Karlijn, Is Haar Vriendje Kwijt - 1

Karlijn haar vriendje maakte het uit en er was niet meer over te praten!
Hij wilde al snel wat meer, jongens He. Karlijn kon het moeilijk verwerken, dat hij dat niet snapte, dat ze er nog niet aan toe was.
Haar moeder zei nog, ach Karlijn jongens zat hoor en dat besefte ze ook wel, maar ja...

Karlijn zeventien jaar, een klein meisje, zo een een meter zestig, slank, mooi lang donkerbruin haar, groene ogen, lekkere 75-C cup, alles rond wat rond moest zijn, wat wil zo een klootzak nog meer? Ja het liefst na twee weken er al op natuurlijk!

Oom Micheal en tante Yvette waren op bezoek.
Micheal was de broer van de moeder van Karlijn en ze misten Karlijn, toen ze op bezoek kwamen ''waar is onze favorite nichtje?'' Riep Yvette.
''Haar vriendje heeft haar gedumpt en ze is erg verdrietig,'' zei de moeder.
''Ach jee, nou toen ik die voor het eerst zag, vond ik het al een lul hoor,'' reageerde Yvette, ''ik ga wel ff naar boven!''

''Wat hoor ik nou Karlijn? heeft die drol jou aan de kant gezet? je weet dat ik dat al niks vond voor jou he, wat is de reden?''
''Hij..hij wilde dat ik hem pijpte, maar ik wilde dat nog niet, ik bedoel ik ben geen slet die direct zoiets doet, maar hij begrijpt dat gewoon niet?'' Karlijn is een zedig nogal preuts meisje, die bijvoorbeeld niet achter de school in de struiken jongens massaal afpijpte, want daarvoor waren er al sletjes genoeg.
''Hij wil dat niet begrijpen, bedoel je, wees maar blij dat je hem kwijt bent, aan zulke jongens heb je niks, als je toegeeft dan wil hij die de dag erna gelijk met jou naar bed!!'' ''En als je met ze naar bed bent geweest, wordt je sowieso, aan de kant gezet, want dat is wat dergelijke figuren willen en na jou weer een ander, zo gaat dat!''
''Je gaat nou niet zitten grienen om die slappezak, He? Kom mee naar beneden, Micheal is er ook!''

Ze merkten al gauw dat Karlijn, echt ff de weg kwijt was, toen ze beneden kwam en haar tranen niet kon bedwingen.
''Micheal, zou dat niks voor haar zijn over vier weken?'' Zei Yvette en die had gelijk door dat ze de zeiltocht bedoelde. Yvette en Micheal zijn tweeenveertig en zeilen was hun ding.
''Eu, ja kijk Karlijn, jij voetbald graag, maar doordat Corona komt daar voorlopig niks van he, lijkt jou dat wat zeilen? je moet dan zelf ook vaak helpen he, vooral als het wat stormachtig is kunnen we twee handen extra wel gebruiken.''
''Wij gaan zes weken naar Griekenland, met onze zeewaardige zeilboot.'' Ze praten nog een tijd op haar in en ook haar moeder moedigde haar aan om ja te zeggen.

''Zo een kans krijg je niet elke keer Karlijn!''

''Griekenland lijkt me erg mooi, maar dat is wel een eind overzee he, ik heb geen zeebenen en als het stormt kots ik me helemaal leeg, denk ik?''
''Zeebenen krijg je dan vanzelf wel, dat hebben wij ook overleefd!'' ''En als je moet kotsen, wel ff niet tegen de wind in en netjes over de rand, He?'' Karlijn moest alweer lachen.

Yvette, is ook een klein beetje Bi en zag Karlijn wel zitten.
Micheal, had vroeger op school elke slet wel op zijn grote dikke pik, vast geschroeft, daar waren ze voor. Sletjes zijn om te gebruiken, hun kutjes moesten gevuld worden met hard mannen vlees.
Dus wat staat Karlijn allemaal te verwachten?

''Karlijn, ga je mee, want je moet nog een speciaal stormpak aanschaffen voor als het stormt.'' Ze ging dus mee naar die winkel en paste een pak en ook zo een gele stormmuts.
''Nee die is veels te strak Karlijn, zo een pak moet ruim zitten. Kleed je maar weer uit, ik pak de juiste maat wel even.''
Daar stond Karlijn in haar witte ondergoed.
Ze wist niet (nog niet) dat Yvette BI was en wat dat wel eens voor haar kon betekenen, misschien kende ze het woord BI niet eens.
Haar stevige tienertieten kwamen nu goed uit en Yvette voelde haar slipje vochtig worden. Ze wilde zich nog inhouden, tot ze met hun zeezeiljacht op zee waren en Karlijn geen kant op kon. In zee springen was geen optie...
Yvette keurde dit pak goed, zag er niet uit dat pak, maar ja je moest het wel hebben helaas.

Karlijn pakte haar koffer in...
Nu ging het dus gebeuren, de boot was drie dagen ervoor al naar Rotterdam gebracht, want ze vonden Rotterdam een mooi begin van hun lange zeilvakantie.
De mama van Karlijn bracht ze alle drie naar Rotterdam en op de boot kreeg Karlijn haar eerste verrassing al.
Yvette bracht haar naar de slaapkamer en ze keek verbaasd rond. Ze zag een groot tweepersoons bed en een kampeer bedje. Ze ontdekte dus dat er maar een slaapkamer was.
''Huh?? heb ik geen eigen kamertje al die weken?''
''Nee en dat geeft toch niks, een slaapkamer is om te slapen,'' reageerde, Micheal.
''Ja, dat weet ik, maar nu moet ik me uitkleden waar jij bij bent...dus?''
''Ja en dat vind ik helemaal niet erg, want jij bent toch heel mooi en hebt van die geile tieten!''

Dit was de eerste keer dat Micheal, zich al anders opstelde.
Karlijn zou het nu kunnen weten en nog van boord kunnen gaan, maar ze was op seksgebied zo onwetend als de pest.
''Wij vertrekken Karlijn, op naar Santorini.''
De zee was op dit moment rustig en de zon scheen, na een flink tijdje begon het te schemeren er was buiten geen moer meer te zien en Karlijn liep al gapend naar de slaapkamer en trof daar Micheal.
Ze kleed zich toch maar uit en zag dat er bij Micheal, een soort van grote tentvorming plaatsvond, maar dat fenomeen herkende ze niet, dus was er ook geen reden om in paniek te geraken.

''Moeten we op de boot ook anderhalve meter doen? of geld dat hier niet?''
Ze kreeg geen antwoord en even later kwam Yvette binnen en nam Karlijn aan, dat de onbekendeman nu de besturing had overgenomen.
Yvette kleed zich ook uit en Karlijn viel het op, dat het net leek of die een show weg gaf voor haar, maar Micheal deed het licht uit en aan het gekraak te horen , kroop Yvette ook in bed.

Karlijn luisterde naar de stilte...
Ze viel uiteindelijk in slaap, maar schrok weer wakker, hoe laat het nu was kon ze niet zien, maar ze hoorde het grote bed kraken en piepen en Micheal kreunen en Yvette kreunde nog luider
''Ooooooohhhh ja, jou lekkere grote pik ooo ja, harder HARDER ooooohh ja!'' Wat waren die aan het doen?
Karlijn hoopte dat het niet elke nacht zo ging, wat het dan ook was, zo kon ze niet slapen en daar was de slaapkamer wel voor bedoeld. Dat had Micheal zelf gezegd, dus moest hij nu zijn bek houden. Het werd toch weer een keer ochtend een vreemde man met een baard, schoof later aan tafel en maakte wat boterhammetjes klaar voor zichzelf en verdween weer.
''Wie is dat dan?''
''O, dat is Piet.''
''Waar slaapt Piet dan?''
''Daar waar het stuur is.'' Aan die antwoorden had ze ook niet veel, ''wat deden jullie vannacht?''

''Gaat jou niks aan, jij hoort te slapen.''
''Jullie maakten veel lawaai?''
''Dan doe jij toch gewoon mee!''
''Waarmee?'' Yvette stond op en liep ook weg en Karlijn ruimde de tafel maar af.

Dit is even de opbouw, op verzoek van Isabella en Karlijn zou de hoofdrol spelen, maar blijkbaar heeft ze dat nog niet door.

Einde deel 1.
XXX Angela.