Een Meertje In Finland - 5

Ellen had Erik tussen de twee kleintjes zien liggen voor zijn tent en was naar ze toe gegaan. Ze had geglimlacht toen ze Mea uitgeteld op de borst van Erik had zien liggen en toen ze haar streelde had Mea tegen haar gefluisterd hoe heerlijk het was geweest.
Ze wist dat de kleintjes hem zouden gaan ‘pakken’ want dat hadden ze tegen Manon en haar gezegd. Ze had haar schouders opgehaald; zowel zij als Manon hadden al heerlijke seks met hem gehad en ze gunden de kleintjes ook hun plezier.
Maar toen ze Mea’s borstjes had gekust en Eriks zaad op de tietjes van haar zusje had geproefd, trof een verbijsterend besef haar als een mokerslag: Eriks sperma! Nog nooit had ze een echt heftige liefde voor iemand gevoeld, maar nu stroomde het door haar heen als hete lava en ze wist, op een manier die alleen tweelingzusjes kennen, dat dit hetzelfde was dat Manon ook voelde. Hier hadden ze hun hele leven op gewacht.
Erik had haar verbaasd aangekeken.
“Je hebt echt geen idee hè?” had ze gezegd. Hij kon het niet weten…
Erik schudde zijn hoofd.
“Erik, jij en wij… “ begon ze, maar het was onmogelijk om het uit te spreken, de emoties werden haar te veel. Ze moest nu meteen naar Manon. Ze sprong op en rende naar hun tent.

Daar stond Manon en zonder woorden vlogen ze elkaar in de armen. Manon keek haar zusje aan wist het. “Hij is het hè?” fluisterde ze in Ellens oor. Ellen knikte en tranen liepen over haar wangen.
“Ik weet het zeker. Ik proefde zijn zaad op Mea’s borst en dat verbond ons ineens alledrie met elkaar… Het was alsof er een bom afging in mijn hoofd. Plotseling scheurde er een gordijn en ik had een soort visioen waarbij jij en ik samen in zijn armen lagen.”
Manon knikte.
“En hij lag daar nietsvermoedend op het gras gewoon lekker met die twee geile mormels te kroelen... Wat heb je tegen hem gezegd?”
“Niks, ik kon niets zeggen. Ik ben meteen naar jou toe gegaan.”
“Hij moet mee met ons.”
“Ja, maar hij weet nog van niets, hij denkt dat dit alleen maar spelletjes zijn van een stel verwende meiden.”
“Dat was ook wel een beetje zo” zei Manon nuchter.
“We moeten met hem praten.”
“Ja, maar nu nog niet.”
“Stil, daar komt ie…”
Erik had zijn bokser aangetrokken en was naar het meidenkamp gegaan. Hij wilde even weten of alles in orde was met Ellen, want ze was zo plotseling weggerend.
“Hi schat” begroette Manon hem “heb je die twee grieten overleefd?”.
Erik grijnsde en wilde zich tot Ellen richten, maar die was hem voor.
“Erik zullen we even een paar visjes vangen voor de lunch?” vroeg ze. Ze wilde voorkomen dat hij zou praten over wat er zojuist gebeurd was.
Erik concludeerde dat er niets aan de hand was en knikte. “Jij bent de beste visser van ons allemaal, dus ga jij maar een paar vissen vangen, dan bak ik wel wat brood” zei hij en ging aan de slag.
Er werd nergens meer over gesproken tot de lunch, en daarna trokken Manon en Ellen zich terug naar de waterkant zoals ze altijd deden als ze samen iets wilden bespreken en de anderen lieten hen met rust.

Middag

De kleintjes haalden de groep bij elkaar.
“Zullen we blindemannetje spelen?” “stelde Mea voor.
“Hoe gaat dat?” vroeg Erik.
“Nou, je krijgt een blinddoek om en word een paar keer in de rondte gedraaid en dan moet je proberen een van de anderen te pakken. De anderen moeten je lokken door geluid te maken, en ze mogen je aanraken, maar de blinde moet proberen ze vast te pakken. Als je iemand echt vast hebt mag die zich niet losrukken.”
“En als dat gelukt is?”
“Dan mag je aan die persoon voelen om te zeggen wie het is”
“Overal?”
“Ja overal, en als je het goed hebt, dan is die daarna de blinde.”
“Maar wij vinden dat jij eerst de blinde moet zijn.”
“Waarom verbaast me dat nu niet” grinnikte Erik.

Manon en Ellen deden hem een theedoek voor zijn ogen. Daarna werd hij een paar keer om zijn as gedraaid. Hij hoorde de meiden achteruit springen.
Hij draaide om zijn as met wijd uitgespreide armen.
Plotseling voelde hij een hand die tegen de zijne tikte. Razendsnel draaide hij zich om maar greep in het niets.
Rondom klonk gegiechel.
Een hand krabbelde over zijn rug, maar weer greep hij in de lucht.
“Whoehhh…” iets streelde de binnenkant van zijn dijen vlak bij zijn kruis, maar het was geen hand geweest, het leek meer op een soort veer. Hij dook naar voren, raakte even een been maar lag toen languit in het gras. Rondom weer gelach.
Hij vroeg zich af waarmee ze hem hadden aangeraakt en herinnerde zich toen de rietpluimen die even verderop stond. “Ze zitten me te teasen” ging het door hem heen.
Toen hoorde hij “psssst” recht voor zich. Hij strekte zijn hand er naartoe uit en voelde een heerlijke zachtheid. “Hoeps!” giechelde Ellen, of was het Heleen… Onmiskenbaar een blote meisjesborst, maar toen hij vooruit stapte was er niets meer. Hij had een fractie van een seconde een van de tieten van een van de meisjes in zijn hand gehad.
Omdat hij niets kon zien sloegen zijn gedachten op hol. In zijn gedachten dansten er nu blote meisjes om hem heen. Het gegiechel werd luider.
Toen hoorde hij een flauw geritsel achter zich. Flitsend draaide hij zich om en greep in de richting van het geluid… “Hebbes!” hij had een arm te pakken en liet die niet meer los.
Nu moest hij raden wie het was. Hij trok het meisje naar zich toe en wilde voelen wat ze aan had. Maar wie schetst zijn verbazing toen hij alleen maar blote huid voelde.
“Hihihi” giechelde iemand “nu moet je raden wie het is…” Nu hij geblinddoekt was viel het hem op hoeveel hun stemmen op elkaar leken, hij kon niet bepalen wie het had gezegd.
Twee handen pakten de rand van zijn boxer en trokken hem van zijn kont.
“Hé, wacht eens even, staat dit wel in de regels?”
Er kwam geen antwoord maar in plaats daarvan streelde een zachte meisjeshandje zijn half stijve pik.
“Oohh…hmmm”
Toen werden er twee knieën in zijn knieholtes geduwd en kreeg hij een ruk aan zijn schouders. Hulpeloos viel hij achterover, maar vier handen vingen hem op en legden hem in het gras. Meteen ging er een meisje op zijn borst zitten. Het was een van de twee ‘kleintjes’. Hij rook de opwindende geur van een tienerkutje.
Hij streelde het meisje dat op zijn borst zat langs haar zij en schoof toen zijn handen onder haar borsten. Onmiddellijk wist hij wie het was. Mea!! Die harde puntige tieten konden van niemand anders zijn.
"Hé, dat doen we niet hè, hoorde hij Ellen zeggen en aan beide kanten werden zijn armen gepakt en ingeklemd tussen warme zachte dijen.

Erik voelde dat er een meisje op zijn bovenbenen ging zitten. Dat moest dus Heleen wel zijn, en inderdaad, even later werd zijn pik gepakt en stevig tegen een volle bos stevige krulletjes gewreven.

Aan weerskanten schoven de meiden naar hem toe zodat ze met hun pruimpjes op zijn handen zaten. Daarna werden zijn handen gepakt en op ondubbelzinnige wijze naar twee natte spleetjes geleid. Ook Mea bewoog haar spleetje naar Eriks mond. Ze trok haar kutje open en duwde haar pruimpje op zijn lippen. Hij likte verheerlijkt tussen de gladde lipjes en hoorde haar kreunen.

Aan de onderkant werd zijn pik vastgepakt en werd zijn eikel ontbloot. Heel even sabbelde ze er aan maar daarna voelde hij haar hete krappe kutje gedecideerd over zijn paal zakken. Haar goed gesmeerde gloeiende tunneltje pulseerde al krampachtig.
Boven zich hoorde hij smakkende geluiden van de meisjes die elkaar kusten en de kutjes trokken allemaal ritmisch samen. Toen begonnen alle zusjes tegelijk te hijgen en onrustig te bewegen. Het zachte gekreun synchroniseerde zich met het samentrekken van de poesjes om zijn vingers en zijn pik. Hij had nog nooit seks gehad met vier meisjes tegelijk, maar dit was wel ongelofelijk heerlijk. Mea’s kutje lekte over zijn kin terwijl hij haar klitje probeerde te bereiken en toen hij het liefdesbolletje aanraakte kwam ze als vrijwel meteen met een scherpe gil klaar en verstikte hem bijna, zo hard drukte ze haar pruimpje tegen zijn gezicht. Ook de anderen kreunden en krampten in een steeds heftiger tempo. Toen barstte het bij hen ook los. “Dzjeeeeezzzzz…. gilde Ellen en ragde als een bezetene op zijn hand. Tegelijk voelde hij ook Manon wild klaarkomen en een hete golf vloeide over zijn hand en even daarna bereikte ook Heleen schokkend haar hoogtepunt. Haar soepele lijfje molk zo heerlijk aan zijn paal dat hij de golven onstuitbaar door zijn lichaam voelde aanstormen en een fontein maakte zich los uit zijn ballen, knalde omhoog door zijn bonkende pik en ontlaadde zich diep in haar buikje.

Toen ging Mea van hem af en lieten Ellen en Manon zijn handen vrij. Eindelijk kon de blinddoek af. Knipperend als een uil tegen het zonlicht keek hij om zich heen. Heleen lag nog bovenop hem met zijn pik diep in haar poesje en gaf hem de hele tijd kusjes en aan weerskanten lagen Ellen en Manon en beide streelden en kusten ze hem. Mea zat vlakbij in kleermakerszit in het gras en speelde met zichzelf.
“Wow meiden, leuke spelletjes kennen jullie hoor” lachte hij. “Zo moet de hemel er ongeveer uitzien vermoed ik…”

Daarna gingen ze met z’n allen zwemmen, maar de badkleding bleef vanaf dat moment achterwege.

Het eind van die middag:

We gaan onweer krijgen vertelde Ellen. Het begon broeierig te worden en daarom had ze even in de hut haar laptop aangesloten en gekeken naar het weer in de omgeving.

Erik sjorde een tweetal stormbanden over zijn tent en controleerde de scheerlijnen en de haringen. Hij voelde zich vrij zeker dat hij het noodweer wel kon doorstaan.

Het begon serieus te betrekken. Donkere wolken stapelden zich op en het meertje werd een rimpelloze zwarte spiegel. Ellen riep vanaf hun tent naar Erik "Wanneer het te gek wordt gaan we in de hut schuilen hoor!" Die gebaarde dat hij het had begrepen.

Toen brak het los; een wolkbreuk van bijna tropische omvang donderde over de drie tenten. De wind rukte aan Eriks dunne lichtgewicht tentzeil en het weerlichtte onophoudelijk.
Hij lag op zijn slaapzak en probeerde te lezen maar plotseling werd zijn tentrits opengetrokken. Manon kwam druipnat naar binnen en bleef op haar knieën in de opening zitten. “Erik wil je bij ons in de tent komen? De kleintjes zijn hartstikke bang en ze willen dat je er bij komt.”
Erik was de beroerdste niet. Held spelen was zijn liefste rol… Hij ging mee en was al na twee meter tot op zijn huid nat. In het voorbij lopen inspecteerde hij de slaaptent van de kleintjes, maar die was strak en muurvast opgezet en de rits was goed dicht. Een De Waard tent kan zo’n bui prima aan.

Maar toen kwamen ze in de tent van de Ellen en Manon. De kleintjes zaten tegen elkaar aan geklit en beefden bij elke donderslag. Ellen probeerde ze gerust te stellen maar was zelf ook niet gerust.
Toen Manon en Erik de tent binnenkwamen was er net een felle bliksem met vrijwel onmiddellijk daarop een enorme donderslag.
De meisjes krompen in elkaar. Erik keek de situatie even aan. Hij en Manon waren druipnat en hijzelf had geen droge kleren, die lagen in zijn tent.
“Meiden, we gaan naar de hut want hier is het niet prettig” zei hij. “Het is hier niet echt gevaarlijk, maar het voelt niet goed. Pak allemaal droge kleren, joggingpakken of zoiets en doe die in een vuilniszak en dan rennen jullie naar de hut. Ik pak ook even wat droogs uit mijn tent en neem dat mee en dan zien we elkaar daar.” Zo gezegd zo gedaan en na een minuut of tien zat iedereen in de hut met droge kleren rond de tafel en brandde de houtkachel op volle sterkte.
Buiten loeide het noodweer maar de gezellige sfeer van knusheid en veiligheid maakte dat het eigenlijk heel gezellig werd.

Manon zat naast Erik. Ze schoof tegen hem aan en legde haar hoofd op zijn schouder.
“Erik, wat ga je na deze vakantie doen? Of eigenlijk, wat ga je na je sabbatical doen? Als je gewoon weer naar je huis en naar je werk gaat zien we je misschien nooit meer…”

Erik keek haar aan. Een hete pijnscheut trok door zijn borst. Hij realiseerde zich opeens dat hij het heerlijk vond om bij hun te zijn. De warmte van Manon, de gevoelige intelligentie van Ellen en de speelsheid van de kleintjes.
Allemaal hadden ze hem op hun eigen manier liefgehad; soms ongeremd, soms teder, maar nooit vanzelfsprekend.

“Ik weet het niet joh, ik zou het heel erg vinden om jullie niet meer te zien. Kunnen we niet gewoon iets met elkaar afspreken nadat we weer thuis zijn?”
Manon sloeg haar armen om hem heen. “Kom bij ons op het kasteel wonen. Dan kunnen we naar elkaar toe groeien en van elkaar houden.”
Ellen kwam aan de andere kant naast hem zitten. “Erik ik wil ons samen gelukkig zien worden, ik wil net als onze mama’s met z’n drieën samen wonen. Want Manon en ik houden echt heel veel van je en we willen gewoon altijd bij je zijn.”

Hij stond op en Manon en Ellen schoven naar elkaar toe. Beide meisjes zaten naast elkaar en het was weer alsof hij naar één persoon keek. De ene donker en de andere blond maar er was geen verschil meer. Erik wist het even niet meer en moest frisse lucht hebben. “Ik hou van jullie allebei” stamelde hij en hij vluchtte naar de andere ruimte.

Na een tijdje kwam Manon hem achterna. “Lieve Erik, we zouden in een paradijs kunnen leven met z’n allen”
“Lieve Manon, ik zou jou nooit kunnen onderhouden, je bent veel meer gewend dan ik kan bieden, laat staan jullie allebei”
“Je hoeft ons helemaal niet te onderhouden, je zou nooit meer hoeven te werken als je daar geen zin in hebt.”
“Maar ik wil niet op jouw zak teren”
“Erik heb je enig idee hoeveel geld wij hebben?”
“Nee, ik heb geen idee, maar het zal wel veel zijn”
“Meer dan je in je hele leven kunt opmaken, belachelijk veel.”
“Lieverd ik kan jullie helemaal nooit geven waar jullie aan gewend zijn”
“Dat hoeft ook niet. Dat geld dat is er, daar denken we nooit over na… we kunnen gewoon gelukkig zijn samen.”

Hij keek Manon aan. “Lieve schat, ik hou van jou en van Ellen, maar nu heb je het bijna onmogelijk gemaakt... ik wil jullie omdat ik van jullie houd maar dat geld maakt dat ik er nu niet meer eerlijk over kan nadenken.”

Ellen schoof er naast. “Erik neem nu geen besluit, geniet deze dagen van wat we hier nu samen hebben en als je straks thuis bent dan komen we gewoon met een grote verhuiswagen en dan ontvoeren we je naar ons kasteel” ze schaterde het uit en gelukkig was de sombere sfeer plotseling doorbroken.