Max En Jos - 40

“Wie waar slaapt maak niets uit hoor, iedereen is daar vrij in” lacht de eigenaar/ beheerder.
“Kan ik de bus dadelijk gewoon zo op de parkeerplaats zetten of moet ik iets aan doen, ik wel niet dat U op de een of andere manier gedonder krijgt”.
“Nee hoor, iedereen hier weet dat als ze langs komen naakte mensen kunnen tegen komen dus doe gewoon of je thuis bent”.
“Dat doe ik liever niet, want dan moet ik me helemaal aankleden ik geloof niet dat mijn werkgever blij zal zijn als ik naakt de bus op het bedrijfsparkeerplaats ga zetten” schatert ze het uit.

“Daar kan ik in komen, het zou inderdaad een raar gezicht zijn ofschoon je collega’s het misschien wel leuk zouden vinden” lacht hij.
“Dat weet ik wel zeker, op de laatste werkbespreking werd er gevraagd wie deze rit wilde maken maar er melde zich geen enkele vrijwillig. Ik zei dat ik die rit graag zou aannemen, ik zou die zielige haantjes chauffeurs wel eens laten zien waartoe ik als zijnde het zwakke geslacht in staat was”.
Meteen kwam er een fluitconcert en enkele riepen zelfs een paar keer boe, Ik keek lachend naar onze chef die stak zijn duim omhoog ten teken dat hij het tof vond hoe ik met die collega’s omging.
“Volgens mij weet enkel mijn chef dat ik van huis uit als nudist ben opgevoed, dit heb ik hem ooit eens verteld op een personeelsfeestje en daarom keek hij me ook meteen aan bij die vraag van wie wil die tour vrijwillig nemen” zei Nicole.
Het klein beetje bagage wat we hadden werd uit de bus gehaald, de twee koelboxen werden natuurlijk ook meegenomen naar de chalets.
Opeens vraagt Nicole “waar is de kroos gebleven, moeten die niet helpen met het dragen van hun eigen spullen”?
Inn legt haar hand op haar schouder en draait haar langzaam richting het natuurwater en zegt “kijk maar eens goed waar ze zijn, die vinden het water interessanter als hun spullen”.
Nog lachend loopt iedereen naar hun onderkomens, met een plattegrond in hun hand was die zo gevonden ook al waren ze er al langs gelopen in het begin hadden ze echt wel een plattegrond nodig het leek ook zo veel op elkaar.
“Ik ben benieuwd of de jeugd van ons straks ook nog hun weg naar de chalets kunnen vinden” lacht Karin.
“De tijd zal het leren, hadden ze ook maar om toestemming moeten vragen” zegt haar man.
“Ja hé Herman, jij was vroeger ook altijd zo braaf om toestemming te vragen aan je ouders, als je uit je doen was en iets nieuws ging doen, ik zal dat dadelijk eens vragen aan je ouders wanneer ik ze opbel om te vertellen hoe het hier is” lachte Karin terug naar hem.
“O ja hoor dat deed ik altijd, nou ja meestal pas nadat ik het gedaan had maar het was achteraf meestal wel goed hoor” zegt Herman met een blos op zijn wangen.
“Hé pa wat ben jij rood en je bent nog niet eens in de zon geweest” roept Twan die plots samen met Mario in de deuropening staan.
“Tja dat krijg je Twan, Papa heeft iets gedaan wat jij en Vera niet mogen van ons” lacht zijn moeder.
“Wat dan mam, nu moet U ook verder vertellen”?
“Nou volgens mij heeft je Papa net gejokt tegen Mama, maar dat horen we straks wel als we met Oma en Opa bellen” grinnikt ze naar de jongens terwijl ze voor hun een badlaken pakte.
Er was afgesproken dat iedereen samen zou kom in het restaurant, nadat ze hun spullen hadden opgeborgen om gezellig een glaasje te drinken op het terras. Het in ruimen was natuurlijk zo gepiept want niemand had er veel bij zich, dus zo langzaamaan druppelde iedereen netjes met een zit handdoekje voorzien op het terras samen. Links en rechts had het personeel al wat tafels bijeen gezet zodat het gezellig werd, de kinderen werden een beetje van de ouders gescheiden gehouden. De eigenaar stond bij een groot bord waar de plattegrond van het park op zichtbaar was hij begon te vertellen hoe het park was ontstaan.
Hij zei “mijn vader is begonnen met een gewoon textielcamping, echter toen mijn Pa kwam te overlijden heb ik de camping als enig kind te zijn verder geleid. Mijn vrouw kwam uit een naturistengezin en heeft mij ertoe overgehaald om het ook eens te proberen, ik was meteen verkocht van dat leventje. Ik besloot dat als er stacaravans werden verkocht ze naar een andere camping moeste vertrekken de verhuiskosten zou ik betalen, eerst was er nog wat protest maar uiteindelijk waren ze toch weg en begonnen we met de bouw van chalets ( ik was niet voor niets eigenlijk een timmerman ). Er bleven dus enkel de seizoenplaatsen over, ik heb hun verteld dat ze graag terug mochten komen het volgend seizoen, maar dan wel bloot want vanaf het volgend jaar zou het een naturistenpark worden”.
Een van die gasten zei “dat kan je niet maken want ik heb de tennisbaan voor een heel jaar gehuurd”.
Mijn antwoord was “nou dat is toch geen probleem, U kun gerust gebruik maken van de tennisbaan maar dan wel in U blootje of ik betaal U de half van het jaar terug”.
“Dat zullen we nog wel eens zien, ik ga voor het gerecht en daar zullen we ons terug zien” en op hoge poten is hij weggegaan.
“Voor het gerecht heb ik natuurlijk gelijk gekregen, want de vergoeding die ik hem had geboden was ruim voldoende volgens de rechter. Maar kom genoeg over dit, ik weet niet of er vroeg opstaanders zijn onder jullie. Maar hier kunnen jullie als jullie geluk hebben wilde hertjes en reeën bekijken, maar wel graag zo stil mogelijk want wij zijn nu eenmaal voor de natuur als naturist”.
De Vader van Max nam het woord over en zegt “de eerste twee drankjes zijn van mij en de eigenaar, de rest moeten jullie zelf betalen dat heet natuurlijk tot de bruiloftsdag want dan is natuurlijk alles gratis anders is het geen bruiloft Toch”?
Iedereen klapte in hun handen en de kinderen juichten luidkeels, ik dacht bij me zelf waren wij vroeger ook zo luid?
Met ieder een glas bier in de hand liepen Remco en ik naar Twan en Mario en ik zei “lopen jullie twee even met me mee”?
“Ja Claus, wat is er aan de hand dat jij het hier niet kan vertellen”?
“Er is niets aan de hand, ik wil je even voorstellen aan Dirk en Danny. Dirk is het broertje of eigenlijk stiefbroer van Max. Je weet wel die ook voor het agrarisch vak heeft gekozen, waar ik je laatst over heb verteld misschien kunnen jullie wat info van hun krijgen”?
“O ja, dat lijkt me wel leuk” zo liepen we samen naar Dirk en Danny en ik stelde ze aan elkaar voor maar ik kon het niet laten om te vragen of zij hun klompen waren vergeten.
“Ha, ha wat zijn we weer leuk Claus, ik lach me gewoon dood” grinnikt Dirk.
Mario zei “mijn broers willen geen van alle boer worden maar ik wel en Twan heeft er echt gevoel voor ook zoals hij met de tractor overweg kan hij is volgens mijn Pa een natuurwonder en mijn Pa heeft er kijk op”.
“Zo ongeveer is het ook bij onze tuinder annex boer, zijn kinderen willen ook niet het bedrijf overnemen en nu begeleid hij ons tot wij de nodige papieren hebben en dan maakt hij een schappelijke prijs voor ons zodat wij het over kunnen nemen” zegt Dirk.
Claus en Remco voelen zich overvloedig bij die boeren in wording en gaan op zoek naar Max en Jos, die hadden ze al snel gevonden op het terras waar ze samen zaten met Claus zijn ouders.
En werd er meteen gevraagd “wat vinden jullie van onze nieuwe aan winst”? zegt Claus zijn Pa.
“Echt prachtig Pa, maar hoe komen jullie op het idee vinden jullie Corsica dan niet meer mooi. Jullie waren altijd door het dollen heen als het weer zover was om te vertrekken naar Corsica, maar nu vergooien jullie dit zomaar”?
“Nee jongen dat zie verkeerd, wij gaan in de zomer een maand naar Corsica in onze vaste bungalow ondertussen verhuren we ons chalet. De eigenaar kent de huurders goed het zijn nette mensen die al jaren in de zomer een maand dit chalet huren en ze zijn blij dat ze welkom zijn, van de huur betalen we de reis naar Corsica en terug en zo hoeven we daar enkel de huur te betalen en natuurlijk het eten”.
“Ja maar, wat vinden Bern en José ervan, zij zien er ook altijd naar uit om naar Corsica te gaan”?
“Dat klopt Claus, maar je weet hoe slecht ze tegen de reis kunnen eerst worden ze wagenziek en dan op de boot het zelfde liedje enkel dat ze dan zeeziek worden wie weet hoe lang ze nog met ons mee willen. Trouwens wat doen jullie twee gaan jullie met ons mee, misschien wordt het wel de laatste keer dat we samen gaan”?
“Tja, daar hebben we het eigenlijk nog niet over gehad, het in richten van het huis is ook niet goedkoop, wat denk jij Remco gaan we dit jaar nog met mijn / onze ouders mee of blijven we door de kosten gewoon thuis”?
“Tja dat is moeilijk, daar zou ik eerst even met mijn ouders over moeten hebben ik weet niet wat zij mij kunnen toeschuiven in de kosten”?
“Maak je daar maar geen zorgen om, wat dat aangaat is alles al in kannen en kruiken wij hebben namelijk al met je ouders gesproken. Jullie twee gaan gewoon met ons mee alles is al geboekt de boot en zelfs een klein huisje voor jullie twee alleen, eten doen jullie bij ons” zegt Yvonne wij konden niet langer wachten met het boeken dus jullie gaan mee basta punt uit.
Remco vliegt Yvonne om de nek en zegt “nou heel er bedankt, dan gaan we zeker mee met jullie” hé Claus?
Max kijkt Jos aan en zegt “Jos is dat niet bijna afpersing of ontvoering, jij als student Jurist moet dat nu toch weten”.
“Ik zal mijn boeken na de vakantie eens openslaan, maar nu eerst ons huwelijk en onze huwelijksreis. Daarna kijken we wel verder, en daarbij gaan ze vrijwillig met hun mee toch”!
“Zeker te weten, ik heb al veel gehoord over Corsica door Claus en nu ga ik het eindelijk eens meemaken” en hij danst als een blij kind rond natuurlijk moet er weer om gelachen worden door de andere gasten die op het terras zitten.
“Wat is dat nou Remco, heeft Claus je eindelijk gevraagd”? vraagt Twan
“Nee daar zijn we nog veel te jong voor, maar Claus gaat me eindelijk Corsica leren kennen hij heeft het er vaak over maar nu ga ik het in het echt zien en meemaken”!
Na een gezellige middag en een heerlijk avondeten gingen Remco en Ik naar het chalet.
In het voorbij gaan tik ik Inn op haar schouders en vroeg “hoe laat ben je morgen bij ons, je weet dat je ons beloofd had om ons haar nog bij te werken. Dan moet Nicole maar even iets voor haar zelf gaan doen of ze komt gewoon gezellig met je mee”?
Hierop kijkt Inn naar Nicole en zegt “rond tien uur, of is dat te vroeg en ga jij dan mee Nicole”?
“Ja ik kom graag mee als de jongens het echt niet erg vinden, misschien kan je ook wat aan mijn haar doen of doe je allen de mans figuren”? lacht ze.
“Permanent en watergolven kan ik niet maar haar een beetje bijknippen en krollen zetten lukt mij nog wel”.
“En jij Rafael wat doe jij ga je mee met ons of blijf jen nog wat bij Max en Jos kletsen, maar verpraat je niet hoor”! fluister ik als laatste in zijn oor zodat Max en Jos het niet kon horen.
“Ik blijf nog even bij mijn werkgevers hangen ik zal zeker opletten, ik zie jullie misschien later nog wel of jullie moeten al aan het pitten zijn maar denk eraan niet te luidruchtig zijn vannacht” zegt hij en geeft ons een knipoogje.
Toen we weg waren vroeg Max opeens “zeg Rafael heb jij toevallig foto’s bij je van de sauna”?
“Ja dat wel, maar enkel nog maar van het bouwen die van dat het klaar is ben ik helemaal vergeten ik had ze op een stick gezet maar die ligt thuis en ligt vast op tafel te lachen” liegt hij bij elkaar.
In het huisje stond de airco al te draaien op 21 graden en had de temperatuur al aardig omlaag gebracht.
Ik trok Claus gelijk mee naar de slaapkamer en zei “kom luilak je moet aan het werk, beloften maakt schuld niet waar”?
Claus keek me verbaasd aan en Vroeg “wat bedoel je nu weer Remco, wat had ik je beloofd”?
“Wat dacht je van die straf die ik jou had opgelegd, jij moet me nog verwennen. De airco werkt goed en die smoes dat het te warm is gaat niet meer op, Normaal ben ik die neuk maar nu mocht jij me neuken zei hij weet je nog”?