Hallo lieve lezers,

Ik volg al een tijdje deze geweldige website en ik heb ondertussen al veel verhalen gebruikt om tot een hoogtepunt te komen. De verbeelding spreekt toch een stuk meer dan bij traditionele seks/porno kanalen. Er komt echter een moment dat ik niet alleen kan nemen, maar ook moet gaan geven. Ik heb nog niet eerder geschreven dus ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden en commentaar is van harte welkom :).

Ik ben Anna en al 32 jaar oud. Ik zeg ‘al’, want de eerste 31 jaar zijn mij veels te snel voorbijgeschoten. Ik ben opgegroeid in Polsbroek, een dorpje in het midden van het groene hart en iets ten noorden van Schoonhoven. Waar ik vandaan kom, is de buurman boer en heet zijn vrouw Jannie, u kent het wel. Verstokt van aandacht, behalve dat van de talloze viervoeters in de nabije weilanden en de buurjongen die in zijn blauwe overall knauwend “g’morg’n julia” naar mij roept, ben ik mijn tienerjaren doorgekomen. Ik was op sensueel/emotioneel vlak een kind toen ik aan mijn studiejaren begon. Toen ik in Utrecht landde, in eerste instantie bereikbaar via lijn 215, later ben ik er gaan wonen, kwam ik voor het eerst echt in aanraking met amoureuze gevoelens, passie en, onvermijdelijk, hartezeer en pijn. Het mag u niet verbazen dat ik, gezien mijn herkomst, traditioneel ben opgevoed en ik enkel in de bestaande hokjes geloofde en zodoende lag mijn bestemming bij een man en als het even kon: groot, sterk, slim, passievol, grappig en absoluut ook knap. U hoort het al, naïviteit was ook mij zeker niet vreemd. Mijn dromerige en onschuldige kijk op de wereld bleek in eerste instantie ook geen weelde: kennelijk viel ik goed in de smaak bij de mannen. Ik ben van nature een hoogblonde vrouw, maar ik heb mij ook wel eens aan een bruine, hazelnoot kleur gewaagd. Het is net wie er van houdt, maar zoals ze zeggen, verandering van spijs doet eten. Ook mijn figuur is de verandering door de jaren heen niet ontgaan, maar voor wie regelmatig sport vallen deze gelukkig binnen een bepaalde bandbreedte. Ook nu ben ik nog trots op mijn lichaam. Met een aantal mannen heb ik het bed gedeeld: sommigen voldeden precies aan mijn naïeve meisjeswens. Om hen heb ik gehuild. Anderen waren de doelwitten voor mijn frustraties, uit liefdesverdriet of ordinaire zin. Sinds ik in Utrecht voor het eerst samengestrengeld het bed heb gedeeld, is de seks, en daarbijbehorende passie mij altijd dierbaar geweest. Toch heeft de warme adem van een man in mijn nek, terwijl ik bereden werd, mij nooit het ultieme beroerende gevoel gegeven. Mij sprak juist het tedere, en sensuele spel van aanraken, vlijen en glijen aan. Seks was niet per se een machtsspel maar een samenkomst van twee gelijke zielen.

Ik ben nu wat ouder. Ik heb de liefde en hartstocht gekend maar ben nooit volledig overtuigd geweest. Ik werk nu bij een apotheek en u kunt het zich vast wel voorstellen: apotheekmedewerkers in lange witte jassen, spreken weinig met elkaar, en enkel schamel met de klant. Hoewel ik het werk leuk vind, is de beroering tijdens het werk niet zo groot. Vlakbij onze apotheek is er een groot winkelcentrum. Om aan de doffe sfeer van de apotheek te ontsnappen, ga ik daar wel eens heen om iets lekkers voor de lunch te halen. Soms ga ik met een collega, maar vandaag ben ik alleen. Het is een korte wandeling, maar in deze wintermaanden voelt het toch als een tocht. Met mijn jas goed dichtgetrokken en de oren bedekt door een muts, stap ik door de glazen draaideur. ‘De Spaander’ is een winkelcentrum als geen ander, een overdekte hal met een scala aan winkeltjes die de passerende voorbijganger hun waar proberen te slijten. Weinig karakter, maar wel handig. Terwijl ik mij een weg baan door het winkelende publiek, word ik op mijn schouder getikt.

Ik draai me om en zie een vrouw staan. Ze heeft een rode magnolia in de hand en ik zie op haar borst een naamplaatje. “Hoi”, begint ze schuchter. Haar wangen zijn rood aangelopen en het is duidelijk dat ze zich ongemakkelijk voelt. “Ik ben Julia, en ik wilde je deze bloem geven”. Ik sta even perplex, “ehm bedankt?” weet ik uit te brengen. De situatie voelt erg ongemakkelijk en ik zie dat Julia zich ook even geen raad weet. De mensen om ons lijken ons niet op te merken. “Waaraan heb ik dit mooie presentje te danken?” weet ik de stilte te doorbreken. “Nou, ik zie je wel eens voorbij lopen, in gedachten verzonken, en ik dacht dat een bloemetje je wellicht op kon fleuren.. Ik werk daar”, ze zei, terwijl ze naar de bloemenwinkel verderop wees. Een collega van Julia keek nieuwsgierig onze kant op, maar dook weg bij het zien van de wijzende hand. “Oh, nou.. dan wil ik je daar hartstikke voor bedanken”, zeg ik weifelend, “leuk dat je aan me denkt.” Julia nam een stapje achteruit, keek naar de grond en zei “graag gedaan” en toen liep ze lichtelijk weggedoken terug naar de winkel. U kunt zich voorstellen dat ik even geen raad wist: stond ik daar, ineens met een mooie bloem in de hand, midden in het winkelcentrum. enigszins verward draaide ik mij weer om naar mijn eigenlijke bestemming. Wat was er nu zojuist gebeurd?

Terwijl ik terugloop van mijn boodschap, krijg ik de bloemenwinkel weer in het verzier. Ik zie Julia staan: ze wijst een wat oudere man een voor mij onbekende bloem aan. Ze zijn een boeket aan het samenstellen. Julia is ongeveer net zo lang als de man en haar haar is weelderig. Bijna net zo witzilver als dat van de man; waarschijnlijk had ze haar haren gekleurd. Hoe oud zou ze zijn? Ik schat net wat jonger dan mij, misschien een jaar of 28. Ik ben in gedachten verzonken, totdat ik merk dat ik stilsta. Ik zet een stap en zie dat Julia zich omdraait. Haar ogen vallen op de mijne en Julia verstijft. Ik ook. Ik sta wat verderaf, maar ik zie weer rode blosjes op haar wangen verschijnen en ik voel ze nu ook. Wat gek: zij schaamt zich, en dus ik ook. Maar waarom? De klant zegt iets tegen haar en ze lijkt uit de tussen ons onstane trans te ontsnappen. Ze keert zich tot hem en gaat verder, hoewel ze nog een blik over haar schouders werpt.

Ik sta nog steeds stil. Wat is hier nu gaande? Welke spanning hangt hier nu en waarom? Er schieten talloze vragen door mijn hoofd en op geen enkele heb ik een antwoord. De nieuwsgierigheid wint het van de twijfel en ik stap de bloemenwinkel binnen. Ik ben niet per se een bloemenfan, maar ze staan altijd wel leuk op de tafel. Sommigen ruiken nog lekker ook. Terwijl ik, zenuwachtig, door de winkel loop, houd ik Julia vanuit mijn ooghoeken in de gaten. Ze staat nu achter de kassa en bedankt de meneer voor zijn klandizie. Ik zie haar richting mij lopen en ik wend mijn blik af. “Hoi...”, klinkt het weer net zo schuchter als de eerste keer. Ik draai me om en bij deze tweede, ongemakkelijke kennismaking vallen me de zachte lijnen van haar gezicht op. “Ook hoi..” antwoord ik bedeesd.

Dit was een eerste deel. Ik weet dat het aan echte seks ontbreekt, maar in de verhalen die ik het mooist vind, moet je daar ook naartoe werken. Ik hoop dat jullie het leuk vonden!

Groetjes,
Anna