Als gewoonlijk, maandagmorgen naar het werk. Een multinational, ik doe allerlei IT werk. Ik ben vroeg en als ik naar binnen loop zie ik een goed verpakte (in een 3000 euro maatpak) dame van een 35/40 wat onzeker rondlopen. Nou moet U weten dat dergelijke types binnen een multinational nooit onzeker zijn - of laten dat voor geen goud blijken - dus het viel op. Kan ik U helpen mevrouw? Ze zocht dezelfde juridiese afdeling als waar ik werk. Nu wist ik dat er hedenmorgen een nieuwe werd verwacht, maar dat was ook alles wat ik wist. En dat is in een dergelijk bedrijf ook heel gewoon. Ik werk daar ook en stel me voor met een duidelijke handdruk en haar aankijkend. Zei blijkt Iris te heten en beantwoord me aankijkend, de handdruk. We gaan met de lift naar de 8ste verdieping, ik wijs haar de weg, ze wil geen koffie, ga naar mijn bureau en start de computer op (dat duurde toen nog wel even) en ging koffie halen. Om elf uur moeten we allemaal bijeen komen in een vergaderzaal. En dan wordt (de aan mij als Iris bekende dame) voorgesteld als de nieuwe tweede "man" van de afdeling. Iris kijkt rond en als onze ogen elkaar kruisen knik ik heel licht met het hoofd. En wat gebeut er? Ze knikt ook heel licht terug.

Ik ben sedert mijn ontmaagding niet zo zenuwachtig geweest.

De werkweek verliep verder als alle andere weken. De afdeling van Iris had eigen IT ondersteuning en met die groep had ik niets van doen. Dus sprak ik de wat hooggeplaatste dame niet. Een enkele goedemorgen tel ik niet mee, want dat zeg je tegen elke collega.

Een paar weken later kwam ik in de nawerk kroeg in de hoop een spannende buurvouw tegen te komen. Een heerlijke stoot van een 35 schat ik, die er altijd fijn uitzag. Strakke truitjes en broeken, of korte rokjes. Aan de voeten altijd hakjes of laarjes waarbij ze het zweepje hadden moeten leveren. De heerlijke benen altijd in panties of kousen. Haar donkere kapsel voorzien van grote golven en half lang. De make up eenvoudig - naturel - maar perfect. Meer had ze niet nodig, dacht ik. Ze was vrijwel altijd voorzien van een grote hoerige schoudertas, die haar een zeker allure verschafte. Deze avond kwam ze helaas niet opdagen.

Wel stond Iris in vol (werk) ornaat aan de bar. Alleen - goedenavond, hoe gaat het? We raakten in gesprek en het bleek dat we allebei een - wat ik noem - brede maatschappelijke belangstelling hadden. Haar invalshoek was vooral economies en beursgericht, de mijne meer politiek. Maar de belangstelling was wederzijds. Daarom volgden we het nieuws zoveel mogelijk op de voet en waren we altijd redelijk op de hoogte. Iris keek wat zenuwachtig en bedroefd om zich heen - ze was duidelijk niet zichzelf - ik kon het niet helpen, het viel gewoon op.

Ik bood haar wat te drinken aan, ze nam een dubbele bourbon en ik een cola, ik wilde perse helder blijven want ik zag dat het niet de eerste borrel voor Iris was. Ze had gehoopt haar minnaar - een hooggeplaatste pik bij een concurrerende instelling - voor het eerst sinds 4 weken weer te ontmoeten, maar hij had afgebeld, vertelde ze spontaan. En van een wederzijdse collega had ze zojuist vernomen dat die vent getrouwd was en drie kinderen had. Begrijpelijk dus dat ze zich rot voelde.

Ze was niet het type dat huwelijken kapot wilde maken. Ze probeerde altijd zo open en eerlijk mogelijk naar privé partners te zijn - zakelijk kon dat anders liggen - en had als keurig opgevoede jonge vrouw een hekel aan grote woorden als geile slet, sloerie, patser en dergelijke.

Ze was natuurlijk niet in staat haar auto te besturen, dat was echt vijf borrels over de brug tever. Zal ik je naar huis brengen - opperde ik. Ze keek opgelucht, Jan op mijn rekening graag zei ze tegen de barkeeper. Prima Mevrouw. Waar staat jouw wagen en ze greep mijn arm voor ondersteunig tijdens de wandeling. Die ondersteuning had ze echt wel nodig. Op naar mijn eenvoudige Lada-tje. Om daar te komen moesten we wel door een wat onguur stukje lopen. Enkele wazige types keken vreemd op toen wij op dat tijdstip, de kantoren waren allemaal al lang leeg, eraan kwamen. Iris greep mijn arm steviger vast. Gelukkig kende ik (eenvoudige volksjongen toch) een van die kerels en zei Hoi Karel, alles OK - Ja, later - was het antwoord. Bij de wagen, instappen en op weg. De parkeergarage van het bedrijf uit en - waar naar toe Iris? Naar mijn huis en ze noemde een prima appartementencomplex in een sjiek dorp. Even op de kaart gekeken - GPS was toen onbekend - en op pad. Na een drie kwartier kwamen we aan, ze kon haar garage openen met een afstandsbediening, binnen was een lift naar haar appartement en daar was de eenvoudige employe. In het schitterende pent house van een van zijn bazen. Mijn knietjes knikten even. Maar toen ik de ontredderde staat van Iris zag herpakte ik mij snel en ging haar troosten. Thuis gekomen was ze was geknapt na zo belazerd te zijn. Ijskoud water en een warme omhelzing doen vaak wonderen, zo ook nu. Na een vijf minuten via de omhelzing en ijswater steun te hebben genoten en had ze haar rust hervonden, keek ze met wat tranen nog op de wangen omhoog. Oh jongen, kan ik op je discretie rekenen? Want als dit allemaal binnen het bedrijf bekend wordt kan ik het wel schudden. Ikj veegde de tranen zachtjes weg, kuste haar wang en - Iris, ik ben je makker, je kunt op me rekenen, uiteindelijk zijn we allemaal arbeiders met een contract met de firma. Een enorme grijns kwam op haar gezicht - links kreng dat je bent. Maar ze stapte op me af en kuste me op de wangen - klasse solidariteit jongen.

Ze liet me een deel van het appartement zien en bij de bar gekomen - pak iets voor jezelf en maak voor mij nog een dubbele bourbon klaar. Ik ben zo terug. Dat werden dus 2 dubbele bourbons, een voor haar en een voor mezelf. Ik had de mijne bijna op toen Iris terug kwam. Tijdens het omkleden vroeg ze zich af waarom ze die vent hier in huis had toegelaten. OK hij was tijdens haar eerste minuten binnen de firma vriendelijk geweest, had haar nu uit de brand geholpen door haar naar huis te brengen. Hij had daar niets voor gevraagd. Het was op haar initiatief dat hij hier binnen was. Ze wist dat ze enorm was afgeknapt door die lul die getrouwd bleek te zijn. Maar deze jongen moest niet het slachtoffer van haar wraak worden. Natuurlijk wist ze dat ze wat teveel had gedronken en dat ze bloedgeil was. Weken zonder behandeling, dat gaat een jonge vrouw niet in de koude kleren zitten. Ze besloot haar dankbaarheid aan de jongen te laten blijken door er een wat feestelijke avond (toch nog) van te maken en wilde het avontuur met open vizier tegemoet gaan .

Ik zag een andere vrouw terug komen. Weg was die werkkleding. Iris droeg nu heerlijke hakjes boven een wijde makkelijk vallende tot halverwege de dijen - en wat voor dijen - rode jurk met een behoorlijk stuk bloot, voor en achter. Het begin van haar boezem was goed te zien en het was allemaal zo stevig dat ze geen ondersteuning nodig had. De tepels prikten dus driftig naar buiten. Ze had heerlijke benen verpakt in zwarte kousen die geen sjarretel nodig hadden - nadeel van die damespakken was dat het veel verborg, juist de benen (en zoveel meer), haar boezem was van de juiste omvang dacht ik en haar gezicht en kapsel kende ik al. Maar nu informeel, buiten de gebaande bedrijfspaden, dat geeft altijd alles een andere indruk. Toen ze aan kwam lopen danste het jurkje - dat rood is voor mijn linkse makkertje - en ik zag dat ze een heel klein slipje droeg. De geilheid sloeg onverbiddelijk toe.

Zo dat heb je snel gedaan Iris en met een prima resultaat. Zullen we een hapje eten opperde Iris - ik heb nog wat pizza en olijven in huis. Klinkt goed dame. Ze schonk mijn borrel bij - zeer ruim en ook die van haar. Ik dacht nog, dat gaat met een rot gang. Onder het eten spraken we over die eerste ontmoetingen gedurende haar eerste dag op de afdeling. Ze was zich heel bewust van het kleine knikje tijdens dat voorstellen in die vergaderzaal. Dat voelde ik in de lendenen. Het eten nuttigden we in een speciale kleine eethoek bij het raam met een schitterend uitzicht op bos en duin.

Na het eten zette Iris wat muziek op die ons beiden beviel - oude rock 'n roll als Gene Vincent en Eddie Cochran knalden door de kamer. We dansten wat wild, namen nog wat bourbon en opeens was er dat prachtige Lovin Feeling. We dansten close alsof we nooit anders gedaan hadden. Bij het eerste "baby" knalden onze lippen op elkaar, gingen open bij het tweede "baby", en de tongen tasten elkaar af gedurende de rest van de song. Het duurde heel lang voordat de tongen andere doelen gingen zoeken om met kussen te overladen. Wij hadden geen feeling lost maar found - Iris eigenlijk beiden.