte knikt blij. Ze omhelst me en geeft me een vlugge zoen op mijn wang, waarna ze weer flink moet blozen. Lisa ziet het met een glimlach. Dan zegt ze tegen Charlotte: ‘Nou, zullen we dan je nieuwe kleren maar in je kast gaan leggen?’

Charlotte knikt en begint al een aantal tassen naar haar kamer te slepen. Lisa doet hetzelfde, maar als ik wil helpen, zegt Lisa: ‘Oh nee, Ladies only! Jij mag voorlopig alleen netjes onderblijven. En zou je even willen kijken of Ben alweer thuis is? Hij zal niet weten, waar ik gebleven ben. We zijn immers vertrokken zonder hem iets te zeggen.’

Ik knik en loop dan naar haar huis. De deur is open, dus Ben moet wel thuis zijn. Ik hoor geluiden van zijn kamer en roep naar boven. ‘Ben, ben je boven?’

Maar het lawaai op zijn kamer staat zo hard, dat hij me niet hoort. Ik loop naar boven en klop op zijn deur. Geen reactie. Ik open dan zijn deur, om ze daarna weer snel te sluiten. Ben was er inderdaad, maar was hard bezig aan zijn pik te trekken. Ik wacht beleefd voor de deur en meteen gaat de muziek zachter en gaat de deur open. Hij heeft vlug zijn shirt aangedaan en zijn broek omhooggetrokken.

Ik zeg tegen hem: ‘Sorry als ik je gestoord heb. Maar Lisa vroeg me je te vertellen, dat ze bij mij is.’

‘Wat moet Lisa bij jou?’

‘Omdat we wat met elkaar hebben. Bovendien heeft ze me net geholpen wat nieuwe kleren voor mijn nichtje te kopen. Die had wel een en ander nodig.’

Ben kijkt me verbaasd aan. ‘Ow? Ik wist niet dat ze een nieuwe vriend had. Nou ja, liever jij, dan die vorige die ze had.’

Ik lach. ‘Daar heeft ze me nog niets over verteld. Maar wat doe je alleen hier? Heb je geen vrienden of een vriendinnetje, waar je de avond mee kan doorbrengen?’

Blozend zegt hij: ‘Nee, of ik heb wel vrienden, maar die hebben nu ook een vriendin en hebben nu amper nog tijd voor me.’

‘Waarom zoek je dan zelf niet een vriendin?’

‘Ik houd er niet zo van om op stap te gaan. Ik kan niet zo tegen grote drukte en zo.’

‘Maar zelfs dan zijn er nog genoeg plaatsen om meisjes te leren kennen, Ben. Maar waarom ga je nou niet even met me mee en kom je gezellig een pilsje met me drinken in de tuin?’

‘Ik heb nog nooit bier gehad. Ik ben nog niet oud genoeg.’

‘Wat mij betreft wel. Ik was veertien, toen ik mijn eerste pilsje kreeg.’

Ben twijfelt even. ‘Kom, Lisa is er ook en ook Charlotte, mijn nichtje.’

Dan zegt Ben: ‘Oké, maar dan trek ik me wel even andere kleren aan. Deze kleren stinken nogal, ik heb straks nog flink met de mountainbike door het bos gecrost.’

‘Is goed, je weet de weg toch wel? Kom maar gewoon achterom, de deur is open!’

Ben knikt. Ik laat hem alleen en loop terug naar huis. Als ik terug ben, zijn de dames boven nog steeds bezig. Ik roep naar boven: ‘Lusten jullie dadelijk wat te drinken? Ben komt ook.’

Lisa’s hoofd verschijnt boven het trappengat. ‘Hoe heb je dat weer voor elkaar gekregen?’

‘Gewoon, gevraagd of hij een pilsje kwam drinken. En dat wou hij wel!’

Lisa schudt haar hoofd. ‘Hij heeft nog nooit bier gehad!’

‘Dat zei hij ook, maar hij wilde het wel eens proberen.’

‘Dat wil ik zien! Mijn broertje, die zijn eerste pilsje drinkt! Maar we zijn al bijna klaar. En zou je mij een witte wijn willen inschenken? Die zag ik staan in de koelkast!’

Ze zegt dan iets tegen Charlotte en roept dan naar mij: ‘En voor Charlotte ook een witte wijn. Niet te veel, want ze heeft het nog niet eerder gehad!’

Ik lach. ‘Komt voor elkaar! Dus we hebben er dadelijk twee, die we aan de drank brengen?’

Lisa lacht. ‘We zien je zo!’

Ik loop naar de koelkast en pak er een paar flesjes bier uit. En voor de dames schenk ik een paar glazen wijn in. Die zet ik buiten op het terras neer. Een paar minuten later hoor ik de poort achter opengaan en zie Ben eraan komen. Hij heeft zich snel gedoucht, en komt met een schone bermuda en passend shirt aan tafel zitten. Ik reik hem zijn pilsje aan.

Hij wil een slok nemen, als dan Lisa net naar buiten komt gelopen. Hij verslikt zich behoorlijk, maar dat komt niet door Lisa. Dat komt door Charlotte, die nu in mooie kleren en met opgestoken haren naar buiten komt. Ze heeft zich meteen in haar nieuwe kleren gestoken en zo te zien heeft Lisa haar geholpen met haar haren. Ze ziet er echt om op te vreten uit, en die mening heeft Ben ook.

Lisa proest het meteen uit van het lachen en zegt: ‘Zo, broertje! Smaakt je het bier toch niet zo lekker?’

Ben krijgt meteen een rode kop. Hij mompelt wel iets, maar dat is onverstaanbaar. Hij heeft het meteen flink warm gekregen en drinkt dan maar weer aan zijn flesje bier. Hij trekt even een wat zuur gezicht, waarop Lisa weer moet lachen. ‘Je eerste pilsje smaakt nooit erg goed, Ben. Maar die erna, die smaken des te beter!’

Toch schijnt het Ben wel te smaken, want hij heeft het flesje sneller leeg dan ik. Ik vraag hem, of hij er nog een lust, en hij knikt. Maar ik zie, op wie hij zijn ogen gericht heeft, en dat verklaart wel meteen, waarom hij amper nog een woord uitbrengt. Maar ook Charlotte is wat stilletjes. Ze nipt een keer van haar wijn, en de smaak lijkt haar wel te bevallen. Voordat ze er erg in heeft, is ook haar glas al leeg. Lisa ziet het en neemt een flinke teug van haar wijn en zegt tegen mij: ‘Schud dan maar meteen voor iedereen wat in, Peter. Die twee weten er al goed weg mee!’

Ik glimlach en haal voor iedereen wat nieuw drinken. Nu doen ze er gelukkig wel wat langer over, en beginnen ze toch wel wat te praten. Vooral als ik begin te vertellen, over het vakantiehuisje, dat ik me gekocht heb. Ik laat de foto’s van het huisje zien, en dat interesseert voor Ben nogal veel. Dat begrijp ik ook wel, want hij is aan het leren voor timmerman. En nog voordat de avond om is, heb ik de beiden al uitgenodigd om met me mee te gaan naar Frankrijk.

Lisa is er helemaal mee in de wolken, maar zegt: ‘Ik zou heel graag met je meegaan, maar ik moet het wel aan onze ouders vragen of ze het goed vinden, dat Ben met ons mee mag.’

Ben kijkt zijn zus smekend aan. ‘Alsjeblieft, wil je dat aan pap en mam vragen? Ik wil echt heel erg graag mee!’

Lisa zegt: ‘Je weet, dat je daar geen computerspelletjes kunt spelen, Ben?’

Ben knikt. ‘Dat begrijp ik. Daar zal ook wel geen internet zijn. Maar vanavond was toch ook best gezellig? Dan heb ik ook geen zin om een computerspelletje te spelen.’

‘Goed, als je echt meent, dat je bijna zes weken zonder je spelcomputer kunt, dan wil ik het wel aan ze vragen.’

Ik zie Ben even twijfelen, maar hij knikt wel. Lisa staat dan op en zegt: ‘We moesten maar eens naar huis heen gaan. Ben, jij moet morgen gaan werken, en dat moet ik ook. Je weet wel, geld verdienen om de vakantie te betalen.’

Ben knikt teleurgesteld. Hij zou best nog wel wat langer willen blijven. Maar hij heeft nu wel enkele pilsjes op en dat is goed te merken. Lisa geeft me nog een lekkere zoen als afscheid en dan neemt ze Ben met haar mee, die behoorlijk onvast op zijn voeten staat. Giechelend kijkt Charlotte het tweetal na. Ik bekijk Charlotte een goed, en zie dat ze Ben nastaart. Als ze door de poort verdwenen zijn,

kijkt ze me aan. ‘Mag ik nog een wijntje, Peter?’

‘O nee, dame! Je hebt wel genoeg gehad. Ik wil niet, dat ik straks te horen krijg, dat ik je dronken heb gevoerd!’

Charlotte giechelt. ‘Te laat! Dat ben ik toch al! Ik had nooit gedacht, dat ik dit zo lekker zou vinden!’

Ik kan er niets aan doen, het is gewoon grappig. Opeens uit het niets zegt ze tegen mij: ‘Heeft Ben al een vriendin?’

‘Niet dat ik weet, Lotje? Hoezo? Heb je interesse?’

Ze giechelt weer. ‘Misschien! Hij ziet er helemaal niet slecht uit!’

Ik lach en zeg: ‘Het zal wel door de wijn komen! Misschien vind je hem morgen helemaal niet meer zo leuk!’

Ze haalt haar schouders op. Ze heeft, geholpen door de drank, al haar schaamte opzijgeschoven. Ze zegt dan: ‘En ik vind Lisa wel een leuke vrouw voor jou. Ze is erg grappig en ook heel erg mooi!’

‘Dank je, dat vind ik nou ook. En bovendien heel erg goed in bed!’

Charlotte moet flink blozen. ‘Zoiets zeg je toch niet tegen je zestienjarige nichtje!’

‘Waarom niet? Ik kan je maar beter voorbereiden op de geluiden, die je heel zeker nog deze vakantie gaat horen!’

Charlotte schatert het uit van het lachen. ‘Mag ik dan eens kijken?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Wat jij moet doen, is naar bed gaan! Morgenvroeg om tien uur beginnen we met je lessen wiskunde!’

Ze kreunt en zegt: ‘Bah, je bent een spelbreker! Begint het net leuk te worden, dan moet ik naar bed!’

Ze gaat mokkend tegenover me zitten. Maar ze moet echt naar bed toe, anders is er morgen heel zeker geen land met haar te bezeilen. Ik loop naar haar toe en leg haar met een handige beweging, en nog voordat ze er iets aan kan doen, op mijn schouder. Doordat haar jurkje wat opwaait, zie ik haar ondergoed, maar ik trek haar jurkje weer naar beneden. En ik draag haar zo naar boven. Ze spartelt wel, maar ik laat haar niet los, voordat ik haar op haar bed neerleg. Ze kijkt me boos aan en zegt geen woord.

‘Wat? Geen goedenacht? Dan denk ik, dat ik morgen maar al die kleren ga terugbrengen!’

Daar schrikt ze toch wel een beetje van. ‘Nee, alsjeblieft niet!’

‘En waar is dan mijn goedenacht groet en mijn kusje op de wang?’

Ze glimlacht weer een beetje, als ze ziet, dat ik het niet echt gemeend heb. Ze omhelst me en geeft me dan een kusje op mijn wang.

‘Goedenacht, ome Peter!’

Ik glimlach en wens haar ook een goedenacht. Ik laat haar dan alleen. Ik ga naar mijn bed, dat eigenlijk nu best wel alleen aanvoelt. Ik mis Lisa nu al. Maar toch val ik al snel in slaap.

Tot een uur of drie 's nachts, als ik wakker word van een hevige knal van een flinke onweersbui. Ik hoor Charlotte gillen van angst en niet veel later gaat de deur open. ‘Ome Peter? Mag ik bij jou in bed? Ik ben bang voor het onweer! En thuis kruip ik dan ook in het bed van pap en mam.’

Ik knik en sla het bed voor haar open. Charlotte heeft haar nachthemd aan, en kruipt bij me in bed. Nauwelijks is ze bij me in bed gekropen, of mijn telefoon gaat. Ik zie verbaasd dat de buurman me belt. Ik neem op. ‘Peter Hoogmans.’

‘Oh, Peter, met Lisa. Ben je ook zo geschrokken van dat onweer?’

Ik lach en zeg: ‘Nee, dat valt wel mee, ik heb niet zo’n schrik voor onweer. En jij dan?’

‘Ik zit te rillen als een rietje. Ik ben doodsbenauwd voor onweer!’

‘En dan moest je eerst aan mij denken? Wat lief van je.’

‘Ja, maak er maar grapjes over! Mag ik bij jou komen?’

‘Jij ook al? Charlotte had ook al schrik en is zojuist naast me in bed gekropen.’

‘Alsjeblieft?’

Hoe kan ik zoiets aan een bange vrouw weigeren? Dus ik strijk met mijn hand over mijn hart en stem toe, dat ze mag komen. Enkele minuten later hoor ik wat de trap omhoogkomen. Maar tot mijn verbazing is ook Ben erbij. ‘Ben was ook bang voor het onweer. Het lijkt wel steeds erger te worden!’

Ik glimlach en sla ook voor hun het bed open. Dat wordt nu toch wel wat klein voor vier personen. Maar met wat passen en meten kunnen we allemaal net liggen. Ik en Lisa in het midden en Charlotte naast Lisa en Ben naast mij. Maar van slapen komt maar weinig terecht, want het onweer houdt lang aan. Bovendien voel ik Lisa tegen me aan, waardoor ik het onweer nu verwens, om heel andere redenen, als Charlotte, Ben en Lisa. Pas tegen de ochtend trekt het onweer weg, en vallen we alle vier in slaap.

Het is pas middag, als we weer wakker worden. Geschrokken wordt Lisa wakker en maakt Ben wakker. ‘Ben, we hebben ons verslapen! We moeten werken!’

Ben rekt zich uit en kijkt op de wekker. ‘Laat me liggen, het heeft nu toch geen zin meer om nog te gaan.’

Maar Lisa is nog een beetje in paniek. Ik stel haar gerust. Ik ben al wat eerder een keer opgestaan, en omdat ik weet waar ze werkt, ze werkt in de supermarkt, net als Ben, heb ik de eigenaar geïnformeerd met een berichtje, dat Ben en Lisa later of misschien helemaal niet komen. Ik ken de eigenaar goed, het is een van mijn vrienden. Het enige antwoord dat ik van de man krijg is: ‘Het zal wel onweer zijn. Geen zorgen, we redden het wel een dagje zonder hun.’

Ik laat Lisa en Ben het berichtje even lezen, en dat kalmeert Lisa wel een beetje, maar ze voelt zich wel een beetje schuldig ten opzichte van haar baas. Ze belt haar baas meteen op, die haar gerust stelt en vertelt, dat hij niet boos op haar en Ben is. Nu pas kalmeert ze echt. Maar door haar onrust, is ook Charlotte wakker geworden. Ze herinnert zich meteen, dat ze niet meer alleen in bed ligt. Een beetje slaapdronken kijkt ze rond om vervolgens meteen in de ogen van Ben te kijken. Ik glimlach als ik zie, dat Ben verlegen zijn hoofd wegdraait, om vervolgens toch weer slinks naar Charlotte te kijken. Ik sta dan op en zeg: ‘Kom, slaapkoppen! Wat dachten jullie van een goed ontbijt. Of moet ik zeggen lunch?’

En dat geeft de slaperige meute het zetje om meteen op te staan. Ze helpen me allemaal mee met het klaarmaken van de lunch. Ben zet de borden en mokken klaar, Charlotte zet de koffie en ik zet het brood en beleg op tafel. Lisa houdt zich bezig met het bakken van eieren. Ik pak haar van achteren vast, als ze net wat gebukt over het fornuis staat. ‘Hey, ik heb nog geen zoen van je gehad!’

Lisa glimlacht, maar zegt: ‘Ja, maar Charlotte en Ben zijn erbij!’

‘Nou en? Hebben ze dan nog nooit een man een vrouw zien kussen?’

Ze wil me toch wegdrukken, maar dan geef ik haar een kusje in haar nek. En laat ze daar nou net heel gevoelig voor zijn.

‘Ah, dat is niet eerlijk! Oh, niet doen. Oh nee, niet stoppen.’

‘Ja, wat moet ik nou?’

Ze draait zich meteen om en geeft me een zoen, die er niet om liegt. Charlotte en Ben joelen en Lisa laat me dan verlegen los. Ik fluister in het oor van Lisa: ‘Dus je bent heel gevoelig in je nek? Goed dat ik het weet, want dat ga ik nog veel misbruiken!’

Ze glimlacht naar me en geeft me nog een korte zoen. Dan gaat ze weer verder met het eieren bakken. Pas als ze een hele stapel gebakken eieren heeft, komt ze bij ons aan tafel zitten. Hongerig storten we ons dan op het eten. Er blijft bijna niets over, maar dan is iedereen wel voldaan. Charlotte moet opeens lachen. We kijken haar aan en ik vraag: ‘Wat is er nu te lachen, Lotje?’

‘Ach, ik vond het wel komisch, hoe we zo uitgehongerd ons op het eten stormden. En het gekke is, ik eet normaal nooit zoveel!’

‘Daar was anders maar weinig van te merken!’

‘Ik weet het, en daarom moest ik ook lachen. Ik ontdek nu dingen van mezelf, die ik eerst nog niet wist!’

Ik glimlach. Niet om haar uitbundige lachen, maar om het feit, dat Charlotte al zo snel los begint te komen. Maar ik weet, dat ze er nog lang niet is. Wat er op lange tijd is in gehamerd, ben je niet in een paar dagen kwijt. Maar ze lijkt oprecht plezier erin te hebben, dat er op het moment rare situaties ontstaan. Na het ontbijt gaan Lisa en Ben weer naar huis om gewone kleren aan te trekken. Als ze weg zijn, zegt Charlotte: ‘Peter? Ik vind het wel leuk, als Lisa en Ben hier zijn. Kunnen we ze vanavond niet uitnodigen voor het eten?’

‘O? En wat ga je dan voor hun klaarmaken?’

Ze bloost. Ik glimlach en zeg: ‘Kun je eigenlijk wel een beetje koken?’

Schoorvoetend bekent ze, dat ze alleen de aardappels en de groenten snijdt, als ze haar moeder meehelpt met koken.

‘Zal ik je wat leren? Ik kan ook goed koken. Heel goed zelfs. Toen ik op mezelf moest gaan wonen, moest ik het ook nog leren en heb toen een cursus gedaan. En dat beviel me zo goed, dat ik er nog een hoop gedaan heb. En ik houd wel van lekker eten.’

‘Dat is anders niet aan je te zien, Peter.’

Ik glimlach. ‘Daarvoor sport ik ook regelmatig in de sportschool. Ik ben zuinig op mijn lichaam en ik moet bekennen, dat ik ook best wel wat ijdel ben.’

Charlotte denkt even na en zegt: ‘Goed, ik wil wel wat leren. Straks als ik ouder ben, en misschien ook wel op mezelf ga wonen, dan moet ik het toch ook wel kennen, of niet?’

Ik zeg haar plagend: ‘Of je gaat met Ben samenwonen, dat kan natuurlijk ook. En dan laat je hem koken.’

Ze kijkt me geschokt aan. ‘Oh nee, dan eet ik zeker iedere dag friet en frikandellen! Nee, nee, dank je!’

Ze is in mijn valletje getrapt en ik zeg: ‘Dus je ziet verder het samenwonen met Ben wel zitten?’

Meteen is haar hoofd zo rood als een kreeft. Ik lach en zeg: ‘Ik plaag je ook alleen maar. Maar zo te zien, vind je Ben toch wel een beetje leuk?’

Ze durft me niet aan te kijken en maakt kringetjes met haar vinger op tafel. Maar ze zegt toch: ‘Een beetje wel. Gisteren was hij best leuk en hij ziet er ook leuk uit!’

‘Dat is toch hartstikke fijn voor je. Het is heus niet erg om verliefd op een jongen te zijn. En als ik het goed gezien heb, was hij ook de hele tijd naar jou aan het kijken.’

Charlotte kijkt me meteen geschokt aan. ‘Echt? Keek hij echt naar mij?’, vraagt ze me hoopvol.

‘Ja, dat meen ik echt. En ik denk dat Lisa het ook wel gezien heeft. Als je me niet gelooft, dan vraag het haar maar even.’

Ze glimlacht. Dan vraagt ze me: ‘Peter? Mag ik je nog wat vragen? Gisteren heeft Lisa mijn haren gedaan. Ze zei, dat ik ermee naar de kapper moest gaan om de dooie punten eruit te halen. Maar misschien wil ik mijn haren wel in een ander model laten knippen. Zou je me naar een kapper kunnen brengen?’

‘O, dat zal toch geen probleem zijn? Maar ik zal wel even bellen, of de kapper wel tijd voor je heeft.’

Ik voeg de daad meteen bij het woord en bel mijn kapper op.

‘Hoi, Ivo! Met Peter.’

‘Hey, Peter! Wat kan ik voor je doen?’

‘Voor mij niets, maar voor mijn nichtje. Die wil zich laten knippen en ik vroeg me af of je nog tijd vandaag hebt.’

‘Oei, het is best druk, maar voor jou wil ik wel een uitzondering maken. Kom maar net voor sluitingstijd, dan knip ik haar zelf nog wel even. Heeft ze bijzondere wensen?’

‘Oei, daar vraag je me wat. Ze heeft wel mooie lange haren, maar ze zou wel een ander model willen. Ik denk dat er ook nog wel wat dode punten uit moeten.’

‘Kun je me een foto van haar sturen? Dan laat ik vast een paar modellen via de computer aanmaken, dan kan ze daaruit kiezen.’

‘Natuurlijk, ik stuur ze je meteen door.’

‘Prima, dan zie ik je straks wel verschijnen.’

Charlotte kijkt me verbaasd aan. ‘Ken je die kapper dan?’

Ik glimlach. ‘Ja, Ivo is een van mijn beste vrienden. We gaan vaak samen op stap. Al hebben we niet dezelfde interesses, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Ze begrijpt me niet en ik zeg: ‘Ivo is een homofiel.’

Nu begrijpt ze het wel. ‘Ow, en hij is toch een goede vriend van je?’

‘Waarom niet? Dat hij op mannen valt, hoeft nog niet te zeggen, dat ik iets met hem heb? Voor mij is hij gewoon Ivo, een goede vriend en meer niet. Bovendien heeft hij nu al vier jaar een vaste relatie. En volgend jaar gaan ze samen trouwen.’

‘Is dat niet raar? Volgens de bijbel mag je toch als man geen man liefhebben?’

‘Poh, ik houd ook van mijn vader, Lotje, ook al leeft hij niet meer. Mag dat dan ook niet?’

‘Maar dat is je vader! Dat telt niet!’

‘Ik houd ook van mijn vrienden. En het maakt me echt niet uit of die nu man of vrouw is. Mag dat dan ook niet?’

‘Maar die man heeft seks met een andere man?’

‘Ja, dat klopt. Maar heb jij er last van? Ik niet. In het begin was het wel een beetje raar, maar nu weet ik al niet beter meer. Isaak en Ivo horen wat mij betreft net zo bij elkaar als ik en Lisa. Of als je moeder en je vader.’

‘Hmm, ik weet het niet. Ik blijf het raar vinden.’

‘Ach, dat went wel. Wacht maar tot je ze allebei een keer gezien hebt. En dat kan best wel al eens vanmiddag zijn, want we moeten net voor sluitingstijd komen.’

‘Ow, en hoe moet dat dan met het koken? Want we zouden toch Ben en Lisa uitnodigen?’

‘We kunnen ook gaan barbecueën. Dat kunnen we nu al voorbereiden.’

Het gezicht van Charlotte begint te stralen. Maar dat gezicht betrekt meteen, als ik zeg: ‘Maar niet voordat we je lessen wiskunde hebben gedaan. Je moet nog herexamen doen, en ik wil niet hebben, dat je daarvoor zakt.’

‘Moet dat nou echt?’

Streng zeg ik: ‘Ja, dat moet echt! Anders zou je moeder heel erg boos op me zijn, en dat wil ik niet.’

Ze geeft zich gewonnen en ze pakt haar schoolspullen. Ik vraag haar, waar ze zoveel moeite mee heeft en ze vertelt het me dan. Eigenlijk blijkt dat ze maar een paar kleine probleempjes heeft, die wel verstrekkende gevolgen voor haar examen hebben gehad. Maar daar kan ik haar wel bij helpen en ik leer haar enkele hulpmiddeltjes om die problemen op te lossen. Een uur later zijn we al klaar en kijkt ze verrast.

‘Wow, dat ging veel gemakkelijker, dan ik gedacht had! Op die manier haal ik het herexamen met gemak!’

‘Dat kan wel zijn, maar tot je herexamen gaan we iedere dag een tot twee uur studeren. En ook nog meer, als dat nodig mocht zijn.’

Ze knikt, maar niet van harte. Opeens zegt ze: ‘Peter, kan ik dan niet een dagje mee naar school? Ik bedoel, als jij moet werken, dat ik de hele dag bij jou les krijg?’

‘Dat moet ik even vragen, Lotje. Ik kan niet zomaar een leerling in mijn klassen zetten, zonder dat ik daarvoor toestemming vraag.’

Charlotte knikt. Dan sla ik haar boek dicht en zeg: ‘Zo, en nu gaan we voorbereidingen treffen voor de barbecue!’

Charlotte juicht en rent naar de keuken. Ik roep haar terug en zeg: ‘Waar ga je nu naar toe?’

‘Naar de keuken? Of waar gaan we dat anders doen?’

‘Wat dacht je om eerst naar de slager te gaan om daar vlees te halen? En dan nog even naar de groenteboer, en nog even naar de supermarkt voor wat drank.’

‘Mag ik dan weer wijn, Peter?’

‘Oké, maar niet meer dan twee glazen. Dat is meer dan voldoende voor jou!’

Ze geeft me juichend een zoen op mijn wang en loopt huppelend met me mee naar de auto. Als we weg willen rijden, zie ik Lisa staan. Ik roep haar en vraag haar of zij en Ben vanavond mee willen barbecueën. Dat ziet ze wel zitten en stemt toe. Daarmee heb ik dat ook alweer opgelost. Ik rijd naar de slager, waar ik royaal vlees inkoop.

Charlotte kijkt me verbaasd aan. ‘Waarom koop je zoveel vlees? Dat krijgen we toch nooit allemaal op?’

Ik vertel haar glimlachend, dat ik een gedeelte van dat vlees op een bijzondere manier ga klaarmaken. Dat duurt nogal lang en we kunnen dat ook pas morgen opeten. Waarop Charlotte blij roept: ‘Dus we kunnen morgen Lisa en Ben weer opnieuw uitnodigen?’

Ik moet lachen door haar enthousiaste reactie. ‘Als je dat wilt, ik vind het geen probleem.’

‘Jippie! Dat wordt dus vanavond en morgen feest!’

De slager kan het ook niet nalaten om te glimlachen en geeft me mijn bestelling. Ik reken af en we gaan dan naar de groenteboer. Ook daar koop ik een hoop groenten, wederom tot verbazing van Charlotte. En in de supermarkt laad ik mijn boodschappenkar ook weer vol.

Charlotte kijkt me geschokt aan en zegt: ‘Volgens mij wil je me vetmesten!’

Ik lach en zeg: ‘Nee, zo erg is het nu ook weer niet. Maar ik moet nog de hele week werken en ik heb dan geen tijd om boodschappen te doen. En ik moet nu meer inslaan, omdat jullie mijn voorraden verslinden als hongerige wolven!’

Charlotte moet hartelijk lachen. Eenmaal thuis helpt ze me goed mee om alle boodschappen goed op te ruimen en dan beginnen we aan de voorbereidingen van de barbecue.

Maar bij mij is de barbecue een echt feest, met goed eten en drinken. En ik stel wel prijs op lekker eten, dus ik maak dan ook lekkere gerechten, niet van die kant en klare dingen. Mijn vlees marineer ik zelf en ook de groenten en brood maak ik zelf. De hulp van Charlotte komt dan ook echt niet ongelegen. Ze doet haar best en is duidelijk wel wat ervaren met een scherp mes. Ze heeft er ook echt plezier in, en dat zorgt voor een leuke, ontspannen sfeer. Als ik dan de barbecue gaan aansteken, kijkt ze met grote ogen naar de enorme apparaten, die ik tevoorschijn tover. Ik heb namelijk twee barbecues, een voor het langzame werk, en een voor het wat snellere werk. Ik leg haar uit, waarvoor ze dienen en ze knikt begrijpend. We beginnen met het grillen van het vlees. Charlotte is echt leergierig en kijkt aandachtig toe, hoe ik bepaalde dingen doe. En ik laat haar zelf ook dingen doen, en ontdek dat ze er wel aanleg voor heeft. Ik maak wat foto’s van haar, terwijl ze aan de gril bezig is. Ik laat haar die foto’s zien en zeg: ‘Zal ik die naar je ouders doorsturen?’

Ze knikt en ik stuur meteen een aantal foto’s door. Dan slaat ze haar hand voor haar mond. ‘Ow, nu ziet mam, dat ik al andere kleren heb!’

‘Wordt het dan niet tijd, dat je haar gaat informeren?’

Ze knikt en zegt: ‘Mag ik dan je telefoon even lenen?’

Ik geef haar mijn telefoon en ze belt met haar moeder. Die heeft de foto’s al gezien, en ik zie Charlotte al snel ontspannen met haar moeder bellen. Na een kwartier geeft ze me de telefoon terug en zeg: ‘Mam wilde je ook nog even spreken.’

Ik neem de telefoon aan en zeg: ‘Let jij dan even op de gril?’

Ze knikt en gaat aan de slag. Ik pak de telefoon en zeg: ‘Hoi zusje!’

Meteen zegt Jessica: ‘Wat heb je in godsnaam met Charlotte gedaan? Ik heb haar echt nog nooit zo ontspannen en enthousiast tegen me horen praten!’

‘Ik heb eigenlijk bijna niets gedaan. Ik vertel haar dan, wat we gedaan hebben, en Jessica is echt verbaasd.

‘Dat hadden we al veel eerder moeten doen, Peter. Nu voel ik me eigenlijk wel een beetje schuldig, nu ik dit weet.’

‘Ach, je kunt ook niet alles weten. En wie weet, zou het eerder helemaal niet goed hebben uitgepakt. Maar ik weet zeker, dat mijn buurmeisje en mijn buurjongen ook een rol spelen, in haar nieuwe opleving.’

‘Ow, hoe komt dat?’

Ik lach en zeg: ‘Ik denk dat Charlotte stiekem een oogje heeft op Ben.’

‘O, wat leuk! Echt waar? Jammer dat ik er niet bij kan zijn! Stuur je me nog meer foto’s? Ik wil alles zien!’

‘En wanneer vertrekken jullie nu?’

‘O, we zijn al op Schiphol. Over twee uur stappen we het vliegtuig in.’

‘Dan wens ik je goede reis en behouden aankomst.’

‘Dank je, Peter. En doe voorzichtig met mijn meisje!’

‘Zal ik doen. En ik houd je op de hoogte. Prettige vakantie!’

We hangen op en Charlotte vraagt me nieuwsgierig: ‘Wat vroeg mam nog aan je?’

‘O, volgens haar ben je al behoorlijk veranderd en ze wilde weten, hoe dat kwam. En ik heb haar vertelt hoe dat naar mijn mening komt.’

‘En hoe komt dat, volgens jou?’

‘Dat ga ik je niet vertellen, anders word je nog verwaand!’

Ze steekt een tong naar me uit. Ik kijk even naar het vlees en haal het weer van de gril. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: ‘Maar dat is toch nog lang niet gaar?’

‘Dat klopt, maar we moeten naar de kapper!’

‘Oh, dat ben ik helemaal vergeten!’

‘Kom, dan brengen we dit vast naar binnen, dat kunnen we zolang wel in de koelkast zetten.’

Een kwartier later komen we aan bij de kapper, waar Ivo ons hartelijk ontvangt. We zijn eigenlijk ietsjes te laat, maar de goede man heeft op ons gewacht. Meteen achter ons sluit hij de winkel en zet Charlotte meteen in een stoel.

‘Zo, Peter. Wie is deze mooie dame?’

‘Dat is mijn nichtje, Charlotte.’

‘Aha, je nichtje! Wat leuk! En wat kan ik voor haar doen?’

We kijken allebei naar haar, waar ze verlegen van wordt. Ivo glimlacht en zegt: ‘Tja, die reactie had ik al verwacht. Maar geen nood, daarom heb ik ook Peter gevraagd om een foto van je te sturen. Kijk maar eens hier, ik heb de computer wat ideeën voor je laten opdoen. Je hoeft alleen maar te kiezen en dat ga ik dan voor je fixen.’

Hij duwt haar een tablet in haar handen, en daar bekijkt ze de diverse modellen op. Ze twijfelt dan nog tussen twee modellen, en vraagt dan mijn hulp. ‘Peter, ik twijfel tussen deze en die. Welke vind jij nou het mooist?’

Ik bekijk haar keuzes en pik er dan een uit, die me wel aanstaat. ‘Die, je eerste keuze. Ik denk dat die je ontzettend leuk zal staan.’

Ze bekijkt het nog een keer en neemt dan een besluit. ‘Ja, dat doe ik. Die vind ik ook zelf het mooist.’

Ivo knikt en neemt de tablet van haar over. Hij bekijkt wel model ze bedoelt en gaat meteen aan de slag. Hij is ruim anderhalf uur met haar bezig, maar het resultaat mag er wel zijn. Ze ziet er echt fantastisch uit met haar nieuw kapsel. Charlotte glundert van oor tot oor. Ivo glimlacht en zegt: ‘Nou, als ik niet op mannen viel, dan zou ik zeker verliefd op je worden, Charlotte!’

Charlotte bloost, maar glimlacht wel blij. Opeens komt Isaak naar beneden. ‘Ivo? Ben je al bijna klaar? Het eten is bijna klaar!’

Isaak praat op een ontzettend nichterige manier, en daardoor moet Charlotte hard lachen. Isaak kijkt verbaasd naar het meisje, dat zo moet lachen. ‘Is er iets, waarom ze zo moet lachen, Ivo?’

Ivo moet nu ook lachen. ‘Isaak, kun je ook even normaal praten, waar klanten bij zijn?’

Isaak moet nu ook lachen. Ik ken hem, hij doet dat expres. Hij geeft Ivo in haar bijzijn een zoen, die er ook niet om liegt. Charlotte kijkt even geschokt, maar moet dan glimlachen. Ik sla mijn arm om Charlotte heen en zeg: ‘Charlotte, dit is Isaak, de vriend van Ivo.’

Charlotte moet haar best doen om niet in de lach te schieten en wil de man een hand geven. Maar als homo is Isaak echt een wijf. Dus omhelst hij haar, zoals ook vrouwen dat doen, compleet met zoenen op haar wang. Charlotte kan niet anders dan hem onmiddellijk aardig te vinden.

Ivo zegt tegen Charlotte: ‘Je moet Isaak maar even verontschuldigen. Hij misdraagt zich nogal graag als er klanten zo laat in de zaak zijn.’

Charlotte glimlacht en zegt: ‘Ach, het is niet erg. Maar het is nu wel duidelijk wie van jullie de vrouwenrol vervult.’

Ivo en Isaak moeten hard lachen. ‘Ja, dat toont hij maar wat graag. Maar vind je het raar, dat we van elkaar houden?’

‘Ik weet het niet. Ik heb er nog nooit eerder mee te maken gehad, en mijn oma zou zelfs erg kwaad zijn, als ze jullie zou zien. Maar jullie lijken me zo wel een leuk stel.’

‘Kijk, dat is nou eerlijk! En hoe dacht je eerder over homofielen?’

‘Als ik eerlijk ben, niet zo goed. Mijn oma vertelt me altijd, dat jullie verdorven zijn en in de hel komen.’

Ivo glimlacht. ‘Maar God heeft ook verteld, dat je elkaar moet liefhebben. En vertel me dan eens, waarom liefde zondig kan zijn? Omdat ik van een man houd en niet van een vrouw. Geloof me, dat heb ik geprobeerd, maar dat was echt niets voor mij. Ik ben nu gelukkig en ook zou ik straks moeten branden in de hel, dan heb ik ten minste bij mijn leven nog de hemel gekend.’

Beter had Ivo het niet kunnen vertellen. Charlotte glimlacht breed en zegt: ‘Nou, ik beloof dat ik dan niet meer zomaar zal oordelen over homofielen!’

‘Kijk, dan heb ik toch weer iets bereikt. Nou, jij veel plezier met je nieuwe kapsel en breng maar lekker alle hoofden van de jongens op hol! Zoals je er nu uitziet, weet ik heel zeker, dat je dat gaat lukken.’

Ik glimlach en zeg: ‘Alle jongens, dat hoeft nu ook weer niet. Ik denk dat ze aan eentje wel genoeg heeft. En dan weet ze wel, wie ik bedoel.’

‘Ow, madame is ook nog verliefd? Olala! Nou, dan wens ik je geluk!’

Charlotte glimlacht lieflijk. Ik betaal Ivo voor zijn werk en bedank hem voor de hulp. We nemen afscheid van het tweetal en rijden naar huis. Onderweg zegt Charlotte: ‘Je had gelijk. Als je ze eenmaal kent, is er eigenlijk niets meer raar aan. Ik vond ze allebei best wel aardig.’

‘Zie je nou wel! Ik zei het je toch!’

Als we weer thuiskomen, worden we al opgewacht door Lisa en Ben. Ze kijken even verbaasd naar het nieuwe kapsel van Charlotte en Lisa zegt: ‘Zo, Charlotte! Dat staat je echt goed. Dus maar gewoon een hele nieuwe start van je leven?’

Charlotte glimlacht en zegt: ‘Misschien kun je het zo wel bekijken. Maar zonder jouw hulp, zou ik er nooit over hebben nagedacht.’

Ben zegt dan blozend: ‘Je nieuwe kapsel staat je echt heel erg goed.’

Charlotte kijkt hem glimlachend aan en ziet dan ook, dat er iets veranderd is aan het kapsel van Ben.

‘Dat van jou staat anders ook wel goed. En je hebt ook nieuwe kleren?’

Ben bloost. Lisa is naast me komen staan en zegt: ‘Ik weet niet, wat er met hem opeens aan de hand is, maar mijnheer wilde opeens nieuwe kleren en naar de kapper. Zou het soms kunnen, dat hij een klein oogje op Charlotte heeft?’

‘Dat is wel duidelijk, en ik denk ook dat het wederzijds is. Maar kom, we gaan barbecueën. Alles staat al klaar, dus we kunnen meteen beginnen.’

We lopen arm in arm naar binnen, gevolgd door Ben en Charlotte, die al met elkaar aan het praten zijn. Ik haal het vlees, dat we al hebben voorgegaard. Zowel Ben als Lisa zijn verbaasd als ze mijn barbecues zien. Ben wijst op de barbecue, die wat verderop nog steeds staat te roken.

‘En wat is er met die barbecue?’

‘O, daar ben ik een gerecht voor morgen in aan het maken. Dat duurt ongeveer dag, voordat het klaar zijn. En bij deze zijn jullie voor morgen dus weer uitgenodigd.’

‘Yeah! Ik zal er zeker zijn!’

Lisa glimlacht en zegt: ‘En ik ook.’

Ik leg het vlees weer op de barbecue en even later kunnen we gaan eten. En dat is echt heel anders, dan ze gewend zijn. Iedereen is verrast door de verrassend lekkere gerechten, die ik op de barbecue klaarmaak. En ook de groenten vallen in goede aarde. Zelfs Ben vindt het lekker en die is volgens Lisa, echt geen fan van groenten. Charlotte vindt gewoon alles lekker en geniet met volle teugen, vooral omdat ze zelf ook heeft bijgedragen aan dit heerlijke eten. En natuurlijk dragen de drankjes ook bij aan de gezelligheid en sfeer van het eten. Charlotte begint een stuk losser te worden en flirt zelfs openlijk met Ben. Dat moedigt Ben aan, om dichterbij haar te gaan zitten.

Lisa zit naast me, en kijkt vertedert toe, hoe haar broertje voor het eerst verliefd lijkt te worden op een meisje. Hij is onhandig, maar dat schijnt Charlotte niet te deren. Ik stoot Lisa even aan en zeg: ‘Ik zal wel even opruimen, dan kunnen jullie lekker doorgaan met praten. Lisa zegt meteen: ‘Ik zal je wel even helpen.’

Samen ruimen we de tafel af en laten de twee alleen. Dat is echt niet zo heel veel werk, maar we laten de beiden een tijdje alleen. Zo heel af en toe komen we even kijken, hoe het met de beiden gaat. En we komen precies op het goede moment, als we Ben zijn eerste kus aan Charlotte geeft. Lisa moet zich inhouden om niet te schreeuwen en zegt tegen me: ‘Oeh, wat schattig! Ik ben zo blij voor hem!’

Ik glimlach en trek haar tegen me aan. Een zoen is echt onvermijdelijk. Lisa zet begerig haar lippen op de mijne en al snel zijn we verwikkeld in een hevige tongzoen. Maar we schrikken als we achter ons iemand horen lachen en giechelen. We draaien ons om en zien Ben en Charlotte achter ons staan. Charlotte zegt glimlachend: ‘We kunnen jullie ook geen moment alleen laten, zonder dat jullie aan elkaar zitten!’

Ik glimlach en zeg: ‘Dat kunnen we ook wel zeggen over jullie…’

Ze bloost en zegt: ‘Hebben jullie het dan gezien?’

‘Natuurlijk! Zoiets moois willen we echt niet missen.’

‘Dat ga je toch niet tegen mijn moeder vertellen, of wel?’

‘O jawel, Lotje! Zoiets wil ze zeker niet missen. En ik heb haar beloofd, dat ze niets hoeft te missen.’

Charlotte kreunt, ze wil dit nog even geheim voor haar ouders houden.

‘Kun je alsjeblieft daar nog even mee wachten?’

‘Waarom?’

‘Daarom! Ik wil niet, dat ze echt alles weet over me.’

Ik glimlach. Charlotte heeft weer een belangrijke stap gedaan in haar leven, door zich al iets af te zetten van haar ouders.

‘Goed, ik wacht nog even, maar ook weer niet te lang.’

Charlotte vliegt me dan blij om mijn nek een geeft me een zoen, recht op mijn mond. Daar schrikt ze zelf van en laat me weer vlug los.

‘Wat was dat? Lotje?’

Ze bloost nu hevig en ik lach. ‘Ach, je moet je niet schamen, Lotje! Ik vind het leuk om te zien, hoe je langzaam uit je schulp kruipt. Hoewel, langzaam kan ik het niet noemen. Ik hoop dat je moeder je straks nog wel herkent, als je ze weerziet.’

‘Ik weet ook niet, waardoor ik me hier zo goed voel. Misschien omdat ik niet het gevoel heb, dat er de hele tijd iemand over mijn schouders zit mee te kijken. Ik voel me hier vrij, en ik heb hier veel plezier. Meer dan ik in jaren gehad heb.’

We gaan weer samen buiten zitten en genieten nog een drankje en bespreken het nieuwe geluk voor Ben en Charlotte. Maar ook deze mooie avond gaat weer voorbij en moeten Ben en Charlotte afscheid gaan nemen. Lisa neemt ook, met grote tegenzin, afscheid van me. Ze heeft immers haar ouders beloofd, dat ze goed op Ben zou passen. Charlotte en ik gaan dan ook vrijwel meteen slapen.

Morgen is het zondag, en ik heb mijn zus beloofd, dat ik Charlotte wel iedere zondag naar de kerk zou brengen. Ik ben er zelf al in geen jaren meer geweest, maar als ik er de dag erna binnen kom, weet ik weer, waarom ik er niet meer naar toe ga. De bombastische beelden en afbeeldingen van de apostelen en Jezus doen me weer beseffen, dat ik dit gedeelte van het verhaal niet meer geloof. Het is niet zo, dat ik niet meer gelovig ben, maar ik heb gewoon wat problemen met de uitleg van sommige delen van het verhaal.

Maar omwille van Charlotte doe ik gewoon met de rest mee. Charlotte heeft zich voor de gelegenheid weer in haar oude kleding gehuld, hoewel ik aan haar zie, dat ze die toch liever niet meer aan heeft. Ze kan amper wachten, tot de dienst is afgelopen en we weer naar huis heen gaan. Daar rent ze naar boven, om daarna snel terug te komen in haar nieuwe badpak om lekker te gaan zonnen in de tuin.

Ze vraagt me om haar rug in te smeren, wat ik ook zorgvuldig doe. Ik laat haar dan alleen en laat haar lekker genieten van de warme lentezon. Maar ’s na enkele uren haal ik haar onverbiddelijk naar binnen voor wat uurtjes wiskundeonderricht. Zonder te protesteren begint ze aan de moeilijke kost en ik moet haar weer een paar keer helpen met enkele moeilijke opgaven. Maar het gaat al iets beter, dan gisteren. Als ze zo doorgaat, kon ze het best wel eens gaan redden.

’s Avonds komen Ben en Lisa weer. Het is wederom weer erg gezellig en ze geven me goede complimenten over het eten, wat ik ze voorschotel. Het is een rollade, die ik naar mijn eigen recept heel langzaam heb laten garen en nu ontzettend mals en sappig is geworden. En door alle kruiden en specerijen, die erin zitten, smaakt het overheerlijk.

Lisa geeft me het grootste compliment en zegt: ‘Wow, ik heb een man aan de haak geslagen, die ook nog eens lekker kan koken!’

Ik glimlach en zeg: ‘En hoe zijn jouw kookkunsten, Lisa?’

Het is Ben, die voor haar antwoordt. ‘Heb je wel eens een hamlap gegeten, dat net rubber is? Dat kun je krijgen, als Lisa het eten klaarmaakt!’

Lisa kijkt hem geschokt aan. ‘Zo slecht in koken ben ik ook weer niet! Ja, een keer, toen ik werd afgeleid!’

‘En met die veel te zoute bloemkool? En zwarte aardappelen? Was je toen ook afgeleid? Of kwam toen Peter voorbij lopen? Dan kan ik het wel begrijpen!’

Lisa bloost en zegt: ‘Nou ja, ik geef toe, dat ik niet de allerbeste ben in koken. Maar ik doe het ten minste wel, dat kan ik nog niet van jou zeggen, Ben!’

Daar heeft Ben geen antwoord op. ‘Nou ja, ik verhonger nog net niet. En gelukkig is er nog de frietpan, voor als het eten weer eens mislukt is.’

Ik lach en zeg: ‘Dan stel ik maar voor, dat jullie de komende tijd gewoon hier komen eten. Ik zou niet willen, dat jullie nog ziek worden door slecht eten!’

Daar stemmen Lisa en Ben maar wat graag mee in. Als het weer tijd is voor Ben om naar huis te gaan, geeft hij Charlotte een kus en zegt tegen Lisa: ‘Waarom blijf je vannacht niet lekker bij Peter? Ik kan heus wel een nachtje alleen in huis slapen.’

Lisa kijkt verrast naar haar broertje. ‘Vind je dat echt niet erg?’

‘Nee, waarom? Bovendien kan ik het echt niet meer langer aanzien, hoe je naar hem kijkt. Nog even, en je eet hem helemaal met huid en haar op!’

Lisa bloost nu flink en ik moet lachen. Ben rent dan luid lachend weg en verdwijnt door de poort. Hij roept nog: ‘Tot morgen!’ en is dan weg.

Ik blijf samen met Lisa en Charlotte achter. Charlotte zegt ook al meteen te gaan slapen. Ze is moe van de leuke dag, maar ook van de glazen wijn, die ze gehad heeft. En Lisa en ik wachten dan ook niet meer lang om naar bed te gaan.

Nu Ben ons de vrije hand heeft gegeven om van elkaar te gaan genieten, is het verlangen naar elkaar snel gegroeid. Lisa duwt me achterover op bed, het is duidelijk, dat ze het initiatief wil nemen. Ik knoop mijn blouse los en help haar mijn blouse uit te trekken. Gepassioneerd begint ze me kusjes te geven op mijn borstkas en ik moet lachen, als ze in mijn tepel bijt. Eigenlijk voelt dat helemaal niet eens zo slecht.

Maar ik heb al snel door, dat Ben het eigenlijk helemaal niet zo mis had, Lisa lijkt echt letterlijk hongerig naar mij te zijn, ze gebruikt haar tanden nogal graag. Niet dat ze me hard bijt, maar ze laat haar scherpe tanden toch regelmatig over mijn lichaam schrapen. Vreemd genoeg windt me dat wel op. Mijn pik begint er flink door te groeien.

En daar was het Lisa schijnbaar om te doen. Ze trekt mijn broek naar beneden, en geeft zo de vrijheid aan mijn groeiende pik. Als een hongerige wolvin stort ze zich op mijn pik en begint me dan heerlijk te pijpen. Maar ook nu gebruikt ze haar tanden weer zo af en toe. Het geeft wel wat extra gevoel, maar het is eigenlijk helemaal niet zo mijn ding. Gelukkig doet ze het niet erg veel, dus ik zeg er verder nog niets van. Dat kan later ook, want het zou wel de stemming bederven.

Maar op de een of andere manier schijnt ze toch te merken, dat ik haar gebruik van haar tanden toch niet erg op prijs stel. Want opeens begint ze me op een ontzettend heerlijke manier te pijpen. Ze gebruikt nu haar tong om mijn eikel te verwennen, en ook haar lippen om een heerlijke druk op de schacht van mijn pik te zetten. Ze is duidelijk van alles aan het proberen, en hiermee heeft ze de juiste manier gevonden. Maar ik houd die verwennerij aan mijn pik niet lang vol en kom dan met een harde kreun klaar. Een flinke lading zaad spuit ik in haar mondje, en ze slikt alles braaf door. Ik moet dan echt even op adem komen en Lisa komt naast me liggen.

Ze glimlacht en zegt: ‘En? Hoe vond je mijn kunsten?’

‘Helemaal niet slecht. Alleen dat met je tanden, dat mag je gerust weglaten.’

Ze knikt. ‘Dat dacht ik al. Je reageerde daar niet bepaald enthousiast op. Maar ik heb een vriendje gehad, die daar juist heel erg dol op was. En ik dacht, probeer het even.’

‘Nee, dat is niet mijn ding. Maar nu is het mijn beurt!’

Ik kijk haar glimlachend aan en zeg: ‘Nog speciale wensen?’

Lisa lacht. ‘Nee, probeer maar wat uit. Wie weet, kun jij dingen, die ik nog niet ken en misschien wel heel erg lekker vind!’

Speels duw ik haar dan op haar rug en begin op een grappige manier haar blouse los te knopen. Lisa moet hartelijk lachen om de komische manier, hoe ik haar kleren uittrek. Ik doe namelijk, alsof ik blind ben en moet ruiken en voelen waar het volgende knoopsgat is. En natuurlijk gebruik ik uitvoerig mijn vingers en betast ik haar lichaam overal. En dat valt duidelijk in goede aarde, want ik voel haar tepels stijf worden en haar licht kreunen, als ik haar betast. Maar uiteindelijk heb ik op die manier toch al haar kleren uitgetrokken.

En zodra dat gebeurd is, verander ik van rol. In plaats van een blinde, ben ik nu opeens een hondje. Ik kef en lik haar lichaam, en Lisa kan haast niet meer van het lachen, als ik onder haar voeten lik.

‘Hou op, Peter! Ik kan niet meer van het lachen!’

Maar ik ben nog lang niet klaar met haar, ook al laat ik nu haar voeten met rust. Ik begin haar te besnuffelen en daar moet ze ook wel om lachen. Maar als ik haar glibberige gleufje vind, begin ik haar te likken, zoals een hond ook zou doen. Lisa moet zowel kreunen als lachen. Natuurlijk kan ik zo niet blijven doorgaan en steeds begeriger begin ik haar zoete bloempje te likken. Maar Lisa moet nog steeds lachen en kreunen tegelijk. En dan komt ze opeens heftig klaar. Haar lichaam verkrampt en schudt. Als het voorbij is, slaakt ze een voldane zucht. Nu ga ik weer langs haar liggen en ze kijkt me hoofdschuddend aan.

‘Dat was, met stip bovenaan, de leukste en de lekkerste befbeurt, die ik ooit heb gehad! Hoe kom je op het idee?’

‘Ach, gewoon een ingeving! Maar je vond het dus wel leuk?’

‘Fantastisch. Maar dat doe je toch niet iedere dag zo? Het moet wel leuk blijven!’

‘Geen zorgen, ik heb nog wel een paar ideeën.’

Ze geeft me een zoen, en al snel zijn we hevig zoenend in elkaar verstrengeld. We rollen door het bed en als ik op een gegeven moment bovenop haar lig, spreidt ze haar benen en zegt: ‘Neuk me, Peter! Alsjeblieft, ik wil je!’

Ik zou op dat moment ook niets anders willen doen. Mijn pik ploft bijna van stijvigheid. Ik hoef amper wat te doen om mijn pik voor haar hete grotje te plaatsen en hij glijdt vanzelf in haar heerlijk nauwe, maar supernatte kutje. Ze slaat haar benen om me heen en samen bewegen we op en neer. Het is een heerlijk gevoel om zo samen te neuken en het ritme te bepalen. En doordat ik pas ben klaargekomen, duurt het lekker lang voordat ik weer klaarkom. Veel intiemer en beter kan het echt niet meer worden. We genieten allebei van deze lekkere seks.

Lisa komt twee keer klaar, niet zo heftig als voorheen, maar dat wil niet zeggen, dat ze er minder van geniet. Als ik uiteindelijk mijn hoogtepunt voel aankomen, komen we tegelijkertijd klaar. Het is de kroon op deze nacht.

Ik laat me op haar vallen, we zijn allebei behoorlijk bezweet en terwijl ik op haar uit hijg, zeg ik haar: ‘Ik hou van je, Lisa.’

Het was niet de bedoeling om het te zeggen, maar het kwam wel uit mijn hart. Maar ik had Lisa niet gelukkiger kunnen maken. Ze geeft me een zoen op mijn wang, omdat het haar niet lukt mijn mond te bereiken. ‘Ik hou ook van jou, Peter!’

Ik zie enkele tranen over haar wangen lopen van emotie. Ik rol van haar af, maar blijf wel lekker tegen haar aan liggen. Op die manier kunnen we elkaar recht in de ogen kijken. Twee verliefde mensen, die elkaar zojuist de liefde hebben verklaard na ontzettend goede seks. Ik voel me zielsgelukkig met haar langs mijn zijde. Ik streel haar gezicht, en ze geniet er vol van en ze kust mijn hand. En zo liggen we nog een hele poos, zonder ook maar een woord te zeggen. Die zouden alleen maar afbreuk doen aan dit mooie moment.

Uiteindelijk valt Lisa zo in slaap. Glimlachend kijk ik toe, hoe ze steeds dieper in slaap valt. Ze maakt lichte geluidjes, als ze uitademt. En ik heb nog nooit een mooiere vrouw gezien, als op dit moment. Het is gewoon volmaakt, zoals ze hier ligt. Ik geef haar een zoen op haar voorhoofd en ze glimlacht in haar slaap. Zo lig ik nog een hele tijd, hier zou ik uren naar kunnen kijken. Opeens begint ze wat te mompelen in haar slaap en het is duidelijk, dat ze aan het dromen is. Mijn hart zwelt flink op van liefde, als ze in haar slaap mijn naam mompelt en dan een brede glimlach trekt. Ik sluit dan mijn ogen, met dat beeld in mijn hoofd en val dan in een diepe slaap.