Janice, de beste vriendin van mijn vriendin. Ik ken haar uiteraard via mijn vriendin waar ik al een aantal jaren mee samen was. Janice is een slank meisje, lief en onschuldig. Zelf nooit een relatie gehad, van sex weet ze helemaal niets.

Mijn vriendin en Janice waren vaak samen waardoor ik Janice goed leerde kennen. We konden goed met elkaar omgaan zonder geflirt of iets in die richting. Naar verloop van tijd spraken we elkaar wat meer via de chat en onze gesprekken gingen ook wat dieper ( niet in sexuele zin). Dit gebeurde natuurlijk zonder medeweten van mijn vriendin. Als Janice langskwam spraken we elkaar niet meer dan nodig was, maar onze stiekeme blikken zeiden natuurlijk wat anders. Het waren nog geen opwindende stiekeme blikken of geflirt (althans voor zo ver ik wist); die blikken waren er gewoon omdat we elkaar natuurlijk veel meer spraken dan we deden voorkomen.

Jaren gingen voorbij en ik zag Janice steeds meer een echte dame worden. Ze was nog steeds slank, maar er kwam steeds wat meer vlees bij kijken. Zelf keek ik natuurlijk altijd op een bepaalde manier en met een bepaalde fantasie naar haar, maar dat liet ik nooit op geen enkele manier merken. Ik voelde me tot haar aan getrokken, maar had niet de behoefte om haar daarmee te benaderen. Het bleef ten slotte de beste vriendin van mijn vriendin.

We spraken elkaar nog steeds via de chat en dat was nog altijd leuk en spannend. Ik denk dat de spanning wat minder werd via de chat en besloten om soms eens af te spreken om wat bij te praten. We werkten bij elkaar in de buurt en spraken soms na werk af om samen naar huis te fietsen. Dat gebeurde best vaak op een gegeven moment en af en toe bleven we wat langer praten dan normaal voordat we onze eigen kant opgingen. Ik weet niet meer wat er precies in mijn hoofd afspeelde, maar ik weet dat mijn terughoudendheid toch wat aan het verminderen was. Ik was subtiel complimentjes aan het geven en een beetje aan het vissen naar wat ze mij vond. Ik kreeg het antwoord dat ik wilde, in principe zag ze mij wel zitten al werd dat nooit zo gezegd.

Op een dag besloten we eens af te spreken, gewoon om te chillen en praten zoals altijd. Janice had een zus met een eigen huis en die was op vakantie. Janice had de sleutels en we besloten om bij haar zus thuis te gaan chillen. Ook toen was er van Janice haar kant geen sexuele intentie en zelf hield ik het bij subtiele opmerkingen, maar ook die waren niet sexueel getint.

We spraken af bij het huis van haar zus en daar hebben we een aantal uren gezeten. Geen gevoos of geflirt, we waren heel normaal aan het chillen. We hadden het leuk, maar het werd tijd om naar huis te gaan. Dit keer waren we niet met de fiets maar met de tram, het huis van haar zus was te ver om naartoe te fietsen. We bleven nog even praten bij de tramhalte en lieten wat trams voorbijgaan. Uiteindelijk was het tijd om afscheid te nemen, want we namen verschillende trams.

We namen afscheid en zij wilde haar weg vervolgen. Op dat moment gebeurde er iets...Automatisch trok ik haar terug met mijn hand bij haar zij en opeens stond ze weer recht voor me. Ze wist niet wat er gebeurde, staarde een aantal seconde naar mij en ze leek ietwat verward... Hoe onschuldig en verward ze ook was en keek, in haar ogen zag ik dat ze wist wat er ging gebeuren. Na die korte blik in elkaars ogen ging ik dichterbij met mijn mond en begon haar te zoenen.

Daar stonden we, na een aantal jaren, zonder elkaar aan te raken, maar vele gesprekken verder. De gedachte heeft altijd bij mij gespeeld, maar de intentie was er niet totdat we elkaar vaker zagen. We bleven even zoenen, niet overdreven lang. Toen we klaar waren keek ze me onschuldig, verward maar tegelijkertijd vol opwinding aan. Haar tram kwam eraan en zonder echt iets te zeggen stapte ze in. Ik stond nog steeds buiten en zag haar van uit de tram naar buiten kijken. Ze lachte onschuldig en zwaaide 1 keer...

Direct nadat de tram wegreed ontving ik een SMS'je van Janice waarin stond: " Waar kwam dat vandaan". Waarop ik antwoorde: " Ik weet het niet, sorry, ik had dat niet moeten doen". Als reactie ontving ik: " Het maakt niet uit, we moeten snel weer afspreken"..

Dat deden we ook, en dit keer wisten we waar we aan toe waren...