P-zucht

1 Eine grosse Stange

Ik heb twee vaders. Twee lieve vaders. Ze wilden een kind, vonden een draagmoeder en kregen een dochter. En zo groeide ik op in een a-typisch gezin: geen vrouwelijk rolmodel, wel twee verlegen mannen, die, vanaf het moment dat ik borsten kreeg, niet eens meer in hun onderbroek door het huis durfden te lopen. Mijn groeiende belangstelling voor seks, mannen en wat er tussen hun benen hangt, werd beantwoord met brave afstandelijkheid.

En zo veranderde mijn nieuwsgierigheid gaandeweg in verlangen. Ik zocht en vond seksblaadjes op de slaapkamer van mijn vaders. Ik genoot van de beeldverhalen in de HIM en in de Zipper: gespierde mannen die elkaars gulp open maken met in een tekstballonnetje: ‘Vielleicht darf ich ihren Schwanz blasen? Du hast sicher eine grosse Stange!’ Mijn wangen gloeiden en mijn muisje werd warm en glibberig, niet van die glimmende zongebruinde bodybuilders met hun maffe teksten, maar van hun goddelijke piemels.

Ik wilde meer. Ik wilde echte piemels!

Ik begon mijn vaders te begluren. Ik keek voortdurend naar de omtrek van de worsten in hun broek. Ik liep ‘per ongeluk’ de badkamer binnen als ze onder de douche stonden. Ik ving een glimp op van twee stijve piemels voordat ze zich geschrokken omdraaiden. De keer daarna was de deur op slot. Ik heb me zelfs een keer op vrijdagavond (seks-avond) in de kledingkast op hun slaapkamer verstopt. Het was benauwd en stoffig. Toen ik na 10 minuten moest niezen, werd ik betrapt. Ze vroegen niet om uitleg, maar vanaf dat moment hoorde ik op vrijdagavond het haakje van hun slaapkamerdeur.


2 Het bankje

Tegenover mijn middelbare school is een park. Het is een klein, vierkant park met in het midden een vijver en een bankje in de zon. Mijn bankje. Alle tussenuren en lunchpauzes bracht ik daar door. Ik kwam liever niet in de kantine, waar ik vanwege mijn twee vaders nogal eens het mikpunt van spot was. Ik deed ook niet erg mijn best om in de smaak te vallen bij mijn klasgenoten. En zo werd ik automatisch lid van het clubje ‘outsiders’ waartoe, naast mij, Peter, Andy en Wes behoorden; allemaal jongens, puur toeval.

Op een dag, ik was inmiddels 17, zat Evert op mijn bankje. Evert is de zoon van de slager. Hij was al een keer blijven zitten en dat ging dat jaar weer gebeuren. Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat hij met zijn hand in zijn broek zat. Hij trok zich af. Naast hem lag een gekreukeld seksblaadje. Ik kon nog doorlopen, net doen of er niets aan de hand was. Maar het was mijn bankje. En ik kon geen weerstand bieden aan de situatie. Ik ging naast hem zitten. Evert schrok zichtbaar. ‘Let maar niet op mij hoor’, zei ik. Maar het was al te laat. Hij haalde zijn hand uit zijn broek en griste met een rood hoofd het seksblaadje van de bank. Hij wilde opstaan, zijn gulp nog open.

‘Wacht, mag ik het doen?’ De woorden kwamen vanzelf.
‘Wat?’ Er klonk ongeloof in zijn stem.
‘Je helpen, ik wil het graag.’
‘Mij helpen?’
Ik schoof naar hem toe en legde mijn hand op zijn been. ‘Wil je niet door een meisje verwend worden? Doe je ogen dicht en denk aan het stoute meisje uit je seksblaadje.’ Ik stak mijn rechterhand in zijn onderbroek en voelde.

Ik voelde een warme, harde piemel. Niet zo’n grote, maar wel eindelijk een echte! Mijn hart maakte een vreugdedansje. Evert had zijn ogen inderdaad gesloten. Ik gaf hem een kusje op zijn wang en begon hem af te trekken. Ik trok zijn vel naar beneden, zover als ik kon. Langzaam schoof ik het weer terug over zijn eikel. En trok het weer omlaag. Daarna voelde ik even aan zijn zak. Die voelde raar: rimpelig maar ook hard. ‘Ohh’, zuchtte Evert. Ik pakte zijn piemel weer en trok opnieuw zijn vel naar beneden. In een regelmatig tempo begon ik hem af te trekken.

Uit mijn ooghoek zag ik hem naderbij komen. Het was een volwassen man in een beige regenjas. Hij was slank, had donker haar en mooie, vriendelijke ogen. Hij knikte beleefd en ging aan het andere eind van het bankje zitten.

Ik knikte terug en richtte me weer op Evert. Ik ging mij deze première niet laten afpakken. Na een minuut voelde ik Evert klaarkomen. Eerst voelde ik zijn piemel pulseren, daarna liep er vocht over mijn hand. Zijn onderbroek vulde zich helemaal met sperma. Zijn piemel, zijn zak, mijn hand; het werd één plakkerig geheel. Toen Evert zijn ogen opende zag hij onze gast. Hij schrok zich een hoedje. Hij trok mijn hand uit zijn broek, stond op en rende weg. Dat was mijn eerste piemel.

‘Zakdoekje?’ De man bood me een papieren zakdoekje aan. ‘Sorry dat ik je vriend heb laten schrikken.’
‘Geeft niet’, zei ik.
‘Je bent een grappig meisje.’ Hij stond op.
‘Zal ik u ook...?’
‘Alleen als je dat wilt.’
Ik wilde het heel graag. Ik wilde alle piemels in het park vastpakken en aftrekken.
De man ging naast me zitten. Rustig deed hij de onderste knopen van zijn regenjas open, zijn riem los en zijn gulp open. Hij bevrijdde zelf zijn piemel uit zijn onderbroek. Een droompiemel, groot en stijf sprong tevoorschijn. Ik likte aan mijn hand en pakte hem stevig vast. Ik begon hem af te trekken. Na twee minuten begon hij te kreunen. ‘Ja, ga door, ik ga bijna spuiten.’
Dat wilde ik wel eens van dichtbij zien, zo’n heerlijke glimmende paarse eikel, waaruit witte slierten zaad spuiten. Ik boog me voorover, maar dat was een vergissing. Hij spoot zijn volle lading recht in mijn gezicht.

Een nieuwe tijd brak aan, steeds meer mannen wisten me te vinden op mijn bankje in het park. Tussenuur of overblijf, als ik naar mijn bankje ging, kwam er altijd na een paar minuten wel een man naast me zitten. Als ik ze niet wilde, deed ik niets, dan gingen ze vanzelf weer weg. Evert kwam nooit meer terug, de man in de beige regenjas wel. En verder: een joggende man, een man met een grote hond, een politieagent, de slager (de vader van Evert), een leraar van school en een paar klasgenoten.

Als ik geen zin had, vroeg ik Peter om mee te gaan naar het parkje. Hij liet niet blijken of hij op de hoogte was van mijn activiteiten aldaar.


3 Bij de huisarts

Ik begon Peter steeds meer te mogen. Hij kwam vaak bij mij thuis om samen huiswerk te maken en op school waren we onafscheidelijk. Steeds meer klasgenoten noemden Peter ‘mijn vriendje’. Ik dacht de hele dag aan hem. Aan zijn gezelligheid, zijn onvoorspelbare humor en aan hoe lief hij voor me was. ’s Nachts in bed keek ik naar de foto die ik stiekem op mijn smartphone van hem had genomen en dacht ik aan zijn piemel.

In zijn bijzijn ging ik steeds onnozeler doen. Ik wist niet meer hoe ik me moest gedragen. Ik lachte dom en hoorde mezelf de vreemdste dingen zeggen. Ik was stapelverliefd op Peter. Ik kon me geen minuut concentreren. De wiskundeleraar betrapte me terwijl ik een heel blaadje uit mijn schrift met hartjes had volgeschreven.

En nam mijn obsessieve verlangen naar verse piemels op het bankje in het park ten gevolge van mijn verliefdheid af? In tegendeel.

Toen Peter die woensdag met me mee naar huis ging wilde ik een eind maken aan deze gekkigheid. Ik wilde hem alles vertellen. Dat ik verliefd op hem was en ook over het park. Dat ik een onophoudelijk behoefte voelde om jongens af te trekken. Maar Peter was me voor. Hij vond me leuk, hij wilde altijd bij me zijn en vroeg stotterend om verkering. Ik was op slag vergeten dat ik open kaart wilde spelen.

Die nacht besloot ik om mijn probleem aan de huisarts voor te leggen.

‘Tja, als ik dat allemaal zo hoor, is het een klassiek geval van verslaving aan het mannelijk lid, ook wel P-zucht genoemd’, zei dokter Albers de volgende ochtend in antwoord op mijn verhaal. Hij toonde er een geheimzinnige glimlach bij. ‘Maar die diagnose moet nog bevestigd worden met een test.’ Ineens stond hij op, liep om zijn spreektafel heen en ging achter me staan. Toen ik me omdraaide zag ik dat hij zijn broek op zijn knieën had laten zakken. Ter hoogte van mijn hoofd veerde een prachtige piemel op, een volmaakt exemplaar. P-zucht of niet, deze ging ik in mijn mond stoppen.

Ik opende mijn mond en liet de warme ‘Schwanz’ van dokter Albers naar binnen glijden. Het was de eerste piemel die in me mocht. De dokter begon mijn mondje te neuken. Toen ik voelde dat hij ging klaarkomen trok ik snel mijn hoofd terug. ‘Niet in mijn mond dokter, spuit uw lading maar op mijn bloesje.’

‘Een zeldzame aandoening’, mompelde dokter Albers, ‘maar niet besmettelijk en geenszins levensbedreigend. Als je volgende week terugkomt dan ...’. ‘Mooi niet’, dacht ik en haastte me naar buiten.


4 Het eindfeest

Ik leefde een tijdje in twee werelden.

Op mijn bankje genoot ik van de lust. De urgentie waarmee wildvreemde mannen mijn gegraai in hun onderbroek verwelkomden, hun rode hoofd, hun neergeslagen ogen, hun onnodige schaamte. Ik stak steeds vaker tijdens het aftrekken van hen een vinger in mijn eigen gloeiende gleufje. Zelden was, als ik terugkwam op school, mijn broekje nog droog.

Met Peter genoot ik van de romantiek. Hij was zo verliefd op me. Hij schreef een gedicht voor me en kocht een bos rode rozen. Ik kon niets fout doen. Soms keek hij zo afhankelijk naar me dat ik aan mezelf begon te twijfelen. Was ik hem wel waard?

Seksueel zat er weinig schot in onze verkering. Als ik Peter erop betrapte dat hij heimelijk naar me keek, keek hij geschrokken de andere kant op. We zaten wel tegen elkaar aan, we stoeiden, we kusten, maar daar bleef het bij. Geen van beiden nam initiatief om verder te gaan.

Beide werelden kwamen samen in mijn hunkeren naar Peters piemel. Dat groeide naar een onbeheersbare honger.

Ik besloot in actie te komen. Ik ging hem verleiden op het eindfeest van school. Natuurlijk was ik zijn partner die avond. Ik had mijn allermooiste jurk aan toen hij me om acht uur kwam ophalen. ‘Liefje, Peter is er’, riep een van mijn vaders, en daar stond hij, precies zoals ik hem het liefst zag: sneakers, spijkerbroek en een prachtig overhemd. Geen das, geen jasje, gewoon Peter, de jongen die ik in me wilde! In zijn vaders auto (zijn ouders waren een weekend naar Londen), reden we naar het eindfeest. Hand in hand liepen we naar binnen.

Als echte outsiders stonden we met een biertje in de hand te kijken hoe de anderen dansten. Tot Evert me, bij een langzaam nummer, de dansvloer op vroeg. Hij drukte me stevig tegen de bobbel in zijn broek aan en fluisterde in mijn oor: ‘Sorry voor laatst, in het park.’ ‘Hoezo? Vond je het niet lekker? Ik wel’, antwoordde ik. ‘Nee ik bedoel dat ik het m’n vader heb verteld, dat was stom.’ Ik begon te lachen. Evert keek me vragend aan. Ik kuste hem vol op zijn mond.

Dat liet Peter niet op zich zitten. Hij liep naar ons toe en zei: ‘Mag ik?’ Daarna danste ik alleen nog met Peter. We hielden elkaar stevig vast en al na een minuut voelde ik zijn piemel groeien. Hij had zijn gezicht in mijn hals en ik duwde mijn tieten tegen hem aan. Zijn riem zat niet te strak dus het kostte me weinig moeite om mijn hand in zijn broek te wurmen en Peter daar voor het eerst te voelen. Mijn god wat had ik naar dit moment verlangd. Mijn hand om de hete, stijve staaf van Peter.

Peter liet me begaan maar duwde me al dansend in de richting van de uitgang. ‘Laten we weggaan’, hijgde hij in mijn oor.

In de auto waren we stil. Elk met onze eigen gedachten.


5 Eindelijk Peter

We holden de trap op naar Peters kamer. En daar kleedden we elkaar kussend uit. We stonden tegenover elkaar. Ik keek eerst naar Peters piemel, die nogal opvallend recht naar voren priemend om mijn aandacht vroeg. Het was zeker niet de grootste die ik ooit had gezien, maar absoluut de liefste!

‘Het is wel mijn eerste keer’, zei Peter. ‘De mijne ook’, stelde ik hem gerust, ‘kom laten we naar bed gaan, het wordt vast heerlijk.’ We gingen naast elkaar liggen en Peter begon me zachtjes te strelen. ‘Ik moet eerst even met je piemel’, zei ik en boog me over hem heen. ‘Dat weet ik toch, gekkie’, lachte Peter. ‘Jij denkt dat ik het allemaal niet weet, maar dat is niet zo. Daarom vind ik je juist zo leuk. Pak hem maar, je mag er zo vaak mee spelen als je
wilt.’

Dat liet ik me geen twee keer zeggen.

Na een paar minuten zei Peter schor: ‘Nu moet je stoppen, anders kom ik klaar en ik wil je eerst nog ontmaagden.’ Ik ging op mijn rug liggen en trok met mijn handen in mijn knieholten mijn benen op. ‘Eén likje’, zei Peter en daarna: ‘Mm, wat smaak je lekker’. ‘Toe nou maar, Don Giovanni, het is tijd om je vriendinnetje gelukkig te maken.’ Ik hielp Peter bij het goed neerzetten van zijn eikel op mijn gleufje. Ik dacht dat het een beetje pijn zou doen, maar voelde er niets van toen hij bij me naar binnen ging. Het voelde gewoon heerlijk. Peter begon te neuken alsof hij dat al zijn hele leven had gedaan.

Hier konden alle piemels van het bankje niet tegenop. Hier vond ik na al het wachten en hunkeren eindelijk vervulling. De lekkerste piemel, van mijn geliefde, diep in me, alle barrières weg, volledig van elkaar, helemaal één. En toen kwam als vanzelf het hoogtepunt. Peter schoot zijn zaad in me. En ik wilde dat hij eeuwig bleef spuiten, dat hij zijn ballen helemaal leegspoot, dat hij me helemaal vulde met zijn sperma. Het was zo geil dat ik ook klaarkwam. Niet zoals wanneer ik met mezelf speelde, kijkend naar de Duitse piemels in de seksblaadjes, maar als iets dat je overrompelt, een niet te stoppen orkaan van gevoel.

We hebben nog een glas wijn gedronken en zijn daarna tegen elkaar aan in slaap gevallen. Midden in de nacht werd ik wakker. Ik voelde een stijve piemel tegen mijn billen aan. ‘Dat is de piemel van Peter’, dacht ik, ‘en die is van mij, voor altijd!’