Betrapt Door Mijn Half Zuster - 15

De volgende morgen worden we door Jenny en Pa gewekt met de woorden: “hé slaapmutsen,
Zouden jullie niet eens opstaan, het is al twee uur?”

Beide liggen we naakt op het bed, en hebben last van een ochtenderectie.

Het eerste wat ik zeg is: “Pa, had je niet eerst even kunnen aankloppen, zodat wij ons hadden kunnen bedekken?”

“Dat hebben we gedaan, maar jullie hebben dat vast niet gehoord”.

Jos komt noodgedwongen uit de kast

Wat wij echter niet weten is, dat Jenny en Pa al een tijd in de deuropening staan.
Jenny is extra zachtjes naar beneden gegaan om haar digitale camera te halen, en heeft stiekem enkele foto’s van ons beide gemaakt.
Dirk, staat natuurlijk met zijn neus vooraan, en lacht geniepig naar ons.
Het zal ook best een leuk gezicht voor hen zijn, hoe wij daar beide toch lichtelijk beschaamd liggen met een ochtenderectie.
Terwijl Jenny op ons toe komt, trekken wij het laken over ons heen, Jenny laat ons de foto’s zien op het schermpje van haar camera.
Jos en ik knijpen in onze stijve piemels, wij moeten dringend naar het toilet voor een plasje.

Ik vraag aan haar: “Jenny, zouden jullie alvast naar beneden kunnen gaan, wij moeten echt hoognodig naar het toilet?”

“Sorry schatjes, dit is me nu echt pijnlijk. Niet alleen jullie mannen, maar ook wij vrouwen moeten meestal als we wakker worden meteen naar het toilet. Enkel bij jullie mannen kan je het meteen zien” en wijst naar onze handen die krampachtig in onze piemels knijpen.

“Maken jullie alsjeblief voort?
Anders moeten we dadelijk nog dweilen ook, veel heeft dat niet meer nodig” zeg ik met een kleurtje.

Jenny springt op van het bed en zegt: “Jullie beide mee komen naar beneden, zodat de jongens eindelijk naar het toilet kunnen gaan”.

Als iedereen eindelijk weg is en wij denken dat de kust veilig is rennen we beide naakt naar de badkamer.

Als wij bij het trapgat zijn roept Dirk: “Ma geef mij snel de camera, dit moet ik echt vast leggen”.

Ik steek mijn middelvinger omhoog en zeg: “wacht maar knulletje, daar krijgen we je nog wel eens voor”.
Jenny lacht als ze ons twee ziet staan, met de vlaggenmast omhoog.
Maar Dirk krijgt de camera niet van haar, hij vindt het echt jammer zoals uit alles blijkt.

Nadat wij onze behoefte hebben gedaan en ons wat hebben opgefrist, gaan we naar beneden.
In de woonkamer en keuken is niemand, ze zijn schijnbaar allemaal buiten op de plaats.
Voorzichtig kijk ik naar buiten en zie iedereen buiten aan de terrastafel zitten.
Jenny zit naast mijn Pa, en Dirk zit in zijn nakie met de rug naar de deur toe.

Ik ga terug naar Jos en zeg: “kom maar mee Jos, als Dirk zo mag zitten dan wij ook”.

“Ja, maar Jenny en je Pa zitten er ook, ik weet niet Max.
Ik schaam me toch wel, om zomaar in mijn nakie bij hen aan tafel te gaan zitten”.

“Ben je mal, ze hebben ons al gezien vanmorgen en nog wel met een ochtenderectie.
Nu hebben we daar geen last meer van”.

Jos staat nog steeds vooraan in de keuken, en ik zie dat hij nog aan het twijfelen is.
Ik loop naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang, meteen grijp ik zijn hand vast.

“Kom op, Max houdt je handje wel vast” en met deze woorden sleur ik hem met me mee naar buiten.

Jenny en Pa kijken ons aan, maar ik leg snel een vinger op mijn lippen en wijs naar Dirk.

Zachtjes loop ik naar hem toe en leg mijn handen op zijn schouders en roep opeens luidt: “WAT WAS JIJ VOORHEEN VAN PLAN MET DIE CAMERA”.

Van schrik valt hij bijna met de stoel om, gelukkig kon ik hem nog tegenhouden.

“Jezus man, ik schrik me bijna dood” zegt hij mij boos aankijkende.

Iedereen moet om hem lachen, wat hem nog bozer maakte dan hij al is.
Wij gaan lachend zitten, zelfs de twijfelende Jos vergeet nu zijn naaktheid.
Op de tafel ligt een schrijfblok, en Pa heeft een balpen in zijn hand.

Ik kijk hem verbaasd aan en vraag: “wat bent u aan het doen Pa?”

“Jenny en ik hebben besloten, om aan Dirk en Lotte een sleutel van onze woning te geven.
Maar ook tevens de huisregels, waar jij je trouwens ook aan hebt te houden”.

“Hoe ver bent U al?”

“Ik wilde juist beginnen, maar heb op jou gewacht.
Ieder heeft het recht om het aan te vullen, uiteraard in overleg met Jenny en mij.
Lotte kan later haar eisen kenbaar maken”.

Juist op dat moment komen Lotte en Peter de plaats op gelopen.
Lotte en Peter wensen ons een goedemorgen.

Lotte zegt terwijl ze Peter stevig vast pakt: “kijk dat is nu mijn echte vaste vriend Peter, wij wilde jullie niet langer laten wachten om elkaar te leren kennen”.
Jenny en Pa staan op en geven Peter een hand nu ze weten dat het meer als een vriendje is, en stellen zich voor als Jenny en Albert.

“Albert” zegt Peter lachend.

“Ja Albert, is dat dan zo raar?” vraagt mijn Pa verwonderd.

“Nee, dat niet maar mijn Vader heet ook zo” zegt hij.

Pa lacht en kijkt ons aan en vraagt: “jongens waar zijn jullie manieren, zouden jullie je niet ook eens voorstellen?”

“Nee” zegt Dirk, wij kennen elkaar al.

Alleen Jos stelt zich nog even voor aan Peter.

“O, jij bent dus Max zijn vriendje?” vraagt hij.

Met een kleurtje kijkt hij mijn Pa aan en zegt: “inderdaad, ik ben het vriendje van Max”.

Jenny gaat naar binnen om koffie te zetten, in de deuropening draait ze zich om en zegt: “Lotte, had ons toch wat gezegd, dan hadden wij wat voor bij de koffie kunnen bezorgen”.

“Doe vooral geen moeite, ik ben al blij genoeg dat jullie het nu weten” zegt Peter.

Beiden nemen ze plaats aan de tafel, en we wachten samen totdat Jenny weer terug is uit de keuken.

Lotte ziet het schrijfblok liggen en vraagt met een glimlachje: “was U van plan om onze Ma een liefdesbrief te gaan schrijven?”

“Nee, ik ben wel van plan om ieder van jullie een sleutel van ons huis te geven, maar tevens ook het huisreglement”.

“Oei, dat klinkt ernstig” zegt Lotte lachend.

“Dat valt wel mee, maar regels moeten er echt zijn.
Max en ik leven al sinds dertien jaar alleen, en dan bedoel ik natuurlijk niet echt alleen maar samen in dit huis”.

Jenny helpt Pa door te zeggen: “dus net zo als we drie, al geruime tijd samen in een huis hebben gewoond.
Het zal dan ook zeker voor beide partijen heten, om zich aan elkaar aan te passen. Daarom vind ik het goed dat we het daarover gaan hebben, en regels gaan opstellen”.

Alle knikken met de hoofden, en begrijpen wat Jenny en Pa bedoelen.
Pa begint te schrijven, en iedereen heeft bij het opstellen het recht van spreken en dus ook zelf wat te eisen of voor te stellen.
Terwijl wij met zijn allen bezig zijn met het huisreglement, hebben Jos en peter zich wat terug getrokken en zitten met elkaar te praten.
Na ongeveer anderhalf tot twee uur zijn we klaar met het huisreglement, het zijn heel wat regeltjes geworden (te veel om op te noemen, de belangrijkste drie zet ik toch even op een rijtje).

1) Iedereen is vrij om rond te lopen hoe hij of zij wilt, mits de buren of wie dan ook het maar niet kunnen zien.
2) Als iemand een vriendje of vriendinnetje mee naar huis neemt, moet dit van tevoren
worden bekend gemaakt zodat niemand verrast zal worden.
(dit geldt ook voor klasgenoten, uitgezonderd zijn Peter, Jos en Danny)
3) voordat er iemand de kamer van een ander wil binnen gaan, moet er eerst duidelijk
worden aangeklopt en op antwoord worden gewacht.
(Zo volgde er natuurlijk nog meer regels zoals wie, wat en wanneer iemand wat in de huishouding moest doen.
Maar daar zal ik jullie verder niet lastig mee vallen).

Pa haalt twee sleutels uit zijn broekzak, en geeft Lotte en Dirk er elk eentje.
Jenny heeft haar sleutel al lang aan haar sleutelbos hangen.

“Het huisreglement, komt zo gauw ik het heb bewerkt op de PC en uitgeprint” zeg Pa.

Ik sta op en vraag: “Jos, ga je mee douchen?”

Jos gaat mee, en samen lopen we naar binnen.

Nog voor we aan de deur zijn vraagt Dirk: “moet ik mee komen, en er op letten dat het ook bij het douchen blijft?”

Jenny geeft hem een stootje en zegt: “Dirk gedraag je, en laat de jongens met rust”.

Lachend lopen we verder en gaan naar boven om te douchen, op mijn kamer schudt Jos zijn rugzak uit en kijkt beteuterd naar zijn spullen die nu op bed liggen.

“Wat is er schat?”

“Ik heb Dirk mijn laatste condooms gegeven, dus moet ik morgen na school naar de supermarkt gaan en nieuwe halen.
Helaas lieverd, wij kunnen niets anders doen dan douchen”.

“Dat kan toch ook leuk zijn? Ik ben al blij als wij ons kunnen vasthouden en elkaar helpen bij het wassen”.

Met onze armen om elkaars heupen geslagen lopen we naar de badkamer.

Daar vraag ik: “Jos, wil jij douchen of in bad gaan?”

“Nou, als de keuze toch bij mij ligt?
Dan neem ik liever een volbad met jouw lieverd”.

Hierop laat ik het bad vol lopen, terwijl het bad langzaam vol loopt zoenen we elkaar innig. Onze handen glijden over elkaars lichamen, en wij genieten van elkaar.
Na een klein kwartiertje draai ik de kranen weer dicht, Jos stap als eerste in het bad.
Ik ga daarna ook in bad en ga met mijn rug tegen zijn buik aanzitten, en zit met mijn billen op zijn piemel en bovenbenen.
Jos zijn handen omklemmen mijn borstkas, en zijn vingers spelen al snel met mijn tepeltjes.
Hij kust me in mijn hals als hij zachtjes in mijn tepels knijpt.
Ik draai mijn hoofd iets opzij, en kus hem terug op zijn mond.
Even later zitten we heerlijk te tongen in bad, en vergeten de tijd en alles rondom ons heen.

Opeens gaat de deur open en Dirk komt naar binnen en zegt: “Danny is terug en hij heeft mij een SMS gestuurd.
Hij vraagt of wij geen zin hebben om naar hem te komen? Hij heeft het rijk voor zich alleen, zijn ouders zijn naar zijn grootouders gegaan, en komen pas morgen in de loop van de dag terug”.

Ik zeg: “Dirk, had je niet eerst even kunnen kloppen?
Denk aan regel twee van het huisreglement”.

Nu pas heeft hij in de gaten dat hij stoort en vraagt lachend: “Is dit dan nu jullie kamer.
Regel twee zegt toch {voordat iemand de kamer van een ander betreed, dient me eerst aan te kloppen} en volgens mij is de badkamer van ons allemaal, of zie ik dat verkeerd?”

Ik grijp naar de zeepspons en gooi die naar Dirk, toevallig komt hij recht op zijn piemel terecht en zeg gelijk: “Sms hem maar terug, dat ik zeker mee kom.
Jos moet zelf beslissen wat hij doet”.

Jos kijkt me verdrietig aan en zegt: “ik zou graag meegegaan zijn, maar ik moet nog al mijn huiswerk maken”.

“Wij hebben toch niet zoveel op Jos?”

“Nee, dat niet, maar er zit wel wiskunde bij, en je weet dat ik daar moeite mee heb.
De rest heb ik zover af, enkel dat kl..te wiskunde moet ik nog maken”.

“Dat is geen probleem meer Jos.
Peter is een echte expert op dat gebied, hij heeft het mij het zelfs geleerd” zegt Dirk.

“Hoezo, heb jij dan ook zo veel problemen met wiskunde? vraagt Jos.

“Niet meer, en dat dank zij Peters hulp.
Heb jij je opgave bij je? Dan gaan we meteen naar Peter, hij helpt jou er vast bij”.

“Nee, maar jij heb de zelfde opgaven als ik.
Maar ik wil het niet van je overschrijven, ik wil het echt leren om het te begrijpen”.

“Oké, dan gaan we als jullie klaar zijn met het bad meteen naar beneden.
Peter kan het je vast uitleggen hoe het gaat.
Maar schieten jullie wel wat op? Ik verlang namelijk naar mijn Danny”.

Met een glimlach verlaat hij de badkamer, en laat ons alleen.
Wij blijven nog heerlijk vijftien minuten in het bad zitten, terwijl wij tegen elkaar gevlijd blijven zitten, tongen en strelen we ons.
Omdat het water begint af te koelen besluiten wij om ons af te drogen, Jos droogt mijn rug af en ik doe het zelfde bij hem.
Op mijn kamer pak ik mijn wiskundeboek en de opdrachten uit mijn schooltas en lopen naar beneden.
Dirk hoort ons langs komen, en komt uit zijn tijdelijke kamer.

“Zo, zijn jullie eindelijk klaar, dan kan ik me nu eindelijk gaan douchen?
Ik mag toch hopelijk wel jullie nieuwe kamer gebruiken? zegt hij lachend.

Ik grijp hem om zijn nek vast en buig hem voorover en zeg: “geef hem maar eens een trap onder zijn kont Jos”.

Jos haalt uit en doet net of hij mij opdracht wil uitvoeren, op het laatste moment houdt hij in en zegt: “och, nee schat, dat vind ik zielig voor hem”.

Maar hij geeft hem wel een klapje op zijn billen, als ik Dirk weer los laat.

“Au, dat deed pijn” zegt hij gespeeld.

Lachend rennen wij twee de trap af, en lopen meteen door naar het terras.
Pa en de rest kijken verrast op als wij zo snel naar buiten komen.

Jenny vraagt: “wat is er met jullie aan de hand, het lijkt wel of de duivel achter jullie aan zit?”

In het kort vertel ik wat er op de overloop is gebeurd.

“Peter ik heb gehoord dat jij een expert ben in wiskunde, zou jij mij kunnen proberen om het iets duidelijker te maken voor mij.
Ik heb met wiskunde echt een probleem, ik zou natuurlijk kunnen overschrijven van Max, maar daar schiet ik niets mee op” zegt Jos.

“Daar schiet je inderdaad niets mee op, ik vind dit een goede instelling van jou en daarom zal ik jou ook proberen te helpen waar ik kan.
Laten we maar even naar binnen gaan, daar zijn we ongestoord” zegt hij.

Ik kijk met enige jaloezie in mijn ogen toe, hoe Peter met zijn hand op Jos zijn schouder liggende naar binnen loopt.

Bij me zelf denk ik: ‘ waarom heb ik nou geen problemen meer met wiskunde, ik zou ook graag zijn hand op mijn schouder willen voelen”.

Jenny haalt me uit mijn gedachten en vraagt: “wat zijn jullie nog van plan om te gaan doen vanmiddag?”

Ik zeg: “Danny heeft gevraagd of wij bij hem op bezoek willen komen vanmiddag, hij is alleen thuis. Je weet dat Dirk dat natuurlijk graag wil, vooral omdat zij een echt zwembad in hun tuin
hebben liggen”.

“Dus moet Peter eigenlijk voort maken met Jos, zodat jullie samen naar Danny kunnen gaan?”

“Met andere woorden hebben Pa en ik het rijk ook voor ons alleen vanmiddag.
Want jij en peter zullen ook wel het een of ander voorhebben, trouwens ik vind Peter erg
sympathiek, en vooral zeer netjes” zegt Jenny.

Pa kan dit enkel beamen, en dat doet hij natuurlijk ook.

Dirk komt naar buiten en vraagt meteen: “zijn ze nu nog niet klaar, ik wil eindelijk naar Danny gaan?”

“Bijna, ze zijn wel nog maar pas begonnen, maar Jos is nogal snel van begrip als het duidelijk wordt uitgelegd” zeg ik.

“Gelukkig kan Peter dit, dat heb ik gisteren wel gemerkt”.

Dirk moet echter nog zeker een uur wachten voordat ze weer terug naar buiten komen.
Lachen komen ze terug naar buiten gelopen, en weer heeft Peter de hand op Jos zijn schouder liggen.
(Ik ben niet snel jaloers, meer dit keer wel).

“Hij heeft het nu begrepen” zegt Peter met een glimlachje.

Dirk dringt er op aan om zo snel mogelijk naar boven te gaan, om ons aan te kleden.
Jos bedankt Peter nog voor zijn hulp, en wij gaan samen naar onze kamers.
Binnen vijf minuten zijn we weer beneden, en nemen afscheid van iedereen. Dirk loopt voorop, en Jos en ik lopen hand in hand achter hem aan.
In de verre omgeving is niemand te zien en wij worden onvoorzichtig, af en toe stelen we snel een kusje van elkaar.
Opeens komt er een klasgenoot uit zijn huis naar buiten gelopen, snel laten we elkaars handen los.
Maar het is te laat, Richard heeft het gezien en kijkt verwonderd naar ons.

Hij blijft staan en zegt: “hé, stelletje homo’s, het gerucht is dus toch waar.
Op school wordt beweerd dat jullie, een stel flikkers zijn”.

“Richard, wees een echte vriend en vertel dit alsjeblief niet verder” smeekte Jos hem.

“Kom nou stelletje homo’s, jullie denken toch niet werkelijk dat ik jullie in bescherming ga nemen.
Rot op zeg, maandag weet de hele school het, en wel van mij.
Ik zal eindelijk de HELD van de dag zijn op school” en loopt met een gemeen lachje weg.

Dirk ziet dat wij een discussie hebben met die jongen, en komt meteen terug gelopen naar ons.

“Wie is dat, heeft hij wat gezien?” vraagt hij meteen.

Met een rood hoofd zeg ik: “Richard, heeft gezien dat wij hand in hand liepen, en misschien heeft hij ook nog gezien dat ik bij Jos een zoentje heb gestolen”.

“Oei, dan hebben jullie nu echt een vet probleem”.

“Dat hebben we zeker, die kl..tzak wil namelijk maandag op school rond bazuinen dat wij homo zijn.
Ik denk dat het beter is, dat jij alleen naar Danny gaat. Ik ga nu liever met Jos mee naar zijn ouders, om ze te vertellen dat we homo zijn”.

Dirk zegt: “dat begrijp ik natuurlijk, maar is het niet beter dat ik ook mee kom?”

“Nee, ga jij nu maar naar Danny, en geniet van deze middag, straks krijg je wel te horen hoe alles is verlopen” zeg ik.

Dirk loopt hierop verder richting Danny. Jos en ik lopen terug naar huis om onze fietsen te halen.
Net als we thuis zijn aangekomen komen Lotte en Peter naar buiten gelopen.

Zij kijken ons verwonderd aan en vragen bijna te gelijk: “wat is er gebeurd, hebben jullie ruzie gehad met Dirk?”

“Veel erger, een ruzie kan je weer bijleggen en goed maken. Maar dit niet, een klasgenootje van ons heeft namelijk gezien dat wij handje in handje liepen. Hij heeft beloofd dat hij maandag op school gaat vertellen, dat wij homo zijn” zeg ik.

“Wat, alleen omdat jullie elkaars handen vast hadden?” vraagt Peter.

“We weten niet zeker of hij ons ook gezien heeft dat ik Jos een vlug zoentje heb gegeven”.

“Dat is natuurlijk ook dom van jullie geweest” zegt Lotte.

“Klopt, maar er was echt niemand op de straat toen ik Jos een kusje gaf, en opeens stond Richard voor onze neus. Nu zijn we van plan om naar Jos zijn ouders te gaan, en het ze vertellen dat wij homo zijn en onze vriendschap meer betekend dan gewoon vrienden zijn”.

Lotte en Peter wensen ons sterkte, en gaan hun weg verder.

Met knikkende knieën gaan wij naar binnen, ook Jenny en mijn Pa kijken ons verwonderd aan.

Jenny stelt bijna de zelfde de vraag als Lotte: “hebben jullie ruzie gehad met Dirk of Danny?”

Opnieuw vertellen we wat er gebeurd is.

Pa zegt: “dat is inderdaad een groot probleem, maar ook tevens een grootte fout van jullie beiden.
Maar ik waardeer het wel dat jullie beide naar Jos zijn ouders gaan, om het ze vertellen”.

Jos en ik nemen onze fiets uit de schuur en rijden naar Jos zijn ouders.
Hoe dichter we bij het ouderlijke huis komen van Jos, hoe beroerder het ons werd.
Onderweg naar het huis van Jos, krijg ik opeens buikkrampen en een schijterij meld zich aan.

Ik zeg: “Jos, laten we even stoppen, ik doe het bijna in mijn broek”.

We stoppen op een stukje waar veel struiken staan, ik spring van mijn fiets en ren tussen de struiken.
Gelijk laat ik mijn broek zakken, en mijn ontlasting loopt als water weg.

Jos ziet dat en vraagt: “hoe veeg jij je nu schoon?”

“Gelukkig heb ik een oude boxer aan, en die is zover versleten dat ik die als toiletpapier kan gebruiken” antwoord ik hem.

Ik veeg mijn kont schoon met mij oude boxer, en we rijden verder naar Jos zijn ouderlijk huis.

Als we bij hun huis aankomen zeg ik: “ik moet dadelijk weer gelijk naar het toilet, hopelijk zijn je ouders thuis”.

“Normaal gesproken zijn ze om deze tijd wel thuis, maar ik heb altijd nog de sleutel bij me”.

Jos maakt met zijn sleutel de deur open, en nog voordat ik zijn ouders begroet schiet ik het toilet binnen.
Op nieuw loopt mijn ontlasting als water uit mijn lijf, ik heb daar wel vaker last van als ik zenuwachtig of nerveus ben.
Nerveus dat ben ik op dit moment zeker, ik ben bang voor de reactie van Jos zijn ouders als ze dadelijk te horen krijgen dat we homo zijn.
Na een paar minuten lopen we de woonkamer binnen, Jos zijn ouders begroeten ons en wij groeten netjes terug.

“Max jongen, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Hoe was je fuif gisteren?”

“Bedankt, het was echt een gezellige dag, jammer dat jullie er niet waren”.

Jos zijn moeder staat op en vraagt: “willen jullie wat drinken?”

Jos en ik zeggen: “Ja graag, is het te veel gevraagd om thee voor ons te zetten?”

“Nee hoor” geen probleem ik heb net een pot thee gezet voor ons beiden.
Wij hadden jullie eigenlijk niet zo vroeg thuis verwacht.

“Dat heeft ook een speciale reden Ma.
Maar we wachten wel tot U terug bent” zegt Jos.

Jos haalt twee theeglazen uit de kast en zet ze op tafel, Jos zijn Moeder komt terug uit de keuken en schenkt onze glazen vol.

“Vertel dan nu maar eens wat de speciale reden is, je Vader en ik zijn er echt benieuwd naar”.
“Tja, hmmm, ik weet niet hoe ik moet beginnen.
Ik loop al een hele tijd met een probleem rond, dit is echt geen bevlieging of een puber streek.
De laatste tijd ben ik nogal opvliegerig geweest, en bied daar nu mijn excuses voor aan”.

“Jos jongen, draai niet zo rond om het probleem, en vertel nu maar gewoon waar de schoen drukt.
Vertel ons maar gewoon waar je mee rond loopt, en wees vooral duidelijk” zegt zijn Vader.

‘Moet ik dan maar gewoon rechtuit zeggen, Pa, Ma, luister eens, ik weet nu zeker dat ik homo ben, en Max is mijn geliefde sorry, maar dit kan ik echt niet’ denk ik bij me zelf.

Daarom begint Jos hen het op de volgende manier duidelijk te maken.

“Jullie weten dat Max en ik ons al vanaf de kleuterschool kennen, we slapen beide naakt in een en het zelfde bed als we bij elkaar logeren.
Van het ene komt het andere, Max en ik zijn verliefd op elkaar geworden” zegt Jos snikkend.

Zijn ouders kijken hem (of eigenlijk ons) met grootte ogen aan.

Even zijn ze stil.
Maar uiteindelijk zegt zijn Moeder: “Jos, ik ben blij dat jij of eigenlijk jullie ons in vertrouwen heb genomen.
Enkel vragen we ons af waarom je het nu aan ons verteld”.

Jos verteld in het kort wat er die middag is gebeurd, en dat we het beter vinden om het hen nu zelf te vertellen als dat ze het via, via te horen zouden krijgen.

“Max, ik bedoel het echt niet verkeerd jongen, maar zou jij ons even de tijd kunnen geven om aan het idee te wennen.
Jos zijn Vader en ik moeten echt even met elkaar praten, ik zelf had al een vermoeden wat Jos aangaat.
Maar ik vind het nu toch echt beter dat Jos naar zijn kamer gaat, en dat jij naar huis gaat” zegt zijn Ma.

“Dat begrijp ik, maar ik hoop dat jullie onze liefde niet gaat verbieden, want zonder Jos wil ik niet verder leven, ik ben echt smoorverliefd op hem”.

“Maak je daar maar niet druk om jongen, wij hebben alle begrip voor jullie beiden.
Enkel moeten Jos zijn Vader en ik het er nog wel even met elkaar over hebben, hoe we verder gaan met dit voorval”.

Enigszins opgelucht verlaat ik de woning van Jos zijn ouders, Jos komt nog mee naar de deur waar we elkaar een afscheidszoen geven. Maar terwijl ik naar huis fiets, spelen er toch weer onaangename gedachtes in mijn hoofd rond.

Ik begin te meimeren ‘hoe zullen ze het op school opvatten, en vooral hoe gaan ze reageren.
Gaan ze ons pesten? maar een ding is zeker er zullen er veel zijn die ons gaan mijden, en vast en zeker zullen er ook ettelijke zijn die ons na zullen wijzen.
Het meeste ben ik bang dat ze ons zullen gaan pesten, of misschien nog wel erger!
De laatste tijd hoor je vaker dat ze je in elkaar slaan enkel omdat je homo bent”.

Opeens word ik opgeschrikt door een claxon van een auto, maar dit keer reageer ik goed en trek mijn stuur de goede kant op.
Gelukkig gaat het net nog allemaal goed, en loopt het dit maal met een boze blik van de chauffeur af.
Het laatste stuk houd ik mijn gedachten bij het verkeer, en een kwartier later zet ik mijn fiets in de schuur.

Het eerste wat Jenny en Pa vragen is: “en, hoe hebben de ouders van Jos gereageerd?”

“Om eerlijk te zijn, ik weet het echt niet.
Jos word naar zijn kamer gestuurd, en ik kon maar beter naar huis gaan.
Zijn Moeder zei wel, dat we ons geen zorgen moeten maken, ze had al een vermoeden dat er iets niet in orde is met Jos.
Maar ze moeten het eerst verwerken en met elkaar overleggen hoe het verder moet gaan.
Daar mee is de zaak afgedaan, dus ik weet ook niet wat het gaat worden”.

Pa zegt: “dat ze het moeten verwerken begrijp ik natuurlijk Max, ga jij je maar eerst even douchen. Ondertussen hebben Jenny en ik het er nog even over, hoe wij kunnen helpen.
Als je klaar bent met douchen, kom je maar weer bij ons zitten”.

Ik neem zijn goede raad aan, en loop naar mijn kamer daar kleed ik me uit en ga douchen.
Als het heerlijk lauw water over mijn lichaam stroomt, voel ik me al een stuk beter.
Na het afdrogen start ik mijn PC op en kijk of Jos online is.
Maar hij is er niet, wel Richard is online.
In gedachten verzonken klik ik hem aan.
‘Hoi Richard’ schrijf ik.
Maar hij geeft geen antwoord, en meld zich gelijk aan als zijnde bezet.
Net als ik mijn Pc wil afsluiten komt opeens Jos online.
‘Hallo schatje’
‘Hoi lieverd, ben je goed thuis gekomen?’
‘Gelukkig wel, maar het heeft niet veel geschild of mijn fiets was weer schrot geweest’
‘Hoe dat zo?’
‘Op weg naar huis dacht ik aan morgen’ ‘Hoe bedoel je, ik dacht aan morgen?’
‘Nou, hoe ze zullen reageren op school, nu ze te horen krijgen dat we echt homo zijn’
‘Ja, daar maak ik me ook zorgen om’
‘Maar vertel eens, hebben je ouders nog wat gezegd?’ vraag ik.
‘Nee, niet echt, ze willen met jou Pa spreken’
‘Oké, dan ga ik nu naar beneden om te horen of ze contact opnemen met elkaar’
‘Voor dadelijk slaap lekker en droom wat leuks van mij’ zeg ik nog even snel.
‘Jos, wenst mij het zelfde’
‘Ik weet het zeker, dat ik van jou zal dromen’
‘Ik ook van jou, doeiiiii, tot morgen op school’
‘Doeiiiii’ en sluit dan af.

Ik loop meteen naar beneden en ga op mijn handdoek bij hen zitten.
Pa zegt: “Max, wij gaan dadelijk nog even naar de ouders van Jos, ze willen met mij praten.
Jenny gaat met me mee zodat ze ook kennis met haar kunnen maken”.

“Ik weet het al van Jos, die heb ik zojuist nog gesproken via MSN.
Maar dat het allemaal zo snel gaat had ik niet verwacht”.

“Ja jongen, jullie hebben je in een groot probleem gebracht, met die onvoorzichtigheid”.

“Dat weet ik Pa, maar we kunnen de tijd niet terug draaien. Wat gebeurt is, is nu eenmaal gebeurt”.

Jenny vraagt: “als Dirk dadelijk naar huis komt, vertel je hem dan even waar we heen zijn?”

Pa vult haar woorden aan en zegt: “in de keuken licht geld, bestel maar een pizza voor jullie beiden.
Wij eten straks buitenshuis, als we klaar zijn met het gesprek”.

Jenny en Pa willen opstaan om zich klaar temaken, voor het bezoekje aan Jos zijn ouders.
Als opeens Dirk glunderend de plaats op komt gelopen.
Jenny verteld hem in het kort waar ze naar toe gaan, en dat we een pizza kunnen bestelen.

Dirk kijkt me vragend aan en vraagt: “hoe is het gegaan bij Jos zijn ouders, Max?”

“Dat zal ik je dadelijk vertellen Dirk, je Moeder en mijn Pa weten het al.
Ga jij je maar eerst het gloorwater van je lijf spoelen, ik zie je dan dadelijk wel weer verschijnen”.

Dirk gaat naar binnen, en loopt gelijk naar boven om zich te douchen.
Jenny en Pa gaan ook naar binnen om de sleutels van hun auto te halen, ik loop met hen mee en laat ze uit.

Bij de voordeur zeg ik: “Pa, doe straks alsjeblief je best, want zonder Jos wil ik en hij niet meer verder leven”.

“Dat zijn nogal krasse woorden jongen.
Houden jullie dan werkelijk zo van elkaar?”

“Nog meer dan dat Pa, ik weet echt niet wat ik of wij ons aan zullen doen, wanneer we onze relatie moeten verbreken.
Jos denk er net zo over als ik, wij willen echt samen verder gaan in ons leven”.

Jenny krijgt een brok in haar keel en zegt: “Max, wij gaan echt ons best doen voor jullie beiden, zulke lieve woorden ben ik in mijn loopbaan nog niet tegen gekomen, en zeker niet
van nog zulke relatieve jonge mensen”.

Jenny en Pa drukken mij, en geven me een knuffel.

“Max denk je er aan dat je naakt bent?
Zo kan je ons echt niet begeleiden naar de voordeur, stel dat er net nu een van onze buren voorbij komt”.