Een Buitengewoon Huis - 2

Voor ik mijn verhaal begin even korte omschrijving van het hoofdpersonage Ik ben Thomas 20 jaar jong, blauwe ogen, donkerbruin haar, 1m83. Het meisje dat de hoofdrol in dit verhaal speelt is 18 jaar jong, blauwe ogen, blonde golvende haren, 1m65. Mijn verhaal zal een opbouw zijn dus als je direct spannende scenes verwacht kan je beter iets anders lezen. Ik wil ook even starten met een dankwoord aan een lieve dame die mij wat hielp met advies om mijn verhaal realistisch te houden. Veel leesplezier!

Hoofdstuk 2

‘Het leven kan soms een rare wending nemen,’ met die gedachte opende ik mijn ogen. Ik keek om me heen en zag naast mij een prachtig schepsel van moeder natuur liggen. Ik bewonderde haar, terwijl ze daar topless, als een godin vredig lag te slapen. Ik dacht met plezier terug aan gisteren, hoe deze prachtige blondine mij een geweldige pijpbeurt schonk. Ik was nieuwsgierig, ik wilde haar ook laten genieten. Maar hoe? Ik had geen enkele ervaring, ik dacht na terwijl ik haar bekeek. Ik was goed in croissants maken.

Stil kroop ik uit bed en kleden me aan. Beneden vond ik in de kast nog een rolletje bladerdeeg en chocoladeparels. Ik rolde het deeg uit en sneed het in 8 punten. Ik deed op 4 punten chocolade parels en op de 2 punten deed ik een beetje aardbeienconfituur en op de 2 laatste punten deed ik niets. Vervolgens rolde ik alle punten op. Het verschil tussen mijn croissants en croissants van een bakker zaten in het feit dat ik mijn croissants niet omboog, zo bakte ze beter in mijn oven. De oven was inmiddels aan het opwarmen naar 180 graden. Terwijl de oven bezig was maakte ik een suikerglazuurtje. Nadat ik eerst alle croissants met eiwit had ingevet streek ik met een borstel een mooi glazuurlaagje over de croissants. “Ping” de oven was klaar en daar gingen mijn croissants in de oven.

Ik ging snel kijken of Julie nog sliep. Ja hoor, als een roosje lag ze daar. Ik sloop naar haar toe en fluisterde in haar oor, “Hey schone slaapster, hoe wil jij je eitje? Zachtgekookt of hardgekookt?” Julie kreunde en rekte zich uit. “Wat?” vroeg ze slaperig. “Eitje, hardgekookt of zachtgekookt?” halfwakker mompelde Julie dat ze graag een hardgekookt ei had, waarna ze terug in slaap dommelde.

Terug beneden aangekomen waren de croissants halfweg. Ik begon met het persen van appelsiensap en legde 2 eitjes in kokend water met een snuifje zout. Na een 7 minuten waren de glazen gevuld en de eitjes klaar. Ik dekte de tafel zodanig dat alles er mooi en net uitzag. De croissants kwamen geurend uit de oven. Ik legde ze mooi in een mandje en plaatste het mandje op tafel.

Boven hoorde ik gestommel, iemand was wakker geworden. In een nieuw gekochte kamerjas kwam Julie naar beneden. Toen ze de tafel zag sloeg ze een hand voor haar mond. “Heb jij dat speciaal voor mij gemaakt?” Ik knikte en stak mijn hand uit. Ik begeleide haar naar een stoel en hielp haar als een gentlemen. Ik nam over haar plaats. Julie keek haar ogen uit. “Thomas, waar heb ik dit aan te danken?” “Wel, jij hebt mij gisterenavond iets prachtig laten beleven, dus dit was wel het minste wat ik kon terugdoen,” sprak ik. Julie stond op en kwam op mijn schoot zitten. “Jij bent de liefste jongen die ik ooit heb ontmoet,” waarna ze me zacht kuste.

Toen we onze kus verbraken lachte ik, “je gaat toch ook nog van die croissants eten hoop ik!” Ze moest lachen, “tuurlijk zoiets laat ik niet aan mijn neus voorbijgaan.” Waarna ze mij met een kus verliet en terug over mij kwam zitten. We nuttigde het ontbijt en ik vertelde haar hoe ik alles had klaargemaakt. Julie zei me dat ze ook supergraag kookt en dat ze die croissants ook eens wilde proberen klaarmaken. “Wat gaan we eigenlijk vandaag doen?” vroeg ze uiteindelijk. “Vroeger ben ik hier in de buurt geweest,” begon ik, “niet zo ver van hier is een soort pretpark, Puy du Fou. En Puy du Fou is een pretpark zonder achtbanen maar met spectaculaire shows over de geschiedenis. Ik heb gisterenavond had ik, toen jij in de douche was, twee tickets gekocht voor dit weekend.” Julie kende Puy du Fou niet, maar nadat ik op mijn gsm een filmpje liet zien was ze direct verkocht. “Wanneer vertrekken we?” vroeg ze nu enthousiast. “Nu!” klonk ik. Ik stond recht en ging direct naar de voorkant van de bus en startte de motor.

Ik reed de bus richting Puy du Fou en parkeerde op de juiste parking. Julie had ondertussen zich aangekleed. Ze had een zomers blauwe jumpsuit aan en sneakers waarmee ze makkelijk kon stappen. Ze had ondertussen mijn rugzak voor ons twee gemaakt met een picknick en versnapering voor in het park. Want alhoewel Puy du Fou een geweldig park is dat anders lijkt dan andere pretparken, zijn de prijzen van het eten in het park niet bepaald goedkoop.
Toch wel handig wonen in een bus.

We stapte uit en ik sloot de bus af. We wandelde richting de inkom en konden vlot binnen. We waren juist op tijd om de stadsomroeper in “Le Bourg 1900” te zien. Ik kreeg spontaan nostalgische herinneringen toen ik de trommel hoorde kloppen. De man vertelde al het zogezegde nieuws en melde nieuwe wetten. Aan het einde van zijn monoloog gingen de ramen van een huisje nabij open. Een pop kwam naar buiten en begon muziek te spelen. Over het hele plein zag je nu ramen open gaan en poppen met verschillende instrumenten muziek maken. Hierop reageerde de acteur razend omdat hij zich bespot voelde.

Julie zag ik nu ook heel vrolijk kijken naar dit spektakel. Na deze show zagen we dat Le Secret de la Lance zou gaan beginnen. We snelde ons naar de plaats waar dit spektakel zou gebeuren. We waren op tijd om het grappige voorspel tussen een nar en een ridder te mogen zien. Dit zorgde voor een leuke sfeer en maakte het wachten heel leuk. Nadien kwam de prachtige show op gang waarbij lansgevechten en de 100 jarige oorlog tussen Frankrijk en Engeland centraal stonden. Uiteindelijk kwam het goed en wonnen de Fransen de strijd. Frankrijk blijft natuurlijk een chauvinistisch land. Ik kon het zeker smaken en Julie duidelijk ook.

Na afloop was ze dol enthousiast van het geweldige spektakel. Rustig wandelde we richting door La Roseraie. Ik kuste Julie, “Ik vind het zalig om hier met jou te zijn” Julie bevestigde wat ik zei en liet in haar kus weten dat ze er net hetzelfde over dacht. Trots namen we enkele leuke selfies met mijn gsm. Bij het meertje waar een mooie fonteinshow zou plaatsvinden kwamen we een ouder koppel tegen. Gerard en Mireille, ze zaten naast ons op de kleine tribune. “Jullie zien er een prachtig koppel uit,” begon de vrouw in het Frans. Gelukkig kon ik een aardig woordje Frans spreken en raakte we in gesprek. Gerard en Mireille woonde in het zuiden van Frankrijk en waren hier om hun 50ste huwelijksverjaardag samen te vieren.

Gerard leerde Mireille kennen toen ze hier met haar ouders in Nantes op vakantie kwamen in het hotel van zijn ouders. Ze waren opslag verliefd op elkaar, maar beide superverlegen. Ze durfde geen van beide de eerste stap zetten. Tot op een avond, tijdens een stroompanne in het hotel. Gerard en Mireille vonden elkaar in het donker. Mireille kwam voor haar ouders horen wat er mis was met de stroom. Zijn ouders waren toevallig die avond naar de opera, dus moest hij de stroom terug zien op te krijgen. Mireille besloot hem te helpen. Zij droeg de zaklamp en hij herstelde de stroom. En bij het aanspringen van het licht kuste hij haar. Het gebeurde spontaan.

Uiteindelijk vertrokken Mireille en haar ouders terug naar het zuiden. Mireille kwam sindsdien iedere zomer helpen in het hotel als vakantiebaantje. Na 3 jaar besloot Gerard dat hij dit meisje tot zijn vrouw wilde maken. Zijn ouders waren inmiddels helemaal akkoord, ook al betekende dit dat hun zoon in het zuiden zou gaan wonen. Gerard vertrok met de fiets, (iets anders had hij niet) richting het zuiden. Na 3 dagen fietsen kwam hij in Île-sur-la-Sorge een klein dorpje in de Provence. Mireille schrok toen haar vader zei dat er een fietser aanklopte voor haar. Direct herkende Mireille Gerard.

Toen hij haar zag ging hij direct op zijn knie en vroeg haar ten huwelijk. De ouders kende Gerard en gingen direct akkoord, maar veel belangrijker Mireille zei volmondig ja. Ja zij wilde zijn vrouw zijn. In Île-sur-la-Sorge begonnen ze samen een hotelletje net zoals de ouders van Gerard dat hadden gedaan.

We werden even stil van het liefdesverhaal van Gerard en Mireille. Julie keek vertederd naar het koppel. “Wauw Gerard, wat een tocht heb jij gedaan voor Mireille,” sprak ik vol bewondering. “Ja, ik hoop dat Thomas dat ook voor mij over heeft dat is gewoon zoo romantisch,” zei Julie. “Heeft hij al romantische dingen voor je gedaan, Julie?” vroeg Mireille. Julie knikte en vertelde hoe ik voor haar een ontbijt had gemaakt en dat ik haar had gered van haar vreselijke ex.
“Oh, zo pril maar ik heb het gevoel dat het bij jullie wel goed zit,” zei de vrouw.

Voor we nog iets konden zeggen begon de muziek van de watershow. Uit het gebouw aan de overkant van het meer kwamen 2 boten met op elke boot trommelaars. Op het ritme van de trommels spoten de fonteinen. Julie hield mijn hand vast in haar schoot en legde haar hoofd om mijn schouder. Ik ruste mijn hoofd tegen haar en samen keken we naar dit spektakel. De show kwam met een finale tot een einde. Julie moest nodig naar toilet en keek op het plan. Ik bleef even achter met de rugzak.

Mireille zei nu tegen me, “Jongen, ik merk dat Julie een bijzonder meisje is, ze heeft net iets heftig meegemaakt. Ze doet nu wel vrolijk maar ik zie in haar ogen dat dat vrolijke meisje maar een dunne schil is. Die schil houdt dat broze meisje nu gevangen. Je moet zorgen dat die schil verdwijnt zodanig dat ze haar trauma kan afschudden. Want nu wil ze het verdringen voor jou. Let wel op, je moet die schil er af pellen, niet breken want anders komt het niet goed. Maar ik denk dat ze bij jou in goede handen is.” Mireille keek me diep in de ogen aan. Ik slikte, “ik zal u niet teleurstellen Mireille.”
De vrouw knikte, “kom anders eens langs met die bus van je. Wij vertrekken morgen met het vliegtuig terug naar Île-sur-la-Sorge.” Ik beloofde aan Gerard en Mireille dat ik dit zeker ging doen.
Julie kwam terug aangestapt. “Gerard, zou jij anders nog een foto van ons twee willen maken bij het water?” vroeg ik. Dat wilde hij wel. Na enkele foto’s van Julie en ik aan het water maakte we er ook nog een paar van Gerard en Mireille en ten slotte maakte een vriendelijke Fransman van ons vier enkele foto’s. We bekeken de foto’s “Die foto dat wij in het midden staan en dat Mireille mijn wang kust en Julie bij jou, vind ik heel mooi,” zei Gerard, “zou je die willen doorsturen?” “Ja, dat is goed of anders zal ik ze mooi afdrukken en als we langskomen in Île brengen we ineens de foto mee.” Gaf ik ten antwoord. Dat vond Gerard een prachtig idee, Julie vond het ook geweldig om te horen dat we over enkele dagen naar de Provence zouden gaan.

We namen afscheid van Gerard en Mireille en vervolgde onze weg in het park. Julie kon niet genoeg vertellen dat ze de twee een mooi en schattig koppel vond. Ik kon haar geen ongelijk geven. Toch bekeek ik Julie nu anders. Wat Mireille had gezegd… ik begon het te zien. In haar ogen zag je soms het tere meisje dat daarbinnen zat.

In de namiddag bekeken we nog de vikingshow en de show met de roofvogels. Ja Puy du Fou was echt een voltreffer. Nadat we de roofvogels bewonderd hadden trokken we richting Le Grand Carillon. Een grote beiaard waarop in een musicalshow bekende deuntjes klonken. De choreografie was echt top! De avond viel en er stond nog één show op het programma. Les Noces de Feu. Op het meer waar we eerder Gerard en Mireille tegenkwamen werd een prachtig verhaal vertolkt. Het verhaal ging over een violiste en een pianist en hun fabelachtig mooie bruiloft. De show was een mooi spektakel van water en vuur.

’s Avonds reed ik de bus richting Cholet een klein stadje in de buurt. Op een parking daar parkeerde ik de bus. Samen met Julie maakte ik avondeten. Tijdens het eten merkte Julie dat ik met iets zat. “Thomas, je bent zo stil.” Ik dacht na over mijn woorden en zei aarzelend, “hoe voel je je?”
“Goed,” zei Julie traag, ze merkte dat de vraag niet zomaar kwam, “wat is er?” “Het is iets dat Mireille zei,” begon ik, “over jou, toen je naar toilet was. Ze zei me dat ze in je ogen zag dat je diep van binnen niet zo vrolijk bent. Ze zei dat je een dunnen schil van vrolijk zijn om je had.” Julie dacht na over wat ik zei. “We zullen eerst afwassen en dan zullen we boven in de woonkamer praten, ik weet wat ze bedoeld.”

In stilte waste we af en gingen naar de woonkamer, we maakte het ons gemakkelijk op de zetel. “Julie, toen Mireille dat zei merkte ik nadien het ook op. Je bent supervrolijk maar in je ogen zie je toch soms een sombere blik.” Julie wikte haar woorden. “Het is mijn relatie met Jonas, wat jij hebt gezien is maar het topje. Jonas had een zwaar verleden. Hij had een agressieprobleem. Daardoor had hij als kind meer in een instelling of bij pleegouders geleefd dan thuis.” Julie vertelde dat de ouders van Jonas hem hadden mishandeld, daardoor was hij volledig ontspoord. Julie had altijd met hem in de klas gezeten in de basisschool. Na enkele jaren kwamen ze elkaar tegen op een feestje. Jonas had iets in haar drinken gedaan en haar die nacht misbruikt. Uit schaamte durfde ze niet bij hem weg te gaan. Hij zei dat ze het zelf had uitgelokt. Ze had zichzelf wijsgemaakt dat ze van hem hield in de hoop dat het dan allemaal minder erg zou zijn. Maar het werd niet beter. Hij sloeg haar en misbruikte haar tegen beter weten in. “Jonas, kan er niet aan doen,” besloot ze, “als zijn ouders hem anders hadden behandeld, zou hij misschien helemaal anders zijn geweest. Het is allemaal mijn schuld.” Julie begon te huilen. Ik nam haar vast en knuffelde haar strak.

Ik suste haar, “Julie, het is niet jou schuld. Jonas is schuldig, hij is schuldig aan zijn daden. Maar je hebt gelijk. Hij kan er niet aan doen. Ik heb hierover geleerd toen ik voor kleutermeester studeerde.”
Ik vertelde Julie hoe nature en nurture een mens vormen, maar dat niet alleen er was ook de goudenmiddenweg. Die van het zelfbepalen. Julie knuffelde me nadat ik haar dit had uitgelegd. “Ik ben zo blij dat ik hier bij jou ben.” Ik omhelsde haar en gaf een kus op haar voorhoofd. “Kom, we zullen anders al naar bed gaan, want morgen wordt laat. Als je nog iets kwijt wilt kan dat daar nog.”

We gingen naar onze slaapkamer. Ik deed mijn kleren uit net zoals Julie en deed mijn short aan waarin ik sliep. Toen ik wilde gaan liggen zag ik Jullie net haar bh uit doen. Ik keek naar haar. Mooie zachte borsten. “Bevalt het zicht je?” vroeg ze schalks. Ik begon te blozen en keek weg. “Je mag naar me kijken hoor, ik weet dat je niet met lust kijkt, maar met respect.” Julie trok haar nieuwe nachtkleedje aan en kroop naast me in bed. Knuffelend lagen we zoals in dat lied, lepeltjesgewijs.
“Weet je, Julie,” begon ik. “Hoe lekker ik het gisteren ook vond, dit moment maakt me nog meer gelukkig.” Julie draaide haar hoofd en keek me vertederd aan. “Ik ben gelukkig,” kuste zij me in slaap.

De volgende morgen ging de wekker en ontwaakte we uit onze slaap. “Goedemorgen liefje,” fluisterde ik Julie toe. Ze kuste me goedemorgen. “Is er een show die we straks eerst willen zien?” Julie plaatste de romeinse arena bovenaan ons lijstje, ook de musketiers wilde ze graag zien. Ik was nieuwsgierig naar de show rond de eerste wereldoorlog. Er was toch ook zo veel te zien in dit park.

We kwamen weer aan de ingang en gingen spoedig naar de arena. Daar zagen we voor onze ogen gladiatoren vechten met elkaar. Julie verbaasde zich hoe het bloed gutste. We konden namelijk geen bloedzakjes zien. Deze mensen waren echt goed in hun vak, zoveel was duidelijk. Na deze prachtige show trokken naar het spektakel over de eerste wereldoorlog. Het verhaal focuste zich op Verdun. Voor Frankrijk een zware slag. Toen de show ten einde was zagen we dat de er juist een show was begonnen bij de musketiers. Dus besloten we langs de wereld van La Fontaine te wandelen. Enkele van zijn fabeltjes waren heel mooi uitgebeeld. Het deed denken aan het sprookjesbos uit de Efteling.

De show van de musketiers was formidabel, Julie genoot ervan. Tijdens de dans met de paarden voelde ik een hand op mijn schoot. Ik keek opzij Julie liet niets merken. Maar ik voelde het wel, haar hand kwam dichter bij mijn kruis. Zou ik? Voorzichtig legde ik mijn hand op haar been. “Dit is zo geweldig,” fluisterde Julie. Ging het nu over de show of over ons stiekem spel. Traag bewoog ik mijn hand nu naar haar kruis. Ze droeg vandaag een rokje en mijn hand verdween nu onder dat rokje. Julie lachte naar me en kneep nu in mijn piemel. Ik voelde dat ze nat was..
De laatste noten klonken en het gordijn sloot. Het zaallicht ging aan en we applaudisseerde.

Tegen de avond besloten we in de bus even wat te eten. Want die avond gingen we kijken naar de Cinéscéne. Het grote spektakel dat inmiddels wereldberoemd was. Julie had het idee om spaghetti te maken. Dus keek ik in mijn voorraadkast. Ik had spaghetti maar niet voldoende voor 2 volledige porties. Maar daar trok Julie zich niets van aan. “Dan doen we wel Lady en de Vagebond,” grapte ze. Samen maakte we het bord spaghetti en al snel stond er een heerlijk bord spaghetti klaar. We begonnen te eten. Ieder een helft van het bord.

Julie keek me aan en glimlachte. Ik keek nu terug naar het bord en zag dat ze een sliert had klaargelegd.. ze wilde echt Lady en de Vagebond doen. Dat kon ze krijgen. Tegelijk namen we de sliert op van ons bord. We speelde alsof we het niet doorhadden. Waarna we plots met de lippen tegen elkaar plakte. De kus die volgde was vol passie. We stonden tegelijk op van onze plaats. Julie nam mijn hand en leidde ons naar boven. Daar ging ze op bed liggen. Nu was het mijn beurt.
Ik kroop over het bed naar haar gezicht en tongde haar met passie. Onze handen gingen omlaag. Ik kuste haar nek en deed mijn best. Ik kuste over haar kleren omlaag. “Doe maar gewoon,” zei ze. Ze wist dat we op tijd klaar moesten zijn. De Cinéscéne wilde ze niet missen. Maar dit nog minder.
Ze deed haar slipje omlaag en vroeg me, “wil je mij likken?” Ik moest even slikken maar besloot het gewoon te doen. Onervaren als ik was dacht ik ineens te beginnen. Julie hield me tegen. “Bouw op lieverd.” Ik begreep het en begon met kussen van haar lichaam. Over de stof heen kuste ik haar armen, haar schouders haar gezicht, haar lippen en daalde ik af naar haar borsten. Ik kuste haar charmante C cup. “oooh goed zo, je leert snel..” kreunde Julie. Ik zakte af en sprong naar haar knieën. Ik hield haar benen gesloten en kuste tussen haar benen. Afwisselend links en rechts. Tot ik bij haar rokje kwam. Ze spreidde haar benen en daar lag haar liefdesvrucht. Haar genotsplekje. Een kaal poesje. Dit meisje smachtte naar een tong. Die wilde ik haar geven. Ik kuste rond haar lippen en op haar venusheuvel. Ik dacht niet meer, ik deed gewoon wat goed voelde. Daar op dat plekje, die venusheuvel. Ik zoog er lekker aan.

“Aaaah ja.. lekker…” Julie kreunde luid. Het teken om het echte werk in gang te zetten. Ik dook met mijn tong haar kutje in, en likte haar tot in de kleinste puntjes. Beetje snel, beetje traag. Links, rechts. Dit was mijn moment om Julie te tonen dat ik haar het beste wilde geven. De hemel op aarde zou je kunnen zeggen. Ze greep zich vast aan de lakens en kreunde luid, “niet stoppen… doorgaan, OOOH!” Ik was allerminst van plan te stoppen. Ik rolde haar rokje omhoog en keek in haar ogen terwijl mijn kin nat werd van haar sap.

Ik had eens iets gelezen over vingers. Gespannen probeerde ik met mijn duim op haar klitje te wrijven en ja hoor, Julie kreunde het uit. “Ik ga komen, ik… ja…” klonk het smachtend. “Ja, ik kooomm.” En Julie barste uit als een vulkaan. Haar vocht vloeide als magma naar buiten mijn mond in. Ik keek over haar heen en zag hoe ze schokkend genoot. Ik wist niet dat een klaarkomende vrouw zou mooi zou zijn.

Ik stopte met likken en keek hoe ze nagenoot van haar orgasme. Julie was helemaal van de kaart. Ik ging naast haar zitten en streek door haar verwilderde blonde haren. Julie keek dromerig naar me op. “Dankjewel, Thommy, dankjewel.” Ik hielp Julie rechtstaan. Ze nam een nieuw slipje en ging zich even onderaan wassen in de badkamer.

Wanneer Julie klaar was stonden we klaar om naar de Cinéscéne te gaan. We namen in de rugzak een truitje mee want het kan wel afkoelen ’s avonds en zeker als je lang stil zit is dat comfortabeler. We wandelde naar de ingang en schoven geduldig aan. Zo’n gigantische massa, daar wacht je wel een tijdje in. Uiteindelijk zaten we op onze plaatsen en toonde ik een extra verrassing aan Julie. Ik had 2 kussentjes uit de bus mee. Zo zouden we zacht zitten.

De Cinéscéne was prachtig. Wat had je anders verwacht. Julie was verwonderd over het gigantische terrein. Als je dit veld vergeleek met de theaters in het park dan was er niet veel twijfel. Dit was het beste. Op een gegeven moment werd er met paarden een veldslag nagespeeld. De paarden waren echte acteurs die zich bij de geluiden van de schoten mooi lieten vallen. Of het koppel dat van elkaar gescheiden raakt wanneer hij moet gaan vechten. Nee het was echt af. Het hele plaatje klopte.
De choreografie en muziek klonk mooi en de special effecten maakte het geheel af.

We wandelde terug richting de uitgang. De avond was meer dan geslaagd. Ik kroop samen met Julie onder de wol en kuste haar slaapwel. Ik was gelukkig.

Een helse rit, langs dorpen en steden. De bus reed in vliegende vaart over de snelweg. De motor gierde het uit. De gps gaf aan dat we niet ver meer waren. Deze afrit moest ik nemen. Donkere wolken pakte samen. Terwijl ik over een gewestweg reed. Een blikseminslag donderde door de lucht. Ik keek naast me en zag de angst. De angst in de ogen van mijn Julie, de tranen over haar wangen rolde. Ik keek terug vooruit en werd verblind door de koplampen van een vrachtwagen. Onvermijdelijk! Een luide knal.

Wordt vervolgd...