Vakantiejob - 19

Weer even wat minder seks in dit 18e deel, maar dat wordt in het vervolg weer helemaal goed gemaakt!

Wanneer Elsje weg is, lijkt Dario wat ernstiger te worden. Hij vertelt over vorige zomer, over de surflessen die hij probeerde – uiteraard! – en zijn reis naar de VS. Met zijn ouders. Om één of andere reden stelt me dat gerust. Hij is maar twee jaar ouder dan ik maar leek al een heel eigen leven te leiden.

Ik vraag hem hoe hij op de boerderij terechtgekomen is. ‘Mijn ouders drongen er twee jaar geleden op aan dat ik mijn zomer niet van begin tot eind aan de computer of op festivals sleet. Ik wilde zeker niet ergens in een fabriek terechtkomen, maar liever wat buiten zijn. In de danszaal hing op een dag een zoekertje, heel ouderwets eigenlijk. Ik mocht meteen beginnen, want er hadden zich niet echt geschikte kandidaten gemeld, volgens Arnold.’ ‘Was het Arnold die jou geselecteerd heeft, dan?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Ja, ik heb Eli pas later ontmoet. Toen ik hier kwam ‘solliciteren’, stelde Arnold me een paar vragen en de zaak was al snel geklonken.’ Hij begon te grijnzen. ‘Pas later kreeg ik het vermoeden dat ik deze job misschien eerder aan mijn uiterlijk te danken heb, haha.’
‘Hoe bedoel je?’, vroeg ik wat twijfelend.
‘Nou ja, elke jobstudent die ik hier geweten heb, ziet er lang niet slecht uit: Noah, Sébastien, Wannes, Jonas, jij, … ikzelf.’ Dat laatste voegde hij er wat lachend aan toe. ‘Allemaal kerels trouwens, nooit een meisje! Alsof deze job zo fysiek zwaar is. Conclusie: hier worden enkel hot dudes aangeworven. Maar geen probleem wat mij betreft. De sfeer is hier goed, we worden fijn betaald en hier gebeurt niets dat ik niet aankan, wat Arnold en Eli en Vlad en zo ook allemaal bekokstoven.’

Ik staarde Dario vragend aan. Ik voelde me verheugd om zijn compliment. Ik was me weinig bewust van mijn uiterlijk, maar mocht blijkbaar stellen dat ik er goed uitzag. Maar veel fascinerender waren zijn verdere opwerpingen. Ik moest meer weten. ‘Hoezo, bekokstoven?’
‘Komaan!’ reageerde Dario. ‘Je bent toch niet blind? Al die kerels hier hebben bijbedoelingen, al weet ik niet goed wie wat wil. Wat ik hier allemaal al gezien heb!’ Ik hoop dat hij verder gaat, maar zijn aandacht gaat nu naar mijn indrukken. ‘Dus, gewoon eerlijk nu, maat. Is er nog niets vreemd gebeurd?’ Ik aarzel en stamel wat. ‘Geen idee, ik… Wat is vreemd?’ Ik maak even wat zwembewegingen. Het begint wat fris te worden en ik probeer op deze manier het gesprek weer een andere kant op te sturen. ‘Dit is mijn eerste vakantiejob. Ik heb geen idee hoe het ergens anders werkt.’ Dario rolt even met zijn ogen. ‘In alle geval niet dat een oude vent met je komt douchen!’ lacht Dario. Maar dat bestrijd ik meteen. ‘Er zijn toch best wat jobs waar het personeel kan douchen? En jij staat op je sportclub toch ook met anderen onder de douche, veronderstel ik?’ Door dit doucheverhaal te normaliseren, open ik hopelijk de weg naar een douche met Dario.

Hij laat mijn argument even bezinken. ‘Nou ja, dat is misschien waar. Maar heeft Arnold het gesprek met jou nog niet naar iets meer privézaken gestuurd? Altijd lijkt hij wel iets te suggereren, en ook weer niet.’ Dario hijst zich uit het water en wandelt naar zijn handdoek. Ik kan Arnold niet afvallen en voel me binnenin gloeien door de gedachte aan hem. ‘Ik vind hem eerlijk gezegd enorm hulpvaardig en vriendelijk. Heel correct eigenlijk.’ Ik bijt op mijn lippen om mijn mond niet voorbij te praten. ‘Hij heeft me heel zachtjes ontmaagd,’ is een zin die ik geenszins nu wil uitspreken. Ik ga ook uit het water.

We wandelen terug naar het hoofdgebouw maar ik wil dit gesprek nog niet afronden. ‘En wie bekokstooft hier dan nog wat?’ vraag ik, hopend op meer onthullingen. ‘Eli is toch een deftige baas?’ Ik denk terug aan het passen van de slipjes. Een geil, maar heel ongewoon moment dat heel makkelijk ongepast kan genoemd worden. ‘Mja, misschien wel… Maar is je nog niet opgevallen dat hij vaak moet pissen als jij ook net gaat?’ Dat herken ik niet. Misschien gewoon toeval?

Zou Dario ook de slipjes moeten gepast hebben? Dat zou dan toch een veel vermeldenswaardiger argument zijn. ‘Al enkele keren is het gebeurd dat ik dus sta te plassen in de toiletten en hij binnenkomt. Er zijn drie urinoirs en toch kiest hij altijd die naast mij. Ik weet waar zijn ogen naar toe gaan!’

Ik waag het er op: ‘Tja, dat passen van die slipjes…, was misschien wat vreemd.’ Dario lijkt niet akkoord. ‘Hoezo? Dat is nu net iets waar ik niets achter zocht! Jij vindt misschien inderdaad andere zaken vreemd dan ik!’

We steken nu het terras over. Ik zie Vlad binnen nog aan het werk. We naderen onze kamer maar ik wil eerst nog meer horen. ‘Als je aan een buitenstaander zou beschrijven hoe dat gedoe met die slipjes verliep, zou toch iedere normale mens opmerken dat dat niet helemaal gebruikelijk is!’ werp ik op. Dario wordt wat rood. ‘Beschrijf eens hoe dat bij jou verliep!’, ga ik verder. We klimmen intussen de trap op naar onze kamer. Ik ga er van uit dat Dario zich nu, na het zwemmen, nog zal willen douchen, net zoals ik. Alleszins moet zijn zwembroek toch uit.
Dario lijkt wat verveeld. Gisteren vertelde hij ongegeneerd hoe hij een vrouw neukte, maar nu is hij beschroomd om iets over die slipjes te vertellen? ‘Ach ja, na mijn eerste dagen hier, moesten Wannes en ik bij Eli komen. Hij stak zijn praatje af over tienerjongens en dat het begrijpelijk was dat we wel eens een stijve kregen…’ Dario lijkt wat te aarzelen of hij verder wil vertellen. Ik vind het niet erg te merken dat er ook zaken zijn die hem minder zelfzeker maken. Ik heb hier ook al mijn ogen opengetrokken, het is een opluchting dat ook Dario hier niet alles vanzelfsprekend vond.

‘Wannes en ik kijken naar elkaar en we beginnen bijna te lachen, maar Eli vond het duidelijk heel serieus. Hij biedt ons de slips aan en stelt voor dat we ze meteen passen. Daar, direct, waar Arnold en hij bijstonden! En hij toont ons ook dat hij zo’n slips draagt!’
Ik had niet verwacht dat Arnold daar bij was! Ik begin nu wel aan te nemen dat hij echt wel een zwak voor tienerjongens heeft. Maar waarom was hij bij mij niet aanwezig? Omdat hij mij al helemaal besnuffeld had en er niets nieuws meer te beleven viel?

‘Dus Wannes en ik staan wat te treuzelen, laten dan onze broek en onderbroek maar zakken en doen zo’n slipje aan.’ Dario is op zijn bed gaan zitten en rammelt wat in zijn reistas, die naast hem staat. Ik denk dat hij oogcontact tracht te vermijden. ‘En toen werden we gekeurd…’ Hij stopt met vertellen.

‘Wel ja, en vond je dat dus niet wat vreemd?’ vroeg ik. Ik merk dat ik nu het omgekeerde doe van daarnet. Waar ik vooral hoopte dat Dario niets opmerkelijk zou vinden aan de gang van zaken hier, wil ik nu net horen dat toch niet alles normaal is. Hoe komt dat? Misschien wil ik deze ervaring toch kunnen delen met iemand en zoek ik daarom naar gespreksstof?

Dario kijkt me niet aan. Ik zie dat hij twijfelt. Ik zit intussen ook op mijn bed, tegenover hem. Onze knieën kunnen elkaar bijna raken. Dan kijkt hij me toch aan, heel serieus. Hij praat nu heel zacht. ‘Ik vond de argumenten van Eli eigenlijk wel correct. Ik… ik stond er zelf niet bij stil dat ik nogal eens aan mijn pik zat, en dat dat zichtbaar was en zo, en die broekjes helpen dus.’ Dan verschijnt er een lichte grijns op zijn gezicht. ‘En eerlijk gezegd… die keuring vond ik wel opwindend.’ Die laatste zin komt er defensief uit. ‘Ik ga douchen,’ zegt hij dan en neemt zijn handdoek en gaat naar beneden.

Ik laat dit allemaal bezinken. Dario blaast koud en warm tegelijk. Enerzijds vindt hij bepaalde zaken hier ‘verdacht’, maar wanneer er dan iets flagrant ongepast is, zoals dat pasritueel, dan trekt hij zijn staart in omdat hij het lekker vond. Dat vind ik interessant. Het betekent dat Dario ook wel wat stiekeme genoegens heeft. Het is overigens zijn derde zomer hier. Als hij zich hier bedreigd zou voelen, waarom zou hij dan steeds terugkeren? Dit kan nog heel interessant worden. Daarnaast boeit me ook wel het standje waarin Dario Elsje neukte. Hij was erg op zijn pik gefocust, terwijl ik seks net leerde ervaren als iets heel fysiek, dat je met je hele lijf doet.

Ik wil eigenlijk ook een douche, maar het is me niet duidelijk genoeg of Dario dat wel zou appreciëren of alleen wil douchen. Ik besluit een middenweg te zoeken. Ik wacht beneden aan de deur, tot ik het water hoor stoppen met stromen. Na nog een minuut, waarin ik veronderstel dat Dario afgedroogd is, klop ik op de deur. ‘Kan ik ook douchen?’ vraag ik, en ik steek de deur open. Dario staat voor me met de handdoek om zich heen geslagen. ‘Tuurlijk, ik ben klaar,’ zegt hij. Het klinkt als een voorwaarde. Wil Dario aangeven dat dat de routine moet worden: de ene doucht als de andere klaar is?

Ik stroop mijn zwemshort af, daar vlak voor Dario. Ik ben verrast van mezelf. Ik kleed me zonder enige schaamte uit, voor iemand die ouder en stoerder is dan ik. Ik bekijk mezelf stilaan heel anders. Ik voel me goed in mijn eigen lichaam. Ik ben slank en vrijwel onbehaard, maar voel me toch een man. Ik ben stilaan zelfs trots op mijn pik, die hier al flink werk verricht heeft. Hij lijkt me plots heel geschikt van formaat, terwijl ik voorheen altijd dacht maar gemiddeld geschapen te zijn. Ik geneer me niet dat mijn zwarte schaamhaar nog niet flink uitgewaaierd is maar zich beperkt tot een bosje boven mijn pik. Ik voel me trots.

Dario lijkt zich een tel ongemakkelijk te voelen, werpt vlug een blik om mijn lijf en draait zich dan om om zijn zwemshort op te rapen. Ik ga onder de stralen staan en Dario verdwijnt naar boven. Zo, we zijn een stap verder. Ik heb bepaald wat de routine mag worden en dat is: we generen ons niet om samen te douchen. Als Dario dat niet ziet zitten, zal hij een manier moeten vinden om er aan te ontkomen, maar ik doe wat ik doe. En hopelijk sluit hij zich daar snel bij aan.