Vakantiejob - 72

Na de hete sessie uit het vorige deel, is het even bekomen. In dit stukje helaas geen seks, maar wel een afronding van enkele perikelen, speciaal voor de trouwe lezers.

Even later voelen Dario en ik ineens een koude waterstraal op ons. Eli heeft dan toch de spuit tevoorschijn gehaald en biedt ons nu een frisse douche aan. Dario en ik verdringen elkaar haast voor de straal om toch maar ons gezicht af te kunnen spoelen. Eli richt de waterstraal langs alle kanten op ons. Het is inderdaad ijskoud, maar het is vooral schoon en na deze smerige behandeling zeer deugddoend. Ik spoel zowel de pis als het zaad van me af en durf niet goed stil staan bij wat er nu allemaal in mijn hoofd zit. Hier zit meer achter, maar wat?

Uiteindelijk stopt de tuinslang en staan Dario en ik na te druipen. Ook Arnold heeft zich wat afgespoeld, maar heeft zijn kleren alweer aan. Als twee natte honden staan wij in het midden van de schuur wat te dralen. Het is voldoende warm, maar ik zou me toch graag afdrogen. De deur van de schuur is nog dicht en op één of andere manier lijkt dat een teken dat we hier nog niet klaar zijn.

‘Ik ben blij te merken dat jullie zo gewillig ingingen op onze spontane actie…’ begint Eli. ‘Ondanks het feit dat jullie gefilmd worden.’

Er valt een stilte. Eli weet dat wij het weten. Arnold staat er zwijgend bij.

‘Ik heb begrepen dat The Farm voor jullie geen geheimen meer heeft. Aangezien jullie er nog niet mee naar de bevoegde instanties zijn gegaan, noch jullie gehinderd voelen in jullie doen en laten hier – integendeel zelfs! – denk ik dat er hier ruimte voor onderhandeling is, niet?’

Ik hoor het zwijgend aan. Ik voel me plots jong en onervaren en heb geen enkel idee hoe ik deze situatie op een volwassen en doordachte manier aan moet pakken. Ik voel me ook betrapt, niet omdat ons geheim bekend is, wel omdat ik ondanks dat geheim geen enkele schroom voelde om de opzet hier tegen te werken. Zoals Eli het zegt, integendeel! We hebben nu wel erg expliciet te kennen gegeven dat wij het helemaal niet erg vinden de hoofdrollen te spelen in dit seksavontuur.

Dario schraapt even de keel. ‘Je kelder was niet op slot…’ zegt hij. Ik vind dat een wat zinloze opmerking, want daar gaat het nu niet meer om, toch? Maar Eli heeft meteen een antwoord. ‘Jouw laptop heeft geen beveiliging. Arnold heeft deze ochtend gezien wat er op jouw computer staat.’

Dit moet niet in een soort kinderachtige ruzie ontaarden, denk ik. Maar de klok wijst bijna twee uur aan en de boerderij gaat zo open.

‘Vanavond gaan we samen aan tafel zitten en hoor ik graag jullie kijk op de zaak. Maar nu is het tijd om de boel hier te openen. Mocht je er nog aan twijfelen: dit … spelletje hier zonet, was een test. Dat jullie allebei, hitsige apen als jullie zijn, helemaal opgingen in deze actie, zegt genoeg voor mij. Kom vanavond dus maar niet met dreigementen af.’ Eli klinkt best hard maar hij heeft ook een punt. Als we al zouden bezwaar maken tegen de verborgen camera’s en het feit dat we uitgebuit worden voor een sekssite, zou het des te vreemder zijn dat we ons nu allebei zo laten gaan hebben. Onze eigen geilheid blijkt nu onze zwakte.

Dario en ik schieten in onze kleren, half afgedroogd en zonder slip aan. We verlaten de schuur en vangen onze klussen aan, enigszins onder de indruk van alles. Op deze warme dag komen vooral mensen zwemmen. We hebben al snel de handen vol.

Uiteraard blijft alles door mijn hoofd spoken. Er is nog een tweede probleem: deze laatste avond wilde ik met Sébastien doorbrengen. Ik hoopte op een laatste intense vrijpartij, vooraleer ik morgen naar huis ga en hij aan zijn vakantiejob begint in de fabriek. Wat kan ik hem wijsmaken om te verhinderen dat hij hierheen komt? Het zal na achten zijn vooraleer we klaar zijn met het werk en dan volgt een gesprek waar ik me nu al doodsbenauwd voor voel. De romantiek lijkt me ver weg.

Ik blijf er over piekeren, tot ineens, rond half 5, Sébastien voor me staat in zijn wielertenue. Ik spring in zijn armen, maar ik waag me niet aan een zoen want er staan nogal wat mensen om ons heen. Sébastien gaat op het terras zitten en laat me eerst wat zaken afwerken vooraleer ik even naast hem plaatsneem.

‘Wat een verrassing!’ zeg ik. Ik leg mijn hand op zijn bovenbeen en ben me bewust van Sébastien’s bult onder het lycra van zijn wielerbroek. Ik kijk hem ondeugend aan en even zijn alle zorgen weg.

‘Ik maakte een toertje en besloot alvast eens langs te komen. Wat plannen we vanavond?’ zegt hij.

‘Wel… ik weet het niet. Ik ben nu al op, eigenlijk. En de dag duurt nog zo lang!’ Ik kijk beteuterd.

‘Geeft niet, je hoeft niets te doen, enkel genieten.’

‘Maar waar kunnen we dan … elkaar zien?’

Daar heeft Sébastien ook niet goed over nagedacht. In mijn bed hier, is geen optie. Dit keer willen we echt met alleen ons twee genieten. In de schuur, waar we de vorige keer elkaar’s lichaam verkenden? Dat is ook niet zo praktisch. Bij Sébastien thuis, is niet mogelijk. Oei.

We blijven even in stilte zitten. Mijn knappe man kijkt bedrukt. Ik ben enigszins opgelucht omdat ik geen smoes moet verzinnen. We hebben echt geen mogelijkheid om te vrijen hier.

‘Wat als ik een auto regel en we ergens heen rijden? Of in de auto zelfs desnoods?’ stelt Sébastien voor.

Ik vertoon weinig enthousiasme. ‘Luister, wat ik eigenlijk echt zou willen, is dat ik eens echt lekker met jou kan vrijen zonder ook maar enige kans dat we gestoord worden, waarbij we alle tijd hebben, in alle comfort. Misschien moeten we gewoon iets plannen voor binnenkort…’

Tot mijn verrassing is Sébastien opgelucht. ‘Dat vind ik eigenlijk ook een heel goed idee.. Ik wilde deze laatste keer niet zo in de verf zetten, omdat het dan zo definitief leek. Alsof het echt onze laatste keer gaat zijn. Maar ik vreesde ook zelfs dat je liever een laatste keer met Arnold wilde seksen!’

‘De beurtenkaart van Arnold is nu wel op’, verklaar ik. ‘Maar ik snap je, misschien moeten we niet zo geforceerd een afscheid organiseren. Als we nu tot een concreet plan komen, waar we ons beiden gaan aan houden, lijkt me dat een geweldig vooruitzicht!’ Sébastien knikt.

‘Nu moet ik verder aan het werk…’ Ik druk dan toch een zoen op zijn lippen, nu we wat meer uit de drukte zijn. Zijn hand gaat vliegensvlug onder mijn short en botst daar op mijn piemel.

Sébastien’s wenkbrauwen gaan even omhoog. ‘Geen ondergoed?’ grijnst hij. Ik grijns terug.

Enkele uren later zitten Dario, Arnold , Eli en ik aan tafel op het terras. We zijn allemaal gedoucht en hebben net lekker gegeten, in het bijzijn van de anderen. Nele en Elsje bleven nog lang aan het werk, maar op een bepaald moment heeft Eli dan toch wat gezegd waardoor ze hun werk lieten liggen en verdwenen. Nu wordt het serieus, maar ik ben blij dat ik een glas wijn gedronken heb. Dario heeft al enkele biertjes binnen en is vast ook zenuwachtig.

Maar hoe komt het dat wij hier nu als twee betrapte scholieren bij onze chef zitten te zweten? Verdorie, dit is eigenlijk toch weer een knap stukje manipulatie! Wij hebben niets eens wat verkeerd gedaan maar toch lijkt het alsof wij degene zijn die ons boekje te buiten gegaan zijn. Ik voel opeens een warme gloed in me. Eli wil het gesprek in gang zetten, maar ik onderbreek hem meteen.

‘Luister eerst maar eens naar ons,’ zeg ik kordaat. Dario kijkt verbaasd op. ‘Het spel dat jullie hier spelen heeft ons misschien evenveel plezier gedaan als jullie, maar ik weet niet of jullie je wel goed realiseren dat er hier weinig eisen te stellen vallen. Jullie hebben hier enkele illegale praktijken op poten gezet en wij hebben dit nu ontdekt, dus begin maar met enkele van onze vragen te beantwoorden!’ Ik kijk even naar Dario, die me aanmoedigend toeknikt. Eli kijk verbaasd.

‘Hoe zijn jullie hier mee begonnen?’ vraag ik.

Eli en Arnold kijken elkaar aan, enigszins knorrig omdat ik het gesprek meteen in de hand heb. Ze lijken af te wegen wie het woord zal voeren, maar Arnold’s blik zegt genoeg. Hij lijkt te vinden dat Eli maar eens moet uitleg geven.

‘Ik ben hier opgegroeid toen dit nog de boerderij van mijn grootouders was. Arnold werkte hier toen al en had hier de geneugten ontdekt van het werken met jonge hulpjes.’

Dit herken ik van de getuigenissen van Arnold en Sébastien.

‘Ik heb daar nooit een probleem van gemaakt en ik vond het eigenlijk best allemaal spannend. Arnold wist goed hoe… de jongens …’

‘Te verleiden?’ vraag ik.

‘Te manipuleren?’ vraagt Dario.

‘Rustig maar,’ zegt Arnold. ‘Hier heeft nog nooit iemand iets tegen zijn zin moeten doen!’

Ik heb het even te doen met hem. Hij heeft me veel geboden en ik hem haast altijd oprecht en passioneel kunnen noemen. Dankzij Arnold heb ik mijn lichaam leren kennen. En dat van anderen. Hoe dubbel mijn gevoel ook bij sommige situaties, dit is een ervaring geweest om nooit te vergeten en waarvan de impact op mijn hele verdere leven niet te onderschatten zal zijn. Misschien moet dit gesprek niet zo’n vulgaire ondertoon krijgen. Ik kijk Arnold welwillend aan en voel hem wat in elkaar zakken.

‘Hoe het ook zij, ik vond het best spannend wat hier gebeurde. Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor … dit soort situaties. De autoriteit als bepalende factor …’

‘Bij seks…’ vul ik aan. Eli knikt. Ik heb al door dat hij alles als gewoonlijk zo zakelijk mogelijk wil laten klinken en zijn persoonlijke uitingen beperkt zullen blijven.

‘Dus toen ik de boerderij overnam, gunde ik Arnold – en ook alle jongens hier – de kans om zich te laten gaan en toe te geven aan hun natuurlijke driften. Omdat de boerderij na enkele jaren wel wat extra inkomsten kon gebruiken, heb ik Arnold op een bepaald moment dan maar eens voorgesteld een extra voordeel te doen met de … jongensspelletjes. We hebben de boel vol camera’s gehangen, zijn de website gestart en de rest weten jullie hé. ‘

Ik trek grote ogen. Eli laat het lijken alsof het allemaal niet zo spectaculair is, gewoon een marketingstrategie.

‘Arnold, zag jij dat zelf zitten, open en bloot voor iedereen je gang gaan?’ vraag ik.

Arnold trekt de schouders op. ‘Ik had er geen probleem mee. Zoals jullie wellicht gezien hebben, zijn al onze webbezoekers Amerikanen. Hoe groot zou de kans zijn dat iemand die ik ken ooit zo’n filmpje ziet? Bovendien bood dit mij eigenlijk veel meer kansen. En Eli gaf me inspraak in de studenten die we aanwierven. Plus, niet vergeten dat ik zelf ook graag herinneringen ophaal aan al die jongens hier! Die filmpjes… ‘Hij kust de toppen van zijn vingers.

‘We hebben geluk gehad met Noah’, zegt Eli. ‘Dat is echt ons prijsbeest geworden. Maar ook zonder hem hebben we intussen heel wat materiaal dat vele mannen weten te appreciëren! Jullie hebben ook … zekere kwaliteiten die bij de kijkers in de smaak vallen.’

Ik kijk Dario even aan. We delen even een trots, maar ik wil vermijden dat we ons echt gaan wentelen in onze rol als slettenjongens. Heeft hij geen vragen? Dan valt me nog iets in:

‘Wat had Vlad er mee te maken en is er een link met mijn ontvoering?’

Eli zucht. ‘We hadden de indruk dat Vlad lucht kreeg van ons systeem. Hij was zelf ook niet zuiver op de graat en regelde hier op zijn eentje dates. Dat gaf ons wel mooi beeldmateriaal maar hij stak het geld wel in zijn zak. Wist je dat hij 100 euro vroeg aan die vader wiens zoon jij …ontvangen hebt? Hoeveel heb jij daarvan gekregen?’

‘Dus toen jullie op een ochtend vertelden dat jullie een verdachte wagen hadden gezien, was ik meteen op mijn hoede’, gaat Eli verder. Als Vlad iemand verteld had over onze website, zou dat een soort spion kunnen zijn, of erger, een crimineel ingehuurd door een concurrent!’

Ik vind het allemaal vergezocht. Maar ik heb Besim wel leren kennen door Vlad, en dat heeft me toch doen kennis maken met een minder vriendelijke wereld.

‘Toen verdween jij, Pim!. We wilden Vlad meteen op het matje roepen en confronteren met onze verdenkingen, maar zijn reactie verraste ons. Eigenlijk leek hij helemaal niets te weten van de website, maar na de eerste confrontatie maakte hij zich uit de voeten en reageerde vervolgens helemaal niet meer op onze berichten en telefoontjes. Hij wist dus mogelijk wel waar jij was en waarom je ontvoerd was, maar een verband met onze … zaak leek er eigenlijk niet te zijn!’

‘We hebben de hele nacht ongerust rondgereden en scenario’s bedacht die je niet voor mogelijk houdt. We dachten zelfs dat een maffe klant zo in de ban was van jou dat hij jou voor zichzelf wou. Een gekke gedachte, nadien beschouwd, want er stonden pas drie filmpjes van jou op de site, sinds heel kort. Maar we verloren alle rede. Pas de volgende dag, tegen de middag, kregen we van Vlad een bericht dat we jou in het bos konden vinden!’

Nu snap ik hoe het komt dat Arnold, Dario en Eli meteen in de buurt waren toen ik uit de auto gegooid werd.
‘Ik veronderstel dus dat Vlad enkel gevlucht is omdat hij dacht dat we zijn ‘handeltje’ ontdekt hadden, maar dat wisten we eigenlijk al lang. Meer zelfs, het bood ons interessant materiaal! We hebben sindsdien niets meer van hem gehoord.’

Ik denk aan die keer toen mijn ondergoed besmeurd in de wasmand zat, toen ik vermoedde dat iemand er op klaargekomen was. Ik wil dat zeker weten, maar als het Arnold was, hoeft hij dat niet te moeten toegeven waar Eli bij zit.

We beginnen wat te ontspannen. Dit is veel informatie maar ze verduidelijkt veel. Maar wat nu?

Eli klinkt een stuk minder zelfzeker nu. ‘Jullie zijn de eersten die het ontdekt hebben. Ons lot ligt dus nu eigenlijk in jullie handen. Wat gaan jullie doen met deze informatie?’

Dario en ik hebben dit voldoende besproken. We gaan dit niet aan de grote klok hangen, zoveel is duidelijk. We willen absoluut zelf ook niet dat iemand dit te weten komt en naar de politie stappen, zou al zeker willen zeggen dat Dario en ik onze omgeving moeten inlichten. Dario mengt zich eindelijk.

‘Jullie verdienen geld aan onze… kwaliteiten! Ik denk dat Pim en ik er wel voor te vinden zijn dat jullie doorgaan met de … spelletjes, met de camera’s. Maar daar zal iets moeten tegenover staan.’

Eli lacht spottend naar Arnold, alsof Dario iets belachelijk gezegd heeft. ‘Chantage dus!’ lacht Eli verontwaardigd, maar hij kijkt ons niet aan en dat zegt me genoeg: hij weet zelf maar al te goed dat dit geen chantage is. Wij dreigen immers niet om dit bekend te maken. Eli, die ons anders altijd recht in de ogen kijkt, schuwt nu onze blik. Ik denk dat hij tijd wil winnen, maar eigenlijk weet hij dat dit zijn enige optie is.

‘Ik denk dat je blij mag zijn met ons voorstel,’ zegt Dario rustig. Net wat ik denk, maar deze opmerking verhoogt de spanning toch weer.

Er volgt nog wat gekrakeel, dat je niet echt gekibbel kan noemen maar dat wel aangeeft dat er spanning voelbaar is, gedragen door onderhuidse emoties. Eli moet hier voor het eerst de controle loslaten en dat zint hem niet. Hoe vaak zou hij al vervloekt hebben dat die kelderdeur niet op slot was? Wat me ineens ook doet afvragen in welke mate Nele op de hoogte is!?

Ee half uur later zetten we eindelijk een punt achter de discussie. We hebben een overeenkomst gesloten die er voor zorgt dat deze vakantiejob wel heel lucratief is geworden voor mij, al moeten we nog even uitzoeken hoe dat lukt zonder dat mijn ouders op de hoogte raken. De spanning lijkt weggeëbd en het wordt stilaan donker als Arnold en Eli eindelijk opstaan en we dit gesprek kunnen afronden.

‘Ik breng jou morgen naar het station?’ vraagt Eli. ‘Tegen de middag is je vervanger hier, dan kan je die nog even ontmoeten, en dan … zit het er op.’ Ik knik. Benieuwd welk speeltje Arnold zal krijgen.