Mini - 83

Na een halfuurtje lekker ontspannen zwemmen, gevolg door douchen liepen we weer naar de camper. “Wat trekken we aan vanavond, Joline?” Een ondeugende blik was het antwoord. “Bedoel je tijdens het bezoek, Kees, of daarna?” Ik zuchtte diep. “Tijdens het bezoek aan Sandra en Pieter, lieve schat. Wat er daarna gedragen wordt, weet ik waarschijnlijk wel. Ik stel voor dat we niet al te sjiek gaan. ten slotte zitten we op een camping en hebben we vakantie.” Joline knikte. “Lijkt me een goed plan. Maar eerst: eten. Ik heb honger van het wandelen en zwemmen.” “Vergeet je de tusseniggende activiteit niet, schat?” vroeg ik plagend. Een gespeeld-boze blik was mijn beloning. “Ik staak. Jij kookt vanavond.”

Ik pakte haar gezicht tussen mijn handen. “Als ik kook, mag jij afwassen. Hoe ga je dat doen zonder het sopje van Kees? Nou?” Joline kuste me op mijn neus en zei: “Dan wassen we vanavond laat wel af. Waarschijnlijk heb je nu tóch te weinig sop…” Ze lachte plagend en ik gromde.
Ik begon met koken: aardappeltjes en haricots verts. Geen vlees. Joline had aangegeven dat ze niet bij elke maaltijd vlees hoefde. Wél zo makkelijk en het zorgde er vanzelf voor dat je meer groente at. Beviel me wel.

Na het dessert gingen we tóch samen afwassen en daar zagen we Sandra weer. “Hallo… Lekker gewandeld?” Joline knikte. “Mooie omgeving hier. Alleen dat kasteel van Doornroosje is vrijwel onbereikbaar. Tenminste… Via de route die Kees had uitgezocht.” Sandra lachte. “Nou, kom dan maar bij ons uitrusten. Bij een kop koffie en een drankje. Over een half uurtje zijn jullie welkom.” We kleedden ons nog even om. Joline trok een strakke, witte spijkerbroek aan, een fleurig bloesje met een vest; ik ook een spijkerbroek, overhemd en trui. Zo liepen we naar de caravan van onze gastheer en gastvrouw.
Het bleek een leuk stel te zijn waarmee het snel klikte. Pieter was hoofdverpleegkundige in een ziekenhuis in Nijmegen en Sandra werkte als laborante bij de Radboud Universiteit in Nijmegen. “Hoe bevalt dat nou, zo’n camper?” vroeg Pieter tijdens de koffie, “het lijkt me zo’n gedoe. Als wij ergens staan met de caravan koppel je het ding af en gaat met de auto de omgeving bekijken. Met zo’n camper moet je dat ding meenemen, anders is je actieradius beperkt tot loopafstand… Bovendien zijn die dingen stervensduur, niet alleen in aanschaf, maar ook qua stalling, verzekering, onderhoud enzovoort.
Ik knikte. “Dat klopt. Maar wij mochten hem lenen van de ouders van Joline, dus kosten hebben we er niet aan, behalve waarschijnlijk een mega-doos bonbons en een enorme bos bloemen voor m’n schoonouders. Aan de andere kant: je hebt alles bij je. Heb je onderweg trek in koffie? Je zet ‘m op een parkeerplaats of ergens in de berm, draait de stoelen om en kijkt je bijrijder lief aan zodat zij koffie gaat zetten…” Joline humde indringend.

“Of… zodat HIJ koffie gaat zetten. Potverdorie.” Ik grinnikte en vervolgde: “En wil je je actieradius vergroten zet je twee fietsen op het rek aan de achterkant. Hebben nu niet gedaan, maar het kán. En je hoeft niet moeilijk te draaien en te steken met een caravan achter je auto. Voor beide manieren van vakantie vieren is wat te zeggen.” Sandra keek haar man aan. “Zeg Pieter… we hebben deze caravan nu drie jaar en het bevalt me prima. Ik hoef niet zo nodig een camper, hoor…”

Tijdens het tweede kopje koffie vroegen we naar hun wandeling in Brionne. “Nee, we hoefden geen groeten te doen aan een stelletje pubers op het marktplein. Geen hangjongere gezien. Voor de rest: een leuk plaatsje, in de zomer zal het er wel druk zijn, maar nu was het redelijk stil.” Pieter grinnikte. “Maar… jullie wilden tips waar wél en waar niet naar toe te gaan in Normandië. Dan stel ik eerst de vraag: Wat weten jullie van de geschiedenis van die stranden?”
Ik lachte. “Pieter, ik ben drie jaar beroepsmilitair geweest en me in die tijd behoorlijk verdiept in de militaire geschiedenis. Ook van dit stukje Frankrijk.” Hij knikte. “Oké. Waar wil jullie sowieso heen?” Joline keek mij aan. “Jij bent daar veel beter in thuis dan ik, Kees…” Ik knikte. “Sowieso wil ik naar Point du Hoc, Vierville sur Mer, Pegasus Bridge, Arromanches en het museum in Caen. En ik wil naar de grote Amerikaanse begraafplaats achter Omaha Beach.” Pieter knikte. “Duidelijk. Maar…” Hij pakte een grote kaart van Normandië. “…ga ook eens hierheen: ...”
Het volgende uur liet hij ons plaatsen zien die mogelijk interessant waren. Musea waar wat te zien was, en musea die volgens hem absolute geldklopperij waren. “Ga er niet naar binnen, want er is vrijwel niets te zien of te leren.” Hij besloot met: “En prik een dag waarop je niét naar musea gaat, maar alleen maar naar de grote begraafplaats achter Omaha Beach. En neem daar de tijd voor. Besef dat oorlog de grootste waanzin is die de mens kan bedenken.” Ik keek hem aan. “Dat wéét ik helaas al, Pieter. Maar het is niet verkeerd om je dat af en toe weer eens in gedachten te brengen.” Ik nam de plaatsen die volgens hem de moeite waard waren over op mijn kaart.

“En Caen is sowieso de moeite waard om een dag doorheen te lopen, als je wilt shoppen”, vulde Sandra aan. “Da’s Joline d’r afdeling. Ik ben die dag haar persoonlijke pak-ezel.” Pieter wees op Google Earth een parkeerplaats in Caen aan. “Deze is dicht bij het centrum. Betaald, maar ook bewaakt, met een aparte plaats voor campers. Handig als je gaat shoppen en je parsoonlijke pak-ezel niet teveel kilometers wilt laten sjouwen…” Ik moest lachen. “Dank voor je empathie, Pieter.”
We dronken nog een drankje en namen toen afscheid. “Wie weet, zien we jullie nog ergens. Dank voor de gastvrijheid en de uitleg en voor zometeen: welterusten!” “Leuk stel, Kees”, zei Joline, toen we buiten gehoorsafstand waren. Ik knikte. “Wellicht dat we zo nog eens tegenkomen. Je weet maar nooit. En dan nodigen we ze wel in de camper uit.” Ze pakte mijn hand. “Kom, vriendje van me. Wij hadden een afspraakje vanavond…”
In het schaarse licht kon ik haar ogen nét zien; die stonden in de stand ‘ondeugend’. “Ik wil eerst een rondje lopen. Kijken hoever de dichtbijzijnde caravan of camper van ons af staat. Dit in het kader van de eventuele geluidsoverlast…” Na een kwartiertje rondlopen bleek dat de camper op een bijzonder afgelegen stukje camping stond: helemaal achteraf in een hoekje. Ik had ‘m expres zó neergezet dat de luifel niet richting het open veld wees. De naaste buren stonden zeker 70 meter van ons vandaan, met een aantal 'boquages' er tussen, de typisch Normandische hagen. Eén meter hoge aarden wallen met een dichte haag er op.

Eenmaal in de camper trok ik Joline tegen me aan. “Ik heb zin in jou, lekker stuk.” Ze keek me aan. “En ik in jou, meneer de botte techneut. Schenk jij eens een borrel in, dan kleed ik me even om. En als ik zeg ‘borrel’ bedoel ik ook ‘borrel’. In de vriezer staat een fles Beerenburg, daar lust ik ook wel een glaasje van. En niet kijken als ik me omkleed!” Ze sloot het gordijn tussen keuken en slaapgedeelte. Ik schonk twee borrels in en deed alle gordijnen dicht. En wachtte waarmee Joline zou verschijnen. De geur van Joline’s parfum drong in de rest van de camper door. Ik snoof genietend. Dit parfum had onmiddellijk de associatie met erotiek.

Een paar minuten later ging het gordijn open. Ik kon het niet laten om een zacht, laag fluitje te laten horen. Joline stond voor me in een wijde, rode rok tot boven haar knieën, een wit, doorzichtig shirtje met kanten figuurtjes er op. Haar lange benen in een witte, dunne panty. Haar lange blonde haren los. Haar ogen schitterden. “Kees… What you see is what you get.” Ze ging bij me op schoot zitten. “Dit is alles wat ik aan heb… Mooi?”
Ik kuste haar zachtjes. “Mooi? Joline, méér dan mooi… Je ziet er geweldig uit, je straalt één en al sex uit en je zit bij mij schoot… Wat wil een man nog meer?” Ze lachte zachtjes. “Wat de man nog meer wil, heb ik wel een idee van. Maar de vrouw wil ook wat.” Ze keek me diep in de ogen. “Kees… Je hebt de camper héél interessant neergezet: met de deur richting die hagen. Als we nu buiten gaan liggen, kan niemand ons zien. zo meteen leg je een matrasje naast de camper neer. Buitenlicht uit, en gaan wij op dat matrasje lekker vrijen.” Ze keek ondeugend. “Ik wil nu doen wat ik vanmiddag niet durfde: lekker buiten met je vrijen. En jij mag me warm maken en warm houden…”

Ze pakte de glaasjes Beerenburg. “En dit helpt er wellicht bij. Proost!” Ik keek haar aan. “Ondeugd… Maar wel een lekkere ondeugd.” Ze lachte zachtjes. “Gooi dat matrasje naar buiten, met een paar handdoeken erop. En doe jij dan maar een sportbroek aan en een schoon T-shirt. Ik wacht buiten op je…” Ze ging van m’n schoot af, pakte een paar handdoeken en een plastic matrashoes en giechelde: “Misschien hebben we die ook wel nodig…” Ik knikte. “Wel zo handig.” Ik deed de hoes om de matras en legde het spul buiten neer. Met het buitenlicht uit liep ik een stukje richting het open veld. Dáár stonden een paar lantaarns, het stukje waar de camper stond was vrij donker. En je kon helemaal niet zien wat zich achter de camper afspeelde… Toen ik terugiep zat Joline al op het matras, een plaid om zich heengeslagen.
“Zonder is het best fris… Je moet me zo meteen maar goed opwarmen”, fluisterde ze. “Wacht jij maar eens af, meisje. Straks moet de Franse brandweer jou oplaaiende vuur nog blussen…” Ze giebelde. “Ik heb liever de Nederlandse brandweer. Die hebben zulke lekkere spuiten…” Hoofschuddend ging ik de camper in, kleedde me om en deed één lampje in de camper aan.

Toen ging ik naar buiten. Joline lag op de matras, in het donker nauwelijks te zien. “Kom jij eens heel snel hier, Kees Jonkman… Ik heb het fris!” Ik ging naast haar liggen en Joline rolde tegen me aan, haar rug naar me toe. “Oh, da’s lekker, zo’n warm knuffeltje naast me.” Ik grinnikte. “Wij van de brandweer zijn ook goeie pyromanen. Ik zal uw vuurtje eens een beetje opstoken mevrouwtje!” Ik trok haar naar me toe en kuste haar in haar hals. Ik voelde haar giechelen en ze wiebelde met haar billen tegen me aan. “Ik voel dat uw spuit er in ieder geval klaar voor is als de brand uitbreekt…”
Ik grinnikte. “Moet ik je ‘gecontroleerd laten uitbranden en de belendende percelen nathouden’, zoals ze dat op het nieuws zo mooi zeggen?” Joline schudde haar hoofd. “Nee. Laat mij maar ongecontroleerd fikken en als je het waagt om ook maar één belendend perceel nat te gaan maken met die spuit van je, ga je wat beleven!”
Ik streelde haar borsten. “Nu even geen rare beeldspraak meer, schat. Nu alleen wij tweeën. Hier op een veldje ergens in Frankrijk, onder de sterrenhemel…” Ze kroelde weer tegen me aan. “Lekker Kees… Streel mijn borsten eens goed… Nog niet op mijn tepels, maar lekker er omheen strelen. Dit shirtje maakt het extra opwindend.” “Ben ik helemaal met je eens. Ik zag je borsten, maar je tepels nét niet. Héél erotisch.”

Ze bromde en duwde een lang been tussen de mijne. “Is dat been ook opwindend?” vroeg ze zachtjes. “Lieve schat… allebei je benen zijn opwindend. Heerlijk lang, sierlijk, prachtig van vorm, lekker warm en je weet ze altijd heerlijk te verpakken… Als ik jouw benen zie, word ik onmiddellijk geil en verlang ik ernaar om ze te kussen, te voelen, te strelen…” Ze draaide zich op haar rug en legde een been over de mijne heen. “Doe het! Streel mijn benen, voel ze, lekker met je handen tussen mijn benen in, op mijn poesje… Ze keek me aan, ik kon haar ogen nét zien. “Bevredig me, Kees! Laat me klaarkomen op jouw lekkere vingers… Ik verlang ernaar!”
Ze spreidde haar benen, pakte mijn hand en legde die op haar poesje. Haar panty had al een opening in het kruis en de warmte straalde me tegemoet. “Nu niet meer plagen, maar me lekker vingeren… Vingers in m’n kut, je duim op m’n clit!” Ik aarzelde niet meer; Joline kennende zou haar poesje al wel eens kletsnat kunnen zijn. Met één vinger drong ik bij haar naar binnen. Ze hijgde. “Meer!” Een tweede kwam erbij en met mijn duim zocht ik haar clit. Die maakte ik nat met haar eigen vocht en begon er snel overheen te wrijven. Joline tilde haar heupen op en begon tegengestelde bewegingen te maken.
Ze trok mijn hoofd naar zich toe. “Kus me! Lekker tongen!” Onze monden raakten elkaar en onze tongen ook. Eerst gleed haar tong in mijn mond, toen de mijne in haar. Ik voelde haar hijgende ademhaling, rook haar parfum en streelde haar intens. “Kéés… lekker!” klonk er gesmoord onder me. “Vinger m’n lekkere plekje!” Ik draaide mijn hand iets en zocht haar G-spot. Eenmaal gevonden drukte ik mijn mond op die van Joline, om haar gekreun een beetje te smoren. “Zachtjes, schat…”

Ze ontspande even. “Zó moeilijk… Je doet het zo lekker! Ik… kom… zometeen… heerlijk klaar!” Ik streelde over haar linkerborst, pakte de tepel en bromde in haar oor: “Als ik nu in die lekkere tepel van je knijp... Ga je dan klaarkomen?” Ze trilde van de spanning. Ik kneep zachtjes. “Ga je dan klaarkomen?” Ze hijgde: “Zo niet… Veel te lief… Knijp in mijn tepel, vinger mijn kut sneller en dieper… En kus me, Kees! Ik wil zoenend klaarkomen… Jouw vingers in mijn poesje, mijn tong in jouw mond, lekker nat…” Ik gehoorzaamde: bijna ruw pompte ik mijn vingers in haar natte spleet en liet haar tong bij me naar binnen. Joline snoof door haar neus en terwijl ik snel over haar clit wreef, kneep ik hard in haar tepel.

Ze kromde haar rug, schokte hevig en spreidde haar benen zo ver mogelijk. En ze kwam klaar… Hard en kletsnat. Ze spoot over mijn vingers heen, één keer, twee keer… Ik haalde mijn vingers uit haar poesje, legde haar rok over haar schoot en streelde haar borst nu over haar dunne shirtje heen. En haar natte spleet over haar rok, zachtjes. Langzaam ontspande Joline. Ze likte nog een keer over mijn lippen en liet mijn hoofd los. “Zó heerlijk… Ik voelde jouw vingers heel diep in me… En wat je nu doet is ook lekker… Zo zachtjes over mijn poesje strelen, door mijn rok heen. Heerlijk opwindend, maar tegelijk ontspannend…” Ze streelde over mijn paal. “Wil je… Wil je me neuken?” “Alleen als jij het lekker vind, schat…”
Ze aarzelde even met haar antwoord. “Mijn poesje is nu best wel gevoelig. Wil je… wil je over me heen klaarkomen?” Ze keek me van heel dichtbij aan, ik zag haar ogen glanzen. “Spreid mijn benen, ga er tussenin zitten en spuit over me heen! Ik wil jouw sperma helemaal over me heen voelen spuiten, terwijl ik wijdbeens voor je lig en mezelf vinger. Spuit over mijn geile lichaam, Kees, in mijn gezicht al je dat wilt… Ik ben jouw geile sletje! Toe, alsjeblieft… Zó geil…”

Ik ging op mijn knieeën zitten, tussen haar gespreide benen in. Joline’s hand ging naar haar poesje en ze begon zich hevig te vingeren. Met haar ander hand pakte ze mijn paal en begon me rustig af te trekken. Ik streelde haar lange pantybenen. “Je bent zo lekker, Jolientje… Zo lekker geil… Streel je geile kut en je lekkere borsten, dan maak ik het af!” Ze kreunde zachtjes. “Maak je hand maar lekker nat van mijn vocht… Da’s een prima glijmiddeltje!” Ze giechelde zacht. “En spuit op mijn geile lichaam! Ik wil je sperma voelen!” Ik begon aan de eindsprint. “Jolien, ik ga zo komen…”
“Lekker! Ik ben er ook bijna! Lekker nat klaarkomen… Spuit maar lekkerrrr…..” Ze kreunde, en haar poesje sopte. Dat geluid haalde mij over de drempel. “Joliennnn….!” Ik spoot over haar heen. Waar het precies terechtwam kon ik niet zien, alleen maar horen. Vier, vijf stralen en ze kreunde bij elke straal. Na een tijdje zag ik hoe ze met haar hand over haar shirtje streelde. “Ik wrijf mezelf in met jouw geile zaad, Kees… Lekker…”

Ik zakte naast haar op de matras en trok de plaid over ons heen. Joline rolde naar me toe. “Dit was heerlijk en spannend, lieverd…” Ze kuste me en ik streelde haar. “Je bent een heerlijke geile vrouw, Jolien…” Ik voelde haar grinniken, meer dan ik het hoorde. “Ik ben blij dat je met mijn fantasiën mee wilt gaan, Kees… En ik heb er nog veel meer…” “Dat klinkt veelbelovend.” Ze bromde. “Ja. Maar een aantal gaan we niet in de camper doen. Daar wil ik toch echt onze geluiddichte slaapkamer in Veldhoven voor gebruiken. En nu, lieve vent, wil ik in ieder geval even douchen. Dit spul uit, morgen even wassen.” Even later liepen we, netjes in badjas richting douches om er een paar minuten later weer opgefrist uit te komen. Eenmaal terug in de camper sloot ik de deur. “Lekker slapen, mooie minnares?” Een knikje was het antwoord. “Lijkt me een goed plan. Ik ben er wel aan toe…”
We kusten elkaar nog even. “Ik heb genoten vanavond, Kees…” Ik bromde. “Zoiets meende ik al gemerkt te hebben, lieverd. Ik ook, voor het geval je het nog niet gemerkt zou hebben.” Lepeltje-lepeltje vielen we in slaap.