Wie Het Schoentje Past...

voor Noor

Het was ver voorbij middernacht toen ik naar huis reed. De buurt was zo goed als verlaten. Hier en daar zag ik een eenzame figuur dicht bij de huizen lopen. Wie op dit uur nog op straat rondhing, was op zoek naar sex of geld of misdaad. Of had gewoonweg geen huis of thuis. Toen ik naar rechts af draaide, zag ik plots een taxi opdoemen die vreemd over de baan zwierde, van links naar rechts. Alsof de bestuurder dronken was. Ieder ogenblik verwachtte ik dat hij in de flank van een van de geparkeerde wagens zou rijden, maar telkens kon hij op het laatste ogenblik een botsing vermijden. Gelukkig dat de straten in deze buurt, ver van het centrum, op dit uur zo goed als leeg waren. Ik was op mijn hoede en bleef op een afstand. Ik had geen zin in een aanrijding in het midden van de nacht.

Plots stopte de taxi bruusk! Ik kon de remmen horen piepen. Ik vertraagde en zag dat de taxichauffeur uit de wagen sprong. Hij trok de achterdeur open, sleurde een vrouw naar buiten en wierp haar op de straat neer! Hij sprong luid vloekend en gesticulerend opnieuw achter het stuur, gooide de vrouw nog een tas achterna en vertrok met gierende banden…! Ik had zonder ademen zitten kijken! Ik wist even niet wat ik moest denken of doen. Alles was zo snel en brutaal gegaan dat het voorbij was voordat ik het besefte. Nu speelde alles wat gebeurd was zich als een vertraagde film in mijn hoofd af. Tegelijk zag ik hoe de vrouw in het midden van de straat op haar knieën zat en moeizaam probeerde recht te staan maar voortdurend wankelde op haar hoge hakken. Ze had waarschijnlijk teveel gedronken. Toen de vrouw uiteindelijk recht stond, streek ze met haar hand over haar rok en legde haar haar in de plooi. Of probeerde dat ten minste. Die gebaren ontroerden me. Ze bleef een vrouw zelfs op dit ellendige dieptepunt. Ik was inmiddels uit mijn wagen gestapt en wandelde naar haar toe. Ik schatte haar achteraan in de veertig. Ze was mollig. Ze had een dikke halflange donkere haardos die er, in elk geval nu, erg warrig uitzag. Ze droeg een donker grijs deux-pièces, een wit hemdje met aan de kraag een rood strikje en hooggehakte schoenen van hetzelfde rood. Ondanks haar trieste toestand vond ik dat ze er nog steeds elegant uitzag. Afgaande op haar klassieke kledingstijl dacht ik dat ze misschien een zakenvrouw was. Of de secretaresse van een zakenman? Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat haar hemdje half open hing. Een dikke witte tiet hing uit haar bh, maar daar leek de vrouw geen last van te hebben.
‘Kan ik u helpen, mevrouw?’
Ik probeerde de vraag zo gewoon mogelijk te stellen alsof er niets was gebeurd en ik niets had gezien. Voor zover dat mogelijk was natuurlijk. Ik bukte me en raapte haar tas op. Ik zag dat ze even schrok. Ze had me niet zien aankomen.
‘Ah… een gentleman…!’, zei ze spottend: ‘Wie had dat nog verwacht… zo laat… op de avond…!’ Ze boerde. Dat klonk niet erg aangenaam. Ze wankelde opnieuw op haar hoge hakken en kon zich maar net staande houden door zich vast te grijpen aan een geparkeerde wagen. Ze keek me verward maar vriendelijk aan.
‘Ik heb gezien wat er gebeurd is. Het spijt me.’
Ze sloeg met haar arm in de lucht en maakte een afkeurend geluid met haar lippen:
‘Ach…!’
En dan schreeuwde ze plots luid in de richting waarin de taxi verdwenen was:
‘Smerig… vuil... varken…!’
Ze kreeg het nauwelijks gezegd. De woorden vielen over elkaar en zij viel bijna achterover. Ik schoot toe en hield haar vast. Ze liet haar hoofd een ogenblik tegen mijn schouder vallen. Ik rook haar parfum vermengd met de geur van alcohol en voelde haar warme volle lichaam tegen mij leunen.
‘Dank… u…!’, fluisterde ze en sloeg haar armen stevig om mijn rug. Spontaan gaf ik haar een kus op haar hoofd en drukte haar tegen me aan… Ik voelde haar dikke tieten, haar adem in mijn nek.
‘Ho… ho… meneertje… rustig… rustig…’
Ze maakte zich schreeuwend los en duwde me ruw van zich af:
‘Wie denk… wie denk jij wel… dat je… bent?’, lalde ze.
‘Het spijt me. Ik wil alleen maar helpen.’, zei ik zo vriendelijk mogelijk.
Ze ging voor me staan en keek me spottend recht in de ogen;
‘Daar hou jij wel van, niet, meneertje?’
‘Excuseer….!’, vroeg ik.
‘Van mijn tieten natuurlijk!’, riep ze uit en trok haar hemdje nog wat verder open.
‘Kijk gerust, meneertje,... je bent echt niet de enige die graag... naar deze geile tieten… gluurt. Doe maar...!’
‘Ik...ik… Het spijt me... als ik u beledigd heb’, zei ik, maar kon niet voorkomen dat ik een blik wierp op haar grote witte uiers die half uit haar hemdje hingen. Ja, ik hield er inderdaad van. Ontzettend zelfs.
‘Heh… heh…!’, zei ze spottend.
Ze kalmeerde en fatsoeneerde haar haart. Opnieuw voelde ik dezelfde ontroering. Ik keek naar haar mooie donkere ogen waarvan de make up was uitgelopen. Ik vroeg me af hoe ze in deze pijnlijke situatie terecht was gekomen.
‘Zal ik u naar huis brengen?’
‘Naar huis… naar huis… naar huis…’, herhaalde ze steeds luider en steeds meer spottend.
Ik keek even op naar de donkere ramen van de huizen in de buurt of iedereen nog sliep. Ik dacht een gordijn te zien verschuiven. De vrouw sprak inderdaad veel te luid voor het uur van de nacht. Ik moest hier weg anders kregen we de politie nog op ons dak wegens straatlawaai. Ik wilde haar helpen, maar ik wilde niet in moeilijkheden komen.
‘Kan ik u misschien ergens anders naar toe brengen dan?’
Ik dacht er even aan haar mee te nemen naar mijn appartement. Want ik moest toegeven dat ze me wel iets deed. Deze stomdronken secretaresse op rode schoenen in the middle of nowhere!
‘Waar naar toe?’, vroeg ze brutaal, maar ook met wanhoop in haar ogen.
Ze wist echt niet wist waar ze heen moest.
‘Kom in mijn wagen zitten. Dan kan u wat uitrusten en dan zien we wel hoe het verder gaatt’.
Ze steunde op mijn arm.
‘Wat een nacht… verdomme…!’, zuchtte ze diep toen ik naast haar achter het stuur plaats nam en de wagen startte.
‘Zware nacht gehad?’, vroeg ik wat idioot.
Ze zweeg en staarde in het duister. Ik zag de vermoeidheid op haar gezicht. Maar ik vond haar ook heel geil, zoals ze daar zat. Dronken, verward, haar hemdje open en haar tieten half bloot. Ik keek naar haar korte jurkje en haar mooie stevige witte benen.
‘Geïnteresseerd?’, hoorde ik haar plots spottend sissen.
Ik schrok en schaamde me diep. Ik keek snel voor me. Ze lachte me uit.
‘Je mag nog meer zien als je wil…’, ging ze spottend verder.
Ze maakte haar rood strikje los, knoopte onhandig en woedend haar hemdje open en trok ook haar andere tiet uit haar bh!
‘Kijk, alle vlees in de vitrine! Komt dat zien, kerels! Kom dat zien! Kijken naar niet aankomen meneertje!’, tierde ze bitter lachend.
Ik wist niet waar ik moest kijken. Zoveel wit geil vlees! Ze begon kreunend aan haar grote tepels te trekken en te draaien totdat ze hard werden. Ik snakte naar adem en mijn kruis werd pijnlijk stijf. Dit soort situatie had ik nog nooit meegemaakt. Ik was onwaarschijnlijk opgewonden, maar had tegelijk ook schrik voor haar spot en woede. Ik had geen idee waar die vandaan kwamen. Of wat ze had meegemaakt vanavond. Geen al te beste ervaring met mannen in elk geval, zoveel was duidelijk. Ik was beter wat op mijn hoede, dacht ik. Ik zweeg, maar zij kwam niet tot rust. Ik durfde zelfs niet vertrekken. Ik had schrik dat ze zich zo wild zou gedragen dat ik van de weg geraakte! Ik moest even aan de taxichauffeur denken. Zou ik haar straks ook vloekend uit de wagen zwieren? Ze hield maar niet op. Blazend en zuchtend hief ze haar dikke kont, stroopte haar rok op en trok onhandig en ruw haar slipje uit! Ze hield het voor haar gezicht en toonde het dan aan mij.
‘Kijk, meneertje, en nu zit ik ook in mijn blote kut naast je! Tevreden!?’’
Ze stak haar slipje in haar tas.
‘Ik… het spijt…me… dat wilde ik. niet..!’
‘Natuurlijk wilde je dat!’, snauwde ze me bitter toe.
Het viel me op dat ze niet meer lalde. Ze was vlijmscherp geworden.
‘Rijden maar!’, beval ze en zweeg dan.
Ik reed in stilte door de stad en bleef zo ver mogelijk van die straten waar ik meer verkeer vermoedde. Wat moest ik in godsnaam met een halfnaakte vrouw naast me? Ze had intussen haar voeten op het dashboard gelegd en haar rokje zo hoog opgetrokken dat ik vanuit de hoek van mijn rechteroog het begin van haar kutje meende te kunnen zien! Het zweet brak me uit. Van opwinding. Maar ook van ongemak. Waarom was ik in godsnaam gestopt om haar te helpen? Ik was doodmoe. Ik kon toch niet blijven rondrijden zonder doel?
‘Waar moet ik naartoe?’
‘Je pik achterna!!’, zei ze alsof dat een normaal antwoord was op mijn vraag.
‘Wat… bedoel… waar…?’
‘Je wil me toch neuken? Of niet soms?’
‘Ik… euh…!’
‘Natuurlijk wil je me neuken! Je denkt aan niets anders!’
‘Euh…!’
‘Dus rij je pik maar achterna!’
‘Maar…’
‘Zoek een plek waar we kunnen neuken verdomme!’, schoot ze uit.
‘Wil... jij… dan…!’, stotterde ik me door het gesprek.
Plots was ze heel kalm en klonk ze zelfs een beetje triest:
‘Ik kan wel een stevige beurt gebruiken. Ik had een verschrikkelijke avond…!’
Dan zweeg ze een tijd. Ik wist niet goed wat zeggen. Ik had natuurlijk iets gezien, maar wat er de rest van de avond gebeurd was, daar had ik het raden naar. En ik durfde het ook niet vragen. Dan verraste ze me opnieuw.
‘Eigenlijk ben jij het beste wat me vanavond is overkomen…!’, zei ze terwijl ze haar schoenen op het dashboard leek te bestuderen. Dan streelde ze haar enkels en haar kuiten. Ik betrapte me erop dat ik dat nu zou willen doen. Haar benen strelen, kussen, likken, van haar tenen tot haar kutje en terug. Natuurlijk had ze gelijk. Ik wilde met haar neuken. Misschien al vanaf het ogenblik dat ik haar uit de taxi zag geworpen worden? Had ik toen al een prooi geroken? Een gewonde prooi die ik makkelijk zou kunnen overmeesteren? Maar was ze wel zo’n makkelijke prooi? Ik keek naar haar mooie wilde donkere haardos, naar haar vermoeide maar heel aantrekkelijke gezicht, haar rode lippen, haar wat uitgelopen oogschaduw. Ja, ik wilde haar kussen en strelen en likken en neuken…
‘Ik heb gedaan wat iedere man zou doen’, zei ik wat verlegen. Ik wist niet wat ik moest zeggen.
‘Denk je dat nu echt?’, zei ze opnieuw heel bitsig: ‘Onnozelaar! Mannen! Aan de ene kant varkens en aan de andere kant onnozelaars! Godverdomme wat een ellende!’
Nu wist ik helemaal niet meer wat ik moest doen. Ze wilde met me neuken. Ze wilde dat ik een geschikte plek zocht. En tegelijk zat ze op te schelden. Ze moet iets van mijn verwarring hebben begrepen, want ze legde haar hand op mijn kruis en kneep er zacht in.
‘Hm… goed zo… zoek maar snel een plekje!’
Zoveel had ik er eerlijk gezegd niet in gedachten. Ik kende wel enkele donkere steegjes waar ik eens met een prostituee was geweest. Die waren geschikt voor het snelle pij en handwerk, maar dat was niet wat ik met haar doen. Of net wel? Was het niet precies dat wat ik wilde? Me in de wagen laten pijpen door een zatte halfnaakte slet? Was dat niet de bedoeling van deze hele avond? Had ze geen groot gelijk dat ze me dat verweet? Dat ik zoals alle andere mannen ook een varken was? Al die vragen kwelden me verschrikkelijk toen ik door de stad reed. Vreemd genoeg wilde ik het haar allemaal vragen. Als zij zei dat het ok was, dan was dat toch zo, niet? Toen ik me tot haar wilde keren, zag ik dat ze in slaap was gevallen. Haar hoofd lag tegen het raam. Haar mond hing een beetje open en er liep was speeksel over haar kin. Ze begon zacht te snurken. Ze zag er vermoeider en ook wat ouder uit dan daarnet. Wat zou ze hebben meegemaakt? Ze zag er als een gewone vrouw uit. Een vrouw die me in andere omstandigheden niet zou zijn opgevallen. Toch had haar gezicht iets vertrouwenwekkends. Ik zou haar onmiddellijk mijn heel leven vertellen als ze me dat vroeg. Dan gleed mijn blik naar haar volle tieten die nog steeds half uit haar hemdje en haar bh hingen. Ze gingen zacht op en neer. Hoe graag zou ik mijn hoofd nu op die kussentjes te slapen leggen en alle ellende van de wereld, van mijn wereld vergeten! Ik moest me bedwingen om de tieten niet helemaal te ontbloten en te strelen… Plots schoot ze wakker en maakte een bruusk einde aan mijn dagdroom!
‘Wat… wie ben jij… waar ben… oh god… ik moet…’, ze maakte een braakgeluid.
Ik duwde hard op de rem. Ze had de deur net op tijd open! Ik hoorde haar braken en hoesten en overgeven! Als dat allemaal in mijn wagen was gebeurd! Misschien was dat wel de reden waarom de taxichauffeur haar uit de wagen had gegooid’
‘Wat een ellende…!’, zei ze toen ze opnieuw de deur dichttrok.
Ze zag lijkbleek. Vreemd genoeg gaf haar dat een wat onwezenlijke schoonheid. Alsof ze er niet echt was. Een verschijning. Een dronken engel. Ik had een flesje water en gaf haar dat. Terwijl ze dronk, druppelde vuiligheid uit haar mond over haar kin en viel op haar tieten.
‘Kom hier’, zei ik.
Ik nam een papieren zakdoekje en wreef haar kin schoon. Ze keek me strak aan maar liet me begaan. Dan raakte ik voorzichtig het zachte vlees van haar tieten aan en veegde het braaksel weg. Keek ze me aan omdat ze verwachtte dat ik van de situatie misbruik zou maken? Dat ik naar haar tieten zou grijpen? Natuurlijk was het dat wat ik wilde doen.
‘Doe je dat vaker?’
‘Wat bedoel je?’
‘Dronken dellen van straat oprapen!’
‘Waarom?’
Ze zweeg opnieuw en dronk het flesje leeg.
‘En nu moet ik pissen verdomme!’, zei ze: ‘Het spijt me…’
Dat klonk gemeend.
‘Geen probleem. Maar hier gaat dat niet lukken. En liever ook niet in de wagen!’, grapte ik wat onnozel.
‘Snel!’ was het enige wat ze zei terwijl ze haar handen tussen haar benen hield alsof ze zo de dijkbreuk kon voorkomen. Ik moest nu stoppen.
‘Ga daar in de oprit van dat huis. Daar ben je wat beschermd door de struiken.’
Ze vloog uit de wagen en met heen en weer schuddende tieten rende ze naar de oprit. Ik stapte snel uit om te zien of de kust veilig was. Maar eerlijk gezegd stapte ik uit om naar haar te kijken. Ze stond met de benen wijd en hield haar rode rokje omhoog. Ze boog zich voorover om naar het water te kijken dat uit haar liep en tussen haar rode schoenen op de oprit pletste. Ik zag haar witten tieten bungelen. Het was een zo ontzettend geil zicht dat ik nog wat dichterbij ging. Toen schoot een lamp aan en ging een alarm aan. Een hond begon te blaffen. En dan een beetje verder op nog een. En dan nog een. We zaten in een chique buurt.
Geschrokken keek ze op en zag mij staan: ‘Idioot!’ fluisterde ze woedend.
Ik greep haar arm vast en trok haar mee: ‘Kom, we moeten hier weg’.
‘Ik heb nog niet gedaan, verdomme, ik ben nog aan het pissen…!’
‘Later… later…’, zei ik als wist ik niet wat ik daarmee bedoelde.
Op het ogenblik dat we een agressieve mannenstem iets hoorden roepen, sprongen we in de wagen en reden met gierende banden weg.
‘Wat nu?’, vloekte ze, ‘heel mijn benen onder de pis! En ik druppel nog. Dus als je morgen iets ruikt…!’’
Water had ik helaas niet meer. Ik gaf haar mijn zakdoek. Ze legde haar voeten opnieuw op het dashboard, trok haar rokje omhoog en wreef zich droog van haar enkels, over haar kuiten en haar dijen tot haar geschoren vlezige kutje dat ze nu helemaal aan mijn openbaarheid prijsgaf. Ik duizelde. Ik wilde mijn hand tussen haar benen steken… Op dat ogenblik passeerde ons een politiewagen! In mijn achteruitkijkspiegel zag ik dat de politiewagen honderd meter verder rechtsomkeer maken!
‘Ook dat nog!’, vloekte ik.
‘Wat?’
‘De politie heeft je gezien?’
‘Mij?’
‘Ja met je benen open op het dashboard!’
‘Verdomme!’, zei ze plots doodnuchter.
Ik gaf plankgas. Gelukkig kende ik dit deel van de stad goed. Ik reed op een binnenpleintje dat omgeven werd door hoge appartementsblokken, stopte de wagen en doofde de lichten. We zwegen en keken elkaar in spanning aan. Haar ogen schitterden als sterren. Zoals wel vaker had de spanning om ontdekt te worden en de gedwongen stilte ook nu een opgeilend effect. Ik legde mijn hand op haar warme dij.
Ze keek er even naar en dan naar mij: ‘Is dit het geschikte plekje?’, fluisterde ze.
Dat wond me nog meer op. Ik gleed met mijn rechterhand tussen haar benen. Ze opende haar dijen een beetje. Ik voelde de zachte natte ingang van haar kutje. Ze greep in mijn kruis. Ik kreunde. Ik boog me naar haar toe om haar tieten te kussen. Op het ogenblik dat ik met mijn tong haar tepel raakte, raakte ik met mijn linkerelleboog de claxon van mijn wagen! We schrokken ons beide een ongeluk door die schrille kreet in de nacht! En wij niet alleen. Onmiddellijk gingen er een aantal lichten aan in de appartementen.
‘Weg hier!’, riep ik en startte vloekend de wagen
De vrouw naast me kon niet meer en kreeg de slappe lach.
‘Rij me nu maar naar huis’, ze ze: ‘Dit wordt niks vannacht. Wat begon als een drama eindigt als een klucht.’
Ik snapte er niks van. Het enige wat ik voelde was totale frustratie. Ik haastte me naar het adres dat ze me gegeven had.
‘Hier’, zei ze plots. Het klonk als een bevel.
Ik vertraagde. Voordat ik er erg in had, sprong ze uit de wagen. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik nog net hoe ze in haar grijze deux- pièces de hoek om liep! Ik vloekte.

Ik kon haar niet onmiddellijk nalopen want ik stond op een kruispunt! Ik reed mijn wagen zo snel ik kon aan de kant. Toen ik wilde uitstappen zag ik dat ze haar rode schoenen vergeten had. Ik greep ze vast en haastte me achter haar aan. Ze was dronken en ze liep op haar blote voeten. Zo ver kon ze nog niet zijn. Ik moest haar kunnen inhalen. Ik liep zo snel ik kon met in iedere hand een rode schoen. Het moet een surrealistisch beeld zijn geweest. Toen ik de hoek om liep, zag ik een lege straat. Niemand. Geen halfnaakte vrouw op blote voeten met een warrige volle haardos. Verderop was er echter een gebouw waarvan de inkomhal verlicht was. Daar moest ze binnengelopen zijn. Dat kon niet anders. Ik haastte me naar het gebouw, maar zag niemand in de hal. Ik ging voor het appartementsgebouw staan en keek naar de ramen. Ergens moest er een licht aangaan. Dat zou dan haar raam zijn. Ik bleef enkele minuten staan maar alles bleef duister. Misschien woonde ze aan de achterkant? Ik vroeg me af waarom ik daar nu stond. Waarom ik me nu zoveel drukte maakte over haar plotse verdwijning? Waarom was ik niet opgelucht dat ze was weggelopen? Ze had me zoveel ellende bezorgd! Nu kon ik ten minste op mijn gemak naar huis. Maar wat ik voelde was sterker dan dit soort oppervlakkige redeneringen. Veel sterker. Ik had iets meegemaakt. Er was iets gebeurd in mijn saaie leventje. Ik wilde daar niet meer naar terug! Dat wist ik heel zeker. En zij, die dronken del die in mijn leven gekomen was doordat ze uit een taxi werd gesmeten, zou ervoor zorgen dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn!

Ik liep terug naar de hal. Een paar tientallen brievenbussen en evenveel namen! Esther W., Simone C., Nancy B., Bob V., Fanny K., Arlette J., Chuck B., Jolien vdB., Geert Jan M., Samantha S., Noor L., Marie-Simone R., Hans N., Irene P., Suusje vdW., Caroline D, Anne G., Carolien P., Iris F., Roedie Q., Rick C., Jac W., Henk H.., Gerrit T., Soraya S.… het had geen zin. Ik had geen enkel idee hoe mijn onverwachte passagier heette of op welke verdieping ze woonde. Ik had geen enkel aanknopingspunt. Ik bleef nog een paar minuten rondhangen in de hal. Dan liet ik één van beide schoenen achter met daarin de korte boodschap: “Als je met mij naar het bal wil, pas dan het tweede schoentje!”, en mijn telefoonnummer. Met de andere rode schoen in mijn hand wandelde ik terug naar mijn wagen. Toen ik de hoek om liep, zag ik een politiewagen naast mijn auto staan. Ze hadden me dus al gevonden. Het enige bewijs dat ik had ter rechtvaardiging van deze losgeslagen avond was de rode schoen in mijn hand. Maar ik ben niet zeker of de politie nog in sprookjes geloofd.