Dubbele Sokken - 1

Ik woon in een halfopen bebouwing aan de rand van een centrumstad in Oost-Vlaanderen. Leuke omgeving, wat gelegenheid om te wandelen met de hond en de buren - al heb ik niet met allemaal evenveel contact - vallen op zich ook best wel mee. Naast me, dus aangrenzend aan mijn woning, woont een koppel met twee jonge kinderen. Ik zie zowel hem als haar wel eens als we toevallig op hetzelfde moment de oprit oprijden of de brievenbus legen. Wat zij echter niet weten - veronderstel ik toch - is dat als ze ‘s avonds samen in bed liggen ik wel eens iets hoor.

Niet zozeer omdat hij hard hijgt of haar hard op haar kontje slaat, doch wel omdat zij als ze een beurt krijgt nogal graag gilt en kreunt en dan zeker als de kinderen vast slapen. Meestal neuken ze ‘s avonds laat tussen 23u30 en 00:30 en dan valt het nogal mee qua lawaai. Ik heb hen echter ook al enkele keren bezig gehoord in het midden van de nacht en dan werd ik letterlijk uit mijn slaap gewekt omdat zij gilde als een varken dat gespiest wordt. Ik ben op zich wel blij dat ze een sexleven hebben met zo twee kleine kinderen in huis, of het goed is, dat weet ik niet. Als ik hen bezig hoor duurt het vaak niet meer dan een kwartiertje voordat ik het toilet hoor doorgespoeld worden nadat zij het zaad uit haar kutje gaan dumpen is. Soit, ieder zijn ding natuurlijk, een vluggertje heeft ook zijn charmes en niet iedereen wil altijd een uur lang verwend worden.

Gisteren gebeurde er echter iets dat afweek van de normale gang van zaken. Ik lag al in m’n bed wanneer ik achter me het gegil opnieuw hoorde starten. Evi, want dat is haar naam, werd voor de 3e keer deze week door Stef, haar man, geneukt. Tja, in corona tijden moet je iets doen met je tijd, niet? Ik luisterde geïnteresseerd mee, het is altijd wel opwindend om te horen hoe zij klaarkomt en me dan voor te stellen hoe dat eruit ziet. Zij is een slanke blonde vrouw met een leuk figuur, hij is een grote slanke en sportieve man met een baard.

Plots hoorde ik haar echter harder dan normaal praten tegen Stef. “Ja, ik wil dat proberen Stef, ga hem halen!”, gevolgd door een deur die geopend en gesloten werd. Normaal hoor ik slechts erg vaag hun woorden en zijn ze zeker niet verstaanbaar. Het bleef enkele minuten stil, gevolgd door een deur die opnieuw geopend en gesloten werd, waarna gelach en gegiechel volgde. Opnieuw haar stem “Zotteke, rustig aan.” Was ze nu tegen Stef aan het praten? Wat was die gaan halen dan, een komkommer misschien om haar kutje of kontje mee te vullen? Tja, je weet nooit waar iemands fantasieën stoppen en realiteit begint, correct?

Ik legde mijn tablet weg en luisterde met wat meer interesse nu, ik wilde echt wel weten wat er nu gebeurde bij mijn buren. Nu hoorde ik hem “Schat, ben je zeker? Je ziet toch dat die compleet geen interesse heeft?”, gevolgd door “Toby, nee, af!”

Wow! Toby? Toby is hun hond! Heeft zij echt gevraagd aan haar man om de hond naar boven te halen en in de slaapkamer te brengen? Ik zat inmiddels recht in mijn bed en mijn lul kreeg al aardig vorm. Opnieuw gelach en gegiechel en dan een kreun, gevolgd door nog een kreun, iets luider nu. Er ging van alles door mijn hoofd nu. Werd Evi gelikt door hun hond terwijl Stef toekeek, of was zij de hond aan het pijpen terwijl Stef haar kutje likte? Damn, was ik maar een vlieg nu! Zelf heb ook een hond en zulke activiteiten zijn ons niet vreemd zal ik maar even zeggen, doch om nu te denken dat de buren hier ook interesse in hebben, wie zou dat gedacht hebben?!

Het gekreun ging enkele minuten door en dan hoorde ik weer praten tussen hun beiden, ditmaal verstond ik er echter niets van, het was veel meer gedempt. Hadden ze me gehoord? Waren de kinderen wakker geworden, of lagen ze misschien beiden onder de dekens nu? Even werd het stil, doch ik hoorde duidelijk wel gekraak van het bed, alsof er zich iemand omdraaide of verzette, niet het normale ritmische gekraak dat je krijgt als er geneukt wordt in missionarishouding. Weer onverstaanbaar gepraat en dan plots een harde “au, au, au” van haar. Wat was er daar toch aan de hand? Plots een harde en duidelijke verstaanbare stem, opnieuw van Evi. “Sta daar niet te kijken verdomme, zijn poten en nagels doen me echt pijn hoor!”

Wtf, zou het echt waar zijn? Is Evi aan het proberen om gedekt te worden door Toby? Ik zie het meteen voor me, haar geblondeerde haren naar beneden hangend terwijl ze op handen en knieën zit, haar eerder kleine borsten vrij terwijl hun hond probeert haar stevige reet te berijden. Mijn lul stond nu bijna op springen doch ik wilde weten wat er daar gaande was in plaats van gewoon mijn zaad te lossen.

Opnieuw een verheven stem “neem die deken en leg die over mijn rug!” Het werd even stil, stilte voor de storm zo bleek even later. “Oooohhhhh, auw auw auw ooooooooh” klonk haar stem nu. Stef hoorde ik niet, dus ik veronderstelde maar even dat Toby inmiddels echt op het vrouwtje gekropen was en pogingen deed om zijn hondenlul in een van haar gaatjes te krijgen.

Weer even stilte doch nu hoorde ik op de achtergrond duidelijk gehijg van een hond. Een korte harde slag, alsof iemand op een blote kont slaat en ja hoor, opnieuw haar stem “Kom jongen, kom maar, het vrouwtje is hier voor u” en dan “hou zijn halsband vast als hij er in zit, anders springt hij er van af, schat”.

Opnieuw gekreun en steeds harder en sneller gehijg. Ik had inmiddels mijn hand op mijn kloppende lul en streelde deze zachtjes terwijl ik genoot van de geluiden aan de andere kant van de gemeenschappelijke muur. “Auw! Auw, stop stop!” gevolgd door een deur die geopend wordt, gestommel op de trap en enkele minuten later een deur die terug gesloten wordt. Ik hoor nog zacht gepraat doch versta er niets van. Ik hou het nog een 5-tal minuutjes vol, hopende dat Stef misschien nog op haar kruipt doch het wordt definitief stil aan de andere kant. Ik kijk naar mijn harde lul en haal mijn schouders op. Slapen dan maar, die erectie gaat wel weg. Ik beslis wel om de buren wat beter in het oog te houden, je weet maar nooit welke opportuniteiten zich voordoen.

‘s Ochtends rond 9u hoor ik de rolluiken van de buren opgetrokken worden en ja hoor, enkele minuten later verschijnt Evi in haar kamerjas, op weg naar de brievenbus. Ik sta snel op en begeef me - volledig toevallig natuurlijk - ook naar mijn brievenbus en begroet haar van op een afstand reeds met een vrolijke “Hoi Evi, goeiemorgen”, waarop zij zich omdraait en me begroet met een lachende “hoi buurman, alles goed vandaag?” We praten een paar minuutjes op de voorgeschreven 1,5 meter afstand in de nog frisse ochtendlucht en dan merk ik op dat haar kuiten bekrast zijn en hier en daar een blauw plek verschijnt. Als ze zich omdraait om afscheid te nemen waait haar kamerjas een beetje open en zie ik een deel van haar linker dij en ook daar zijn duidelijk rode striemen en krassen te zien.

We wandelen de enkele meters van de brievenbus terug richting van ons huis en dan zeg ik - schijnbaar zonder enige reden - “dubbele sokken”. Evi kijkt me verbaasd aan en fronst haar wenkbrauwen. Ik wijs naar haar kuiten waarop blauwe plekken gevormd worden ga met mijn hand over mijn eigen dijbeen.

Eva snapt er - zo lijkt het wel - niets van en gaat er met een kort “ok?” van door en verdwijnt hun huis in. Ik krijg een guitige lach op m’n gezicht en tracht me voor te stellen wat er nu door haar hoofd gaat. Zou ze weten wat ik bedoelde? Zo ja, beseft ze dan ook dat haar buurman vermoed dat ze sex heeft proberen te hebben met hun hond? Ik neem mijn krant en ga naar binnen. Ik geef mijn hond te eten, neem zelf een ontbijtje en lees rustig m’n krant.

Een dik uur later hoor ik bij de buren de voordeur opengaan en als ik uit het raam kijk, zie ik hoe Stef met Toby op een drafje achter de hoek verdwijnt om te gaan lopen in het bos. Zou Evi iets tegen hem gezegd hebben over ons gesprek aan de brievenbus?

Een vijftal minuten later hoor ik mijn smartphone buzzen… een whatsapp berichtje. Ik open de toepassing en zie dat het van Evi is.

Het berichtje is erg kort “dubbele sokken, uh?” Lol, het blijft dus wel door haar hoofd spoken doch ik denk niet dat ze weet waarop ik doelde. Ik bedenk even hoe ik hier best mee omga, ofwel schrijf ik gewoon terug dat ik gehoord heb hoe ze zich gisteren heeft proberen te laten dekken door Toby - want ik denk eerlijk gezegd niet dat het gelukt is - ofwel geef ik subtiele hints en kijk ik of ze er zelf achter komt of zelf om informatie of hulp vraagt. Ik ruim mijn bord weg en beslis om voor de laatste optie te gaan. Lekker vaag houden en hopen dat één van hen de eerste stap zet. Het heeft geen zin om meteen al mijn kaarten op tafel te leggen en zo prijs te geven dat ik niet alleen interesse maar ook ervaring heb in dit soort activiteiten. De voorbije jaren heeft mijn hond Tiberian al een 4 tal vrouwen tot de zijne gemaakt, doch dat is misschien voor een ander verhaal.

Ik schrijf snel een berichtje terug. “Ja, dubbele sokken, dan heb je minder last van blauwe plekken”, gevolgd door een knipoog smiley. Ik druk op verzenden en al snel zie ik dan mijn bericht gelezen is. Ik heb bewust geen hint gegeven over de striemen op haar dijen, ze moet niet weten dat ik dat ook gezien heb. Ik weet wel zeker dat als ik haar kamerjas had uitgedaan buiten op de oprit, er ook krassen op haar rug en op haar lenden te vinden zouden zijn.

Er gaan een vijftal minuutjes overheen en dan volgt een nieuw berichtje “thx i guess?”. Ik reageer niet meer en laat de conversatie uitdoven. De volgende dagen gebeurd er niet veel speciaal op dat gebied en noch zij noch ik nemen contact op. Ik kom zowel Stef als Evi nog wel eens tegen voor onze huizen, doch meer dan een vriendelijke dag wordt er niet uitgewisseld. ‘s Avonds is er net als vroeger elke 3 à 4 dagen wel wat te horen aan de andere kant, doch niets wijst op nieuwe dierlijke lust.

Als ik enkele dagen weg geweest ben voor het werk, krijg ik ‘s avonds een nieuwe berichtje. “Sokken helpen juist niets, nog altijd krassen en blauwe plekken. Heb je nog tips?” Ik barst in lachen uit. Evi is dus niet zo onschuldig als ze zich voordoet, blijkbaar heeft ze zich opnieuw proberen te laten dekken als teef met dezelfde pijnlijke gevolgen als eerder.

Ik besluit om nu de stoute schoenen aan te trekken en de bal echt in hun kamp te leggen en schrijf terug “ja waarschijnlijk wel, doch dat kan ik moeilijk uitleggen via deze weg”, daarbij hintende dat ik face to face met hen wil praten.

Ik krijg die dag geen reactie meer.

Op vrijdag rond 18u krijg ik een sms’je deze keer. “Ben je thuis?” Ik reageer meteen “ja hoor, waarom?” en krijg al snel een antwoord van Evi. “Wil even praten over je suggestie van eerder. Stef blijft bij de kinderen, kan ik even langskomen?”.

Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht. Wordt mijn wens waarheid? Komt de buurvrouw langs om tips te krijgen hoe ze zich best kan laten dekken door haar hond? Ik stuur een berichtje terug “Ik zie je stipt om 21u, tot dan”. Zo heb ik zelf nog wat tijd om te douchen, op te ruimen en hopelijk nog een lange wandeling te maken met Tiberian anders durft die wel erg opdringerig te zijn als er een potentieel teefje langskomt. Alles verloopt volgens plan en om kwart voor negen ben ik terug binnen met Tiberian die na wat gedronken te hebben als een blok in slaap valt. Dat duurt echter niet lang, als de bel gaat stipt om 9u schiet hij uit de zetel naar de hall en galmt zijn zware blaf doorheen het huis. Gelukkig luistert hij eigenlijk wel goed en als ik hem aanmaan om achteruit te gaan zodat ik de deur kan openen maakt hij ook plaats.

Voor mijn deur staat inderdaad Evi, gekleed in een zomers jurkje met daarop een witte blouse - het valt me meteen op dat een bh niet nodig geacht werd, haar tepels tekenen zich toch stevig af in haar blouse - en wat aarzelend zegt ze “hoi, ik wilde wat meer uitleg over dat van die dubbele sokken”. Ik zwaai de deur helemaal open en nodig haar uit binnen te komen. Zij gaat hier gelukkig op en en blijft even aarzelen in de hall. Ga maar door hoor, hij doet je niets, behalve misschien even komen snuffelen, jullie hebben immers ook een hond, niet?

Evi knikt en gaat naar de woonkamer toe, waar ze zich voorzichtig in de zetel neerzet, haar benen zedig gesloten. Ik vraag haar terloops of ze iets wil drinken en loop door naar de keuken om alvast iets fris te nemen. Ik zie uit mijn ooghoek dat Tiberian langzaam naar Evi loopt en haar begint te besnuffelen. Als ik het goed inschat duurt het niet lang voordat hij zijn snoet onder haar jurkje heeft doch dat weet Evi natuurlijk niet. Tiberian is nogal gevoelig voor de geur van kutjes en gaat altijd op zoek naar de bron van die heerlijke geurtjes.
Net als ik de deur van de koelkast terug sluit en me terug naar de woonkamer begeef hoor in Evi zeggen “nee, nee!” Ik roep meteen uit de keuken “Tiberian, laat Evi gerust, die komt niet voor u denk ik” daarmee een hint gevende dat sommige bezoeksters misschien wel voor hem komen, zonder te direct te zijn. Als ik de woonkamer instap zie ik nog net hoe hij een stapje of twee achteruit zet en hoe Evi haar jurkje terug over haar knieën trekt.

Terwijl ik haar een glaasje frisse cola overhandig vraag ik “hij was toch niet te lastig hoop ik?” Evi haast zich met haar antwoord “Nee hoor, hij kwam gewoon snuffelen, hij heeft waarschijnlijk onze Toby geroken”. Ik knik lachend en beaam dat met een kwinkslag “ja, dat zou het ook kunnen zijn”.

Eva bloost even, doch herpakt zich al snel. Ik vraag me af hoe ze dit gaat aanpakken, ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig. Dan vraagt Evi “mag ik even m’n laarzen uitdoen, dan kan je misschien wat raad geven of verduidelijken?” Ik zeg natuurlijk ja en kijk geïnteresseerd toe hoe Evi haar knie hoge zwarte laarzen uittrekt en naast zich neerlegt.

Ze draait zich naar me toe en toont me haar linker voet en been, waarop inmiddels nog slechts erg vage sporen te zien zijn. “Telkens als Toby opspringt tegen mij, dan maakt hij krassen op mijn benen. Jij zei eerder iets van dubbele sokken, doch dat helpt niet, daar blijft hij in hangen en dat is ook heel warm hoor, zo twee paar sokken aan je voeten.” Ze schuift met haar vinger haar zwarte bril iets beter op haar neus, terwijl ze me gespannen aankijkt.

Ik kijk haar aan en lach. “Tja, dat is natuurlijk wel erg vervelend inderdaad.” Ik laat even een stilte vallen en Evi kijkt me vol verwachting aan. “Ik zal je enkele tips geven en dan snap je wel waar die dubbele sokken voor dienen. Je moet Toby leren dat hij niet altijd en overal tegen je op mag springen. Hij mag enkel op je rijden, euh, ik bedoel opspringen als jullie aangeven dat het mag, of gewenst is.” Ik besef meteen dat m’n niet zo subtiele verspreking haar kan afschrikken en besluit om er snel een neutrale vraag te stellen.

“Springt Toby tegen jullie op als jullie thuiskomen?” Evi knikt bevestigend, het lijkt wel alsof ze mijn verspreking eerder gemist heeft. “En dat is lastig als je rustig binnen wil komen, of je handen vol met boodschappen hebt, correct?” Evi knikt opnieuw heel overtuigd. “Dan moet je hem dat afleren, zo simpel is dat. En dat doe je door hem te negeren tot jullie binnen zijn en dan kan je zelf beslissen om hem aan te halen en al dan niet tegen je te laten opspringen.”

Evi lacht “Is het zo simpel? Dat ik dat zelf niet kon bedenken!” Ik knik en beaam het. “Zo simpel klinkt het inderdaad en mits wat training zullen jullie snel een hond hebben die enkel opspringt als je hem daartoe uitnodigt. Dat voorkomt heel wat vervelende situaties als er bijvoorbeeld bezoek komt.”

Evi kijkt me aan en heeft een grote glimlach op haar mooie gelaat. Ik tracht me voor te stellen welk gezicht ze trok toen Toby op haar zat en trachtte om haar te neuken, doch kan het me niet meteen voor de geest halen. “Oké, bedankt voor de tips, dat zal misschien wel helpen” zegt Evi terwijl ze opstaat. En dan valt plots haar frank. “Wacht, wat doe je dan met die dubbele sokken, waar hebben we die voor nodig?”

“Die heb je pas nodig als hij opspringt als het mag, en je nog steeds krast of blauwe plekken bezorgd. Dat leg ik je nog wel eens uit als je er klaar voor bent. Ga nu maar eerst even aan de slag met Toby aan te leren wanneer hij niet mag opspringen, nadien kunnen we dan focussen op wanneer het wel mag, ok?”

Evi knikt en als ze buiten aan de deur staat, aarzelt ze nog even. Het lijkt wel of ze me een kus wil geven als bedankje - gewoon op de wang! - doch ik blok dit af door mijn hand op te steken en even te zwaaien. We hebben nooit gekust als begroeting tussen buren, waarom zouden we dat nu dan wel gaan doen, zeker in deze onzekere corona tijden?

Mijn leven kabbelt rustig verder en af en toe krijg ik een berichtje van Evi - heel soms ook wel eens van Stef - die een update geven over het gedrag van Toby. Ik leer zo dat het al veel beter gaat en dat hij enkel nog maar tegen hen opspringt als ze rustig binnen zijn en hem uitnodigen om hen te komen begroeten.

Een kleine maand later staat Evi opnieuw voor de deur, met in haar handen een paar sokken. Ik begin meteen te lachen als ik de deur open en haar zie staan. Evi valt met de deur in huis “Hoe zit dat nu eigenlijk met die sokken?”

Ik wil haar net binnen vragen als ze me stopt “Misschien dat het beter is als je naar ons komt om het uit te leggen? Dan is Toby er ook en kan je meteen ook zelf zien hoe goed hij het doet met dat springen.”

“Zijn de kinderen thuis?” vraag ik en Evi geeft aan dat ze met veel plezier gaan logeren zijn bij Oma en Opa, nu dat de corona lockdown afgelopen is. “Enkel Stef is thuis, ik hoop dat het niet stoort?”

Ik haal m’n schouders op, voor mij is het allemaal gelijk. Ik weet inmiddels dat Evi duidelijk de broek draagt thuis en in bed, dus of Stef nu aanwezig is of niet, maakt eigenlijk niet veel uit.

Ik geef aan dat ik binnen een kleine dertig minuten bij hen ben en dan mogelijk meer tips en uitleg heb. Als ik aanbel met een klein koffertje in de hand, hoor ik een luide blaf en al snel wordt de deur geopend door Stef, de man van Evi. Hij begroet me vriendelijk en Toby, hun hond staat wat verderop te kwispelen. Net zoals ik het aan hen uitgelegd heb, negeer ik hem als ik binnen loop en pas als ik in de zetel zit geef ik een klapje op mijn been om hem aan te halen. Toby komt meteen af en plant zijn voorpoten in de zetel zodat hij me kan besnuffelen. Ik laat mijn hand door zijn haar haar en krabbel hem achter de oren, wat hij zich met veel plezier laat gevallen.

Stef zet zich in de zetel tegenover me en Evi zet zich naast me. Ik kijk naar haar, naar Stef en naar Toby en dan steek ik van wal. “Toby doet het inderdaad voorbeeldig, hij heeft helemaal geen drang meer om op te springen als iemand binnen komt. Hoe doet hij het als je hem aanhaalt of begint te stoeien?” Stef geeft antwoord “Best wel goed denk ik. Hij is bij Evi precies altijd wel wat enthousiaster en wilder dan bij mij.” Ik lach en bevestig zijn uitspraak “Goh, hoe zou je zelf zijn als je mag kiezen tussen tegen jou aanschurken of tegen haar?” Beiden barsten in lachen uit en het ijs is precies gebroken.

Ik stop even met krabbelen achter Toby’s oor en als ik een pootje vraag, krijg ik dat ook direct. Ik leg aan Evi die naast me zit uit hoe ze zijn nagels kan trimmen en haal uit mijn koffertje een nagelschaar voor honden. Gecombineerd met telkens een klein snoepje laat Toby het makkelijk doen en al snel zijn bijna alle nagels - ze waren niet overdreven lang om te beginnen - verlost van eventuele scherpe puntjes. Ik toon haar ook de kleine achterklauwen die niet afslijten door normaal rondlopen en vraag haar deze te knippen. Toby vindt het allemaal best en geniet van de aandacht en de snoepjes. Evi gaat op het tapijt zitten en laat Toby een pootje geven en knipt zonder veel problemen de resterende nagels bij.

Als ze terug wil rechtstaan doe ik teken dat ze mag blijven zitten op de grond. “Blijf maar even zitten, dat komt goed uit voor het volgende deel van de training en dan komen we ook aan het onderdeel dubbele sokken waar je nog vragen over had geloof ik?”

Evi knikt en Stef zet zich iets verder naar voor in zijn zetel om toe te kunnen kijken. Ik geef aan Evi de opdracht om met Toby te gaan stoeien en te spelen. Evi kijkt me niet begrijpend aan. “Spelen jullie dan nooit met hem? Enkel een bal of een frisbee gooien en laten apporteren is niet genoeg voor een hond. Je moet soms ook eens op zijn niveau komen en fysiek met hem stoeien, alsof je zelf ook een hond bent.”

Ik geef Evi de opdracht om Toby een duwtje te geven terwijl ze op haar sexy kont zit op het tapijt. Toby vind het nieuwe spelletje fantastisch en begint meteen mee te doen. Hij duwt terug met zijn hoofd en zo laat ik hen beiden enkele minuten spelen. Dan geef ik Evi de opdracht om zich nu als hond te gaan gedragen en op handen en knieën te gaan en met haar hele lichaam en hoofd te werken om tegen Toby te duwen en te spelen. Als snel werpt Toby ook alles in de strijd om baas te blijven en tracht hij zijn kop over die van haar te krijgen en begint hij ook aan haar te snuffelen. Plots steekt hij zijn snuit tussen haar benen en snuffelt heel duidelijk aan haar kutje. Evi krijgt een beetje een rood hoofd en wil meteen stoppen, maar ik zeg heel rustig “laat hem snuffelen, dat is wat honden doen.”

Evi blijft stokstijf zitten terwijl Toby met zijn neus alle geuren die van tussen haar benen komen in zich opneemt. Dan zegt ik “Stop, genoeg gesnuffeld, duw hem zachtjes weg en speel maar verder met hem.” Evi doet wat ik vraag en ik weet dat dit het kantelpunt is. Toby ziet haar op dit moment niet meer als het baasje of het vrouwtje, doch wel als een potentieel teefje.

Als ik plots zijn voorpoot naar boven zie gaan en hij zich tracht vast te grijpen om haar middel, is het tijd om in te grijpen. Ik zeg “Toby, nee” en onderbreek het spel. Evi zit met een rood aangelopen hoofd en licht bezweet te kijken.

“Voelde je hoe hij zijn poot om je middel deed?” vraag ik aan Evi. Ze knikt en ik voel dat ze in een tweestrijd zit. Is dit nu leuk of niet? Moet ik toegeven dat het dit is wat ik wil, of probeert de buurman gewoon te helpen en zit er niets meer achter?

“Stef, gooi me die sokken eens?” Stef reikt achter zich op de tafel en gooit me twee paar witte sportsokken toe. Ik bekijk ze even en geef ze dan aan Evi. “Ok, laat maar eens zien hoe je het aanpakt, mogelijk kan ik je dan een oplossing bieden.” Evi zet zich in de zetel en ik kan mijn lach bijna niet inhouden als ik zie hoe zij de twee paar sokken aantrekt over haar strakke legging heen.

Ik laat haar echter doen en even later zit Evi terug op de grond met Toby te stoeien en ik zie hoe zij tracht het pootje van Toby dat af en toe omhoog gaat om haar vast te grijpen te ontwijken. Vaak lukt dat ook, doch niet altijd en na een kwartiertje spelen en stoeien - waarbij zowel Evi hard lacht en plezier maakt als Toby die geniet van de aandacht en het wat ruwere spel - grijp ik mijn kans als Evi even vlak voor me zit op handen en knieën terwijl Toby met de voorpoten op het tapijt en zijn kont naar boven ligt, hevig kwispelend met zijn staart.

“Wacht even” zeg ik rustig doch gebiedend. Evi blijft zitten en kijkt me aan, Toby snapt niet waarom het vrouwtje nu stopt met spelen, dit is toch een leuk spelletje? “Toby, nee, gedaan!” zeg ik dan ook duidelijk tegen hem en ondanks het feit dat hij waarschijnlijk het commando “gedaan” niet kent, is het hem wel duidelijk en stopt hij met kwispelen en laat ook zijn kont zakken tot hij neerligt voor Evi.

Ik buig me wat voorover en zonder iets te vragen, trekt ik haar t-shirt iets naar boven zodat haar middel zichtbaar wordt en tegelijk haak ik een duim in haar legging en trek ik deze een beetje naar beneden. Stef kijkt toe en wil iets gaan zeggen, doch ik geef hem de kans niet. “Evi, Stef, kijk eens? Je staat nog steeds vol krassen en ik kan me voorstellen dat dit pijnlijk is.”

Evi knikt en Stef zet zich terug wat achteruit in de zetel, schijnbaar gerust - of teleurgesteld? - dat ik zijn vrouw niet ga molesteren.

Op haar middel zie ik rode strepen, hier en daar stevig gezwollen en een occasionele witte kras waar de huid minder geraakt is.

“Evi, trek je die sokken even uit en dan kan je dit even op die krassen smeren, dat zal je helpen.” Ik overhandig haar een flesje zonder opschrift. Het kan allemaal heel mysterieus lijken, doch het is niet meer dan een oude plastic flacon die ik gewassen heb en gevuld met een simpele en goedkope body crème uit de drogisterij.

Evi doet de sokken uit, geeft deze aan mij en smeert voorzichtig wat van het witte spul op haar lenden. Ik zie hoe ze even de ogen dichtknijpt als ze het frisse spul op een dikke rode kras voelt, doch al snel begint het te werken en wordt de irritatie minder erg. Dat spul is écht goed om licht beschadigde huid tot rust te brengen.

Ik neem mijn koffertje en haal daaruit nu een rol Sparadrap, je weet wel, die medische tape die je makkelijk kan scheuren en losmaken zonder dat die al te veel aan je huid blijft kleven.

Ik roep Toby terug bij me en vraag - en krijg - prompt een pootje. Ik grijp de eerste set sokken, rol deze op en schuif deze redelijk eenvoudig over Toby’s linkerpoot. Ik rol ze af tot aan zijn oksel en tape deze snel vast met de medische tape. Deze kleeft wel op zijn pels en de sok zelf, doch is heel makkelijk terug los te maken ook. Dan breng ik ook tape aan over de sok, net achter zijn hiel, zodat de sok ook daar wat vaster zit. Toby vind het allemaal maar een vreemd gedoe, doch ik kan hem steeds afleiden met een snoepje. Evi kijkt me aan en krijgt dan een brede glimlach op haar gezicht. “Ah… ja, dat lijkt heel wat makkelijker!”

Wordt vervolgd?