Vakantiejob - 75

We stappen ietwat gespannen richting wagen. Het is een bestelwagen, we moeten dus alle drie op de voorbank. Wordt dit niet erg intiem in een ruimte die daar niet zo voor geschikt is. Maar als gewoonlijk maakt Eli van alles een normaal iets. Hij gooit mijn rugzak in de laadruimte. ‘Dario, jij in het midden,’ zegt hij koel.

We nemen plaats en nog voor Eli de motor kan starten, betast Dario zijn kruis. Ik kijk verlekkerd toe. Dan rijden we weg. Er is op deze landelijke wegen amper verkeer of passage, maar als we straks de expressweg op rijden, zit Dario wel wat in het zicht van andere chauffeurs, niet? Ik plaats één voet op het dashboard, waardoor mijn been het raampje enigszins afschermt. Dario doet hetzelfde met zijn linkerbeen, wat hem meteen ook in staat stelt zijn benen wat te spreiden, voor zover dat mogelijk is nu we krap zitten.

Het voelt wat gedwongen en geforceerd aan, maar Dario begint zich steeds minder beschroomd te betasten. Hij sluit zijn ogen en streelt zijn bult en zijn tepels. Eli blijf geconcentreerd op de weg maar ik kijk gefascineerd toe. Dan opent Dario zijn short en laat die een stukje zakken zodat zijn pik en ballen de vrijheid krijgen. Hij heeft al een erectie en begint die eerst wat te strelen. Ik staar naar de harde lul, die mij stilaan vertrouwd is, maar sowieso blijft elk beeld van een pik die niet die van jezelf is, prikkelend. Dan begint Dario zijn leuter zacht te masseren. Zijn hoofd leunt achterover voor zover dat mogelijk is.

Na een dikke minuut, begint Dario nu echt te rukken. Zijn pompende arm schuurt tegen de mijne en ik voel de hitte van zijn lichaam. Dit is een mooi intiem afscheidsgeschenk. Eli stuurt zwijgzaam zonder een blik op ons te werpen.

Dario tracht zijn genot wat in te perken en ademt zwaar. Hij lijkt nu en dan zowaar iets te prevelen. Ik vraag me af waar hij aan denkt. Maar dan opent hij zijn ogen en kijkt me aan. Ik voel me even betrapt, staar dan naar zijn stijve, want ik weet dat hij wil dat ik vooral daar naar kijk. Hij stoot zachtjes wat met zijn heupen, schuift heen en weer op de voorbank. Eli tracht hem wat ruimte te geven maar blijft gefocust op de weg. We zijn intussen omringd door andere wagens, maar zitten gelukkig iets hoger.

Dario ademt nu vlugger en vlugger door zijn neus. De wagen ruikt naar pik, naar voorvocht. Hij verhoogt zijn ritme en ik aanschouw in trance zijn opgespannen biceps. Zijn schuddende balzak. Zijn pompende hand. Zijn vochtige, machtige eikel. En zijn gespannen blik, op mij gericht.

Dan begint hij heviger te kreunen. ‘Niet op de zetel!’ waarschuwt Eli streng. Dario kijkt verschrikt, en tegelijk zie je het genot in zijn ogen, maar hij lijkt niet te kunnen of willen stoppen en de opmerking van Eli lijkt te laat te zullen komen. Ik doe wat ik moet doen: ik gooi me snel op Dario’s kruis, hap de natte stijve naar binnen en terwijl Dario piept en kermt spuit hij zijn grote, waterige lading mannenmelk mijn mondje in. Ik drink het, rechtstreeks van de bron, slurp het kwakje naar binnen. Ik heb het gevoel dat ik een medicijn inneem, een flinke lading krachtsap. Ik blijf likken aan de paal alsof het een ijsje is. Eli werpt even een goedkeurende blik op ons, blij dat de zetel schoon is.

Dario streelt mijn haar, geniet nog na. Ik blijf onnodig lang sabbelen aan zijn slapper wordende pik. Dan neemt hij mijn kin vast, trekt me omhoog en geeft me een natte, klinkende zoen op mijn lippen, waarbij hij zijn eigen zaad proeft. Hij likt een keer extra aan mijn mond, kijkt me lachend aan en geeft me een klopje op mijn been. We rijden verder in stilte.

'Dario, ga jij Vic morgen nog de uitleg geven over de slipjes? Misschien moet je hem tonen hoe je ze vlot aantrekt? Ik zal daar wel moeten bij zijn, dan.'
Dario knikt en grijnst. Eli weet nu precies waarvoor hij bij hem moet zijn.

Dan rijden we de parking van het station op. Ik voel me wat week worden. Liefst van al zou ik nu gewoon meteen terugkeren. Ik ben niet klaar om weer die echte wereld in te stappen.

Eli stapt uit om mijn rugzak uit de laadruimte te halen.

‘Pim… Waar ga ik ooit zo’n zielsverwant vinden?’ vraagt Dario gespeeld dramatisch. En dan serieus: ‘Maatje… het was geweldig. We horen elkaar nog!'

Ik glimlach. ‘Bedankt voor wie je bent, Dario!’ Ik zou hem nog een zoen willen geven, maar het moment is voorbij.

‘Volgend jaar weer?’ vraag ik.

‘Wie weet…!’ zegt hij. Ik stap uit en neem de rugzak over van Eli.

‘Bedankt voor je professionele houding, Pim!’ zegt hij. Ik ben niet helemaal zeker welke houding hij daar precies mee bedoelt, maar het is een afscheid dat helemaal in de stijl van Eli is. Ik neem aan dat ook een dank is voor mijn zwijgen. We drukken elkaar de hand.

Ik stap naar het perron. Ik draai me nog een keer om. Eli stapt in. Dario hangt uit het raam en zwaait. Ik zwaai terug. De vakantiejob zit er op.

***

Dank voor alle reacties en waardering de voorbije maanden. Het is tijd om de personages los te laten nu.

Maar misschien niet helemaal... Binnenkort begin ik aan een nieuwe reeks en je zal er alvast één iemand in herkennen.