Wende, Koppig Schrijfstertje

Het verhaal dat ik ga schrijven is het gevolg van een mail wisseling met een schrijfster hier op opwindend. Ik noem haar Wende, gevormd uit de letters van haar oorspronkelijke schrijversnaam. Zij weet ervan. Het verhaal is gedeeltelijk een weergave van wat er in de mails is gezegd maar voornamelijk fantasie.

INLEIDING

Hoe staat het met je verhalen? Geen tijd, geen fantasie. Heb ik je te veel aan het denken gezet/beïnvloed met mijn commentaar?

Ik raak ongeduldig, een beetje geïrriteerd. Vraag me af of je echt een goede schrijfster bent of dat het een Lucky shot was wat je met je vorige verhaal hebt afgeleverd.
Ik heb de neiging naar je toe te komen. Je ter verantwoording te roepen. Je diep in je ogen te kijken en je aan je haren naar je bureau te slepen en aan het schrijven te zetten. Als je over een schrijversblok begint snoer ik je onmiddellijk de mond door een hand op je mond te leggen. Geen smoesjes meisje... (een aantal minuten later) Ik ga schuin achter je in een stoel zitten en observeer hoe je mijn handelen verwerkt. Gedurende een minuut of vijf zit je koppig voor je uit te staren. Dan draai je je hoofd en kijk je me boos aan. Als ik met een harde blik terug kijk sla je je ogen neer en begin je het toetsenbord te teisteren. Na een paar minuten word je rustiger en recht je je rug. Ik zie de ontspanning in je lijf terug keren. Een diepe zucht ontsnapt en even later hoor ik de rustige regelmaat van dansende vingers op het toetsenbord.
Ik sta op en leg mijn hand op je hoofd. Goed zo meisje, je kunt het. Als ik weg ga zeg ik: binnen drie dagen verwacht ik jouw vervolg op dit verhaal en geef je een kusje in je hals.

Vervolg

De drie dagen zijn reeds lang verstreken. Je excuses van druk zijn en dat soort zaken leg ik naast me neer. Fratsen, kul, om niet te zeggen 'kut excuses".
Ik zoek je (weer) op. Verbaasd staar je me aan als je de deur open doet. Voordat je me kan buitensluiten zet ik een voet tegen de deur en stap brutaal naar binnen. Ik pak je bij een bovenarm en druk je tegen de muur. Ik kijk je diep in de ogen.
Je probeert iets te zeggen maar verder dan iets stamelen kom je niet.
Dan neem ik je mee naar waar je schrijfhoekje is. Het is jouw hoekje. Dat is aan alles te zien.
Ik leg een hand in je nek en dwing je er een paar minuten lang naar te kijken. “Ga zitten en schrijf Wende. Ik heb lang genoeg geduld gehad.” Ik zet je ietwat ruw op je stoel en schuif deze aan. Ik ga naast je staan en kijk op je neer.
Na enige tijd met je handen onder je kin naar het scherm gekeken te hebben kijk je naar me op. Ik zie een mengeling van boosheid en vertwijfeling in je ogen. Na enkele ogenblikken je in de ogen gekeken te hebben vraag ik: “wat heb je nodig Wende, kan ik je ergens mee helpen... ?”

Je schud je hoofd. “Begrijp je dan niet dat ik dit zelf moet doen. Het is mijn verhaal, mijn werkelijkheid maar ook mijn fantasie. Hoe kan jij mij daar nu mee helpen ?”
“Rustig meisje, ik heb het niet over de inhoud. ik heb het over de impasse waarin je lijkt te zitten. Zou het zo kunnen zijn dat er teveel in dat hoofdje van jou omgaat. Jij teveel hooi op je vork neemt?” Terwijl ik dat zeg woel ik met mijn hand door je haar.
“Hoezo teveel in mijn hoofd. Hoezo te veel hooi op mijn vork”. Demonstratief zet je je ellebogen op je bureau en je handen onder je kin. Stuurs kijk je naar je scherm.
“Helpt dat?” vraag ik cynisch. Als blikken konden doden had ik nu gestrekt gelegen. Ik pak een stoel, zet deze op een meter van je neer en ga er quasi nonchalant in zitten. Als je je stuurse blik op mij richt glimlach ik je vriendelijk toe.
“Vind je dat leuk mij zo te zien”? Ik blijf glimlachen... “ja,ja, geen beter vermaak dan leedvermaak. Klootzak”. Je staat op en wil me aanvliegen. Ik vang je maaiende armen op en houd je zodanig van me af dat onze neuzen elkaar bijna raken. Ik kijk je diep in de ogen maar nu ernstig en dwingend. Je blik veranderd van boosheid naar verwarrend naar berustend.
Gebiedend zeg ik: “Gedraag je Wende! Ga staan en doe je handen achter je hoofd. Het wordt tijd dat je wat discipline wordt bijgebracht”. Verbouwereerd doe je aarzelend wat ik je zeg. Terwijl ik om je heen loop vraag ik me af wat er allemaal in dat koppie om gaat.
Als ik weer voor je sta zeg ik: “voeten 30 cm uit elkaar!!” Je kijkt me vragend aan. Ik knik alleen maar en je voeten schuifelen naar de gewenste afstand. Ik loop weer om je heen en ben tevreden met wat ik zie. Je lijkt tot rust te komen.
“Je krijgt 10 minuten om het voorgaande te overdenken. Daarna gaan we praten”.

DEEL 2

Ik zoek je keuken op en maak iets te drinken. Als ik weer in de kamer kom vraag je hoe lang je zo nog moet blijven staan. Ik negeer je en ga in de stoel zitten. Je wordt weer onrustig, wiebelt met je bovenlichaam heen en weer. Ik kijk je aan en schud met mijn hoofd. Het is voldoende voor je om stil te blijven staan. Je sluit je ogen. Goed zo meisje, denk ik...
Plotseling verhef ik mijn stem. “Op je stoel zitten meisje, tijd om te praten”. Onzeker en gespannen kijk je me aan maar doet wat ik je opgedragen heb. “Drink iets en luister!!”.
“Pak je agenda!” Als je hem gevonden hebt zeg ik je hem aan mij te geven. Al bladerend zie ik bladzijden met dagen die helemaal vol gepland zijn. En als het nu allemaal nuttige zaken waren... het merendeel bestaat uit afspraken met vriendinnen en andere onbelangrijke zaken. Ik geef je de agenda terug. “Maandag- en donderdagavond reserveer je voor mij!. Op welk tijdstip van de dag schrijf je het liefst”?
Je antwoord met te zeggen dat dat ligt aan je stemming.
“En waar hangt die 'stemming' van af Wende?”
“Van wat ik doe”.
“Dan ga je er vanaf NU voor zorgen dat je op zondag dingen doet waardoor je in de stemming komt om te schrijven.
Je kijkt me verbaasd aan. Je koppige karaktertrek komt boven.
“En wie ben jij dan wel dat jij bepaald hoe ik mijn dagen in moet delen?”
“Jij hebt talent Wende en je dreigt dat talent te gaan vergooien en daar ga ik een stokje voor steken. En als het moet een hard stokje!”
“Je gaat me slaan?” vraag je verbaasd.
“Ik ga je discipline bijbrengen en als daar een dergelijke maatregel voor nodig blijkt te zijn is dat niet uit te sluiten Wende lief”.
Meteen daarop zeg ik krachtig: “Op staan. Naar het midden van de kamer. handen in je nek en benen 30 cm uit elkaar”. Je blijft enigszins overdonderd zitten. Niet wetende wat je moet doen. Ik zie het gevecht tussen gehoor geven aan discipline en koppig weigeren in je ogen afspelen.
“Wende, Wende, laat die koppigheid varen en kies voor je talent. Ik weet wat goed voor je is” Je lichaam straalt nog verzet uit maar je blik lijkt rustiger te worden.
“Hoe kan jij nu weten wat goed voor me is en waarom zou ik naar je luisteren. Ik kan mijn eigen boontjes wel doppen. Ben geen klein kind meer” Ik glimlach je vriendelijk toe.
“Als ik naar je agenda kijk zou ik haast denken van wel my dear Wende. Spreekt daar enige vorm van discipline uit Wende? Het blijft stil. “Wel...?” Aarzelend zeg je: “Niet echt nee. Maar dat is mijn manier van doen” stribbel je nog tegen.
“levert dat wat op Wende.”
“Nou ja, eh... ik heb toch een verhaal geschreven...”
“En hoe lang heb je daar over gedaan, Wende?”
“Nou ja, best wel lang maar ik moest het herzien van jou daardoor duurde het langer. En dat weet jij ook”.
Ik kijk je strak aan. “Jij weet wel beter Wende. Als jij gedisciplineerder was geweest had je verhaal goed geweest zoals het voorgaande verhaal. Smoesjes, flauwe kul wat je nu te berde brengt”. Je zucht diep en kijkt me onzeker vragend aan.
“Ja Wende, naar het midden van de kamer, handen in je nek en voeten 30 cm uit elkaar!”. Gedwee sta je op. Kijkt me nog even aan om je ervan te overtuigen dat ik het meen en gaat in het midden van de kamer in de gewenste houding staan. Vanuit mijn stoel zie ik hoe je inwendig nog worstelt nu je daadwerkelijk gehoor hebt gegeven aan mijn opdracht.
“Goed zo, meisje. Het begin is er”.
Na je even zo te hebben laten staan sta ik op, ga voor je staan en plaats twee vingers onder je kin en lift deze op zodat je me aan moet kijken.
“Allereerst gaan we iets aan je kleding doen”.
“ Wat is daar mis mee? ik voel me hier lekker in” protesteer je, weer enigszins oplevend.
“Het is al net zo'n allegaartje als je agenda. Kleding is de basis voor je verandering naar een gedisciplineerd meisje, Wende” Je kijkt me met spot in je ogen aan en begint te grinniken.
“Wat heeft kleding nu te maken met discipline. als ik me er niet prettig in voel ben ik mezelf niet dus dan kan ik het schrijven wel op mijn buik schrijven”.
“Je bent jezelf ook niet maar dat weet je nog niet. Maar daar kom je wel achter...”Vanaf nu, mijn beste Wende, draag je alleen nog maar de kleding welke ik je voorschrijf. Geen versleten spijkerbroeken meer, geen vale t-shirts en geen sportschoenen meer. Vanaf vandaag ga je gekleed als een jonge dame van goede komaf. Laat me je kledingkast zien!”
“je mag je handen uit je nek halen”.
Enigszins geïmponeerd door mijn gebiedende toon loop je gedwee voor me uit naar je slaapkamer en wijs je me de kast. Ik zie wat ik al dacht te verwachten. Semi sportieve en zo te zien niet op elkaar afgestemde kleding.
Ik zie twee jurkjes hangen. Wel een beetje frivool maar het kan ermee door, gooi ze op het bed en zeg: “Aan doen!” Je kijkt me vol ongeloof aan.
“Maar, maar... dan moet ik me uitkleden waar jij bij staat?”
“Precies Wende, ik ben wel iets gewend dus maak je over mij geen zorgen”. Ik glimlach je bemoedigend toe.
Wetende dat protesteren waarschijnlijk niet helpt begin je traag je broek los te maken. Als je alleen je bh en slipje nog aan hebt gebied ik je weer met je handen in je nek en voeten op 30cm uit elkaar te gaan staan. Keurend loop ik om je heen.
Ik zie een mooi, in verhouding zijnd, lichaam van een jonge vrouw. Niet te grote borsten, vlak buikje. Ietwat brede heupen met een niet te forse kont. Ondanks dat heb je relatief slanke benen. Ik ga achter je staan en maak je bh, van Hema kwaliteit, los. Je borsten springen iets naar voren maar blijven netjes staan. Je tepels zijn fors en staan fier op de stevige heuvels. “Mmmm... bh eigenlijk niet nodig”.
Een vragende blik in je ogen. Ik glimlach alleen maar. Dan zet ik mijn vingers tussen de rand van je slipje en stroop deze langzaam van je billen af. “Uitstappen”! gebied ik “En handen weer in je nek voeten 30 cm uit elkaar.
Je staat daar in volle glorie aanwezig te zijn. Ik zie nu ook de netjes bijgehouden lipjes van je vagina. Verlegen kijk je me nu aan.
“Zoals je nu staat mijn, mooie Wende, ga je altijd staan als ik 'presenteer' zeg. Handen in de nek. voeten 30 cm uit elkaar. Duidelijk Wende”?
“ja”, zeg je beschroomd. “Maak er maar 'ja Peter' van Wende. Dat past bij het aanleren van discipline”. Je zegt niets, het blijft stil.
“Wel Wende...”? Zachtjes zeg je: “ja Peter”. “Luider graag Wende. Ik wil niet alles een tweede keer vragen omdat ik je niet versta!!”. Je lijkt een beetje geïrriteerd maar zegt toch duidelijker nu “Ja Peter”. “Goed Zo meisje”.
Ik zoek in een lade naar lingerie. Veel bijzonders is het niet op één setje na. Een bordeaux rood slipje met bijpassende push up bh. Ook vind ik een panty die de moeite waard is.
“Aantrekken”, gebied ik je. Als je het slipje en de bh hebt aangetrokken ga ik weer achter je staan. Ik omvat met mijn handen de mooie strak in de push up zittende borsten.
Ik kus je in je nek en fluister: “ Mijn mooie, keurige maar sexy Wende”.
Een zucht ontsnapt je mond. Mijn hand glijd over je strakke buikje naar je, in het slipje verborgen, kut. Ik wrijf er zachtjes een paar maal over heen. Met mijn voet duw ik je benen iets uit elkaar zodat ik meer ruimte heb. Automatisch leg je je handen in je nek.
“Ga door” zeg je hijgend.
“ ssttttt... “ fluister ik. Ik kus je weer in je nek en knabbel aan je oor. Plotseling sla ik met mijn vlakje hand hard op je, in het slipje verborgen, kut. “Auw... dat is gemeen!!”
Ik sla nog een keer en nog eens. Je probeert je benen bij elkaar te trekken maar mijn voet houd dat tegen. Met mijn arm om je borsten houd ik je bovenlijf in bedwang.
Je draait je hoofd naar me toe en zegt: “Je doet me pijn Peter”.
Ik sla nog een paar maal op je kut en wrijf er dan weer zachtjes overheen. Ondanks je pijnlijke ervaring zucht je diep. Ik voel je vochtig geworden slipje. Twijfel even of ik mijn hand in je slipje ga steken om te voelen hoe nat je kut is maar besluit het niet te doen.
In plaats daarvan zeg ik bruusk: “Aankleden Wende, we gaan inkopen doen!. Fatsoenlijke kleren kopen!!
Met een van teleurstelling vertrokken gezicht, kleed je je aan.

Deel 3

Nadat je een stroom van protest en wanklanken hebt laten horen over geen geld hebben en niet bij iemand in de schuld willen staan en ik dit heb afgedaan met de woorden dat dat jouw probleem niet is, lopen we in de stad op weg naar kledingzaken.
Je voelt je duidelijk ongemakkelijk. Dat ik gezegd heb dat ik alles betaal wil nog niet zeggen dat je daar gerust op bent.
Als eerste stappen we een lingerie zaak binnen.
“Zoek een paar setjes uit die je mooi vind Wende”
Nog steeds geloof je niet dat ik zal doen wat ik gezegd heb. Daarnaast ben je er nog niet van overtuigd dat andere kleding iets te maken heeft met beter gaan schrijven. Uiteindelijk kom je met twee setjes aanlopen. Ik kijk er misprijzend naar.
“Als je deze aanschaft hadden we net zo goed naar de Hema kunnen gaan. Terug hangen die zooi”.
Ik loop nu naar de rekken met setjes.
“Wat is je cupmaat Wende, Grote C kleine D“?
“De laatste Peter” Ik zoek vier setjes uit.
“Passen meisje”.
Aanvankelijk blijf Ik buiten het pashokje staan.
Na een minuutje hoor ik: “ Oohh, deze is mooi” en even later, “Deze ook, Wooww ...”.
Ik vind dit niet naar wens, stap het pashokje binnen en zeg: “Presenteer...!!”. Verschrikt kijk je me aan maar als je mijn blik ziet gaan je handen in je nek en je benen volgens voorschrift uit elkaar.
Mijn stem klinkt boos en geïrriteerd als Ik zeg: “ Peter wel laten betalen maar niet laten delen in het plezier!!?”.
Ik pak je bij je haren en breng je oor bij mijn mond en fluister je toe: “Als je één kik geeft heb je een probleem meisje Wende. Mij mijn pleziertje ontnemen door je nieuw gekregen lingerietjes niet te laten zien is niet zo slim”.
Ik houd je bij je haren vast. Met mijn andere hand haal ik de bh los zodat je borsten Frank en vrij de wereld in kijken. Ik neem een tepel tussen mijn vingers, knijp er in en draai hem hard hard om.
Ssstttttt... Ik wil niets horen. De tranen springen in je ogen. Met de andere tepel doe ik hetzelfde.
Ik kijk je indringend aan en schud met mijn hoofd als je een lichte kreet van pijn niet kan onderdrukken. Dan sla ik een aantal malen met mijn vlakke hand op je kut. Het kan me niet schelen of dat gehoord wordt buiten het pashokje. “Doen we niet meer hè, Wende...”
“Nee Peter”, fluister je.
“Uit dat spul nu en jurkje aan”, gebied ik.
Je wilt nog zeggen dat je de andere twee nog niet gepast hebt maar ik snoer je de mond. Als je je aan gaat kleden wil je je 'oude' setje weer aan doen maar dat verbied ik.
“Geen lingerie meer aan je lijf vandaag Wende. Je hebt mijn plezier vergald dus je verdient het niet meer om lingerie te dragen”.
Met betraande ogen loop je het pashokje uit. De dame van de kassa kijkt je met gefronste blik aan. Als ze mij aankijkt staat mijn mond op glimlach maar mijn ogen zeggen: Bemoei je er niet mee...!!
Opgewekt, alsof er niets gebeurd is zeg ik tegen je: “Op naar de volgende winkel meisje. Je garderobe moet compleet zijn...”
Je kijkt me verdrietig en onzeker aan, wat nog geaccentueerd wordt door je betraande gezicht. Nadat we een eindje gelopen hebben en bij een fontein komen, vind ik dat je genoeg gestraft bent. Ik maak een zakdoek nat en veeg het betraande gezicht schoon.
Als je er weer wat frisser uit ziet druk ik je tegen me aan en zeg: “ Het komt goed Wende, meisje, het komt goed”.
Ik wrijf met mijn handen over je rug en over je haar. Je kruipt even in me weg maar dan draai je je hoofd omhoog en met een vragende blik in je ogen vraag je zachtjes:”Waarom doe je dit Peter?”
Ik antwoord: “ Omdat ik er in geloof dat je een goede schrijfster kan worden, mijn lieve Wende”...
De volgende winkel is er een van een grote, bekende, kledingzaak. Zij hebben onder andere redelijk chique kleding. Ik laat je weer zelf iets uitzoeken en ben nu tevreden met waar je mee aankomt.
“Fijn Wende, je lijkt het te begrijpen”.
Je lijkt opgelucht over mijn compliment. Als we naar de pasruimte lopen vraag ik een verkoopster of zij je kan helpen bij het passen.
Verschrikt draai je je om. “ Maar Peter ik...”
Ik kijk je onderzoekend aan, pak je bij een arm en neem je mee richting pasruimte.
Ik voel je verstarren, rukt je los en met al je koppigheid in je bijt je me toe: “Waar slaat dit op, Peter, Dit heeft niets met mijn schrijven te maken. Dat jij me naakt in een pashokje ziet is tot daar aan toe maar zij...”.
Je kijkt de verkoopster vernietigend aan.
Ik pak je nogmaals bij de arm. Steviger, dwingender nu. Tegenwerkend strompel je met me mee richting pasruimte.
Tegen de verkoopster zeg ik:” kunt u hier even wachten mevrouw?”
Dan duw ik je het verst verwijderde pashokje in en gebied je jezelf te presenteren. Je weigert maar ik kijk je net zo lang indringend aan totdat je jezelf met zichtbare tegenzin presenteert.
“ Dit, mijn lieve Wende, heeft ALLES met jouw schrijven te maken. Het ging om discipline weet je nog!!”
“Ja maar dit...!!” Het huilen staat je nader dan het lachen. “Dit wil ik niet Peter, dit gaat te ver voor mij. Ik kan dit niet. Ik wil best andere kleding gaan dragen en mezelf veranderen maar voor een dood vreemde domme verkoopster naakt gaan wil ik ECHT niet”.
Ik zie de wanhoop en vertwijfeling op je gezicht. Ik bedenk me dat ik wellicht te ver ben gegaan. ten slotte probeer je met al je twijfels er iets van te maken gezien het feit dat je mee gaat in de kleding make over.
“Let op je houding Wende, ga recht staan!” Je doet wat ik zeg en probeert me aan te kijken maar je blik gaat naar de grond als ik je vorsend aankijk. Ik zie een mooie onderdanige jonge vrouw die probeert haar nieuwe identiteit een plekje te geven maar daar nog erg veel moeite mee heeft.
“Kijk me aan Wende!! Ik ben trots op je. Dat zal je waarschijnlijk moeilijk kunnen geloven maar het is wel zo.”
Weer die vertwijfeling in je ogen maar een aarzelende glimlach verschijnt om je mond... Ik neem persoonlijk je handen uit je nek en kus deze. Dan pak ik je verbaasde hoofdje in mijn handen en druk een kus op je mond. Even weer die verstarring maar als ik aanhoud laat je je gaan en ontvangt bijna gretig mijn tong.
We passen en kopen de kleren. Daarna doen we de schoenenwinkel nog aan en gaan wat eten in een shoarma zaak. Af en toe kijk je me nog steeds ietwat onzeker aan maar de spanning is uit je lijf. Je lijkt enige acceptatie gevonden te hebben.

Deel 4

Het is maandagavond, de dag welke je in je agenda hebt gereserveerd voor mij. Als ik binnen kom zit je achter je bureau.
Ik val meteen met de deur in huis. “ En Wende, hoe was het zondag”?
Je kijkt me onderzoekend aan. “ Wat zondag, hoezo zondag...?”.
“Had jij niet een afspraak gemaakt?” Je blik veranderd van onderzoekend naar onverschillig. “Als jij het zegt...”
Ik begin me ernstig te irriteren. “Nooit van een agenda gehoord Wende?”.
“Ja, en...?”
Ik moet moeite doen om mijn boosheid in te houden als ik zeg: “Pak je agenda Wende en lees hardop voor wat er voor zondag staat!”.
Als je de agenda voor die dag openslaat zie ik je gezicht vertrekken.
Je leest: zondag, doe ik iets waardoor ik in de stemming kom om te schrijven. “Dus...,?”.
Je slaat je ogen neer en zegt: “Ik had met mijzelf een afspraak gemaakt, Peter”.
Ik wijs naar het midden van de kamer. “Uitkleden en presenteren”.
Gedwee loop je naar je plek. Als je alleen nog je bh en string aan hebt kijk je me vragend aan. Ik knik, je ontdoet je van de beide stukjes stof en gaat in de gewenste houding staan.
Ik ga achter je staan en zeg: “Strek je armen opzij, handpalmen naar boven.” Ik pak een krop zweepje uit mijn tas en tik er een paar maal mee op beide handpalmen.
“Oefening discipline Wende, meisje, je blijkt het nodig te hebben...”.
Ik leg op je rechterhand de agenda, op de linker een boek van ongeveer hetzelfde gewicht.
“Omhoog houden die handen. blijf ademen en concentreer je,” gebied ik.
Na een paar minuten zie ik je moeite hebben je armen omhoog te houden. Door de inspanning houd je je adem in.
Met de krop tik ik op je borst. “Blijf ademen en concentreer je Wende!!”.
Lang volhouden doe je het niet. Je armen zakken weer.
Ik geef je met de krop een tik net boven je klit. Je schrikt op. Door de beweging dreigen de boeken van je handen te vallen. Je kunt dit ter nauwer nood voorkomen door je voeten te verplaatsen.
Als je weer in evenwicht bent zeg ik: “Voeten Wende!”
Bang om de boeken niet te laten vallen schuifel je je voeten op de gewenste afstand. Nog even laat ik je staan en neem dan de boeken van je handen, ga voor je staan en zeg: “presenteer!” en vervolg, “Dit, meisje Wende, gaat over discipline. Discipline die jij nodig hebt om een goed schrijfster te worden”.
Ik laat je in presentatie staan en ga in de stoel zitten, zie hoe mooi je daar gepresenteerd staat en bedenk dat je nog veel moet leren. Zeker, je hebt geen moeite meer met presenteren en ook je nieuwe garderobe heb je geaccepteerd. u nog accepteren dat discipline ten goede komt aan je schrijven.
“Ontspan Wende en kom hier”.
Als je voor me staat zie ik een mooie jonge vrouw staan.
“Je bent mooi Wende”.
“Dank je Peter”
Ik rijk mijn hand naar je en zeg: “ Kom bij me zitten Wende”.
Je komt op mijn schoot zitten en leunt tegen me aan. Mijn hand wrijft door je haar, langs je arm en via je heupen over je been. Je kijkt omhoog en zucht. Je slaat je armen om mijn hals en zoekt mijn mond voor een kus. Als ik mijn tong tussen je lippen breng open je gewillig je mond om hem toe te laten.
Mijn hand vind je borst. Ik voel je hard geworden tepel en bewerk hem tussen mijn vingers. Onze tongen stoeien met elkaar in passie.
Ik maak me van je los. Draai je naakte lichaam zodat je met je rug tegen mijn borst zit. Je benen plaats ik aan beide zijden van mijn benen zodat ik je heerlijke lichaam kan overzien.
Ik pak beide borsten in mijn handen, bewerk je tepels nu stevig. knijp er in, trek er aan. Je kunt een gekreun niet onderdrukken.
Dan glijd een hand via je buik naar je tempel van genot. Ik plaag even je genotsknopje om dan over de reeds vochtige lippen van je kut naar beneden te glijden.
Als mijn hand weer omhoog komt druk ik een vinger tussen je lippen en in je kut. Mijn duim rust op je klit en geeft druk elke keer als ik mijn vinger dieper in je natte geile kut schuif.
Een tweede vinger vergezeld de eerste. Ik neuk je er nu langzaam mee.
Je kan je geile gevoel niet meer onderdrukken. Kreunend zeg je: “ ooohh... jaaaa... Peterrrr, neuk me, neuk me hard met die vingers van je!!”.
Ik geef gehoor aan je geile verzoek. Zelf pak je je borsten vast en trek je aan je tepels die nu fier en hard op je borsten staan.
Ik neuk je hard, dan weer traag. Knabbel aan je oor en bijt zachtjes in je nek. Dan voel ik je kut kut langzaam samen trekken.
Ik bijt je toe: “ Waag het eens om klaar te komen Wende!!!, Ademen, controle!!”.
Terwijl ik dit zeg sla ik hard op je, naar een orgasme, verlangende kut. “Ggrrmmff” is je reactie van teleurstelling en onderdrukt je genot.
Je hebt het er duidelijk moeite mee. “Alsjeblieft!!!... PETER!!!...
Drie maal beginnen mijn vingers je weer te neuken. Even zoveel keer sla ik weer hard op je, naar een orgasme hunkerende, kut.
Dan beveel ik je klaar te komen. “NU WENDE, MEISJE, NU KOM JE KLAAR!!!”.
Je reactie is overweldigend. Alle opgekropte energie breekt los.
Ik blijf je zachtjes met mijn hand op je klit slaan. “PEETEEERRR...!!!”
Je rug kromt zich, je hoofd hangt over mijn schouder. Mijn hand wordt in een heftig spasme tussen je dijen geperst.
Je teistert je borsten met je handen door er heftig in te knijpen. Ik moet je stevig vast houden om je niet op de grond te laten glijden.
Als je lijf tot rust gekomen is kruip je in foetus houding tegen me aan.
“Dank je Peter... hhmmm”, een rilling gaat door je heen.
Ik kus je haar, woel er met mijn hand doorheen en glimlach. Vredig lig je bij me, je ademhaling is regelmatig geworden. Je slaapt...

Deel 5

Het is donderdag, een week later.
Als ik, zoals afgesproken bij je kom begroet je me met een zekere opgewektheid. Niet uitbundig maar net even anders dan voorheen.
Je hebt kleren aan die ik niet eerder gezien heb. Je kijkt me met een vragende blik aan. Alsof je om een compliment vraagt. “Presenteer Wende!”
Even kijk je teleurgesteld maar geeft gevolg aan mijn opdracht. Je lijkt je best te doen het goed te doen.
Wat ik zie bevalt me. Een keurig kort koker rokje met een fijn getailleerde blouse. Panty's met een ruitpatroontje en nette, halfhoge blokhakjes.
Als ik de rits van je rokje ontsluit zie ik een kanten, mint groene hipster. De bh is bijpassend zie ik als ik een paar knoopjes van je blouse los maak.
Ik geef je een kus op je voorhoofd. “Je maakt me blij Wende.
Dan neem ik je haar in m'n handen en maak een paardenstaart. Het is net lang genoeg voor een pittig staartje.
“ Haar vanaf Nu in een staart Wende”, gebied ik.
“Moet ik mijn haar ook nog veranderen? Daar heb je niets over gezegd!!..., protesteer je.
Ik zet je voor de spiegel. “Kijk nu zelf eens, mijn lieve Wende”.
Het haar zit nog in een staart. Dan maak ik de staart los en doe het haar in de war zoals je het altijd draagt. Je moppert een beetje binnensmonds. “Misschien heb je gelijk”
“Presenteer Wende”. Als je in positie staat geef ik je het elastiekje en knik je bemoedigend toe. Als de staart gemaakt is draai je half naar de spiegel, draai je een beetje met je hoofd en laat iets van humm, horen.
Als vanzelf presenteer je je weer.
“Waarom een paardenstaart Peter?”, vraag je me bijna kinderlijk.
“Een paardenstaart, lieve Wende,is een symbool van toewijding en verder staat hij je goed”. “
Je lijkt even te overdenken wat ik gezegd heb en vraagt dan: “ Toewijding aan wat Peter. Aan jou...?”
“Toewijding aan het project discipline en schrijven en ja, daarmee eigenlijk ook aan mij omdat ik je deze discipline bij breng”.
Je fronst even je wenkbrauwen en zegt: “ Ik denk dat ik het begrijp”.
“Fijn Wende, dan is het nu tijd om de oefening van maandag te herhalen”
“Ja, goed Peter”
Ik pak de krop weer uit mijn tas en als ik me naar je toedraai sta je al met je armen gespreid.
Ik glimlach maar meteen daarna zeg ik bars: “ Had ik je gezegd deze houding aan te nemen Wende”?
Verschrikt en verward kijk je me aan.
Ik tik met mijn vingers tegen mijn achterhoofd.
“Ja Peter”. Je staat weer in presentatie.
“Maar...ik... wat wil je nu Peter? Daarnet nog maak je me duidelijk via de staart dat ik toegewijd moet zijn. Nou, dat laat ik zien en... nu...”
Je kijkt me vertwijfeld aan.
“Toegewijd zijn is goed Wende, maar je moet toegewijd zijn aan de discipline en, indirect, aan mij. Er gebeurt niets als ik je er de opdracht niet toe geef. Luisteren en doen wat ik zeg is waar jij je toewijding op richt en dat symboliseer je met je paardenstaart en herinnerd je daar aan”.
Ik loop op je toe en houd je hoofd even tegen mijn borst. Wrijf over je rug en je billen.
Je zegt: “Ik vind het wel moeilijk Peter”.
“Dat begrijp ik Wende maar je wilt een goede schrijfster worden, toch...?” “Soms weet ik het niet meer maar ik denk van wel...”
“Kom, aan de slag!! Presenteer!, mooi. Armen gestrekt opzij, handpalmen naar boven”.
Ik leg de boeken weer op je handen.
“Doorademen Wende. Houd controle over je adem. Concentreer je daarop!! Dat is het belangrijkste. Als je dat kunt is de rest in verhouding makkelijk.”
Je wilt iets zeggen maar ik schud mijn hoofd en leg mijn vinger op je mond. “ Niet doen Wende, meisje, niet doen.
Het lukt je nu om bijna een minuut je armen hoog te houden. Ik zie je werken, je best doen om het langer vol te houden. Bijna teleurgesteld moet je opgeven. Even laait het vuurtje binnen je weer op.
“JEZUS, WAT EEN KUT!! OEFENING IS DIT. heb je niet iets anders !?” “ “Jawel maar dat zal je niet leuker vinden”.
“Wat is het dan? kom vertel Peter, ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig”.
“Weet waar je aan begint Wende”.
“Ja, kom nou maar” zeg je “ Nu wil ik het weten ook!!”
“Oké, presenteren..., armen spreiden handpalmen naar boven!!”
Ik leg de boeken weer op je handen”.
Je kijkt me uitdagend aan.
Met de krop tik ik glimlachend je linkerbeen aan. “OPTILLEN dat been!!”
Je kijkt me vuil aan. Ondanks dat probeer je het wel maar je been komt nauwelijks een cm omhoog en staat dan weer op de grond.
Weer tik ik je been aan. “Kom Wende, meisje, je wilde zo graag een moeilijker oefening doen...”
Je waagt weer een poging. Je been komt hoger maar je bent in wankel evenwicht en de boeken vallen van je handen.
“Oprapen!!”gebied ik je.
Als je met je knieën op de grond zit en de boeken gepakt hebt en voor me neer legt zeg ik: “ Presenteer op je knieën Wende”.
Als je je benen wilt spreiden lukt dat niet door je strakke rokje. Met mijn voet schuif ik het rokje omhoog.
“Lieve Wende, zeg ik dan, omdat je zo eigenwijs bent geweest heb je straf verdient. daarbij heb ik nog iets te goed van afgelopen maandagavond.
“Straf, waarom straf, wat is dat nu weer!! en hoezo heb je iets van me tegoed. jij wilde zelf die kleren betalen!!”
“Je was eigenwijs Wende, meisje. Ik heb je gewaarschuwd maar je sloeg mijn opmerking in de wind. En zoals ik eerder tegen je gezegd heb; Er wordt niets gedaan als ik er geen opdracht toe geef. dus straf.
En wat dat tegoed betreft.. LUISTEREN Wende, ik had het over maandagavond, niet over zaterdag. Ik heb je maandagavond verwend en als straf ga jij mij nu verwennen”.
Ik maak mijn broek los en haal mijn lid tevoorschijn.
“Zuig hem hard zodat hij mooi overeind staat”.
“En ALLEEN met je mond. Je blijft in presentatie zitten!!
Aarzelend doe je wat ik van je vraag. Je heerlijk zachte lippen schuiven over mijn lid. Je maakt hem nat met je speeksel en gebruikt je tong om de eikel te verwennen.
“Mmmm... heerlijk Wende”.
Ik raak opgewonden, pak je hoofd vast en begin je langzaam in je mond te neuken. Af en toe duw ik mijn lid diep in je keel waardoor je kokhalst en er slijm mee komt wat je weer heerlijk gebruikt om mijn lid glad te maken.
Je wilt mijn ballen beet pakken maar dat wil ik niet.
” Alleen zuigen Wende, meisje. Je doet het goed en lekker”.
Ik voel mijn kont langzaam op spanning komen. Mijn prostaat roert zich.
Dan komt mijn orgasme los. Ik haal mijn lid uit je mond met de bedoeling je over je nieuwe kleding te spuiten maar de eerste straal sperma komt op je neus en kin terecht. De rest over je kleren. een deel tussen je openstaande blouse op je borsten.
“Dankjewel Wende. Nu zijn we weer even”. Je kijkt me bijna verliefd aan. “Jij ook bedankt Peter...”

Deel 6

Het is zondag, de dag waarop ik verwacht dat je aan het schrijven bent. Maar wie schetst mijn verbazing als ik je met een paar meiden op een bankje zie zitten.
Nu zou dat nog kunnen aangezien het kan zijn dat je vriendinnen je inspiratie geven. ten slotte hadden we dat zo afgesproken. Iets doen waardoor je inspiratie krijgt om te schrijven.
Maar wat we ook hebben afgesproken is, dat je je zou kleden in de door mij voorgeschreven kleding. Daarbij zie ik dat je je staart niet in hebt...
Ik besluit je ter verantwoording te roepen en wel waar je vriendinnen bij zijn.
Ik loop op het groepje toe en als ik voor hen sta zeg ik:“WENDE !!”
De meiden vallen stil, kijken eerst mij aan en dan hun vriendin. Vol verbazing vragen ze je: Wie is dit Wende, ken jij die man?
“Helaas wel”. Je kijkt me uitdagend, maar ook met enige spanning aan.
“Ik meen te weten dat wij afspraken hadden gemaakt Wende, meisje”.
“Ja, ik mag iets doen waardoor ik inspiratie krijg om te schrijven en dat doe ik nu. Mijn vriendinnen zijn belangrijk voor me en dat weet jij. En kan dat niet op een ander moment? Moet dit nu echt waar mijn vriendinnen bij zijn”
“Ja, zeker Wende, dat moet nu. Pech voor jou dat je vriendinnen erbij zijn. We hebben namelijk ook nog een andere afspraak” Ik pak het t-shirt dat je aan hebt en trek je naar me toe.
“Was dit de afspraak Wende”? En ik trek het t-shirt omhoog en houd het op ooghoogte voor je.
“Presenteer je Wende!!!” zeg ik met stemverheffing.
“Hier, waar mijn vriendinnen bij zijn en de halve wereld kan mee kijken...? Echt niet...!!
De ogen van de vriendinnen gaan heen en weer van Wende naar mij en weer terug. De verbazing valt bijna van hun gezicht.
“NU, WENDE, als je het zelf niet doet doe ik het!! maar dan behandel ik je als een klein kind dat in de hoek moet staan. Aan jou de keuze...”
Een mengeling van koppigheid en radeloosheid tekent zich op je gezicht af. Je moet tussen twee kwaden kiezen. Luisteren of te schande gezet worden voor je vriendinnen. Niet dat luisteren ook iets van schande in zich heeft maar duidelijk minder dan wanneer ik het doe.
Met zichtbare tegenzin sta je op en presenteert je jezelf.
“Verstandig Wende, ik gun je de andere keuze niet”.
Ik neem je haar in mijn hand en zoek in mijn zakken naar een elastiekje. Dat heb ik niet maar wel een geplastificeerd draadje. Ik draai dat om je haar en zeg: “ zo, dat staat een stuk beter, niet waar meiden?” Ik kijk ze vriendelijk glimlachend aan. Ze reageren nauwelijks, wat ik ook wel verwacht had.
Ik leg mijn hand op je billen maar zorg dat mijn duim achter je broeksband haakt.
“Tijd voor discipline Wende”, fluiter ik je in je oor. “ Ontspan en lopen !!”
Tegen de meiden zeg ik: “Een prettige dag samen. Wende legt jullie nog wel uit hoe de vork in de steel zit”. Je gezicht staat op onweer maar je laat je ondanks alles door me meevoeren.
Bij jou thuis gekomen gebied ik je je uit te kleden. Als je naakt bent wil je automatisch in presentatie gaan staan maar mijn blik doet je herinneren dat je dat alleen op mijn aangeven mag doen.
“Op je tenen en op je hurken Wende. Dijen uit elkaar en handen in je nek”.
“Rechtop, kin omhoog!!”.
Ik pak de krop, zet de stoel recht voor je en ga in de stoel zitten.
“Kijk me aan Wende".
Terwijl ik je aan kijk zeg ik: “ Concentreer je op je ademhaling, Wende. Blijf ademen en blijf mij aankijken".
Na een paar minuten zakt je hoofd wat in. Ik plaats de krop onder je kin en geef druk naar boven.
“Hoofd omhoog Wende en BLIJF mij aankijken!!. Concentreer je op je adem!!”. Ik weet dat je spieren gaan verzuren, je benen pijn gaan doen. Je wiegt wat heen en weer om de druk op je voeten wat te ontlasten.
“STIL zitten Wende!!”.
Dat lukt je nog even. Je kijkt me smekend aan. Je gezicht vertrekt in een grimas en ik zie je lichaam verkrampen.
Dan sta ik achter je, pak je onder je oksels beet en help je te gaan staan. Je kunt niet anders dan tegen me aanleunen om niet om te vallen. Je benen schreeuwen om zuurstof.
Ik sla mijn armen om je heen, kus je haren en zeg: “Je maakt het jezelf wel erg moeilijk Wende, meisje. Je niet aan de afspraken houden heeft vervelende gevolgen”.
Je zucht diep en lijkt in gedachten verzonken.
Dan draai je je om, kijkt me gelaten aan en zegt:”Ik vind het zo moeilijk Peter. Ik heb hier zo'n dubbel gevoel bij. Enerzijds haat ik jou en je discipline, anderzijds vind ik het prettig dat je me stuurt, me aandacht geeft, me aanraakt. Zelfs als je de krop gebruikt heb ik dat gevoel terwijl ik weet dat je me er pijn mee kan doen”.
“Als je er niet bent verlang ik naar je aandacht. Als je binnen komt denk ik, wat staat me nu weer te wachten, en als je met me bezig bent zuig ik je aandacht op en krijg ik zelfs een gevoel van geluk en geborgenheid ondanks de pijn die het doet”.
“Het verward me. Je doet me pijn maar ik wil met je naar bed. Ik wil dat je me bezit maar ben bang dat ik mezelf kwijt raak”.
Je kijkt me aan. Ik zie je onzekerheid maar ook een blik van overgave.
Zonder verder iets te zeggen til ik je op en draag je naar het bed. Als ik je neerzet zien we elkaar in de ogen. Onze monden naderen elkaar en eenmaal gevonden kussen we hartstochtelijk.
Ik onderbreek de kus en zeg zacht: “Presenteer je Wende”
Je presenteert je als vanzelf, bijna trots sta je daar. Hoofd omhoog, je borsten mooi vooruit en je benen gespreid op de gewenste afstand.
Ik laat mijn blik over je lichaam gaan. Mijn God wat een mooie vrouw.
Ik zie dat je haar los hangt, zoek een elastiekje en doe je haar in een staart. Al die tijd blijf je roerloos staan en als ik je haar in een staart doe glimlach je zelfs.
Ik kleed me uit en je helpt me daarbij. Als je mijn broek hebt losgemaakt en me van mijn slip hebt ontdaan pak je mijn lid en neemt hem in je mond. Je kijkt me aan. Ik tik met mijn vingers op mijn achterhoofd.
Meteen gaan je handen in je nek en bewerk je met je mond mijn reeds licht gezwollen lid.
Wanneer deze tot wasdom is gekomen gebied ik je op bed te gaan liggen.
Je ligt op je rug. Ik gebied je je armen en benen te spreiden.
Je kijkt me vragend aan.
Nee wende, ik bind je niet vast. Ik wil dat je de discipline opbrengt zo te blijven liggen. Wat ik ook doe.
Je knikt
Ik kijk neer op je lichaam. Je kijkt me open en vol te overgave aan. Een lichaam dat in al haar schoonheid mijn discipline aanvaard en ik zal gaan bezitten.
Ik pak mijn krop. Wrijf er mee langs je wangen. Houd hem onder je kin die je nu gewillig omhoog laat drukken.
Ik zak af naar je armen, je oksels beroer ik even met een paar zachte tikjes.
Dan glijd de krop langs en over je borsten. Je tepels staan hard en fier overeind. Ik leg de krop er op en geef druk op een tepel zo ook op de andere.
Dan sla ik ferm, om en om op je borsten. Eerst boven dan zijwaarts en de onderkant. Tot slot een harde tik op de beide tepels.
Je doet even je ogen dicht om de pijn te verbijten. Als je ze weer open doet kijk ik je vorsend aan. Je reactie is een, weliswaar pijnlijke, glimlach maar je knikt me toe.
Je lijkt je helemaal aan me te hebben overgegeven.
De krop glijd naar je heerlijke platte buikje. Geef korte ferme tikjes om je navel heen en zak op deze wijze doorgaand af naar je venusheuvel welke je me door je gespreide benen aanbied.
De krop glijd naar beneden. Als ik je genotsknopje bereik geef ik er een zacht tikje op. Je kontje veert even omhoog, de krop glijd over je schaamlippen tussen je benen.
De krop glijd aan de binnenkant van je dijen naar je knieën. Ik geef er een tikje tegen en zeg:” Knieën optrekken en dijen spreiden”
Je kut ligt kwetsbaar voor me.
Met de krop tik ik op de binnenkant van je dijen langzaam richting je kwetsbare genotstempel. Ik meen enig glinsterend vocht tussen je kutlippen te zien glinsteren.
Ik leg de krop op je schaamlippen. Ik kijk je aan en zeg:”Concentreer Wende en let op je ademhaling. Blijf me aankijken!!”.
Je knikt en terwijl ik je aandacht opeis sla ik hard op je kut. Het ontlokt je een kreet, Je wilt je dijen sluiten maar de krop houd je tegen en ik schud met mijn hoofd.
Ik wacht even, kijk je aan en teister je kut wederom, en nog eens en nog eens. Je hebt moeite de pijn te verwerken maar blijft me trots aankijken. Ik kijk je bemoedigend aan en bewerk je kut nog een paar keer met de krop.
Als de tranen je in de ogen springen stop ik. Ik leg mijn hand op je geteisterde kut voel de gloeiende huid van je kutlippen en terwijl ik me voorover buig om je te kussen breng ik twee vingers in je geteisterde kut.
De kus is dwingend maar je beantwoord hem vol passie. Je ontvangt mijn tong en laat hem huishouden in je mond.
Onderwijl verken ik je reeds natte kut met mijn vingers. Plaag je door af en toe je klit te beroeren waardoor je een geluid van genot niet kan onderdrukken.
Je onderbreekt de kus, kijkt me verlangend aan en zegt:”Neuk me Peter, alsjeblieft neuk me. Ik ben voor jou, ik geef mijn lijf en geest aan jou. Gebruik me zoals je wenst”.
Als ik me tussen je dijen zet staat je kut glinsterend open, klaar om mijn lid te ontvangen. Ik neuk je langzaam, ik neuk je hard. Ik leg je met mijn ritme mijn wil op en pijnig je door je tepels met mijn vingers te bewerken. Ons beider orgasme brandt los.
Je slaat je benen om me heen om mijn lid in je natte hete grot te houden totdat we zijn uit geraasd.
We liggen nog even op elkaar. Dan zeg je:” Ik wil een goede schrijfster worden. Dank je wel Peter”.