Dinant In Griekenland - 1

Aan het eind van mijn trektocht door Griekenland besluit ik om nog een weekje in een hotel te gaan. Lekker bijkomen van het rondtrekken en eiland hoppen. Ik hou niet van al die toeristische dingen, dus zoek ik mijn reisgids of er ergens in een klein dorpje een leuk hotelletje is. Al snel vind ik er één in een dorpje dat maar een kleine 15 kilometer verderop is. Het hotel staat me gelijk al aan, al heb ik het nog niet eens gezien. In de reisgids staat dat het niet geschikt is voor kinderen onder de 16 jaar. Er is geen animatie voor die kinderen. Het strand is ruim 5 kilometer verder en, dat staat mij ook wel erg aan, ze hebben één persoonskamers. Scheelt mij weer een toeslag betalen. Er is ook een zwembad met ligweide. Het moet dit hotel worden, het kan niet anders.

Inmiddels ben ik al 3 keer de straat door gelopen, maar ik kan nergens het hotelletje vinden. Ik ben maar een winkel ingelopen en vraag daar, in mijn slechtste Engels, of dat hotel nog wel bestaat en waar ik het kan vinden. De vrouw in de winkel lacht lief tegen mij en wijst mij de weg.

Het hotel valt vanaf de straat niet op. Het is verscholen in een dicht begroeide tuin en ligt een stukje van de openbare weg af. De receptionist lacht vriendelijk als ik vraag of er nog een kamer voor mij is. Die is er en hij wil weten hoelang ik denk te blijven. Ik wil een week blijven. Dat kan en ik betaal de man de huur van de kamer voor een week. Ik krijg de sleutel en loop naar mijn kamer. De kamer is minimaal ingericht, er staat een bed en een kast voor de kleren. In een hoek staat een tafel met twee, in mijn ogen, zeer ongemakkelijk zittende stoelen. Een televisie of een radio is er niet.

Ik zet mijn rugzak op het bed en loop naar het kleine balkonnetje. Ik kan er net op staan, maar een stoel past er niet eens op. Vanaf het balkon kijk ik richting de straat en kan het pad zien waar ik net overheen ben gelopen om bij het hotel te komen.
‘Gelukkig hebben ze hier een zwembad.’ denk ik en stap het balkonnetje weer af naar binnen.

Ik kleed mij om en loop in mijn zwembroek en T-shirt naar beneden, richting het zwembad. De laatste dagen dat ik rondtrok, had ik weinig kans gehad om lekker te zwemmen en ik heb er wel zin in.
Maar bij het zwembad blijf ik plotseling staan en valt mijn mond wijd open. Ik draai mij om en loop weer naar binnen. Ik loop rechtstreeks naar de receptie.
“Weet u dat iedereen naakt is bij het zwembad?” vraag ik aan de receptionist.
“Ja, meneer. Dat is normaal in een hotel voor naturisten.”
“Naturisten?” zeg ik verbaasd, “Had u mij dat niet kunnen vertellen voor ik een kamer nam?”
“Hebt u het bordje bij de poort niet gezien met FKK erop?”
“Jawel, maar ik ben geen naturist en weet niet wat dat betekend.”
“Dat geeft aan dat dit een naturisten hotel is.”
“En dan heb ik voor een week betaald . . .”
“Als u wilt,” zegt de receptionist, “dan kunt u uw geld terug krijgen.”
Hier moet ik even over na denken. Hier in dit dorp zijn geen andere hotels en het is al redelijk aan de late kant om nog naar een ander dorp te gaan en een ander hotel te zoeken. Ik besluit om vannacht maar te blijven en dan morgen weer weg te gaan. De receptionist vind het prima, maar wil wel dat ik mij aan de regels houd van het hotel. Dat betekend dat ik alleen kleren aan zou mag als ik de voordeur uit ga, of als ik de voordeur weer in kom. Ook in de eetzaal, waar het avondeten en het ontbijt geserveerd word, word men geacht naakt te zijn. Ik slikte, draai mij om en loop terug naar mijn kamer.

Op bed denk ik er over na wat ik ga doen. Ik heb niet veel geld meer, dus ergens anders in het dorp een restaurantje zoeken is niet echt een optie. En als het volgende hotel duurder is als deze, dan heb ik al mijn geld nog hard nodig. Maar om hier nu in mijn nakie te gaan eten . . .
Stel je eens voor dat ik aldoor een stijve lul heb . . .
Ik denk nog even na, maar kom tot de conclusie dat ik beter mijn geld kan bewaren. Wie weet hoe duur het hotel is dat ik morgen ga zoeken.
Als ik dan toch hier blijf voor één nacht en naakt moet gaan eten, kan ik me net zo goed nu alvast uitkleden en er aan wennen dat ik naakt moet zijn. En als ik dan een beetje gewend ben aan het naakt zijn op mijn kamer, dan moet ik ook nog even naar het zwembad. Dan kan ik ook wennen dat ik anderen naakt zie. Dat is misschien wel zo prettig, anders is de schok in de eetzaal helemaal zo groot.
Opeens bedenk ik me dat anderen mij dan ook naakt zien. En als ik naakte vrouwen zie, al is het maar op de televisie of op een foto, heb ik gelijk een stijve lul. Ik besluit om mij maar eerst flink af te trekken voor ik naar het zwembad ga. En eigenlijk wil ik nu wel zwemmen. Niet om in mijn nakie te zwemmen, maar om heerlijk op te frissen.
Ik sta op en loop de badkamer in om mij af te gaan trekken.

Staand bij de wastafel begin ik met mijn lul te spelen en duurt niet lang voor hij stijf en hard word. Langzaam begin ik mij af te trekken en voel de spanningen uit mijn lichaam verdwijnen. Ik denk niet meer aan het hotel met allemaal naakte mensen. Ik denk alleen nog maar aan klaarkomen. Mijn hand begint zich sneller te bewegen. In de spiegel boven de wastafel zie ik hoe mijn gezicht verandert. Ik kijk naar beneden in de spiegel en kan nog net het bovenrandje van mijn schaamhaar zien, maar ik kan niet zien hoe ik mij aan het aftrekken ben. Ik word hier geil van en wil het wel eens via een spiegel zien. Ik ga op mijn tenen staan, maar dat houd ik niet lang vol. En ook op mijn tenen kan ik het nog niet goed zien.
Ik loop terug naar de kamer en kijk in de rondte. Nergens is er een spiegel te bekennen. Ik heb wel een klein scheerspiegeltje, maar dat is veel te klein om mezelf te bekijken tijdens het aftrekken. Dan maar weer terug naar de wastafel in de badkamer.
Snel trek ik mij af en de spetters vliegen tegen de muur achter de wastafel aan. Ik veeg alles schoon met een stukje wc-papier en spoel het door het toilet.

Terug in de kamer pak ik mijn rugzak van mijn bed en doe de kast open om hem daar in te zetten, zodat hij uit het zicht is voor eventuele inbrekers. Aan de binnenkant van de kastdeur hangt een hele grote spiegel. Ik zie mijzelf geheel naakt in de spiegel. Gelijk krijg ik weer een stijve lul. Zo kan ik niet naar het zwembad gaan, dus moet ik mij nog maar een keertje aftrekken en nu kan ik wel naar mezelf kijken.
Ik zet mijn voeten iets uit elkaar en pak mijn lul beet. Langzaam beweeg ik mijn voorhuid over mijn eikel heen. Ik geniet er van dat ik mijzelf dat zie doen in de spiegel. Langzaam begin ik mij af te trekken en kijk in de spiegel hoe ik dat doe. Dat maakt mijn lul nog stijver en mij nog geiler. Ik doe mijn hoofd iets omhoog en kijk mijzelf aan in de spiegel. Ik zie een gozer met een supergeil gezicht. En die gozer ben ik.
Ik begin mijzelf nog sneller af te trekken en het duurt niet lang voor het volgende kwakkie naar buiten spuit. Deze keer tegen de spiegel aan. Ik veeg het schoon en vind dat ik nu wel naar het zwembad kan gaan. Nu zal ik vast niet meer zo snel een stijve krijgen. Ik ben nu twee keer klaargekomen.

Ik kijk schichtig om mij heen nu ik naar het zwembad loop. Ik let er op dat ik niet naar andere mensen kijk, zodat ik niet zo snel een stijve lul zal krijgen. Want al had ik me twee keer afgetrokken, ik ben nog steeds bang om hier publiekelijk een stijve lul te krijgen.
Ik zoek een ligstoel bij het zwembad op en ga snel liggen. Wel op mijn buik, want zo kan ik rustig rondkijken en als ik dan een stijve mocht krijgen, dan is niemand die het ziet. Ik zie bijna alleen maar mannen, maar in het water zie ik twee vrouwen rondzwemmen.
Maar ik kan niet alleen naar die twee vrouwen blijven kijken, dus kijk ik ook verder in de rondte. Ik kan er niks aan doen, maar zie alleen de lullen van andere mannen. Ook niet zo gek als je zelf laag ligt op een ligstoel. Het valt mij op dat geen van de mannen met een stijve lul rond loopt. En ook dat veel mannen hun schaamhaar geheel hebben weggeschoren. Een paar mannen hebben nog wel schaamhaar, maar dat is netjes kort geknipt en de randen bijgeschoren. Beide is best wel mooi. Veel mooier dan die wildgroei aan schaamhaar van mij.

Ik voel hoe de zon op mijn billen aan het branden is en bedenk me dat het wel een gek gezicht moet zijn. Ik ben best wel mooi bruin, maar heb een paar hele witte billen. Net alsof ik een witte zwembroek aan heb, grap ik in mijzelf.
Misschien had ik toch beter de zonnebrand mee kunnen nemen. Ik smeer mezelf al niet meer in, maar mijn billen zijn niks gewend. Maar ik heb ook geen zin om weer terug te lopen naar de kamer om het te halen. Niet omdat het ver lopen is, maar dan loop ik hier weer in mijn nakie in de rondte en zou ik weer een stijve kunnen krijgen. Ik besluit om op mijn rug te gaan liggen en de gok te nemen of ik wel of geen stijve lul zal krijgen. Als ik wel een stijve krijg, kan ik met drie passen in het zwembad zijn, zo dichtbij lig ik bij het water. En ik wil toch nog gaan zwemmen als ik wat meer gewend ben aan al dat naakt hier.
Ik draai mij om en sluit mijn ogen, zodat ik niet in de felle zon kijk en geen naakte mensen zie. Langzaam begin ik weg te dommelen in een heerlijke roes. Ik voel mij moe van de trektocht van de afgelopen weken, maar voel mij ook wel lekker en ‘bevrijd’, zo zonder kleren.

Ik schrik wakker van een geluid vlak naast mij. Ik open mijn ogen en zie hoe een naakte man een parasol naast mijn ligbed neerzet.
“Het is niet slim om zo onbeschermd te gaan slapen in de zon.” zegt de man, “Zeker niet als een gedeelte van je huid niet aan de zon gewend is.”
“Be . . . bedankt.” stamel ik.
“Voor het eerst hier?” vraagt de man belangstellend.
“Ja, dat is duidelijk te zien, hè?” ik wijs naar de witte plek tussen mijn benen.
“Ben je alleen, of ben je samen met je vriend hier?”
“Mijn vriend?” vraag ik verbaasd kijkend, “Nee, ik ben alleen hier. Maar hoe komt u er bij dat ik een vriend zou hebben? Een vriendin lijkt mij logischer.”
“O, jee.” zegt de man met een kleine glimlach om zijn mond, “Ik denk dat je wat uitleg nodig hebt over dit hotel. Heb je dorst? Dan gaan we daar in de schaduw wat drinken. Als je daar heen durft te lopen.”
“Ja, ik heb wel dorst. Het is behoorlijk warm weer. En als ik niet zou durven lopen, zou ik ook niet meer naar mijn kamer kunnen, dus zal ik wel moeten.”
Ik sta van mijn ligstoel op en volg de man naar het overdekte terras. De man loopt door naar binnen om drinken te halen en ik ga aan een tafeltje zitten. Met mijn rug tegen de muur, zo kan ik het hele zwembad en ligweide zien. Maar buiten de twee vrouwen in het water, die er af en toe uitkomen om weer in het water te duiken, zie ik nog steeds geen andere vrouwen hier.
De man komt weer naar buiten, zet de drankjes op het tafeltje en komt naast mij zitten.

“Goed,” zegt de man, “jij bent hier voor het eerst, dat is wel duidelijk. Ik heet Albert.”
“Hoi, ik ben Dinant. En ja, ik ben hier voor het eerst.”
“Oké. Dit is niet een gewoon hotel, zoals je al gemerkt zult hebben. En het is nog anders dan je denkt. Dit is niet alleen een naturistenhotel, maar een naturistenhotel dat gericht is op homo’s en lesbiennes.”
Ik heb net een slok van mijn drinken genomen en proest dat weer uit. Met grote ogen kijk ik Albert aan.
“Maar ik ben geen homo.”
“Dat dacht ik al na je reactie van net bij het zwembad.”
“Dat heb ik weer. Dacht ik een rustig hotelletje gevonden te hebben voor de laatste week van mijn vakantie, blijkt het een naakthotel te zijn voor homo’s.”
Albert begint te lachen.
“En ook al voor een week betaalt?” vraagt hij.
“Ja. Maar ik kan mijn geld terugkrijgen als ik weg wil.”
“En ga je weer weg?”
“Zeker weten. Ik begon net een beetje te wennen aan het naakt zijn en dacht er over om hier toch maar te blijven. Maar nu ik tussen alleen maar homo’s zit, ga ik zeker weg. Ik heb geen hekel aan homo’s, hoor. Maar ik ben zelf niet zo en voel me nu niet echt prettig meer.”
“Dat kan ik me voorstellen.” zegt Albert, “Ik wil je niet overhalen tot iets, maar zou je vanavond met mij en mijn vriend willen eten hier? Ik beloof je dat er alleen maar gegeten word. Anders zit je ook maar alleen en wie weet welke andere man je dan lastig komt vallen.”
“Hoezo lastigvallen?” vraag ik verbaasd aan Albert.
“Hoe zal ik het zeggen . . . Het gaat er hier nogal losjes aan toe, als je begrijpt wat ik bedoel.”
“Nee, niet echt. Bedoel je soms dat er hier vreemd gegaan word?”
“Dat niet alleen. Hier is sex met elkaar heel gewoon en gebeurd ook publiekelijk.”
Met grote ogen kijk ik Albert aan. Albert glimlacht en kijkt in de rondte.
“Kijk, daar.” zegt Albert en hij wijst naar een hoek van de ligweide, “Daar liggen twee mannen met elkaar te neuken. Zie je het?”
Ik kijk die kant op en zie twee mannen met elkaar bezig zijn. Ik kijk snel weer de andere kant op, ik heb geen behoefte om twee seksende mannen te gaan begluren.
“Dat is de reden waarom ik vraag of je vanavond met ons mee wilt eten. Die twee mannen daar zijn niet een stel, ze hebben allebei een vriend. En voor ze jou lastig gaan vallen . . .”
“Ik snap je. Mag ik er even over nadenken?”
“Natuurlijk. Ik kan je beloven dat mijn vriend, hij heet Charles, en ik je geen oneerbare voorstellen zullen doen. Charles en ik zijn al dertig jaar een stel en we gaan nooit vreemd. Soms is er wel eens een derde of vierde bij, maar Charles en ik zijn er dan ook allebei bij.”

“Ik ga even zwemmen.” zeg ik tegen Albert, “Ik zie je straks vast nog wel en dan laat ik weten of ik met jullie mee eet of niet.”
“Dat is prima, maar ik wil ook wel een verfrissende duik nemen. Als je het niet erg vind, wil ik wel met je meelopen.”
“Ga je gang. Het is misschien wel zo gezellig ook. Zoals je net al zei, misschien vallen die twee mannen mij wel lastig.”
Albert lacht wat. We staan op en lopen naar het water. Albert duikt gelijk het water in. Ik twijfel even, maar besluit om hem te volgen. Met een duik kom ik in het water terecht en glijd nog een paar meter onder water door. Ik voel hoe het water langs mijn lul gaat en vind het een opwindend gevoel.
Nu ben ik toch al een tijdje naakt tussen andere mensen, zag zelfs naakte vrouwen en nog had ik geen stijve lul gehad, maar na de eerste duik heb ik gelijk een joekel van een keiharde lul.
Ik kom weer boven water en zwem door naar de andere kant van het zwembad. Ik zie Albert al aan die kant staan en ga naast hem staan, met mijn rug tegen de zijkant van het zwembad aan.
“Voor het eerst in je nakie in het water gedoken?”
“Ja, en ik moet bekennen dat het een heerlijk gevoel is.”
“Dat zie ik.” zegt Albert en hij kijkt naar het water.
Ik volg zijn blik en zie al snel waar hij naar kijkt. Albert kijkt naar mijn stijve lul die duidelijk naar voren steekt onder water. Genegeerd draai ik me wat van Albert af.
“Geeft niks.” zegt Albert op rustige toon, “Dat had ik ook toen ik voor het eerst naakt in het water dook. Het is heel normaal.”
“Het zou misschien wel normaal kunnen zijn, maar ik sta er nu mee. Ik durf zo het water niet uit te gaan.”
“Waarom niet? Een stijve lul is een heel normaal iets, hoor. En als jouw lul echt zo groot is als hij onder water lijkt, dan zou ik het helemaal niet erg vinden om hem te zien in volle glorie.”
“Hé, hé . . . Je zou geen oneerbare voorstellen doen.” lach ik naar Albert toe.
“Het is ook geen voorstel. Ik vroeg toch niet of jij met een stijve lul uit het water wilt gaan? Ik zei alleen dat ik hem best wel eens in volle glorie zou willen zien.”
“Dat is waar. Sorry.”
“Nooit sorry zeggen voor je stijve lul. Het is heel normaal om die te hebben.”
“Het zal best, maar ik durf er niet mee het water mee uit.”
“Waar ben je bang voor dan? Dat andere mannen je bespringen?”
“Nee, dat niet. Het is gewoon schaamte, denk ik. Ik zie alleen maar mannen met slappe lullen en dan zal ik als enige met een stijve rond gaan lopen. Nou . . . echt niet.”
“En als ik nu mijn lul stijf maak en dan samen met jou het water uit ga. Zou je dan wel durven? Je bent dan niet meer de enige met een stijve lul.”
“Ja, hoor. En dan denkt iedereen hier dat wij wat in het water gedaan hebben.”
“Nee, dat is verboden. Ze willen het water schoon houden. En als je het wel doet, kan je zonder pardon er uit gezet worden. En dan krijg je niet je geld terug.”
“En hoe wil jij dan je lul stijf gaan maken?”
“Net zoals jij het doet. Kijk maar.”
Albert pakt zijn lul beet en begint zich langzaam af te trekken. Ik zie hoe de lul van Albert groeit, al word hij niet zo groot als die van mij.
“Zo, dan kunnen we nu het water uit.” zegt Albert en hij zwemt richting het trappetje.
Ik volg Albert en zie hoe hij het water uit gaat met zijn stijve lul. Ergens wind mij dit wel op, want ik voel mijn lul kloppen.