Mijn naam is Colin ik ben nu op dit moment 27 jaar ben 1 m 90 lang blond haar lang slank en blond haar blauwe ogen. Dit verhaal begint 5 jaar geleden als ik 22 ben en ik met mijn ouders mijn vriendin mijn oudere broer en mijn twee jongere zussen samen op vakantie ben door een rondreis in Amerika. Ook de vriendin van mijn oudere broer en de vriend van mijn jongere zus gaan mee op reis. Na jaren sparen hebben we eindelijk de droomreis bij elkaar gespaard. Wat begint als een leuke vakantie zal eindigen in een groot drama.

We beginnen onze rondreis in New York wat natuurlijk een geweldige stad is, altijd van gedroomd om een keer echt naar toe te gaan en nu het zo ver is geniet ik ook met volle teugen. De stad is nog mooier dan ik had verwacht, ik kijk echt mijn ogen uit. En wat is nu mooier om in de stad van mijn dromen te zijn met mijn grote liefde en natuurlijk mijn familie.

We zien alle bezienswaardigheden die er zijn natuurlijk, maar na een paar dagen is het tijd om afscheid te nemen van de New York en te beginnen met de rondreis. We komen nu in een bus vol Nederlanders Duitsers Belgen en Engelsen terecht en samen beginnen we aan de rondreis.

Nadat we bij Toronto en de watervallen zijn geweest en we op weg zijn naar Washington is er iets vreemds aan de hand. Terwijl we net onderweg zijn en weer terug uit Canada in Amerika zijn horen we op de radio berichten dat er veel mensen zijn flauwgevallen door heel het land heen. Dit was wel een vreemd bericht maar voor de rest geen reden voor paniek. Maar al snel kwamen er nog andere berichten door, dat er mensen zelfs dood waren gegaan in de grote steden. Nu brak er wel paniek uit want op de radio werd er bericht dat zowel in Europa als in Amerika sprake is van een terroristische aanval met wapens. Al snel moesten we van de reisorganisatie met onze bus naar een parkeerplaats naar een plaats in de middle of nowhere wachten op instructies want we mochteb niet meer naar de grote steden toe gaan

Natuurlijk is er nu wel paniek in de bus en iedereen belt sms't of appt met het thuisfront om te laten weten dat wij veilig zijn. Maar toen er ook berichten kwamen dat zelfs in moskeeën en in de gebieden van IS precies hetzelfde aan de hand was wist niemand meer wat er gebeurde. Overal in de wereld was er nu iets mysterieus aan de gang. Maar er kwamen nu ook berichten dat het niet alleen in de grote steden was. Ook in de kleine steden en dorpen er is nu sprake van een virus zeggen ze en er wordt nu aangeraden om naar binnen te gaan en binnen te blijven.

De buschauffeur racet nu naar het voor ons op het oog dichtstbijzijnde gebouw en dit blijkt een klein winkelcentrum te zijn. Wij worden binnengelaten, maar als we net binnen zijn gaat de deur op slot en komt er, op nog wat lokale bevolking na, er niemand meer in. Ondertussen kunnen we nu in het winkelcentrum tv kijken en zien we de eerste beelden van dode mensen in straten liggen. Ook in New York en Toronto, steden waar we gisteren of de dagen ervoor nog zijn geweest. Vervolgens komt er de eerste uren weinig nieuwe informatie binnen, behalve dat de noodtoestand is uitgeroepen. Dan raakt het telefoonnetwerk overbelast en niet gek veel later valt het telefoonnetwerk uit en hebben we dus geen contact meer met vrienden en verdere familie in Nederland.

We kijken net zoals iedereen naar de tv, maar dan komt er er een schokkend bericht. Er wordt melding gemaakt dat de doden van het virus tot leven komen en mensen aanvallen. Beelden zijn er nog niet van deze aparte melding dus veel mensen denken dat het een roddel is. Ondertussen blijkt ook dat er iemand binnen is die niet goed is geworden en overleden is. Er is nu wellicht paniek, het zal toch niet iemand met het virus zijn? Maar er is ook toevallig een dokter aanwezig, die concludeert dat er geen reden voor paniek is, omdat de oudere man overleden is door een hartaanval door de spanning.

Zo gaan er weer uren voorbij en is het ondertussen donker geworden. We horen een paar keer wat straaljagers overvliegen dus je merkt wel dat er een noodfase is. En we verwachten dat we wel op een gegeven moment gered worden door de nationale garde want de Amerikaanse regering heeft overal plannen voor in en noodsituatie. Inmiddels is het donker en wordt op tv melding gemaakt dat het geen geruchten zijn en dat er echt dode mensen zijn die door het virus tot leven komen en nu mensen aanvallen. Niemand weet nog wat het virus is en waar het vandaan komt. Het is zelfs nu zo onveilig dat de tv zenders een evacuatie krijgen dus voorlopig geen tv alleen een noodzender van de overheid.

Maar dan gebeurt het. De overleden man komt bij en hij valt mensen aan, precies hetzelfde wat we op het nieuws hebben gehoord. We kunnen geen kant op want alle deuren zijn op slot. Maar de overleden man maakt toch al snel wat slachtoffers. Niemand heeft een wapen dus kan de man die een walker wordt genoemd al snel aardig wat slachtoffers maken. Ook worden verschillende mensen onder de voet gelopen door een menigte. Als ik een nooduitgang zie besluit ik het er op te wagen en grijp ik mijn vriendin en roep ik naar mijn ouders "Nooduitgang". We lopen nu met mijn familie naar de nooduitgang. We doen de deur open, lopen door de nooduitgang en bij de deur naar buiten blijkt inderdaad dat deze deur niet op slot zit en staan we buiten, weg van de walker.

We zien als we buiten zijn dat er ook andere mensen uit de bus en ook een groepje Amerikanen de nooduitgaan hebben genomen en nu buiten bij ons staan. Maar we staan nu wel in het donker buiten in een plaats waar we nog nooit van gehoord hebben. We besluiten dat we het beste zo snel mogelijk weg moeten hier en vanaf deze dag leven we in het wild. We hebben geen wapens en geen eten, alleen wat geld wat op dit moment waardeloos is. Het leger krijgt dit vast wel onder controle, dus als we mensen van het leger of de politie zien worden we vast wel naar een safe heaven gebracht. Maar we besluiten wel als groep bij elkaar te blijven.

Maar nadat we enkele dagen rondlopen zien we geen politie of leger en momenteel leven we van wat bessen die we onderweg vinden. Bij een openbare wc pakken we wat drinkwater. Niemand van ons vindt een walker terwijl we rond lopen. We zijn het er over eens dat wat een walker werd genoemd het beste te vergelijken is met een zombie. De oude films van brains brains is nu duidelijk waarheid geworden. Nog steeds gaan we er van uit dat het leger en de politie komen, maar per dag gaan we ons steeds meer zorgen maken of het wel goed komt.

We zijn inmiddels al zo'n drie weken onderweg en vinden het wel tijd dat, omdat we niemand gezien hebben en de honger wel groot wordt, dat we nu een tankstation wat we tegen komen wel mogen plunderen, want we moeten toch eten en drinken. Dus we plunderen nu het tankstation en we hebben nu wel eindelijk eten en drinken genoeg want de dorst en honger begon toch wel zijn tol te eisen, zeker omdat de temperatuur nu toch wel aardig hoog was. Ook vinden we wat messen en zelfs een wapen van het tankstation, dus we zijn nu ook eindelijk licht bewapend. Inmiddels hadden we de afgelopen dagen ook nog wat mensen opgepikt dus was onze groep wel wat groter geworden. Inmiddels hadden zich ook wat mensen bij ons groepje gevoegd die inderdaad al aangevallen waren door walkers en dus familieleden hadden verloren.

Elke dag kijken we wel of er alweer tv of telefoonnetwerk of internet was, maar nee, telkens was er helemaal niets. Een dag na ons plunderen lopen we door een bos als er opeens een walker te zien is. De paniek is groot maar het blijkt er maar een te zijn dus deze wordt nu kapot geschoten, wel pas nadat er een kogel in zijn hoofd zit want toen we we hem in zijn borst schoten liep hij maar door. Dus we hadden gelijk geleerd dat je walkers alleen kan doden als je hem in zijn hoofd schiet of steekt. Maar de dagen hierna kwamen we steeds meer walkers tegen maar het waren er niet meer dan telkens een of twee, dus er vielen bij ons in de groep geen slachtoffers.

Maar toen kwam de dag de des onheils. We lopen midden op een weg met naast ons wat bossen als er opeens weer een walker staat. Natuurlijk willen we hem uitschakelen dus loopt er iemand met een mes naar toe. Maar dan, net als hij de walker wil uitschakelen, komt er van achter een boom een andere walker aan en hij bijt de man die hem wilde uitschakelen en dus was die man al snel dood. Maar door het gegil kwamen er opeens meerdere walkers uit de bossen die nu heel de groep aanvielen. Natuurlijk werd er geschoten en walkers uitgeschakeld maar er werden ook verschillende mensen gebeten waaronder de buschauffeur van onze vakantiebus. Maar ook werd de vriendin van mijn oudere broer gebeten in haar nek. We proberen haar te redden maar het was te laat, de vriendin van mijn jongere broer is al overleden. Natuurlijk is dit een enorme klap voor ons allemaal want voor het eerst verliezen we iemand die we goed kennen. Mijn broer is nu zeker kapot van verdriet.

Maar we moeten door. De aanval is afgeslagen maar er zijn wel veel doden, ongeveer 1 op 5 van de groep hebben we verloren. Maar goed we moeten toch door. Omdat we al gezien hebben en ook andere mensen van de groep besluiten we dat na een kort afscheid we de doden toch in hun hoofd steken zodat ze niet tot leven komen. Want de grootste angst die we hebben is dat de mensen die we lief hebben terugkomen als walker. Na deze aanval gaan we weer verder op weg. Na een paar dagen lopen komen we aan bij een klein stadje waar we opeens zien dat er mensen een muur aan het bouwen zijn. We zien dat de mensen ze hun wapens op ons richten, maar ze praten wel met ons. We leggen hun ons verhaal uit en zij vertellen dat zij ook al aangevallen zijn door walkers. Er zijn genoeg lege huizen dus mogen wij bij hen komen wonen tot we gered worden door het leger of politie. Want momenteel is het zo, hoe groter de groep mensen en hoe beter je bewapend bent, hoe beter het is. Maar dan moeten we ons wel aan hun regels houden en helpen met de muur en natuurlijk met de bewaking en moeten we ook mee op spullenjacht.

Natuurlijk stemmen we in want een huis hebben is beter dan overleven in de omgeving. We moeten de huizen wel met meerdere mensen delen maar dat is niet zo erg, we hebben in ieder geval een dak boven ons hoofd. We trekken dus in ons stadje maar al snel gaat het weer mis als we ons veilig wanen. We zij er pas twee dagen en er wordt 24 uur per dag aan de muur gewerkt maar toch worden nu het stadje aangevallen. En ook nu is er weer een slachtoffer namelijk mijn vader. Het was zijn beurt om aan de muur te werken toen de walkers aanvielen en hij werd gebeten door walkers en levend opgegeten er was niets meer over van hem. Ook nu hebben we weer veel verdriet maar ook deze aanval hebben we weer afgeslagen, maar ook zijn er nu weer veel mensen en bekenden van ons dood.

Maar goed na een tijdje bouwen hebben we de muur af en zijn we relatief veilig. En zo gaan er jaren voorbij dat er weinig gebeurt. We weten nu ook wel dat de wereld die we kenden voor het virus voorbij is en dat de samenleving zoals we gewend waren, niet meer bestaat. We leven wel met veel mensen met elkaar in een klein gebied en is er geen privacy, maar ja daar raak je ook aan gewend. Het enige vervelende wat er gebeurd is in de drie jaar is dat mijn oudere broer tijdens een spullenjacht om aan voedsel te komen gebeten wordt en omkomt.

Inmiddels hebben we genoeg eten, versterkte muren en genoeg wapens, maar na ongeveer drie jaar gaat het weer eens flink mis. Ons stadje wordt aangevallen, niet door walkers maar door andere mensen. We vechten voor ons leven en ons stadje maar tijdens de gevechten gaan de muren kapot. Dus dringen, terwijl we aan het vechten zijn de walkers ons stadje binnen. Tijdens deze gevechten wordt mijn vriendin in haar hoofd geschoten en gaat ze voor mijn ogen dood. Natuurlijk schiet ik de vrouw die mijn vriendin doodschiet ook kapot en ook andere van de groep, maar tijd om afscheid te nemen heb ik niet want met de andere mensen en de walkers die nu ons stad overspoelen pakken wat wat eten mee en wapens en ga ik met de rest van de familie op de vlucht.

Pas als we onafgebroken uren aan het rennen en lopen zijn hebben we de tijd om wat uit te rusten, te treuren over onze doden en te beseffen wat er gebeurd is. Ondanks alle ellende heb ik nog wel mijn twee zussen, mijn moeder en de vriend van mijn zus en nog een paar bekenden die het overleefd hebben in ons groepje. Alleen is ons groepje nog maar wel een man of 15 terwijl we in de stad met 300 waren maar er zijn veel mensen dood of op de vlucht gegaan verschillende kanten op. Dat we nu in het wild moeten leven is bijzonder eng want behalve de walkers zijn er nog genoeg andere agressieve groepen mensen die doden voor de lol of mensen verkrachten of martelen.

We dwalen de eerst dagen maar al snel weken en daarna maanden door de omgeving en leven dus in het wild. We komen nog wel een paar bekenden tegen maar daar tegenover staat ook dat we bijna dagelijks walkers tegenkomen en daar tegen moeten vechten en dus verliezen we ook weer een hoop mensen. Zo ook de vriend van mijn zus, hij wordt ook door een walker aangevallen die hij nog wel doodt maar hij is in zijn nek gebeten dus kansloos. Ook komen we groepen andere mensen tegen. maar we vertrouwen niemand meer dus gaan we andere mensen die we niet kennen uit de weg. Soms is het natuurlijk ook een probleem om te eten en te drinken en hebben we soms dagen niets. Het leven is erg zwaar maar ja er is nu maar een ding wat rest: overleven, ik heb ten slotte nog familie natuurlijk. Maar of we het op deze manier lang volhouden weet ik niet, ik leef echt van dag tot dag.

Op een gegeven moment zijn we met een man of 12 over als we opeens vanuit het niets een man zien met zijn handen omhoog. Natuurlijk richten we gelijk onze wapens op hem maar we praten wel met hem. "Hai ik ben Aaron, ik ben niet gevaarlijk voor jullie, ik weet het dat er gevaarlijke mensen zijn maar dat ben ik niet. Ik wil gewoon praten met jullie, ik ben ongewapend". Natuurlijk doen we gelijk een check bij hem en hij is inderdaad ongewapend. "Ik heb jullie een tijdje gevolgd en ik weet dat jullie goede mensen zijn. Ik kan jullie een veilige plek bezorgen. Ik woon in een stad met veel muren waar de mensen veilig zijn en waar je niet in het wild moet leven, en wij nemen graag nog goede mensen op in onze stad. Er is eten en drinken genoeg in de stad". "Wij woonden ook in een veilige stad maar geen enkele stad is veilig" zegt mijn moeder. "Dat weet ik, maar de kans in een stad is toch groter dan in het wild. Jullie mogen zelf kiezen of jullie mee willen. Als het mag wil ik graag wat foto's laten zien" zegt Aaron en we geven hem toestemming.

Hij pakt uit zijn binnenzak inderdaad een paar foto's waarop te zien is dat er een stadje is. "Wij zoeken mensen die we kunnen vertrouwen maar ook kunnen overleven en jullie zijn volgens mij het goede soort mensen, sociaal maar als het nodig is bereid om te vechten voor hun leven en dat van andere mensen. Onze stad bestaat op dit moment nog teveel uit mensen die dat niet kunnen en daarom zoeken we dus naar mensen zoals jullie die dat wel kunnen. We hebben pas ook een ander groep opgenomen die in het wild leefde en zij horen nu ook bij onze stad". "Waar is jullie stad dan?" vraag ik. "Ik kan de locatie niet geven, ik kan alleen zeggen dat ik jullie graag op weg help. Er is ook nog een andere man die ons nu in de gaten houdt en hij heeft een bus bij zich waar we allemaal in passen. Hij is er nu voor mijn veiligheid dus je kan zien dat je ons kan vertrouwen want hij had al lang als hij had gewild jullie nu om kunnen brengen. Jullie hoeven niet mee als je het niet vertrouwt maar ik kan alleen zeggen dat dit enorm stom is".

"Het is een val" roept een van onze groep "Hij liegt". Ik zeg nu tegen Aaron dat we even moeten overleggen met de groep en dat hij even tegen de lege auto aan moet staan, zo kunnen wij hem in de gaten houden en kan hij ook niet worden aangevallen door een walker. Dan neem ik het woord en zeg dat iedereen nu voor zichzelf moet uitmaken of hij wel of niet Aaron geloofd, maar ik geloof hem en ik vind dat we niet eeuwig in het wild kunnen leven, per dag komen er steeds meer walkers bij. We hebben een stad nodig om weer gewoon te kunnen leven dus ik vind dat ik het risico moet nemen en met Aaron mee moet gaan. Het kan zijn dat het een val is en ik gruwelijk aan mijn einde kom, maar dat is een risico wat ik neemt. Mijn moeder en zussen sluiten zich bij mij aan, net zoals het merendeel van de groep. Van de 12 gaan er 9 mee, drie geloven Aaron niet en we besluiten dat onze wegen dan scheiden en dat zij in het wild verder gaan terwijl de rest van de groep mee gaat met Aaron.

We roepen nu Aaron bij ons en we zeggen hem de uitkomst van ons beraad. Aaron zegt dat hij het fijn vindt dat we hem vertrouwen en hij probeert de andere drie nog te overtuigen en hij weet toch nog een iemand over te halen, maar twee niet en die besluiten nu verder te gaan in het wild. Het is altijd balen als er iemand van de groep weg gaat maar iedereen moet zijn eigen keuze maken wat hem of haar het beste lijkt. Dus met ons tienen lopen we nu met Aaron mee. Ik vind het toch wel veilig dat het merendeel van de groep bij elkaar blijft. Aaron zegt wel dat we nu een half uur wachten tot de twee andere zijn vertrokken want hij wil niet dat zij weten waar de stad is. Na een half uur wachten loopt Aaron naar een boom toe en zwaait hij met zijn handen en zien we inderdaad, zoals Aaron heeft gezegd, de tweede man bewapend op ons af komen. De man geeft een wapen aan Aaron en de man ziet er ruw uit.

De man stelt zich nu voor als Daryl. Daryl zegt dat hjij, voordat we gaan, aan iedereen nog drie vragen heeft die hij een voor een wil stellen. Ik ben als derde aan de beurt. Daryl vraagt "Hoeveel walkers heb je gedood?" "Tientallen". "Hoeveel mensen heb je gedood?" Ik antwoord "Een paar". "Waarom?" vraagt Daryl. "Omdat ze mij en mijn vrienden aanvielen". Ik had de vragen goed beantwoord en de andere was aan de beurt. Toen iedereen de vragen van Daryl had beantwoordt liepen we verder. Daryl zegt dat we een kwartier moeten lopen naar de bus. We lopen nu met onze groep met Aaron en Daryl mee en zoals gezegd na een kwartier zien we een motor en een grote camper. We moeten nu de camper in en om te laten zien dat hij te vertrouwen is gaat Aaron als eerste. We stappen in en nemen plaats in de camper. Alleen mag mijn kleine zusje Kelly nu bij Daryl achter op de motor.

Aaron zit nu achter het stuur en hij rijdt. Na dik twee uur onderweg vragen we waar hij heen rijdt maar hij zegt niets. Na nog dik en uur rijden komen we aan bij een stadje. Op een bordje zien we staan Alexandria. "We zijn thuis" zegt Aaron als hij en Daryl staan te wachten bij een poort. Ik hoor Daryl roepen "Doe open wij zijn weer terug" en de poort gaat open. We rijden binnen en dan stappen we uit. We zien al verschillende mensen ons nu aankijken en het ziet er inderdaad vredig en rustig en netjes uit, net zoals Aaron het had gezegd. We moeten nu even wachten maar al snel komen er twee personen aangelopen namelijk een man en een vrouw.

De man neemt het woord "Mijn naam is Rick en dit is Deanna, welkom in Alexandria. We hebben een paar regels nu jullie hier bij ons willen wonen. Dit is een democratie maar toch zijn ik en Deanna de leiders van deze stad. Deanna wil graag jullie dadelijk allemaal interviewen en ook moeten jullie je wapens inleveren. Die worden veilig opgeborgen in de wapenkamer. Natuurlijk mogen jullie ook buiten de muren komen wanneer jullie willen en mogen jullie hiervoor altijd je eigen wapen of een wapen van ons meenemen. Maar als jullie terugkomen moet je altijd je wapen inleveren. Natuurlijk mogen jullie eerst uitrusten maar vervolgens krijgt iedereen een taak in onze stad".

Na deze woorden van Rick leveren we onze wapens in en moeten we een voor een een praatje houden met Deanna. Het is een standaardpraatje over waar je geboren bent en je moet vertellen wat je voor het virus gedaan hebt en wat je gedaan hebt om te overleven. Na een kleine 20 minuten sta je weer buiten. Nadat iedereen het praatje heeft gehad lopen we naar huizen toe die we hebben toegewezen gekregen. We krijgen drie huizen want er zijn nog genoeg lege huizen over. Ik krijg nu een huis samen met mijn familie dus met mijn moeder en 2 jonge zusjes. Het huis is groot, het heeft maar drie slaapkamers en drie bedden en we zijn met vier. Ik stel voor dat de dames de kamers en de bedden krijgen en dat ik wel beneden op de bank ga slapen. "Ben je helemaal gek" roept mijn zus Daphne "We slapen beiden wel in de grote slaapkamer en dan krijgen mam en Kelly hun eigen slaapkamer".

We zijn zo moe dat we nu besluiten om gelijk te gaan slapen. Ik ga met Daphne naar onze nieuwe slaapkamer toe en met onze kleren aan vallen we neer op het bed wat we nu voor het eerst sinds maanden hebben. We slapen nu uren achter elkaar en als we wakker worden is het dik een dag later en zijn we eindelijk weer wat bijgekomen. Omdat we toch nog niet te ver willen gaan besluiten ik en mijn familie om toch maar binnen te blijven. De enigen die langskomen zijn de rest van de groep en Deanna om wat eten te brengen. Ook krijgen we alvast allemaal een extra nieuw setje kleding. Maar een paar dagen later kunnen we bij Deanna langs gaan om zelf kleding uit te zoeken wat we willen hebben. Wat ook heerlijk is dat we nu genoeg te eten hebben maar ook kunnen douchen. Ook knip ik mijn baard weer af. Maar voor de rest doen we niets, we hebben ook gewoon weer wat tijd nodig om weer te leven in een huis, na zo'n lange tijd in het wild te te hebben geleefd. Dus het wordt vanzelf weer tijd om te gaan slapen want we zijn ook erg moe.

Nu gaan ik en Daphne ook weer naar bed, alleen nu hebben we wel de energie om ons uit te kleden. Ik trek mijn kleding uit en ik ga in mijn boxer in het bed liggen. Ook Daphne gaat slapen. Ik had verwacht dat ze wel haar kleding aan zou houden maar ook zij trekt haar kleding uit. Ze staat nu in haar zwarte slip en bh voor me. Ondanks dat Daphne mijn zus is krijg ik toch een stijve want ik heb in geen maanden meer een jonge vrouw zonder kleding en slechts in haar lingerie gezien. Daphne is natuurlijk mijn zusje van nu 23 jaar, maar ze is wel een mooie vrouw, blond, slank, een cup b, blauwe ogen en lang voor een vrouw 1m78. Zeker omdat ik bijna een jaar geen seks heb gehad krijg ik natuurlijk een stijve. Daphne ziet dit ook.

Daphne stapt nu bij mij in bed en als ze in het bed stapt voelt ze binnen een paar seconde mijn stijve pik tegen haar lichaam aan drukken. "Zo broer word je geil van me?" vraagt Daphne met een ondeugende blik in haar ogen. "Sorry Daphne, maar je bent de eerste vrouw die ik in lingerie zie in maanden en ik heb ook al maanden geen seks gehad dus er is al weinig voor nodig om geil te worden". "Ja dat snap ik wel Colin, ik word nu ook al nat in mijn slipje nu ik weet dat jij met een stijve naast mij ligt". Ik zeg "Het is jammer dat je mijn zus bent Daphne, anders had ik je wel graag willen neuken" floep ik eruit. Daphne kijkt me eerst vreemd aan, maar terwijl ik mij wil verontschuldigen voor mijn opmerking zegt Daphne "Ja waarom zullen we niet neuken met elkaar?"

Ik voel nu haar hand onder de dekens naar mijn pik grijpen. "Daphne wat doe je nu, ik ben je broer dit kan niet". Daphne blijft mijn pik maar kneden en ze zegt "Er kan zoveel niet, en als je mij een paar jaar geleden had gevraagd of de wereld naar de klote zou gaan en er een zombie-uitbraak zou zijn had ik gezegd dat het ook niet kon. We hebben allebei onze grote liefde verloren en ik wil niet leven in een wereld zonder seks. We kunnen allebei wel een goede beurt gebruiken. Elke dag kan de laatste zijn en ik heb ook al een tijdje geen seks gehad en ik wil gewoon seks, ik wil genieten van mijn leven. En nu wil ik seks en dat je mijn broer bent kan mij niets schelen".

Tegen dit punt kon ik natuurlijk niets in brengen en Daphne heeft groot gelijk, het is gewoon tijd om te doen waar we zin in hebben. Dus ik steek mijn handen nu uit naar Daphne en ik trek haar dicht tegen mij aan. Ik leg mijn handen nu op de billen van Daphne en ik begin haar billen te kneden. Ik druk mijn mond nu op die van Daphne en ik begin Daphne te zoenen. Ik zoen nu gewoon met mijn zus. We tongen nu met elkaar en ik kneed de heerlijke billen van Daphne want Daphne heeft een lekker strak kontje. Maar al snel trek ik de bh van Daphne uit en druk ik mijn mond op de tepel van Daphne en begin ik aan haar tepels te zuigen. Daphne kreunt als ik haar tepels om en om in met mijn mond verwen. Maar al snel gaat Daphne door haar knieën en ze trekt mijn boxer uit. Mijn pik schiet tevoorschijn.

Ik ga nu op mijn rug liggen. "Je hebt een mooi pik broer" zegt Daphne en ze begint nu langzaam met haar tong over mijn eikel heen te rollen. Voor het eerst sinds maanden heb ik weer een vrouwentong die mijn pik verwend. Dat deze vrouw mijn zus is maakt mij helemaal niets uit. Maar snel voel ik Daphnes mond nu over mijn pik heen gaan en voel ik mijn pik nu Daphnes keel in gaan. "En vind je het weer lekker om weer een pik in je bekkie te hebben zus?" vraag ik aan Daphne. Ik hoor alleen maar "Hhmmmmm" en ik voel dat Daphne mij nu langzaam begint te pijpen. Daphne pijpt mij erg lekker en mijn pik zit lekker diep in haar mond. Ik hoor mijn pik heerlijk soppen van de kwijl van Daphnes mond.

Ik word zo geil dat ik zelf in Daphnes mond begin te stoten. Maar helaas zijn de maanden zonder seks al snel te veel voor me. Ik waarschuw Daphne dat ik ga komen maar ze blijft mij stug door pijpen dus spuit ik mijn sperma nu maar diep de mond van Daphne in. Ik zie Daphne veel van mijn sperma wegslikken, maar omdat ik al een tijdje niet gekomen ben gaat er ook heel wat van mijn sperma over haar mond heen en loopt het over haar gezicht heen. Het gezicht van mijn geile zus onder mijn sperma is meer waard dan alle goud van de wereld.

Als ik wat ben bijgekomen zie ik dat Daphne mijn sperma van haar gezicht schoonmaakt met haar handen en zie ik dat ze de rest van mij sperma weg likt van haar eigen gezicht. "Je hebt veel zaad broer en je zaad smaakt heerlijk" en terwijl Daphne deze woorden zegt zie ik dat ze haar string uittrekt en nu naakt voor me staat. Ik vraag mij af hoe Daphne aan een kaal kutje komt. "Heb ik gelijk weggeschoren toen ik daar vandaag de kracht voor had. Vind je het mooi?" "Ja echt prachtig zus" en Daphne buigt nu weer naar mij toe en we beginnen te zoenen terwijl ik mijn vingers uitstrek naar de naakte kut van mijn zus en ik haar begin te vingeren terwijl ik haar zoen.

Ik merk dat Daphne al snel erg nat is van mijn gevinger en ik hoor haar al zachtjes kreunen.

Terwijl ik Daphne doorvinger ga ik met mijn hoofd naar Daphnes borst toe en neem ik haar tepel in mijn mond. Er ontsnapt een kreun uit de mond van Daphne als ik haar tepel met mijn mond verwen. "OOhhhhh Colin bef me alsjeblief, dit heb ik al zo lang moeten missen, ik wil dat je mij likt". "Geen probleem zus" en ik ga nu met mijn hoofd naar de kut van Daphne toe en ik spreid haar benen open. Ik druk mijn tong nu het kutje van Daphne in en ik begin haar te beffen. Daphne kreunt het uit als ik met mijn tong haar kut verwen. Ik proef dat Daphne al erg nat is en stiekem vind ik het ook erg geil om mijn zusje te beffen. Ik lik elk plekje in de kut van Daphne en terwijl ik Daphne steeds sneller bef besluit ik om er ook mijn vinger extra bij te voelen om Daphne nog beter te verwennen.

Daphne kreunt het uit "Colin oh Colin wat bef je mij lekker, je bent een goede beffer". En ook omdat Daphne het niet meer gewend is om gebeft te worden komt zij ook al vrij snel klaar. Ik voel Daphnes vocht mijn mond inlopen als ze klaarkomt, terwijl haar lichaam flink schudt. Terwijl ik Daphne wat wat laat bijkomen na haar orgasme zegt ze dat ik haar heerlijk heb verwend. "Graag gedaan zus, ik vond het ook lekker om je lekkere kutje te verwennen hoor, ik vind het een grote eer. Dit had ik nooit kunnen bedenken dat ik dit ooit zou doen, maar ja de wereld is nu zo anders geworden dat eigenlijk alles mogelijk is en ook alles kan". We zoenen elkaar weer en we strelen elkaar ook weer en al snel voel ik mijn pik weer stijf worden. Daphne voelt dit ook en zegt "Kom Colin, ik wil je pik nu wel in mij voelen". "Dat kan geregeld worden worden zus".

Daphne ligt nu op haar rug en spreidt haar benen open voor mij. Ik ga nu boven op Daphne liggen en pak mijn pik beet en begeleidt deze zo het natte kutje van Daphne in. Ik voel mijn lul Daphnes kut binnengezogen worden. Eindelijk, voor het eerst sinds een lange tijd zit mijn lul weer in een vrouw. Dat deze vrouw mijn bloedeigen zus is maakt helemaal niets meer uit voor mij. Ik hoor uit Daphne een flinke kreun ontsnappen als ze mijn pik bij haar binnen voelt komen. Ik druk mijn pik steeds verder Daphne in en ik voel mijn lul steeds dieper in Daphne glijden. "Ohhh Colin wat vul je mijn kutje heerlijk op met je geile pik" kreunt Daphne.

Ik begin nu langzaam in Daphnes kut te stoten en eindelijk neuk ik weer sinds een lange tijd met iemand. Ik geniet van het vocht van Daphnes kutje wat nu heerlijk over mijn pik smeert. Ik neuk nu mijn eigen zus maar dat maakt mij en Daphne nu echt helemaal niets uit. Terwijl ik nu steeds harder en dieper in Daphne begint te stoten beginnen we ook duidelijk hoorbaar te kreunen, maar ik denk dat niemand ons hoort hier.

Terwijl ik Daphne neuk zoenen we ook met elkaar. Daphne kreunt het ook uit "Oohhh Colin wat lekker, wat neuk je mij lekker. Neuk me broer van me, neuk je geile zusje" kreunt ze. Ik zeg nu tegen Daphne "Kom even van standje wisselen". Daphne gaat nu op haar handen en knieën zitten en al snel zit ik achter haar, stop wederom mijn pik in haar kutje en begin Daphne lekker achterlangs te neuken. Mijn handen heb ik nu op de heupen van Daphne terwijl ik haar nu hard neuk. We kreunen het allebei uit van plezier, mijn lul zit tot mijn ballen in de sappige kut van mijn zusje.

Ik verleg mijn handen van de heupen van Daphne naar de borsten van Daphne en ik kneed haar borsten terwijl ik haar hard en diep neuk. Na een tijdje neuken voel ik mijn hoogtepunt naderen en ik zeg dit ook tegen Daphne. Daphne zegt nu "Ik wil je sperma weer hebben in mijn mondje". Dus haal ik mijn lul uit de kut van Daphne en stop hem in Daphnes mond. Ik begin Daphne nu in haar mond te neuken, maar al snel hou ik het helaas niet meer vol en spuit ik mijn sperma met volle kracht zonder pardon de mond van Daphne in, die al mijn sperma weer doorslikt.

Ik ben nu klaargekomen maar Daphne nog niet, dus stop ik nu mijn vingers in de kut van Daphne en begin ik haar te vingeren. Omdat ik Daphne al een tijdje geneuk heb hoef ik Daphne niet erg lang te vingeren tot ook zij tot een climax komt. Omdat ik en Daphne nog niet helemaal op volle krachten zijn vallen we binnen een paar minuten na onze heerlijke heftige sekspartij beiden in slaap.