Max En Jos - 34

Maanden later vroeg ik aan mijn Ma “heeft U geld voor mij, het word tijd om naar Jan te gaan”?
Ze gaf me geld maar zei wel meteen “Waag het niet om het weer zo kort te laten knippen”?
“Nee Mam ik laat het gewoon knippen en niet scheren met de tondeuse” in de kamer hoorde ik mijn vader schaterlachen.
“Claus kerel, wat was je toen een rebel zeg” lachte Remco.
“Maar het heeft gewerkt Remco, mijn moeder heeft me echt nooit meer terug gestuurd als ik terug kwam van de kapper. Oké ik heb dit verhaal wel vaak moeten aanhoren op verjaardagen en feestjes, wel zit ik er aan te denken om wanneer Max en Jos gaan trouwen het nog eens over te doen. Doe jij dan mee Remco”?

“Ik weet het niet Claus, het zou natuurlijk wel gaaf zijn wanneer we boven en onder helemaal kaal zouden zijn”
“Nee Remco ik bedoel dat we echt helemaal kaal naar het huwelijks feest gaan, zowel de armen, benen, rug, oksels noem het maar op en natuurlijk ook weer het schaamhaar dus echt helemaal kaal”.
“Wat denk je zouden we de andere ook zo gek krijgen, Claus”?
“Nee dit wist tot nu enkel mijn Ouders en de tweeling en nu dan jij nu ook natuurlijk”.
“Ze zullen wel vreemd op kijken als wij daar zo kaal als een kikker komen aanzetten, lijkt me echt bizar” grinnik ik naar Claus.
Nadat de drankjes op waren besloten we toch maar weer gewoon om op het balkon te blijven slapen, binnen was het niet uit te houden”.
De volgende morgen werden we door een over vrolijke Albert die met een envelop stond te zwaaien “Kijk eens jongens ik heb de uitnodiging voor het huwelijk van Max en Jos met de post gekregen, er is voor ons een chalet gehuurd voor een lang weekend en als we willen kunnen we er op eigen kosten een hele week bij boeken”.
Ook Rafael liet ons de uitnodiging zien en zegt Lachend “ik mag dat weekend bij Inn in het chalet slapen”.
Hij wilde nog wat zeggen maar werd gestoord door gebons op de poort “dat zijn vast de monteurs voor de zonnepanelen” zegt hij met een glimlachje.
Albert was al onderweg naar de poort om de mannen binnen te laten, ze reden met de busjes de tuin in en knipperde even met hun lichten als begroeting. In elk busje zaten de vaders en hun kinderen Drie jongens zo tussen de elf en dertien en een meisje van naar schatting elf jaar ze stapte alle uit en de kinderen waren iets of wat verlegen. Het meisje hield haar Papa goed vast en
verborg zich een beetje verlegen achter hem.
Wij stelde elkaar voor en Rafael zei “Jongens kunnen jullie even helpen met het zwembad open te maken, natuurlijk geld dat ook voor jou Janneke”.
De jongens liepen gelijk mee naar het afdekzeil en hielpen zo goed mogelijk mee maar Janneke zei “Papa waarom heb je niets verteld van dat zwembad, dan hadden we onze zwemkleren meegenomen”?
“Och heb ik dat dan niet gezegd? dan moet ik dat zeker vergeten zijn”.
Ook de jongens stond er wat sip bij te kijken maar op dat moment kwam juist Tommy in zijn blootje naar buiten gelopen en riep zonder zich verder voorstelde “ hallo mensen kleren uit en het water in” en rende gelijk naar het zwembad en nam een flinke duik in het water en kwam daarna proestend boven water.
Janneke en de jongens keken verbaasd naar hun vaders en wisten niet hoe ze het hadden ze keken enkel ongelovig naar hun.
“Nou jongens, jullie hebben het gehoord”!
“Ja maar, wij hebben toch niets bij ons” sputterde Janneke tegen.
“Mijn zoon Tommy heeft ook niets bij zich maar ligt wel lekker in het zwembad op jullie te wachten” grapte Albert.
Ondertussen was Tommy alweer uit het water en liep naar de jongens en Janneke toe en gaf hun een hand en zei “ik ben Tommy, maar waar wachten jullie nog op wie van jullie het laatste in het water ligt is een ezel en moet de andere bedienen en wel voor de hele dag” grinnikt hij en liep weer naar het zwembad.
“Kom op jongens laat jullie niet kisten door Tommy, hop, hop kleertjes uit en zwemmen maar” zei een van de vaders.
Nog steeds een beetje ongelovig keken ze hun vaders aan, maar wisten ook weer niet hoe snel ze de kleren uit moesten doen. Janneke wilde perse niet de laatste zijn en sprong gewoon met kleren en al het zwembad in toen ze weer bovenwater was zei ze “ik ga jullie echt niet bedienen er heeft niemand gezegd dat we naakt in het water moesten zijn” en stak haar tong uitdagend uit.
Nu was het een wedstrijd tussen de jongens geworden, als er een van hun op een been stond dan werd die omver geduwd en zo ging het een hele tijd door. Maar de jongste had er genoeg van en sprong met nog een sandaal en sok aan in het water en zo werd de dertienjarige de klos om als butler te fungeren en dit onder een luid gelach van allemaal.
Hendrik (dat was de man van de dag ervoor) ging op door zijn knieën bij de rand van het zwembad zitten en zei “ Opa en oma hoeven hier niets van te weten hé, in het kort vertelde hij wat er vroeger was gebeurt toen zij nog jong waren geweest”.
Hij had echter zijn broer Gerrit niet in de gaten gehouden, die was zachtjes achter hem gaan staan en zette zijn voet onder de kont van zijn broer en voor dat hij het wist lag hij al in het water.
Lachend sloeg hij zich op zijn benen en stond dus ook voorover gebogen op het randje van het zwembad. Remco kon natuurlijk niet nalaten om hem ook een zetje te geven en toen Gerrit weer bovenwater was, stonden alle kinderen op de rand hem uit te lachen. Eenmaal uit het water werden de ladders tegen het gebouw gezet en de mannen stond er als verzopen katers bij te kijken en wisten zich geen raad wat ze moesten doen.
“Kom op mannen geen valse schroom voor de kits uit die kleren, niemand die jullie kan zien en wat dan nog iedereen hier in de buurt weet toch wel dat het hier toegaat als op het naaktstrand” lachte Albert.
Ondertussen was al iedereen uit de kleren gegaan behalve natuurlijk de werkende vaders, de kinderen stond er omheen en krijste “Kom op helden laat eens zien wat jullie durven als opa en oma er niet bij zijn, van ons krijgen jullie geen billenkoek net als vroeger van opa en oma”!
Die gene die niet helemaal naakt in het zwembad waren gesprongen legde hun natte kleding in de zon op het grasveld. Ondertussen had Hendrik alle moed bij elkaar gepakt en klom met enkel de riem om waar het gereedschap aan zat de ladder op, Gerrit had nu ook zijn natte kleren uit en reikte vanaf beneden het materiaal aan. Nadat alles boven was wat ze als eerste nodig hadden klom hij toch wel een beetje angstig de ladder op en ging zijn broer helpen.
“Pap als ik niet beter wist zou ik denken dat U hoogtevrees had, zo angstig klom U naar boven” lachte de oudste zoon van Gerrit.
“Als jij zo’n held bent Frans dan breng me mijn gereedschapskoppel maar naar boven die licht nog in onze bus”.
Snel liep hij naar de bus en pakte de koppel en voor het gemak bond hij die om zijn middel, als een aapje zo snel was hij boven en stond rechtop voor zijn vader.
“Alstublieft Pa, zag U hoe snel ik de ladder op was ik schaam me niet voor mijn lichaam”?
“Nee dat snap ik, jij met je Adonis lichaam je had mij eens moeten zien in mijn vroegere jaren”?
“Oom Hendrik was Pap echt zo’n knappert in zijn jeugd jaren, of overdrijft hij weer eens zoals gewoonlijk”?
“Ik denk het laatste, hij had toen een echte dikke buik maar daar heeft hij later echt wat aangedaan hoor maar om nu te zeggen dat hij daardoor een knapperd is geworden”? nou nee niet echt hoor.
“Wat, kom jij dadelijk maar eens beneden, waarom is zijn moeder dan op me gevallen”?
“Pap kan het zijn dat je buik misschien zacht was in die tijd”? vraagt Frans voorzichtig.
“Nou ja, begin jij nu ook al, kom maar hier dan krijg je een pak slag op je billen”.
Frans wist niet hoe snel hij naar beneden moest komen, maar schaterde wel toen hij de ladder af daalde.
Maar zijn Pa was ook niet bang uitgevallen en hij sprong pardoes van het dak af en greep hem vast.
“Kom maar hier ventje, ik zal je eens leren” lachte hij terwijl hij hem in het water gooide en er zelf achteraan sprong.
Frans werd door zijn vader herhaaldelijk kopje onder geduwd, maar dat lieten Frans zijn neefjes en zusje ook niet zomaar gebeuren en vielen met hun alle Gerrit aan en werd het een heus gevecht in het water. De andere die er niet bij betrokken waren stonden vanaf een afstandje lachend toe te kijken.
“He, hé daar worden jullie niet voor betaald” riep de burgemeester lachend die ondertussen een kijkje was komen nemen.
Gerrit maakte zich los van zijn aanvallers en zei grinnikend “sorry baas, maar die zijn begonnen hoor”.
“Nou ja, het was toch tijd voor een pauze nietwaar”? lacht de burgemeester.
Terwijl iedereen een kopje koffie kreeg en de kinderen een frisdrankje, druppelde de beurtjeugd ook binnen. De een na de andere gingen als eerste uit de kleren en in geur en kleur werd er verteld over hun bezoekje aan de Efteling, natuurlijk werd de burgemeester hierbij volop bedankt.
De burgemeester nam even het woord en zei “beste jongens en meisjes eigenlijk wilde Rafael het bad gesloten houden omdat er gewerkt moest worden echter onze Albert hier heeft er op aangedrongen om het even aan te kijken. mocht het echter te veel worden dan zou als nog het zwembad een middagje gesloten worden”.
Alle kinderen sprongen hierop en gingen in een kringetje rond Albert draaien waarbij hij een flink applaus kreeg. Het werd Albert te veel en kreeg zelfs een rode blos op zijn gezicht, gelukkig voor hem kwamen er geen waterlanders te voorschijn.
“Dus kinderen loop het werkvolk niet onder de voeten en jullie kunnen blijven zwemmen en zonnen” zei de burgemeester verder.
De jongens en Janneke keken elkaar niet begrijpend aan, omdat hier iedereen meteen zomaar uit de kleren gingen alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Tommy zag dat en liep naar ze toe en zei “dat ze hier allemaal naakt zijn is een eis van de eigenaren omdat die zelf naturisten zijn. Het is allemaal begonnen dat ze stiekem gebruik maakte van het zwembad van de vorige eigenaren wanneer ze weg waren en dat was heel vaak. Na een tijdje werden ze echter betrapt door de nieuwe eigenaars, deze zagen er wel de lol van in. En toen ze te horen kregen dat er al een jongentje was aangereden op weg naar het openlijke zwembad en deze zijn hele leven in een rolstoel zou moeten zitten. Hebben ze de knoop door gehakt en een beurtvergadering op geroepen en daar hebben ze verteld dat als iedereen die hier wilde zwemmen dat naakt zouden doen ( dit waren de kinderen toch al gewend ) ze welkom waren maar er moest wel altijd een volwassene aanwezig zijn zodat er geen rare verhalen de ronden zouden doen”.
“Tja en zo is het paradijs ontstaan voor de beurtjeugd en tevens voor e volwassene” lacht de burgemeester die het allemaal had aangehoord wat Tommy verteld had.
“Wat een mooi idee van de nieuwe eigenaars” zie de ondertussen aangesloten Gerrit.
“Eens kijken of we niets kunnen regelen met onze hofleverancier, voor zulke dingen is die ook wel gevoelig”.
“Dan moet je maar pas achteraf zeggen dat de gemeente bij springt” grinnikt Rafael.
”Tjonge, tjonge wat ben jij uitgekookt zeg Rafael”?
“Dat word je vanzelf wel als je jaren op straat heb geleefd, je word dan met de dag slimmer om ergens profeit uit te kunnen halen”.
“Sorry Rafael, daar wist ik natuurlijk niets vanaf dat jij op straat heb geleefd”.
“Geeft niets hoor, gelukkig staat het niet op mijn voorhoofd geschreven, wat helaas wel vaak als het ware het geval is”.
“Mannen wat zullen Max en Jos opkijken als ze zien dat er zonnepanelen op hun dak liggen” zei Kees de burgemeester.
“Max en Jos” vraagt Pieter verbaasd, is Rafael dan niet de nieuwe bezitter?
“Nee lacht Kees, dat zijn Max en Jos ze zijn nu op het moment hun huwelijk aan het voorbereiden”.
“Hé dan bedoeld U zeker Max en José, ik versta steeds Jos in plaats van José ”?
“Dat klopt ook het is inderdaad Max en Jos, je weet toch dat tegenwoordig ook mannen met elkaar kunnen trouwen net als er ook twee vrouwen kunnen trouwen” verteld Claus.
“Ja domme neef van mij, dat heet een homo huwelijk” grinnikt Janneke net als het huwelijk van tante Josefien en haar Marieke.
Dan word er opeens op de poort geklopt en iedereen was even stil en kijkt naar de poort. Rafael liep naar de poort en opende die zodat de Slagerszoon binnen kon komen met het vlees voor de BBQ.
Frans riep nog “Rafael je hebt niets om je lijf, wil je echt zo in je nakie de poort open doen”?
“Yep, iedereen of althans bijna iedereen weet wat er hier aan de hand is” en hij trekt de poort meteen helemaal open en de zoon van de slager komt met zijn scooter de plaats op rijden.
“Kom binnen in het Paradijs” lacht hij naar hem.
“Is dat nu de poort van Eden, ik mag zo toch wel even een duikje nemen hé? Mijn Pa heeft het me beloofd en zei tevens dat ik niets hoefde mee te nemen want in het paradijs is alles naakt wat de klok slaat”.
“Slimme Vader heb jij, leg het vlees nog maar even in de koeler en daarna kan je zwemmen zolang je wil of mag van je Pa” zegt Albert met een glimlachje.
Tegelijk met de slagerszoon waren er ook twee vrouwen binnen gekomen, die bleken de ouders van een van de kinderen te zijn en zeiden “Manuel is jarige en als er genoeg vuur was wilde hij de beurt kinderen wilde trakteren op een hamburger of frikadel”.
Dat vlees had de bezorger ook meegenomen en in een aparte zak gedaan waar haar naam op stond om verwisselingen te voorkomen.
Rafael zei meteen “dat vuur is geen probleem haar, we hebben een houtskool en een gas BBQ wij zelf gaan liever voor de houtskolen daar gaat niets boven naar mijn smaak”.
Het plaatsen van de panelen voorliep prima en ze zouden nog ongeveer drie kwartier to een uur werk hebben dus Rafael kon alvast het vuur aanstoken. De twee moeders namen de gas BBQ en begonnen de buurtkinderen te verwennen met heerlijke frikadellen en hamburgers. De kinderen van Hendrik en Gerrit vermaakte zich goed met de buurt kinderen er werden leuke spelletjes gedaan in het water zoals paardje rijden, wedstrijdzwemmen en natuurlijk het elkaar onderduwen.
Met het eten zaten toch de vaders en kinderen samen met de burgemeester en natuurlijk ons zelf “Pa wat denkt U, zouden we hier nog vaker mogen zwemmen”? vroeg Pieter aan zijn vader.
“Ik denk dat jij dat aan Rafael en Albert moet vragen zij zijn eigenlijk de toezicht houders hier in het paradijs, want zo kan je het toch wel noemen hé jongens en jonge dame”?
Vol spanning zaten ze Albert en Rafael aan te kijken, ze vergaten bijna om te eten vooral toen Albert het woord nam en zij “Ik denk dat het geen probleem zal zijn, ik geef jullie dadelijk mijn telefoonnummer dan kunnen jullie bellen en vragen wanneer jullie kunnen komen want vanaf vrijdag zijn we voor een weekje gesloten omdat de eigenaren gaan trouwen”.
“Jullie hebben geluk dat de fietsweg hierheen redelijk veilig is, anders zouden jullie moeders er zeker problemen mee hebben gehad. Zeker nadat die ene jonge, was dat niet ene Johnny die nu in een rolstoel door het leven moet gaan”? zei Hendrik.
“Ja Pa, hou daar maar over op Johnny zat herstel zit bij Pieter in de klas en hij word er nog dagelijks aan herinnerd en daarbij was hij er trouwens ook nog eens bij toen het gebeurde weet U nog”? vraagt de 12 jarige Ruud aan zijn vader.
“Ja Ruud, je hebt gelijk gelukkig is het achter Pieter gebeurt en heeft hij het niet zien gebeuren maar alleen horen gebeuren”.
“Kijk als je het over de duivel hebt trap je hem op zijn staart” zegt Ruud en wijst naar de poort ingang.
Meteen rennen de andere kinderen naar Johnny toe en helpen hem verder naar de BBQ plaats, verschillende jongens trekken hem uit zijn rolstoel en beginnen hem uit te kleden. Nog voordat hij naakt terug in zijn rolstoel zat werd hem door de meiden al een bordje met een hamburger en een broodje frikadel special voor zijn neus gehouden.
“Wat ben jij laat Johnny, dat zijn we helemaal niet gewend van jou”? zei Tommy.
“Ik ben vanmiddag op controle geweest in het ziekenhuis, vandaar dat ik zo laat ben”.
“En heb je goed nieuws gehad”? wilde iedereen weten wat nog steeds was er de hoop dat het Johnny ooit zou lukken om weer zelf al was het met krukken te kunnen lopen.
Hij had net een hap genomen en kon dus niets zeggen, maar toen hij die op had glunderde hij van
oor tot oor. Iedereen keek hem vol spanning aan en konden bijna niet op zijn antwoord wachten.
Hij stak zijn handen in de lucht en zei “volgens de specialisten gaat het lukken om me weer aan het lopen te krijgen, wel met krukken maar ik zelf wil er meer uithalen”.
“Schijnbaar heeft het zwemmen me veel geholpen, want niemand had deze vooruitgang zien aankomen. Die paar uurtjes in de fysiotherapie stelde niets voor oké het was goed voor het begin, maar nu ik bijna dagelijks hier kan zwemmen ging ik met sprongen vooruit kijk maar eens”.
Hij drukte zich omhoog en ging staan, de grootste jongens bleven in de buurt van hem terwijl hij zijn eerste pasjes zelfstandig richting het zwembad zette. Het lukte hem zelfs helemaal tot aan het zwembadrand te komen ( ook al had hij zijn tijd nodig ) op het eind liet hij zich voorover in het water vallen en dat onder een daverend applaus van de kinderen. Het duurde niet lang of iedereen lag in het water, Albert en Rafael hielden elkaar vast en hadden tranen in hun ogen van blijdschap. Ook de ouders van Johnny stond met open mond, ogen en hun handen voor de mond geslagen toe te kijken hun zoontje het klaar speelde om dat stukje te lopen zonder de hulp van de anderen, de jongens waren natuurlijk wel in de buurt gebleven voor het noodgeval maar dat was niet nodig geweest.
“Dit is toch fantastisch, wat zullen ook Max en Jos blij zijn met de vooruitgang van Johnny” zei Rafael.
“Ik ga het meteen appe naar hun, ben benieuwd wat hun reactie is op dit mooi resultaat” lacht Claus.
Het berichtje was nog maar goed en wel weg of het antwoord was er al meteen, Claus kreeg de opdracht om Johnny en zijn ouders mee te laten meelezen wat zij te vertellen hadden en hij moest hun een berichtje sturen wanneer het zo ver was. Claus voldeed aan het verzoekje en met zijn alle stonden ze rond elkaar om te kunnen lezen wat Max te vertellen had.
Daar kwam het eindelijk, Max zie “Beste mensen wat zijn wij blij met dit goed bericht, wij gaan volgende week trouwen zoals jullie weten en wij hadden geen beter huwelijkscadeau kunnen bedenken voor ons beiden maar helaas gaat het zwembad een weekje dicht. Maar niet getreurd Albert krijgt de opdracht om jullie een sleutel te geven van de poort zodat Johnny verder kan gaan oefenen. En misschien willen zijn vriendjes en vriendinnen wel helpen maar let er wel op er moet altijd een betrouwbare volwassenen bij zijn voor de veiligheid en zo’n afdekzeil is niet wat men noemt een lichtgewicht”.
Alle kinderen maakte een vreugdedansje dat het zwembad gewoon open bleef tijdens de week van afwezigheid van de vrijwilligers.
“Mag ik even gebruik maken van jou Handy, ik wil hun graag bedanken” vroeg de moeder.
Claus geeft haar zijn Handy en meteen begint ze te schrijven “bedankt meneer Max en natuurlijk ook meneer Jos, wij zullen in die week waar alle vrijwilligers weg zijn samen toezicht houden, en namens Johnny heel hartelijke dank en veel geluk voor jullie voorgenomen huwelijk”.
“Laat dat meneer maar weg, wij zijn ook maar gewone mensen en komen eigenlijk net kijken. Dus vanaf nu gewoon Max en Jos zeggen of anders krijgen jullie geen sleutels hoor”.
“Als U, sorry jullie daar op bestaan dan zeggen we vanaf nu Max en Jos, maar geld dat ook voor Johnny en de rest van de kinderen”?
“Natuurlijk geld dat ook voor onze jeugdig vrienden en vriendinnetjes, we willen door iedereen gewoon met onze voornaam worden aangesproken”.
“O ja, Jos vraagt hoe het er met de sauna voor staat”?
Claus schrijft “zeg maar dat het niet zo best is, volgens Remco is het veels te heet in de sauna en vraagt of we er niet een airco in moeten zetten”?
“Grapjassen, we zien ons nu snel! het zijn nog maar twee dagen voordat jullie deze kant op komen, o ja Pa zei nog dat jullie vrijdag morgen allemaal met een touringcar worden opgehaald direct voor de huisdeur dus zorg dat jullie klaar staan”.
“Wat dat is te gek man, ik zal het doorgeven we gaan nu verder met het barbecueën een soort van aflevering ’s feestje en afsluiten van het werken”.
“O ja, denk eraan niet te veel kleren meenemen we zijn te gast in een naturistenpark, dus enkel je toiletspullen en eventueel een vestje voor als het wat frisser wordt op de late avond”.
“Komt voor elkaar, ik zal het door geven aan iedereen, groet jullie ouders van ons”.
“Zullen we doen, we kijken al uit naar jullie komst, doei”.
“Doei”.
“Beste mensen mag ik even jullie aandacht, vrijdagmorgen worden alle genodigde opgehaald door een ingehuurde touringcar en wel aan jullie voordeur en we mochten niet te veel meenemen enkel onze toiletspullen en eventueel een vestje want de avonden kunnen al wat koeler worden. kleren hebben we niet nodig omdat we op een naturistenpark verblijven”.
“Dus er hoeft niemand van ons zelf te rijden”?
“Klopt onder het moto ‘ Glaasje op laat je rijden ’ en de onderkomens schijnen voor de hele week te zijn gereserveerd dus iedereen moet genoeg tijd mee brengen”.
“Zal ik Twan en Mario zo even bellen om hun in te lichten”? vraagt Remco.
“Top idee Remco, zeg ook maar dat we niet langs komen wat eigenlijk de bedoeling was geweest en we het wel een keertje zullen inhalen en dat helaas zijn vakantie een dag korter is geworden”.
“Ga jij de jongens nog ophalen Inn, of wat hebben jullie afgesproken”?
“Nee ze zouden samen naar huis fietsen als Mario daadwerkelijk meegaat met Twan naar het huwelijksfeest van Max en Jos”.
“Oké, dan bel ik ook nog wel met de ouders van Twan dat ze op de hoogte zijn dat het feest een hele week gaat duren. Hopelijk gaat dat wel lukken met hun werk”?
“Volgens mij hadden ze die week toch al hun vakantie gepland, voor de kinderen en zo” lach ik.

( Ik verwacht dat de volgende delen iets later gaan komen. Er komen de laatste tijd zulke mooie verhalen online dat ik zelf bijna niet meer toe kom aan schrijven ) groet Jean.