Hoerenjongen, Vervolg - 10

Na het ontbijt kwam Mauro even bij Boris zitten om te vragen hoe het er mee was. We hadden al afgesproken dat hij nog een beetje sneu zou doen, maar zou zeggen dat hij vanavond wel naar Salakis zou gaan, want het ging al stukken beter met hem. Eigenlijk was hij al weer kiplekker, maar het was beter om nog een beetje de zielepiet uit te hangen, dat leek ons ten minste zo. Tot onze grote verbazing vroeg Mauro zelf of hij die middag nog even Marseille in wilde. Ja, natuurlijk wilde hij dat wel. Maar hij moest dan wel rond een uur of zes weer terug zijn voor het avondeten, want daar rekende Salakis wel op. Gisteren had hij een leuke avond gehad met Joshua, maar hij wilde vanavond graag de jongens allebei op zijn kamer hebben. Joshua was iets later aan de ontbijttafel aangeschoven, hij leek wel vermoeid na deze nacht, maar niet zo kapot als Boris was geweest. Ik had mijn duim opgestoken naar hem en gevraagd: ‘You are ok? You had a good night?’ Hij knikte opgewekt, hij had het blijkbaar naar zijn zin gehad en moet ook een goed uithoudingsvermogen hebben voor zo’n klein, mager ventje.
Dat Boris zijn id kaart niet had, leek ons iets waar we overheen konden komen. We hadden al bedacht dat we aangifte gingen doen bij de politie en dan zouden we wel weer verder zien. Boris had met zijn broer Marcel gebeld en die had gezegd dat het dan een paar tientjes meer kost dan gewoon een nieuwe kaart. We zochten op de vloer onze kleren bij elkaar die we aan hadden gehad toen we op de boot waren gekomen. We vonden een en ander verfrommeld terug onder het bed, behalve het t shirt van Boris, maar voor hem was het toch al beter om zijn blauw witte hempje aan te houden om de schijn te wekken, dat hij aan het eind van de middag weer terug zou komen. Het afscheid van de jongens was ook een beetje dubbel. Ik kon gewoon iedereen lekker even knuffelen, maar Boris zou terugkomen en ook de jongens wisten niet beter. We hadden hun niet verteld dat hij er tussenuit ging knijpen, je wist nooit of iemand zijn mond voorbij zou praten, want niet alles kwam hier duidelijk door , wegens de taalbarrière. Van de Aziatische jongens kreeg ik twee kussen op mijn wang, Andrea hield me lang tegen zijn brede lijf, Joshua huilde en had duidelijk moeite met afscheid nemen, Selem gaf me een lekkere tongzoen en kneep me in mijn kont. Giorgio pakte mijn gezicht met zijn beide handen en keek me aan. Toen moest ik ook janken, deze beeldschone gast met zijn eindeloos mooie ogen en die volle mond ging ik nooit van mijn leven meer terug zien, dat wist ik, ondanks alle instagram of facebookberichten die we elkaar zouden sturen. Ik voelde nu ook, dat we op deze boot iets hadden ervaren dat heel prachtig en uniek was geweest, zo anders dan het normale, alledaagse Hollandse jongensleven. Dit gaan we ons hele leven niet meer vergeten, net zo min als ik Giorgio zal vergeten en natuurlijk ook deze andere, prachtige boys. En toen zei hij zachtjes in mijn oor: ‘You take care of Boris, Tim.’
We liepen over de loopplank samen met Murat, een jongen uit Algerije. Hij wees naar rechts, naar rotsen die in zee staken. “Plage nudiste’, zei hij, en maakte er wat neukbewegingen bij. Nou ja, leuk om te weten, maar eerst een beetje rondkijken, vonden we. De buurt bij de haven was niet bijster interessant. Bovendien hadden we niet veel geld bij ons, ik had de vijftig euro van Mauro en nog twintig van mezelf en Boris had er nog toen. Dit was wat er nog over was van de avond in de Skihut in Salou. We gingen eerst maar even zitten om te kijken hoe het nu verder zou gaan. Met dit geld konden we geen treinkaartje of vliegticket terug naar huis betalen. Pinpassen hadden we niet bij ons, die lagen allemaal op de hotelkamer in Salou, dat was niet handig geweest van ons. Maar goed, het was niet anders. De jongens gingen daar dinsdag vertrekken, dus we moesten ze een berichtje sturen dat ze onze spullen ook mee moesten nemen. Zullen ze niet leuk vinden, nou ja, jammer dan. Boris ging zijn broer appen, of die ons niet op kon komen halen. Zijn vakantie met die laatste vriendin ging toch niet door, aangezien dat uit was gegaan. Volgens Boris zou hij dat wel gaan doen. Marseille kun je immers in één of twee dagen aanrijden, dachten we. Maar dan nog een plek voor vannacht. Een hotel ging het ook niet worden hier, dat hadden we al begrepen. Bovendien moest je dan een id kaart hebben en die van Boris was achtergebleven op de boot. We hadden nog even geen idee. Boris had wel een spannend idee om ergens onder een brug te gaan liggen, maar we wisten niet eens of hier wel bruggen waren en op de grond buiten in een wildvreemde stad te slapen leek mij nu niet zo’n goed idee.
We liepen een beetje langs het water te sjokken en besloten wat te gaan eten, maar toen we op de kaart keken schrokken we ons dood. Wat duur allemaal! Cola voor zes euro, een broodje voor achttien, niet normaal gewoon. We keken wel even verder, zeiden we en stapten op. Maar ook daar waren de prijzen verschrikkelijk hoog. We hielden het bij mineraalwater en één broodje voor ons samen. We besloten toen maar even om naar dat strand te lopen, want het begon al aardig heet te worden. Dat bleek niet echt een strand te zijn, maar meer een hoge rots boven zee. Voordeel was wel dat je er geen zwembroek nodig had omdat het een naaktstrand was, maar het was wel keihard om te liggen. In een supermarkt hadden we een fles water gekocht, dus zo zouden we de dag wel doorkomen. Er waren haast alleen maar mannen, het was duidelijk een homo-strand. Zwemmen kon je er niet, want we zagen maar een enkeling langs de rotsen naar beneden afzakken langs een soort touw. Niets voor ons, dus. Boris had een sms-je gekregen van Marcel. Die zou ons morgen wel op komen halen. Die had er wel zin in, want hij verveelde zich rot thuis en het was teringweer in Holland, schreef hij. Nou, dat was een opluchting voor ons beiden en ik vond het al een spannend vooruitzicht, om die broer eens van dichtbij te zien, na het verhaal van Boris over dat hij regelmatig rotzooit met die broer.
Het was echt warm, Boris ging een tukje doen en na een poosje kwam de Algerijnse jongen van de boot ineens naast ons zitten. Ik was verbaasd dat hij hier ook was, ik had hem helemaal nog niet gezien. Hij sprak alleen Frans, ik had twee jaar Frans gehad, maar was er niet echt goed in geweest. Hij gaf een hand en kwam naast ons zitten, zijn bundeltje spullen legde hij naast zich op de stenen. We zeiden uiteraard niet veel, maar na een tijdje begon hij ons uit te leggen dat hij daar boven in dat bos was geweest. En dat was ok daarboven. Toen ik hem vragend aankeek maakte hij een pijpbeweging met zijn hand bij zijn gezicht en zei: ’Good money.’ Toen snapte ik al wat daar gebeurde in dat bos. Hij ging daar gewoon in dat bos deze middag kerels pijpen voor geld. Leuke bijverdienste voor die gast. Boris had het ook gehoord en toen de jongen weer was teruggelopen naar het bos zei hij: ‘Ja, ik zie al aan jouw ogen, dat jij dat wel ziet zitten, Tim, maar ik weet het zo net nog niet. Het lijkt mij redelijk griezelig en wie weet wat voor engerds dat zijn, die daar rondlopen. En ik ga zeker niet nu overdag, als iedereen je ziet, daar kijken.’ ‘Maar het is wel een manier om aan geld voor een slaapplek te komen, Boris.’ ‘Ja, dat is wel zo, Tim, maar ik ga dat zeker nu overdag effe niet doen hoor. Laten we vanavond maar even gaan kijken, of ik het niet te eng vind. Maar echt, dan slaap ik nog liever ergens onder een brug.’ ‘Wat zit jij nou de hele tijd over een brug, man? Er zijn hier helemaal geen bruggen, het is Parijs niet. En je kunt moeilijk zo maar op straat gaan liggen, lijkt me.’ Boris keek voor zich uit. ‘Ok, dan gaan we als het donker is even kijken, maar als ik het niks vind, gaan we weer weg. Is dat ok?’ ‘Afgesproken, doen we. Laten we dan nu nog een beetje gaan lopen, want ik heb een harde reet van die stenen.’
De binnenstad bleek best wel ver te zijn en ook daar vonden we alles schreeuwend duur, voor een hostel hadden we gebeld, dat kostte 40 euro per persoon, maar toen ik zei dat één van ons zonder identiteitsbewijs zat, konden we daar niet terecht. Boris was nu wel bereid om te gaan kijken bij het bos achter Mont Rose, onder voorwaarde dat we bij elkaar zouden blijven, want alleen durfde hij niet.
Het was een eind lopen, zoals gezegd, en het was al aardig donker toen we er, na enig zoeken, aankwamen. We zagen al meteen een paar Noord-Afrikaanse jongens het bos in lopen, ik vond ze wel lekker. Beetje ruige gasten, dat wel en ze keken ook niet bijster vriendelijk naar ons. Je moest hier en daar over grote takken heen klimmen en tussen de bomen was het al een stuk donkerder. Boris had niet overdag gewild, want dat zou iedereen hem kunnen zien had hij gezegd, maar dit was eigenlijk nog wel wat enger. Hij pakte soms even mijn hand. ‘Ik vind het nu wel ver genoeg het bos in, Tim. Er is hier niemand meer, laten we maar terug gaan.’ ‘Ja , ik vind het ook niks hier. Kom op maar.’ We draaiden om, struikelden weer over een paar zakken, maar toen we al dicht bij de rand van het bos kwamen zagen we een Marokkaanse gast voorover tegen een boom geleund staan met zijn broek op zijn enkels. Hij werd van geneukt door een kereltje die, als ze allebei rechtop hadden gestaan, twee koppen kleiner was. Maar hij jaste er lekker op los, dat wel. We bleven van een afstandje staan kijken en ik merkte dat ook Boris hier wel geil van werd. Hij pakte mijn kruis en kneep mijn lul die al lekker stijf in mijn korte broek zat. Ik moest gelijk weer aan de boot denken. Daar kon je ook zo maar iemand even bij zijn lul pakken als je daar zin in had, iedereen was de hele dag geil, niemand vond dat raar, je hoefde nooit bang te zijn afgewezen te worden en iedereen die jouw lul even in zijn mond wilde nemen, deed dat ook gewoon. Als je zin had om met iemand te neuken, kroop je bij hem in bed en als zo’n jongen nog een natte lul had van zijn vorige zaadlozing, dan zoog je hem lekker schoon en wachtte je even al knuffelend tot hij weer klaar was voor jou.
Ik schoof met mijn hand ook achter de rand van zijn matrozenbroekje en kneedde zacht in zijn warme, dikke worst. Intussen was het mannetje klaargekomen, hij trok zijn pik uit de jongen zijn hol, trok het condoom af en spoot over de jongen heen. Die trok zijn broek op, er werd afgerekend en weg waren ze. ‘Dat is gauw verdiend,’ zei Boris. ‘Wat zou hij gekregen hebben?’ ‘Geen idee, maar waarschijnlijk niet zo veel dat wij er gelijk een kamer van in het Hilton hadden kunnen boeken voor vannacht.’ We lieten elkaar weer los en liepen wat dichter naar de bosrand. Er kwam een nogal sjofel geklede man van een jaar of vijftig naar ons toe. ‘Bonsoir’, zei hij en hield een briefje van twintig voor onze neus. Hij zei iets in het Frans tegen ons. Ik wees met mijn vinger. Met mij of met hem? ‘Les deux,’ antwoordde hij. ‘Pleur op’, zei Boris, daar was geen woord Frans bij. We draaiden ons van hem weg en liepen door. Boris lachte. ‘Wat denkt die vent wel, ik speel hier dan wel de hoer.’ ‘Maar ik ben geen goedkope hoer’, vulde ik hem aan. Zo waren we lachend aan de rand van het bos gekomen. Er kwam een andere vent op ons af. Hij wees naar mij. ‘Çinquante pour toi’, zei hij. ‘Nou ja, vijftig kun je wel doen, lijkt me, ‘ zei Boris. Maar ik ga wel met je mee hoor, dan blijf ik wel even op een afstandje, want ik blijf hier niet in mijn eentje.’
We liepen achter de vent aan het bos een klein stukje in. Boris ging een meter of vijf verder op een boomstronk zitten, verder was er niemand. Hij wilde dat ik hem eerst pijpte. Ik boog me voorover en zoog op zijn lul, hij was niet zo groot, dus die zou er zonder problemen bij me in gaan. Ik zoog braaf door. Die vent trok mijn broek en mijn boxer naar beneden. Ik voelde hem een beetje rond mijn kontgat draaien met zijn vinger, toen stak hij die er in één keer helemaal in ‘Aah’, zei ik, best wel hard, maar hij liet hem er gewoon in zitten. Ik wachtte even en toen de pijn gezakt was ging ik weer verder met pijpen. Zijn pik nu keihard geworden, ik greep hem bij zijn behaarde zak en kneep in zijn kloten, dat vond hij lekker en hij draaide me om, mijn billen omhoog, klaar om me te neuken. Ik keek naar Boris. Die zat lekker op zijn boomstronk, hij trok een overdreven geil gezicht, tong uit zijn mondhoek en toen voelde ik die vent al tegen mijn sterretje duwen. Ik greep met mijn hand naar zijn pik en voelde dat hij geen condoom om had. Dat ga ik dus niet doen, met een vreemde vent in een bos. ‘Non non. Condom!’zei ik in mijn beste Frans. De man voelde in zijn zak en ik hoorde hem met zijn tanden het pakje openscheuren. Ik voelde hem weer tegen mijn kontgat duwen en voor de zekerheid voelde ik of hij het condoom ook werkelijk had omgedaan. Toen liet ik hem zijn gang gaan. Hij was niet groot geschapen, dus zette ik mijn voeten wat verder uit elkaar, zodat hij er verder in kom komen. Na een paar keer zo mijn prostaat te hebben verwend, groeide mijn snikkel ook lekker. Hij hing lekker half stijf onder mijn buik te zwaaien. Ik zag dat Boris het ook wel een geil gezicht vond om mij zo met mijn ellebogen op mijn knieën gebukt te zien staan, terwijl die vent me in mijn hol neukte, want hij zat met zijn hand in zijn broek met zijn pik te spelen ‘Boris, kom ook hier’, zei ik. Boris stond op en kwam voor me staan. Hij haalde zijn pik tevoorschijn en stak hem in mijn mond, zijn dikke eikel was al glibberig van het voorvocht en hij rook verrukkelijk. Het maakte me nu niet meer uit wie er in mijn hol stond te rammen, ik genoot van die lekkere jongenslul van Boris in mijn mond. Zijn lul was loeistijf, maar bij Boris was er toch altijd iets warm zachts als je hem in je hand voelde. Ook zijn kloten waren vol en glad, ik werd beregeil van mijn vriendje. Boris blijkbaar ook, want hij haalde die lekkere dikke staaf uit mijn mond en trok er een paar keer hard aan. De eerste grote straal kwam half in mijn mond terecht, hij stak zijn eikel in mijn mond en de rest slikte ik heerlijk door. Terwijl hij de laatste druppels van zijn eikel schudde hoorden we opeens een eindje verder een hoop kabaal, schreeuwen, takken die kraakten en we zagen een heel stel van die Noord-Afrikaanse gasten een eindje verder, langs ons het bos uit rennen. De man die mij stond te neuken, haalde ook snel zijn pik uit mijn kont en rende weg, terwijl hij onder het open zijn broek vastmaakte. We hadden geen idee wat er aan de hand was, maar ook wij zetten het op een lopen achter de jongens aan. In het bos, dat zonet nog zo angstig stil was geweest, was het nu ineens een reusachtig kabaal. We renden, zo snel we althans konden over de rotsen, naar het einde van het strand, waar de weg was. In de pikkedonker zagen we een paar jongens staan en we vroegen: ‘What is the matter?’ ‘Police’, antwoordde hij. Hier bleven de jongens staan uithijgen en wij bleven maar even bij hun staan. Het werd nu wat rustiger, langs de weg stonden nu wel twintig gasten, een paar liepen gelijk door, maar wij hadden geen idee, welke kant we op moesten, dus wij bleven maar even op deze plek wachten bij die andere jongens. ‘Vous êtes Allemand?’ vroeg hij. ‘From Holland.’ ‘’Aah, un moment en hij riep iets in het Frans naar een jongen een eindje verderop.’ ‘Die kwam naar ons toe en zei in plat Amsterdams: ‘Hi gasten, wat doen jullie hier nou in godsnaam? Ik ben Ayman. Het was wel effe link hoor, die politie hier is niet zo tof als in Nederland hoor. Als ze je te grazen nemen, zit je een paar dagen vast of je krijgt een gigantische boete. Nou ja, wij moeten dus een paar dagen de cel in, want doekoe hebben we niet. Maar wat doen jullie hier? Een beetje de hoer spelen voor een paar rotcenten die je hier krijgt. Had je beter naar Cannes kennen gaan. Daar scoor je zo een paar honderd euri voor een pijpbeurt. Moe je wel de goeie gasten tegenkomen natuurlijk.’ ‘We vertelden hem kort hoe we hier terecht waren gekomen. Hij was opgegroeid in Zaandam en was in zijn eentje hier in Frankrijk terecht gekomen. En toen hij vroeg waar we sliepen en hoorde dat we nog geen slaapplaats hadden, liep hij naar een andere jongen. Hij kwam terug en zei: ‘Jullie kunnen wel bij ons komen vannacht. Hier in het bos moet je nu niet meer teruggaan, de wouten houden dat nu in de gaten en je wordt gelijk opgepakt. Kom maar mee.’ Wow, dat viel mee, aardige, leuke jongen die ook nog Nederlands sprak en we kunnen bij hem thuis slapen. We zagen het wel zitten, het was bovendien een lekkere gast, mooi Adidas trainingspak met superstrakke broek, waardoor je de vorm van zijn benen goed kon zien, geen sokken en mooie, witte Nikes, lekkere kop, aan de zijkanten kaal geschoren en bovenop dikke, zwarte krullen. Misschien werd het ook nog wel neuken vannacht, aan mij zal het niet liggen.
We liepen naar een plek waar paar scooters stonden. Ik ging achterop bij een andere jongen zitten en Boris bij Ayman en zo scheurden we door Marseille. Het was superleuk. Omdat het in de grote straten al redelijk stil was, raceten we met dik zeventig door de stad, zonder helm. O god, als mijn moeder het zou weten! De gasten schreeuwden soms iets naar elkaar, wat wij niet verstonden, na elk stoplicht was het weer een wedstrijd wie het eerst weggescheurd was en toen we een beetje de stad uit kwamen werd er ook gewoon door rood heen gereden. Het was best wel ver, de weg ging een beetje heuvel op en je zag haast niemand meer op straat lopen. Langs de weg stenen muren en weinig lantaarnpalen. Eindelijk draaiden ze onverwacht een opening in zo’n muur in. Daarachter was een smal weggetje met manshoog onkruid, daarachter stond een groot flatgebouw, geen ramen en grotendeels ook geen buitenmuren. Hier en daar op de verdiepingen zagen we een beetje licht, verder was alles stikdonker. De jongens stopten, dit was dus ons hotel voor deze nacht.