De man zag de verhuiswagens de oprijlaan afrijden en de straat in draaien. Hij stond aan de overkant van de weg en niemand besteedde aandacht aan hem. Hij was ‘zomaar een voorbijganger’ zeker voor de chauffeurs van het verhuisbedrijf. Achter de verhuiswagens aan kwam de auto van de voormalige eigenaar van het landgoed en zijn vrouw. De baron en de barones zagen hem ook niet en als hem zouden hebben gezien, dan hadden ze hem toch niet herkend ondanks dat hij meer dan vijftien jaar bij hun op het landgoed had gewoond. Sterker nog, hij was er geboren.

Maar toen hij vijftien was had de baron zijn vader die de butler van de familie was, en zijn moeder die kok was, ontslagen omdat hij ze niet langer kon betalen. Zijn ouders en hij hadden toen hun huisje op het landgoed moeten verlaten, en zijn vader was in de horeca gaan werken. Het ene na het andere baantje had hij gehad, maar telkens ging het mis. En het leven in het armoedige rijtjeshuis was hun bitter tegengevallen. Depressiviteit en het verdriet over hun verloren bestaan hadden zijn ouders gesloopt voor hun tijd. En op een dag was hij thuis gekomen uit school en had hij op tafel hun afscheidsbrief gevonden. Hij was achttien jaar geweest en alleen op de wereld.

Op dat moment was bij hem het licht uitgegaan en pas nu, na tien jaar, vond hij zichzelf terug, lopend op weg naar zijn geboorteplaats. Hij had over de hele wereld gezworven, had honderd-en-één baantjes gehad maar nergens had hij kunnen ontvluchten aan zijn boosheid en frustratie, tot hij eindelijk tot zichzelf was gekomen en terugkeerde naar zijn oorsprong. Maar hij had geen dak boven zijn hoofd en bezat hij niet meer dan hetgeen hij aanhad en het spaargeld op zijn bankrekening.

Hij keek de Bentley van de baron na en plotseling kwam een krankzinnig idee bij hem op. Hij liep de oprijlaan op en ging naar de achterzijde van het zeventiende-eeuwse kasteel. Hij keek om zich heen en constateerde dat er niets was veranderd. De bediendeningang was nog hetzelfde en vastberaden liep hij naar de grote paardenstal die was omgebouwd tot garage. De deur was op slot, maar hij wist aan de achterkant een grote dubbele hooideur twee meter boven de grond, waardoor vroeger het hooi voor de hooizolder naar binnen werd gebracht. Die deuren hadden geen slot maar een balk die in een paar beugels hing. Staand op het raamkozijn, kon hij met een stok de balk uit de beugels lichten en een minuut later stond hij op de hooizolder. Alles was nog precies zoals hij het zich herinnerde uit zijn kindertijd. Achterin de garage was een werkbank en toen hij die zag wist hij dat hij goed had gegokt. Niemand had hem aangeraakt sinds zijn vader van het landgoed was weggegaan. Dikke lagen stof bedekten alles. Hij trok de deur van de oude gereedschapskast open en zag het kistje dat hij zich herinnerde. Hij opende het en wist dat zijn plan zou gaan lukken; in het kistje zaten alle sleutels van de bedienden ruimtes, de gangen en de zolders. Alles keurig gelabeld. Nauwgezet, zoals zijn vader was geweest.

Hij pakte een ladder, ging weer via de hooizolder naar buiten en sloot de hooideuren weer af met de balk. De ladder legde hij achter de stal tegen de muur. Je wist maar nooit…

Even later stond hij in de keuken van het kasteel. Talloze uren had hij hier met zijn moeder doorgebracht toen zij hier nog woonden. Op de tafel lag een broodtrommeltje dat door de verhuizers kennelijk was vergeten. Er zaten boterhammen in. Hij at ze op. Plotseling hoorde hij een belletje. Het schellenbord waarmee vanuit bijna iedere kamer het personeel kon worden opgeroepen werkte dus nog, net zoals de buitendeur verklikkers: Deze bel gaf aan dat de voordeur werd opengedaan. Er was iemand binnengekomen! Verhuizers, of de nieuwe bewoners… Hoe dan ook, hij moest maken dat hij weg kwam. En hij moest ook zorgen dat hij geen sporen achterliet. Hij ging naar het paneel naast de enorme schouwkap die boven het fornuis was gebouwd, en greep het hendel dat achterin de schouw tegen de achtermuur zat. Soepel en geruisloos draaide het geheime paneel open. Hij stapte de donkere ruimte in en deed het paneel weer achter zich dicht. Hij was terug in de wereld van zijn jeugd.

Hij bevond zich in een van de bediendengangen van het kasteel. De bediendengangen vormden een stelsel waarlangs vroeger het personeel zich kon verplaatsen zonder dat ze door de gangen van ‘de familie’ hoefden te lopen. Dat mochten alleen de lakeien en de butler. De anderen, de schoonmaaksters en de kamermeisjes moesten ‘uit het zicht’ blijven. De deuren die toegang gaven tot dat stelsel waren altijd afgesloten maar de sleutels had hij nu, en er waren ook geruisloos draaiende panelen op plaatsen waar je die niet zou verwachten...

De nieuwe bewoners waren duidelijk een samengesteld gezin bestaande uit vader moeder en vijf kinderen; twee jongens en drie meisjes; er waren twee jongens van een jaar of twintig en twee meiden van omstreeks de zestien of zeventien en een veel jonger grietje van netaan dertien. De ene zoon en die dochter met dat lange haar waren van pa, de andere jongen en dat meisje met die korte blonde krullen van ma en het jongste meisje was van hun samen zou hij later leren.

De man keek vanuit de bediendengang die naar de eetkamer liep door de verscholen ‘observatie opening’ naar het gezin dat ietwat onwennig aan de antieke tafel in een totaal vreemde omgeving zat. Ze hadden in de keuken wat te eten klaargemaakt terwijl de verhuisploeg allerlei spullen binnen droeg. De man zag dat het interieur van de kamers bijna niet werd veranderd, alleen werden de prachtige barokke bedden in de slaapkamers voorzien van nieuwe matrassen en beddengoed. Hij grinnikte; dat was geen overbodige luxe. Alles wat nog maar nauwelijks werd gebruikt was verwaarloosd.

De werkkamer van de nieuwe heer des huizes was de vroegere bibliotheek van de baron. Daar werd een grote antieke vergadertafel met acht stoelen naar binnen gedragen. Kennelijk ging hij hier zijn kantoor houden.

Uit het gesprek dat hij had opgevangen toen de mensen zaten te eten bleek dat het nog zeker twee weken zou duren voordat ze hun intrek in het kasteel zouden nemen. Dus hij had zeker tot die tijd een dak boven zijn hoofd.

Hij ging door de bedienden gangen naar de plek die hij voor zichzelf had bedacht. Helemaal bovenin het gebouw had hij de kamer teruggevonden die hij zich herinnerde. Er was maar één toegang en dat was via een geheime gang. Zijn vader had hem verteld dat een van de vroegere baronnen daar zijn maîtresses liet verblijven totdat ze door een lakei naar zijn vertrekken werden gebracht. De kamer was prachtig ingericht en voorzien van een mooi bed, een kast, een tafel met twee stoelen en een wastafel. Die wastafel had helaas alleen maar koud water, maar je kon niet alles hebben… dacht hij.

Hij ging op het bed liggen en concludeerde meteen dat hij ergens een ander matras vandaan moest halen, en dat moest gebeuren voordat de nieuwe bewoners er definitief ingetrokken waren. Daarna viel hij in een diepe slaap.

Dag twee.

De volgende morgen was hij al vroeg wakker. Het was licht en hij had honger. Tijd voor een korte strooptocht. Er was nog niemand en hij wist de weg.

Eerst eens kijken wie welke kamer had genomen. Zoals hij al verwachtte hadden de meiden drie kamers naast elkaar met elk een eigen badkamer. De jongens hadden hun kamers er tegenover. In een andere vleugel hadden de ouders beide een eigen kamer. Dat was een verrassing; hij had gedacht dat ze wel samen een kamer zouden nemen, maar de vrouw had het boudoir van de barones genomen en de man de kamer van de baron. “Hm… misschien gebeurt er meer achter de slaapkamerdeuren dan je op het eerste gezicht zou denken” dacht hij.

Hij zou het snel genoeg aan de weet komen…

In een andere gang waren de vroegere logeerkamers en daar vond hij een prima matras, dat hij ruilde met het oude lor van ‘zijn’ kamer. Daarna ging hij naar de voorraadkelder om te zien of er nog iets was achtergebleven dat hij kon eten. Hij vond een pak houdbare melk en een doos Cornflakes. Dat was voorlopig wel voldoende. Maar de beste vondst was een combi-magnetron; zo’n gecombineerde grill-oven met een magnetron er in! Het apparaat was stoffig, dus achtergelaten door de vorige bewoners, maar hij werkte en niemand zou het ding missen.

Op zijn kamer sloopte hij de ombouw er vanaf en haalde het belletje er uit. Daarna zette hij hem weer in elkaar. Dat belletje zou hem lelijk hebben kunnen verraden.

Verder met de strooptocht. In een van de ongebruikte ruimtes op de begane grond stond een stapel ongeopende verhuisdozen. Op alle dozen stond ‘Vernietigen’ en op een ervan stond ook ‘oude computerspullen’ en toen hij die opende vond hij een laptop van een jaar of vijf oud. Hij zette hem aan. De naam van de laptop was ‘Cindy’. Hij opende de verkenner van beide en zag dat de datums van de bestanden allemaal ouder waren dan een jaar. Hij besloot het ding mee te nemen en deed de resterende spullen weer in de doos. “Als dit vernietigd gaat worden dan kijkt er nooit meer iemand in die dozen” dacht hij.

Op zijn kamer teruggekomen sloot hij de laptop aan. Het was duidelijk dat Cindy één van de meisjes was. Bladerend door de privé gegevens van het grietje voelde hij zich een beetje een voyeur. Ze had een grote voorraad redelijk brave foto’s van zichzelf en van vrienden en vriendinnen. Toen viel het hem op dat er een tweede schijf gedefinieerd stond. Hij wilde die openen, maar stuitte op een password. De schijf was beveiligd met een z.g. bitlocker. Dus ging hij maar weer verder met de andere schijf die wel gewoon toegankelijk was. Hij bladerde door de folders en vond in de documentenmap in een folder Diversen een oud bestandje dat Pwd.txt heette. Hij opende het en de inhoud was één regel: B.L: Cindy9112002 dat was alles wat er stond, maar voor hem was het genoeg. B.L. zou best wel eens BitLocker kunnen betekenen. Hij ging weer naar de D-schijf en toen er om het wachtwoord werd gevraagd tikte hij Cindy9112002. De folderstructuur werd zichtbaar en hij was binnen.

Hij opende een eerste folder die getiteld was ‘Fun’. De folder bevatte een enorm aantal foto’s. Hij opende de fotoviewer en sloeg stijl achterover van verbazing; beide meisjes en hun broers waren te zien in elke seks positie die je maar kan bedenken. Er werd op elke foto naar hartenlust geneukt, gepijpt en gebeft en zo te zien genoten ze er van. Maar er was ook een folder waar de vader en moeder meededen. Er waren honderden foto’s en iedereen deed het met iedereen… het was één groot familie seksfeest waar hij naar keek.

Pfff…. wat een geil stel was hier komen wonen. Ze hadden nog wel zo’n keurige indruk gemaakt toen hij ze voor het eerst had gezien. Hij pakte een handdoek en haalde zijn pik uit zijn broek en begon zich af te trekken terwijl hij door de foto’s bladerde. Hij bleef hangen bij een foto waarop een van de meisjes ruggelings leunend tussen moeders gespreide benen lag met haar hoofd tussen haar dikke tieten terwijl de vader dikke stralen zaad over haar heen spoot zodat het tussen haar jonge tietjes en over haar buik naar haar kale kutje droop.

Deze aanblik werd de man te veel en ingehouden kreunend spoot hij zijn zaad in de handdoek.

Nog even keek hij naar het tafereeltje op de foto, en klapte toen de laptop dicht.

Die dag liet het nieuwe gezin zich niet zien. Alleen de verhuizers waren er. Toen die weg waren verliet hij het huis en ging naar de supermarkt. Die was tot half tien open en hij kocht wat broodbeleg, brood, een paar magnetron bestendige kommen en een doosje thee.

Hij was door de leveranciersdeur van het kasteel naar buiten gegaan en was via het bosje aan de achterkant van het park op een paadje gekomen. Daarvandaan was het niet ver naar de winkel. Het was wel een stukje omlopen, maar er kwam niemand op dat paadje en zo kon hij ongezien weer terug komen in het kasteel. Hij bracht zijn boodschappen naar zijn kamer en maakte een kop thee en smeerde een boterham. Daarna ging hij naar de bediendenbadkamer die op de bovenste verdieping, vlak onder de zolder was.

Hij liet het bad vol lopen en kleedde zich uit. Toen liet hij zich behaaglijk in het warme water zakken. Met de beelden van de twee bloedgeile grietjes die hier zouden komen wonen op zijn netvlies begon hij zich onder water af te trekken en toen hij rillend van genot de wolken sperma uit zijn pik het water in zag vliegen bedacht hij glimlachend dat hij het hier een hele tijd zou kunnen uithouden.

Dag drie.

De volgende dag kwam een kleine vrachtwagen om het kasteel heen rijden en stopte bij de leveranciers deur. Er werden allerlei dozen en kratten uitgeladen en naar binnen gesjouwd. Even later arriveerde de nieuwe bewoner en zette zijn auto naast de vrachtwagen.

Nieuwsgierig geworden ging de insluiper naar beneden en keek door een spionnetje. Hij hoorde de mannen praten en hij begreep dat ze de provisieruimte en de wijnkelder aan het vullen waren. Bij zijn laatste bezoek had hij al gezien dat er een formidabele vriezer was geïnstalleerd, maar ook dat de nieuwe stellingen bijna de geheime deur blokkeerden.

“Klaas, is alle voorraad uit het oude huis nu hier?” hoorde hij de heer des huizes vragen aan een van de mannen die dus kennelijk Klaas heette.

“Ja Thom, we konden alles in een keer meenemen” antwoordde hij. De nieuwe bewoner heette dus Thom. Handig om te weten.

Even later vertrok iedereen weer en was de man weer alleen in het kasteel.

Hij opende de vriezer en zag dat deze nu vol lag met keurig gerubriceerde pakjes; alles met vermelding van inhoud en datum. Bovendien was er een enorme stapel pizza’s en kant en klare diepvries maaltijden. Later zou hij te weten komen dat Thom eigenaar was van een bedrijf dat die houdbare maaltijden maakte.

’s Middags liep hij door de gangen van het kasteel en vroeg zich af of hij een baantje moest gaan zoeken. Hij verveelde zich stierlijk en was niet gewend om niets te doen. Opeens bedacht hij zich dat er vroeger een tunnel was geweest tussen het kasteel en het huisje achter op het erf waar hij met zijn ouders had gewoond. Hij was bij zijn nachtelijke verkenningstochten al een paar keer langs het huis gekomen maar tot nog toe had iets hem tegengehouden om er binnen te gaan; het was nogal vervallen en hij was bang voor de herinnering.

Maar nu besloot hij toch om te gaan kijken, ook omdat de tunnel een uitweg bood op het moment dat hij overdag weg wilde.

Via de verborgen trappen kon hij in een ruimte komen die naast de wijnkelder lag en daar was de deur die toegang gaf tot een onderaardse gang die naar het huisje liep. Hij vertrouwde er op dat de tunnel nog in goede staat was want die was een paar honderd jaar oud, maar het belangrijk om te weten of de uitgang in nog vrij was.

Hij liep naar het eind van de gang en duwde tegen het paneel. Geluidloos ging het open. Alle scharnieren van alle bedienden gangen waren van brons, en niets was geoxideerd dat had hij al gemerkt. Hij stapte naar binnen en stond in de kelder. Nerveus ging hij de trap op en stond in het keukentje van het huis waar hij geboren was. Het was nog redelijk in tact maar volkomen vervuild. De ramen waren stuk en de buitendeur hing scheef in haar hengsels. Buiten was het bos opgerukt tot bijna tegen de gevels maar hij wist nu dat hij ongezien het kasteel in en uit kon komen.

Hij keek door het kapotte keukenraam naar het kasteel en hij zag dat het meisje met het lange haar, waarvan hij nu wist dat ze Cindy heette met haar broer aan kwamen fietsen en hun fietsen tegen de gevel bij de keuken zetten.

Hij ging terug naar het kasteel. Hij was benieuwd wat ze er kwamen doen. Even later zag hij ze sjouwen met verhuisdozen. Alles werd buiten gezet. Daarna bleven ze in de keuken onder het genot van een biertje zitten wachten.

De man ging even kijken op de kamer zag dat de hele stapel dozen met oude rommel, en ook de doos waarin de laptop had gezeten, naar buiten was gebracht.

Een half uur later arriveerde een vrachtauto met een mobiele shredder. Ze hielpen de chauffeur met het laden van de pers. Toen bleven ze wachten tot de inhoud fijngemalen in container was verdwenen. De chauffeur bedankte de jongen en het meisje en vertrok.

“Job, ik wil eigenlijk even douchen, ik zweet me rot van al dat gesjouw. Zullen we eens kijken hoe die badkamers zijn?” Hoorde hij haar zeggen. Ze gingen naar boven.

De man liep zacht door de gangen naar de slaapkamer die het meisje had uitgekozen. Daar zag hij haar de badkamer in gaan. “Wow Job, dit is eigenlijk wel heel luxe!” hoorde hij haar roepen. De jongen kwam er achteraan en keek. Toen draaide hij zich om en riep hij naar haar “Ik ga die in mijn kamer proberen.”

Hij wilde haar niet in de badkamer bespioneren, dat ging hem te ver. Maar na een minuut of vijf kwam ze de kamer inlopen. Ze was naakt. Hij trilde op zijn benen toen hij haar prachtige tienerlijfje zag. Wat was ze mooi!

De laatste vrouwen die hij naakt had gezien waren middelbare vrouwen geweest die hem gedurende de laatste periode van zijn omzwervingen van een inkomen hadden voorzien; stiekem hun ‘tuinman’ meeslepend naar hun bed om daar hun gefrustreerde lijven door de jonge hengst die hij was, naar een duur betaald hoogtepunt te laten naaien. Bakken geld waren er op zijn bankrekening verschenen. Maar toen hij die laatste keer door zo’n wijf ‘doorverkocht’ was aan een vriendin die hem na een wilde nacht voorstelde om met haar mee te gaan op een cruise, had hij ineens gevoeld dat hij naar huis wilde, en zo was hij hier terug in zijn geboortedorp beland. Maar of dit nou een ‘normaal’ leven was?

Cindy stond intussen naakt voor de twee meter hoge passpiegel en streelde haar borsten. Ze kneedde ze zacht en de man zag haar keurige bijna zedige gezichtje plotseling een uitgesproken geile uitdrukking krijgen en haar tepeltjes prikten parmantig vooruit. Haar hand ging tussen haar benen en ze keek in de spiegel hoe ze haar vingers door haar spleetje haalde en daarna haar vingers aflikte. Ze ging op haar kont op de parketvloer zitten. Wijdbeens met haar gezicht naar de grote passpiegel stak ze een vinger diep in haar kutje. Toen riep ze haar broer.

Die had ook gedoucht en kwam met een handdoek om zijn middel de kamer binnen.

“Job het is zooo geil als ik mezelf in de spiegel kan zien” zei ze tegen hem.

De jongen deed de handdoek af en ging naast haar zitten met zijn gezicht naar haar toe. Heel even was zijn forse geslacht te zien geweest. Hij haalde haar hand weg en streelde even over haar spleetje en stak toen twee vingers bij haar naar binnen. Zij ontfermde zich over zijn pik. Zo bevredigden ze elkaar terwijl ze elkaar zo nu en dan kusten. Tot het meisje begon te schokken en hard kermde. Tegelijk hoorde hij de jongen ook kreunen. Even later kwam de hand van het meisje tevoorschijn en likte ze haar vingers af. Toen omarmden ze elkaar en kusten elkaar hartstochtelijk. “Oh Joppie wat hebben we het toch fijn samen” fluisterde ze.

Zo bleven ze even zitten tot het meisje zich losmaakte. “laten we een kwartslag draaien dan kunnen we elkaar van de zijkant zien” zei ze.

De jongen draaide een kwartslag en de man zag nu zijn recht omhoog staande pik. De knul was goed geschapen, zag hij.

Cindy ging face-to-face voor hem zitten en sloeg haar benen over de zijne. Toen schoof ze naar hem toe en hopte omhoog en liet zich langzaam over zijn pik zakken. Daarna leunde ze achterover met haar handen achter zich op de grond. “Kijk” gebaarde ze en beiden keken naar de spiegel. Ze begonnen rustig tegen elkaar aan te rijden met hun geslachtsdelen innig soppend verenigd. Het duurde niet heel lang of de opwinding tussen beiden steeg. Job hijgde hoorbaar terwijl Cindy steeds rodere vlekken in haar nek kreeg en ze gefascineerd naar de pik van de jongen keek die in en uit haar goed gesmeerde poesje gleed. Toen kwamen ze tegelijk overeind en hun handen grepen in elkaar. Een een zacht synchroon “oohwwohwohw” was het enige wat er klonk terwijl hun blikken zich op elkaar vastzogen en hun lichamen heftig schokten.

Ze schoven naar elkaar toe en Cindy’s prachtige borsten pletten zich tegen Jobs lijf en ze hielden elkaar liefdevol vast.

De man had altijd gedacht dat incest smerig was en dat familieleden die ‘ het’ met elkaar deden niet goed bij hun hoofd waren, maar wat hij hier zag was zo liefdevol dat hij er warm van werd.

Ze hielden elkaar stijf omarmd en hun tongen lispelden tegen elkaar in een erotisch gevecht. Ze waren nog steeds innig met elkaar verenigd. Plotseling maakt Job zich los uit hun kus. “Jij ook…?” vroeg ze. Hij knikte. “Ik ook” hijgde ze en innig omarmd schokten hun lichamen tegen elkaar in een intens orgasme. Zo bleven ze nog even zitten en als bij afspraak maakten ze zich zonder woorden van elkaar los. Cindy ging op haar knieën zitten en likte zijn pik schoon. Ondertussen hield ze met één hand de handdoek tussen haar benen om te voorkomen dat haar volgespoten kutje op de parketvloer zou lekken.

“Dat was lekker zus” lachte Job.

“Ik ben je zus niet” bitste Cindy, zogenaamd verontwaardigd.

“Nee, maar toch wel een beetje.” Grinnikte hij.

Toen stonden ze op en gingen beide naar hun eigen badkamer.

De man ging naar zijn kamer en kleedde zich uit. Hij opende de laptop en zocht een foto op van Cindy waarop ze recht in de camera keek. Ze was daar duidelijk nog een stuk jonger en haar tietjes waren wat puntiger dan nu. Hij nam zijn pik in zijn hand en stelde zich voor dat hij die in dat nat glimmende spleetje perste en al zijn sperma diep in haar buikje injecteerde. Heftig kreunend kwam hij klaar en spoot zijn lading in de ruwe handdoek. In gedachten hoorde hij haar zacht 'oohwwohwohw' kermen.