En fier stapte ik door de bossen.
Ik ben een echte avonturier.

“Zal ik me even voorstellen” ?

“Hallo”, ik ben Trudy.

Single, avonturier en zelfstandig.
Veertig jaar oud, twee keer kort samengewoond, maar daar heb ik nu geen last van.
Ik zit sinds enkele jaren als single prima in mijn vel en heb genoeg leuke kennissen en vrienden, maar ben heel erg graag op mezelf.
De mannen hoeven nu even vooral niet zo, tenzij er een echte Don Juan opduikt.

“En hoe ik er uitzie” ?

“Nou gewoon, goed”.

“Veertig jaar oud en blond!

Iets te dik, maar daardoor ook wat grotere tieten”.

“En die compenseren genoeg, heb ik gemerkt”.

“Avonturier”, dat vertelde ik al.

Ik hou ontzettend veel van wandelen, vooral door grote bossen en wouden.
Van dingen die spannend, uitdagend en iets stoers hebben.

Zo ook deze dag.
In een ontzettend groot bosgebied waag ik me, wetende dat het een gebied is waar je met het grootste gemak kunt verdwalen.
Maar dat maakt voor mij de uitdaging des te groter.
Op de borden zie ik, dat je je strikt aan de wandelroute moet houden met de nadrukkelijke waarschuwing dat verdwalen daardoor mogelijk is en op eigen risico.

“Daar laat ik me niet door afschrikken zeg”.

“Ik maak zelf wel uit hoe ik door het bos loop”.

Ik ben er helemaal klaar voor.

Ik heb mijn korte broekje een topje, of zeg maar gerust top met daarover mijn witte T-shirt.
En natuurlijk mijn speciale wandelschoenen.

Het is een prachtig bos.
Al lopende zie ik het bos dichter en dichter worden.

Ik kan me voorstellen dat gewone mensen hier makkelijk kunnen verdwalen.

Ik hou juist van die wat verwilderde bossen, lekker schooieren en zo.

Op een gegeven moment merk ik dat de zonneschijn over is en het volledig bewolkt begint te raken.

“Het zal toch niet gaan plenzen hé” , denk ik.

In mijn rugzakje heb ik slechts een flinterdun trainingsjasje.
En voor ik het goed en wel besef, voel ik de eerste druppels.
Snel doe ik mijn trainingsjasje aan en besef me dat ik zo snel mogelijk het bos uit moet zien te komen.
Maar dat is niet zo simpel.

Ik kijk of ik een bepaald punt kan herkennen om zo weer uit het bos te komen.

In een mum van tijd komt het werkelijk met bakken uit de hemel.
Gelukkig kan ik beschutting vinden onder een paar dikke dennenbomen, maar ook daar komt het water uiteindelijk door heen.
Ik merk dat de duisternis al wat in gaat zetten en besef me dat ik eigenlijk niet goed weet hoe ik nu het bos weer uitkomt.
Een gevoel van paniek komt bij me op.
Het begint nog harder te regenen en ik voel de wanhoop nabij.

Ineens ruik ik een brandlucht, een open haard of iets dergelijks.
In een waan van wanhoop, tuur ik met een hand boven ogen door de bossen.
Het lijkt wel een moesson, het regent zo hard dat ik zelfs moeite heb om te kijken.

“Daar brandt een lichtje”.

“Misschien kan ik daar vragen of ik mag schuilen”.

Het is een flauw lichtje, soms zie je het zelfs niet.
Langzaam maar zeker nader ik de plaats van het lichtje.
Het is een boshut.
Het oogt ontzettend bouwvallig en het is een enorme rotzooi er omheen, maar er brandt licht dus er woont iemand.

Maar mijn nood is hoog en spoedt mij naar de deur.
Ik klop een paar keer.
De deur kraakt open en daar staat een grote sterke woest uitziende man met zwarte baard.
Hij is zeker een kop groter dan mij.

“Hallo”, zeg ik enigszins geschrokken.

Bijna stotterend vervolg ik, “ik ben verdwaald en het is zulk noodweer, zou ik bij u even mogen schuilen”.

Zonder een woord te zeggen, opent hij de deur en geeft aan dat ik binnen kan komen.

Eenmaal binnen zie ik een zwaar verwaarloosd huishouden.
De haard brandt en er branden enkele olielampen.
Het is een rotzooi van vanjewelste en overal liggen spullen.
Het valt me op dat hij direct de deur op slot draait en de sleutel er uit haalt.

“Hallo, ik ben Trudy”, dank u wel dat ik even mag schuilen”.zeg ik dankbaar.

“Knut”, zegt hij slechts kortaf tegen me.

Maar hij maakt wel een vriendelijk gebaar dat ik bij de open haard kan gaan zitten.

“Hier kom zitten , dan kun je je warmen en drogen”, zegt hij.

Ik ben werkelijk totaal doordrenkt en mijn haren plakken aan mijn gezicht.
In een reflex doe ik mijn doordrenkte trainingsjasje uit.
Terwijl ik het uitdoe, kijk ik naar mijn witte T-shirt die ook helemaal doorweekt is.
En ondanks dat ik een top aan heb, zie je duidelijk de contouren van mijn borsten en priemen mijn tepels door mijn shirt heen.
Ik probeer dat enigszins te bedekken.

Hij kijkt er meer dan gedesinteresseerd naar en wordt wat onrustig.
Dan draait hij zich plots om en loopt naar de tafel.
Hij heeft een drankje op een theelichtje staan en schenkt dat in.

“Hier, kruidenthee uit het bos, dat zal je goed doen”,zegt hij.

Hij zet een kop thee voor me en langzaam warm en droog ik op.
De kruidenthee smaakt apart meer ik merk inderdaad dat ik opwarm.
Ik kom wat op mijn gemak.

Buiten komt het nog steeds met bakken uit de hemel.
Het is inmiddels pikdonker en besef me dat ik nooit meer de weg terug vind.
Hij vraagt me of ik soms wil overnachten.
Ik vind het doodeng maar zie geen andere mogelijkheid.
Hij maakt wat eten klaar, brood met gegrild vlees.
Het smaakt best goed en we zitten samen te eten.

Hij vertelt dat hij al al vijftien jaar hier woont, een uitkering heeft en eenmaal per maand de plaatselijke winkel al zijn boodschappen laat bezorgen.
Voor de rest leeft hij van dingen uit het bos.
Hij kookt of, op zijn open haard of met butagas.
En licht heeft hij van kaarsen en olielampen.

Ik voel me wat meer op mijn gemak en begin te vertellen wie en wat ik ben.
Het kan niet anders, ik moet hier vannacht gewoon blijven.
Hij maakt een bed voor me op de grond.
Ik ga pas liggen als ook hij in zijn bed stapt.

Hij heeft een paar olielampen laten branden, hetgeen nog enigszins licht geeft in de donkere ruimte.
Buiten hoor je nog steeds de onophoudelijke regen.
Ter hoogte van mijn hoofd staat een grote spiegel tegen de muur zodat ik precies kan zien wat er zich in de kamer afspeelt.
Ik ga op mijn buik liggen.
Zo kan ik zien dat hij op zijn bed ligt.

Ik lig niet al te ver van de open haard en voel dat ik langzaam begint weg te doezelen.

Ik hoor geluid en besef in één keer waar ik ben en dat ik alert moet zijn.
Ik meen te horen dat het van achter mij komt en kijk voorzichtigjes in de spiegel.
Ik zie het bed van Knut en zie zijn deken heen en weer gaan.
Ik frons mijn ogen.

“Hij ligt zich af trekken”, gaat er door mijn hoofd heen.

Als verlamd blijf ik liggen, stiekem kijkende wat hij doet.

“Oh,hemeltje, hij gaat mij toch niet pakken”.

“O jee, en hij heeft de deur op slot gedaan”, spookt het door mijn hoofd.

De angst slaat me toe.
Bewegingsloos blijf ik hem volgen.
Zijn bewegingen worden heftiger, zijn dekentje gaat wild heen en weer.
Ik begin zelfs te hopen, dat hij zichzelf klaarmaakt.
Met grote angst volg ik zijn tafereel.

Plots slaat hij het dekentje van zich af.
Hij staat op en kijkt mijn richting uit.
Hij heeft alleen zijn vale T-shirtje aan.
Ik zie dat zijn paal recht overeind staat en hij komt op me af.
Ik sluit mijn ogen en voel dat hij aan mijn voeteneind neerknielt.
Voorzichtig open ik mijn ogen weer en zie tot mijn afschrikking dat hij langzaam over mij hij kom steunen.
Eerst zijn bovenlichaam en dan zie ik ik zijn enorme grote dikke paal boven mijn kont verschijnen.

“Nee alsjeblieft,”, zeg ik, maar ik word ruw bij mijn heupen gepakt.

Zijn pik rijdt tussen mijn billen.
Hij maakt zware geluiden.
Zijn handen grijpen onder mijn T-shirt.
Mijn borsten worden wild vastgepakt.
Hier wordt hij nog geiler van, zijn enorme paal glijdt tussen mijn billen.
Gretig pakt hij mijn ballen en knijpt wild, zijn duim en wijsvinger begint mijn tepels ruw te bewerken.
Mijn slipje trekt hij wild van af.
Hij dwingt me mijn benen nog meer te spreiden.
Machteloos lig ik met mijn kont omhoog en zie in de spiegel zijn pik me naderen.
Ik besef me dat ik door die enorme pik genomen gaat worden.
Dan voel ik contact bij mijn schaamlippen.
Zijn enorme eikel drukt er tegenaan.
Hij zoekt de ingang van mijn kutje.
Ik voel zijn pik naar binnen gaan en gil het uit van de pijn.
Hij pakt mijn heupen nog steviger vast en drukt zijn dikke pik door tot diep in mijn lichaam.
Ik heb even geen adem.
Geestelijk ben ik even de controle kwijt en kom pas tot enig besef dat ik een gigantisch ding in mijn onderlijf voel stoten.
Kurt hangt over mij heen en stoot zijn gigantische paal diep en wild in me, terwijl zijn handen mijn schuddende ballen wild knijpt en kneed.
Hij hijgt heel zwaar en bijt in mijn nek van geiligheid.
Hij grijpt mijn haar vast met een hand en zet met stoten nog wat bij.
Mijn lichaam begint te werken, los van mijn geest.
Ik bespeur dat ik lustgeluiden gaat maken.
Zijn pik glijdt nu soepel in me en een vreemd gevoel in mijn onderlichaam maakt zich meester.
Onbewust hoor ik mezelf ineens kreunen en “ja,ja,ja” roepen.
Niet veel daarna kom ik op zijn stoten bijna verdoofd klaar.
Ik hoor mijzelf gillen door de boshut.
Zijn paal stoot nog enkele keren hard en hij schreeuwt het uit als hij klaarkomt, terwijl hij met twee handen mijn borsten ruw betast.

Op het moment dat hij klaarkomt en zijn vele geile warme zaad in mij spuit, gil ik het ook weer uit.
Zijn zaad gutst uit me.

In totaal heeft mij mij vier dagen vastgehouden.
Op alle dagen heeft mij gegrepen.
Ik ben meerdere malen anaal genomen en moeten pijpen.
En iedere keer kwam die pik spuitend klaar.

Na vier dagen liet hij mij gaan.
Ik heb nooit aangifte gedaan van wat dan ook.

Vela maanden gingen voor bij en ik heb er dagelijks aan moeten denken.

Na vier maanden ben ik terug gegaan.
Ik klopte op de deur.

Knut deed deur open.

“Neuk me alsjeblieft, hard , wild en geil”