‘Wat is er, schat?’ vroeg Carla voorzichtig. Ze zag aan Monique haar gezicht dat er wat aan de hand was. Monique keek Carla enigszins verdoofd aan en antwoordde: ‘Mijn moeder, die ik vijf jaar niet gezien heb, komt volgende week zaterdag op bezoek bij ons thuis.’
‘Maar dat is toch goed nieuws. Hoe is het eigenlijk gekomen dat je haar zo lang niet gezien hebt?’
Monique keek Carla liefdevol aan en besloot het haar vriendin te vertellen: ‘Mijn moeder heeft ons vijf jaar geleden onverwachts bij een goede kennis van haar ondergebracht.’
‘De man waar Cindy en jij nu bij wonen en pap tegen zeggen?’
‘Ja, ondanks dat hij niet onze natuurlijke vader is, zeggen we pap tegen hem. Hij is een soort stiefvader voor ons maar, aangezien hij al vijf jaar voor ons zorgt, beschouwen we hem als onze echte vader.’
‘Kennen jullie je biologische vader dan niet?’
‘Amper, want die heeft mijn moeder na de geboorte van Cindy in de steek gelaten en nooit meer iets van zich laten horen.’
‘Heftig allemaal zeg.’ Carla gaf Monique een dikke zoen en schonk nog wat te drinken in. Monique vervolgde haar verhaal: ‘Toen ik dertien was, heeft Carmen, zo heet ze, Cindy en mij bij Ronald gebracht, omdat ze in de problemen zat. Wat die problemen precies waren weet ik tot op de dag van vandaag nog niet.’
‘Die moeten dan toch wel heftig zijn geweest, want anders laat je je twee dochters niet zomaar bij iemand achter.’
‘Ik weet het niet, maar mogelijk hoor ik dat volgende week als ze bij ons op bezoek komt.’
‘Ik hoop het voor je, schat.’ Monique knikte en begon zich aan te kleden. Ze wilde vanwege dit goede nieuws snel naar huis toe, om er met haar vader over te praten.
‘Tot zaterdag op de hockeyclub, schatje,’ riep ze, nadat ze Carla een innige afscheidszoen gegeven had en op de fiets wegreed. Thuis praatte ze met haar stiefvader en zusje over het aanstaande bezoek van hun moeder. Haar vader kon de meiden niet meer zeggen dan dat ze er de volgende week zaterdagavond om 20.00 uur zou zijn en maar een uurtje kon blijven. Monique vroeg waarom ze niet langer kon blijven, maar daar had Ronald geen antwoord op. Ze komt in ieder geval dacht Monique, toen ze in bed lag en met die gedachte viel ze in slaap.
Op zaterdag stond er een thuiswedstrijd voor Monique haar hockeyteam op het programma. Ze was ruim, voordat de wedstrijd begon, met Carla op het sportcomplex aanwezig en het viel hen op dat Beau niet zo vrolijk was als dat ze normaal was. Ze zag er moe uit en speelde ook niet zo gedreven als eerst. Wanneer ze werd aangespeeld, verspeelde ze vaak de bal en het leek alsof ze met haar gedachten ergens anders was. Monique vroeg haar in de rust of er iets aan de hand was, maar ze schudde met haar hoofd en zei dat alles goed met haar was. Na de wedstrijd sprong Beau zonder te douchen meteen op de fiets en racete naar huis. Toen vermoedden Monique en Carla dat er toch iets aan de hand moest zijn, want Beau sloeg het douchen normaal nooit over. Ze besloten bij Beau thuis langs te gaan, maar eerst waren ze onverwachts getuige van iets. Ze zaten in de kantine iets te drinken, toen Carla erachter kwam dat ze haar zilveren kettinkje met een hartje eraan kwijt was. Ze liep met Monique naar het kleedlokaal dat nog niet op slot zat, omdat ze het daar vermoedelijk verloren was.
‘Onder het douchen had ik het nog om,’ zei ze tegen Monique, ‘ik denk dat het tijdens het aankleden losgeraakt is.’
‘We vinden het wel,’ antwoordde Monique en ze liepen het kleedlokaal in.
‘Ja, daar ligt het op de grond,’ riep Carla opgelucht, toen ze het kettinkje zag liggen.
Ze deed het om en keek Monique met een twinkeling in de ogen aan.
‘Weet je nog van onze eerste keer onder de douche?’ Monique knikte en vroeg lachend: ‘Heb je ondeugende gedachten?’
Carla pakte Monique bij de hand en trok haar de doucheruimte in. Daar omhelsde ze Monique, opende de mond en stak ze haar tong een stukje uit. Monique begreep wat Carla wilde en opende haar mond om Carla’s tong toe te laten. Een stevige tongzoen volgde en ze genoten van elkaars warme speeksel. Onder het tongzoenen masseerden ze elkaars billen en de temperatuur in hun lichaam steeg snel. Onverwachts hoorden ze buiten stemmen bij de deur. De deur zwaaide open en twee oudere meiden kwamen giechelend het kleedlokaal in.
‘Ach, de deur was nog open. We hadden de sleutel helemaal niet bij de beheerder hoeven halen.’
Monique en Carla stopten met zoenen en gluurden om de hoek van de doucheruimte. Tot grote schrik zagen ze dat het Shreya, de dochter van de voorzitter, en Sheila, de spits van het tweede elftal, waren. De forse, kortharige Shreya sloot de kleedkamerdeur af en keek verlangend naar de lange, slanke, bruinharige Sheila. Ze keken elkaar verliefd aan en een lange tongzoen volgde. Zachtjes begonnen ze van genot te kreunen. Carla en Monique stonden verbaasd vanuit de doucheruimte met hun mond open te kijken en durfden geen geluid te maken. Ze wilden de vrijende meiden niet in verlegenheid brengen als die hun aanwezigheid zouden opmerken.
Op een gegeven moment trok de Indiase Shreya haar trainingsjasje en shirt uit en maakte haar bh los. Ze liet die op de grond vallen en Sheila bewonderde eventjes haar grote borsten. Ze nam een van de dikke tepels in haar mond en begon eraan te zuigen. Shreya, die daar heel gevoelig was, begon zwaarder te ademen en vroeg haar vriendin om tegelijkertijd zachtjes in de andere tepel te knijpen.
Sheila wist precies wat ze moest doen en kneep in de andere tepel dat het net niet te veel pijn deed. Shreya genoot hiervan en ze voelde dat ze behoorlijk nat werd.
‘O schat, wil je me lekker klaar laten komen met je tong?’ vroeg ze kreunend aan Sheila, die knikte en haar hielp met het uittrekken van haar trainingsbroek.
Carla en Monique keken elkaar vragend aan en Monique fluisterde: ‘Wat doen we als ze straks weggaan en de deur afsluiten? Ze hebben de sleutel van dit kleedlokaal.’ Carla haalde haar schouders op en zei: ‘Als ze ons maar niet zien, maar had jij dit verwacht van Shreya?’ Monique schudde haar hoofd en zag dat Shreya haar trainingsbroek en onderbroek uit had. De dikke, volle, donkere billen zagen er uitnodigend uit en ze merkte dat ze zelf zin in seks kreeg. Sheila ging op de knieën zitten en Shreya zette een been op de bank. Ze trok haar zwarte schaamlippen van haar harige vagina uit elkaar en een dikke clitoris kwam tevoorschijn. Sheila duwde haar tong zo diep mogelijk naar binnen en begon
met lange halen de natte vagina te likken. Ze vermeed met opzet de clitoris, want ze wist wanneer ze met die begon het niet lang duurde voordat Shreya klaarkwam. Shreya werd echter ongeduldig en spoorde Sheila aan haar clitoris te verwennen. Meteen begon haar vriendin aan de dikke clitoris te likken. Shreya begon met haar onderlichaam te schokken en toen Sheila aan haar clitoris begon te zuigen, wist ze zich niet meer te beheersen.
‘Ja, ja, ja… oh dit is lekker, Sheila. Ga door… oh…ga door, Sheila!’ Carla en Monique keken elkaar lachend aan, want de vrijpartij waar ze getuige van waren, had hen ook behoorlijk opgewonden.
‘Strak bij mij thuis, schat,’ fluisterde Carla, ‘dan gaan we met ons tweetjes flink los.’ Monique knikte en zag dat Shreya een vuist voor haar mond hield
om niet te veel geluid te maken. Sheila genoot van de sappen die Shreya afscheidde en slikte ze gulzig door. Na enkele minuten hield Shreya het niet meer en voelde een orgasme opkomen. Hevig kreunend kwam ze klaar en buiten adem ging ze op de bank in de kleedkamer zitten om bij te komen.
Na enkele tellen keek ze Sheila aan en beloofde: ‘De volgende keer ben jij aan de beurt, lieverd.’
‘Is goed, schat. Kleed je maar weer aan, want de beheerder kan ieder moment komen om hier schoon te maken.’ Shreya kleedde zich aan en even later hoorden Carla en Monique dat de kleedkamer afgesloten werd.’
‘Shit, hier was ik al bang voor. We zitten opgesloten. Wat doen we nu?’ Carla keek Monique vragend aan en rammelde voor de zekerheid aan de deur.
‘Ik ben bang dat we moeten wachten totdat de beheerder hier komt poetsen.’
‘Kunnen we niet een van de andere meiden bellen en die vragen om bij de beheerder de sleutel te vragen? Shreya heeft die, als het goed is, ondertussen weer teruggebracht.’ Monique pulkte aan haar kin en antwoordde: ‘Misschien, maar wie kunnen we bellen?’
‘Als het goed is, zitten Anne-Fleur, Noortje en Madelon nog in de kantine iets te drinken. Meestal zijn ze met hun drieën het laatste weg.’
Carla haalde haar gsm tevoorschijn en probeerde een van de drie meiden te bellen.
‘Ongelofelijk, drie keer krijg ik de voicemail,’ mopperde Carla na enkele minuten, ‘wie zou ik nog kunnen proberen?’ Monique dacht even na en opperde: ‘De beheerder zelf dan? Al zal die dan wel boos op ons zijn, omdat we eigenlijk niet meer in het kleedlokaal mogen zijn.’
Carla stond op het punt om de beheerder te bellen, toen ze voetstappen buiten hoorden naderen. Snel doken de meiden de doucheruimte in en bleven daar doodstil staan. Iemand stak een sleutel in het sleutelgat en het was de beheerder die binnenkwam. Meteen begon hij met een bezem de kleedkamer aan te vegen en toen hij met de rug naar de doucheruimte stond, slopen Monique en Carla op hun tenen het kleedlokaal uit. Buiten haalden ze opgelucht adem, omdat ze niet betrapt waren.
‘Daar hebben we geluk gehad,’ lachte Monique, ‘dat hij ons niet gezien heeft.’
‘Inderdaad, maar wat doen we nu? Gaan we nog bij Beau langs om te vragen of er wat aan de hand is?’
‘Ja, laten we dat maar doen en daarna gaan we naar mijn kamer om lekker een uurtje bij elkaar te liggen,’ antwoordde Carla met een ondeugende blik.
‘Alleen maar liggen?’ vroeg Monique plagend. Ze keken elkaar aan en proesten het uit van het lachen. Ze sprongen op de fiets en reden door het park naar Beau.
Ongeveer op dezelfde plek waar Beau te grazen was genomen, kwamen ze Annelies en Linde tegen die daar verveeld rondhingen. Annelies zag Monique en Carla als eerste en riep grijnzend: ‘Ach… kijk eens wie daar aankomen, Linde, onze twee potten.’
Monique en Carla negeerden hun voormalige teamgenoten die in het midden van het pad stonden volledig en fietsten zonder iets terug te zeggen langs hen.
‘Gaan jullie nu binnenkort trouwen?’ gilde Linde hen nog na.
‘Ja, en gaan jullie elkaar dan lekker beffen tijdens de huwelijksnacht,’ vulde Annelies honend aan. Monique en Carla reageerden hier niet op en reden stug door.
‘Misschien kunnen jullie eens met Beau een triootje doen,’ riep Linde lachend waarop Annelies reageerde: ‘Ja, een lekker lesbotriootje. Ha, ha, ha, ha…’
Monique keek, toen ze de naam Beau hoorde, even met gefronste wenkbrauwen om en vroeg aan Carla: ‘Zouden die twee de reden zijn dat Beau niet lekker in haar vel zit?’
‘Dat zou best kunnen, want ik vind het vreemd dat ze de naam Beau gebruiken. We zullen het zo meteen misschien van Beau zelf horen.’
‘Ik hoop dat ze het ons wel wil vertellen, als er wat gebeurd is.’ Carla knikte en ze verlieten het park. Even later belden ze bij Beau thuis aan.