Veel mensen geven niet veel om het park. Ze wandelen er vlug doorheen, gehaast op weg naar hun werk. Ze bekijken het als een kortere route, niet als een plek van vrede, natuur en rust. Ik persoonlijk geniet enorm van het park, je kan me er vaak op een bankje vinden met een goed boek of gewoon in het rond kijkend naar alles om me heen. Je zou verschieten wat je allemaal kan bijleren door gewoon af en toe even stil te staan en de tijd te nemen om de mensen rondom je eens goed te bekijken. Iedereen is zo verschillend, maar ook zo gelijk. Iedereen wil dezelfde dingen, iedereen is op zoek met hetzelfde doel, die ene speciale persoon vinden. Het is een zoektocht die ons de eerste 20 jaar van ons leven in de ban houdt. We zoeken, daten en neuken er op los tot we iemand gevonden hebben waarmee we deze seksuele dans voor eeuwig willen doen. Dan planten we ons voort en beginnen onze kinderen aan dezelfde speciale zoektocht. Het is een biologische cirkel waaruit geen ontsnappen mogelijk is.

Het was vrijdag rond half vier, doorheen heel het park liepen scholieren van de school om de hoek. Velen van hen haastten zich vlug naar huis, maar sommigen bleven op de kleine paadjes in het park ronddwalen. Mijn oog viel meteen op twee meisjes die langzaam mijn richting uit kwamen gewandeld. De linkse van het stel droeg een kort blauw rokje met daarboven een strak wit topje dat tevergeefs het meisje haar C cup probeerde te omvatten. Haar mooie blonde haren golfden langs haar gezicht tot aan haar schouders en gaven een mooi contrast met haar donderbruine ogen. Graag had ik jullie ook haar vriendin beschreven die rechts naast haar liep, maar dat kan ik niet. Het meisje met de blonde haren nam mijn adem weg en maakte het moeilijk om nog op iets anders te letten. Het is maar weinig dat je zo'n prachtige vrouw in het echt ziet. Maar het was niet meteen haar looks die mijn hart deden smelten, het was de onschuldige blik in haar ogen. Dit meisje was nog, een meisje. Het harde leven was haar nog niet tegemoet gekomen. Die eerlijke glimlach op haar lippen, die vrolijke zorgeloze blik. Ze liep daar, te druk bezig met zichzelf te zijn, niet wetende dat ze later elke man krijgen kon die ze wou.

Ik zette mijn meest vriendelijke glimlach op toen het duo voorbij liep, niet dat ze me veel aandacht schonken. Ze waren duidelijk veel te druk bezig met hun gesprek over een of andere fuif waar ze naartoe zouden gaan.

“Hey, waar gaat dit hier naartoe!?” riep een jongen die uit de struiken opdook, gevolgd door drie van zijn kameraden. “Ga weg Mohammed! We zijn niet geïnteresseerd in jouw flauwekul”, riep het rechte meisje naar de jongen die hen de weg versperde. “Flauwekul? Ik wou jullie net uitnodigen naar mijn paleis. Mijn ouders zijn weg en de bar staat open, en mijn bed ook trouwens. Zulke prachtige dames als jullie zelf kunnen zo'n verzoek toch niet afslaan?”, zei de jongen op een spottend hoffelijke toon. De meisjes schoten in een lach en probeerde de jongen opzij te duwen om verder te kunnen wandelen. Zonder enige waarschuwing greep de jongen het linkse meisje bij de keel. “Sletjes zoals jullie hebben niets te willen! Begrepen! Zie hier”, de jongen ging met zijn linkerhand onder het rokje van het arme meisje en greep strak haar linkerbil vat, “als je zo rond loopt vraag je toch voor onze aandacht. Hoeren zoals jullie willen de aandacht van een echte man, jullie weten het gewoon nog niet.”

Zonder er eerst goed over hebben nagedacht sprong ik recht en liep ik op het groepje jongeren af. “Wat is dat hier! Laat die meisjes met rust snotaap!” Riep ik luid, terwijl ik een paar passen naar voren stapte en nu oog in oog stond met Mohammed. “Ah en wat hebben we hier? Kijk jongens het lijkt er op dat we hier een echte held hebben. En wat is meneer de held van plan?” Mohammed liet het arme meisje los en keerde zich naar mij. “Ik weet niet of je kan tellen maar je bent nogal in de minderheid.”
“Is dat zo? Nou waar wacht je dan nog op, ga er voor.” daagde ik hem uit. Voor een paar seconden was het stil. Mohammed en ik staarden elkaar aan alsof we twee haviken waren, gericht op hun prooi.

“Het is de moeite niet waard. Kom op jongens.” Mohammed draaide zich om en liep naar de drie jongens die opgelucht adem haalden. “Ik zie jullie sletjes op school.” riep Mohammed nog na en het groepje jongeren verdween in het park. Daar stond ik dan naast die prachtige meid en de moed die ik net naar boven had gehaald leek plots volledig verdwenen te zijn. “Bedankt meneer”, zei het meisje zachtjes, haar handen gleden over haar hals waar Mohammed haar daarstraks had vastgenomen. “Euhm.. geen probleem... euhm...” stamelde ik. “Ik deed gewoon wat... euhm...”, hoe zeer ik ook mijn best deed, ik kon geen volledige zin uitgesproken krijgen terwijl ik in het meisje haar zachte bruine ogen keek. Een klein glimlachje verdween op haar gezicht. Voor een paar seconden was het stil, al wat ik kon doen was in die prachtige ogen kijken. Haar vriendin die tijdens het voorval aan de grond genageld stond uit paniek, trok het meisje aan haar linker arm richting de grote baan. “Laten we doorgaan Ella”, fluisterde ze iets te luid. Ella verbrak uiteindelijk het oogcontact en liep samen met haar vriendin weg.

Ik zelf ging terug op het bankje zitten en pakte mijn boek terug bij de hand. Niet dat ik me nog kon concentreren na dat voorval. Ik was roekeloos geweest. Als die Mohammed echt gewild had had hij samen met zijn maatjes, makkelijk korte metten met mij gemaakt. Na 5 minuten dezelfde zin gelezen te hebben besloot ik om het voor gezien te houden. Terwijl ik recht stond viel mijn blik op een rood boekje dat midden op het pad lag.

Sint-cordulia las het op de voorkant. Ik raapte het schrift op en bladerde naar de eerste pagina waar meestal een naam vermeld stond. “Deze agenda is eigendom van Ella Vermeers, GSM: 04 99 99 99 99 , Adres: StationStraat 1, 9999 Gemeente. ( sorry haar adres krijgen jullie niet)

Zou dat prachtige meisje Ella zijn, vroeg ik me af. Ik besloot het agenda naar huis te nemen en haar na het eten op te bellen. Een goede daad zou je denken, maar eigenlijk deed ik het voor mezelf. Er was iets magisch toen daarstraks onze ogen ontmoetten. Iets dat ik moeilijk kan beschrijven. En elk excuus om haar terug te zien is goed. Ik vertrok naar huis en plofte daar eventjes in de zetel met een bord spaghetti en keek wat tv.

Het was een uur of zeven, ik had net het eten afgeruimd en nam mijn gsm bij de hand. Ik typte aarzelend het nummer van de agenda in, “zou ik het agenda gewoon niet aan de school afgeven. Dan komt het waarschijnlijk ook bij haar terecht. Maar dan zou ik haar niet meer zien, zou ze mij nog willen zien? Kom op Thomas je bent waarschijnlijk zes jaar ouder dan haar, natuurlijk is ze niet geïnteresseerd in je.” Mijn duim zweefde over het groene telefoontje op mijn scherm en voor een seconde of twee bleef hij daar. Ik nam diep adem en belde.

Tuut, Tuut, Tuut... er leek wel een eeuwigheid tussen elke beltoon te zijn. “Hallo met Ella Vermeers met wie spreek ik.”, eventjes was het stil, ik wist niet wat ik moest zeggen, was dat haar stem? “Hallo?” zei ze na twee seconden stilte, “euhm.. ja hallo je spreekt hier met Thomas... de jongen uit het park”. Zei ik voorzichtig, “Ah... hallo, hoe kom je aan mijn nummer? Euh.. ik bedoel bedankt voor daarstraks” antwoordde ze snel. “Ik bel eigenlijk omdat ik je agenda gevonden heb. Deze lag in het park. Zal er waarschijnlijk uit gevallen zijn tijdens dat hele voorval. Euhm, is dat goed dat ik hem straks eventjes bij je langs breng?”, mijn stem kraakte terwijl ik dit laatste zei. “Ah wauw bedankt dat je hem hebt meegenomen. Zou echt in de problemen komen als ik mijn agenda verloren had. Maar ik heb deze avond training, is het goed dat ik anders daarna even langs jou kom om hem op te pikken? Wat is je adres” Wow, dit had ik niet zien aankomen, Zij, hier, op mijn appartement? Veel tijd om na te denken had ik niet, “ja euhm.. is goed ik woon in de Stationstraat 4 op het gelijkvloers. Bel maar aan, ik ben de hele avond thuis.” Er viel een kleine pauze, “ah ja dat weet ik zijn, oké dan mag je me straks verwachten. Tot straks” En het gesprek was beëindigd.

Een beetje verdwaasd stond ik op en keek rond in mijn kleine appartementje. Op mijn zetel lagen kleren van gisteren, de vaat in de keuken begon de nodige proporties aan te nemen, in de hoek van de kamer lagen mijn hockeyspullen slordig op de grond en de vloer, die kan ook wel eens een poetsbeurt gebruiken. Dat wordt even opruimen. Ik begon met de keuken snel wat op orde te brengen en vervolgde mijn opruimacties in de woonkamer. Kuisen was niet bepaald mijn ding, dit komt waarschijnlijk omdat ik vroeger thuis niet echt veel moest doen in het huishouden. Het leven bij hotel mama was zo gemakkelijk, maar toen ik een jaar geleden op mezelf ging wonen sloeg de realiteit me extra hard in het gezicht. Koken, poetsen, de was doen, al deze zaken moest ik plots zelf doen en leerde dit met vallen en opstaan. Ik trek mijn plan nou wel, maar een echte keukenprins zal ik toch nooit worden.

Er was ongeveer twee uur gepasseerd, het appartement zag er ondertussen toonbaar uit zolang men de kasten maar dicht liet. Ik keek naar de klok, 8 uur. “Zou er nog tijd genoeg zijn om een douche te nemen?” Ik twijfelde, ik wil haar niet voor de deur laten staan omdat ik de bel niet hoor. Mijn beslissing was echter snel gemaakt toen ik aan mijn oksel rook. Tijd voor een douche met veel zeep! Ik liet voor de zekerheid de deur van de badkamer op een kiertje staan zodat ik de bel nog kon horen.

Het warme water voelde zalig na twee helse uren kuisen. Ik nam de douchegel en begon mijn hele lichaam in te smeren. Daar kon een mens van genieten. Langzaam smeerde ik mijn borstkas in, mijn vingers wreven langzaam over mijn tepels die lekker gevoelig waren. Met mijn linkerhand nam ik mijn piemel vast die ondertussen al wat gegroeid was. Ik trok mijn voorhuid naar achteren en naar voren om de zeep goed over mijn eikel uit te smeren. Hmmm... wat voelde dit goed. Een klein stemmetje in mijn achterhoofd hield mijn gedachten bij de zaak. “Ella zou hier elk moment kunnen zijn, ik moet voortmaken.” Nog geen 10 seconden later kreeg dat stemmetje gelijk. “Ding dong” weerklonk het door het hele huis. “Verdomme!” Ik zette snel de douche uit en sprong uit mijn badkuip. Tijd om mezelf aan te kleden had ik niet. Ik begon een beetje te panikeren en nam snel een handdoek uit de kast om rond mijn middel te binden. “Verdomme verdomme verdomme” schold ik stilletjes in tegen mezelf terwijl ik richting de deur stapte.

Voorzichtig deed ik de deur open en keek voor de tweede keer die dag, in de prachtige ogen van Ella. “Euhm ...wauw” stamelde ze verlegen “kom ik op een verkeerd moment?” vroeg ze, haar ogen leken mijn hele lichaam af te gaan en bleven hangen bij mijn gespierde borstkas. “Nee helemaal niet, kom maar binnen. Ik was nog snel een douche aan het nemen, dacht niet dat je zo snel al hier zou zijn.” Zei ik, terwijl ik terug naar binnen wandelde en mijn handdoek wat vaster rond mijn middel probeerde te bevestigen. “Hier is je agenda, sorry dat ik hem meegenomen heb. Was nog aan het twijfelen om hem bij je school af te geven” ik draaide me om met het agenda in mijn handen. Ella stond halverwege de woonkamer met haar handen achter haar rug. “Is geen probleem hoor, zeg.. thomas was het?” vroeg ze met haar zachte stem. “Ja thomas Keerbergen, sorry had me nog niet officieel voorgesteld.” Ze streek met haar rechter hand wat haren naar achteren en nam eens stap dichterbij. “Aangenaam kennismaking Thomas. Ik vind dat ik je een verontschuldiging tegoed heb. Eerst red je mij van die stomme Mohammed en dan help je me nog met mijn agenda. Echt Thomas, ik wist niet dat er nog zo’n toffe mannen op de wereld waren. En ik heb je niet eens bedankt.” Haar ogen waren naar de grond gericht en er vormden tranen in de hoeken van haar ogen. “Ik ben die Mohammed ook echt zo beu!” ze zakte tegen de achterkant van mijn zetel en begon lichtjes te huilen. “Elke dag zit die creep achter mij en Sofie aan. Hij betast ons, geef continu domme opmerkingen en scheld ons de hele dag uit voor hoer of slet!” grote volle tranen rolden van haar wangen. Instinctief was ik naast haar gaan staan en nam haar in mijn armen. “Sssht... komt allemaal wel goed, heb je dit al tegen iemand gezegd, het secretariaat van de school ofzo?” Haar gesnik versnelde nog na deze woorden. “natuurlijk niet, dan zal die Mohammed helemaal wraak willen nemen.” Voor een volle minuut zaten we daar, op de achterkant van mijn zetel in elkaars armen. Ik streelde met mijn rechterhand langzaam over haar rug om haar een beetje te kalmeren. Dit leek te helpen. Haar gesnik was gestopt en voor eventjes was het muisstil, ik luisterde naar haar ademhaling en bleef het prachtige meisje dat ik deze middag had leren kennen in mijn armen houden. “Het komt allemaal wel goed, ik zal mijn best doen om je te helpen. En als er iets is kan je altijd bij mij terecht, beloofd.”

Ze richtte haar blik terug omhoog. Haar gezicht was een beetje rood en de tranen die van haar gezicht waren gerold hadden sporen over haar zachte wangetjes achter gelaten. Niet dat dat haar minder mooi maakte. Sterker nog, ik kreeg een warm gevoel vanbinnen, een gevoel dat ik dit prachtige wezen van al het kwaad in de wereld moest beschermen. We staarden in elkaars ogen en als twee magneten kwamen onze lippen langzaam dichter bij elkaar. Een rilling ging door me heen toen onze lippen elkaar voor het eerst raakten. Ze opende haar mond een beetje en al snel waren onze tongen over elkaar aan het glijden. Mijn handen verplaatsten zich naar haar onderrug en bleven ter hoogte van haar heupen hangen. We bleven verder zoenen en elkaar mond leren kennen met onze tong. Ik nam een stapje naar achter om mij beter te kunnen plaatsen aangezien ik nogal scheef tegen haar aan stond toen het onvermijdelijke gebeurde. Mijn handdoek die ik daarstraks snel rond mijn middel had gedraaid verloor zijn grip en viel los achter me op de grond.

Plots verbrak ze onze kus en keek ze naar beneden naar mijn harde piemel die ondertussen tot zijn volle lengte was gegroeid. Ze beet op haar lip en draaide ons om waardoor ik nu tegen de achterkant van de zetel leunde. Opnieuw bracht ze haar lippen naar de mijne en kuste ze me mogelijks nog opwindender dan daarnet. Haar handen echter, lagen nu niet meer rond mijn nek. Met haar rechterhand nam ze mijn stijve piemel vast bij de basis en trok langzaam mijn voorhuid op en neer. Haar handje voelde zo klein rond mijn pik en ik merkte dat ze nog niet veel ervaring had met aftrekken. Het voelde stuntelig en raar maar o zo zalig. Ik begon tijdens het kussen steeds meer te kreunen. Haar handje, nu plakkerig door mijn voorvocht gleed soepel over de stam van mijn pik. Mijn handen waren ook niet stil gebleven, hoewel ik haar nog niet super intiem durfde aan te raken, greep ik toch haar strakke volle kontje stevig vast. Zo’n echt strakke meisjeskont is echt zo leuk om vast te pakken! Ondertussen bleven onze tongen over elkaar glijden en merkte ik dat ook Ella’s ademhaling versnelde. Ella staakte het aftrekken plots en liet mijn piemel los. Ze verplaatste haar mond naar mijn nek en boog steeds meer naar voren waardoor ik haar kontje moest loslaten. “Zou ze willen doen wat ik denk?” Ze boog zich door haar knieën en zat nu op ooghoogte van mijn stijve glibberige piemel die half op haar wang lag. “Ella je hoeft niet te...” mijn stem stokte in mijn keel toen ik haar kleine natte tongetje aan mijn eikel voelde likken. Ik keek naar beneden en zag dit op het eerste gezicht onschuldige meisje, mijn piemel in haar mond nemen. Ze likte met haar tong rond mijn eikel en liet mijn pik steeds dieper in haar mondje glijden. Ik kreunde en plaatste mijn handen op het hoofd van Ella. Ella had echter geen begeleiding nodig. Steeds dieper begon ze mij te pijpen en kon bijna mijn hele 17cm lange pik in maar mondje laten verdwijnen. Met haar rechterhand had ze mijn piemel vast en trok ze me zeer langzaam af terwijl ze haar mond steeds weer over mijn piemel liet glijden. Mijn ademhaling versnelde en voelde het zaad in mijn ballen opborrelen. “Ella, ik ga...ooh” Ella had al lang door wat er stond te gebeuren en verhoogde haar tempo. Haar handje greep mijn pik steviger vast en melkte mij met mijn eikel tussen haar lippen begraven. Ik hield het niet meer en met een hevige kreun spoot ik mijn zaad tussen de lippen van Ella. Na twee stralen sperma liet ze mijn piemel los en liet ze hem van tussen haar lippen glijden. De twee volgende stralen zaad die ik spoot had ze blijkbaar niet zien aankomen. Twee dikke slierten sperma vlogen over de lippen en het schattige neusje van Ella.

Ik had een paar seconden nodig om terug op de wereld te komen na dit zalige orgasme. Toen ik mijn ogen opende was Ella al recht gestaan en schraapte met haar vinger het sperma van naar neus en likte deze snel op. Ze keek mij verlegen, bijna beschaamd aan nu alle geilheid was verdwenen. “Ik moet doorgaan. Mijn ouders zullen al afvragen waar ik ben.” Ella nam haar agenda en gaf me snel een kusje op mijn wang. Zonder verder iets te zeggen verliet ze mijn appartement.

Ik moet toegeven dat ik me even slecht voelde het uur daarna. “Had ik misbruik gemaakt van de situatie?” Mijn gedachten gingen alle kanten uit, van verliefdheid tot schuld. Van geilheid tot afschuw. Ik wist even niet wat ik met mijn gevoelens moest doen. Langs de ene kant was ik stapel verliefd op dit meisje maar langs de andere kant was er dat schuldgevoel dat ik Ella’s situatie en kwetsbaarheid had misbruikt. Allerlei gevoelens speelden door mijn hoofd toen ik om 11 uur in mijn bed kroop en probeerde wat te slapen. “Pling”, mijn gsm scherm lichtte op, op mijn nachtkastje. Een berichtje van Ella “Hey Thomas, sorry dat ik zo snel door ging. Ik wil gewoon even zeggen dat ik het zalig vond daarstraks en hoop dat jij ook genoten hebt. Heb je zin om dit weekend miss af te spreken? Hoop toch een beetje dat mijn gevoelens voor jou niet enkelzijdig zijn. Grtjs Ella xxxxx”