Voor De Hond Zijn Kloten

Hoewel ik karakterologisch ongeschikt ben voor een vaste relatie, heb ik toch een poosje samengewoond met een vriendin.

Axelle en ik kwamen elkaar tegen tijdens een meerdaags muziekevenement. Vanaf het allereerste begin hadden we het heel plezant met ons tweetjes, vooral 's nachts op de camping in haar knusse tentje. Behalve ongeremde seks hadden we opmerkelijk zinnige gesprekken met elkaar. Na afloop van dat in zaad gedrenkte festival, bij het afscheid op het treinstation, omhelsde ze me en zuchtte in mijn oor:

"O jongen, ik zie u graag..." Dat had nog nooit een meisje tegen me gezegd!

Nog diezelfde zomer trok Axelle bij me in.

Op mijn eigen, lichtelijk verknipte manier was ik stapeldol op haar. Ik hield van haar Vlaamse tongval, van haar fameus, Vlaams gat, van haar gladde, Vlaamse foef en van de Vlaamse schuttingtaal die ze uitsloeg in bed. Dat ze het scheefpoepen niet kon laten, vond ik niet zo erg, tenslotte was ik zelf ook niet de monogaamste, maar dat ze steeds vaker het onderwerp 'kinderen' ter sprake bracht, daar kreeg ik onnoemelijk de zenuwen van.

Bij herhaling legde ik haar uit dat het vaderschap wel het allerlaatste was wat ik ambieerde in het leven. Axelle nam daar geen genoegen mee. Boos waarschuwde ze me op een dag domweg met de pil te zullen stoppen. Daarop antwoordde ik dat ik mijn kwakje dan voortaan nog alleen in haar schijtholletje zou deponeren. Toen mokte zij dat ze zich desnoods door een wildvreemde vent zou laten bevruchten. Niet onder de indruk van dat dreigement beloofde ik haar pasgeboren baby bij de eerste de beste gelegenheid in bad te zullen laten verzuipen. Ik bukte net op tijd om het glas rode wijn dat ze naar mijn kop gooide te ontwijken. Scherven rinkelden en de Corbières droop pal achter me langs de muur. Je kon dus gerust zeggen dat er een soort emotionele en seksuele wapenwedloop gaande was tussen ons.

Een paar weken spraken we er niet meer over en ik hoopte al dat ze het onzalige idee om zich voort te planten uit haar mooie hoofdje had gezet. Geheel onverwacht echter veranderde ze van strategie.

Ze probeerde me enthousiast te maken voor het idee van een zwangerschap door de voordelen te benadrukken: het zwellen van haar tetten, het stralend gladdtrekken van haar huid en de toenemende warmte en vochtigheid van haar kut vanwege de extra bloedcirculatie daarbeneden. Zwangere vrouwen waren geile vrouwen, betoogde ze. Ongevraagd kreeg ik allerlei intieme verhalen te horen over vriendinnen die tijdens de draagtijd gezegend waren geweest met een abnormaal verhoogd libido. Door de veranderende hormoonhuishouding verlangden die de godganse dag naar seks. Een griet die er geen genoeg van kon krijgen, welke vent droomde daar nou niet van? Het klonk goed, moest ik toegeven, maar ik trapte er niet in. Als ze een zaaddonor zocht, dan was ze bij mij aan het verkeerde adres. Ik ging geen nakomeling op deze kloteplaneet zetten, echt niet, nu niet en nooit niet!

Mijn koppige houding op dit voor haar zo belangrijke punt dreef Axelle tot wanhoop. Toen ik op een avond thuiskwam uit de kroeg, stond ze haar spullen in een koffer te proppen. De mededeling die ze deed was even simpel als treurig; ze ging bij me weg. Ik probeerde zelfs niet haar tegen te houden, klootzak die ik ben.

Meer dan een jaar hoorde of zag ik niets van Axelle. Toen opeens stonden we op een verjaardagsborrel van een gemeenschappelijke kennis naast elkaar bij de tafel met hapjes. Ter begroeting kreeg ik twee zoenen op mijn wangen en eentje heel teder op mijn lippen.

Ze zag er moe uit, vond ik. De huid rondom haar ogen en op haar voorhoofd vertoonde een grillig patroon van donkerbruine pigmentvlekjes. Onder haar fleurige kleedje bolde een kloeke heuvel. Mijn vroegere lief had het dus eindelijk voor elkaar, besefte ik: ze was in verwachting.

Ik werd voorgesteld aan een schriel ventje dat van een afstandje achterdochtig toekeek: ene Carl, freelance fotograaf zonder cliënteel, geheelonthouder en verkondiger van volstrekt onnozele meninkjes. Uit de overdreven zorgen waarmee hij Axelle omringde, leidde ik af dat hij genetisch aandeelhouder was in het babyproject. Waarom ze uitgerekend dit scharminkel had uitverkoren, was me werkelijk een raadsel!

"Gaat het goed met je," vroeg ik, zodra die vrijer van haar even niet in de buurt was? Triestig schudde Axelle haar hoofd. Ze deed een stap naar voren, sloeg haar armen om mijn middel en verborg haar snoetje tegen mijn borst.

"Ik heb goesting in u," prevelde ze.

We verlieten het feestje voor het goed en wel op gang gekomen was, met het smoesje dat Axelle een beetje last had van lage rugpijn en moest rusten. Daarvoor had de gastheer alle begrip natuurlijk. Mij werd een lift naar het station aangeboden, maar eenmaal in de auto besliste Axelle dat ik nog even met hen mee naar huis zou gaan voor een afzakkertje.

Zij en Carl bleken een armzalig souterrain aan de andere kant van de stad te huren. Een triplex wandje scheidde de ruimte in een woon- en een slaapcompartiment. Het plafond hing beangstigend dicht bovenmijn kruin en door de kleine ramen viel schraal lantaarnlicht naar binnen. We dronken thee, want iets anders was er niet.

Axelle zat gezellig tegen me aan geleund. Haar hand had ze achteloos op mijn gulp gelegd. Goedkeurend betastte ze de bobbel die daar opbloeide.

"Carl, jij slaapt op de bank vannacht," deelde ze hardvochtig mede. Als een geslagen hond droop de arme sukkel af naar het andere gedeelte van de half-ondergrondse kelder

"Doe je dat vaker, met een ander neuken in zijn bijzijn," polste ik?

"Carl accepteert alles van me," grijnsde ze minachtend.

"Geen ruggengraat die bloemzak. Als ik me recht onder zijn neus door de complete selectie van Antwerp FC zou laten afwerken, dan zou hij me dat nog vergeven, ik mag doodvallen als ik lieg!"

Nogal kortademig trok ze haar slipje uit en maakte het zich gemakkelijk op het bed.

"Hoe ver ben je," vroeg ik, haar puilende navel strelend?

"Acht maanden," zei ze.

"Acht en een half al feitelijk."

Ik liet mijn broek zakken en knielde tussen haar benen op het matras. Haar binnenste schaamlippen, die altijd mooi roze waren geweest, hingen blauwachtig paars verkleurd uit de spleet van haar met blonde krulletjes versierde doos. Mijn pik wist de weg. Met een zuigende plop zakte ik in haar. Op gestrekte armen lag ik over haar heen.

"Leun ik niet te veel op je buik zo," vroeg ik bezorgd?

"Welnee, kom mijn gangetje nou maar eens goed witten," spoorde ze me aan.

Een kwartiertje lagen we zonder haast met elkaar te vogelen. Haar afscheiding had een grijs-witte kleur en geurde als een bedorven garnalencocktail. Terwijl ze klaarkwam, kraaide en kermde ze luidruchtiger dan nodig was, met de bedoeling dat haar vriend het allemaal duidelijk zou horen, nam ik aan.

Grommend leegde ik mijn ballen in Axelles weke baringskanaal. Op hetzelfde moment trok haar baarmoeder spontaan samen. Het voelde of er daarbinnen een voetbal tot boven de duizend millibar werd opgeblazen. Nadat ze de kramperige spanning had weggepuft, pakte ze mijn hand en legde die op haar imposante buik.

"Voel je hem schoppen," vroeg ze vertederd? Schoppen was het eigenlijk niet, eerder of hij een salto mortale maakte: de armpjes en beentjes vlogen alle kanten op. Ik werd er zelf zowat duizelig van.

"Ik had een jong van jou gewild, niet van hem," pruilde ze, met een knikje in de richting van het tussenwandje, om daar met gevoel voor zelfspot aantoe te voegen:

"Godmiljaar, nu zit ik toch nog vol van de verkeerde gast. Blijkbaar heb ik al die jaren voor de hond zijn kloten anticonceptie geslikt!"

Grinnikend begroef ik mijn gezicht in haar kruis. Ze woelde zachtjes door mijn haar, terwijl ik mijn eigen sperma begon op te slobberen. Haar kittelaar stak als een gezwollen rozenbotteltje uit zijn hoedje naar buiten. Axelle mijmerde:

"Carl is een lieverd, hij aanbidt me, maar het is precies die zachtaardigheid waar ik helemaal zot van word. Ik verlang geen gedienstige lakei in mijn bed, ik verlang een heetloper als u!"

Ik dook weer op van tussen haar dijen. We tongden met elkaar. Ze snuffelde aan mijn mond en lispelde:

"Oef, ik stink vanonderen gelijk een visbak..."

"Geen bezwaar voor mij," stelde ik haar gerust!

"Als ik mezelf drie weken niet zou wassen, dan zou jij je piet er nog in flansen," veronderstelde ze.

"Zeker en vast," beaamde ik, haar accent plagerig imiterend.

Intussen was ze traag bewegend op handen en knieën voor me komen staan. Achterlangs gleed ik weer in haar.

"Vind je me wijder dan vroeger," wilde ze weten? Ik antwoordde:

"Een beetje wel, maar daarom niet minder geil. En je bent nog gevulder in je kont geworden, prachtig!"

Mijn onderlijf bonkte stevig tegen Axelles dikke billen, terwijl ik haar nog eens naar een hoogtepunt naaide. Wrijven over haar klit was daarbij niet nodig, ze had genoeg aan mijn pompende paal. Haar kut stond wijd open en klotste van de nattigheid. Het leek wel of ik bezig was een tochtige koe te dekken!

Toen ik voelde dat ik ging komen, begon ik welbewust steeds langzamer te neuken, om zo mijn zaadlozing nog even uit te stellen en dit hemelse moment tot het uiterste te rekken. Axelle kreunde hartstochtelijk met me mee. Als ik van haar genoot, dan genoot zij van mij, zo was dat altijd gegaan tussen ons en zo werkte dat kennelijk nog steeds. Geschrokken realiseerde ik me dat ik opnieuw verliefd zou kunnen worden op deze heerlijke meid. Met een weemoedige zucht sproeide ik mijn sperma tegen haar baarmoedermond.

Axelle smeekte me zowat om te blijven slapen, maar ik loog dat ik de volgende ochtend idioot vroeg op moest en dus liever naar huis ging. Met een verdrietige blik in haar ogen en in haar blote billen vergezelde ze me naar de deur. Ik gaf haar een kuis afscheidskusje en wenste haar mompelend een voorspoedige bevalling. Daarna smeerde ik hem gauw, voordat ik domme dingen zou gaan zeggen zoals:

"Je bent lief," en:

"Ik wil dat je bij me terugkomt!"

Wanneer ik per ongeluk eens in een meer reflectieve bui ben, mag ik mezelf graag wijsmaken dat Axelle en ik waarschijnlijk nog altijd samen zouden zijn geweest als zij niet met alle geweld voor moedertje had willen spelen. Het blijft eeuwig zonde dat we ons uit elkaar hebben laten drijven door die verdomde kinderwens van haar. We vormden een goed stel, zij en ik.

Dat ze Carl allang haar bed, haar huis en haar leven uit heeft geflikkerd, zal niemand verbazen. Het hippe geboortekaartje van haar zoontje hangt nog altijd met een plakbandje aan de muur, pal naast die rode wijnvlek, die ik nooit heb weggepoetst, omdat ik eraan gehecht ben, net als aan mijn herinneringen aan Axelle...