Westhoekverhalen - 12

Mag ik me voorstellen ? Misschien ben je niet eens geïnteresseerd in mijn verhaal. Of toch ?
Ik ben Marc, enig zoon, vader verongelukte toen ik drie jaar was. Moeder beschermt me overmatig. Ik ben nu achttien en mag nooit naar een fuif. Mijn kameraden wel. Ik zit veel op mijn kamer. Echt. Sinds mijn twaalfde ben ik intern in een Vlaams katholiek college. Nu zit ik in mijn laatste jaar.
Ik ben geen sportman. Op school moeten we een sport kiezen. Ik voetbal niet, tennis niet, ik ben ook geen volleyballer…Maar sinds verleden jaar kunnen we ook gaan zwemmen in een privé zwembad. Er zijn twee groepen van elk zo’n twaalf jongens. Ik ben natuurlijk bij de ouderen ingedeeld, alhoewel ik liever met de jongeren zou gaan. Ja… Ja, waarom ? Omdat ik me aangetrokken voel aan jongens, vooral die van veertien, vijftien jaar. ’s Avonds laat zoek ik op internet naar foto’s en video’s van naakte jongens. Daar geniet ik van. Jammer, jonger dan achttien vind je zelden of nooit. Dan houdt mijn linkerhand mijn penis vast, masseert die tot ik spuit. Als we gingen zwemmen met onze groep, dan waren er geen aparte kleedkabientjes. Dus samen, rug naar elkaar, slipje uit zwembroekje aan. Dan zochten mijn ogen of ik niet ergens de glimp van een penis kon opvangen en tijdens het zwemmen fantaseerde ik over de bobbels die ik in de broekjes ontdekte.

Eind augustus kwam er een brief van school. Het aantal internen swingt de pan uit en de school heeft een herenhuis gehuurd, op enkele honderden meter van de school. Daar hebben ze vier kamers voor twee personen ingericht, elk met kleine badkamer. En beneden een gemeenschappelijke ruimte voor ontspanning. We zouden ’s ochtends tegen half acht op school moeten zijn voor het ontbijt en op school blijven tot na het avondmaal. Dus, met twee op dezelfde kamer. Leuk vooruitzicht.

Eén september. Ik kreeg Ivan als kamergenoot. Een brave jongen, met een bos krullend blond haar. Leuke gast.
Die eerste avond, ik was zenuwachtig. Zou ik Ivan zijn blote kont zien ? En zijn penis ? En dan ’s ochtends in het badkamertje ?
Na het avondeten naar ons kot,zoals we het noemden. Ons materiaal stond er al van ’s ochtends vroeg. We waren uitgelaten. Acht kerels van zeventien, achttien, en Steven, die al negentien was. Samen in onze salon. We kozen een boss. Steven uiteraard, de oudste. We spraken een aantal ongeschreven regels af. Na tien uur, stilte. Elkaar helpen bij de studies, voor zover het kon. We vertelden over onszelf, over onze familie en hobbys. Tegen tien uur naar de kamers. Elke kamer had twee eenpersoonsbedden en daartussen twee kastjes tegen de muur
Ik deed mijn jas en trui uit. Ik ging op mijn bed zitten, trok schoenen en kousen uit. Ivan volgde mijn voorbeeld;
- Oef, gedaan met die muffe slaapzaal, zuchtte hij.
- Ja, hé !
Ivan stond op, trok zijn hemd uit. Mijn ogen tastten zijn borst af. Zonder veel omhaal trok hij zijn broek uit. Whaw ! Een leuk blauw slipje,met vooraan een ferme bobbel. Ivan zocht zijn pyjamabroek en legde die op zijn bed. Ik trok ondertussen ook mijn hemd uit. Mijn ogen loerden. Ivan keerde zich met zijn rug naar mij, trok zijn slipje uit en stapte in zijn pyjama. Enkele ogenblikken zag ik zijn blote kont en toen hij een been op hief om in zijn pyjama te stappen merkte ik een stukje van zijn zakje. Meer niet. Ik kreeg een erectie. Ik keerde me met mijn rug naar Ivan. Broek uit, Slipje uit. Pyjama aan. Had Ivan mij bekeken ondertussen ?
In bed. Nog een tijd liggen vertellen. Ik wilde masturberen, zoals elke avond. Waar moest ik met mijn zaad naartoe ? Licht uit. Wachten tot ik meende dat Ivan sliep. Voorzichtig uit bed. Naar het badkamertje. Pyjama op mijn enkels. Rukken. Spuiten in de lavabo. Doorspoelen. Pyjama omhoog. Naar bed.
’s Ochtends wakker. Ivan ook. Die stond op, nam zijn slipje en handdoek en trok naar de badkamer. Tedju, ik zou zijn blote kont niet te zien krijgen.
En zo elke avond en elke ochtend. Ik zag Ivan zijn blote billen, nooit zijn piemel. Nooit. Ik verlangde er naar. Ik moest, ik zou die zien. Na het weekend had ik een zaklamp mee. Maandagavond. Wakker blijven. Tot na half twaalf. Voorzichtig uit mijn bed. Zaklamp mee. Naar het bed van Ivan. Hij sliep als een os. Mooi om hem zo te zien liggen. Ik nam het laken vast, Verschoof het. Mijn zaklamp verlichtte de pyjama van Ivan. Mijn ene hand nam de boord vna die pyjama vast. die hand trok die pyjama wat naar beneden. Mijn zaklamp scheen op Ivan zijn onderbuik, op zijn buik, op zijn slappe penis. Mijn ogen glunderden. Ik zag hem ! Ik zag hem ! Plots draaide Ivan zich wat om. Gromde. Ik vliegensvlug in bed. Ik had zij penis gezien !
Op donderdagavond nog eens. Die penis van Ivan joeg het bloed in mijn aders omhoog. En dan, Ivan schoot wakker. Ik stond daar, het licht van mijn zaklamp op zijn penis gericht.
- Hé, wat doe jij nu ?
- Niets… Uh… Niets…
- Gij godverdomse vuile flikker ! Ik heb al wel gezien dat ge naar mijn lichaam loert als ik me omkleed. Weg…Weg…
’s Anderendaags geen woord van Ivan, Geen blik, niets. Tedju, waarom was ik niet voorzichtiger geweest ? En nu moest ik nog een jaar lang met Ivan de kamer delen. En wat als hij het op school aan de opvoeder vertelde ? Misschien vloog ik terug naar de slaapzaal op school. En wat als mijn ma het te weten kwam ? Ik mocht er niet aan denken?

Ik was er het hele weekend mee bezig. Stommerik ! Waarom had ik mij zo laten betrappen ?
Maandag. Tijdens de middagpauze zag ik Steven en Bjorn en Ivan samen praten. Steven keek af en toe in mijn richting. Zou Steven het hen verteld hebben van donderdagavond?
‘s Avonds zaten we gezellig samen te praten. Vertellen. Tot Steven plots begon over een zeeklas, toen hij in het laatste jaar basisschool zaten. Er was een pyjama-avond. Dat vond hij leuk. Iedereen in pyjama en spelletje spelen; Bjorn vertelde dat hij dit ook meegemaakt had.
- Willen we ook eens een pyjama-avond organiseren ? vroeg Steven.
Meteen iedereen akkoord. We spraken af : dinsdagavond, als we in ons verblijf aankwamen, naar de slaapkamers en pyjama aan.
En zo gebeurde het.

Dinsdagavond. rond acht uur in ons verblijf. Naar de slaapkamers. Kleren uit, pyjama aan. Ik durfde niet loeren naar Ivan. Nee, Ik met mijn rug naar hem gekeerd pyjama aantrekken. Naar onze ontspanningsruimte. De zetels stonden in een vierkant. Neerzitten. Kijken naar elkaars kleurrijke pyjama’s Leuk. Steven stelde voor een spelletje te spelen. “Ik-zeggen”. Dat bestond er in dat iemand een vraag stelde aan een andere en die moest met “ik” antwoorden. Leuke vragen zoals “wie moest 500 regels straf schrijven ,” of “wie spiekte voor de proef Nederlands ? “. Lachen natuurlijk.,Ik vroeg aan Gino wie er rookte in de collegekapel toen de opvoeder binnenkwam.
Ivan mocht een vraag stellen.
- Aan Marc, begon hij.
Ik keek verschrikt. Toch niet ?
- Wie keek er verleden week in het donker naar mijn penis ?
Nee zeg ! Die durfde ! Moest ik antwoorden ? Even stil. En dan
- Ik…
- Nee zeg, riep Bjorn, is dat echt ?
- Natuurlijk, antwoordde Ivan.
Stilte. Alle ogen op mij gericht. Ik zat daar zeker met een kop zo rood als een overrijpe tomaat. Mijn hart sloeg bijna tilt. Ik ademde moeilijk. Had ik mezelf nu maar kunnen wegcijferen, verdwijnen, oplossen in het niets…
- Wel, wat heb je daarop te zeggen ? vroeg Steven.
- E… E…..
Steven stond op, kwam vlak voor mij staan. En plots
- Jij godverdomse flikker…
Meteen greep hij me vast, sleurde me recht, duwde me tegen de vloer. Meteen sprongen er nog drie of vier recht, stonden plots naast mij. Ik wilde recht komen, ze beletten mij dat. Iemand greep mijn pyjamajas vast, trok er aan. Nog een andere hielp hem. Ik sloeg mijn armen en spartelde. Niets hielp, mijn pyjamajas werd van mij afgetrokken.
- Laat me los… Nee… Nee….
Handen grepen mijn pyjamabroek vast, trokken er aan. Handen hielden mijn armen vast, drukten ze achter mijn hoofd tegen de grond. Handen sleurden mijn pyjamabroek over mijn kont, over mijn dijen,over mijn benen, over mijn voeten…
ze lieten me los. Ik lag tussen hen in, naakt. Poedelnaakt ! Mijn handen probeerden mijn onderbuik te beschermen. Twee gasten trokken mijn armen achter mijn hoofd. Ik lag naakt, onbeschermd. Ik voelde hoe mijn penis groeide. Ze maakten opmerkingen, lachten met mij stijve penis, lachten met mijn bleke vel.
- Laat me los…
Ze lachten. Iedereen lachte. Mijn kameraden ? Ik was doodbeschaamd,. Doodbeschaamd omdat ze mijn naakte lichaam zagen, mijn piemel… en omdat ze wisten dat ik naar Ivan zijn piemel wilde kijken, ’s avonds als hij sliep.

- We gaan jou eens leren, vuile flikker, brieste Steven.
- Laat me los, kermde ik.
- Niets van ! Of heb je liever dat wij je mamaatje over jouw vieze vuile voyeurisme vertellen ? Ja ? Wil je dat ?
- Nee… Nee… Please, laat me los… Het spijt me…
- Haha, hoor hem janken ! lachte er een, Hans dacht ik.
- Eerst de straf, zegde Steven. Dan zien we wel.
Hij zweeg even.
- Oke mannen, we beginnen er aan…
Ze trokken me recht, duwden me naar de tafel toe. Handen drukten me voorover tot ik met mijn borst op de tafel lag. Handen grepen mijn polsen vast. andere handen wonden er touwen omheen. Van waar kwamen die touwen ? Die touwen werden naar voren getrokken en vast gebonden aan de tafelpoten. Ik lag met mijn borst op de tafel, mijn armen naar voren gestrekt. Iemand duwde achter mij mijn benen uit elkaar. Ik voelde hoe touwen rond mijn knieën gewonden werden en aan de tafelpoten vast gemaakt. Ik stond daar, voorover geboden, mijn benen wijd uit elkaar. Weerloos. Naakt.
- Een vies vuil varken heeft een staart ! zegde Steven.
Hij toonde me een dildo. Waar had hij die gehaald ? Hij ging achter mij staan, plaatste die dildo tegen mij kont.
- Nee.. Please, nee…
Steven perste die dildo in mijn anus. Ik schreeuwde even toen dat ding mijn kontspier doorboorde. Ze lachten. Steven toonde me een soort zweep, kletste er mee op zijn hand.
- Leuk hé ! grijnsde hij.
- Please, nee…
- Wat nee ?
Meteen liet hij die zweep op mijn gespannen billen kletsen. Een snerpende pijn;
- Aaahhh… Nee… Please….
- Hoor ons varken eens schreeuwen, lachte Bjorn.
- Oke, zegde Steven, iedereen mag één klets geven.
- Nee, nee…
Ik rukte en trok aan de touwen, maar ik was weerloos, overgeleverd aan hun grillen. Een voor een hanteerden ze die zweep. Een voor een lieten ze die zweep op mijn billen kletsen. Bij elke klets gilde ik het uit. Ik probeerde mijn billen samen te knijpen. Dat kon niet. Als ze achter mij stonden zagen ze mijn blote kont en tussen mijn gespreide benen ook mijn ballenzak en onder mij zagen ze zeker ook mijn penis.

Ze hielden op. Gelukkig. Die stok werd uit mijn kont getrokken. Ik werd van de touwen bevrijd. Ik kon rechtop staan. Ik wreef mijn polsen, voelde aan mijn geteisterde billen.
- Neerzitten, commandeerde Steven.
- Mag ik mijn pyjama aantrekken ,
- Nee. Zit neer !
Ik deed het.
- Je wilde Ivan zijn penis zien, hé ?
Ik knikte.
- Wel je zult er straks zeven zien !
Meteen trokken ze elk hun pyjama uit, ook Steven, ook Ivan. Ze stonden voor mij, mijn zeven schoolkameraden, naakt, poedel naakt. Gino had een erectie, de andere piemels hingen slap.
- Kijk er maar eens naar !
Bjorn en Bert en Geert omklemden hun ballenzak, staken die vooruit.
- Oke mannen…
Ze gingen neerzitten.
- Bon, zegde Steven tot mij. Je hebt je verdiende straf gekregen. Was het leuk ?
Ik schudde mijn hoofd.
- Oke, oke, maar liever die kletsen dan dat we alles aan je ma vertellen en op school ?
Ik knikte.
- Bon.. Kijk, naakt mag, we hoeven ons voor elkaar niet te schamen, absoluut niet. Maar geen kindermanieren hé, zoals je deed met Ivan. Van nu af aan kunnen we gewoon naakt zijn bij elkaar en Ivan gaat er mee akkoord dat jullie je niet meer met je rug naar elkaar keren om je om te kleden. En…
Steven zweeg even. ging na enkele ogenblikken verder.
- En we zijn jong hé, en onze seksualiteit is in volle ontwikkeling. Het is normaal dat wij af en toe nood hebben aan een ontlasting van het opgespaarde sperma. Dat kan. Iedereen doet het, de een meer dan de andere. Wil je het doen in je eentje ? Oke, de anderen zullen je die kans geven. Wil je het samen met een andere ? Oke, dat moet kunnen.

Het werd nog een leuke avond, elk in ons blootje. Vertellen over ervaringen, over hoe we met masturberen begonnen, aan wie we het geleerd hadden. Het was een eind over elven toen we naar bed trokken.