Jollof Rice

In de metro kwam er een beeldschone, verrukkelijk dikke meid tegenover me zitten. Haar huid was donker als steenkool en op haar ronde snoetje lag de ontwapenende glimlach van een engel. Niet dat alle donkere, goed gevulde vrouwen meteen ook mooi en lief zijn, zo ver zou ik niet durven gaan, maar deze was dat beslist wel.

Op de vloer tussen haar voeten stond een rieten mand propvol boodschappen. Ik zag uien, tomaten en pepers en een enorme baal rijst. Vis zag ik niet, maar ruiken deed ik die wel.

Ik vroeg wat ze ging koken. Ze bleek Engels te spreken met een West-Afrikaans accent.

"Jollof rice," zei ze. Voor de grap vroeg ik of ik ook uitgenodigd was om te komen eten?

"Wie weet," knipoogde ze en hield haar hoofd ondeugend schuin. Ik staarde naar haar tieten en trachtte te schatten hoeveel handen je nodig zou hebben om er eentje in zijn geheel te omsluiten.

De metro minderde vaart en ze stond op om uit te stappen. Ik bood aan die zware mand voor haar te sjouwen. Ze knikte slechts en wenkte me haar te volgen. Al de tijd dat ik als een huisknecht achter haar aan sjokte, het station uit, de straat door, het trapportaal van een flat in, had ik onbelemmerd uitzicht op haar wiegende reuzenkont.

Ze bleek een apartementje op de bovenste verdieping te delen met haar zontje van tien jaar, haar dochtertje van acht en twee oudere tantes. Nadat ik haar inkopen in de keuken had gezet, nam ze als vanzelfsprekend aan dat ik iets wilde drinken. Ik vroeg thee, maar ze had geen thee, wel bier en dus dronken we bier.

Nogal onwennig zaten we naast elkaar op de doorgezakte bank. De tv stond aan op een muziekzender met het volume op oorpijnniveau.

Ze heette Funmilayo en was afkomstig uit Nigeria. Er was geen man in huis; met de vaders van haar kinderen had ze geen contact meer. Het gesprek vlotte voor geen meter; ik moest alle informatie ongeveer uit haar trekken.

Na haar tweede halve liter informeerde ze bijna beledigd of ik nog van plan was om haar het hof te maken?

"Hier," vroeg ik, met een onzekere blik op haar met een videoclip meedansende kroost?

Resoluut pakte ze mijn hand en nam me mee naar haar slaapkamer, een klein hok dat bijna volledig werd gevuld door een immens bed. Zonder verdere plichtplegingen sloot Funmilayo de gordijnen en begon zich uit te kleden. Ze wees naar het fonteintje in de hoek en zei dat ik daar mijn lul kon wassen.

Voordat ik bij haar mocht komen liggen, wenste ze me eerst te controleren. Als een kleine jongen bij de schooldokter moest ik voor haar komen staan. Ze stroopte mijn voorhuid naar achteren, kneep wat voorvocht uit mijn eikel, schatte met haar vingers lengte en omtrek van de schacht en woog mijn ballen op de palm van haar hand. Blijkbaar werd mijn gereedschap goedgekeurd, want ze deed haar knalrode slipje uit en schoof verder het bed op.

Om niet op de opgedroogde spermavlekken op het onderlaken te hoeven letten, hield ik mijn blik strak op haar betoverende lichaam gericht. Haar buik glooide als een heuvel van weelderig vlees en haar prammen hingen een beetje, maar gegeven hun grootte en gewicht leek me dat niet meer dan logisch. Op honingzoete toon zei ze te hopen dat ik voldoende power had en niet te snel zou spuiten. Achterover rollend trok ze haar benen onverwacht lenig op, greep mijn pik en stak die met een plop in het vooronder.

Steunend op mijn gestrekte armen begon ik te stoten, aanvankelijk nog tamelijk rustig, later steeds harder en dieper. Al gauw begon ze hitsig met haar bekken te draaien en te sissen als een gaslek, zodat ik aannam dat het naar haar zin was zo. Op haar onschuldige gezicht lag een verzaligde uitdrukking.

Het kon vreemd lopen in het leven, besefte ik. Nog geen uur geleden was deze wildvreemde snoes in de ondergrondse tegenover me neergestreken en nu al lag ze met haar voeten naar het plafond onder me, de slet! Haar grote pruim slobberde luidruchtig en verspreidde een kruidig neukgeurtje. Het voelde bijna te lekker allemaal, te geil, zeker ook omdat we geen rubbertje gebruikten.

Mijn pik kondigde aan dat hij ging klaarkomen, Funmilayo echter was nog niet zover. Daarom achtte ik het verstandiger om een korte pauze in te lassen. Dat bleek ze alles behalve leuk te vinden en gefrustreerd vroeg ze wat eraan scheelde. Ik legde uit bang te zijn een voortijdige zaadlozing te zullen krijgen, maar van dat argument was ze niet onder de indruk. Ongeduldig op mijn billen duwend jengelde ze:

"Please, keep fucking!" Nog een twintigtal stoten hield ik het vol, toen liet ik de hele lading hulpeloos kreunend in haar lopen.

Zichtbaar teleurgesteld schoof ze bij me vandaan en veegde zich af met een tissue. Op de gang klonk gestommel en gedempt gegiechel, zodat ik begreep dat we werden afgeluisterd. Schuldbewust zei ik tegen Funmilayo dat ze gewoon even geduld moest hebben, dat hij straks vast wel weer overeind kwam en dat we het dan nog eens zouden proberen.

Met een blik op de wekker zei ze dat ze nu eerst haar Surinaamse vriend moest bellen, anders stond die straks op de stoep. Er volgde een bijzonder beknopt telefoongesprek, waarin ze de persoon aan het andere eind van de lijn met een zielig stemmetje wijsmaakte dat ze onverwacht diarree had gekregen; iets verkeerds gegeten waarschijnlijk, inderdaad. Hoe dan ook, het had voor hem geen zin om bij haar langs te komen vanavond.

Nadat ze de verbinding had verbroken, toonde Funmilayo me trots haar mobieltje. Hoewel ik geen zak verstand heb van die krengen, zag ik meteen dat het een bijzonder hip modelletje was. Gul met cadeautjes waren ze, die Surinamers, betoogde ze, en vrolijke neukers bovendien. Verder hadden haar kinderen winterjassen en nieuwe schoenen van hem gekregen, zo lief!

Terwijl ze doorpraatte, begon ik verlekkerd aan alle kanten in haar zachte vetrollen te knijpen. Ik heb nu eenmaal een ongeneselijk zwak voor alles wat vol en rond en mollig is.

"Als ik seks geef aan een man, maar hij geeft me niks terug als dank, dan voel ik me goedkoop," bekende ze ernstig en kwam in mijn armen liggen.

"Ik houd niet van gierige mannen. Ben jij gierig?"

De rechtstreeksheid van de vraag overviel me en ik hakkelde:

"Uh, niet echt, geloof ik..."

"Dan is het goed," zei ze tevreden en tilde haar bovenste been op om me erbij te laten. Met mijn ene hand kneedde ik haar schaamlippen, met de andere wroette ik diep tussen haar billen en masseerde haar kringspier. Dat leek ze erg fijn en ontspannend te vinden.

Toen ik naar haar mening lang genoeg op krachten had kunnen komen, ging ze op knieën en ellebogen staan, met haar achterwerk uitnodigend in de lucht. Achteloos liet ze zich ontvallen dat 'op z'n hondjes' het lievelingsstandje van haar vriend was. Vastberaden, grimmig haast, nam ik de uitdaging aan.

Minstens een halfuur lang sloofde ik me uit om de hersens uit die Afrikaanse vruchtbaarheidsgodin te naaien. Daar genoot ze volop van, maar pas toen ik haar een flink pak voor haar blote bips gaf, kon ze eindelijk klaarkomen. Bij iedere kletsende klap voelde ik haar kut zachtjes even aan mijn paal zuigen en dan jankte ze als een hondje. Met het grootste genoegen pompte ik haar nogmaals vol zaad.

Na afloop had Funmilayo de tranen in haar ogen staan, maar ze verzekerde me dat het geweldig was geweest. Troostend begon ik die gloeiende en mals geslagen hammen van haar te zoenen. Ze lag op haar buik en liet me begaan, ook toen mijn neus snuffelend in haar bilspleet belandde en ik mijn tong brutaalweg in haar poepgat duwde. Haar vriend had haar daar nog nooit gelikt, zuchtte ze. Die vond dat vies, zij vond het lekker.

Aan de andere kant van de slaapkamerdeur informeerde een van de tantes discreet of de 'oyinbo' bleef meeëten? Funmilayo antwoordde:

"Of course he will stay for dinner!"

Die avond at ik voor het eerst in mijn leven jollofrijst met vis, bakbanaan en salade...