De volgende woensdagochtend ging Denise rond 10:00 met haar auto naar het station. Daar aangekomen zag ze al een zwarte geblindeerde bus staan. Ze parkeerde haar auto in de buurt en liep richting de bus. Voor ze de chauffeur kon aanspreken schoof de zijdeur automatisch op en klank er een stem “instappen”. Denise stapte in en de deur sloot weer automatisch. De chauffeur was afgeschermd met een ondoorzichtige wand en ook door de ruiten was weinig te zien. “Stoelriem vast maken, en de instructies lezen die in de enveloppe zitten”, zei de stem. Denise maakte de stoelriem vast en pakte de enveloppe die op de stoel naast haar lag. De bus vertrok en Denise begon te lezen.

“Welkom Denise, de eerste dag van onze echte samenwerking. Deze bus gaat je naar een locatie brengen waar jij in de toekomst voor ons een aantal zaken gaat regelen of zorgen dat ze gebeuren. Op de locatie krijg je verdere instructies over de komende twee dagen. Zet nu de donkere skibril op die in het vak naast je stoel zit. De locatie moet voorlopig ook voor jou geheim blijven.” Denise gehoorzaamde en zette de bril op, van de spanning begon wel enige geilheid bij haar op te bouwen.

Ik had de chauffeur de opdracht gegeven om een flinke omweg te maken van het station naar het landgoed om Denise volledig te desoriënteren. Na een rit van 1.5 uur kwamen ze aan bij het landgoed. Carel en ik zagen de bus de oprijlaan opdraaien en we installeerden ons in de videokamer waar we alles verder konden volgen. De chauffeur stopte bij de zijingang opende de zijdeur van de bus en begeleide Denise, die nog steeds de skibril ophad, via een klein trapje naar een kleedruimte in de kelder. Hij zet haar voorzichtig op een stoel en gaf haar de opdracht pas haar skibril te verwijderen als hij de kamer verlaten had en op de deur klopte. Zo gezegd zo gedaan, Denise verwijderde de bril een zag een ruimte met een tiental lockers.

Ik pakte de microfoon en schakelde het geluid in de kleedruimte in. “Goedemorgen Denise, welkom in het speelparadijs voor volwassenen”, zei ik. “luister goed naar wat ik je wat ik je nu ga vertellen: als je voortaan hier bent heet je Cloe, wie er ook bij is je bent Cloe! Ten tweede je kiest zo meteen uit locker 1,2 of 3 een outfit die je de komende twee dagen draagt, je verkleed je en gaat daarna door de blauwe deur naar de volgende ruimte. Er zijn vier ruimtes, verken ze en bedenk hoe je ze in de toekomst kunt gebruiken. Er is een luxe salon, een bioscoopkamer met bed en glory holes, een dungeon met allerlei apparatuur en een sauna” .“Eten bestel je via de tablet welke op de bar ligt, drinken is in voldoende mate aanwezig. We houden je inde gaten veel plezier, omkleden nu Cloe”

Cloe liep naar locker 1 en vond daar een latex catsuit. In locker 2 lag een schoolmeisje uniform en in locker drie een body gemaakt uit leren riemen en kettingen. Niet geheel tegen onze verwachting in koos Cloe voor outfit 3. Haar vormen kwamen prachtig uit in deze outfit en zowel Carel als ik kregen een opwelling in onze broek. We zagen op de camera dat de geilheid in Cloe’s ogen ook duidelijk toenam.

Nadat Cloe door de blauwe deur naar de salon was gegaan verbaasde het ons enigzinds dat ze direct richting de dungeon ging. Ze was duidelijk onder de indruk van de mogelijkheden die deze kamer bood. Er is een ronddraaiend Andreas kruis, een schandpaal, een platte cel en een staande cel, Een grote variëteit aan tools, zwepen en maskers een echt El Dorado voor de liefhebber. Cloe’s aandacht werd vooral getrokken door een neukmachine die centraal in de dungeon stond opgesteld. Zonder blikken of blozen pakte ze de 8cm brede dildo installeerde die op de machine ging er voor zitten en plaatse hem tegen haar kut. Ze zette de machine aan en genoot zichtbaar.

“Mooi Cloe”, zei ik door de intercom “ziet er goed uit wij genieten van het uitzicht. Maar we zien ook graag dat je jezelf in je kont neukt met het apparaat” Met een geile blik naar de camera draaide Cloe om en liet de grote dildo haar sterretje penetreren. Binnen 15 minuten kwam ze zeker 3 keer klaar, wat een ongelooflijk geil beest hebben we hier. Zowel Carel als ikzelf hadden moeite om ons niet direct te gaan aftrekken of naar beneden te lopen om het vlees zelf te keuren. We wisten dat we de spanning verder op moesten bouwen bij Cloe en dat we ook nog andere dingen in werking moesten zetten om ons uiteindelijke plan te kunnen realiseren.

-wordt vervolgt-