Aangenaam Verrast Door Robert - 12

Ik zei, ‘Mam, sorry maar we waren aan het zoenen, en speelde wat met onze piemels toen Pieter de kamer op kwam om zijn bril te halen die hij vergeten was’.
‘Hij betrapte ons quasi op heterdaad, hierop hebben we gevraagd of hij het voorlopig voor zich kon houden’.
‘Hij begreep de situatie na onze uitleg, maar hij bestond er wel op dat we niet te lang zouden wachten met het jullie te vertellen’.
Robert mengde zich in het gesprek en zei, ‘maar dat het zo snel zou gaan hadden we nooit gedacht’.
Ma was boos op ons, maar pa zat te grinniken met een kleurtje op zijn wangen.
Ik vroeg nog, ‘was het dan zo duidelijk aan ons te zien, of komt hier het ouderlijk instinkt naar boven?’
Pa zei, ‘dat weten we niet, maar wij zagen het in ieder geval wel’.
Mijn moeder zei, ‘ik weet dat we beloofd hebben, dat wat er word verteld onder ons blijft, maar ik vraag jullie toestemming om Pieter en Freek erbij te halen’.
Hierop keken Robert en ik elkaar aan, en Robert zei als eerste, ‘doet U het maar, dat is ook beter voor Pieter’.
Mijn vader die weer achter ons stond klopte Robert op zijn schouder, en zei, ‘dat is zeer verstandig van jouw jongen’.
‘Ma roep de jongens, de laatste fles sekt gaat er vanavond aan, dit is toch bijna een verloving,’ zei hij lachend.
Robert en ik moesten echt even lachen om mijn pa.
Terwijl ma de jongens ging halen, pakte pa de fles sekt uit de koelkast.
Hij zette zes glazen op tafel neer en de fles ernaast.
Pieter kwam als eerste binnen ( hij sliep nog niet), daarna kwamen ma en Freek binnen.
Freek zag de fles en glazen staan en zei nog half slapend, ‘wie is er nu weer in blijde verwachting’.
Ma stootte Freek aan en zei, ‘ga nu maar eerst even zitten’.
‘Pieter, jij zult wel weten waar het om gaat!, ‘zei mijn vader.
Maar ging ma verder ‘Freek jij weet nog van niets!’.
Freek keek met grootte ogen mijn moeder aan en zei, ‘ik weet van niets, maar dat zult U me wel zo vertellen’.
‘Dat is zo jongen, we hebben jou een heugelijk feit te vertellen,’ zei mijn moeder.
Freek keek vragend naar zijn vader.
Die zei ‘luister maar goed wat ma jullie nu gaat vertellen, en let op wat je gaat zeggen hoor’.
Nu snapte Freek er helemaal niets meer van.
Ma zei met een blij gezicht, ‘onze Ron heeft zich quasi vanavond verloofd’.
Freek vroeg, ‘en wie mag de gelukkige dan wel zijn?’
Pieter wist het wel en flapte er uit, ‘Nou onze Robert, wie anders’.
Freek moest even slikken en zei toen, ‘dat had ik me al bijna gedacht’.
‘Zoals die beide de laatste tijd met elkaar om gaan, kon het haast niemand anders zijn’.
‘En daar halen jullie me voor uit mijn mooie droom, en keek naar zijn nog halve stijve pik’.
Iedereen moest over zijn opmerking lachen, maar Robert vroeg, ‘was het dan zo duidelijk?’
Freek zei, ‘eerst niet, maar nadat het met Ron zijn voet beter ging, en jullie samen de trap op gingen werd het me toch wel duidelijk’.
Ma lachte en zei, ‘zie je nu dat het niet alleen met het ouderlijk instinkt te maken heeft’.
‘Genoeg gezeurd’ zei mijn vader.
‘Ik schenk de glazen in, en dit keer voor ieder een vol glas’.
Het werd een klein maar gezellig feestje, er kwamen zelf chips en nootjes op tafel.
Na afloop ging iedereen weer naar bed, pa en ma ruimde eerst nog even de spullen weg.
In onze kamer vielen Robert en ik elkaar in de armen, en zoende er op los.
Ik zei, ‘gelukkig dat ze het weten, nu jij nog Robert’.
We gingen onder het bedlaken liggen, en trokken elkaar heerlijk af terwijl Robert me weer vingerde.
Nadat we ons schoon hadden geveegd, vielen we in elkaars armen liggend in slaap.
Rond tien uur wilde mijn moeder ons wekken, ze moest lachen toen ze ons eng omarmd zag liggen.
Het bedlaken lag naast Robert, ze ging terug naar Freek zijn kamer en zei, ‘Freek jongen, kom eens even mee en neem gelijk je digicamera mee’.
‘Jij moet echt even een foto maken, van ons pas verloofd stelletje’.
Freek keek haar vragend aan, maar ma zei, ‘kom nu maar vlug voordat het te laat is’.
Hij ging met moeder mee naar onze kamer, toen hij ons zag liggen begreep hij gelijk wat de bedoeling was.
Hij maakte een aantal foto’s van ons, en toen hij weer naar zijn kamer terug was maakte ma ons pas wakker. Pa was naar een bouwmarkt in de buurt gegaan, en kwam met drie bordjes terug, plakletters en twee fotolijstje.
Ma keek hem verwonderd aan en vroeg, ‘wat gaat dit nu weer worden?’
Pa zei, ‘dat zul je wel zien als het klaar is,’en ging naar zijn hobbykelder.
Na anderhalf uur kwam hij terug de kamer binnen, en riep ons dat we even moesten komen.
Toen we gezamenlijk in de kamer waren zei hij, ‘om te voorkomen dat er iemand, door een ander word verrast heb ik deze bordjes gemaakt’.
Hij liet ons de bordjes zien en ieder kreeg er eentje van hem, aan de ene kant van het bord stond NIET STOREN AUB en aan de andere kant stond KOM BINNEN.
‘Als jullie dit bordje aan de deur hangen, worden jullie door niemand verrast,’ zei hij.
Iedereen lachte er om, maar ging pa verder,‘bij een verloving hoort ook een cadeautje’.
En hij overhandigde ons beiden een pakje, het zag er uit als een boekje.
Robert en ik keken elkaar verbaasd aan, en maakte het pakje open.
Toen het open was, kwam de foto die Freek had gemaakt tevoorschijn.
We verkleurde allebeide, na de schrik vlogen we mijn ouders om de hals, en bedankte hun.
Pieter was nieuwsgierig, en wilde zien wat het was.
Maar ik zei, ‘dit is eigenlijk niets voor jou, maar je krijgt het toch wel te zien als je op mijn kamer komt om met mijn tv spel te spellen’.
En ik liet hem de foto zien, hij zag hoe Robert en ik naakt in elkaars armen in bed lagen.
Hij lachte en zei, ‘dit is net een herhaling, het komt me echt bekent voor’.
Ik gaf hem speels een tikje op zijn hoofd, en iedereen moest lachen.
Na het ontbijt maakte we ons klaar om naar Robert zijn ouders te gaan, met een tas die gevuld was met handdoeken gingen we het huis uit.
We stapte in onze wagen en reden naar het huis van Robert zijn ouders, Pa parkeerde de wagen achter die van Robert zijn ouders.
Toen we in de tuin waren trokken wij meteen onze kleren uit, Mark was al in het water.
Hij zwaaide naar ons en riep, ‘kom er in, het water is heerlijk’.
Wij sprongen alle in het water, mijn ouders bleven nog wat kletsen met de ouders van Robert.
Na een tijdje met elkaar te hebben gesproken, zei Robert zij vader ineens, ‘Els en ik maken ons zorgen over Ron en Robert’.
‘Robert gedraagt zich in de laatste tijd, net als mijn jongere broer Jos’.
‘Ongeveer drie weken later, kregen we van mijn ouders te horen dat Jos homo was’.
‘Nu zitten we er niet mee hoor, maar de onzekerheid is wel slopend, ‘zei hij.
Mijn vader verslikte zich in zijn biertje, en zei, ‘wij hebben ook wel iets gemerkt hoor’.
Hij werd gered door de tuindeur die open ging, en de ouders van Els kwamen binnen.
Ze begroete elkaar en stelde zich voor, Robert zijn oma en opa ontkleedde zich en namen plaats aan de tafel.
Maar de redding was niet van lange duur, Robert zijn vader ging gewoon verder of de oma en opa er bij waren of niet.
Hij vroeg, ‘wat hadden jullie dan gemerkt aan Ron?’
‘Nou ze gaan wel erg intiem met elkaar om, ‘zei mijn vader.
Els vertelde haar ouders waar het gesprek over ging, oma was van mening dat het allemaal inbeelding was.
Robert en ik zagen dat de blikken op ons waren gericht en ze het over ons hadden, Robert knikte met zijn hoofd dat we er naar toe moesten gaan.
Ik knikte terug dat het inderdaad beter zou zijn, dus gingen we uit het water en namen plaats op de vrije stoelen.
Robert begroette zijn oma en opa door ze even te knuffelen, zijn moeder schonk een glas ijsthee in voor ons.
Ik zei lachend, ‘en zijn jullie lekker aan het roddelen over ons’.
Mijn moeder vroeg, ‘hoe kom je daar nu bij jongen?’
‘Nou’, zei ik, ‘jullie kijken zo naar ons, terwijl jullie met elkaar aan het praten zijn’.
Ma streek even door mijn natte haar, en zei zachtjes, ‘jongen, ik denk dat het niet lang meer een geheimpje zal blijven’.
De andere hadden het niet gehoord, en ik keek mijn moeder verbaast aan.
‘Hoe bedoelt U dat?’ vroeg ik zachtjes.
‘Harry en Els, hebben ook al een verdacht over Jullie twee, ‘zei ze.
Ik dronk snel mijn glas leeg en zei, ‘wie het laatst in het water is, is een ezel’.
Robert reageerde meteen, hij dronk zijn glas snel leeg en nam een speurt naar het zwembad.
Tegelijk sprongen we in het water, en hij drukte me onder water.
We gingen in een hoek van het zwembad staan, daar zei ik, ‘Robert jou ouders hebben ook al wat in de gaten!
Hij keek me verwonderd aan en vroeg, ‘hoe kom je daar bij?’
‘Ik heb het net van mijn moeder gehoord, ze hebben het al een hele tijd over ons’.
‘Je oma meent dat ze het zich maar inbeelden, maar jou ouders hebben een andere mening’.
‘Dus bereid je maar vast voor, maar je heb wel geluk’.
Robert keek me aan en vroeg, ‘hoezo, heb ik geluk?’
‘Nou niet alleen ik ben er bij, maar mijn hele familie,’zei ik en duwde hem onderwater.
Robert zijn vader zwaaide naar ons, dat we naar hem toe moesten komen.
Voor het eerst luisterde we op het eerste woord of teken, en we kwamen weer uit het water.
Met de armen over elkaars schouders geslagen liepen we naar Robert zijn vader, en Robert vroeg ‘wat is er pap?’
Zijn vader vroeg hem recht voor zijn raap, ‘Robert ben eerlijk, is er meer tussen jullie als alleen maar een vriendschap?’
Robert keek naar zijn voeten en zei zachtjes, ‘ja pap, Ron en ik zijn quasi verlooft’.
‘Maar dit hadden we eigenlijk nog even onderons willen houden, zeker tot dat die nare zaak met Willem voorbij was’.
‘Maar het schijnt nu, dat jullie al iets hebben gemerkt, en liegen wil ik niet tegen jullie’.
Robert zijn vader stond op en ging naar hem toe, Robert deed een stapje terug.
‘Jongen je hoeft niet bang te zijn voor mij, jij blijft mijn zoon hoe dan ook’.
‘Ik waardeer het zeer dat jullie wilde wachten tot alles voorbij was, maar ik vind het ook heerlijk dat je het nu eerlijk heb gezegd’.
Zijn moeder kwam er bij staan, ze omarmde Robert en begon zacht te huilen.
De oma van Robert nam haar dochter in haar armen en zei, ‘jullie kunnen er net zo min wat aan doen als Robert en Ron, laten we hopen dat ze gelukkig worden’.
‘Dat is het enige wat telt, laat ze hun gang gaan, en hoop voor hun dat ze echt nog lang samen mogen zijn’.
In plaats van haar kleinzoon sloot ze mij in haar armen, nadat ze haar dochter had los gelaten.
En zei lachend, ‘zorg dat jullie gelukkig worden met elkaar, zo niet dan ga je bij mij over het knie jongen’.
Ik lachte wat verlegen naar haar, nu kwam de opa van Robert naar me toe en wenste ons ook veel geluk.
Ik nam Robert in mijn armen en zei, ‘nu heb jij het ook achter je, en was het nu echt zo erg als je het had voorgesteld’.
‘Nee’ zei hij en we gaven elkaar een kust.
Opa liep naar zijn kleren en pakte zijn beurs uit zijn broekzak, hij haalde er drie briefjes van vijftig euro uit en gaf die aan Robert.
Hij zei, ‘ga daar maar eens lekker van eten met Ron en je familie, als jullie op Corsica zijn’.
Robert bedankt zich bij opa en oma, en keek zijn vader mistrouwend aan.
Met een lach zei hij, ‘ik weet niet, kan ik U vertrouwen of is het toch beter dat ik het moeder zolang laat bewaren’. Zijn vader greep hem vast en duwde hem naar het zwembad, bij de rand gaf hij Robert een zet zodat hij in het water viel.
Gebukt met zijn handen op zijn knieën stond hij te lachen, hij had schijnbaar niet gemerkt dat ik ondertussen achter hem stond.
Met mijn handen duwde ik tegen zijn billen, en hij viel voorover in het zwembad.
Freek en Pieter zwommen meteen naar hem toe, en duwde hem nog eens extra onder.
Toen hij weer boven water kwam, duwde hij de beide een voor een kopje onder.
Hij klom uit het water, droogde zich af en liep naar het schuurtje.
Daar pakte hij de barbecue, en stak hem aan.
Terwijl hij een bijzettafeltje naast de barbecue zette, ging Robert zijn moeder het vlees uit de koelkast halen.
Robert en de rest kwamen uit het water, en gingen bij mij op het grootte deken liggen wat op het gras lag.
Mark had zijn duikbril vol met water gedaan, en zonder dat ik er erg in had gooide hij het over mijn rug.
Van schrik draaide ik me om en rolde over Robert heen die naast me lag, ineens lag ik tussen Freek en Robert in.
Mijn vader en moeder die dat zagen, moesten om Mark lachen.
Ik stond op en liep naar mijn handdoek, om me af te drogen.
‘Wacht maar ik krijg jou nog wel, rakker die je bent,’zei ik.
Wij lagen lekker in de zon te bakken, en na een tijdje stond ik op om naar de wc te gaan.
Mark was in slaap gevallen, en merkte niet dat ik weg ging.
Op de terug weg, stond Robert zijn moeder in de keuken.
Ik vroeg, ‘tante Els, mag ik een paar ijsklontjes pakken?’
Ze zei, ‘maar natuurlijk jongen, wacht even dan geef ik je een bakje’.
Ik nam het bakje en deed het halfvol, en liep weer naar buiten.
Nadat ik het onder de parasol had gezet nam ik er twee uit en liep naar Mark en de jongens.
Die begonnen al bij voorbaat te lachen, ze wisten wat er ging gebeuren.
Ik liep naar Mark die nog sliep en op zijn rug lag, en gooide het ijs op zijn buikje.
Hij schreeuwde het uit, en sprong overeind.
Ik zei lachend, ‘normaal zegt men mijn wraak zal zoet zijn, maar de mijne is koud’. Robert zijn vader riep jongens, ‘de worstjes zijn klaar jongens, jullie kunnen aanvallen’.