“Wil je nog wat drinken,” vroeg Jane, “of……”
“Of wat?” antwoordde Judy.
“Of gaan we maar gelijk naar bed?”
Judy pakte Jane’s handen. Ze stonden in het halletje. Het halletje waar Judy haar tussen de middag gezien had in haar sexy kleding.
“Jane, waarom ben je toch zo mooi, zo aantrekkelijk en zo verleidelijk?”
Jane glimlachte, maar antwoordde niet.
“Laten we maar naar bed gaan,” zei Judy, “zullen we naakt slapen?’
“Ja graag.”

Ze liepen naar de slaapkamer. Judy ging op het ‘roze’ bed zitten. Ze keek toe hoe Jane zich uitkleedde. Naakt toonde ze opnieuw haar lichaam. Alweer verlangde Judy haar aan te raken, maar het verlangen was dit keer anders. Toen Judy opstond, sloeg Jane het bed open. Ze ging liggen. Nu kleedde Judy zich uit. Even later schoof ze naast Jane. Het grote licht was uit. Er brandde alleen twee kleine lichtjes op de nachtkastjes.
Jane lag op haar rug. Judy op haar zij tegen haar aan. Ze ondersteunde haar hoofd met haar ene hand, de andere hand legde ze op Janes’s lichaam.
“Vind je het erg als ik je weer aanraak?”
“Nee, helemaal niet. Jij mag altijd aan me komen.”
“Je bent lief,” antwoordde Judy.
“Jij ook,” reageerde Jane.
Judy schoof dichter naar haar toe en legde haar hoofd tegen Jane’s hoofd. Ze voelde Jane’s arm om haar heen. Ze vond het heerlijk om zo dicht bij Jane te liggen. Ze vond het heerlijk haar naakte lichaam tegen zich aan te voelen. Ze verlangde naar Jane, maar het was geen sexueel verlangen. Ze verlangde naar intimiteit.
“Wat voel je nu?” vroeg ze.
Jane draaide haar hoofd en keek Judy aan. Hun gezichten zo dicht bij elkaar. Ze keken in elkaars ogen, proberend elkaar te doorgronden.
“Judy,” ze wachtte even, “Judy, ik moet je iets zeggen.”
“Zeg het maar,” het klonk bijna fluisterend.
“Judy, bij jou vandaag voelde zo goed, zo ontspannend, zo …, ik weet niet hoe ik het moet zeggen, maar ik heb me in geen jaren zo fijn gevoeld als nu.”
Judy hoorde haar aan. Haar hart smolt. Het vertederde haar.
“Judy, ik…ik geef heel veel om je, ik denk dat ik verliefd op je ben. Nee, ik denk het niet, ik weet het zeker.”
Judy genoot van haar woorden. Ze voelde dat Jane recht uit haar hart sprak. Was zij ook verliefd? Ze wist het niet. Ze streelde Jane’s gezicht:
“Je bent lief, je bent zo lief. Wil je bij me blijven? voegde Jane era an toe.
“Ja, ik wil je niet kwijtraken.”
Daarop kuste Judy haar heel teder.
“Jane,” ging Judy verder, “heb jij een relatie of een relatie gehad?”
Jane schudde haar hoofd. “Waarom niet?”
“Omdat….omdat de juiste..eh…persoon nog niet voorbij is gekomen!”
“Maar je zou het wel wilen?”
“Ja, en jij?”
Judy dacht even na. Hoe zou ze het zeggen? Haar probleem! “Weet je, Jane, ik wil dolgraag een relatie. Zoals ik hier bij jou lig, je moest eens weten hoe fijn ik dat vind.”
Jane draaide zich op haar zij naar Judy toe. Ze wist dat er iets belangrijks zou komen. Judy raakte haar gezicht aan. Haar duim streek langs Jane’s lippen. “Weet je, ik vind het moeilijk. Stel dat ik met een man iets begin en hem dan zeg dat ik ook graag bij een vrouw ben, misschien wordt hij boos. Waarschijnlijk accepteert hij dat niet, denk ik. En stel, dat ik een relatie met een vrouw krijg en dan tegen haar zeg dat ik soms met een man wil zijn. Ze zal vreselijk jaloers zijn. Wat moet ik nou? Een man of een vrouw?”
“Ik niet,” reageerde Jane, “ik niet.”
Niet begrijpend keek Judy haar aan. Jane vervolgde: “Jouw probleem is dat je denkt in of – of. Of een man of een vrouw. Ik niet, ik wacht op de juiste persoon. “
“Maar… maar Jane, wie is dan de juiste persoon, of beter, wat is de juiste persoon.”
Jane glimlachte: “Weet je wel dat je zo lief kijkt?” Judy kleurde lichtjes.
“De juiste persoon kan een man of een vrouw zijn. Iemand die ik volledig kan liefhebben en die mij ook volledig liefheeft. Maar die ook volledig moet accepteren dat ik bi ben. Mijn bi zijn is geen bedreiging voor de relatie, dat moet hij of zij beseffen. Dat ik bi ben is een behoefte, een verlangen. Zo ben ik, dat hoort bij mij. En als die persoon dat niet kan accepteren, kan hij of zij nooit de juiste zijn.”
Judy dacht hierover na. Toen zuchtte ze en zei: “Ik hoop dat ik zo’n persoon ooit vind.”
Ineen ging Jane zitten. Ze trok Judy tussen haar benen. Judy’s benen lagen over haar benen. Ze nam haar gezicht in haar handen en zei zachtjes: “Misschien heb je die persoon al gevonden. Vandaag!”
Judy kon het niet vermijden, maar de tranen brandden in haar ogen.

Jane trok haar dicht tegen zich aan. Zittend zaten ze heel dicht tegen elkaar aan. Gevoelens raasden door Judy heen. Ze omhelsden elkaar en hielden elkaar vast. Judy hoorde de stem van Jane vlakbij haar oor: “Lieve Judy, vanaf het eerste moment dat ik je zag, was ik verliefd. Van elk moment samen, geniet ik. Ik wil bij je zijn. Ik wil je liefhebben. Lieve Judy, laat me je liefhebben!” Ze streelde Judy’s haren. Judy’s hart ging als een razende tekeer. Ze was vol emoties. “O Jane, lieve Jane,” bracht ze uit. Haar hoofd was vol. Kon Jane de juiste zijn? Ze wist het niet. Hoe moet je zoiets nou weten? Ze dacht en ze dacht en ze dacht. Ze hield Jane vast.
Jane voelde perfekt aan hoe Judy zich voelde. Ze begreep dat ze tijd nodig had. Een beslissing kan niet geforceerd worden. Het moet uit haar zelf komen.
Ze gingen tegen elkaar aanliggen. Een laken over hen heen. Ze praatten niet meer. Stil lagen ze in het licht van de schemerlampjes in elkaars armen. En toen kwam de onvermijdelijke slaap. Zoveel gebeurd vandaag. Jane viel in een rustige slaap, maar Judy sliep onrustig.

Tegen vijfen in de morgen werd ze wakker. Ze keek naar de slapende Jane. Ze verliet het bed. Ze waste haar gezicht en dronk wat water. Dat Jane wakker geworden was, wist ze niet. Jane bleef stil liggen. Ze zag Judy terugkomen door haar wimpers, maar hield zich slapende. Toen kwam Judy naast haar zitten. Jane durfde niet meer te kijken.
Judy keek naar de ‘slapende’ Jane. Ze zag haar mooie, lieve gezicht en werd opnieuw warm van binnen. Ze trok zachtjes het laken naar beneden. Ze houdt van me, ze wil me liefhebben. Ze accepteert me zoals ik ben. Ze kon het niet nalaten Jane zachtjes aan te raken. Waarom twijfel ik eigenlijk? Ik wil haar ook! Vanaf het moment dat ik haar ontmoet heb, denk ik aan haar. Ze is steeds in mijn gedachten. Het ging allemaal door haar heen.
Ineens fluisterde ze: “Lieve Jane, het spijt me dat ik niet direct zei dat ik jou ook wil. Je bent geen moment uit mijn gedachten. Ik wil jou ook liefhebben. Ik wil bij je zijn. Morgen vertel ik het je allemaal.” Judy wist niet dat Jane wakker was en haar hoorde. Om Judy niet te laten schrikken, speelde ze dat ze wakker werd. Ze opende haar ogen en zag Judy naast haar zitten. Ze glimlachte en greep haar hand. In stilte hield zij Judy vast terwijl ze elkaar aankeken. Eindelijk zei Jane zachtjes: “Judy, wil je bij me blijven?”
“Ja, Jane, ja,” bracht ze uit.
Met deze eenvoudige woordjes gleden alle spanningen van haar af. Ze boog zich naar Jane toe en kuste haar.
“Ik wil bij je zijn, ik wil je liefhebben.”
Wat volgde was een intieme vrijpartij. Ze hadden geen sex, maar bedreven de liefde. Het samenzijn was belangrijker dan het klaarkomen.

De volgende morgen – het was zondag – werden ze wakker gebeld door Steve. Toen hij hoorde dat ze nog op bed lagen, bood hij meteen aan met een lunch te komen. “Het is nu 11 uur. Wat vinden jullie er van als ik om, laten we zeggen, 1 uur een lunch breng? Ik koop wel iets buitenshuis.”
Een uitstekend idee. Jane en Judy gingen samen douchen. Daarna dronken ze koffie.
Ineens vroeg Judy: “Heb jij al lang sex met je broer?”
“Ja en nee. Toen we nog jong waren hebben we samen de sex ontdekt. Maar toen Steve een relatie had, hield het op. Na zijn relatie zijn we opnieuw begonnen. Niet zo vaak hoor. Af en toe maar!”
Judy knikte.
Daarop vervolgde Jane: “Steve en ik hebben altijd een goeie band gehad. Ook emotioneel. We voelen elkaar aan en begrijpen elkaar al na een paar woorden. Van het een kwam het ander en we hebben er nooit spijt van gehad. Niemand weet het, behalve jij. Maar ik wist dat ik je kon vertrouwen. En Steve ook.”
Ineens schoot Judy iets te binnen. “Jane, gisterenavond met Steve, was dat zo geregeld?”
“Ja natuurlijk. Steve wilde je, ik wilde je. En jij vond het geweldig. We houden van je, Judy!”

Rond 1 uur kwam Steve. “Dit keer geen Chinees, maar Thai. Hopelijk vinden jullie het lekker.” Het was lekker. Een beetje heet, maar prima te doen.
Na het eten, terwijl ze nog aan de tafel zaten, zei Jane: “Steve, we moeten je wat vertellen. Judy en ik hebben besloten samen ons leven te delen. We gaan samen leven. Er is nog niets geregeld, want het is allemaal nog heel vers. We willen echter dat jij het nu al weet.”
Een gelukkige glimlach kwam op zijn gezicht. “Ik ben heel blij voor jullie. Een geweldig besluit.” Hij stond op en liep naar hen toe. Hij zoende Judy, hij zoende zijn zus en ging daarna weer zitten.
“Goh, wat een heerlijke verrassing. Fijn hoor!”
“Maar,” voegde hij er quasi teleurgesteld a an toe: “en ik nou?”
Jane antwoordde niet. Ze boog zich naar Jusy toe en fluisterde iets in haar oor. Judy knikte.
Daarop zei Jane: “Steve breng jij de borden even naar de keuken en blijf daar tot wij je roepen.”
Een glimlach kwam op zijn gezicht. Hij kende zijn zus. Dit wordt iets moois. Hij stapelde de borden op elkaar en ging weg.
Daarop liepen Judy en Jane naar de bank. Ze giechelden een beetje van de voorpret. Beiden droegen een t-shirt. Ze trokken hun broek en slipje uit en gingen naast elkaar op de bank zitten. Hun benen geopend. Een heerlijke erotisch gezicht. Daarop riep Jane Steve: “Steve, kan je even komen?” Toen hij de kamer instapte en de twee vrouwen daar zo halft naakt zag zitten, bleef hij even staan. “Wow,” zei hij slechts.
Judy zei: “Steve, wij willen dat je ons beft.”
Dat was geen verkeerde vraag. Hij kwam dichterbij en knielde tussen Judy’s benen. Hij likte vakkundig haar kutje. Daarna verplaatste hij zich naar Jane. Toen weer terug. Afwisselend befte hij beide vrouwen.
Het was zo erotisch, Judy en Jane waren spontaan nat. En terwijl Steve hen likte, kusten zij elkaar en speelden met elkaars borsten. Steve had een stijve. Een flinke zelfs, verborgen in zijn broek. Hij bleef hen likken totdat Jane zei: “Broertje, het is genoeg. Kleed je uit en neuk ons!” Ook dat was geen verkeerde vraag. Steve had zich nog nooit zo snel uitgekleed.
“Ik eerst,” zei Jane. Steve bedacht zich geen moment. Hij stootte zijn paal in het poesje van zijn zus. Hij zag hoe ze vrijde met Judy terwijl hij haar neukte. Hij zag hun tongen.
“Nu Judy,” onderbrak Jane hem. Diep stoote hij in haar. Hij voelde zijn zaad borrelen. Hij wilde klaarkomen. En toen het moment daar was, spoot hij zijn zaad op de borsten van Judy. Daarop pakte de vrouwen hem vast. Ze likten zijn lul schoon.
Eindelijk zei Jane: “Jij hoort bij ons. Ook al gaan we samen leven, jij hoort erbij!”
De rest van de zondag brachten ze met z’n drieën door. Het was een enerverend weekend geweest. Hoe in een paar dagen tijd zoveel kan gebeuren! Jane’s zoektocht was ten einde.

De volgende dag zag Judy hem weer. Het was maandag. Ze aten samen hun lunch in de kantine van het bedrijf. Steve was, zoals altijd, formeel gekleed en hij was, zoals altijd, vriendelijk.