Dit verhaal is gebaseerd op ‘Het dappere snijdertje’, maar dan wel héél anders. Iedere gelijkenis met personen berust op toeval. Ik hoop dat je ervan geniet! Liefs. Zazie.


Dit verhaal speelt zich zo’n twee eeuwen geleden af, in 1819 in Duitsland, dat aan het begin van de negentiende eeuw uit vele vorstendommen en koninkrijken bestaat.
Joachim Stolzenbach is kleermaker, of beter gezegd ‘snijder', zoals het ambacht in die tijd heette. Hij woont en werkt in het dorpje Steinbrunn, een dag reizen van de hoofdstad Stuttgart van het koninkrijk Württemberg. Hij is nog jong, sinds kort eenentwintig jaar en ziet er goed uit, hij heeft een lang atletisch lijf, lange blonde haren tot net over zijn schouders die hij meestal op een staart draagt en opvallende felblauwe ogen.

Joachim is een talentvolle snijder, hij kreeg zijn opleiding bij de beste meestersnijder van Stuttgart. Hij maakt schitterende kleren en vindt daarom dat zijn talenten in het kleine plattelandsdorpje met voornamelijk een boerenbevolking totaal niet tot uiting komen. Daar komt nog eens bij dat hij erg wellustig, zeg maar gerust neuklustig is. Langzamerhand heeft hij alle loslopende meiden van het dorp wel een keer een beurt gegeven, ze draaien om hem heen als vliegen om de stroop. Het gevolg is dat hun mama’s bijna geen opdrachten meer aan hem geven.


Joachim zucht eens diep, hij verveelt zich. Al dagenlang of eigenlijk al wekenlang komen er geen opdrachten meer binnen. Gelukkig kan hij van weinig rondkomen en spaarde hij goed, want anders zou het nu bittere armoede zijn geweest. Maar toch, Joachim vraagt zich langzamerhand wel af hoe dit verder moet gaan. In het dorp kan hij het verder wel schudden met al die moeders die hem niet meer vertrouwen.

Neukmaatje Angela

Om zijn verveling te verdrijven en zijn lusten te kunnen botvieren heeft hij gelukkig nog wel zijn neukmaatje Angela, het jongste zusje van de ook nog jonge dominee. Haar broer Franz Schmidt is ruim een half jaar geleden door het dorp ‘beroepen’ en trok met zijn kersverse vrouw in de kerkpastorie. Zijn negentienjarige jongste zusje Angela kwam mee als hulp in de huishouding. Ze is klein voor haar leeftijd maar heeft een lijfje waar alles goed op en aan zit en Joachim liet, toen de ‘voorraad’ dorpsmeiden opraakte, al snel zijn oog op haar vallen. Tot zijn grote geluk bleek ze behoorlijk nymfomane trekjes te hebben, want die allereerste keer al putte ze hem goed uit. Sindsdien draait hun samenzijn steevast uit op een felle en soms uitputtende neukpartij.

Zo ook vanavond. Zoals bijna iedere dag de laatste maanden loopt Joachim tegen de avond naar de pastorie, waar hij eerst een potje schaakt met de dominee en dan met een soort van instemming van de dominee zijn zusje op haar kamer bezoekt. Het is dominee namelijk opgevallen dat zijn lastige zusje Angela sinds Joachims haar zo veel ‘aandacht’ schenkt een stuk rustiger en hanteerbaarder is geworden. Bovendien geeft hem dat de kans zonder dat zijn zusje als ‘luistervink’ rondsluipt zijn eigen vrouw te verwennen.

Als Joachim op Angela’s kamer komt ligt ze er al helemaal klaar voor, ze heeft zich met haar kleine lijf al volledig ontbloot op haar bed gedrapeerd en Joachim weet niet hoe snel ook hij uit de kleren moet zien te komen. Als al zijn kleren zijn verdwenen blijkt dat zijn pik er al helemaal klaar voor is, hij spreidt een beetje ruw Angela’s benen zo maximaal mogelijk, likt haar kutje goed nat en drijft vervolgens zijn pik tot aan zijn ballen in haar heerlijke grotje. Hij spiest haar met zó’n kracht aan zich alsof hij zijn pik weer in haar mond tevoorschijn wil zien komen.

Angela geniet ervan, het kan haar niet ruig genoeg zijn. Hoe harder Joachim haar paalt, hoe uitzinniger ze reageert. Ze houden allebei van goed en hard en lang en recht op en neer, Joachim pint haar keer op keer vast alsof ze een kuikentje aan het spit is. Steeds weer drijft Joachim zich stevig in haar en soms vraagt hij zich af hoe het kan dat hij Angela’s kutje op den duur niet mee naar buiten trekt. Ze is zó nauw dat het lijkt dat hij haar bij iedere keer stoot weer ontmaagdt, iedere keer dat hij zich bij dit nauwe meisje naar binnen werkt vraagt dat van hem om een stevige inspanning. En die levert hij met liefde, zijn jonge krachtige lijf geniet van deze ‘arbeid’.

Soms neemt Joachim even zijn rust en Angela’s kleine lijf verdwijnt dan totaal onder het zijne als hij zich eventjes op haar uitstrekt en meer relaxed door zijn bekken op en neer te bewegen wat in haar op en neer schuift. Maar het is wat het is, dit meisje maakt hem gek en al snel beukt Joachim weer op volle kracht verder, net zo lang tot Angela het uitgilt en klaar begint te komen. Ze klemt haar benen stevig om Joachims heupen en samen raken ze zo in een nóg straffer neuktempo, steeds weer als hij in haar stoot probeert Angela Joachims neukstam nog dieper in zich te krijgen, haar benen zo ver mogelijk spreidend, ze ver optrekkend of haar voeten op zijn heupen rammend, ondertussen vrijwel aan één stuk klaarkomend. Soms, als ze eindelijk allebei zijn klaargekomen, komt er nog een tweede ronde van, maar meestal zijn ze na afloop zó uitgeput dat ze direct in slaap vallen. Na een paar uur wordt Joachim dan wakker en verdwijnt hij, als een dief in de nacht.

Ondanks de fijne tijd met Angela begint Joachim langzaamaan toch wat wanhopig te worden over zijn financiële situatie. En dán dient zich de oplossing aan. Van een rondtrekkende marskramer hoort hij dat aan het hof van koning Ernst-Friedrich von Württemberg in Stuttgart grote paniek is uitgebroken. Binnenkort is er het grote galabal ter ere van zijn vijfentwintig jaar koningschap en uitgerekend nu is de hof-meestersnijder ziek geworden. Heel veel adellijke dames hebben nog geen nieuwe baljurk en de vraag is of het bal wel door kan gaan.

Joachim bedenkt zich geen moment, hij weet van zichzelf dat hij echt een goede snijder is. Hij pakt zijn belangrijkste gereedschap en wat andere spullen in, gaat naar de pastorie om afscheid te nemen van Angela en haar broer en vertrekt met de postkoets naar Stuttgart, ongeveer dertig kilometer van Steinbrunn gelegen. Als hij laat in de middag bij het paleis arriveert vraagt hij de schildwachten bij de poort hem te introduceren bij het hoofd van de huishouding. Hij vertelt erbij dat hij snijder is en waarschijnlijk nog voor het aanstaande bal de dames uit de nood kan helpen. De schildwachten lopen normaal gesproken niet zo hard voor lui die zich zo maar aandienen maar als Joachim hen ook nog wat geldstukken toestopt gaat een van hen het paleis in.

Twintig achter elkaar

En het lukt hem, Joachim krijgt een tijdelijke aanstelling en maakt uiteindelijk binnen een week zo’n twintig jurken, dag en nacht werkt hij door, natuurlijk wel met hulp van allerlei mensen uit het koninklijke atelier. Het blijkt dat hij natuurlijk gezag heeft, het hele atelier past zich vrij snel aan zijn tempo en inzichten aan en iedereen is vol bewondering over de prestatie die hij levert. Het kost hem wél moeite tijdens het passen zijn handen af te houden van al die mooie jonge vrouwen die zich bij hem aandienen en meestal ook wel wat met hem willen, maar daar is nu geen tijd voor, de kost gaat dit keer voor de baat. Frau Battenberg, het hoofd van de huishouding, is zó blij dat hij haar en de dames uit de brand heeft geholpen dat zij de koning na afloop vraagt hem te onderscheiden. En als dank krijgt Joachim niet alleen een flinke buidel goudstukken maar ook een prachtige broekriem, met daarop in goud gegrafeerd het koninklijke wapen en de tekst ‘twintig achter elkaar’. Met trots draagt hij de riem als hij het paleis weer verlaat, zich niet realiserend dat de tekst toch ook wel wat dubbelzinnig is...

Joachim wil direct terug naar Steinbrunn, naar Angela, maar amper buiten de paleispoort, als alle stress van hem afvalt en de adrenaline zijn lichaam verlaat, voelt hij pas hoe dodelijk vermoeit hij is. Joachim besluit die dag niet al naar huis terug te keren maar op zoek te gaan naar een herberg om uit te rusten. Terwijl hij zich steeds vermoeider richting centrum van de stad sleept wordt Joachim op een gegeven moment aangesproken door een man, die in zijn voortuin op een bankje een pijp zit te roken. Het is een wat oudere man met een mooie witte baard en witte hoed op zijn lange haren, hij straalt een zekere wijsheid uit. ‘Jij bent erg moe, is het niet? Wil je even rusten en wat drinken?’ vraagt de man vriendelijk. En Joachim bedenkt zich geen seconde, hij is inderdaad doodmoe en gaat naast de man op het bankje zitten, die hem een kopje thee geeft.

De alchemist

‘Dank u zeer, meneer, hier was ik aan toe. Ik heb net een week aan een stuk aan twintig baljurken gewerkt en ben nu ineens doodop.’ ‘Ik vermoedde al zoiets, toen ik dat gereedschap van je zag. Jij bent dus snijder?’ Joachim knikt, een heerlijk stuk koek weg kauwend, waarna hij zich voorstelt: ‘aangenaam, ik ben Joachim Stolzenbach. ‘Eveneens aangenaam, ik ben Wilhelm Schiltmeier en ik ben alchemist. Mag ik je dan om een gunst vragen?’ Joachim knikt opnieuw en kijkt de oude man nieuwsgierig aan. ‘Mijn enige dochtertje heet Rosalinde, na de dood van haar moeder en mijn geliefde vrouw is ze van verdriet een jaar depressief en ziek geweest, gelukkig is ze onlangs hersteld verklaard. Maar ze is nog steeds erg somber en om haar op te vrolijken wil ik haar graag een nieuwe garderobe laten samenstellen. Ondanks haar ziekte is ze de laatste tijd behoorlijk gegroeid en ze heeft hard nieuwe kleding nodig, voel jij er voor die te maken? In de tussentijd kan je hier logeren en wat uitrusten, mijn huis is groot genoeg.’

En voor Joachim kan antwoorden komt er een prachtig meisje naar buiten, slank, lang zwart haar en een lief gezichtje, met daarin een paar treurig kijkende ogen. Joachim ziet meteen dat dit meisje het nog moeilijk heeft. Ze hoorde nog net de vraag van haar vader aan Joachim en ze kijkt hem hoopvol aan. Joachim bedenkt zich geen seconde meer: ‘dat doe ik graag, Herr Schiltmeier, ik zal het mooiste van het mooiste voor uw dochter maken’ en als hij haar aankijkt geeft hij haar een lief knipoogje. Dan geeft het meisje hem heel charmant een hand, waar Joachim een kusje op drukt en dan stelt ze zich voor als Rosalinde. Ze komt naast hem en haar vader op het bankje zitten en ze maken wat verder kennis met elkaar, maar al snel sukkelt Joachim bijna in slaap en dat is het moment waarop Wilhelmus ingrijpt en hem naar de logeerkamer begeleidt. Al Joachim het bed raakt is direct vertrokken.

Maten opnemen

De volgende ochtend, Joachim is heerlijk uitgerust wakker geworden, vraagt hij na het ontbijt aan Rosalinde om met hem op de markt stoffen te gaan uitzoeken. Ze inventariseren samen aan welke kledingstukken ze behoefte heeft en samen hebben ze een genoeglijke ochtend tijdens het afstruinen van de kraampjes en het uitzoeken van de stoffen die Rosalinde mooi vindt. Die middag wil Joachim haar maten opnemen, en omdat het een uitvoerige garderobe inclusief onderkleding wordt moet hij ook haar intieme maten zoals haar borsten en heupwijdte opmeten. Om die reden staat Rosalinde in alleen een dun onderjurkje voor hem en dat maakt dat Joachims pik zich na enkele weken van onthouding gretig roert in zijn snijdersbroek.

‘Hoho Joachim Stolzenbach’ spreekt hij zichzelf toe, ‘dit meisje is niet zomaar een te verschalken meisje, rustig aan.’ En zo ingetogen mogelijk gaat Joachim aan de slag en neemt zo van haar hele lichaam de maten op. Maar ja, het is natuurlijk niet te vermijden, af en toe moet hij haar aanraken en ook Rosalinde reageert daar heftig op, Joachim is een vrouwenkenner en ziet overduidelijke signalen dat het meisje opgewonden is geraakt. Als hij eindelijk klaar is met haar de maat te nemen, misschien deed hij daar wel iets langer over dan nodig was, komt hij omhoog en kijkt hij Rosalinde eens goed aan. Haar ogen zijn meer gaan stralen en onverwacht drukt ze haar lippen op de zijne, wat al snel uitloopt op een liefdevolle korte tongzoen. ‘Sorry Rosalinde, dit moeten we niet doen’ zegt Joachim als hij zich terugtrekt.

Teleurgesteld verlaat Rosalinde de kamer, Joachim achterlatend met een gefrustreerd gevoel, hij weet niet goed hoe hij hier mee om moet gaan. Die avond, als Rosalinde al naar bed is en hij met haar vader een potje schaak speelt zegt Wilhelm na enige tijd: ‘Joachim, ik moet even met je praten en ik zal open kaart spelen. Volgens mij is mijn dochtertje toe aan een eerste man in haar leven en ik hoop dat jij die man kun zijn. Toen je gisteren langs mijn huis liep zag ik direct dat Rosalinde jou leuk zal vinden en extra fijn is dat je haar mooie nieuwe kleding kunt maken. Voel je dus niet bezwaard.’ Huh? Joachim weet niet wat hij hoort. ‘Herr Schiltmeier, ik heb voel een diep respect voor u en uw dochter, maar ik kan me niet binden en ik wil Rosalinde daarmee absoluut geen pijn doen.’ Wilhelm glimlacht en zegt: ‘heel goed, jongen, maar wees gerust, jij zult niet haar echtgenoot zijn. Echter, mijn dochter is wel toe aan de liefde en ik hoop dat jij haar daarmee kennis wilt laten maken.’

Joachim moet dit even goed op zich laten inwerken en stemt dan aarzelend in. ‘Als Rosalinde dit wil, wil ik het ook.’ Wilhelm knikt hem glimlachend toe. ‘Ik heb dan nog iets voor jou’ en hij laat Joachim twee flesjes zien. ‘In dit flesje met de paarse vloeistof zit een drankje dat vrouwen beschermt tegen zwanger worden en één druppel is genoeg. Zorg dat mijn dochter dit tijdig inneemt en wat over is kan je meenemen op je reizen, volgens mij ga jij dat nodig hebben’ zegt hij met een glimlach. ‘Het flesje met de groene vloeistof geeft jou meer energie. Ik zag gisteren hoe uitgeput je was, jij bent een mens die tot het uiterste kan gaan. Slechts één druppel van deze groene vloeistof geeft je dagenlang veel extra energie. Maar let op Joachim, je energie richt zich dan volledig op wat jij wilt doen, dus gebruik het met mate!’ Joachim bedankt Wilhelm hartelijk en gaat dan naar bed, hij is moe, heeft alles maar half meegekregen en gaat het nu eens even rustig verwerken.

Rosalinde ontmaagd

Het is al licht maar nog erg vroeg als Joachim wakker wordt, omdat zijn bed wordt opengeslagen en er iemand naast hem komt te liggen. Tot zijn verrassing is het Rosalinde die zich in haar nachtponnetje tegen zijn blote lijf aanschurkt en warmte bij hem zoekt. ‘Papa heeft me vertelt dat hij dit goed vindt, dus hier ben ik ‘zegt ze, tegelijk verlegen en dapper. Joachim weet echt niet wat hem overkomt maar wat hij wél weet is dat hij dit meisje niet een tweede keer mag afwijzen. Hij draait zich naar haar toe, kijkt haar eens goed aan en vraagt dan ‘Wat wil je van mij, liefje?’ ‘Ik wil dat je me blij maakt en weer laat genieten’ is haar korte maar duidelijke antwoord. Joachims hart smelt voor haar en geeft haar een kus die al snel een lange intense tongzoen wordt. Het meisje is duidelijk onervaren maar wel erg leergierig, haar tong onderzoekt ijverig de zijne en gaat al snel mee in de lustige bewegingen die Joachim voordoet.

In no time staat zijn pik volledig stijf en Rosalinde giechelt als ze de staaf tegen haar buik voelt duwen. Voorzichtig legt ze er haar hand op en streelt hem wat. Dan maakt ze zich los van de zoen, gaat rechtop zitten en trekt in één beweging haar ponnetje uit. Als ze weer naast hem ligt gaat Joachim op zijn zij liggen en bekijkt haar bewonderend, ze is duidelijk nog een jong meisje maar prachtig om te zien. Een slank maar inwit lijf, lange benen, klein bosje zwart haar bij de samenkomst ervan, stevige ronde tietjes met harde bruine tepeltjes, een lief gezichtje met lang krullend zwart haar. Ze kijkt hem hunkerend aan en dat doet Joachim beseffen dat hij haar eerst wat van het drankje van haar vader moet geven, het is duidelijk wat er gaat gebeuren en er moeten geen kindjes van komen.

Als ze de druppel met een glas water braaf heeft ingenomen geeft Joachim haar kusjes over haar hele lijf, opent dan haar benen en brengt zijn hoofd voor het prille kutje dat zich daar aandient. Met zijn tong opent hij de lipjes en kriebelt hij haar klitje, Rosalinde reageert met een rilling en duwt spontaan haar bekken wat op, tegen zijn mond aan. Langzaam maar zeker maakt Joachim haar zo rijp voor wat te gebeuren staat, hij gaat haar kutje openen en haar zo tot vrouw maken. Als hij Rosalindes ingangetje goed heeft bewerkt en ook haar eigen vocht op gang is gekomen gaat hij tussen haar benen omhoog, haar opnieuw overal kusjes gevend, haar buik, haar tietjes, het holletje in haar nek, haar nek, haar oren, haar mond, haar ogen. Dan kijkt hij haar aan en vraagt: ’weet je wat er gaat gebeuren en wil je dat, liefje?’ Rosalinde knikt: ‘ja, Joachim, ik weet het en kom maar in me, ik wil een nieuwe start en erbij horen.’

Voorzichtig zet Joachim de kop van zijn pik tussen Rosalindes kutlipjes en duwt zich een stukje naar binnen. Hij is ervaren met meisjes en weet dat er waarschijnlijk al snel een barrière opdoemt in de vorm van een vliesje. En inderdaad, na enkele centimeters kan hij niet verder en hij vertelt het meisje dat het even pijn zal doen. Meteen stoot hij door het vliesje heen en als zijn pik volledig in het meisje begraven zit houdt hij zich vervolgens heel stil. Rosalinde slaakte een gilletje en kreunt nu wat, Joachim troost haar met wat kusjes en zegt dan: ‘ik houd me even stil in je zodat je aan het gevoel kan wennen. Het wordt vanzelf een fijne ervaring, liefje.’

En zo gebeurt het ook. Na een minuut of vijf voelt Joachim hoe Rosalindes kutje zich om zijn pik wat samentrekt, ze is duidelijk haar spiertjes daarbinnen aan het oefenen. ‘Hoe is het?’ fluistert hij in haar oor. ‘Mmm, ’t went al, je mag wel wat bewegen hoor.’ Langzaam trekt Joachim zich terug uit die fijne nauwe warmte en duwt zijn pik dan rustig weer terug naar de diepte van het strakke kutje. Als hij merkt dat Rosalinde aan de beweging gewend raakt gaat hij sneller op en neer en uiteindelijk werkt hij zich iedere keer diep tot aan zijn ballen naar binnen, nu ook zijn eigen genot zoekend. Na een tijdje, om te voorkomen dat hij te vroeg klaarkomt, pakt hij Rosalinde stevig beet en draait zich met haar om zodat het meisje nu bovenop ligt.

Onwennig kijkt ze hem aan en vraagt ‘en nu?’. Joachim grinnikt en zegt: ‘nou, jij gaat doen wat ik deed. In plaats van dat ik ín jou op en neer ga, ga jij nu óp mij op en neer.’ Aarzelend komt Rosalinde op gang maar krijgt het ritme al gauw te pakken. Na enige tijd gaat ze recht opzitten en berijdt hem alsof hij een paard is, Joachim geniet intens van het uitzicht. Rosalinde heeft genietend haar ogen dicht, haar haren dansen om haar hoofdje en haar prille tietjes wippen mee op de maat van haar galop terwijl haar donkere stijve kleine tepels Joachim een beetje brutaal ‘aankijken’. En voor Joachim het beseft slaakt ze een eerste gilletje als teken dat ze klaarkomt. ‘Oh Joachim’ hijgt ze in zijn oor, ‘dit is lekker zeg!’ Dat gaan bij beiden alle remmen los en Joachim stoot als een razende tegen, iedere keer als Rosalinde haar kutje weer zo diep mogelijk over zijn pik duwt.

Ze beleven samen een paar heerlijke dagen en zoeken elkaar ieder vrij moment op om te vrijen en Joachim vindt het geweldig om dit meisje alle geheimen van het liefdesspel te leren. Ondertussen maakt hij een hele garderobe prachtige kleding voor haar en vindt ook nog tijd om iedere avond met Wilhelm te schaken. En dan breekt de dag van zijn vertrek aan en Wilhelm bedankt Joachim uitbundig. ‘Hartelijk dank jongen, je hebt mijn dochtertje weer gelukkig gemaakt’, en hij geeft Joachim een flinke beloning voor zijn werk. Rosalinde op haar beurt neemt met tranen in haar ogen afscheid van hem, maar ook zij beseft dat voor haar nu de toekomst openligt, ze is verlost van haar verdriet, is ingewijd in de lichamelijke liefde en zal Joachim daar eeuwig dankbaar voor zijn.

Naar Beieren

Joachim is amper thuis als er met een boodschapper een spoedbericht uit het naburige koninkrijk Beieren arriveert. Via via is daar bekend geworden dat Joachim er ‘twintig achter elkaar’ deed en Kroonprinses Frederica laat weten zijn hulp dringend nodig te hebben. Joachim is blij dat hij eindelijk volop werk heeft en vertrekt meteen weer, wel tot zijn spijt, want die avond had hij graag even ‘langsgegaan’ bij zijn neukmaatje Angela. Na enkele dagen hobbelen in postkoetsen komt Joachim in de hoofdstad München van het koninkrijk Beieren aan en gaat daarna direct door naar het paleis van de koning.

Hij wordt meteen ontboden bij de Kroonprinses, ze ontvangt hem officieel en als hij haar in de schitterende troonzaal ontmoet ziet hij tot zijn genoegen een schoonheid, ongeveer van zijn leeftijd. Lang krullend blond haar, een mooi gelijkmatig gezicht, als ze glimlacht kuiltjes in haar wangen, een fraai lichaam in een nog fraaiere jurk. ‘Welkom Herr Stolzenbach, fijn dat u zo snel kwam.’ ‘Zegt u maar Joachim, hoogheid’. Frederica knikt lieftallig, steekt haar hand uit voor een handkus en vertelt hem vervolgens waar het om gaat. Gaandeweg stijgt Joachims verbazing tot ongekende hoogte als hij de aard van zijn opdracht verneemt. Haar vader Koning Ludwig de derde is al ruim anderhalf jaar weg voor een oorlog met een aantal naburige oostelijk gelegen landen en hij heeft Frederica benoemt als regentes. Ze vertelt Joachim dat het redelijk goed met het land gaat, maar dat het langzamerhand een probleem begint te worden dat vrijwel alle jonge adellijke mannen weg zijn en er inmiddels veel van zijn omgekomen.

De opdracht

En dan: ‘Voor de tweede keer sinds ik regentes ben staat nu het debutantenbal voor deur, ieder jaar worden dan de jonge zestienjarige adellijke meisjes voorgesteld aan de society zodat ze daarna kunnen huwen, meestal vooraf al gearrangeerd. Maar helaas zijn de meeste meisjes die vorig jaar debutante waren door de afwezigheid van de jonge mannen nog niet gehuwd en beginnen ze inmiddels gefrustreerde maagden te worden. En omdat de nieuwe debutantes van dit jaar gereed staan moet aan dat probleem wat worden gedaan, om onnodige irritaties en concurrentie te voorkomen.’ Joachim voelt al aan waar dit heen gaat, zijn mond zakt nog net niet open van verbazing. Frederica vervolgt: ‘omdat een hoveling hoorde dat jij het ‘twintig keer achter elkaar’ schijnt te kunnen doen, dacht ik aan jou om de meisjes uit hun maagdelijke lijden te verlossen. Bovendien vertrek jij daarna toch weer en ontstaan er zo geen complicaties.’

Echt, Joachim dacht dat hij wel wist wat er in de hoogste kringen omgaat maar dit? ‘Hoogheid, ik weet niet wat u precies is verteld, maar mijn onderscheiding’ en hij wijst op zijn riem, ‘ging over het maken van twintig baljurken.’ Frederica zakt diep teleurgesteld wat op haar troon in elkaar: ‘dus u kunt me niet helpen.’ ‘Nou hoogheid’, stelt Joachim haar gerust, ‘toch wel hoor want toevallig zijn meisjes wel mijn hobby. En ik heb de conditie én de middelen om het lang vol te houden én om kindjes te voorkomen.’ Frederica veert blij weer op en zegt: ‘nou Joachim, aan de slag dan maar…’

Joachim kijkt haar verbaasd aan en vraagt: ‘Pardon Hoogheid, maar moet ik zo maar op die meisjes afstappen?’ Diepe stilte. ‘Mag ik u een voorstel doen? Als U nu alle debuterende meisjes een nieuwe baljurk aanbiedt, daarvoor moet ik hun maten nemen en dan komt vanzelf wel van het een het ander.’ Frederica knikt enthousiast: ‘Goed idee!’ En dan, een beetje aarzelend: ‘Ehm, Joachim, toevallig heb ik voor het bal ook een nieuwe galajurk nodig. Zou je er voor mij eerst een willen maken?’ Joachim weet echt niet hoe hij het heeft, wil ze nou alleen een jurk of wil ze meer? Dat kan hij natuurlijk niet vragen, dus hij knikt vriendelijk en zegt: ‘kan ik u om die op tijd klaar te krijgen nog vanmiddag de maat nemen, hoogheid? En laat u dan de andere dames informeren dat ik komende dagen iedere middag en iedere avond een van hen de maat wil nemen?’ Frederica knikt instemmend en laat Joachim dan naar zijn kamer brengen. Ze zullen elkaar over een uur treffen in Joachims kamer…

Kroonprinses Frederica de maat genomen

Joachim heeft een prachtige kamer met een groot hemelbed toegewezen gekregen in de oostvleugel van het paleis, vlak bij het snijders-atelier van het hof. Klokslag vier uur wordt er zachtjes op zijn deur geklopt en als Joachim opendoet staat Kroonprinses Frederica voor zijn deur. Ze kijkt hem wat verlegen aan maar Joachim doet of hij dat niet ziet en nodigt haar uit binnen te komen. Als ze dan wat besluiteloos midden in zijn kamer staat zegt Joachim: ‘ehm Hoogheid, om uw maten goed te kunnen nemen is het eigenlijk nodig dat ik u in uw onderkleding kan meten. Zal ik uw kleedster vragen u bij het ontkleden te assisteren?

En dan komt de aap uit de mouw en weet Joachim wat haar bedoeling is: ‘Ik heb eigenlijk liever niet dat breed in het paleis bekend wordt dat ik nu bij u ben. Kunt u mij niet assisteren?’ Joachim knikt hoffelijk en Frederica vertelt hem wat hij moet doen om haar uit haar jurk en korset te helpen. Als ze uiteindelijk alleen nog maar haar onderkleed aan heeft meet Joachim haar lichaam volledig op, hals, décolleté, borstenomvang en de cupmaat daarvan, de taille, de omvang van de bovenbenen en lengtes van benen en haar hele lichaam. En iedere keer raakt hij Frederica ‘per ongeluk’ op een intiem plekje aan, om zeker te weten wat ze wil. En dat wordt erg duidelijk, aanvankelijk bloost ze vooral maar uiteindelijk ontsnappen de Kroonprinses af en toe ook wat zuchtjes of een klein kreetje.

Joachim waagt de gok en zonder iets te zeggen neemt hij het initiatief, hij knoopt Frederica’s onderkleed los en als ze dan, intens verlegen helemaal naakt voor hem staat ziet Joachim wat een natuurlijke schoonheid ze bezit. Haar lichaam is prachtig in verhouding, behoorlijk volle borsten met nu donkerroze en stijve tepels, een slanke taille met platte buik en vervolgens weer mooi gevormde dijen met lange benen, hoog daartussen een klein blond toefje haar. Joachim leidt haar naar het bed en als ze is gaan liggen kleedt hij zich ook uit. Hij gaat naast haar liggen, op zijn zij, en streelt haar zachtjes over haar gezicht, haar borsten, haar buik, haar bovenbenen. Dan buigt hij zich over haar heen en kust haar. Direct blijkt hem dat ze totaal onervaren is, een vrouw van eenentwintig, de feitelijke vorstin van Beieren, die niet weet wat ze moet doen als het om de liefde gaat!

Zachtjes opent Joachim met zijn tong haar lippen en vervolgens haar mond, en Frederica ondergaat het timide. Joachim probeert haar tot tongen te verleiden maar Frederica is veel te gestrest, daarom gaat hij weer naast haar liggen om eerst een praatje te maken. ‘Hoogheid, hoe komt het dat u nog geen echtgenoot heeft?’ ‘Hier onder elkaar mag je me wel Frederica noemen hoor, Joachim. Mijn toekomstige gemaal is als een van de eersten in de oorlog gesneuveld waardoor het bij ons dus niet verder gekomen is dan een kennismakingskus. En ik kan jou toch moeilijk met de adellijke meisjes aan het werk zetten als ik zelf nog nergens weet van heb.’ Joachim is ontroerd door deze openhartigheid. ‘Dankjewel voor je vertrouwen Frederica. Nu wil ik je graag eerst wat in laten nemen om te voorkomen dat je zwanger wordt.’ Frederica knikt, dat lijkt haar een goed idee, had ze nog niet zo bij stil gestaan. Maar dan maakt Joachim een fatale fout, hij pakt het flesje met de groene in plaats van de blauwe vloeistof en geeft haar daarvan een druppeltje in een glas water. Het meisje drinkt het gehoorzaam op…

Kroonprinses Frederica wordt vrouw

Daarna geeft Joachim haar een volle kus op haar lippen. Dan doet hij dat ook op haar ogen en dwaalt daarna al kussend omlaag naar haar borsten en heerlijke platte buik. Hij masseert zachtjes haar stevige en toch zo zachte tietjes, stijft haar tepels nog wat verder op en als Frederica wat opgewonden begint te raken opent hij haar benen en kust hij haar ook daar. Haar kutje ruikt heerlijk, naar lavendel en naar meisje en naar zeelucht op een warme dag, een bedwelmende mix van geurtjes en het zorgt ervoor dat Joachims pik als een stevige lans op zijn lijf staat. Joachim wil het rustig aanpakken en Frederica laten wennen aan seks, maar ze is heel ongeduldig en tot zijn verbazing trekt ze hem aan zijn haren omhoog en zegt ze hem haar nú te nemen.

Nou ja, denkt Joachim, ook goed. Hij voelt aan haar gleufje dat tot zijn verbazing al goed nat is en schuift dan zijn pik voorzicht in haar. Maar Frederica drukt zich plotseling heel heftig met haar bekken omhoog waardoor Joachim meteen tot zijn ballen in haar schuift, en passant haar vliesje brekend. Frederica hijgt even van de pijn maar dan slaat ze haar benen om zijn heupen en spoort ze het wellustige snijdertje aan om aan de slag te gaan. En dat doet hij graag, zich overigens wel verbaasd afvragend waar dit ongeduld ineens vandaan komt. Maar een kniesoor die daar op let, hij verhoogt zijn tempo en drijft zich keer op keer als een grondboor diep in de tot voor kort maagdelijke kroonprinses, die direct al een volleerd seksdier lijkt te zijn. Ze probeert hem iedere keer dieper in zich te krijgen, spoort hem aan nog meer tempo te maken en al snel slaan ze gezamenlijk totaal op hol totdat ze tegelijk hijgend en kreunend klaarkomen.

En nog is Frederica niet verzadigd. ‘Joachim, kunnen we ons even omdraaien?’ vraagt ze en als ze dat doen gaat Frederica meteen rechtop op hem zitten, haar knieën aan weerszijden gevouwen van zijn heupen en lijkt er zó met hem vandoor te galopperen. Ze kijkt Joachim strak aan, heeft haar ogen wijd open terwijl ze hem intens aankijkt en gaat te keer op zijn pik alsof ze hem eraf wil neuken. En weer komen ze samen klaar, maar doordat ze maar doorgaat verslapt Joachims pik geen moment, ze knijpt en kneedt hem daarbinnen als een volleerde courtisane en neukt hem ondertussen door en door, zich iedere keer temperamentvol over hem heen schuivend.

Joachim kan er niet bij dat dit meisje zó snel een volleerde neukprinses is geworden en dan ineens gaat hem een lichtje branden en slaat hem de schrik om het hart: het verkeerde druppeltje! En Wilhelm waarschuwde hem er nog zó voor dat het groene spul ongebreidelde energie zou losmaken. Ai, als ze nou maar niet zwanger wordt. De hele avond door neukt Frederica hem, Joachim is zelfs kort even in slaap gevallen en uiteindelijk, pas laat in de nacht vallen ze samen in slaap. Na het ontwaken, lekker close tegen elkaar aan, kijkt Frederica hem opnieuw met haar grote ogen aan en vraagt aan Joachim: ‘wat was dit nou? Zo heb ik me nog nooit gevoeld, alsof het helemaal met me aan de haal ging. Maar ik vond het heerlijk!’ en ze kroelt zich nog eens lekker tegen hem aan. Joachim weet wel wat het was maar houdt wijselijk zijn mond…

De debutanten van vorig jaar

Die middag komt een lange stroom van de meisjes op gang die vorig jaar debuteerden en nu, bij gebrek aan mannen, een beetje met hun ziel onder de arm lopen. En allemaal zijn ze blij met de aandacht die Joachim hen geeft tijdens het opnemen van de maten, vooral doordat hij ze steeds weer geraffineerd op hun intieme plekjes aanraakt. Hij is een vakman als het gaat om de kennis van wat meisjes fijne plekjes aan hun lijf vinden. Hij ‘behandelt’ er zoals met Frederica afgesproken twee per dag. Joachim biedt ieder meisje vooraf een glaasje met nu het juiste paarse druppeltje aan, neemt er zelf een half druppeltje van de groene drank en steeds weer na het opnemen van de maten komt hij met ieder meisje in een heftige neuksessie terecht. Vrijwel allemaal zijn ze nog maagd en hij bezorgt ze de tijd van hun leven, want de groene vloeistof zet hem steeds weer op scherp, houdt zijn pik stijf en zorgt ervoor dat hij ieder meisje zo’n beetje alle hoeken van het bed kan laten zien. Ze ondergaan hem als een natuurgeweld en ieder meisje moet hij daarna met enige aandrang zijn kamer uitwerken, ze krijgen er vrijwel zonder uitzondering geen genoeg van.

In totaal ontmaagdt en neukt Joachim zo in ruim twee weken zevenentwintig meisjes. Of ze nou lang of kort zijn, dun of mollig, blond haar hebben of donker, temperamentvol of soms zelfs sloom zijn, allen zijn ze oké want Joachim is echt een liefhebber van meisjes en zal er nooit een lelijk vinden. Maar echt, één meisje zal hem altijd heugen, Jungfrau Annabella von Richtzenhain. Een klein meisje van net zeventien jaar met opvallend rood haar, intrigerende en indringend groene ogen, slank sportief lijf, een witte huid en hoewel klein toch heel prominent aanwezige kleine spitse tietjes met bijna felroze tepels. Maar zo klein als ze is, een uitdagender en heter neukertje heeft hij nog nooit onder zich gehad. Vanaf het allereerste moment dat hij zich in haar kleine lijf drijft maakt ze hem gek, hoewel ze zelf nauwelijks iets doet heeft ze een sexappeal die hem knettergek maakt.

Omdat Annabella zo klein is jaagt Joachim haar ongewild het hele bed rond, want steeds weer voelt hij de behoefte haar maximaal te doorboren en schuift haar daarbij elke keert een paar centimeter op. Hij snapt niet wat het is, dat meisje opent alle sluisdeuren van zijn instincten, hij kan niet anders dan haar steeds weer aan zijn pik te spiesen, haar te rammen, palen, doorboren, zich tot aan zijn ballen in haar te beuken, haar om zijn pik te laten tollen. En ze ondergaat het, niet passief maar ook niet actief, het lijkt gewoon alsof ze is gemaakt als omhulseltje voor haar kutje en beseft dat Joachim daar maximaal gebruik van wil maken.

Annabella is het enige meisje dat hij niet los kan laten, na een paar uur neemt hij nog een groen druppeltje en stort zich met hernieuwde energie op het dan al sufgebeukte lijfje. Het kan hem niks schelen, Joachim wil dit meisje puur dierlijk bezitten en uitwonen, haar brandmerken, haar in alle opzichten zó door en door neuken tot bij wijze van spreken zijn zaad en zijn testosteron uit al haar poriën spuiten. En dat lukt hem, later die nacht is er van het meisje niet veel meer over dan een uitgewoond lijf, ze is doodmoe, smeekt hem om te stoppen. Juist dat maakt dat hij zich iedere keer weer met extra energie op haar stort en haar nog verder uitwoont, een ander woord is er niet voor. Veel later, als zijn groene druppels zijn uitgewerkt, krijgt hij medelijden met Annabella. Hij maakt een warm bad klaar voor het versufte meisje, tilt haar nog steeds weerloze sexy blote lijf op en legt haar voorzichtig in het warme water.

En zo verdiende Joachim opnieuw een koninklijke onderscheiding, met de tekst ‘Zevenentwintig achter elkaar’. Kroonprinses Frederica bleek al spoedig zwanger te zijn van Joachim, ‘dankzij’ zijn vergissing met de drankjes. Joachim neemt zijn verantwoordelijkheid en Frederica verheft hem in de adelstand. Ze trouwen en al spoedig bloeit er een ware liefde tussen hen op. Kort nadat hun zoontje is geboren arriveert het treurige bericht dat koning Ludwig op het slagveld is overleden. Frederica komt op de troon en Joachim wordt prins-gemaal. Zijn oude métier van snijder heeft hij nooit helemaal losgelaten, hij maakte nog menig jurk voor zijn vrouw en haar hofdames en altijd weer bezorgt het opnemen van de maten de dames de nodige opwinding. Maar daar blijft het bij, want Joachim is trouw aan zijn koningin.


Heb je van dit spookje genoten? Ik hoop het, laat het me alsjeblieft weten!
Liefs, Zazie